Skip to main content

Full text of "Etymologikon tomega"

See other formats 


Εμ 1 σι 
ας τν 


ρα σα σος ον ον να») τος 


αρ ο ντα 
σα τσ ος τρς- μες 











. 


.- 


"κ 





ΓΕΤΥΜΟΙΟοσΙόΟΟΝ ΜΑΟΝΝΥΜ 


ΕΕΝΒΟΡΘΤΑ Τ 






ΑΜΕΤΕΙΟΡΑΜΙ πω 
ο αμ να 


Ν ΥΟΒΗ. 
ΙΝΟΡΝΥΝΙ ΡΑΤΑΝΟΒΝΥΝΜ --. 


ΑΡΤΟ Ῥ ετ  ουατμαν 3 


ΒΟΜΑ Ε 
ΑΡΥΕΡ ΜΑΒΙΑΝΥΝΜ ΡΕ ΚΟΝΜΑΝΙΕ6 


ΕΙΓΟΒΕΝΤΙΑΕ 
. ΑΡΥΝΟΡ ΟοΥΙΙΗΙΕΙΜ. ΡΙΑΤΊΤΙ 


ΗΑΜΕΒΝΥΕΒαΙ 
ΑΡΥΓΡ ΡΕΒΤΗΕΡ ει ΒΕΘΘΕΕ 


ΥΙΕΝΝΑ ΓΕ 
ΑΡΥΡ Ῥ «δΟΒΑΤΜΕΤΕΚΑΕΣςσςΟςσ 
--- . ΦδΟΒΗΑΙΒΑΟΒΗΕΚΕ 


ΡΑΗΤΣΕΤΓΟ 
ΛΡΥΕΡ ΡΕ ΒΥΕΕ ΕΒΑΤΕΕΑ 
σα ΑΔ. ΔΑ. ΒΕΝΟΥΑΚΕΑΡ 
στα ΤΕΒΕΥΤΤΕΙ ε Να Τ7. 
-- ΕΟΝ ΚΔΙΕΝ ΝΑΣΥ ΝΙΝ 


ωήἆ 
ΕΟΝΗΟΙΝΙ 
ΑΡΤΡΙ ΒΕΓΑΟΚ πε ΕΙ. 
-'  τῇῆ ΡΟΟΡΕΥ 









α,. «.. ο. . .. πο [η  , 
ο ορ 
να) . η, αψ. . “να. 


6 ἃ 
πα κ Ντ 
' | τα 







μ ο, ος ι ὦ - (9 ώρΛ.. α “αἱ 
ο ών λαάα 
4 ον - ι « η 


; κ λωα τ 
Ν αλ νυν - 
. έ φ.Ἡ .. δν . Ἡ | 4 
ν . α... αν αλ αφτί 
κ ο ο ολ 
͵ α αδο  ΑΑΟΝ, ος ς 
μον να Ρα ο) 


ὁ να», Άι 









Γαθυ-Ώ | 
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΤΟ ΜΕΓΑ 


ΗΓΟΥΝ 


6 ΦΟΡ ΦΥ 


( | 
Ἡτ ατα «ΤΡ.ΑΜ ΜΑΤΙΝ ΗΙ ΙΤ ΛΏν 


«Πρ λα ἃ 





δν» 
. 


ΕΤΥΜΟΙΙΟΟΙΟΟΝ ΜΑΟΝΥΜ. 


ΕΥ 


ΜΑΟΝΥΜ ΟΒΑΜΜΑΤΙΟΑΕΗ ΡΕΝΝΥ 


οσμκωον ο 
“ΕΤ ΟΒΙΟΙΝΥΜ ΕΤ ΑΝΑΤΟΕΙΛΕ ΡΟΟΤΒΙΝΑ Εκ ΥΕΤΕΒΥΝΜ ΘΕΝΤΕΝΤΙΑ 60Ρ10- 
ΒΙΦΡΘΙΜΕ ΡΒΟΡΟΝΙΤΥΕ ΗΙΞΤΟΒΙΑΕ ΙΤΕΝ ΕΤ ΑΝΤΙΩΥΙΤΑΤΙ5 ΜΟΝΥΜΕΝΤΑ 
ΡΛΘΡΙΜΝ ΑΤΤΠΙΝαάΥΝΤΥΒ 


ΞΥΡΕΠΙΟΒΥΜ ΕΡΙΤΙΟΝΥΜ ΥΑΒΙΟΒΥΜΩΝΕ ΑΥΟΤΟΒΥΜ ΟΟΙΙΙΑΤΙΟΝΕ Α ΜΝΗΤΙ Α0 ΕΟΕΡΙΣ ΜΕΝΌΟΙ5 
ΒΕΡΥΒΟΑΤΥΔΙ ΡΕΒΡΕΤΥΙΣ ΝΟΤΙ5 ΠΙΥΞΦΤΗΑΤΥΜ ΥΤΙΙΦΦΙΜΙ6ΦΝΕ ΙΝΡΙΟΙΒΥ5 ΥΕΒΒΟΒΥΜ ΒΕΒΥΜ ΑΤ- 
ΟΥΕ ΑΝΟΤΟΒΥΜ ΝΥΜΕΒΟ ΡΕΝΕ ΙΝΕΙΝΙΤΟΒΥΜ ΝΥΝΟ ΒΕΟΕΝ5 ΑΡΑΥΟΤΥΜ 


ιν ΕΕ Ἐν ΄ Ά 


ΕἘΒΙΟΡΕΒΙΟἳ οι ο μ σ1 


τΕ τΕΕΒ Αα ερς 


ΕΡΕΓΙΤἾΟ Νοτα ςοΒΕΠΕσΤΙΟΣ 


μα. Ὃ ο μμα 8 αν ώκα ο πα. αμ οι 


ΓΗ Ρ.ς Ἐλ. Ἡ 


µου ο α.ο. Αν "δε οσα τς πι οι Ἱστου ο α. 


ΜΡΟΟΟΣΝΙ 


.πσυοτνη τς ἃτικ. ο η Β. ΏῦΡΕΕΒΙΙ 


ΙΙ ΤΓΤΡΤΠΙΕΟ 


ΑΟΑΡΕΜΊΙΑΕΗ ΗΕΙΡΗΕΗΙΡΕΠΟΕΝΟΙ5Σ ΒΡΒΟΤΟΠΙ 


ΏΟΟΤΟΒΙΡΒΥ5 ΜΛΟΙΣΤΗΙΣ ΕΤ ΡΒΟΓΡΗΕΡΣΟΒΙΡΥ 
ΝΙΔΙ ΜΛΟΝΙΕΙΘΙ5 ΟΜΝΙΟΥΕ ΡΟΟΤΕΙΝΑΕ ΑΟ ΥΙΝΤΥΤΙ ΟΕΝΕΒΕ ΡΗΛΕΟΕΙΗΕΝΤΙΡΥΡ 
ΡΑΤΠΟΝΙ6 ΥΜΝΟ 5ΊΥΡΙΟ ΟΟΙΕΝΡΙ6 


ΕΒΙΡΕΠΙΟΥΕΟ ΡΘΥΤΕΡΥΠΝΠαΕΙΤΟ 
8. Ε. Ω. Ρ, Ρ, 


Ἐλιγπιο]οβίσας ἁῑ[οῖ ῥ]ίιας απαπίαπα οπηπί]ιις (οπιροτίµ5 α ἀοοι[Πμηιῖς᾿ απάλΙδᾳαο γ]εῖς τν αν Ππογῖς 
ἀεοίανανε παα]τα ρα Πἶπα αριιά Ῥοοίαγαπα ρηπεῖρος Ηοπισνπα αἴήιιο Πο[ιοόπα, Ἱίσπιατιο αριά (παρισο», 
οοπιϊσος, Ίγτίοο. οἳ οοἴοιο Ίοσα Ἰλλαβνῖα, Ίππο οἱ ΓΠπος ῬΙ]ο[ορ]ιος 14 απθαπιομίάπη πον. ἀσά]- 
σπαϊος ο/ς, οΏοπάτι Βἱαιοπῖς Οναϊγ]ας: η (πο Οναϊγ]ας περὶ τῆς τῶν ὀγομάτων ὀρίότητος ἀλῑοενει5 
αι, ὀνόματος ὀρῷότήητα εἶναι ἑκάστῳ τῶν ὄντων φύσει πεφυκυῖαν: οἱ, ὀρθότητά τινα τῶν ὀνο- 
᾿μάτων πεφυκέναι καὶ Ἕλλησε καὶ ῥαρθάροις τὴν αὐτὴν ἅπασι. Ἱιάσπιαιο ΟµιγΠρραπε, οἰαῇ- 
απαην ϱ1]ο[ορβαπα, τυμολογεκῶν ππὰσσῖα Ίνγος αἆ Ώ{ου]οια [ορβ[ο, ἵπ αἶιις γιὰ το[ονι Ώ]οβοιος 
ΤαονιῖἩ5..  Ἐι Ώομπειὶ Ιχιοπί Γτυμολογουμένων Πηνὶ αἱ]οσαπίας αἲ Αιμεπαςο Ἱπ Π1ρπο[ορ]Ι[άοἷς: 
απ α Βηίάα «ποια οἱ ος ποβτο απιείογο Ιαιιάσπίαν Ον]οπῖς Ην περὶ ἐτυμολογίας. Ῥεᾶ οι Ἔμεο- 
Ίοσος Ἱπῇῄρπος ου Πιογαϊπταο 6εηας αἰΙσιῇς, ἆοσοι ῬΗϊ]οπῖς Ίμου περὶ τῶν μετονοκαζοµένων, οἳ 
ΏιοιγΠ1 ρτεργιον ἱταοίαϊας περὶ τῶν Ψείων ὀνομιάτων: τα ἴαεσαμι ογεργας Ιάεπιάοιι οἰγηιο]ορία5 11- 
{ροετοί οἴἵαπι α Ῥαβ]ίο, τορονιο αἱϊφηιιο ρναθοίῖριας ποίαο Ῥαϊνίρα». Ίου νεο α γαεοῖς Ταπί Ἠος 
Πα λαπα οχο]ταπὰ ο8, γεγαπα εἴἶαπα α Ταλμῖς: Ίπίου αιιο Μ. Τετενιίας Ὑανγο, νὶν (ρβας οίἵαπα Ο1οετο- 
τὶς το[ πιοπΙο). ουαπίριας γεῦιι5 ογπαιππλας, οἳ απ οπα ισα ἀῑγιπαγανα Ἠαπιαπαραπήατις ΤθΓΙΠΗ Ποπαίπα, 
δεπετα, οβεῖα, οαι[α5 αρενιῖῖ, ρπο ας Ἰπρας 4ο ησιια Ταπα Ίοτις απο αρίατα ἐτυμολογεκὴν 
ΠΙΟ η ρεγιγασίιαντὲ, πἱ 6ε]]μας, Χοπῖα5 οἱ αλ. ἵπππιο 1ρ[επχει Ὑανγο Ἡπ 6ογαπι Ἠργογαπι γο]λ( 115 
ἆς [ε αωιιοιῖος (εβίαιαν. Ἐν ται Γάοναπα {αοσανα, αὶ ΟνΙβιππα νο Ειγιπο]οδίαγαπα γ]ῖη Ἠὗτον Ρο- 
Πονιιαιί τείαῖ, Ταλας ΘεαἨσος, αἶιου [εοι]ι πο[ίη Ὑαντο. οἱ 1ρ[ε ἆο Ἰϊπσιας Τιαιμας εαπ[ῇς ογαἁλή[Π- 
πιο» ντος οἀϊάῑΙ. Άι(πε αἆθο οσα απο ἆσππιω πορῖς νοτε [οἶτο γιάσαπαν, οτπι οαι(α5 τεναπ εοσηῖ- 
τα5 οἱ ρογ[ρεσῖας Ἠαλοπααδ, νοστα ποιο παϊῖνας ΠσπαβεαίΙοπος απο ἀςπιΙπη τουίο ΙΠίθ]]Ισοπητις» οιιΠι 
βοπιίπας αατιιΏν ου]σίπος ας {ομίος (οπιαθπαις,  ΟπσπιοβΓονα αἲ {μ Γαίας Πο εἴἶαπι ἵη ναεσα Ἡησιια, 
εἴτις σοπονῖς Ι0τος αἆ ροβευίαϊοπι Πάϊοίο ρτορᾶασασΙ, ρΙαγ παπι {[επαρου ΙΠίογΗΙ, Ας ἀο]επάιπα φιπῖ- 
ἀετι, {πας α (Ἠ1γβρρο, ΤὮοππεινιο Τκίουςα, Όνίοπα, αἱ]δατιο πιασαϊ ποπΏΠ]ς Ποπαῖπῖριις Ώας ἆθ τε ο011- 
(οτῖρια {πεγαπῖ, (οπορογαπα εἰ Ποπύπιηα Ἱπλυγία Ππίσγη]ο. ΕΙ ἵαπιεῃ οἴἶατι αιοά ποὺὶ σναα]επην, Ὦοο- 
απς ορί. τπαχ. ϱγαϊῖας ασαπλας, απὶ ο [αονῖ5 Ραγματοτανα ππαπῖρας ας [αἱίοπι ποδῖ5 Εἰγπιο]ορβίῖσας ἁπ[οιρ]]- 
Ώαο το]ηαῖας οοπ[ουνατ!: Ἱάαπε 60 πιασίῖ5, Ὕιος Ίἶ]ας ος οριϊπαῖς «ιά ριδάπο 1π εο βέπειο [οπρίονίδεις 
εοἰ]εοίπε πι. Όπαναπα αποϊον απ {αογ, ποπάπα οοσποί[οὶ α 1ο ροϊπῖῖ: Ἠοο ἰαπίαπι ασ [ο το[ίαίαν, 
αποά ρ]είδᾳαο οπή τις οτπα Παάπογαπα Γεοαιονί βρεις ἴπ {ο[ῖοἳ (ποάαπι {πιο ασο]ά]τ, {ο πολλαῖς καὶ 
ὠνειχάστοις συκφορᾶῖς, καὶ τῇ τῶν ἀναγκαίων πιεζόµενον ὁπάνει, ἀλλὰ τῷ τῶν λόγων ἀνὑελκό-- 
αενον ἔρωτε, οὐδ' ὅλως τοῖς ὀφδαλμιοῖς ὕπνον δεδωκέναε, ὥστε καὶ αὐτὸς ὠφεληθῆναι τὰ μέγιστα, 
Ζα)ὶ τοῖς µετ αὐτὸν Λαταλιπεῖν µνήµης ἄξιον. Ἑ πια] [πο νειειπα [ογἱριῖ πιι]ίούτιο Ἰαμονα 
. ορας Ίος σοποΙιμαἰαιηι ε[[ς, οιια 1ρ[α εἶα5 ]οσίῖο ἀοθοι, ἴανηὰ αποϊοσιιηλ θἳ 1 60 οἴϊαπίαν οαἴα]ορι5 αὐβιῖ. 
Νες νειο Εἰγπιο]οσίας ἁππιίαχαι, [εὰ εἰ Απαϊοσίιας ριπεοορία, Πιο οἱ Π[ἱοτῖας ας (αρα]ας ρα[ϊπι αὖ 9ο 
Ἱπ[ρεγδαπίας: αἱ ΠΟ αὔΏδσε ϱεπλῖπι5 ΕΠ (α]αδα ποῦ]5 Ἠθγο Πι ρταε[οπίρια5, οι 104 ΕΤΥΜΟ{ΙΟΓΙΚΟΝ 


{αιοεῖ, ει 114 {11 {1 ΜΗάΓΠΙΚΕ{; εαπι εἰ Ἠεπιῖοί Βιερβαπί οοἆεχ πιαηι{ογῖρία5, πιαχΙππαΠα οἵἵὰ 
ὶ α 3 


γι - κ... 


πο. -” “φον... ην - 


Ίου νο αΠΏηΙαἴοπα Ίναροης, βοπιῖπαπι πο ΡΙζομθΠα Ρνπο[οναϊ,, ᾿Ἐτυμολογικὸν τοῦ µεγώλον γβαμµα- 

τικοῦ, εἰ πιον 1η οροεῖ ρεϊπεῖρίο, άρχὴ τῆς κεγάλης γρακµατικῆς. Ίνεο Εα]απι ε[]ο Π]απι πλον ΝΕ 

ΣΠΑΙΜΑΤΙΟΛΕ ρο]ΗοἹιαΠοποπα, τοῖρ[α οοπιρογίοι, ο] [μα άπαπι Ἰπάϊσσπα α πολ] οοΏ/[οσίππι ρογνο]αίανε Ἰ]- 

Ἠπιδνῖ: 4πιρρο «πο οογάπα, 1ας ροι[οσιο (ταπιπιαι]σοο ποοεβαγία [απ], αογτίηια [οσος οχ]μεαίαν. Ῥουνο 

οτι Ἠὴ5 ιά ορογῖδοορίαπα οναἁτεῖς [οοσνῖπι οὔ]οῖπαο Ὑοποίαθ; ΡΡΙΠΗΠΗ 4ΠΠΟ 14: ἀοἰιάς 1δ49: οχεο 

416} ΤΟΙΊΡΟΓΕ ἀῑσιγασιῖ5 οχοπαρ]αγί]ας, Ἰαπα ρομο γἰσεηπΙΠΑ τοςρ. ἴαπι ΠΕ ἑγασίαϊαα οαγαοτῖ, απῖς πα] ος 

4ππος εἀπ]οπῖ5 Π[ἱααταπἆαο ἀε[Πάογίαπα πιο Ἱποσ[. Έαφαο τί αοσπγαἴῖου αἱ αποϊῖος α παπα ἀατοίας, 1απα- 

Ρτϊάσπα αἲ Ηευνῖοο Φιοραπο πααπι[οπρίαπα οχοπαρ]ας οπιπήρια5 παοᾶῖς Ἱπχροίτανο Βιιά].  Γαπάσπα ου 

{επιρεγ πονας [ο πιονας ἸπβηαγοΠῖ, πο ππασπα ΟΡύπομαζ Γρος αΠπ]σονει, αά [ολῖς 1]ὴ5 πας ἵοπαρα5 Ἰο- 

οἩδ(πο [ο]α Ππρροδτίαραι αἀλαπισοπήδ, πιοάιοσγεπα οἀλΙοποπα 1 ἴοπαροτα, απαπι εἰαμοταιίογοπα 1ο 

Γεγῖας ἆαγα, οομ/[α]α15 οκ [ὔπλανὰ: ρνασ[οτιῖπι οπα ἨΗΙογομγηνις Οοπιπιε]ῖπας, αἳ ἴπ οἷῖς, Πο οιἶαπα 1π 

Ίου ορετο Γααπα οροταπα τορ. Ἠομς ας γο]εις οἨοσνοι.  Όμπις οὐπι]ομῖς ποῇγας οἱ αλα Ἠλο γαῖῖο- 
ποσα γοδύαπα, ριήπα ΠαργαζΙεῖας οὐ]ιῖοπος Ύσομοιας Ἰπίος [ο οοπι]ῖ: ἀε]πάς, Ποαδῖ Ἠαετοτεί α:πα, 
εοίοτος (ταπππαιῖσο5, Ἠε[γο]ίαπα, Θηϊάαπα, Ἐππαιήαπα, οἳ νειαβίοτος Πὴ5 Ῥο]]πσσπα, Ἡατροοναιϊο- 
σπα αλοδίιο πα: ποππππι(παπα οἶσπα Β]άσο Ἐιγπιο]ορίοαπα, ΜΠε]ασ]ῖ ΑροβοΙΙ πλάνα ἵπ Οτεία 
ἀπὸ πρωτοτύπου,πάνυ διεφδαρένου (αι αρίο τε[ίαιις). οτ[οτίρίασα, ος Ἠαβήπά Εἰοοίοτῖ ποβὶ 
Ἠ λοιοσα μη ϱῖ εοπηπααπΙσαίυσας, οοπ[α]α],. Ἐτ (ποπῖαπι αποίογαπα Ίοσα πα εἰιαπίας, {αθρο ἄερτανα- 

τα οταηῖ, ππεηάα, αποαά οἴα Πονὶ ροιαῖὲ, Γαβα]1, 1ρῇς αποϊογαπα Γοπήρας, Π αλσιιο Ιπά1οῖο 1ανεβΙσανϊ 
Ροΐΐοπι, Ἰπῇροσιῖ. Λο Π φπίάοπι [ο πιαπή[οβαπι οἨονγοι γίαπι, οπιοπάαγο πΙμΙ] ῥ]απο ἀαληιανϊ: Π. 
γεγο αποορ5 απϊ ἀε[ροταῖας ποά ας οοοπγτοτος, ευπα 1 Λοϊαναπα ᾖμο]]ο [οον[απα, Ῥεο πλθας ἴοπηλίαιῖ5 
ππούπ]ο, οχρ]οιῖ. Τπ ἆπο 6ομετο οἶπα 1άοπι]ά σπα Πποϊάσταπί {μασ ποῦ. απὶ Ίοςο ῥτορτῖα, [οὰ ρ]αγίρας 
ο[οπι οοπιπαπηῖα, σα πα ἨΝοιῖ5 ργασιεηῖ[α, Τά 1οῖ γοὶ (ὤταεσο νε] Τμαιῖπο, ρεοιί οοπηπιοάτις γιάσραίας, 
αη[εγῇ.  Αάμασς, 4ποπῖαπα 1 αρία Εὐγπιο]ορίαγαπα ἱγασίαϊίοπο πο αἆ απ ῇ]μα α οοἱ]οσίοτο ομ[εγναῖα ε[ὶ 
πἱρλαλβοιὰ Γογίος, 6ἱ ΘΟΓΗΙΗ Ύπαο οΡῖον αἴφιο οχίνα ογάίηοπι αἱρ]μαβοιί οχροπα ας, πιανῖπαας ϱ[ἱ ΠππΠο- 
της, σεπονα]ο Γηγεπιαγῖτπα Θναοσπι οοπῖοσιϊ, «ιοὰ οπημῖα, οἱ {πας 1 αἱρ]αβοιϊ [ονο, οἱ «αρ οτίτα 
1]]απι ξωσιδ ἀϊσηα μις, γοριναο [ομίανοἰ. Τη (πο τὰ οἴἵαπι ορεταπι ἀσάι, αἳ, Π φαῖ5 αριιά πο ηο- 
Βτιιπὰ αποϊοτοπα [ο οὔςογοτοι [ογαρη]5, ειπα αΠογΠα αΠΠΟΙΟΓΙΙΠΙ ΟΡΟ Γα ΟΧΙΠΙΟΥΟΙΑ, Ώχοα (ποιο {οπιοπιῖα 
ποπ Σ( παπα Ππίιογροβία. Ἐοπίφπο, αἱ πο νογβο γοπι ΟΠΊΜΕΠΗ οοπηρ]θοίας, Ὑϊάφιάἆ α Ίλσαε οΟπΘ111ο- 
μῖ5 Ἠοπηῖπα 1η ὀρογο ἀΗΠοΙ1 εἰ ροπ{ο αποιιάίαπο ρτασ[ανὶ ροιεβ, τὰ οπωπο οι] Ππάῑο Ρνασβανο αἱ]αμο- 
ταν. ΟΡΙ5 απίοπα, απιρη νὰ οἰαγι[ΠππΙατιο αο ἀοοιτ[ η γιπῖ, Ἠαπο Ἰαῦογοπα ππθιπα αἱ ἀῑοππά πα οο- 

{ονοπα, Πίας Γποτπί σαι[αρ. Όαπι ομἵπα Ἰάπα φιαἁ γ]οῦμΙαπα 1η ο]οηίο]α νοβτα, 1ἴδαιιο ῥηνα]οστῖ ααἶρας 
ονπα (ήπιας Πιπάϊο[ογυπα οοσία5, τρ. 1 [ογγιθνῖπα, αοζ πα ογαῖς αἲ στα τπιάχπῖς αἴαιιο ομ{ογναπίῖας ουρα 
νο πποας Ἰπου]ουέάπα α](ιιος ἀοοππασπίϊμα οχ]ῤοτοπα.  Ὦοἴπάς οσα 1π ας οεἰοβενγίπια Αοπάσπαῖα, αἱ 
οείοναγαπα ἀ1Γοαρ]Ιπαναπα, Πα οἱ (ἄτασσας Ἱηρααο ἀοοιβηπαὰ πι ρτο[εῄονο», Ἰαρογιπα ππεογαπὰ οἱ 140605 

ἐπά]οςδ, οἱ, [ορια Πιο, Ῥοπίσηος ραϊνοπος αἆγεν[ας οριγοοϊιαϊογαπα ἀπίάνίας. Ἰναλαγαπα πιο ουπβάο, 

Εαιήάσπα οἱ 111 γῖνα νους 1η ρυ)]ίοο Πο ορο οα]απιο Ἰπῖγα ρη]ναϊο5Ρρατ]οῖος, ο]οσαυϊΠηλην Πησααο σγαο- 
σπα Παζ ταπα, αιοά πο[οιο απο το με σαὰ πια]ο {πιο 1πίον Παιοίος Αἰρρίοονο εοορῖτ, Ῥ9ο πλοα γ]γ]ὰ 
οχοϊίατγο αἴάιιο αὀἴανανο οοπτει(]. Ὁιοά Γαρογοί 1 Ἰσίι, πλασηΙΠΟΙ ουιωζζιο « ἀθοικέμαο πο υγ τ18 σοιιο- 

το ρναοσε]]ομίο γε, οτο, πἲ (παπίο απἰπαϊ Παάτο νογῖν τμ σν ψ ταπῖο {ανογο 14 γος αοοι ρριοιῖς, 

πηοίιιο 1 Ῥομ]5 αἱ ήαδ(τιο Ἠπσααο αποιον ρα πὰ ρα ρ]έολπι απ ζΠταίσσα ργοραραμάἴδ, Ῥτο απ ἰρηῖ γο[ίτα ουρα 

οι ομ15 ριοιαιῖδᾳτιο τν ο. Ἠπιαπ]ταϊο, {ονογο ρογρα:ῖδ, Βικ] Ώσοιχηι ορῖ, πλαν. ρτοσοςς, πἱ νος οἷα- 

η πριαπ(πο Αοπάσηιίαπα, σπα λα ΠΠπιο οἵα5 ραίνοπο, οἸοπιομιϊ(Πππο Εείποῖρο πο[ίνος, ἴα υππη 

τογας [ο]οαΙ15 σνασιι οἰσπισπ πο 1 Ρουροιπαπα ἐπσα(, 

11 ιά] ννοτρας Ἰὰ Οοἱ]ορίο Ρποῖρίν τα. Ἀου. Αρτ. πρχον. 








τα 





σας ϐτ μ απ. τν 


πεοσοα ο συ δα τν ΤτΕ Μ. 


Θωα ἵη ας Ειγπιο]ορίοί οὐϊίοπο Πῖ ριασβίίαπι, πιαϊονῖ οκ Ῥρατίο Ίαπι εχροβίαπα εΠ.  Βιαροτεί 
αἱ ἆς [ρεσῖαλντις αιήδιιςάαπα 16 «οπιηιοπο[ασἴσπας απιῖσο Ἰσοιον. Ῥηποῖρίο Ιπας, οσα [προίογαηα 
εἀλιίοππι ουάἹποπα πλα]ῇ5 ἆς οαι[ῖ τοπσγης ορογαπα ἰαππεν ἀθάΙ, τι εχροβιίοµο5 Ίοσο πποίαθ 
1π [εάσπι [παπα τοροπεγοπίις: οἠαδπιοᾶϊ το[Πιπίοπος εἶται αΏ1δὶ ποϊαίας, ἴππι 207, 6: 519. 9» 
19: 6593, οὃ: δ91, 54. ὈὨεϊπάο Ι απα 1π «οἰ]αιίομθ αποϊογαπα γα] αριά Ἠππο ποβναπα γε] αριιά 
αἱϊο5 αιὶ αρε[ομι απι γοάπάατεηῖ, οα αποῖ αἰπίπ(ας ἸπολαΠ.  Αποζοιιι Ίοσα (πας οἵαπίαν, αὖ 
191119 πιαλα[ου]α Πιτενα Ἰηβσηϊνὶ: 1 πο οργοπὶᾶϊς Ίοςο εἷ αρρο[ι ποιπίαπα Ἠαπο:----, Ἡί 60 Ἠ]θ- 
ας αὖ Ειἰγπιο]ορῖοι γεγρὶ ἀῑδοεγπετεπίαν. ΌὈσγίοπα, Ι αμ[ο]αία, Ιπιεγρτεϊαι]ομῖδ απ οχεπιρΗ στα- 
μα, Ῥοβια «επι, ασπἰο Ῥίογαπιαιε, ποῦ ταν ἵοπο Ἱπῃσηϊνι, Λ]ρβαροιϊοῖ εἰεπιοπίῖς, γα [ἴπι- 
Ῥ]ϊοῖς Ἰτίογας, Ώνα πιππογα]5 ποἰας νῖσεπι σονατοπῖ, 1 Παρεγιοτίρς εὀιιοπῖρας {Ππρογππροβια ο 
Ἰπεοία, αἱ ὤ, ἓ: ο5ο ἵπ παπιεγα]ὶ βσπὶβεαί]οηο αοπίί αεσσηῖας ποίαπα 115 Ἱπ[οιρενο πια]: ἨθὮ 
Ἠς[εῖας ἰπ1ς, εἶ[ο αμῖ οἰγουπι]οσαπι τεφιήναπι,  «ΑΠοτιςο α {τοπίθ Ῥγασποίαϊα ἵπ ρο[ογιον ο]- 
ποπο Ὑεπεία [απὶ αἁάτια: «ποταπα ποἨ Ῥάισα εχ]σαὶ [ιπί Ῥοπάειῖς, οἱ [πρειῇπο [περε τοροιίϊα, 
απ Ἰπίε αἷἷα Ῥαιεῖ ες 759, 57: 741, δ. «Οππεάατα εἰαπὶ πιά] τεἰεπῖ]5 τερειῖία {απι, πα 995, 
95. Τη πουπα]]]ς Ῥχασιεν ἰππιο]οσίαπα εἱ {α]ῆιας 1πεβ, τί ἵπ ραβευταέ 210, ὅδ: οιις Βποθνῖος 
εχροβιο 1ρλάθπα γ. 4δ. Ῥατιπι αςοπταϊππι [απο βΗΠε αἀάτίοπαπα ἀ[αγαπα πποίοτετι, Ιπίετ οείετα 
ἀεε]αται ἀνομοιομερές 119, 49. ὃδεᾷ Γαπὶ τας ἵα 1ρ[ο οἶαπι Ἐϊγπιο]οσῖοϊ οοποΙππαϊογο ϱεΡΠΙΓΑΠΗ 
πιογοπίατ; πα σια/σιπωπαι µέλαγας οοπιππιιπέ ϱΟΠΟΥΕ τ/ιηραίσι ὅδι, άιπ: Ἱϊεπιάπε εὐτονώτερος 
19, 58: εἰ Ῥαγιειρ. ἐδών αἴᾳιε ἀνελφών 976, 59, 4ι. Γαϊα [απῖ ειἶαπι ρεγἠ(οΠαδα {{οζα- 
ὕεἼεκα, «ήμητρα, κέρατον, µέλαάνος: εἰ οοπίνα, ὄότρακος ῃιὸ ὀδτράχου διδ, 45: Ίβυκι 
Ῥτο ᾿Ιθύκῳ 275, 54. 3ο ἐπ φογδἰ Γαερο αιιοπιοπίµη ϱ[ὲ οππί[ίσπ: πι ἀσπαλιεύθην 156, 54: 
ἐράσθην 455, 1: ἐρανισμένος ὅτ9. 56: ἑλιγμένῃ 520, 5: ἔμεσε ὅδά, 91: ἔρυξα ὅπδ, 17: οἳ- 
2οδομήόαµεν 68ο, 1ο: οἰκοδομημένα 6οι, 17: σχευώρηται 387, 328. Ίεπι 1 εοπιροβιῖς, διά- 
µησε 3908, 55: ἁπαιωρημένος 119, ὅ5: ἐπαιωρημένη 170, δο: Κιετεωρισµένα 7δο, 15: ἀπεμ- 
πολημιένος θ4δ, 56: συνελκυσµένος ποῦ, 47, δι: παδερπύσδη 555, 49. 19 φιἰδµκάαπα ϱΥαείο” 
αἰρηπεπ{ὲ οπι[ᾖίοπεπ Ἰαἱεῖ εἰίαπι αἶλιά νέα, πι ἵη ἀφροντιχότα 151. 5ο: 1π αρυμένη δοδ, 4.. 
Όοπίτα ἵπ ἀπεκατέστησε 692, 4ο, ργέµς αμρπιεπῖμηι ε[ἰ [ῶρεγναοιωπ. 1 οἱ δὲ οἰαταοίο(/ϱὲ- 


ϱα ρετ]εοίἑ υα(ινέ οπιί(α «4, αἱ ἵπ πεπλάσευται 659, 45: τεὔαρσυμένος 955, 55: ἐξηραμένος 


ντα ΕΠ ΘΥΙΡΒΥΕΟΙΙ ΡΕΒΛΕΕΑΤΙΟ. ος 
3358, 5ο. {ποσα τορα]α ἱγαάταν 659, δ4. : Ἠϊς αἆλο διειλλυµένη ὅδι, 5, αὔσατιο αν, σαοά οκ- 


Ῥτε[ανα ἵα ΓΠαρταῖοιο συνελκυσµένος 796, 47, 51: Ἱϊεπιο ἵπ ἕλλυσμα, ἑλκνστικός, ει Πριν. 
ἴΠωραία εἰίαπι ποππεφκαι αογί/α ἱπιωβίαία, υἱ µεῆσαι ὅ75, 18: δώση 79ο, 46: οοπίτα χ6- 
βαν 777, ὅδ. Βιπαλιον ἐπ ϱπίααἑ οσα α]α πλλης απίαία οεσπ αυ: ἴππι χρήησδαε οπι ασοι- 
/αεΐνο, οἱ ποπιἰπαιἰνὲ αὐ/οἰμίε ρο/Ηἱ: ᾳπαο Ῥατρανιπαῖ [ροσῖες ἁῑοιίαν 795, 5. Ἱια αι Πα[ρισιο 10 
το] Ηὐταγίογαπι γῖο πα]ία Ἰῖας απίπας Ἱπτορβ[α, νε] αποίογεπι Ἠνα5 οροτῖ υΙκίΠε 5 τεπεροτί- 
γα, ααῖδας Οτασσα Ἡπρια εοττυπαρὶ οοερῖ. ομῖα5 βοπονῖς αΠαπαπηνα]ία, ποπήπαα απρπιουίὰ 
οπήᾖῖο, αοπΠογατα ΙπαΠισιογΙπα οἳ ποπιπαάνογαπα αΡ[ο]αίοταπι α[αγρα1ο, ποϊπία οιἶσπι ἵπ Τμεο- 
Ῥ]απῖς Ονοποσταρ]ῖα οἴτοα ΟγΠΙ απππι δοο.. Εἰ πι λα τοπαρονῖ5 Γοπίρίογο ππεζία Γμδίπάς 
α Γκαἰπίν πιω καδαπίαγ, Πο αριιά Ίππο ποβίνιπα Ἱεριαν αύνσος, φίσκος, πραῖδα, φασκία, φίβλα, 
σοῦβλα, πανγίον͵, πεζέτιον, λέντιον, µανδίλιον, σαγομάντιον, λουρίκιον, Καπίστριον, Φφουρ- 
χίον, λαρδίον, Σαρθώνιον: Ίϊοπα πραιδεύειν, ταβλίζειν, ἐπακουμιβέζειγ, ει Επιῖ]α. Θεά οἱ Ίου 
ποια ἀϊρωππα, οποὰ έλεπια οἱ οπρο/Μίο ρα[ηι αἰνογ[ὰ /ογπια ργοροπιωωη: τι ἕω τὸ ἐνδύομαε, 
ἕω τὸ καδέζοµαι, ἑῶ τὸ κάδηµαε, ἔζω τὸ καδέζοµαε, ἵζω τὸ καδέζοµαι, ἕδω τὸ εὐφραίνο- 
και, ἐπίνω τὸ εὐφραίνομαε, καίνω τὸ ὀργίζομαι, ὄδω τὸ ἐπιστρέφομαε, ὄρω τὸ διεγείροµαε, 
ὀδύνω τὸ καταπονοῦμαε. αἲ ἵπ ἅπτω τὸ Ψίω, οἱ ὀρέγω τὸ ἐπεθυμῶ, επάσπι απϊάσπι αἰγοβίηαθ 
{ουπια ο[ῖ, [εὰ ποἨ. οπἆοπα Ρίαπο Πση]βσαιίο: 4πίρρο Ὕιιοά ἵπ εκροβιίοποε ΠρπϊβοαΠο Βι πθυίτα, 1 
τ]οπιαιο αοϊῖνα. Ροπιωπέιω εἰίατα αἰἰ(μαπᾶο ἐλεπιαία Ραγάπι πεοε[αρία, απ τριήκοντος 30ο, 51: 
Αλέπτω ὅθ., ά: λέπτω ὅθο, 45: χρύῤδω 7δ, δ4: ὑφάζω οἳ λυμάζω πδ5. 36. Ειβ επῖπι {ου- 
πααοπ]ς οναϊῖα [πορο Παἰπεπάα βιπῖ ἴποπιαία Ἰπαβίαία, αι ουπι αΏρί ἀοοσοίας, ἴππι 119, άθ: άδ, 
16: πποᾶιις {αππσα 1. ῖ5 Γεγναμά5 οΒ, πας ἴοπιοτο Ὑαπἱά Πησοπάσα οοπῖτα γοίογαπα τορα]απας Ῥταθ- 
Γονῦπι πι Ἠϊο 1ρ[ο αποϊος οοτία, που. απιρίσυα ἱλοπηαία {απιετο Ίπροαι 176, 47. Ἔγπια αἰ[επ- 
ἴαπεα 1 οὐσία 645, 41: ἐξουσία 549, 54: ἐννεσίῃσε 544, 1ο: ἔμβολος ὅσ5ά, 18: χαλλιίέρημα 
487, 14: ἤντετο 405, 5: ἑνώμα 545, 1ὸ: ἐπεγήνεον 554, 58: ἀνῄνηται 1ο7, 54. δἰπιρ]οίδως 
ἡγἰριία ὑπίογαιωπ ουπιρο/ία ογίρο, πὶ ποπαϊπὶ φορβειά, βάπτισμα, βαπτιστήριον, ὁυσιαστήριον, 
φαλτήριον, οι Πππϊ]ίρας: [οι οἱ αριά Ππάογαπι 2ος α᾿ γεοίο αβεπάυ αἰοιί; αριά Τπτοον/[α]ιος 
Τεβαπιεπέαπι, 4. {ο[λαίίο πεί. Βὶο ἵπ πι παρήχησις υογἰ «μαι εἰγπιουβία εἰ: απαα 
ταπ]τα ἵπ Ῥ]αϊοπῖς Οταιγ]ο; οἱ Π]ιιά Ῥμη]οπίς, αἴσθησιν ο[ῖο φιιαπάαπι εἰδεσιν, ατα τὰ φανγέντα 
ἐπειρφέρει τῷ νῷ: οπιδηιοᾶϊ οπἱβὶμαιίοπος 1η Ῥή]ο[ορβογαπα πιαρῖς πα ΟγαηππαΠοογαηι [ο]χο]ῖς 
Ίοσιπι Ἠαμοπι. πι πι έν ο/ὲ φάει αἰίφμα φογὶ [η ίμάο, Γεα πμ ἴοηςο Ρροιίία ἀεγίραίίο: αὶ 
οὐρανός «αῇ οὗὖρος τῶν ἄνω, φαοᾷ οει {πιο [ἡμεγίυγα αἰνίογπιίπεί αὖ ἵπ[ογίογίδως: μήτηρ, 
παρὰ τὸ μὴ τηρεϊόύαε, «μία ποπ απερζων [10 ραγεπίιώ οπ/οᾶία ἠοποαίτα", «/ὁά πιαγίίο επιαπεῖ- 
Ραΐα {1: γάλα, παρὼ τὸ ἄγαν λευκόν, αὖ επἰπιίο εαπάογο: γῆρας, παρὰ τὸ γῆς ἐρᾶν, ἡ γῆν 
ὁρᾶν, τά αἱ δορηπίαπι, ιοὰ Πλῖου ασ ἴευταπι [ροσῖοι: εἰρήνη, παρὰ τὸ εἰρειν εἰς ἕν, φοᾷ ἐπ 
τιππι οοριεί απίπιο. Ἠνίάσπίορα, ὀφδαλμός, ὁ τὴν ὀπτίκὴν δύναιαν εἰς τὰ ὁρατὰ ποιῶν 
ἄλλεσδαε, φµοά οἰ[υγία οἱ οομ)ὲ ορο ἐπ οδίεοία ἐγαπγίαί: νήπιον, οκ ρτιναιῖνο γη οἳ εἰπεῖν: γω-- 
δός, παρὰ τὸ γω ὅτερητεκὺν καὶ τὸν ὀδόντα, αριιά Απιπονιι: Ῥώκαρ, παρὰ τὸ γω στερητε- 
κὺν καὶ τὸ κῆρ: [εουπάνπι Νιοπαάγὶ [ο λοιαβίου, παρὰ τὴν τοῦ νοῦ Σάρωσυ”: οἳ ῥόδον, παρὰ 
τὸ Φῶστον ἀποῤῥεϊν, [οειπά απ [ουσια [ομολια[ίουα: νο], αἱ ος Ῥ]ηίαγο]ιο γοίετι Ὁ]οπιονς, διότε 
πάμµπολυ τῆς ὀδωδῆς ἀφίησι ῥεῦμια: οἱ µοῦόαε αριιὰ. Ὠιοάσναπι Βιου]ηπα χο, απὸ τοῦ μνεῖν 
ποὺ: ἀνδρώπους, τουτέστε διδάσκειν τὰ ὑπὸ τῶν ἀπαιδεύτων ἀγνοούμενα: νο] [οεουπάυπα α]ῖος, 
παρὰ τὸ άν τὸ ζητεῖν: Παπ μλμιῖ όμηρο «πασβια 1λαά αριά Β]μιατοὰ. περὶ φιλαδελφίας, 





ΕΠ δΥΕΡΥΗΕΒΟΙΙ ΡΒΑΕΕΑΤΙΟ ας 


ε -  αε . . . 
απαΠ ὁμοῦ οὖσαι. αὶ εἴἴαπι σλιά οἳ σκότος αριά Απιιοηίηνα, πιρὰ τὸ σχέδειν μα) ἐπέγειν τὴν 
υ. . ι ΄ 4. . . 4 ν. 
ορασεν, φιοᾷ γείἰπεαπέ {ει ὑπ]ίδεαηε οὐ. Όνο οπΊπι Ἰηαρι5 αἆ ΕΤΑΙΗΙΠΑΙΙΟΑΙΗ  ΠΟΤΤΙΦΠΙ αὁσσάτιηε 
θοἰρρνο ο0 πιαρὶν Γαπί οομ[οπίππεαος ταὶ τυφλός «απ τυφηλός, παρὦ τὸ τύφεσδα, » τοι 
3 ’ .”, Ν ”, ή ΄ρ ε ὃ . 3 
ὁ επιχεχαυμένας έχων τᾶς Όψεις: οἱ φύόνος α φδείνω ἴειι φὑένω, ααἱρρε απϊ αἰονῖας γοριις ας 
ογε[σαι ορϊπηῖδ: σώµεσος, παρὰ τὸ ταμεῖν: γοὶ παρὰ τὸ ὑΨαμίζειν καὶ πυχνοῦν τὸ 7άλα, τι οἱ 
β "10ο ἶαοιῖ ΙΙ Τ] ᾿ αλ] ἷ - 
οιβιμων 5 μή ο ο. .. λθὴ Οπαπιοβτγοπι οἱ Ομ λαπας ΗΕ. 1 ο, 9, ΤπετΙίΟ 605 γοργξ- 
μεπά]ι, ααῖ πἰπιπα 1ηβοπίο πα ἵαβρις Ππάν]σοπιος, αἆ Γοοία πδααο Παάτργία Ἰαὐήπίαςς τς οίίαπι 
οί φπα[ί Γαπίαὶς Γπ]]απι: ρζωζίαπε, απἷα ροῖαῖ γἱίαπα: οἱ αθγαπι Ὑαπτοπὶ εκ ϱ0 οῇο, αιοά ἵπ οο 
ασαίις αἰἰᾳπὶά:. ϱγαομίος, ᾳπ]α βνοβαιῖηι γο]σπις οπι Παπ (ο[ατα Πι, 1]]αά οκ (ντασιο, Ἠος ος 
"μας Ῥωρλημια ἁπιοὶ. }Γεγοργίπῖς Φκοπειο ὤγαεεα φπαθ/ία ἀεγϊναίίο, ται Ἰμαὐῖς, Ρινπ]οῖς, Ρου[οῖς, 
Ηεὐταϊοῖο: Πιιεναγασα ο αρρο]]αιομίρειςς αας οχ ἨΗεριοῖοο Ιά]οπιαίς πηαµα[ο ποπεηί οῇ ἀπ απ : 
ποπ. ορ[ειναία τορι]α, ἆπας ἆο Ἠίεσο (ταάτιαν 8538, ὅ: οἱ 606, 5ο. Ὁπάε που αὖς το Γα[ρίσατϊ σοι 
. - ἵ . . . . . - . ” 
πΟῦ. ππίι5 αποϊοτῖ ος ορα5 ε[ε, Γεὰ, αἱ ἵπ Ἰοχ]οῖς Περι αῇῃοίοι, αἶῖα αἶια Ρος αἶιος ἵηίογια οῇῃο 
- . . Ξ κ κ κ ο 3 - κ 
1άοιι {ονια[ο οοπαῤοίαι οἰἶαπι 1 Ί]λαν Γουια]ας, ἐγὼ αγέγνων 71ο, 5θ: ἐγὼ ἐπενόησα 66ι, 
4 ) “ 4 . πλ σ ας 3 - 
εὗρον εγω 7859, 13: τουτὀ έγω εὗρον πι1, ὅθ6: οὕτως εὗρον εγώ 4δ4, 398: 664, δι: 797 
ωι α ΄ 96 5 τι ς α 86 44: ε 3 , μ Ἔ Ξ ’ 
οὕτως ἐγω 785, 5. επι ὡς έγωμαι 755, : ὡς εγώ φηµε 55, ὅ: εἳ ταν, ὡς οἶμαε δὲ δοφ 
δι 9. ναι Ε - 2 ) 
35: οἶμαι ὃ ἐγώ διδ, ιά:.ἐγὼ δὲ οἶμαε 774, 98: ἐγὼ δέ φημε ὅδά, 14. ΠαΠα 6ἳ ας υπῖας οἶις- 
ἀεππαιο αυειοτῖς [ο πείσο αΏ ηηῖΡί Ρον[ααάετο ἀἆοβααπα: ο ᾳπαθάαπαι ΘΗΓΙΠΙ πΟὮ [αρίαπι θαΠι 


2: 
7: 


πιοάσ[ῖανη, πάσι αποῖιοτ ῥτοβίείαν 417, πο. αἰιο αἆαο Ροβχοπια Ί]]α, ἐγὼ δέ φημε, ὅθο, 4ο, 
τἳ ΟυΗ Ὀιτα[οΏίσα απαἆαπι αττοραπιῖα οοπ]αποῖα ΠΒ, Ἱία οιἶαπι α- τθοίαθ γαΠοη]σ γ6ρι]α ἀεβεσιιι: 
αἱ οἱ 455, δ. οδυπὶ νετο οἱ αμα, ο απϊρας οο]]σιας, Ροβ. ρτίπιαπα απιοιογῖ ΠΙαΠαΠα 1ηΠ]ία Ραβϊνα 
αἨ αἱ, εἳ [α6ρο αὖ απάασι]α5, Ίποι]σοαια ε[Πο. ου οβ (απηθι αιιοά Ῥγορίοτοα νο] οπιη]α οόμε 
πεπιμαπλας, νο Ρτίπο αποϊονῖ ἀεγοβοπιιδ: ΟΠΠ θχίτα ΟΠΊΠΟΠΑ 6ΟΠΙΥΟΥΟΥβαΙΗ ΠΕ, οπΏι ος γειαβΙ[ῃ. 
πηῖ οἱ ορπ5 φιάραδᾳπθ αποίοΊβας Ἠοο Ῥουπαγίαπα εοπ[γακ]ῇο, Ώο οπῖ5 αοἰαἰο (άαπαπαπι 
᾽πη] ]ἆ πα οσγιῖ οοσπο[οστε Ῥοϊμῖ, ἰαπ1επ θυηι ΠΟΠ Ὠμα]ίο Ρο Ῥ]οιῇ ραϊιρίατο]µαο ἴσπιροτα γἰτι[ο 
ετοφιἀστῖπι, οἶτοα ΟἨσίβα απαπι Ῥορσο, Ει[ίαιμῖας [απο Ίος αποϊοτο γἰάειιγ γοσἙηῖΟΥ: σι άρρε ααί 
αυτα Ἱπ [1 αἆ Ἠπαάεπι Ἡοπιοίοαπι παρεκβολαῖς αἱ]ορει, 368, 49: τὸ δὲ μέγα ἐτυμολογικὸν 
(παπι) συγκροτοῦν εἰς τὴν δασεῖαν τῆς ἀρχοίσης, λέγει παραχθῆναι τὴν «λίαρτον «ἀπὸ 
ἁλιέων καὶ ἄρτου. ἅπαο ειγπιο]οσία εκ[ίαι αριιά Ἠτμο αποιοτοπι 65, ὅδ. οἱ αππο ος ΑπηβαΙο δί- 
Παϊία 1η σαἱοο Ἠϊας Εἰγπιο]ορίοί αἀϊοοῖια [απι, Ῥτουι]. ἀπρίο οἱ Τρία ος Ἠος ποῇτο ἀε[απαρια [αωι ς 
νο] οογίο ος εἰσάεπι {οπῖδας Ροµία.  Εἰοτιί απίοπι Επ[ίαιηπας [0 Απότοησο Οοπ[ἱαπάπορο]ϊι : 
Ἱπρεναίονε οἴτεα ΟἨτίβΙ αρΏυπα ποῦχακκ: ἆο Απααμο ποπάπα. σον οπῖᾶ οολροςῖ, 


ΠΟ 
Απηοιαίας 
παπί α της αἶῑας αποΠαο ποππ]]ας πλπαίῖαο αἲ εχαιήβία (ναπιπιαΙσογαπα ΠΟΤΕ ἀῑδεγοραπιες: τι] 
“4ο αποπαπάατα ασοεπίι, Γρϊπία» απαπιιαίε: ἆς Ποκίοπαπα οἱ γπίασεων αποπια]ία, ἆς ἀἰα]οοίογατα 
“Ῥτασοεριοπίρα5, εἰ αἶῑα οἵασοσπιοάὰ: [σὰ τος ἵοππρι5 πεο Ίοοιις ἰαῑῑα Ώπιο πμ {αι Ρει[εφιϊ [παπή, 
Τάφο 1115 τω Ῥνασ[εης οπα[ῇς, οκ Ύαγνοπο ον αῖ5 Ίῖο Γαμίῖσῖαπι τας Ἠιῆας οροτὶς ΑΤΡΙΠΙΟΠΙΟ Ἰιέ- 
οσα αΠ(ααπα αἴεγυπί. Ύαττο 115 Ἰπίον αἶῑα ἸπΙΠο ἨΡνὶ Ὕπατὰ ἆς Ώπσαα  Ταιίμα ἵαάι, Ὑπίας- 
οπἵασᾳπε νογοῖ παίανας ε[[ε. ἆπας; α σπα το, αἱ 1π απα το τοζαρα]αων Πι Ἱππροβίαπα,  Ῥρίοτοῃι ἴ]]ατα 
Γραπίοπι, αδὰ, οἳτ, οἵ ππάο Βπι γερᾶ, Όπσαεεος ἐτυμολογίαν νοσατε: ἴ]]απι αἰίογαπα, πὲρὲ σηκαενο--. 
μέγων. ὉὨναο Ἰάεο ε[[οε ομίεινα, απο. ποιο οπιηῖ Ἱπιροβιίο γοιβογατι εχ[ϊει, ᾿ααποά Ὑειη[ίας 
"ᾳωαςόάαπι ἀε]ετῖ: πες ἆαας εχ[αϊ, Ἠπο Ἠιοπάο Οπη]ς Ἱπροβία: πος αιιαθ τοοίο ο[ὶ Ἱπροβία, οπησῖα 


ππαποαϊ. πωυ]ία ομΙση γεια Ἠιιονὶ οοπηπία1ς [ο Ιρίγρο]αία; πε(το ΟΙΠΠΟΠΙ ΟΥΙ6ΊΗςΠΙ ο[]ο Ἐ, 
ἘΤΥΜΟΓΟΟΙΟΟΝ. ν 


αἴἴπας 


1! ΣΕΠ ΘΥΙΡΥΗΕΟΙΙ ΡΒΑΕΕΑΤΙΟ. 


Ἱηριαο ο γογηαςτ]]9 γουρ]ς: οἱ ηλα]ία γουρα αλλά πο οΠεηάενα, αλιιά απιο Βρηϊβσα[ο: πι. 71/29. 
πᾶῦὰ. ΕΠΙ 60 Υ6ΙΡΟ ἀῑσιαπα ο[ο ρογεβνῖπαπας απ Ειή5 Ἰερίριις Ἰϊογδιας: Ώπηο ἀῑοῖ οσα, (ση παπα 
ἀιοεβαπί Ῥοτάιο]]οπι. ἴπ οο γειροιπα βοπογο σα[ αι οα[α Ἰλλα[γίογοπι [ο αἆ ο[ιοπάσπάααι οτ]ρῖ- 
ποτ. Πα (πηπα γοσιο οα[α ἀἰοίπιας Ίπερου, οὐ[ομνίας οΏ οΏο α- ροιοπίῖα, απαν πια. ἀἰοῖπιας 
Γπιροίεπε: εἰ εο ορίοαγ5 Βι, Π ἀῑσαν ο Ύμαπι ἔπιρος, νιάειαν επῖπι Ρο Πβπιβσατο ροιῖας ῥοῇ- 
ἴοπι Ὕπαπι Ῥροϊοπίειι. ία (ἀπᾳυ1) Ποπ ραµοα ἀεργαναί, ππιµία {οί «1οΠι Ριµ0Γ νἱαϊ-- 
οἱ /ογπιοΓ ώση, Ππο ϱἰάες ἄε[ογιεΙι ἐπ [επεοία. (εγέίεσι Γαεοιήμπι ποπ νἱαεὲ ει ο ΠΕΠ, «146Πι 
φἰαίέ ργύπαπῃ. Όμαρο ἐῑα φµαο ἰαπι Ππαἰογίθων πο/ζγίν ακεπαίί οὐβίνίο ίνα, /{οομία /εαμίίας 
1ο ἱ εἰ ἢἨγιί γείγαλᾖεγο πει. «ΛΟΠ, ο ΠΟ ροίµεγο ἱπάαραγα, ϱο ἐγο ἰαγάίογ; /ζά νεζοοίοη ἀΐεο, 
ο φιίνεγο. ΆΛΟΠ ΠΙθίοςΓεν οπί]ῃ {ομεῦγαε ἴπ /ἶνα, ιδί αοο οαρἰαπάα: πεφιε εο, «μιο Ρεγνεμίρε 
ροζ», /επείαε ἰγίας: πεφιε ποπ ἵπ (Γαμιίθιο φμαεάαπι οὐίεοία, (ιαε είεπι γε(ίπθγο ρο[ιΠί. 
 Οµοπίαπι ϱεΡΟΟΓΙΩΠ ΠΟΦΟΡΙΩΙ οἱ νοϊεΡιι ἀἰνουράία ο/ΙΠίΦ ἵπ οὐΠ/ιοίμαίπο οοπιεππιέ, «οί πιο- 
αν {Μ{{εγαγιι οοαηιωίαί{ο ἱ αοία, «φιί απἰπιαάφεγίογί, [ὀγμίατί |Γαοἰίμς ογἱβίπον ροἱεγίέ φέγδο-- 
γι. ᾖορολίεί επέηι ε[]ε οοπηιεµίαία Ππακίπε ϱγορίὀ/ δί φαίεΓπας οαµ/άδ. Ιίογαγιῶι επἰέπι Τί 
ἀεπιριίοπο, αι αααίοπο; εἰ ΡΓορίοΡ εαγι αγἰαιίοπεπι αμ οοπιαίρπέπι; επι {γήαδαραμο 
ΡΓοάμοἰοπεΠα. ὃ Νωπο ιἱ {βιοΡΗΗι ϱ6ΡΦΟΡΙην ογ{ρέποο οκρεαίαία, «φιιαίµο). εογµπι  ειρζοααὰ 
μι δραάι. ΕΒΡπιο, ἵπ φιο Ροριί οἰἶαπι νεπίέ. φμΐ επίπι ποη νἱάεί, ωιάο Αενοάιμαο ο Ὑϊο- 
εσας” δεσμά, (μο Ο6Γαπαίίοα «ἴο[οειαέ απίιγµα; «μαε (Λε, «ιεππαοάώηι «ιο φο νο” 
διωπ ροεία οοπ/ὐικεγίέ; φιιοά «εολίπαγί. λίπο Ραοιοίις τοπ Πλας: Λίπο, Ππουγιοευνίομπι ροσι8: 
Ἰΐπο, εβ]απιγάο οἶαροαι Ῥνασλία. Τερμν ϱγαας, α 4μο ἨΡ(ο(ορλία α/οεπάεις ρογρεπίέ, αίφκε 
θα, (μας πι οὐπ/οἰμάἶλο οοππηπιωπέ ε[]οΠί, αρογίγε οουρέ» αἱ α ο αἰοίαπι εί]εί ορριάαπα, γῖει», 
για. ΟµαΡ, πὐί ϱ/ὲ αι εἰ ἐπεία /ερίδ: «ο / ποπ ρορνοπµίαπι, /0ἱεμίίανι αι ορύπίοπεραι αοιι-- 
Ραδογ. φμοά οἰίαηι ΠοπΠΙΩΛ(α)ι ἵπ [αἰωίο πῳ/έγα Γαοἰέ, οισπ αεβγΟίαπις, πιράίοι.  Οωοά {ὲ [ίωη- 
πίτα ϱΓαάμπι οι αἰιίσεγο, {απο {εοιιάάπι ποπ ϱγασίογίδο: φπιοᾷ ποπ Γοὔμπ αἲ «{γίλορ]απίς 
μοδ/παπι, [εί εἰίαπι αά ραπ] μουῦγακὶ, Νοέ ργαεἰεγίγε «05, «μἱ ροείαγαπι πιοάο νογδα, ωὲ 
Πέ Ποία, ενρεά ὑπ. Λο οΠΙ/ νἰάεὐαίω» οὐη/εΠίαπειή ΦμάΕΥΕΥΟ 1Πὲ ἐο ἵπ νερο, φμοά Πα ί[[εί 
Εππύις, οαµ/απι, ποθ/ήδεγε «ιοί απο γεν Ἰαίπις [ἰπαί[εί: φιπι ροειἰοίς ΠΠ νεγδἰν Γπαρία 
ἀθίροίες «αι μίαν, απηίν Ππιας μίας «αι ἀείεοίε).. «ποπ ροίἰμδ πεα νογύα ἐἶα, φµαο ᾖε)ο- 
ἀλῑαίε α Ποιο }άβο νεµογιηέ, Φα φμαο α Ῥοεία Πνίο γολεία2 ἀθίων φιοπίαπι ᾖαοο [με 
/ἱραρ ία γοτλα; {ας [σιέ αιί πο[ίτα, αιέ ασια, αά ου]ϊγία: ἄο πο) ἀἰσαηε, ο” /πέ: ὧε αὐζε-- 
πζο, Με /π1: «ῑὲ οὐἰρί, γε]ἰπφιαπα: (ογιώπι ραγίοη ο ία ἐπφεπεγίπα, μὲ ορίπον, Γορέδαπα:---- 
Ίπεο 11 Ύπατο, (ανα ραπ]ο Ρο Γαρίαπρῖε, Ππίογανα φπαδτίρας ο[ἴε, Ἰσουπα οἱ οοτρ8. ἰοπιριῖφ 
ει ασιἴοποπα: φποὰ Παι ααἲ ασιαίατ, εοχριι5 οΏς: αὐὰ αριαϊαςς Ἰοσυπα: ἆππι αριαίας, ἔοπαρας: αιιοὰ 
οἱ ἵπ αθλαϊ, ΑΟΙΙΟΠΟΙΑ. πάγο (παϊίιιος ο[ς σοπεγα ῥτίρια γθγαπας τοάσμα, νογρογαήα,  Γβάονας 
απούιο Οτρίμαα Ἠμγο α» αρ. 38, ἱγαβλ πος οπιπῖα ποπῖπα Γοομάπα παϊαναπα ᾱ- γοιοίριας Ίπι- 
Ρούλα εἶτο, [εἆ «παρᾶαπα [οοιυ δνπα. ρἱασίπα, Ποιί οἳ πο [ουνῖ οἳ. ροΠεβιουΙ] ιδ πιογάνα, Γοσή- 
ὅμμα απιοά μίασαι πο[ίνας νοϊυμιαᾶ, Ἠποπιῖπα ἁαπιας, Ἠ]μο ο[ῖο, φποά οπιΠΊΠὰ ΠΟΠΑΙΗΗΙ οΙΥΠΠΟΙΟ- 
ὅἶπε πο περοΠαμαής ία (πασάαηα πο [οοππάτα (πα λπαίστα, ο πα βομίία απ, [ο Ἱαχια Ἰνπππσμας 
πολίαίς αγὐλγίπα νοσαλ]α αοσοροτῖπ!. Εἰο απϊοπα οιγηιο]ορίας ποσα απἲ ος οαµ/α ἀπιαδ 
ας }όρέο, α- τοσιο αβομάο: απἲ «α΄ ορἠφύπος ται Ποιο, ία Πι οκ Ἠππο; απ ο ουμέραγίον. αι ἑι-- 
{ωπ α άγαμος ἆ πια Ἰαμὰ ποπ. ΕΙ πάπας οἱ ιο, απῖα πλ ῦνα ορασµ5 ΡΑΡΙΗ Ἱποθαι, «40- 
ἆ σπα θὰ ο) ο /ΗΗΠΗΗΗι «ἰογ{ναίίοπο Γαοία ε[ο; αἱ α ριπάσοπα ϱ/Μάέ. Φιιαθάαν ον Οσο, 





ΕΠ ΘΎΥΙΕΥΕΚΟΙΙ ΡΠΑΕΕΑΤΙΟ. αι 


τε 7η πε πιο ποπιἰπέδεα ιτακὶῇο νοςαβιι]α. απασἆαπι εκ νοσλής, τα ος βαση] ίαιο δαργκᾖ. 
ῥπασᾶαπι ον Ογαοού: Ἰπ Ἐαπιηι ἀοοβμαια οΏο; αἱ /ήρα, ἄοηπς, οκ (γασσῖν ὕλη, δόµος. παν 
οιἶσπα ον αἱρογ/αγιηι θΟέΗηι ΓΟΓΊΤΟΠΟ νοςατῖ: πάς ὁν οΠρίπαπι θογΙα γὶκ σογηῖ, αποά ρ]οτα/πο 
Ραγρανα ποπῖμα ΤαΠπῖς οἱ Ονασσῖς Βπι Ἱποορηϊια, Ἐϊγππο]οβίας νογο οοσπΙΙοποπι [πορο Ποσο[ᾶ- 
Πππα παλενο ααπα 11 Ππιουργείιαοπα: παπι οπα γἱάσνὶ πάς οἵἵανη ο ΠΟπαον, οἴτίας οἵιις νἶπι ἵη- 
τεΗ]αὶ: οι οορυῖία οἰγγπο]οσία, οπνπῖς το Ἰη[ρεσῖοποπι οᾗο ρἰαπίογοπι. Ἠ]άσπα οἱ Ἐαμῖας ΟιΙπιῖ- 
αμ Πρ. αν ο. 0 Ἱπίον αλα Γον, Εἰγπιο]οβίαπα Ἠαμενο αΠφιαπάο παπι πθοο[αρίαπα, ποιῖος 
Ππιδγργείαιῖομο το ἆδ ανα απαεγας ρε: αἱ οι Μ. Όαο]ας [ο [Πο Ἠοπιίποπι }γαρέ νυ]ι ρτο- 
ψανα, αία πϊὴ Βι ππα]ῆς, 14 ο Εποιπο[αδ: Ἰάσοφπο ἵπ ἀεβηϊομί μας α[ήσπα Εἰγπιο]οσίας Ἰο- 
οσα. ΙΝοππιαπαπα οἱ αγμανα α΄ οιομάαιῖν ἀϊπεσγαθιο; πι ου (πασίας, Τη ἐσαοίγαπι ἀῑς 8ιοῖ- 
Παιν Τγέφασάραπα, Ἠογέαίονι απ ηεάιάίοην ορονισαῖ, αΠασπο 4πας σου [διά (αῖ Γουνίαπι, Όοι- 
Ώπογο απῖοπα 1π [6 πλ ίαπα γιάἰ οσα, Ἠγο ἴ]]α οκ νασοῖ οτία ἰπασίσηιαδ, πιο Παπί ρΙάήμια, 
Ριασοϊρασᾳτιθ Ααοὶσα γαίϊοπ6, οτί 6βΒ Γὄγπο ποβον Ηπι]]ίηας, ἀοσ]παια: νο ος Πή[ονίαγιπα γοίο- 
ἕαηι πουίῖα ποπείμα, Ἰοπηίπαπας 1ΟΟΟΓΙΙΗΝ, Ρομιαπα, τρία τοσιΙταπααδ; αππάο {/ἱ, Ριῤήίεοίαο, 
6: ειν Γιαμσπ, Παία, Ῥεπενεπίσα: τππὰς (ιρίίοΐμπι εἰ «{Πρίιείω αρρε]]αία. επι Ί]α πιῖπο- 
να, η αιώνας πιαχίπις Παά1οβ οἶας το {αήραπας, απἳ γεγρα ρα]]άπι ἀεολπαία, γατῖίε εί πιπλΗρ]εἷ- 
του αἆ ογἱρίποπα γεάποιηί, ααἲ οοντοριῖ αἲἲ ρονγεσιῖ, απί αἀῑεοιῖ απἲ ἀοιταςίῖ, απἲ Ρονπιπίαιῖς 
Πιιονῖς [γ]]αρίδνα; αι «α[ῖδ α οπἸαμάο: Γιερις, (πα Ίοιίρες: 7Ἴρες, απα[ νορες: Ἰζεγαῖα, φιιαβ 
πιετα εἰ [ο]α νο]αμδ. Οποδάαπι πον. ἀπριία[ο ΟΠΊΠΟΠ ποπηῖ οαι{αμα Εἰγιπο]οσίας [αρῖσσγα: τι 
ες Ἠαρίιι 7οπρος οἳ Μέμος: οκ [οπο, δίΓ6ΡΘΓΟ, {/7ΠΙΓαγο: οἰἴαπι ἀοϊναία, αἱ α γε]οσίαιο ἀῑσι- 
ας φεῖοα: οἱ οοπαροβία Ῥ]ετα(πο Ἠῖ5 [π]ία, Ὕπαο Βπε ἀπρίο αἰιπάς ογἸβίπεπι ἀποιπί, οἳ αγο 
ΠΟΠ οδοπί. Θὶοπί γετο α [οπο Εὶό Εαβίας οι ΠΠάογις ιταοῖα γοσαβα]α ἀοσοπι, Ἱα οἱ Ἡοπιογαπι αἲ 
οἴσπια ρα [πι ααβ[ο ππαπεβαπα ο, αἱ οππα 16]: εἰπεῖν ἔπος, ἔπος εἶπας, οἱ Επαϊ]ία. Ίίοπι ΠΠ. τ, 
γ. 0, οἵ 199, τη Ἡ πάντας ἄάται: Ἡ. ὃ, Τῃδ' ἄτῃ ἄασας: Ί]]ο ρτορεῖε, Ἠϊο αρρο]]αιῖνο ας- 
εεριο ἄτης γοσαρι]ο. 8ίο Ἡ. , «4ὐτᾶὰρ ὃ κηρύκεσσε λιγυφδόγγοισι κέλευε Κηρύσσειν ἀγορήνδε 
χαρηκοκιόωντας -4χαιούς., Οἱ μὲν, ἐκήρυόσον: τοὶ δ᾽, ἠγείροντο µάλ ὦκα: [αι ογιάομιοι ἆο- 
οἶαναπς αήρυχας παρὰ τὸ κηρύσσει», οἱ ἀγορὰν παρὰ τὸ ἀγείρειν αρρε]]αίαπι, οἱ γατ[απα Οἆ. τ, 
τίθεσύθ ὄνομε ὅττε κεν εἴπω' Ιολλοῖσιν γὰρ ἔγωγε ὀδυσσάμενος τόδ ὑκάνω. Τῷδ'᾿Οδυσεὺς ὄνοις 
ἔστω ἐπώνυμον: Βρπϊβεαης τὸν ᾿Οδυσσέα Ἰπάο ποπαϊπαίαπα, απο αγ 1ρβας5 Απιοΐγοας πολλοῖς 
ὠδύσατο, αἳ πα] νιοι[Ππι 1Η, οὗ Ἱπῃῄσπος οἶιδ γογ[πί]αδ, [πουυηβιογαπι. Αά ΤαγΓΟΠΕΠΙ Ῥουνο 
πι ποάθαπι, 15, Ἰη [πια [ος ην, (ποπιαάμιοάυπα τες [μαμα ποπαῖπα ο[[οπι προβία, ῥτίογο5 ἆς 
ἁἰ[αρ]ίινα ο διπῖδ γεγρονπα {εοῖί; ροβενίογε» ἆαο γοιροναπι οπβιμίραδ: ας ΡΙΙΠΙΟ σιϊάεπα γο]μπηῖ- 
πθ οκρο[ιΠί 4παα οομίτα αιγπιο]ορισαπι ἀπ[ορπαπα ἀἰοππίας, οἩς Ἠοπας Π1, Ὥοσιπο απ] Πι; ἵπ 
ΠΓεεππάο, «παπα ϱτο οα ἀἰοππίας, αααε Βι, οἳ οι σα Πι: 1 ἱορίο, σιιαο ἆος ος ἁῑομπίας, [οι ααας 
Πιτ ειγηιο]ορίας ἔουπια; τί Ἰρίομιαι Ύαννο ἵπ (παν ρνπεῖρίο οἳ [εχι Ώμο ἱε[αιαγ, Όπας γοχο αἃ 
(νασεῖς ἵτασία Επι νοσαβαία, Ἰπίου αἶιος ΟΙοαιῖας οἱ Ηνυρβοναίες εχρο[ασγιπῖ, αι Α. 6]. ταάιι Ι. 
16.5. 19. πα οἱ Εαμίις ΟΙ Παμας Πδ. αν ο. 9, ἀετιο [ο], ΒοπιαΠπα [ΟΓΠΙΟΠΕΙΙ ο (γασςο 
ππαχῖπια ος Ρατίο οοµγοτ[απα ο[ῖε, θἱ πο οοπ[ο[ῇδ «ποφπο γασοῖς τὰ γουρῖς, αὈί πο[ῖνα ἀε[αηις 
βοιι 1] α ποὺῖς ποππαπι(παπα πηπίααπίαν.  Ἠασο αρία Εἰγπιοίοφία, φιαο φΕΡΟΟΥΙΗΠΙ ο) ἠρίπεπι ἴι- 
φαζγὴ, (Ἰωφαἲί Ἰριάεπι 1άειι Ἐαρίας) α (Ἴεεροπο αῑοία «[ξ Νοιατιο: φία ΠΟΙΟ οἶμν αριᾶ «4γίλο- 
ἐε]επι ἐπνεπίίαν σύμβολον, φμοᾷ «[ Νοια: παπι νεγύιπι εν φεγόο ἀμοίιπι, ἰ ο/ γενήοσιίαπε, 
ἐρ[ε (Ἴοεγο, φμἱ πα, ποΓογμιάαί.  δωπέ φμἱ οἶπι ροίΐως ἐπί, ΟτΙβΙΠαΙΙΟΠΟΙΑ φοσσ!. Ί]αος 
ι Ὀ 2 


κις ΕΠ. ΘΥΙΕΒΥΠΛΟΙΙ ΡΒΔΕΕΑΤΤΙΟ, 


Ὅ 1ο. Τιοσας πίστα Οἰοσγοπῖ5, απὶ α Ἐαμίο 1ί αἱἹεραιαν, οχ[ίαι ἵα Τορίοῖς, Ἠΐ γουρὶς: .Ε).αίοην. 
Νοιαϊῖο, οσα εν οἱ ποπιἰπίν αγβιωποπέήῃ οἰιοίωγ; «παπι (6αεοί ἐτυμολογίαν αρρείίαπέ, ἰά εξ 
φεγδωπε εν φεγθο Ὑοτϊ]οφιϊπα, 09 απίοπι, πονίαίοπι φεγὺὶ ΠΟΠ αι αριὲ Γρίρπίοο, Φοηι» ᾖοο 
Ἀοιαιίοποπι αρροήαπιι»: φμία {μη νογδα Γεγι ποίαο. ἱίαφμο ᾖοο ἰάεπι «{γγοίείεο σύμβολον αρ- 
Ρεξ, φμοά Ἰιαίίπε ε[} Λοία. αὈὶ Βοει]ίας, Λοίαίίο ο, Ἱπφαῖε, φιωίέον ος ποία αἰφμα πεί, φµαε 
αωδία ε/}, οαρίωγ απθαπιεπίάπι. Ἰνοια φεγο [2 «μας γε θπαπι(µο αρήβμαί. φιιο {1 αἱ ος 
ΠΟΠΠΕΠ ποία {2ὲ; ἱοίγοο φμοά ποίαπι /αοΐαέ ΓΕΙΑ, ε μα ργαθαἰσαίωήτ---  Ἑι πιος, {πίοημγεία(ἰο 
φεγο ποπεπἰς, ἐτυμολογία Όγαεςο, Γκαίπιε Ν οιιλοφ ία Ππμιοµραίιω». ἔτυμον ἐπίπι νογωῃ /{ᾳπί- 
ᾖοαις λόγος ογαίοµειπ. δες φμία 4 Ύ ετ]οφιαλλαν πεί ἐπ μι {ιαπ /2γπιοπί ᾖαδοδαίιω:, ἵπ-. 
Πεπργοία(ἰομε ποπιἰπίν ἸΝοιαιιοπθυι 1 ων αρρε]ίαί. Ἠπος 1δὶ Βοει]ίας, Εγπιί απίοπι. νοςανα]ο 
πείνας 1ρ[ο «ποσπο Όἶσστο, αἱ 16 αἆ [αμ], ορἱΠ. χο, ἀῑομέ {ε, Ελὰος οίγπιοη φμοά αβεγει: ον 
ωτο Βεὶ τα. Ἱ. 1, ο. 4δ, ἆς αἰππια, 2ο φνοσαδιίωπι είγπιοα Λαδεγε α Εμεπάο; φιποά εο 
Ιοήἱσμίο ἀορίαδίίω ταπωπι. ΕΛ αίενι }γπιοοφία (Οἱοειοπὶ Αεαάσπι. αςβ. Ἠδ, α, ϱεγδορώπε - 
επμ/εαείο, (μα ε οατ/α φμαεφμο ία ποπαἰπαία {πί;: Ἐπβαιμίο ι49δ, 15. λόγος ἐπαληθιζομένιν 
δεικνὺς τὴν λέξιν τῇ φύσει τοῦ πράγματος. Ὑαἱο, απιὶοο Ιασίου» αἱ 1ΠΙΟ; οοίονος ας οἀ1ιλοηῖ5 
αὀμπιογο οιἶαπι Ματρνσει Δοπάσιμίαο σια ῥτοσατα, {μας πι] αἆ ρτοπιογςμάασα 1. τα] λριις τοι) 


ἠιοταγίαπι αππααην ομοταγίαπι Εοῃς γο]θµδατο οομ/{θυῖ. 
/ 


- 'ι 





ΧΙΙ 


” 
- 


"που κο δδ ΙΜ ο τΣ ΟΥ ροο Σ 
ΤΟΙΣ ΕΝ ΠΑΤΛΡΙΩΙ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΙΣ ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ. 


οι μὲν ἑλληνικῶς ἐντυποῦν ἐγχειρήσαντες ἕκτον ἔτος ἤδη τουτὶ ουχ ἀπεικότως πύδοκιµή- 
χασιν. ὅπου γὰρ οἱ τοὺς ἄνω χρόνους ἕν τι τών πρὸς τὴν κοινὴν ταυτηνὶ τροφὴν εὑρηκότες 
εἰς φεοὺς τελεῖν ἐνομίσθησαν, ᾖ ἤπου µείὤνος ἄν, εἴπερ ἐφιατὸν, ὧξιοι τιμῆς ἐπιτυχεῖν, οἷς 
ἐξεγένετο Φανῆναι πορισταῖς τῆς ὡς ἄληνθῶς καὶ μάλιστα προσηκούσης ὠνδρώπῳ τροφῆς, 
τῆς ἐν μαθήµασι χαὶ βιβλίοις. ὧν τά γε σεμνότερα καὶ τῆς σπουδαιτέρας ἐ ῦντα μερίδος 
Ίδη τοῖς πᾶσῳ ἐκ προχείρου λαβεῖν, ὑπὸ τῶν ἐννοησάντων τουτὶ τούργον ἐνταῦθα, τέ ως 
οὐκ ὂν,. ἐχδοθέγτα. τῶν δέ γε νῦν εἰς ταὐτὸ τοῦτο καν)έντων ἑαυτοὺς οὐ μἄλλον προπέ- 
τειαν κοιτοιγνωστέον ὡς ἐπὶ τοῖς πρεσβντέροις εὖ ἔχουσιν ἐπιβεβλήκότων, ἦ μεγαλοφυίας 
ἀγαστέον ὡς οὐ δυσαντ/βλεπτον ἡγησαμένων εἶναι τὸ Φνάσα», ἀλλὰ μηδαμῶς ἀποδυσπε- 
τησάντων εἰς τὸ μὴ µόνον ένατε ψίσαι τοῖς αρχιέκτοσι», ἀλλὰ καὶ τὸ χάριεν χοιὶ εὔρυθμον 
πῇ χονουργίᾳ. προςυεἴναι. τούτων δὲ, τῶν δευτέρων Φημὶ, τὸ χυριώτατα τυγχάνει μέρη 
Νικόλεώς τε ὁ Ἠλαστὸς, καὶ Ζαχαρίας ὁ Καλλίέργης, ὤἄμφω Κρῆτε καὶ πολίτα ἐμώ. 
ὦν ὁ μὲν, οὕτως ἐναργῇ καὶ «αυμαστα σημεῖα τῆς ἰδίας ἐξήνεγκεν ἐλενθερίας, ὡς πε- 
ριττὸν εἶναι ταύτην εὐφημεῖν, ὄψει χρίνεσθαι δνναμένην' ὁ δὲ, Φιλοπόνως τὼ περὶ τὴν 
τέχ)ην, εἴπέρ τις ὦλλος, ἐκμελετήσας, οὕτω τραχεῖών τυα καὶ μεστὴν ἱδρώτος ὥδοιπορη- 
σεν, ὡς πολλοὺς ὑπαρξαι ποτὲ τοὺς ἐλπίσαντας ἐκ µέσης αὐτὸν ὠναστρέψειν χαμιόντα. 
ἀλλ’ ὁ ὅμως ἤνυσε, καὶ πρὸς τὸ τέρμα χνέρων ἀφίκται, λαὶὶ μονονοὺ παρὼ τοῖς πλείοσιν 
ἡμῶν ἄνηγόρεύται στεφανίτης' λέγω δὲ δι οὓς ἐξεπόνησε τύπους, μηδενὸς κατ Ίχνη χω- 
ρὖσαι τολµήσας. δέει τῆς παρανόμων γβαφη». ἐπὶ δ) τούτοις οὗ κατερῥαν ύμησεν' ἆλ- 
λὰ χρυσέας ὑποσ στήσας κατὰ Π/νδαρο» εὐτυχεῖ ὁαλάμω κίονας τοὺς Χαρακτήρας, ἠπείχνη 
χαὶ ὶ Φεητὸν πηξαι τάχιστα μέγαρο». αρχήν, δὲ πασῶν ἐπικαιροτώτην ἐποίησε, καὶ πρὸς ἣν 
τὸ ἑκάστοτε τυπωθησόµενα κανιστώµενος { ἥκιστα ἂν ἁιάρτοι' ἐκείνης γαρ τῆς β/βλου 
κατήρξατο, ἥτις παρὰ τὰ προπύλαια τῆς ὀληθυῆς ἑστώσ « παιδείας, ἵ ἵνα τι καὶ κεβητίσω, 
τοῖς μαθητιῶσι τῶ χεῖρε Φιλοφρόν ως προτείνει εἰς ὕποδοχ, ἦν. οὓς ἐπειδὼν εὖ µάλα σπαρ- 
γνώση καὶ διαπλαση, πλάσῳ», ὦ Φεοὶ, τὴν ὠρίστην τε καὶ καναρωτάτη», ἀσφαλῶς ἑμιλεῖν 
ἐπιτρέπει, μάλιστα μὲν ἅπασι τοῖς ποιηταῖς, οὐ χ ἥχιστα δὲ τῶν παντων Ὁμήρῳ, τῷ τας 
ἀρχαὸς καὶ τα σπέρματα παρασχόντι τοῖς ἐπὶ τῇ αχροπόλει σοφοῖς, οὐδεμία γ3ρ. ᾖ χοµι- 
δῇ ὀλήγαι τῶν παρ ἐκείνω τρο χειὼν ἅμα καὶ σχληρῶν λέξ εων., : ὡς ἐτυμολογικώτερον οὐκ 
ἀναπτύσσει καὶ σαφηνίάν, οὐ δυρευρέτως, αλλὸ κατα τὸ ἐφεξῆς τών στοιχείων τα ἁητού- 
ο... τοῖς διεξιοῦσιν ε εὖμνημογεύτως ἐκποριῶμενος' οὕτω γε μὴν /ουνεχόντως χαὶ Χαριέντως, 

ὥστε μηδένα τῷ τῆςα ανα γνώσεως αποχγαίει’ ὁμοιοτρόπω αλλ ὁτὲ μὲν μύθοι» ὁτὲ ὃ' ἱστο- 
ρίαις οὐ κατημαξε υμέναις, ἄλλα σπανίως εὑρισνομέναιο» ἐκ παραδρομῆς. τὸν μετιόντα δια- 
ναπαύει. πθὸς δὲ τούτοις ἀποδείκνυσι» οὐκ ὀλίγα δι ὧν ἐχτίῦεται καν όνων, ἀρχαίοις χαὶ 
διαπρεπέσιν ἀνδράσι παραδοιέντων. οὓς ἐνίοτε μέν τισι δοχοῦντας οὐ µάλα ὁμοφωνεῖρ 


-΄ 


χιν.- Μ. ΝΥΡΟΥΑΗΙ ΡΗΒΛΕΕΑΤΙΤΟ. 
διαλλάττεί ἔστι δ οτε τ ᾗ παρ ξαῦτοῦ ῥοπῇ ρα την ν οίησε. τῷ τοίνυν 


Ἑλληνικῆς ἀρύσασθαι πηγῆς ἐφιεμένῳ πάρεστιν ἀφθόνως ἐμπλησ Ἴναι τοῦ ποτοῦ, καὶ 
χέδην ἐπιῤῥέοντι τῷ κρουνῷ τὴν κεφαλὴν ὑποθεῖναι. ὁ γὰρ ἓν τοῦτο κεκτήµένος, εἶτε 
τις χέρας ᾽Αμαλθείας αὐτὸ Ἀούλοιτο χαλεῖν παρτοίοις καρποῖς ὑπερβεύον, εἶτε κηρίον, 
εἴτε κήπους ᾽Αδώνιδορ, τὴν ἐπιτομωτάτην ἐβάδισε. πᾶσαν γὰρ ἔχειν ἐν ἑαυτῷ τὴν Ἑλλα- 
ὃν νομιός τω παὶ ἁηκέτι πόρσιον ὤλλο παπτανέτω, εἴποι ἂν ἡᾗ θηβεία Ἀύρα, καὶ περὶ 
μὲν τούτων πόλλ’ ἂν εἶχον εἰπεῖν, εἰ μὴ, μεταξὺ ταῦτα γράφων, ἠσνόμην ἐμαντοῦ πε- 
ραιτέρω ᾖ κατοὶ μέτρον ἐπιστολῆς ἐξοκείλωντος. καὶ δὲ διόρθωσις, περὶ ᾗς οὐ χΕῖρον οὐδὲ 
τοῦ λόγον πάρεργον εἰπεῖν, ἐργώδης ὑπηρξε . καὶ Χκλεπὴ διενεγκεῖν, χατ᾽ ἔνδειαν ὑγιώς 
ἐφ᾽ ἅπασυ ἔχοντος. ἄντιγο ἀφου' ὧν γὰρ 1) εὐπορία, ταῦτ' εἰ καὶ ἄλλως παλαιὼ καὶ 
ὠξιόπιστα, αλλ οὖν ἀσαιφη καὶ γρίφων ἄνάμεστα .. καὶ διὸ τοῦτό τινος εἰκαστοῦ Οἰδίποδι 
παραπλησίου δεόµενα. οὐ μὴν ταύτῃ γε τὴν ὁρμὴν ὤνηχεν ὁ τοὔργον ἐπιτραπείς' αλλὰ 
τὰ μὲ ἐν ἐκ τῶν ταὐτὸ ξυντυχίᾳ τινὶ πραγ ματευσαμένων ἐπιλεξάμενος, τὰ δὲ τοῖς ὀλίγῳ 
πρότερον εἰρημένοις ὑποσημαίμεσναι περὶ τῶν ἐφεξῆς συνεὶς, ἐτελεσιούργησε μὲν ἐκεῖνος 
ἀγανῇ καὶ λαμπρᾷ τῇ τύχη εἰ δὲ µικρ ἄττά της ἐκφανλίσουσω, αὐτοὶ μὲν τοῦ πονηροῦ 
κόμματος εἶναι κοὶ τοῦ Μώμου δόξουσι µιµηταί ὃς τα μὲν ἄλλα τῆς Αφροδίτης οὐκ εἶχε 
πατηγορεῖν» ἓν δὲ µόνον ἀποστέργεν’ ἔλεγεν, ὅτι τρύῶν αὐτῆς τὸ σανδάλιον ὀχληρὸν εἴη 
τοῖς απαν τωσι τῷ ψόφω. τοῖς δὲ εωστὶ τουτοισὶ γραικοτύποις οὐδὲν ἧττον και) ὁδον πρας 
χρήσει τὸ τῆς εὐδοχιμήσεως" οἷς ὠπόχρη μόνων ὑμῶν, ὦ Φιλέλληνες : ἐπιτυχεῖν. εὐμενῶν, 
ὡς ἐν παιδείᾳ πολυψηφοτώτων καὶ τὴν λευκὴν αεὶ καὶ γικὠσον χαριώµένων τοῖς ὑπὲρ τῆς 
ὑμετέρας ἀσχολουμένοις σχολῆς. εὐτυχεῖτε. 


' 





ΙΙΝ ΕΤΥΜΟΙΟσΙΟΟΝ ΈἘΡΙσςΗΛΜΜΑΤΑ. 


ΜΑΡΚΟΥ ΜΟΤΖΣΟΤΡΟΤ Κρὴς γὰρ ὁ τοργεύσας τὰ δὲ χαλκίω Κρὴς ὁ συνείρας' 
το ΚΡΗΤΟΣ. Κρὴς ὁ καθ ἓν στίξας, Κρὴς ὁ µολυβὀοχύτης" 


Ἔκ ποβεν ἀφράστοιο Φανεὶς, Φύγαδ ἔτραπεν ἄφνω Ἐρὴς ἑαπανᾷ, νίκης ὁ Φερώνυμος' αὐτὸς ὁ κλείων 


αἱετὸς οἰωνῶν ὑψιπέτης αγέλη». Κρὴς τάδε  ἘΚρησὶν ὁ Κρὴς ἥπιος αἰγίοχος. 
Τεβρίππων ἐπιβὰς, σέλας ἡμαλδυνεν ὁμαίμου Τοὶ γὰρ ἅμ εὐχώμεσθα" πέλοι γενετῆρα χοργγοῦ Ῥ 
ἥλιου, 1 ἄστρων Φροῦδον εθηνε Φάος. μὴ ὀίχα μαντοσύνης οὕνομα παιδὶ Ῥέμεν' 
Τὺς δὲ χαρακτήρων ἀἄπεχάσσατο τῶνδε τὰ πρόσθεν ἨΝικῷ δ᾽ ἀντιπάλους. νεῦσε Ζεύς. οἱ γὰρ αφ ὑῆς ν 
γράμματα, καὶ ῥίνης ἔκγονα κιὶ δονάκων. Ἑλλάδος Ἑλλλάνων παισὶ πρέπουσι τύποι. Σι 


Θχεῦμαι γλυφανῆς πῶς τις σµίλης κοπίδεσσι 


, ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΔΟΥ 
ξέσσε περιπλέκτων ὄρχατον ὧδε τύπων’ 


ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ. 

Πος δὲ μεταξὺ τόνους γραμμῶν στήριξεν ἁάπτους Άνδεα γραμματικῆς ὀρέψαι ποθέων, ἕένε, τάνὸδε 
ΙΦυτάτων, ΦΦόγγοις πάντας ἐπικρεμάσας. λαζευ ἀφειδήσας βύβλον ἐπωφέλιμον. 

Αλλα τί Δκυμαίνω Κρητῶν Φρόνκς; οὔο ποτ ἐφετμαῖ Τὰν πᾶσ, οὐκ αλέγων ῥαπάνχς, προὔφΦηκεν ἑτοίαην 
Γωτρὸς ᾿ΑΦηναύῃ ὀκίδαλα πολλὰ ὁκεν. Νικόλεως ὁ Ἐρὴς, Βλαστος ἐπωνυμήη». 


.ἹἼ ἍἍ ---λ.λ-----}. 








μμ ΕΡΒΒΘΕΗΙΟΥ 5 ΤΥΕΠΙδΑΝΥ5 
5ΤΥΡΙΟΡΙ8 8. Ὁ, 


. 
5) .. σιιαδ αγίο ἴππι αἆ αἶαπι γῖίαο, παπι αἆ απϊπιογαπα ο]ιπα πηαῖογος οἶ]πα ποβνι οποοριίαγαπε, 
οας Ἰπδιι[ίγία Για ΡοβενΙ που απχϊ[ονι, {απο ρεγοσίσια ΠΗ[οι ος 15 ατα σοη[σοπία:. Ῥγορίενεα 
αιοά, οί ριϊπ θας Ἰηγεπεγαπί, Ιπίονηια[ῇο ροιίαδ΄ παπα αΡ[ο]νιῇῃο γὶάονί ρο[ϊμ.  Ἀεο [εοιν 
Ἰν 5 1ρῇς αγβας ασοἰάτ[οι,. αο [ο]οι ἵπ ασνῖς {ορια εγεηῖτο; απῖ, Π περ]Ισαπίαν, ἆοπήπος ρα: 
χάπι απῖ πα Ι] Πανασῖ:  Ἰάσπε. γα, Π οχοοϊαπίας, - Εαοια [οντο τιογγίηος σοπ[αθγογαπ!: τι 
Ρία5 ἵα. ολα αι παπι ἵπ χρίο {πάς ροβίαπι ο[[ο οεγπαίαν.. Ὁπαπιοβνοπα φαὶ ἆαπι ορείαπι, τί τηαῖ0- 
σηπι Ἰπγοπιῖς αἀάαπι, ἱ, Π πιοάο [Προϊον πα λ]τας, που πήπιιδ «παπα Ιηγοπίογο5, Ἰοπαίπίιπα 
σεπονῖ ρτοβι[]ο οκιβιππαπά1 βαπῖ. . Οιαά οσο Ίια 6[ο σπα [εππροτ Ἱπάιοα[οπι, οπππ(πε Αἰάῑπος 
Ἠβτος, αἰἰοδήιε «οπαρ]αγες Ραγ[ας τΥρῖς νεάάσνο [αἱ [Ίοπα:. ἰαπιοίῇ ροίεταπι οα ἀῑλσεηιῖα οοπίε” 
μι ος, Ύπα Γήπιπια αίμα, Ρραΐοτ πηοις Απάτοας Ταγηίαπιις, αἵπδᾳπς 6επον Α]άῑι5. 11ο», 
ἁπα γινενοηί,, Ἱπαρνεβοναπί: πα (αποῦ [πάιοβς, αποαά ροῇοπα, αἆ Ἠοπε[ίαν ἁπ[οιρΙηας οαρεί- 
[επάας αἀἴππαοπιο ε[επι, ἀεονονῖ ΟΠΙΠ6 ΠιιάἹάπ 1π 6ο Ῥοπουο, ταϊ θπιεπάαιίογες Ιοοιρ]οιϊογοδήιθ 
Ῥοβμας οχοαπι.. Οπίας το γε]αῖῖ [ροεῖπιαι ε[[α Ροΐεπι ππαρΏαπι Ίος ΕΤΥΠΟΙΟΟΤΟΥΝ (πασσαο Ππ- 
ρᾳας. 1 ἆπο ππα]ία ἀεβάσγαν οππα απἰπιαἀγονιί[ῄοπα, Το ἀῑοιοπβας, οἱ 15 εκαιΙΠπη[Ππιῖς, αιι- 
ϱοπάυπι οταν], τα απ μον απίσα αἱ γιάονι Ρροϊιοναί, οἱ οενίο ογαί Ἱπιροιίοοιαδ, 5 ἀείποερς 1π- 
ἀπβνία [απιρίασαε πο[ίνο οἱ αθ[οµαιβίππας οἱ ἁπ[οοπίῖρας τα 1Ππνή βι Γαἰατας. Αίσπο πι οαο 1ρ- 
{ιο ἀῑείῖοπςδ, Ύπα5 [5 ουπα οἰγιπο]οσιῖς Ἠπαο νο αάάιάϊπωις, {αοῖλμας οοσπο[σαπίας, βησι]ῖς 
α[ἰοι][οαπα αρρο[ήπνας. . Οοιοτο Ἠῃγοδ, ἆποδ ῥταεραγαγίπηις: Ῥγασρανανίπαι5 απίθια Ρ]ά ήπιο: 
που. πηα]ιο Ροβ οπγαρίπαις Ἱπργϊπιοπάο», Ώο αιάβας οπππίρας αἲ Ῥεπο αἰ(ιιαπάο πιοτεγοπιαέ» Ρρτῖ- 
πηπι γεια σαπία αἀάποιΙ [απας: παπα γε] οὗ Ίου τή Πιας γο[ίχα ποὺὶ «ατα ο[ο ἵη ρεϊηής ἀο- 
Ῥει, αποᾶ α {απ]ία ποβτα Ροϊσ[ῖς απι ϱγο Ἰπτο γοβνο Ἠλνος ευχομάαι{ῆπιος εχ[ροείατε: ἀειπάθ 
εἶαπα πουπΙ 1 ποβνα: τα. Φποπίαπα Πλαίογο ΠΟ[Ι Ἰαιάσπι ἵα. Ίσο 6επογο πιαχῖππαπι εοπ{εσιίὰ 
πας, γὶάσιπιιο Ρο[ιιπί επι ποΡῖς πα ῥρος ππαµας ἱπαδίαπα δι Ἠπετοςιαγίαπι τοµφαι[ο, αἀ 


θαπα Ὢος αοοθ[ίοποµα ροίῖις αφιαπι αὐαλῇε,  απαπι 4ο σα παϊμαἰ[[ο ααιἀρίαπα γάραπααν,  Ὑαιειο. 


..- . κ.” Γον] Ἡ -ψ ο ο ----ᾱ----αὐ μυ. :μϱ͵μ-.ὰ- 
ΑΥΕΤΟΒΕΓΣ5 ΑΡ ΕΤΥΜΟΙΟσΟ ΟΙΤΑΝΤΥΑ ΠΙ: 

Αὐτο 5τ: Ῥουπις Ειόαεπιοπ Σγίαρίας οτ. Ῥ]γνπίελας Π "Τ]εορ]ταίας οἱ ἐξηγηταί Λοοῖτεα 
ΑεεΠοάστιθ Βασε]ηγ]ῖάος Ειιάοχις Ίο γίῖας ος. Ῥυπάατις Τλείεις οἱ ὑπομνήματο- Ὠοτίεα; εἰ /{ρ9- 
Αοπβ]αας ΒαΠ]! εφ, Ἐμσηστυς  Νίαπει]ιο Ῥι[απάες Ἰογάιάςς γράφοι οἶα εἶτπε 
Αε[ομίποφ Ῥαβμμς τα, Επιορίις θε, ο Μαίγα ΒΙΠΕ, Ῥίως ' ἠμήϊως [ει Ὀῦ]- οἵἳ Ὑλωσσογρά- Α]εκαπάτϊαϊ 
Α [ον] Βε[απιίπιν [οι Βϊ- Ἐπποπιίην Ἰαστ. ἈΠε]απιλνίας Ρ]αιο Τ . 119 ' φοι Απιῤιασϊοῖας 
Αοιίας [απάπας Ἐπρ]ιοτῖο Με]εᾶσετ Ῥ]ιτατεῖας Τιππασμίἆαφ Ειγιπο]οσί. Λροϊοπίαταό 
Ασαι]ιο Οαἶ]ίας Ευρ]οτας {εμ Ἐ- Μεπαπάετ Π Ῥοΐσπιο ο Τμπαευς σε κατ ἐξοχὴν Λτοδάςς 
Ασαϊ]ιοσἷθφ Οἱ ανα εἶνας Ρ]οτας Μοποσ]ες Ρο]γβίαφ Τιπιοι]τεια Ῥ]η]ο[ορΏιν Ῥινγπε 
Αἱσᾶσιιν Οερ]ια]ο Ἰη{ῖ. Ἐαρ]ιτοπίο ἈΤοποετατες Ροϊγιάα Τταποι ας ὁ συγγραφεύς  ἈῬοεοιὶ 6 
Αἱοαϊρ]ντο Οερ]ιαία5 ος. Ειρ]ιτοπίαθ βτ. ἈΠει]οάίαφ ϱτ. Ῥο]γχε]ι5 Ττγρ]ιο ὁ περιηγητής ομα 
Αἱσπιαπ Ονατακ 1 Ευρο[ῖ9 Μιαριταας Ῥουρ]Ώγείαφ Τγταππῖο Ῥοεια Οπῖόᾶ ι 
Αἰεκαπάος ΤΠ Ονατες ρε. Ἐωπριά δν Ἁ]παί[οα Ὅ ΡοΠάιρρις Καπιυθ Οοππίουν Οοτιπμής . 
Αἰεχον ϱτ. Οὗνατοπ Ἐλνοτίπς λ]ο[ες Τοβἁσοπῖαφ Χεπαροτᾶα Ῥ/αἰπιορόα Οτειρπίο 
Αἰοκίν οΟἶπε Θσετοὺοίοι Όσοι. Ὁμοετου. Μγιβπάς ει ΝΙγ- Ῥτου]αφ Χεπίο. Ἱ μεο]ορι Ουρπί 
Απιαταπίας ϱτ. Ομ Πρρυς ἷ Ἠαγπια ια Ππιδίας, Ῥτοόιτεαφ Χεποεταῖθφ ὁ τεχνικός, -- [οι Όγεε. 
Απιῦτο βῖ- Οααδίας ΡΕ], Ἡεοαιπουφ Μγτβ]ας Ῥιοἱεπιασμάθ Χεπορβαπεφ Ολοετοῦοίομδ,  Ἠδεῖ 
Απιοτίᾶ (ᾖεπιεης ϱτ. Ἠεάν]ιν ΤΝεαπι]ές Ῥιοἱεπιασιι Χεπορμοπ υτ Ρίο. - ΕΡΜεΠΙ 
Απήρβας 61εο εἶες- ο Ἠερεβρριφ Ἰκεοριο]επιφ Ῥγιιαροτεί [ει ΡΥ- Ζεπο ρε. δεά οε {1ὐγί, ειπε Γεβ΄ 
Απιπιοπίαν Οάεπιας [ει ΟΙΙ- Ηεἰ]απισαφ ΤΝιοαδία Οιαροχίοὶ 7εποὺΐις Ασοπαμιίσα οειγπῖϊ 
Απαστεοπ τοῦ εποα Ἠεταςὶθο Τκίοαπᾶετ Άγιο Ζεποάοτιφ ητ]ηπίασα 5 Ἠειπηὶ 
Απακλαἀτίάσφ Οατοῖνας Ἠετασ]ιάες ΠΙ ΤΝίσαπος Βασ Ζοἴ]ας (οσιπιμῖα σα. 1,αςοπεδ 
Απαχί]ας Οιοάεπιις Ἠενασ]ῖτας Π ΤΝΙεοσ]ιατῖς δα]μ[αφ σεν ΐτεπι α ραιτία Ὠιοπγίαα  ἸΙγοῖῖ 
Απάοσϊςες Οοπ τη Ἠειτομ]ες ϱτ. Ίιοοσἰεν Βαρρμο ἀεποπικιαιί, Ὠινίπα Τάι 
Απάτο Οτατες ΤΙ Ἠετοππίω» ΡΗ. Νίσο]αμα Βε]ομσις ϱτ.' Ἀεϊο]μς Ἐπαηρεία αοεάοπε 
λπάτοιϊο Οταύσαις 1 Ηειπιαρίαν Ἱίεορ]οπ Βετοπιαθ Αἰοχαπάίπα  Ίαπδι ἩΠερατεπίεφ 
Αππισσμας Οὐτο]αις Ἠεναήρρις ΤνΙοο[ταιαφ Βετρῖης ᾳτ. Ῥτένγηις Ἠγιπϊ νετ. Μείαρα 
Απήραϊος Ώαν]ά Ρ. Ἠετούίαπιις ἈΝγπιρ]ής ΒΙργ]ία Όντεπαεις Ῥ. 1,οποσᾷία Με[επϊ 
Απήριιώπσς ΤΏεεῖῖο [0]. Ἠετοάοιις , Ορρίαπιιφ ΦΙάοπῖαφ Μῆε[ας Ἱ. Ἱναχία ΜΗ. ΤΝιοαεπ[εῦ 
Απάρ]ιο Ώεαππειτίας Π Ἠετοάοτας ϱτ. [ει Ο1Ρίοῖις Βπιοπίζος Ῥοταπας Ῥ]ηιρρί 1 Οτορᾶ 
ΑρΠιοπῖαφ Ώεπιο Ἠετοάοτιδ Οµρεπεν ϱτ. Θἰπὰις {ει ϐ6- Τατεπιπας Ότα ) ῬοαπιρΗγ]ϊ 
Λρίο ΏὈεπιοςτ τα Ἠετοίλμειθ Οπίοπ ϱτ- ΣΩ8 Τατταεθ Ῥ]ιοτοπί Ῥετραεῖ 
ΑΡρο]]οάοταν πι ὮὨὈειποπίςιφ Ἠε[οάως Ουρ λες Βοεταῖος ϱτ., Τηταχ., τος ἷα Ῥ]γρεθ 
Ἀρο]ἱοπίας 1 Έειπο Ίνο Ἠ[ετοσ]ες Οτι» ϱρτ. Βορλιοσ]εν ᾖε ΡΙα Ῥοπια 
ΑΡο]ιορμαπες Ώεππο[Ίτεπες Ἠίρροσταιες Ῥα]απιείθφ Βορύτοι Ονα]άαεῖ Ῥωπίοα Ἠβ, Ἠμοριπῖ 
Λταϊα ΏὈετογί]α Ἠιρροπακ Ῥαπιρ]]Ης ο, ΄ 9ΟΓΑΠΙΙ5 Ώιγορες [οι Ὠσυὶ- Τεἰραῖς, ος [ζηιή- Ἠλιοά 
Ατοϊή]οεπφ Ώεκιρραφ Ἡοπποτιι Ῥαπγα[ς Βιορ]απαφ ας [α. [ο δατηϊϊ 
Άτοήρρις Πιάγπιαν σι ὴ Ῥανππεπία Θτο[ιολλοτι “4/ωάΐο οἱ ργο- Λυτειις ημας Φιου]ῖ 
Απβατομως ατ. Ὠϊπατεῦις Ἰα[οπ ϱτ. Ῥασπιεπίίους ϱτ. Ὀτε[βπαρτοιας το /ε[ῖοπε Οπιήσεπα πιαῖο- Όγτασυ [απῖ 
Απιοςϊες ιο 1ὴγοα8 Ῥατι]ιοπῖι9 Βιταρο Ρ]]ο[ορΗί ση οσα 
Απβοώεπιας Τϊοάσταφ Ἱηυβια Ε. στ, Ῥαυ]ὴδ αροίξ. Θιτατῖς Ἐγμετοτες [σα Οτᾶ- Γιοχῖσα ΤΊτασες 
Ατιβοηϊους Ώίορεπες μτ. 1οαππθν 111 Ῥειτοπῖα5 ϱτ. Ὀγπηπιασ]ας ο. τοζες Ειγπιο]ορῖσα Ττουχθηϊ. σε γε. 
Αποπγπιας Ὠιορεπίαπι 1οῦ : Ῥμαίηις ϱτ. αταπίπις Ῥοεῖαε: εε /ρς- Αἰποϊϊηϊ πποιίογες 
Απβιορίιαπος Π Γϊουγ ως τι. ΊοἨ Ῥ]ιαπίας Τοἱος]ιάοφ οἰαιῖπε τα ἐξηγητικά 1τα)ί, φιὲ σε [,αἰ- 
Απίβοτεον Ῥιοπγβις ϱτ. Ἡ ἹΤο[ερις Ῥ]ιαπο ἆ επι Ἔεισοτ Τ Ἠετοῖοί » ἑρμηνεία πὶ ει Ἀοπαδηϊ 
Ατιζοκεσις Ώ{οπγΠα5 λ11. Ἡ Ίτεπασιφ Έ]νεγεοτα[ο8 ]εαρεπον ϱτ. - Ερὶοί Οοππεπίατία Ταάϊ 
Αιτίαπνν 1ο παα5 Πΐαει Ῥ]οτεεγᾶες ΤΠοπι[ἔαβοιας Ονε]ϊοι Βε]ο]ῖα Ῥετίας ν 
Αιτεπιίά οτι ιρλ ας Π{οσταϊες Ῥ ατομα Τ1εο Εἱερῖορτ. Οοιππιωπί οΡί- Ῥ]ουπίος , [σι 
λείας Ώοτοίλεμα 1ϊει Ῥ]ή]εας Τπεοε]νοτείαφ Ερίβτασιπι. πο Ροεσῖ 
Αίαερίως [ει Α- ΏΌυτις 1υ]να . Ῥ]τεπιο Τ]ουσ]ες Ἐριτ]να]απη. Ὁοπιππμπῖα οοη- Όγπῖ 

[αιερίαάεα Ἐπιρεάσε]εφ Τμ] Οἰαπάίας  Ῥ]]ειαθ Τ]οουτίτιφ Ἰαπυδίοϊ Γιειπάο τΤιτοἳ 
Ανασικθ Ἐποπιίάες Τεππάετ Ῥ]η]]ας Τ]εούοτειι Τταρϊοϊ Τιαυϊᾶο, νοιε- 
Α.πεπασα αλ ωωεφ 1εοοΓίπεν ῥτ. Ρ]ή]ο Ποσο ογαφ Οουιίοί τηπι 
Αι. [σα Δο- Ερίεματπια5 1 μαπίμν Ρ]ή]οσἵνοτις Ἱλεοβοταφ 1 τιοϊ «Ὀίαλοοιὲ Όυο απίεη [ο 

ήταν Ἐταιο[ίμεπος Ἡ ἨΤ,είσηυ Ῥ]ή]ο[ίερ]ασι  Ἴποορτϊς Οταπιπιαι ἆς- Οοπαπῖθ «0 Φκάεφιο ὐ- 
Αιωϊης ρτ. Ἐντεπίμ Ῥμίο  }γεορύτοα Ῥ]ή]οχοπιιβ Ἱουρπμοιαφ ουγαιὶ Ἱοπίοα {οπίμγ, εοςες 
Ακιοπίους Ευνυλα9 ΣγευγβΙΦ 05. Ῥ]οις ἹἹουροπιρις Ἡ οἱ τεχνικοί Αιϊος 


{γάε τν 





. πα 





ο σ. ΕΤΙΓΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ 


ΚΑΤΑ ΑΛΦΑΡΗΤΟΝ. 





ν το ΑΛΦΑ ΜΕΘ ΕΑΥΤΟΥ, 


9 Αιο.. τὸ στοιχεῖον παρὰ τὸ ζλφω τὸ εὑρίσκω". πρῶ- 
τον γὰρ τὼν ἄλλων στοιχείων εὑρέ». ὴ απο τοῦ κα- 
" Φα, αμοιβὰς πολιτεύεσθαι" ἄλφειν γὰρ τὸ αμεήρει). 

Άάατος, αἀντὶ τοῦ ἄατος, πλεονασμῷ τοῦ. ἑνὸς αἲ 

Ἀ ᾿Αάδικτος, αντὶ τοῦ ὤθικτος, ὁ ἄαπτος, παρα τὸ γω 

τκὸ ἅπτω, καὶ α στερητικὀν, κωὶ πλεονασμῷ. τοῦ. δευτέ- 
ρου α. 

ο τρια ἄγευ άτης" ο ἑστω αβλαβής. ὀύναται δὲ καὶ ὁ 
χαλεπὸς καὶ ὁ βλαβερὸς ἀκούεσθαι. Τε ἴσας καὶ αὐτὸ πας 
ρἃ τὴν ἄτηνν ἐπιτάσει τοῦ άλφα. οὕτω Με-όδιος. 

3ο. ἀπὸ τοῦ, ἄω τὸ βλάπτω. ἄσω ἅτος μα ἆατου" ΄Ἄγρει 

ὁή µοι ὄμοσσον ἄάατον στυγὸς ὕδωρ: -- ᾖ τὸ αἀβλαβὲς, 
ἡ- πολυβλαβές. αθλαβὲς αὲν, τοῖς φις πολυβλα- 
"βὲς δὲ, τοῖς ἐπιόρκοις. 

΄Άασας, ἔβλανψας" ἐπιτασει τοῦ α. καὶ ἄασάαηνν ἐβλ ἄβη». 
τὸ τοῦ ἄω τὸ βλάπτω, ὃ αέλλων, ὥσω' ὁ αὀριστος, 
ὅσα. καὶ ἐπιτάσει τοῦ αν άασα, αντὶ τοῦ ἔβλανα. 

͵ "Ασέ με δα ύμογος αἶσα πακὴ. καὶ Φέσφατος οἶνος: --- 

ὁ μέσος» ασάμη», καὶ πλεογασμῷ τοῦ δευτέρου α, «κ- 
σάμην- 

3ο Αάσχετον]. ΝΜητρός τοι μένος αἰὲν Γάσχετον οὐκ ς 
: υατόνι ἄντὶ “τοῦ ἀκατάσχετον, ο Δκατακρώτητον » αεμα. 

απν τοῦ σχῶ, σχῆαε, ἔσχηκα, ἔσχεμαι, ἔσχεσαι, ἔσχε- 
:«σχετὸς, καὶ ἄσχετος καὶ πλεονασμῷ τοῦ α, ἆἁ- 
λα - 

΄Ααπτος] ὅτε πέν τοι αάπτους Κεῖρας. ἐφεί ωτ τπτ παρὰ τὸ 
ὥπτω,, ἁπτούς, καὶ ἁάπτουο», ἦγουν τὰς ἄγαν ἁπτομέ- 

 οἳ νας" ἡ ὧν οὐκ ἂν τις ἄψαιτο, οἱονεὺ ᾽απροσίτους» ᾱ- 
προς. τελάστους. τὸ δὲ. καθαπ. πτὸς ἐν πεύκγσι Παρνασοῦ, 
παρ᾽ Ευ ριπίδη: - ἐκ τοῦ καθαάπτω γέγονε καναπτός. 

4ο οὕτω ο νου ὁ . δὲ Ἡρωδιανὸς, τὰς μὴ ὀυναμένας 
Φαρῆγαι λέγει σημαίνει» τὸ ὄνομα, πατασκευ 'αζων 
οὕτως. ἔστω, ἳψ «ωον ἐσλίον τὸ, ξύλα, καὶ 1) ηλίνεταε 
οἰπόος ἐκ τούτου γόεται μα, ἰαπτω. ἐξ οὐ ῥήματι- 
κὸν ὄνομα, ἰαπτούς" ποὶ κατα στέρησιν» αζώπτουο καὶ 
' κατ ἔλλειψω τοῦ ο. αάπτουο. οὐ μὲν οὖν ὀωσύνουσι 
τὴν δευτέρα». ἀποδιῤόντες ᾽απροσπελάστους " οἱ δὲ ψι- 
λοῦσι. απτοήτους" ἔνίοι δὲ, ἄὤνεφή τους,  χαλεπάς" 
Ἡ ἡ τὸ μὲν πρῶτον, ἐκτεταμένον" τὸ ὃ δεύτερον, - 
συνεσταλ. Αένογ. 
᾿Αασίφορός, ὁ τὴν ἄτην φέρω. 
2ο ᾿Ααγές, ὦλραυστογ» απὺ τοῦ ἄγω τὸ κλάνω» ἀγής᾽ καὶ 
μετὰ του ἐπιτατιιοῦ ἑλφα, ααγής τὸ οὐδέτερον,, αοι- 
γέο. ἡ τὸ ἆφραυστον κατὰ στέρησι», ἡ τὸ πολύ Όραυστο». 
ΕΤΥΜΟΠΡΟΘΙ6ΟΟΝ. 


έπιει- 


ΤΟ ΑΛΦΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΡΗΤΑ. 


Αβαλ., ἐπέῤῥγα . παρὰ τὸ βάλλων κατὰ ραάρρα” τοῦ 
λ καὶ τοῦ ω, καὶ μετα τοῦ ἐπιτωτικοῦ ἅλῷ φαν ἆθαλ. 
καὶ ἄβελ, παρὼ τὸ ὀβκλε ἐπίῤῥημα, ὡς τὸ, ᾽Αβάλε 
σοι Στέφανε: εἰδωλολώτρησας. 3 

᾿Αβεξ, κυρίως ὁ μο) ἔχων βασιν᾿ καταχρηστικῶς δὲν μα) ιο 

τεπὲ οἱκοδήποτε σανίδος. οὕτως ἁδρίων, ηόνεται δὲ πα- 
ρα τὸ βῷ {ὸ βαύω. 

᾽Αβαρνίδα: οἷον , Περκώτην ᾽ ἐπὶ τῇ παὶ ᾽Αβαρν/δα γμα- 
9Φόεσσαν: --- Περκώτη δέ ἐστι πόλις Τροίας” ᾿Αβαρνὶς 
δὲ, πόλις Λαμψάκου. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ τοιαύτηο αἰτίας. 
Ἀιονύσου ἐρασ»εἴσα Αφροδίτη, ἐμγη αὐτῷ. αναχωρή- 
σαντος δὲ τούτου εἰς τὴν Μηδικὴν, ἐγοαή»ή ᾿Αδώνιόι, 
ὡς δὲ ἦλδεν ὁ Διόνόσος, στέφανον ποιῄσασο» ἁπήντη- 
σεν αὐτῷ. 4δεῖτο δὲ ακολ. ου)ῆσα .έ αὐτῷ : διὰ τὸ γεγα- 

αἥσθαι' εἰς δὲ Λάμψακον ἄναχωρήσασα, τὸν ἐξ αυτοῦ 39 
κυοφορούμενον ἐβούλετο. ἀνελεῖν. ἡ δὲ ρα «Ἰλοτυπή- 
σασα, ῥεμογευμένφ τῇ χειρὶ ἐφήψατο τῆς γαστρὸς 
αὐτῆς" καὶ ἐποίησεν αυτην τεκεῖν παῖθα" ὃν Πρίηπον 
ὀνρμασ2ῆναι, ἄσχηιον, καὶ βαΦναιδοβον καὶ τοῦτον 
απαργήσασ-αι αυτὴν τὴν ᾽ΑΦροδίην΄ παλ απὸ πούτου, 
᾿Απαρνίδην χληθήναι" κατα δὲ ἐναλλαγὴν τοῦ στομχείου, 
᾿Αβαρν/δη». οὕτως Ἓδρος ὁ ο Θ/βαῖος ἐτυμολόγος, τὸ ἐδνι- 
κῶγ» ᾿Αβαρναβος καὶ τὸ δηλ υκὸν» ᾿Αβαρναίῃ. 

ων Αβαημων, ὁ ἄλαλος, ὁ ἑστερημένος τοῦ βάςειν. 

Ἀβάκησα», ἄντὶ τοῦ ἠγνόησαν. ἔστι δὲ ἡ λέξις ῥητορική ὄω 
οἷον. Τῷ ὁ) ἴκελος., κατέδυ Τρώων πόλη οἱ ὁ) . αβα- 

αησαντ -, σημαίνει δὲ καὶ τὸ Ἠσψνέτησοω: παρ. ἀλλ οις 
δὲ τὸ ἠσύχασα». ἐστι βαζω το λέγω: ὅπερ απὸ τοῦ 
βράςω κατα συγκοπὴν γόεται, ο παητηιὸς παραχεί- 
μενος. βέβακται" οἷον. ἔπος δ᾽ :εἴπερ τι βέβαµται: --- 
που ὥσπερ παρὰ τὸ Φν) λσ σσω πεφύλακτ ας, ζυλα κος, 
κο) τέτακται ταχτὸς, ἐξ οὗ καὶ το ἔταπτος ατακτῶ, 
οὕτω. καὶ βέβακται βακτός" μαὶ ὁγαα ἐξ αὐτοῦ αβακτῶ, 
ὡς ὥταμτος ατακτῶ'. καὶ αφαιρέσει τοῦ τν αβοκῶ 49 
ὅἃεν κοιὶ τὸ αβώκησα» σηµαίγει δὲ τὸ ἠγνόησαν. οἱ 
γαρ ᾽αγνοοῦντες, ουκ ἔχουσιν ὅ τι λέγειν. ἔστιν. οὖν τὸ 
τοιοῦτον, ὅτι ὄφωνοι ὃν ἄγγοιαν ἐγέχοντο. 

Ἀ᾽Αβ βακίω, ἠσυχάκω, απὸ του αβακω. 

᾽Αβωκής, ἀπὸ τοῦ βώςω τὸ λέγω: οἷον, Οὔτ εὖ μὲν βά- 
ζσυσι, κακῶς ὁ) ὄπιδεν Φρονέουσ»: --- κέχρηται ὃξ 
αὐτῷ Σαπφώ” οἵον,. Αλλα τις οὐκ ἔμμεν παλιγκό- 
των ὀργάνων: αλλ’ αβακὴν τὰν πρό έχω: -- αντ) 
τοῦ ἠσυχιον καὶ πρᾶογ. παρα τὸ μεβακής οὖν γίνεται 
αβαιω, ὥσπερ εὐσεβής εὐσεβῶ, ἐκ τούτου δὲ Ίνγεται 


5 ΑΒ ου ---Ετρδ-ο-Α 0: αμθ Μ.Μ.Ε Τ-Α----------ᾱ-τ - / 


6ο ἁβακίζω. Φησὶν ᾿Ανακρέων" Ἐγω δὲ μισέω πάντας, οἳ 
Χθονίους ἔχουσι ῥυμους καὶ Χαλετοῦ; πεωροδήκασινν 
ὡς μεγίστη τῶν αβακιςομένων, ἄντὶ τοῦ, τῶν ἠτυχίων 
καὶ μὴ Φορυβω)ῶγ. 

. Ἀβάλα,, ἐτίῤῥηωα σχετλιαστικὀν, παρὰ τὸ βάλλῳ, 
καὶ μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ α. 

Ἄβακ ως. ἐπίῤόημα ᾽Αβοκέως εὔδοντι: --- ἀντὶ τοῦ ἡσό- 

5 ως” γίνεταε δὲ δτὸ τοῦτα -- αβ-όδως ὥσπ η τὰ 
τοῦ εὐτεβὴό. εὐτεβέωο. οὕτως 
άλους ἐπικερισμούς. , 

."ββαλεν. αντ), τοῦ ανέβαλεν. 

ην ΑἈβασάντως, ὅ 6 ἐστι ὀυοβατώντας καὶ ἁβασάνιστα τὰ 
ἀνεξέταστα καὶ ἁβασάνιστος» ὁ ἀδοκίκαστος., εἴρηται 
ἀπὸ τοῦ βασάνου τῆς χρυσοχοϊκῆς λίδου, ἐν ᾗ δοχιμά- 
ζουσι τὸ χρυσίον. 

Άβδια καὶ "Αβόγος. άλασσα" Ἔλόει σοι τὸ μειράκιον 
ὁ Καλλίας, ὦ Πρωταγόρα: καὶ πέπραγε κακῶς, ἐπειδή 

1ο. σαι τὴν ταχ/. ἀβδήραδο ἀθήνγθεν ἀνατέπλευκας : 
-- ἔστι καὶ ὄνομα πόλεως. τὸ «θνωον ᾿Αβδηρίτης. 

Αβέλτεροςν' ἀνόητος, ὁ τὸ βέλτιον μὴ γιώσκω». γφεται 
ὁὲ ἐκ τοῦ φον ες καὶ μετα. τοῦ στερητικοῦ άλφα, 
ἄέλτερος. τὸ δὲ βέλτερος, ἀπὸ τοῦ βάλλω, τύπου 
ατλοῦ, οὐχ) δὲ συγκριτριοῦ. ὥσπερ γὰρ παρα τὸ Φέρω 
Φέρτερος, οὕτω παρα τὸ .βάλλω βέλτερος., 

Ἀβελτερία, καὶ τροπή τοῦ 6 εἰς ἡ ἀβελτηρία, ἀνοησία, 
µωρία, ἡ τὸ Βέλτιο» μὴ γινώσπουσᾶ, ἀπὸ τοῦ «βέλτερος. 

3ο Ἀβίων, Ἴτοι βίοις μὴ χρωπένων, ὃ ἐστι γόµοις καὶ πο- 
λιτείκες ὴ βισῖς μὴ χρωμένων, ὅ ἐστι τόξοις ἡ παρὰ 
τὸ ἐπιτατμκὸν αν πν ᾖ πολυβίω». ὤτει εἰς τὸ Γαλαλτο- 
Φαάγος. ὴ ἅβιοι, οὐ βίαιοι, οὖν άθεοι, ) ἡ µακρόβιου 
μµεγαλότοξοι. ο 

᾿Αβλεπέως, ἀφροντίστως. Μλρὸ τὸ αέλεινι αμελέως, καὶ 
ὁπερθέσει αλεαέως' καὶ πλεονασμῷ τοῦ βῆτα, ν θλλὰ 
πέως. οὕτως ᾿Ορίων. 

Αβ} Ἰχρὸν]. βληχρὸ», τὸ ἄτθενές' καὶ κατὰ ἐπίτωσιν τοῦ 
ἄλφα, αβληχρόν. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἰσχνροῦ 

3ο παρὰ τὸ βάλλει»" ὃ ποτὲ μὲν τὸ καταβάλλειν εἰς γη», 

ο κα ὀύγασ-}αι ἄν ειρεῖν σηµαίνει, ποτὲ δὲ τὸ παταβάλ. λε- 
σθαι εἰς γην. οὕτως Ὡρήων. ἔστι δὲ ῥητορικὴ ἡ λέξις. 

, ᾽ΑἈβέβυλα, τα τοῖς βεβήλοις μὴ βάσιµοε χῶρία καθαρὰ, 

τ ἀπὸ τοῦ βαίνει», καὶ α στερητικοῦ. 

Αῤλήτα, τὸν παχόβλητον , παρ τὸ βέβληται" ἢ τὸν 
καινὸν καὶ αήπω βεβλημένον, αλλα νεοπαγῇ καὶ απέ- 
ραιον τον Ἰὸν ἐν αὐτῷ ἔχοντα. κλίνεται δὲ διὼ τοῦ 
τος”. οἷον, αῤλῆς, άβλῆτος. το γὰρ εἰς ς λήγοντα ὁξὺ- 

{ο ΊΤονα σύνθετα ηλ γωόπενα, μίαν συλλαβὶν 
Φυλάττοντα τοῦ πα ητικοῦ παρακεικέγουν δια κα δαροῦ 
τοῦ τος κλνονται, εἴτε εἰς ως ὧσι, εἴτε εἰς Ίς. εἴτε 
εἰς απ οἷων πέκραται, Χαλκοκρῶς Χαλκοκράτος», ὁ 
χαλκῷ κεκραμένος" Φεοκρας» νεοκράτος, ὁ νεωστ] κε- 
ππρααέγος" βέβληται. αβλὴς αβλῆτος:, ὁ α) βληΦείς" 
τέτρωται, ἀτρὰς ἀτρῶτός, ὁ μὴ τρὼε/ς πέπτωτα!, 
απτως απτῶτος, ὁ α) πεσών' ἔγνωσται, αγνως ἄἀγνῶ- 
τος, ὃ ἄγν «στος" τέθνηκα, ἡμιδνὴς ἡμιθνῆτος, ὁ ἡμι- 
Φανής: οὕτως ὁ Χοιροβοσκὸς, εἰς τὸν τέταρτο κἀφόνα 
τῶν ἁρσενικῶν ὀνομάτω»- 

46 ᾿Αβολ” ἥτις, ἔντενξις, απαντησις. 

ΑΦ ύλητο», ἀκούσιον. ἡ οὐ βουλόμενον" ἡ δυεβούλευτον. 

ούτηςν ἀκτήμων, αν απὸ τοῦ βοτὸν. 

«Ἄβολος, ὃ μηδέτω ἐβα2λ πῶς τοῦς ὀδόντας ἵππος, ἤγουν 
ὃ πῶλος. πὶ Ὑλοόμιον ὁ ὀφούς" ὅτι ατὸ τούτου η ἡλωκία 
γ}Αρ/ςεται τῶν πόλων το μαὶ μόρκνν. τοιάκδντάε γὰρ 

« ανν γηόαενοι, ἐκβάλλονσι τοὺς πρώτους ὀδόντας ' 


Ἡρωδιαωνος, εἰς τ ο) με-. 


εἶτα ἐνιαντοῦ παρελ«όντος, τοὺς δευτέρους” καὶ μετ’ 
ἄλλον ἐνιαυτὸν τέλειοι εἰσὶν, οἱ τεττάρων ἡμίσεων ἐτῶν. 
ἀφ' οὗ καὶ λειπογ» ὁμονες καλοῦνται, οἱ πες ὁιοὶ 
τῶν ὀδόντων γνωσθἼναι δυνάκενοι. 

᾽Αβολήτωρ] βολώ καὶ ἀντιβολῷ: παρ ὃ τὸ δλώς ᾿ ὁ 
μὴ ταρακαλών. Αντίιαχος Ἰαχή η τοὶ ὃ ἄρ οἱ 
αβολήτορες ἄγδρες ἔασιντ--- ἀντὶ) τοῦ νά 55 συνηλς 
Γλαχότες καὶ -συνεῳκόντας. οὕτω Φ΄Ίων ν τὰ ῥηματικὸ 
αὐτοῦ. ᾿ το 

“Αβρός] βορὰ βορὸς πα ἀβρός" ὁ κούφω; βαίνων κατὰ 
στέρησε τοῦ βάρους. παρὰ τὸ βάρος κα) τὸ κα. ή 
ἆλφα., ὤβαρος, καὶ πατὰ συγκοπὴν ἀβρός. τὸ βα- 

ος, παρα τὸ βία αἴρεσθαι. . 

Αβροείωονες] αβροείμονές τε καὶ κατηγλαἰσμένοι λαμ- 
προφόροι, ἁπαλοφόρο,. αἱβρὸν γὰδρ. τὸ λαμπρὸν» καὶ 
κοῦφονν κοιν τρυγερό». αβρὸς οὖν ὁ ἁπαλός, πα τὸ 
ἅπτω, ὁ εὐαφήν ᾗ κατα στέρησο, τοῦ βκρουοι « ὁ κοῦ- 
Φος καὶ ἑλαφρός. 

3. “Ἀβροκόμης, ὁ πολύθριξ, ὁ τὴν κόμη» Φαιδρὰν «δρυ. ο 
παρα τὸ ἂβρὸς καὶ κό ή. 

"Άβραν. οὔτε ᾗ ἁπλῶς 9ε εράπαινα» οὔτε ἡ εὔμορφος  ἍΑ 
ται ἄλλ ἡ οἰκότριψ, καὶ παρὰ χεῖρα, ἦγουν. ἡ σύ». 
τροφος Φεράπαινα. 

Αβόννν, κοχλ/ν εἶδος" οὐ δὲ, ἀκρίδων" αἴτινες πολλα 
γεγόµεναι, τοὺς παρποὺς διαφ,δείρουσι). οὐ δὲ, μελιτ- 
τῶν": οἱ δὲ απ ότων Φασὶν. ὅ ἐστιν αντὶ τοῦ ληστών. 

ν- Ἀβρήμιρος, ὁ ἄρινοο, χρὶο οἴνου. Ῥρόμος γὰρ ὁ Διό- 
γύσος. 3ο 

Αβ ότη: κατὰ παρέλειψε τοῦ μ᾿ ᾿ ᾽αμβρότη, γὰρ ἦν, 
σον ἀθανάτη" εἰς ὃ κεν νοξ -αβε αι ἀπρότη τὶς 
οὖσα, παρὰ τὸ μὴ, προϊέναι ἐν αὐτῇ, βροτὸς οὐ 
Φαήεται" ἡ αωβρότη, κα’ ἣν βροτοῦ οὐ ο φωνη. 

᾽Αβροδιάςομε»] μήπως αβροτάξομεν αλλήλοιϊν: --- κυρίως 
ἐπὶ τῶν τοξοτῶν. τὸ βροτοῦ ἄτοτυχεν. ὡς ἐν πολέωῳ" 
λέγεται δὲ καὶ τὸ ἁπλῶς ἀποτυχεῖν ὃ τινες διαναφο- 
9ῆσαι Φασς" "Ἠωβροτες οὐδ᾽ ἔτυχες: --- τὸ δὲ Φέ- 

 μᾶν «βροταζω" οὕτως Ὠρίων" ὁ μέλλων, αβροτάξα. 4ο 

"Αβρομοι, οἱ ἄγαν βρομοῦντες, ὃ ἐστιν ἠχοῦντες. παρὰ 
τὸ βρόμος, ὃ σημαίνει τὸν ἦχον, μετα τοῦ ἐπιτατικοῦ 
α. ἔστι κα) στερητικὸν τοῦτο, παρὰ τὸ βρέκω. 

"Αβυσσος] δύω τὸ ὐπεισέρχομαι" καὶ κατα τροπὴν. βύω, 
βύσα βέβυκα βέβνσμαι βέβυσαι, βυσὸς, καὶ ἄβυσσος, 
ἐν { οὐδεὶς εἰσέρχεται ὁιὰ τὸ Ῥλνος. ὤἶτει εἰς τὸ 
᾿Ακρόβυστος. 

Αβρωτον, άγρυπνον. η ο. 

Αβρίξ. ἀγρηγόρως. ' 

᾿Αβροτῆσαι, ἀπαντῆσαι υχτός. δυο 

“Αβρότη: ᾿ ἁπαλότης τρυφερότης. 

᾽Ἀβύρβητονν, πολὺ, μάταον. 

᾿Αβώβας. ὁ "Αόωνις ὑπὸ Περγαίων. 
λβως, ἄφαντος. 

"Αβωτος., απόής, 

΄Άβοτοι δὲ, αἱ μὴ κατανεαόµενα!» } βοτανγν Φἐέρούσαι 
᾽ἄκαρτον. 

ΑἈβνρτάκη, βαρβαρμεόν ΤΙ ἔδεσμα ἐκ δριμέων κατασκενα- 
«ὅμενὸν, καρδαμων, κάὶ σκορόδων, καὶ σινάπεως. καὶ 
ἄβυρτακεποιός. 


το Α ΝΕΤΑ ΤΟΤ Τ. 


. ας σκεδῶ σκεδάζω" ἐκ ὃ 
καὶ ἐκ τοῦ αγω παράγωγον, 


. 


Ανάώ] ἐκ τοῦ ἄγω ἀγέόν 
τοῦ αγάςω τὸ ἀγασάμε 
άγγων. 


5 ΑΤ 


"Άγαμαιν τὸ παητικόν. ἀγαμα) αὐτοῦ" καὶ τοῦτο μάλλον 

οὕτως συντάσσουσ!" καὶ τὸ Φαυμάςες, πολλάκις" ἄπο- 

το. γνῶναι δὲ αὐτοῦ παὶ αὐτόγ. ὁμοίως καὶ τὸ κρατῆσοι 

αὐτοῦ, καὶ τὸ αφελέσθαι, καὶ τὸ αφαιρεῖσθαιν ἐπιλα- 

9 έσθαι, ποεἴν. σγι ἀαάνει καὶ τὸ «)λοῦν, ὡς ἐν Οδυσ- 

σείας 6 Ὡς ὃ) αὖ νῦν µοι ἄγασδε Φεοί, --- οὕτως 
Ωρίων. 

Αγαίντωιη Τῷ ὃ ᾖτοι Ζεὺς αὐτὸς ἄγαζεται -- βασκαίνει 
ὀργίκεται Χολοῦτα. τίθεται δὲ ἡὶ λέξις πολλάκις καὶ 
ἐπὶ τοῦ Φ9ονεὺν καὶ ἐπὶ τοῦ Φαυμάςει». 

Ἀγαθος, παρα τὸ ἀγαν. Φέειν ἡμᾶς ἐπ αυτόν" } ἐκ τοῦ 
ἀγάζω, τὸ δαυμάςω. ὁ μάλλων» ἀγάσω: ὁ παιμάρέμε” 

13ο ος, Ἴγακα᾽ ο ὁ παθητικὸς ἤγασναι ἤγωσοι ἠγασταον 
᾽ἀγαστός καὶ ὠποβολῇ τοῦ σ, καὶ Τροπ τοῦ τ εἰς 9, 
ἀγαθός: ἃς κρεμάστρα κρεμᾶὌρα. ἡ ἐκ τοῦ ὠγωμαι- 
σύγκρισιν « δὲ οὐ ποιεῖ, οὔτε ὑπέρθεσι».. ὡς ἐγκειμέγου 
ἐτιτατικοῦ μορίου, ἵνα μὴ γένωνται 9ύο ἐπιταάσει; ὁμοῦν 
αλλα, μᾶλλον ἀγαδὸς ὅδε τοῦδε. 

ο ΑἈγωδοέργεια, ἡ αγαθοῦ ἔργου προ.δυµέκ. 

Ἀγαδὸν, τὸ ἄγαν εν: ἡ τὸ ἀγατὰν τὸν «Φεόν. 

"γα, ΦΦόνος καὶ βασκανί.. 

᾽Αγάώ]λοι. ἀεγαλόςηλοι οἱ δὲ, Φ9ονθροί- 

3ο ᾿Αγάζει, αγανακτεῖ, καὶ βερέως Φέρει. καὶ ἐπὶ τοῦ σέβε- 
σδαι καὶ Φ9φονεῖν. παρ᾽ Ὁαήρῳ. καὶ λυπεῖσδαι. 
᾽Αγαθιόομένη, συνεχῶς" ὄγαδα λέγουσα. 

Ἀγαθὶο, δέσμη καὶ εἶδοο τὲ γράµµατας ή} στή 
Αγά »οσμο», πήλινον. ἡν 

γοαλμα, ἀγαλλίαμα, καλλώπίσμα᾿ παν ἐφ᾽ ᾧ ἀγάλλεταί 
τις καὶ χαίρει, πάν τε ἡμώτιον {, κάν τε εἰκών : οἱ δὲ 
μεθ ΄Ὅμηρον ποιηταὶ ἄγαλμα εἶπον τὸ ἔόαγον. τὸ δὲ 
ἄγαλμα παρα τὸ ἀγαλλω. : 

4ο Αγαλλιῶ, παρὰ τὸ ἀγλαόν. τοῦτο παρὰ τὴν αἴγλην" το 
δὲ παρα τὸ γω» καὶ τὸ ἄλλων τὸ πηδῷ. 

Ἀγάλλητες., οὗ αδελφοί" ο{ονεὶ ὁμογάλαητες τινὲς ὄγτες. 
} οἱ τὸ αὐτὸ γάλα, σπάσαντες. οὔτ ωο Ωρίων. 

᾽Αγασέμνων, παρὰ τὸ ἄγαν καὶ τὸ μένω. α ἄγαν» το γΥ 

«8 πα. τὰ εἰς αν λήγοντα ἐπιῤῥήαατα μακμὸν ἔχουσι 
η. τὸ α- οἷον. πέραν, λίαν. εὐάν: πλὴν τοῦ. ὅταν καὶ 
πάμπαν. τὸ δὲ ἅ' ἄγανν συντεδέµεγον μετα ἄλλον, συστέλ- 

λει τὸ δεύτερο» α καὶ μονὴν, ποιεῖ τοῦ ν». κοιὶ τροπὴν, 

ποὺ ἀποβολήν: μον]ν μὲν οὖν ποιε), ἐν τῷ ᾿Αγάννε 

Φος" τροπὴν δὲ, ἐν τῷ ᾽Αγήνωρ: ὠποβολὴ» δὲ, ἐν τῷ 

δο ᾿Αγακλυτός, Ἁγασδενής, Αγαμέμνων. ἔστι ὃ τε κατὰ 
τοὺς ποιητὼς καὶ τὸ κατ ἀρχὴν α τρέπει, ὡς ἐν τῶν 

κατ. ἠγά«}εον Νυσήτον:---- τοῦτο δὲ πόθου ποιητικόν.- 

.. Ἄγαμος. ὅςι ἐστι ἆνευ τοῦ γάμου" παρὰ τὸ α στερητι- 
κὸν» καὶ γάμος. 

τ Ἀγανοῖς} Σοῦς 9) αγανοῖο - ἐπέεσσιω: --- προσηνέσε» αὸ 
πραέσι». ὧπὸ τοῦ ἀγάζω τὸ Φαυμάζω. γώεται ἀγανός᾽ 
ὅπερ απὸ τοῦ ὄγαν γόεταιν, καὶ τοῦ αἰνεῖσ-δαι. ὅφεν 

6 καὶ ἄἀγανὴ» ἡ ἀγαθή' παὶ αγανῆσε» τὰς σεπτικὰς καὶ 
ἀγα-δαο εὐχας λέγει. 

Ἀγοπη, παρὰ τὸ ὄγειν τὸ πώνν τοι ἐνοῦν -κοὶ συνι- 

πτειν πρὸς ὁμόνοιαν". ᾖ παρὰ τὸ ἄγαν ποιότήτα ἔχει». 

᾽Αγαπῴην, ῥῆμα εὐκτικόγ. ἀγαπαάω ἀγαπῶ" ἀγαπαοντ του 
ἀγαπῶντος ἀγαπάοιαι ἀγαπῷμι" τὸ τρίτον», ἀγαπάοι 


μονος. 


ἄγαοπῷ. καὶ οἱ Ἴωγες ἐν τοῖς τρίτοις προσώποις τών . 


πο { εὐκτικῶ».. εἰώ-δασιν ἐπεντιέναι τὸ ή καὶ αναλόγως 
πάλιν τὸ πρῶτον γίνεται ἄγαπῳη». πανὼν γάρ ἐστιν 
τε λέγων, πὰν τρίτον πρόσωπον εἰς ή λῆγον προςθήκη 
τοῦ ο πωεῖ ιπὸ δεύτερον, καὶ τροπή. τοῦ ᾳ εἰ «ν τὸ 
πρῶτον. 
᾿Αγαπήνωρ, ὁ γενναῖος μα) ανδρεῖος, ὁ ἀγαπὼν τὴ» ἠνορέην, 


πο ο ΜΙΡΤΥΚΟΡΝ ΜΕΤΑ. 


ΑΤ 6 
ὃ ἐστι τὴν ἀνδρίαν. «ἔστι καὶ ὃ ὠγαπώμεγος ὑπὸ τῶν 
«ανθρώπων. 

« ᾽Αγάστονος, ὁ τοῦ ἄγάν στόνου, ἄξιος, ὁ πολύστονος, 

᾿Αγασάμενοι, Φαυμάσαντες᾽ παρὰ το ἁγώζω τὸ Φαυμάζω. 

ο ἁ-- τών ὁμογάστρων ν τῶν αδελφών. Λυκόφρω», 4ο 

Τῶν Φιλτάτων σον τῶν ἀγαστόρων τρόφη: -- σημαίνει 
δὲ τὸν  τροφόν. ᾗ τὸν εὐτραφῆ: καὶ πλάετκι τρόφις 
τρόφιδος- 

᾽Αγανὸς, λαό, κι) ἔνδοξος. ἐκ τοῦ αγῶ το θαυμαςρ 
γόετα;. ἄγγαι» ἄγαμαι, ἄγασειν ἄγαται, ἀγαδςν καὶ 
πλεονασμῷ τοῦ υ ἀγανὸο, Αἰολικῶς, οφ νὸο νανός. 

ἡ παρὰ τὸ γαίω τὸ γαυριῷ γίετοι πα], παὶ τροπῆ 
τοῦ {εἰς νν ὡς θίφρος, ᾿ὀύφρος νο πεοέ τοῦ ἐπιτα- 
τικοῦ ος ἀγανός. 

Ἀγαυρὸς, κομψὸς, ὁ ἔνδοξος". “ναν. τὸ ἀπὸ τὴς γῆς αἴ- 7ο 
ρεσε Ἅ παρα, τὰ γα τὸ γαυριὸ γόνετα, γαῖοο, 7 
παρα τὸ ἄγη, ὃ σημαίνει τὴν, ἔκπληδιν, ἄγη ὃς, παὶ 
ἀγανρός. σημαίνει δὲ καὶ σον ὑπ ερήφανον" ὑπο δὲ Ἰω- 
νων» τὸν ἄπορον ' ὑπὸ δὲ ᾿Αττηιών» τὸν ποῦφον. 


᾽Αγαυρίαμα]. παρὰ τὸ γαίῳ τὸ γαυριῶ γίνεται γαῖροςν πι) 


τροπῇ τοῦ ι. εἰ υ Ὑαῦροςν ὡς κλοίω κλαύσων κο 

μαύσω" καὶ ἐν ἐπιτασει τοῦ α ἀγαυρός» καὶ ἀγαυριᾶν, 

τὸ μεγάλως Ὑαυριὰν καὶ ἐπαίρεσδαι. οὕτω Με»όδιου. 
᾿Αγαυγὴ » οἷον ᾿Απόλλωνος αγαυγή” παρὰ τὸ αυγή. ε 4ο 
᾽Αγαυότατον». μέγιστον, ἐνδοξότατον. 

Ἄγγωνες, δοράτια οὐ λίαν σωμρὸν αλλ᾽ οὐδὲ μεγαλα, 
ὤλλ᾽ ὅσον ἀοντ/ςεσιδαεν εἴπου δεήσοι. 

΄Ἄγγαροι» οἱ ἐκ διαδοχ]ς γρααματηφόροι. οἱ ὁ) αὐτοὶ πο 
ἀστώνδαι- λέγεται δὲ καὶ αγγαροφορεῖνν ἐπὶ τοῦ. φορτία 
Φέρεν κατα διαδοχήν. οὕτως ορίων. : Ἱ 

ον ᾿Αγγείδιον, 4ΡερὸΣ. ἄγγος, ὑποκοριστμιῶς, απο τοῦ ὤγγος. 

Αγγριδον τοὺς «Φερισμούς: οἱ δὲ τῶς ἀνίας' οἱ δὲ συνήθως 
ἀπὸ τοῦ ἀγγρίςε εσθαι. οὕτως Ὡρίων. 

᾽Αγγεῖον» ἀπὸ τοῦ ὃν αὐτοῦ τὶ ἄγειρ. καὶ Φῴευ. οὕτως 
Ωρίων. 

ΑἈγγεῖλ πμ κυρίως τὸ διὰ λόγων κελεύει». παρα τὸ λέγω 
ἀνλέγων τιν κα). ώς κ ἀγγέλλω, . τροπῇ τοῦ 
ν εἰς γ. 

Αγγελλόντων. ἀντὶ τοῦ ἀγγελλέτωσων οἱ ᾿Αττιποὶ φαί. 
οὗτοι γὰρ ἐπὶ τῶν προοτακτριῶν τῶν ὧπὸ ὁριστηκῶν γι- 
γομένων» τῶν αἲ ἐχόντων (τὸ. µ κλιτικὸν, τὸ τρέτον 
πρόσωπον τὼν πλη»υντικὼν ὁμοφώνως. ποιοῦσι τῇ γενι- 7 
μῷ τῶν πληθυντικῶν τῶν ἐδίων μετοχῶν' : τύπτετε, 
τυπτόντων, ἀντὶ τοῦ τυπτέτωσαν. ἐπὶ δὲ τῶν ἐχόγτων 

ασὸ µ Ἠλωσμκὸν» πὸι τρύτον πρόσωπον τῶν πληθυντικῶν 
ὁμοφώνως: ποιοῦσι τῷ τρίτῳ τῶν θυϊκῶν"  τύπτεσ»δε 

Γπυπτέσθων., ἀντὶ τοῦ τυπτέσθωσαν.᾽ 

᾽Αγόλιας, λοιδορί: :κιὶ τὸ ἀγαλίζεσθαι,. λοιδορεῖσθαι" 
Ταραντῖνο. 

᾽Αγάννιφον. ἄγαν χιονώδη, πολύνιφον.. ἔγον βαλλόμε- "ο 
νου Σιφετῷ" ας, σολυγέφελο». Ἄγανλφον, τὸν πάνυ 
πατανιφόμενον, ἢ τὸν οὔτε ὅλως. γαβόμενον ἀωμφω πα- 
ρῷ τὸ υείφω. τινὲο δὲ ἐπὶ τοῦ οὐραγοῦ. 

Αγανακτεῖ,, ἀντὶ τοῦ στένειν παροὲ Πλάτωνι, 

Ἀγγερεύω, τὸ ἐργάτας ἐγείρω. ἀπὸ τοῦ ἄγγαρος, ὃ ὁ ση .αί- 
νει τὸν ἐργάτην. ἀγγάρους Ἀέγουσι»ν οἱ μὲν τοὺς πρές- 
βες» ῆ τοὺς ἀπράκτους καὶ 2ω8εῖς. ἔλεγο». δὲ. ια 
τοὺς. σταν μοὺς ἄγγαρα» καὶ τοὺς ἐπὶ τῷ ο οδηγεῖν 
παραλαμβανομέγους ὤποντας. Αἰσχύλος οὖν ἐν Ἄγα- 

: µέμνονι, τὸν ἐκ ὁιαδοχῆρ πυρσὸν, ἀπ ἄγγαρου πυρὸς 
ἐφγ. θύ 

᾿Αγγάρους, ἥ λεγομένη Περσική ἐστι" σημαίνει δὲ καὶ τοὺς 1ο 


ἐκ διαδοχῆς βασιλικοὺς γραμματοφόρους. ὄθεν καὶ τὸ 
Α 9 


25ο 


7 ΑΓ 


εἰς βασιλοκὰδ. απαάγεὶν τὶ χρείας 

ννή Αγγαρείς, δουλεία" καὶ ντ ή οἆλος, ἡ νι 

ε ᾿ ο λέγεται καὶ τὸ εἰς αδόν α Κζύλον. 3 

Αμ δν, ο μαόε πλω οἱ δὲ οσα’ πε) 

Ὑανόφρω», πρᾶος [κα] ] προσγγὴς ταῖς Φρεσή. 
"Αγγρίέει»». άροΦ θω,, οθαιρεῖσὸ δα. ων 

2ο Αγγελος] - ὥσπερ παρὰ τὸ εἴκω τὸ. ὁμοιῶ ὼ γίνεται. εἴχελος, 
οὕτω καὶ παρὰ τὸ ἄγω γήεται ἄγελος καὶ ἄγγελος. 
καὶ τὸ παρ αὐτοῦ συγκείµανοε διὼ τοῦ ε ψιλοῦ γρᾶ- 
Φονται" οἷον, ἀρχάγγελοςν εὐάγγελος, χαράγγελος, 

ηλ ἑλδόντο, αγτὶ τοῦ ὤγγελον. δύο σημαίνει ἡ λέ- 

α΄ τῷ ποιητῇ, τὴν πρεσβείαν, ὡς ἐν τῷν, Άγγε- 

δίμι περίφρονι ον παγήνμά Όττς καὶ τὸν ὤγγ-λον 

τν πρέσβιν, ὣς ἐνταυ ... ὁλιθόνπα” -- εοὶ 

ἀγγελισφόρον, πρεσβευτήν. 6 ὁ 3 

Ἁγελείν ᾗ Δθγνᾶ, ἡ ἄγουσα λείαν νεος πολέμου, ὔ 

ἐστιν λαζυραγωγήαν" ἴτοι ἡ λαφυρογωγὸς «Αφηνᾶ. ἦ 
ε.τοτι ἡγεῖται λαῶ». 

Ἁγελαβος, . Ἰδιύτηον ῥεμβώδης) παρὰ τὸ ἀγέλη. τὸ δὲ ' ἀγέλη, 
απὸ τοῦ άγω Ἱ ὁμὸ καὶ πβοπερισπάἄται' τα γὰρ ἀπὸ τῶν 
εἰς α καὶ εἰς ἡ Ὀηλυκῶν γινόπενα, προπερισπωνται᾿ 
οἷον. - Γάζα νά τὸ δὲ ᾽Αγέλαιοςν (ὄνομα, κύριον 
Ὃ ο. λέγεται δὲ καὶ ὁ εἰκαζος καὶ εὐτελής. 

:Ἁγέρωχος, ὁητ ον θὰ [σηωαένει. δὲ ιπὸν αὐθαδή. 
παρὰ τὸ ἄγαν αὐχεῖ ἔντιμος ααὶ ἀνδρεῖος περα 
τὸ ἄγαν γεροὐχεῖν. οὕτως Ὡρωήο ἡ μὲν. οὖν συνή-δει» 
τὴν λέξιν ἐπὶ : » τασσει, τοὺς αὐθαδεις κα) ἅπαι- 
δεύτους ὠγορώχου» λέγουσα" ὁ δὲ Όμηρος τοὺς ἄγαν 
ἐντίμονς, ἀπὸ τοῦ ἄγαν ἐπ) τὸ γέρας ὀχεῖσθοι' Τρώων 
ἀγερώχων: - ἁμοίως δὲ καὶ ἐν τῇ Ῥοιωτίᾳ. 'Ῥοδίων 
αγερωχωντ τς ἔνιοι δὲ. τῶν Ὑλωσσογράφων. ἰδίως  τού- 

τους: ἔδοξαν πγερώχους λέγειν ἐπεὶ νησιωται ἐπεισα- 
κτῳ τροφῇ ὠντὰι" απὸ τοῦ. Ἰαγείρειν ὀχὴν τουτέστι 
εσ εἐροφὴν, . Ὁμήρου µγδέποτε τὴν τροφὴν οχὴν εἰρηκοτὸς 
ἔπειτα ἃ τους Έρωαρ, μηδαμῶς ὄνταν νήσιωτας, ἄγε- 
ρώχους λέγει. .) 
ον στος, οἱ μὖνν ἀπὸ τοῦ γέρας» άνευ. γερῶν καὶ τι- 
μη” παρα τὸ γέρας ᾗ τιμή" οἱ δὲ, ἀπὸ τοῦ Ύε 
γεράσω, γεγύρακα Ὑεγέρασμαι. γάγέρασα, πγφασταη 
γεραστος καὶ αγέραστος. 
ο Άγερμδςν οὖν οὐκ ἀγυρμός. 


εύειν λέγεται" 


45: 


Φο 


Πλάτων δὲ ἀγωρμὸν. εἴρηκε . τὸν 


συν. 
τα Αρη), κόβηλις λέγεται ὁ πέλεκυς ὁ μαντικόο. 
τος δὲ . του ἐφ' ἑαυτὸν αγείροντα τὸν πέλεκυ», ἡ ύτην, 
Ὁ. παρὰ τὴν ὤγερσεν τὸ» ἀγερμὸν ὴ αΦροισμὸ»» Ἐρωτῖνος 
ἐν Δρατέταις. 

Ἀγείρα, τὸ γει ἀφθογνον" ἀγέῤῥω γὰρ λέγουσιν οἱ ; Αἱόο- 
λεῖς" Ἡ) ἅτι καὶ ᾿αγερῶ 9 μέλλων, ἐκ τοῦ ἄγω γώδτοι, 
ΑἉγειέδα] ἐκ τον αγείρω τὸ συγαδροίςω γόγεται αγειρέ- 
δω πω ουχ) ἄγδιρα δω" ἐπειδὴ τὰ εἰς ὦ λήγοντα ῥήμὰ, 
τα βαρύτονα, εἰ μὲν μακρς παραλήγοτοι ὃμα τοῦ 
α.λω ποιοῦσι τὴν παρκλήγουσα», οἷον» κίων αιαθω’ εἴ- 
κα, εἰκαθω] Γεἴργωνν εἰργά δω" αμύνω, ἄμυνάθω. εἰ δὲ 

1 βραχεία παπραλήγεταιν ὁιὼ τοῦ εθω ποιεῖ τὴν παραλή- 
γουσαν" οἵν, Φλέγω Φλεγέδω" νέμω νεµέδω" Ὑέρω 
γερόλω᾿ δεν. καὶ τὸ αγειρέθω". καὶ αβίρω πειρέθω, 
γενόµενα, κατὰ παρφγωγὴν. ᾿Αττικήν. ἀγειρέθω παὸ ἀγέ- 
ρέδω, ἀπέβαλλον τὸ ε. νανμὴ εὐρεὂῇ ὁμὲ τοῦ αω 
ηινόµενον, μακρας οὔσης την παραληγούσηςν 

Ἀγείρατον] γέρας 3 τιμή" αγέρατον, καὶ ἀγθολὺκ- τοῦ 
.. ἀγείρατον. οὕτως Ἡρωθιανὸς περὶ παβῶν. σημαίνει 
καὶ τὸ ἅτικον καὶ πολύτιμου: 

᾽Αγερωπεῖ, ἑφορῷ. ’ 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


Α Τ 8 


νο ρώκα ἁφβαρτονν θάνατον, μὴ Ἱρόσμντα παρὰ 59 
τὸ γήρας. τινα σας 
Ἁγεσίλαος, ἐπώνυμον. τοῦ ᾖδον. ΚΚαλλίμωχοο. Φοιτῶσι 


μεγάλῳ αγεσιλάφ: --- εἴρηται δὲ παρὰ τὸ ἄγειν τοὺς 
. λαούς άρχει δρ τῶν «Φανόντων. οὕτω Μεθόδιος. 
Αγηὶ ἄγη µ.ἔχαι ὄρχαμε λαῶν:--- σημαίνει δὲ τὴν ἔκ- 

πληξι καὶ το ο ρύμν γέγονε δὲ παρὰ τὸ 3} ἄγω 

τὸ Φαὐμώζω, οἱ Ἰηπληττόμενοι, εἴς τι 

ἄγονται. :ἔστι δὲ . ην ἐπειόὴ τὰ εἰς γη ἰααβωκὰ 

οὐδέποτθ ἀπὸ Φωνήεντος ἄρχονται" οἷον. στέγη, ταγή, 


Φυγή” όοκειται ἠπωβρεοεν διὰ τὸ. αγὴ, ὃ σημαίνει 4ο 
την απόκ σιν τοῦ κύματος. τοῦτο Ύαρ ἅπο τος 
εταςν ολλ. οὐκ ἔστιν ἑαμβωκὸνι α λα σπονδειακόν᾿ 


τὸ γὰρ α μακρὸν ἔχει. ἐπεὶ οὖν τὸ ἄγη. έστω ᾽αμβικὸν 


κι) οἰπὸ φωνήεντος άρχεται, εὐκότως, ὡς αἲ ἔχον τὲ 
μιμήσασ-ὃαεν ἄκλιτον ἔμεινεν. 3 ἄγη, ἀπὸ τοῦ ακήν 
ἐν της παρετομένγς αφωνίαο τῇ ἐκπλήξει". τὸ δὲ ἀγῶ, 


ἀπὸ τοῦ χὼ χαύθω, κατα δε μον τοῦ α. ει 
γαρ τοῖς ἐκπληττομένοις Χκίνει. ' 

Αγα), ἠλόνεςν πο τραύματα καὶ τρῶσεις. ην λβα. δὲ καὶ 
αἱ «Ἴλώδεις. πε ᾿Αγαῖον, κΦι ονον 3 Φαυμαστόν. 
᾿Αγείτης ὑβριστής. . Ξ 
Αγαπησαὸο, ἀγαπησις. . Μάι 

"Αγαπητὸν, πεχαρισµέγον ν μονογανῆ, 

᾿Αγάστονον. μεγαλοψόφητο» « ἢ :ἢ αεγαλοστένακτον. 

᾽Αγεισσώτου, «θριγγώτου., κτοῤίατόν, . 

᾽Αγέλη, βοσκγωκτων πλῆ Φος πόρίως, ἤδη δέ ποτε καὶ ἂν- 
δρῶν. Αγεληδὸν., άλας 

Αγῃ. 9αῦμα, Χαρ. απιστία, «Ἴλος' παρα Ἡρωθιανῷ, 9 
βασκανία" παρα Ὁμήρῳ» ἔκπληξιον πληγή, Φραῦσις, 
απώλεια, αλάσις ἔγεσεν ἱέρβια. 

ΤΑξον] ἐκ τοῦ ἄσσω τὸ κλα»ω. ὁ μέλλωνν ἀξω" ὁ αδρι. , 
στος ἠξα καὶ τὸ προοτάκτμκὸ». ἆξον. διατέ περισπᾶ- 
ται διὰ τὴν συνέαπτωσι»' ἔστε γὰρ ἄξον . απο τοῦ ἄγω 
τὸ κομ/ζν. ὁ δεύτερος -αόριστος, ἦγον' τὸ τηκὸνν 
ἠγγ»., καὶ τὸ ποιητικὸν, άγειν. 

Ἁγή. η] χλάσις τοῦ Σύματος" ἀπὸ τοῦ  ἀγῶ τὸ πλάνων 
ἁγή" } απὸ τοῦ ἄσσω καὶ κατάσσω, τὸ κλῶ. καὶ ἑαγὸς, 
τὸ πατεαγὸς καὶ κεκλασμέγον. οὕτω ᾿Μεθόδιος-- ς 

Αγηγέρατο, συνηΦροισµένοι ἡ ἦσαν. ἐκ τοῦ ἀγείρω ὁ μέλ- 
λανν αγερ᾿ ὁ παραχείμενοςν ἤγερκα ὁ πα θητοιὸον 
ἠγερμαν” τὸ τρίτον, Ίγερται" καὶ ἀττικῶςν αγήγερται 
καὶ ἑωνμῇ προσόδῳ τοῦ ἂν αγηγέραται» ὣς ἑσπαραται. 
ὁ ὑπερσυντέλμιος, ἡἠγέρωην καὶ αττικῶςν αγηγέρµη» 

ἤγερσο πο αγήγερσο” ἤγερτο καὶ αγήγερτο" καὶ ωνι- 
κώς, αγηγέρατο. Ἰστέον δὲ, ὅτι, καν τὸ ρ στορχεῖον ἕν 
ἐστι τῶν ἀμεταβόλων. λέγει δὲ ὁ καγὼνν ὅτι παν -τρί- 
τον ἐνικῶν- ἔχον πρὸ τοῦ τ Ψιλὸνν τροπᾷ τοῦ Ψιλοῦ Λο 
εἰς ασ καὶ προς)ήΛΗ τοῦ κ ποιοῦσιν οἱ ωνες τὸ 
τρίτον τῶν πληδυντικῶν. καὶ Φήσειέ "τις δι τὸν πα- 
νόνα αἲ δύνασθαι αγηγέρατο γενέσθαι ου γὰρ ἐστ) πρὸ 
του τ, ρ Ψψιλόν" μανλανέτω, ὡς κανών ἐστιν ἕτερος ὁ 
λέγων, τὸ ρ μετα τῶν δασέω» ὀκσύ ἐστι: καὶ μετα 
τῶν γελῶν ψιλόν ἐστιν. εἰκότως οὖν αγηγέρατο γέγο- 
νεν, ος ἐσπάρατο. ἐδεύχδη γρ τὸ ϱ  Ἠ λον. τα. 

ΑἉγύεχα] ἄγω, άξω, αν ὁ αττικὸς ἄγηχὰ- καν ἐπειδὴ 
ἔμελλεν- ἐν τῇ δευτέοὰ καὶ τούτγ συλλαβῇ ἔχειν τὰ αὐ- 
το σύμφωνονν ἐτλεόνασεν ᾗ γο συλλαβή» καὶ ετο 5ο 
ἀγήγοχα᾽ ὥσπερ απὸ τοῦ ἔδω τὸ ἐσθίω, πα ὁ 
παρακέίµενος" καὶ ἀττεκῶςν ἔδηκκ καὶ πλεονασαῷ τῆς 
ὁο συλλαβῆς, ἐδήθοχα” καὶ «τοβολφ του γν Ἀγήοχκ. τὸ 
μέντοι αγείόχα, Βοιωτῶν ἐστι, τροπῇ τοῦ η εἰς τὴν 
εἰ ὀ/ΦΦογγον. 


2ο 


9 ΑΡ 


᾽Αγήνωρ]. ἐκ τοῦ ἄγαν πα) ποῦ ἄνρ γίνεται ἀγαάνωρ" πια) 
τροπῇ τοῦ α εἰς ή ἀγήνωρ. ᾿Αποροῦσι τωὲςν λέγοντες, 
ὅτι τροπή» ἔπαδεν, 3 ἴδιον σχ]κατισμόν. καὶ λέγομε», 
ὅτι ἴδιον σχηκατισμόν' διότι τὸ ἄνὴρ μετὰ ἄλλης λέ- 

49. ἕεως καταρχας, συντι9έμενον, τρέπει τὸ 3 εἰς ἡν καὶ 
τὸ η εἰς ω” οἱονν εὐήνωρ ἀντήνωρ' τὸ, δὲ νικάγορν 
κατὰ τροπὴν Βοιωτῶν τοῦ η εἰς α. καὶ ὅτε μὲν ἐπὶ 
ἐπαίνου λαμβάνεται» σημαίνει τὸν αγθρεῖον" ἐτυμολο- 
γεῖται δὲ απὸ τοῦ ἄγαν τῇ ἠνορέμ (ὃ ἐττι τῇ ἀνδρίκ) 
χρῆσθαι. Ὅμηρος, Ἐνθαδε μοι μάλα πολλὸν ἐπέσσυ- 
το δυμὸς ἀγήνωρ: --- ὅτε δὲ ἐπ Ψόγον, τὸν αὐάδη, 
ὡς ἐνταῦθα, .. ὁ αἀγήνωρ ἐστὲ καὶ ἄλλων» ὁ . ἄγαν 
ὑβριστὴς» πο δω τῆς ὠνδρίας ὑποπεπτωκῶς εἰς. ὕβρι». 
οὕτω Μεθόδιος. ἔστι ναὶ κύριον. 

6ο Ἀγηνορίαις» αὐφθαδύκις ὑπερηφανίκιο Απολλώνιος, Νὸν 
αὖ ιν πολι ον ἀγηνορήμσων. ἑνῆκας. 

Ἁγῆλαιν ανεῖναεν κοσαήστεεν εἰς ἄγασιω ἀγαγεν- καὶ 
χαρὼν, τικῆσαιν 9εον ἀγλαίται, Εὔπολις, Καὶ προσα 
γήλωμ” απελθόντας: --- κοὶ ᾿Ἀριστοφανης Νεφέλωις, 
Καΐισε Φυσίαις προσόδοις τε μεγάλοι ἀγελοῦμεν: --- 
οὗ δὲν προσειπεῖ»᾿ ὁτὲ δὲ διωδαι. καὸ ἀγγλὼ, κοσμήσω. 

10 Αγγλάτῳ] Λυκόφρων,, Αγηλάτῳ μάστιγε συν )λάσας κά- 
ρα:--- λέγει δὲ τῷ περαυ»φ» έν μὲν δασέως, τῷ τοὺς 
ασεβεῖς ἐλαύνοντι" ἐκν δὲ ψιλως, τῷ ἄγαν ἐλαυνομένω. 

8 ᾿Αγήθαον» μὴ μὴ γηράσκον, παρὰ τὸ γ]ρας καὶ α στερη- 
τόν. 

Άγητοί, αυμαστοί. ἀπὸ τοῦ αγῶ τὸ ανω ἀγὸς 
ἀγητὸς, εὐδαίμων » ἄμεμπτος, περίβλεπτος καὶ οὐδέ- 
τερονν ἀγητόν., 

1ο Ἁγινὼ, ἐκ τοῦ ἄγω τὸ Φέρω γόεται» 
πέφυη τε γὰρ πλεονάςειν τὸ: ν. ἐν: τοῖς ῥαασι 1ο εὲ 
μὲν εὑρεὃῇ φωνπεν αἀλλεπάλληλον . Φυλάττεται ᾗ βα- 
ρεῖν τοσιον οἷον, Φύω. θύνω" δύω, δύνω-- ἐπαν δὲ αἡ 
εὑρεὸῥ αλλεπάλληλον φωνΤεν, ἀλλὰ σύμφωνον πρὸ τοῦ 
Σ» περισπάται" οἷον, ὕκω, ὑνὼ οἵἴχω» οὐχ). «οὕτως 
ἄγω αγνῶ, καὶ ὠγιῶ, πλευγασμφ τοῦ κ. | ἐν τοῦ ὄγω, 
ο σηωωίνει το Ὃ τὸ | µακρόν".--- περὶ ὃ᾽ 
νὰ οὐρανὸς αὐτὸν ἀγινεῖν «φησιν ΄Αρατος. 

3ο Άγιος] παρα τὸ άςω τὸ σέδομαιν ἄθιος «καὶ ὤγέος, εὐκτὸς, 
τέωιος» κοδορὸν εὐσεβής. ὁτὲ δὲ αλροὲν ὤγιοι. 

Ἁγιων» ἀπὸ τοῦ ἐγκείσθαι ἑτέρῳ. ὀστέῳ το: «Ἕτερο, ἐγκῶν 
ποιὶ ἀγκών. 3 παρὰ τὸ ἔχω το ἐξέχω, ὁ ἐξέχων. ὧπο 
«δὲ τοῦ οἀγκολνν καὶ ᾿Αγκοίνη. 

Αγκοντίδες αὖ ὑπηρέτιδες. ερήται δὲ παρα τὸ Ἐμηκονεῖ», 
ὃ ἐστι µετα σπουδής ἐνεργεῖ». 

5 Ἁγιστία] ἁγιάςω ἁγιάσω, ἡγίωκα» ἠἡγάσμαι» ἡγίασαι, 
ἡγίασται ἁγιαστὰς, ἁγιαστία,. ἡ ἁγιωσύνην παὶ κατο 
συγκοπὴν ἁγιστία. : 

᾽Αγκύλη, διὰ τὸ ἄνω αὐτῆς κποῖλαν. 

38ο ᾽Αγκύρα., ἡ μὲν πόλις, προπαροξύνεται" ἡ δὲ τοῦ πλοίου, 
παροξύνεται. ἱ 

᾽Αγηλομένη , αγαλλομένη » χαίρουσα. 

ΑἉγηλαςευ», σώςει». 

᾽Ἁγηλατίζει», διώκει», Φυγαδεύεω), ἐπιτάσσειν" οἱ δὲ, οτ- 
τωκίςει». 

Ἄγημα, τὸ προ]ὰν τοῦ βασιλέως τάγμα" 
στον τῆς ἠΜακεδονη μη συνταξεως. 

ΑἉγισμὸς» ώτραπος- καὶ ἀγιστία κορδάρευσις. 

᾽Αγιάδαι, τόπος ἐν «λαρλωμηνίῳ καὶ οἱ βασιλεῖς ἀπὸ 

{ο ᾿”Αγιδος.:. ιο ἐν α - ς 

Ἁγίεω, τὸ το ἱερὰ ἐσθίδιν, -ἡ καρποὺν ὄνιοι τὰ κατα- 
τέμνει» τὸ ἄνατιθέμενο» δέρωα. 5 

Αγκὼς, τας αγκάλας. ἀπὸ τοῦ. ἀγκώνος γώεται πάς: 


οὐ δὲ, τὸ ἄρι- 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕ Τ.Α. 


πλεονασμῷ τοῦ ν-, 


Α ΤΡ χο 


. 

ἐξ οὗ τὸ ὠγκαλ/ν, ἢ απὰ τοῦ ἀγκὼν, ἁγκάζω ναὶ 
ἀγκαλίζω ὃ καὶ βέλτιο». 

Άγ. τὰ τοῦ ὀρῶν κοιλώματα απὸ τοῦ συγκεκλε] ἴσκλαι 
καὶ συνάγεσλαι ἐν αὐτοῖς τα ἑύλα. παρα τὸ «γω τ 
Φέρω, ἄγη' καὶ πλεονασμῷ τοῦ κ, "ἄγκη. ἡ παρα 
κέω κῶ, τὸ Φηλοῦν τὸ κεῖσθαι. γέγονεν ἄγκου, ἐν ὁ 
ἐστὶ συγάγεσ-αέ τε καὶ κεῖσναι. {ο 

"Αγκιστρον] παρα τὸ ἄγω ἀκίστρον, παὶ ἄγιιστρον. 

᾽Αγκύλον, στρεβλόν. μφι 

Ἁγασιμμάνος ἣ κωτεχόμενου" απο μεταφοράς το» 

Φύων, τῶν κατεχοµέγων ἐν τῷ ἀγκίστρῳ. 

᾽Αγεύλον] παρὰ τὸ ἄγω γώεται ἀγιύλος. δεῖ δὲ γὠώσκειν. 
ὅτι τὸ ἀγκύλον σηµαίνει τρώς τό τε σκολιὸν καὶ πα- 
»οὔργο»» ὡς τὸ, ᾿Ὀδυσσέος ἀγκυλομήτεω: --- καὶ τὸ 
περιΦερὲς κατα σχημαν ὡς ἓν τῷ ἀγκύλα τόξα: ---- 
κοιν τὸ ἠσχυρὸ»ν ἂς ἐν τῷ, ἀγκύλα δ᾽ υάρματ' ἔδυνεν: ---- 
ὡς εὗρον ἐ ἐν ὑπομνήμασιν Ἰλιάδρς, τὸ κυ, Ψιλόγ. διατί; 
τὰ δια τοῦ υλος ὀνόματο διὰ τοῦ υ ψιλοῦ γράφονται 
οἷον πρωβόλος» (σημαίνει δὲ τὸν ποργοβοσκό») Αἰσχύ- 
λος, ἀγχύλος πλὴν τοῦ Μοϊλος ὁ βαθυς τόπος. 

᾽Αγκυλομήτεω] γύεται. ἀπὸ τοῦ αἀγκύλον» ὸ σημαίνει το 
σκολιὸν, καὶ τοῦ μῆτις᾽ ὗπερ ωπὸ τοῦ μήδω τὸ βου- 
λεύομαι άγονο» Χλένεται δὲ οὕτωρ" ἀγκυλομήτης, ἄγήν- το 
λομήτου ποινὼς Δωρμιῶς ἀγχυλομήτα Βοιωτικῶὼς δὲ 
γα Αἱολριὼς ἀγκνλομήτοο" Ἰωνηέῶς ἀγκυλομήτεν" οἷον 
κοριοή.ὃ ους ν οιποτέχγου» σχολιο, Δούλου. οἱ δὲ, τὸν. ὀυνα- 
µενον περὶ τῶν αγκύλων καν σπολιῶν. εὖ βουλεύεσ-γα!. 

Ἁγιυλοχείληο] τινὲς Φασὴ. ὅτι απὸ τοῦ χηλή, ὃ σηακύεε 
τὸν ὄνυχοεν γίνεται κατα τροπὴν Βοιωτων τοῦ } εἰς ει 
δ/ΦΦογγο». κακώς δὲ λέγουσιν᾿ εἰ γὰρ ἦν οὕτως,  μέλ- 
λει σημ πίνει» παὲ αὐτὸ τοὺς ἔχοντας ἐπικεχακωέγους 
ὄνυχας᾽ ὧς τὸ, ---- αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες ἄγχυλ. οχεῖλαι: πο 
ο... εὑρίσκεται ἐν παραλλήλου τὸ αὐτο σημῇνοΥ” 
ὕπερ ἐστὶ ἄτοπον αλλὰ παρα τὰ χεῖλος καὶ τὸ ἀγκύ- 
λον γίνεται. σεσηκεέωται τὸ αγκυλόχειλ ος. κακῶς ὁὲσε- 
σημείωτα!. οὐ γὰρ. ἔστι σύνθετον, ἄλλα παρασυ»}ετον. 

Αγλαὰ, τα λαμπ α΄ παρα. τὴν αὔγλην» ὅ ἐστι τη» λομ” 
πρότητα, ἐφ᾽ { τις αγάλλεταν" [] παρα τὸ άγαν ἄλλε- 
σὃοι, ἀγαλαδ μαὶ κατα συγχοπὴν. αγλαά. ἡ εὐφεῖε 
τῶν ἐνωκῶν τὸ ἄγλκον" καὶ ἀγλαὴ, καλώς πεκοσαημένγ. 

3: Ἀγλαομητία, ᾗ µεγάλη βουλή: παρα τὸ ὠγλαὸν, καὶ 5ο 

: μῆτας ᾗ βουλή. 

Αγλαΐα, παρα το ἀἰγλαός" τὸ δὲ αγλαός, παρα τὴν αἴ- 
γλην᾿ λαμπρότης, κάλλος. καὶ Αγλαείσθαι τὸ καλλω- 
πίσεσθαι: αγλαίῳ, αγλαΐσω, αἀγλαῖῶν καὶ αγλα[είσαι. 

Αγλευκής]. παρὰ το γλεύκος ἀγλευκής" αγλευκέστωτον, 

Ὑ τάντὴ τοῦ αγδέστατον. } παρὰ τὸ γλυκυς πλεονασιῷ 
τοῦ ε, ἀγλευκής» ἀγδῆς, ὤπαλος, ὠχαριστος, ακαλής. 


σαο,. Ὁ» 


11 


ἀἍ 


Ἄγλιδες», ἐξ ὧν ἡ κεφαλὴ τοῦ σκορόδου αύγκειται' Ἰ 4ο 
σκορόόων πεφκλαί, αγλίόμε, σόροδα. 
᾽Αγκαλιαγωγοὶ. οἱ ἀγκαλίό»ο ἄγοντες ἑν' πλοίο" 3 ἐπ) 


Φρεµαατων. ἀγκαλιδοφόροι μὲν, αὐτοὶ: οἱ φιντος 
ἀγκαλιόοπῶλαι δὲ, οἱ πιπρασποντες. 

ΑἉγλίτης, ο/κέτηο. 

᾽Αγμοὺς, τοὺς ὀρεροὺς. καὶ κρηανώδειο τόπους" Ὁ ῥηχίαν. 
περι2ραύσεις, Ὠποῤῥώγες. καὶ ἅγμα, σύντρίαωα. οἱ δὲ, 
πάγου. 

Ἁγνός] παρὰ τὸ. ἄζω τὸ σέβομαι, ἄξων ὧγόε, ἀγανόον 
πα) ἀγγνός" καὶ κλήνεται ἀγ»οῦ. ἠγου», ὁ καθρὰς καὶ 5ο 
σεβάσμιοο. τὸν γαρ ἄγνον πάντες σεβόμεθῳ- 

Αγνὼο, παροὲ τὸ γνόω γνώσω γνώς καὶ μετ τοῦ στερ]- 
ποὺ ἃ ἀγνώς" οἱανεὶ ὁ ἄγνωστος καὶ αμα θής' καὶ κλί- 
γεται αγγῶτος. 


τκ ΑΓ 

Άγνες, τὸ Φυτόν" παρὰ τὸ τοὺς ἐσ.δίογτας ἀγόνους τη- 
ρε, ἄγονον τι ὄν., Ἶ παρα τὸ εἰς ἀγνείαν συντελεῖνν 
ἐσθιόμενον καὶ πινοµενον., ἔτι δὲ καὶ ὑποστρωννύπενον' 
ὃ καὶ λύγον καλοῦσι" τὸ τῆς σωςροσύνης ὀγλωτικὸν, 
σαι ἡδονῆς σβεστικό». Φασὶ γαρ : αὐτὸ ἐσθιόπεγον σβεν- 
γύναι τὴν Φλόγα τοῦ ἡδονῶν. ἀγνὸς δὲ λέγεται ὁ κα- 
Φαρὸς ὀξυτόνως. παρα τὸ ἁγά ζω ὤγανδο καὶ γατὸ 
συγκοτ}ν αγνός, ὡς παίζω παιδνός. οὕτως Ὡρίων. 
Ἄγνοῦν παρὰ τὸ νοῶν καὶ πλεονασμῷ τοῦ γ γνοῦ, κο) 
μετα τοῦ στερητικοῦ α ἀγνοῶ.--- οὐδέ µιν Ἔρη ἠγνού- 
σεν: --- οὕτως Ὠρίω». 

Άγνυμεν οἷονν ---- παταγος δέ τε ἀγνυμενάων --- συντρ:- 
βομένων. γίρεται ἀπὸ τοῦ αγγύω. ἔστω ἄγω τὸ κλῶ" 
μα) ἀγγνῶ, ἀγνύω, καὶ ἄγγυμι. καὶ περιαγνύμενος, ση- 
µαίνει τὸ περιτριβόµενοςν περικλώµενος. 

᾽Αγκαλίδες, αἱ των Φρυγάνων δέσμαν" παὶ ᾽Αγκαλαι, οἱ 
βραχίονες" καὶ ᾽Αγκαλὶς, ἄχθος καὶ ᾿Αγκαλίζε», 
ἄγχειν, } ἄναβασταςει». 

᾿Αγπιστροφάγος, Φιλάργυρος. ᾿Αγκιστρεύεται, Φγρεύει. 

᾿Αγκόνους, διακόνους, ὑπηκόους, ὀούλονς. 

᾽Αγατήρ» δεσμός ' καὶ ἀγκτῆρες, οἱ ἐν τραχήλῳ τόποι, δὲ 
ὧν ἄγχεσθαι συμβαύνει. 

αο ᾽Αγκύλη, τοῦ ἀγκῶγος ᾗ καμπή" καὶ οἱ ἀκοντιστοὶ, Ἁγκυ- 
λιστα{. 

᾽Αγνωμοσύνη, ἄναισ.»ησίαν ὤγνοια, ὀλιγωρία” καὶ ἁγνώ- 
βων, ἀνκίσ-ητος» ἀνόγτος, ἀἁλόγιστος, ἁμαρτάνων. 

᾽Αγὸς, ἡγεμών᾽ παρὸ τὸ ὦγειν τοὺς ὑποτεταγμένους᾽ 
᾽Ααφ) δέ µιν Κρητών, ἀγοὶ ἡγερέ-λουτο. 

Ἂγος, σημαίνει ὀυο” τὸ τε καθαρὸν, ὅπερ κυρίως". 
τὸ ῥυπαρὸν, κατὰ ἀντίφρασω. 

᾽Αγκὼν, ὁ ἄγαν ὀστώδης τόπος" ἡ διὰ τὸ λκώγισθαι τὴν 
χεῖρα, οἷον ἄγνυσθαι" ὤοπερ γὰρ παρα τὸ πολλὸς γί- 
Ἠεται πολλοστὸςν οὕτω παρα τὸ ἄγω αγὸς παὶ αγοστός. 
οὕτως λρίων ὁ ἐτυμολόγος. ἡ τὸ ἑχτὸς τοῦ ἀγκῶνου, 
παρὰ τὴν συναγῶγὴ» καὶ τὴν ἐπίκαμψο τῆς χειρός ἣ 
παρα το ὀύνασθαι τούτῳ τα άγχειν. 

κρως, ὄνομα" παρα τὸ γόνος. βαρύνεται μὲν ὁ γεννή- 
«εἰς, ὀξύγεται δὲ ὁ γεννήτωρ" ἐ οὗ. πλεονασμῷ τοῦ 


12 


το 


καὶ 


3ο 


υμ γουνόρ ὁ γενγήταιὸο καὶ κάρπιµος τόπος" Τουνῷ 
ἁλωῖς. 
"Αγαμος] τὸ δὲ ---- ἀγαμός τ᾽ ἀπολέσθαι: --- ὁ τε σύνδε- 


σμος ἀντὶ τοῦ ἢ ὀμεςευντικοῦ παραλαμβάνεται, ἤτοι, 
ἡ καὶ γεννηνεὶς προ Ύκμων ᾽ἀπολέσθαι. 

4ο Αγον, Ἰωνικῶς αντὶ τοῦ ἦγον᾽ ῥῆμα ὁριστικὸν, χρόνου 
3 παρατατικοῦ. τομητικὸν ρ ἐστι καὶ ἔστιν αναύξητον, 
βραχὺ ὄχον τὸ α. καὶ ἄγον Δωρικῶς τὸ αὐτὸ, κατὰ 
τροπήν τοῦ Ἡ εἰς ἅ μακρόν. τὸ γὰρ ἀνόλουθον ἔστιν 
Ἴγον. 

᾿Αγορὴ , καὶ οὐτὸ τὸ ἄθροισμα, καὶ ὁ τόπος, καὶ ὁ λό- 
γ2α παρὰ τὸ ἀγείρω τὸ ἀθροίζω καὶ ἐνκλησιάζω» Υ/- 
νεται αγορή' ὃ σημαήνει ἐκκλησίαν, συνέδριον. τὸ δὲ 
ἀγείρω, παρὰ τὸ ἁγω. 

᾿Αγορεύω, παρα τὸ ἄγορα” τοῦτο δὲ. παρὸ τὸ ἀγείρω. 
τοῦτο παρα τὸ ἄγω καὶ τὸ εἴρω τὸ λέγω, ἐν ᾗ πρὸς 
τὸ λέγε; ν συνα2ροίζονται. 

᾽Αγορκασθαεν ἐκ τοῦ «γορω. καὶ περισπἄται. τὰ γὰρ εἰς 
ρω λήγοντα ῥήματα τῷ ο παραληγόµενα περισπάται 
οἵον, ὀημηγερῳ, ἀλληγορῶ. ἐγρηγορῷ. οὕτω καὶ ἀγορῶ. 
ἔστι δὲ τῆς β τῶν περισπωµένω». ἐξ οὗ ---παισὶν ἐοι- 
κότες ἀγορέασθα: τσι ὀημηγορεῖτα. 

᾽Αγοράςω, ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ ἐν ἄγορξ ἐμβαάλλω καὶ δια- 
τρίβω" εἴρητωι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀγοράζειν. 

5 ᾿Αγορήνδε, τουτέστιν αἰ; τὴν ἀγοράν. ἐπιῤῥηματικὴ ἡ 


2ο 


ΕΤΥΝΟΛΟΤΙΚΟΝ ΝΕΤ Α. 


ΑΤΡ. 


σύνταξις ὥσπερ. εκκδον εἰς τὸν οἶκόν' καὶ Αθήναςξ, 
εἰς Αθήνας. « 

᾽Αγορήδε» ν -διατί περισπᾶται ἐπειδὴ) τα ἀπὸ ὀξντόναν ἦ 
περισπωκένων πιεθαγάµενα εἰς }εν ἐπιῤῥηματα πρὸ 
μιάς ἔχουσι τὸν τόνον" γήθεν, ἀρχῆθεν, οἐγορῇ Φε». 

᾽Αγερανόμοι . οἱ τὰ κατα τὴν ἀγορὰ» διοικοῦντες ἄρχοντες. 

᾿ΑἈγορὰ, ἑφορεία, ᾗ σύνοδος ἡ πρὸς τοῖς κογοῖς ὅροις γι- 
γομένη τῶν ἀστυγειτόγων: οὗ οἱ οµοροι συνιόντερν πξερ) 
τῶν. κοινῶν ἐβουλεύοντο. 

Ἄγρα. Δήμητρας ἑερὸρ λέγεται. καὶ ἡ θήρα. λέγονται ὲ 
πληΦυντικῶς καὶ οἱ τόποι. 

Ἄγρεφῶν» εἶδος δίκης, κατα τὼν ὀφειλόντων τὶ τῷ θημο- 
σίῳ, καὶ ἀπογεγραμαένὼν μὲν απολειφέντων δὲ πρὶν 
ἀποθοῦναι" 
μὴ ἐφείλοντας. 

Ἄγρει, αντὶ, τοῦ ἀγε" ἢ λάβε παὶ φέρε. 

ἸΑγρεὺς,. ὁ ἤρως" εἴρηται παρα τὸ ἐν ἀγρῷ ολλώςς 
ἀπὸ γὰρ Κυρήνης καὶ Απόλλωνος ἦν. 

"Άγριος, ὁ ἀνήμερος. προπαροξύνεται, καὶ δι τοῦ ͵ γρά- 
Φεται, ώτὸ τοῦ αγρὸς, πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ αγρεῖος, 
ὁ ἐν ἀγρῷ ὀιτώμενες, τοῦ δια τῆς ει κους γρα- 
Φομένου καὶ περισπωμέγου. 

᾽Αγρυπνία] παρὸ τὸ ἀὔπνος ἀὐπνία" καὶ κατὰ πλεονασμὸν 
τοῦ γρ ἀγρυπνία. 

᾿Αγρόμενοι, ἀγειρόμεγοι. ἀγείρω» καὶ κατὼ ρκὴ ὥγρω" 
ὥσπερ παρα τὸ ἐγείρω ἔγρω., 

Αγρὸο; παρα τὴν ὤγρανν ἐν, ᾧ γίνεται" ἣ παρὰ τὸ αρῶ 
τὸ αροτριῶ αρὸς καὶ . ὠγρός. 

᾿Αγροτέρη;» ρα απὸ τοῦ. ἄγ ος” ἀγριώτερος γὰρ ἦν ἄν 
αλλο παρὰ τὸν ἀγρὸν Ὑρότερου πεποίηται. ἅπαρα- 
σχημάτιστον γάρ. οὕτω Φ/λων. 

᾿Αγροτέρας ἐλάφους, ἀγηροτέρας μα κατὰ συγκοπὴ», 
ἀγροτέρας' μὲ τὸ πολύχρονον τοῦ «μου. ἂς ὁ χρησμὸς 
ὀγλοῖ" Εννέα γὰρ ζώει γενεὼς λακέριζ κορώνη Ἂν. 
δρων γηρώντων” ἔλαφος δέ τε τετρακόρωνου: -- ἡ] ᾱ- 

γριωτέρας» καὶ κατὰ συγκοπὴν αγροτέρας. 

Ἀγροιώτης, ὁ Αγροίκου. ἔστιν ἀγρὸς αγρότης, ὡς ὀῆμος 
δημότης καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ι ἀγροίτης ούτως 
Ωρίων" καὶ κατ ἐπένθεσιν τοῦ ω ἀγροιώτης. 


12 


᾽Αγρίφην σημαίνει τὴν σκάφην. } ὑποδοχὴ, η, σκαφίον. 


᾿Αγρὸς, παρὰ. τὸ ἄρην, ὃ σημαίνει τὸν σίδηρον΄ ὁ τῷ. δἷ- 
ὁήρῳ τεµνόμενος. 

"Αγρίοι, οἱ παιδερασται᾿ ἦτοι ὅτι ἄγριόν ἐστι τὸ πόθος κ ἡ 
παιδεραστέν ἡ ὅτι ὁ Πὰν ἔνοχός ἐστι τοῖς τοιούτοις" 
δια τοῦτο γοῦν καὶ τὸ αἰδοῖον ἄγατεταμένον ἔχει. ιόαβα 
δὲ ὁ Παν ἄγριος Φεός, ᾿Αγρῆοι δὲ καὶ οἱ ἀγροῖκοι.. . 

᾿Αγόρευσις, λόγος αγορήτατος» λογιώτατος καὶ τν ΗΝ 
τάς, τοὺς ἐν τῇ, ἄγορᾷ αναστρεφοµένους. καὶ Ἄγορη- 
γοὺς ὀλκάδας , τὰς ώνια ἐπαγομένας. 


γι, ποιμένες" καὶ Αγραυλία, δυραυλία καὶ ἑργαία. 
᾿Αγρεμῶν, Φρευτικός, 


΄Άγρευμα, εὕρεμα" καὶ τὸ εἰλημμένον σηµαίνει" καὶ πκτή- 


µαταν σκῦλα. καὶ ᾿Αηγρεῦσαι τὸ λαβεῖν. ἨἩγροικεύσω, 
ἠγροιάν.δης, 

᾿Αγρηνὸν, ποικίλον» ἑρεοῦν, «ὀικτυοειθές" καὶ ἔνδυμα δὲ 
ποιόν. ' 


᾽Αγρὸς, ὁ ἔξω τῆς πόλεως χῶρος. 
᾿Αγρώσσω] παράγωγος ὁ χαρακτήρ. ἀπὸ τοῦ ἀγρὸς ἀγρώσ- 


σω. τὰ γὰρ ὁύο σσ τα ἓξ λαμβάνουσι Φωνήεντα" το 


δὲ ο οἱ λαμβάνουσιν οἷον τὸ ᾱ, παρα τὸ άλλος, αἆλ- 


λάσσω᾿ τὸς, παρὰ τὸ πῦ ππυρὸς, πυρέσσω". Γπτήσσων 
τὸ ή’ Φειόσσω, τὸ νι" άνευ. τὸ απαντλῶ, τὸ υ’ 


ἐνίοτε δὲ καὶ κατα τῶν ἐγγραφόντων τους 


το 


4ο 


ὌΑγραυλοι, οἱ ἐν ἀγρῷ αὐλιςόμενοι ὕπαιθροι, ἔρήμοι, ἄξε- 


πα 





3ο 


1” 


Αγρωστα), οὗ κυνηγέται, ἀπὸ 
Ἄγρωστις, εἶδος βοτανης. ἔστιν ἔδω τὸ ἐπδίω' ὁ 


"Άγορις . παρὰ τὸ 


ΑΤ 


ὀνειρώσσω ἀγνώσσω, τὸ ω. ὥστε ἔχει μὲν δοῦναι τὸ 
ο, οὐκ ἐν παραγωγῇ δέ. τὸ γὰρ ὄσσω ἀπὸ τοῦ ὅπτω 
γέγονεν. 

τοῦ αγρώσσω. 

' µέλλω», 
ἔσω: ὁ πρναίμες; ἦκα: ὁ παλητικὸς ν ὖσμαι' τὸ 
β. ἦσαι" (τὸ γ, Ἴσται' καὶ ἐξ αὐτοῦ ἧστιᾳ. καὶ ἔπει- 
ὃ) τὰ ἀπὸ τοῦ παν ητικοῦ παρακειιέγου γινόμενα ὀνό- 
Ἱματα συνάρχεσὃαι Φέλουσι τοῖς ἰδίοις ἐγεστῶσε, γίνεται 
ἄστις καὶ μετα τοῦ ἀγρὸς, ἀγροέστις καὶ συναιρέσει 
τοῦ ε παὶ ον ἀγροῦστις καὶ τροπῇ Δωριιῇ τῇο ου 
διφΦόγγου εἰς ω μέγα, ἄὤγρωστις. 


Αγυιὼ, ἡ ὁδός παρὰ τὸ ἄγω τὸ πορεύομαι. τὰ δια τοῦ 


νι Φηλυκὰ ὀνόματα ὑπὲρ β’ συλλαβας προπαροξυνόμε- 
γαυ τῷ. Φέλει παραλήγεσθαι: οἷον, ἅρπυια» αἴδυμον 
ἆγοιαν ὨὩρείόυα, Ειλείθυια. σεσημείωται τὸ μητρυμὲν 
καν ὀργυιὰ» καὶ αγυια ἡ ὅδος, παραληγόµενα τῷ ε καὶ 
ὀξυνόμενα” ἀναλογώτερο» δέ ἐστι τὸ ἅγυια.--- µέσην ἐς 
ἅγυιαν ἠοῦσα. 

ἐγεύρω | ἐξ οὗ καὶ ἀγορὰ γόεταιν καὶ 


: αγορῷ ῥήμα" ἐξ οὗ ὄνομα Φηλυκὸν, ὤγοριο" καὶ τροπή 


3ο τοὺοείςυ, ἡ ὤφρομσις. 


4ο 


2ο 


19 


Αγχίαλος» ᾗ μὲν πέλις, ὄξύγεται" 


τὸ πλησίον τῆς 


αμα. λωποδύτας, ἐπαῖται, Φιλοκερδεῖς. καὶ ἀγύρτηςι 


ε) ]όος βώλου, καὶ ὁ ἁλαςω», καὶ ὁ ἁπατεών παρὰ τὸ 
ἀγείρων. τὸ περµἔναι καὶ περιοστεῖ, ἐπὶ μμ. ἢ ἑτέ- 
ρῷ τινὶ τοίιουτῳ. λέγονται δὲ ᾽Αγυρτικὸ καὶ τὰ χυδκῖα 
Ψεύσματα, 

ὁ δὲ παρα»αλάσσιος 
τόπος, προπαροξύνετοι. 

᾿Αγχαυρόν οἷον Ἠμος 9) ἀνέρες ὕπνον ἀπ᾿ ἐφαλμῶν 
ἐβάλοντο ᾿Αγρόται" οἷτε κύνεσσι πεποιθοτες. οὔποτε 
σύχκτα ᾿Αγκανρὸν Ἀνώσσονσι», ἄλευάμεγνοι Φέος Ποῦς: 
--- σημαίνει δὲ τὸ καλούμενον λωκόφως, τὸ ὀρ2ρρ)ὸν, 
αΌρας ἀγχέαυρος ν κδὲ ἀγχανρός, αὐρα 
δὲ ἡ μέρα. οὕτως εὗρον εἰς το σχόλια τῶν ᾿Αργοναν- 
τικῶν τοῦ ᾿Απολλωνίου. 


᾿Αγχιστήγη᾽ ἀπὸ τοῦ ἄγχιστος ἀγκιστῆγος κα) ἀγχιστήη. 


τὸ δὲ . ἄγχιστος, ἔστων ὑπερθετωκόν γόγεται δὲ ἀπὸ τοῦ 
ἀγχοῦ ἀγχότερος, αγχίων ἄγχιστος. καὶ ᾿Αγχιστίνδη», 
το κατὰ αγχιστία». 


᾿Αγκη] παρᾶ τὸ αγχοῦ ἀγχόδι. γκι κατοὶ συγκοπήν. σή- 


μένει τὸ πλησίογ. τὰ παρα τὸ ἄγχι. καὶ ἐρι καὶ ἄριν 
καὶ τὴν άμφι καὶ ὤντιε καὶ ἐπι προ)έσεις ν δια τοῦ ͵ 
γράφεται ᾿ αρίθηλος ἐρμβρεμέτης, αμφίῤῥυτος ὤντί- 
ὀεος, αγχήθεοο ἀγχίσης, αγχέµαχος- τὸ Ὕοὲρ ἀγχέμα- 
χος ἐτράπη δὲ εὐφωνίαν, τὸ ι εἰς. ε. τὰ δὲ παρροὲ τὸ 
άγκι σύνθετα εἶσε, χωρὺς τοῦ ᾿Αγχίσηο. ἀπὸ γαρ τοῦ 
ἀγχι παρήχθη» καὶ ἔστιν ἁπλοῦν. ἄλλωο. τὰ δια τοῦ 
1σήο διὰ τοῦ κ γράφεταεν ᾿Αντίσης, ᾽Αμϕίσῃς, ᾿ Δγχί- 
σης. Ερίσης ὄνομα κύριον» Κνρίσης ποτακιὸς Κελτικης” 
Τιπενίσης, ἑθνικόν. ᾿Αγκμνεφής: ἦν ἀχλής, 


᾿Αγχηστήαι, πλησίον ἄλλήλων καὶ πυκνα), παρὸ τὸ 


Δ) 


ἀγχοῦ. 
σης, παρα τὸ ὄγχι (τὸ ἐγγὺς γενέσθαι τῆς ᾿ΑΦρο- 


της. 


᾽Αγχέμολον., ἐγγύο” παρὰ τὸ ἄγχι καὶ τὸ μολῶ. 
κ ᾽Αγχιτέρμω», ὁ γεύσω», παρὰ τὸ ὠγχι, ὃ σηµαίνει πλη- 


σίον. μαὶ τέρμων, ὄρος, 


πο ᾿Αγχικαχητὴς, συσταδη» καὶ ἐκ τοῦ σύνεγγυς μαχόμενος. 


Άγχω, παρὰ τὸ ἀγω, πλεονασμῷ τοῦ χ. οὐδὲν γαρ ἐστω 


ἄλλο το ΥΧΩ» αλλ’ ῆ αγω, το τὴ» Φαάρυγγα συνυόγω, 
πνίγω. ᾿Αγχε δέ μιν κεστὰρ έμαο. 


᾽Αγχώμαλον, παρὰ μικρὸν ἴσα ἐγγὺο τοῦ ἁμαλοῦ». ἀπὸ 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ 


ΜΕΤΡΑ, Α ἃ τή 
τοῦ ὄγχι, ὃ σημκίνει τὸ ἐγγὺς., καὶ τοῦ ὁμαλὸν γέγονε. 
τα δὲ παρ τὸ ὁμαλὸο συντιθέµενα ὁμὶ τοῦ μεγᾶ- 
λου γράφεται" οἷον ανώμαλος, χατώµαλος, καὶ ἀγχω- 


µαλος. ᾿ 


᾿Αγχλάσας, αναχαλάσας, ἀνακουφίσας» ανα βαστάσας, 


"Αγω σηµαίνει 


: τὸ πορεύομαι» ὡς τὸ, Λαοδίκη» ἐσά- 
Ύουσα δυγατρῶν οἶδος αρίστην: -- καὶ τὸ κλάνω" ὡς 
τὸ, "Αξον δ) ἔγχος Διομήδου: ----,παὶ τὸ, φέρω, ὡς τὸ, 
Ες ᾿Αγαμέμνονα ὁτον ἄγον κεχαρηότα νίκη: -- καὶ 
αγὼ περισπωµένως τ τὸ ἐκπλήττομαι, συζυγίας β᾿ γύε- 
ται δὲ ἐκ τοῦ ἄγη, ὁ σηµαίνει τὴν ἐκπληξιν.. το γὰρ της 
β συζυγίας τὼν περισπωµένων ὡς ἐπὶ τὸ πλείστον 
ἀπὸ τῶν εἰς η ηλυκῶν γόεται. 


20 


Ἁγυιεὺς, ὁ πρὸ τῶν φυρῶν ἱστάμενου ἐν σχήµατι πίονος, 59 


καὶ βωμός. 


Αγυηήται, κωμῆται, γείτονες. 
Άγιρι, σύνοδος, συναγωγὴ στρατοῦ. 
Αγχήρις» ἐγγός. 


Ἄγκι 


βωθὴο, ἡ μὴ ἔχουσα κλύσμα Φάλωσσα, ἆλλ οὐ- 
οὺς βνθδόν' ἡ ἐγγὼς. τῆς γῆς βαν εἷα. 


᾽Αγχίβιον . μέγα ἐγγύς. 

᾽Αγχιβλὼς» ἄρτι παρών. 

᾽Αγχίστροφος ᾽ εὐμετάβολοο. 

᾽Αγωνισμὸς, ἀντιλογία., ἀγωνία. καὶ ἡ ἄθλησις. 


᾽Αγώμενος, αυμάζων, ἑκπληττόμενος 


᾽Αγωνία. 


οἷον» Ἠνορέην 
ὑπέροπλον ἀγώμενου: ετ-- ἐκ τοῦ ἀγάω ἀγὼ τὸ Φαυμάζω. 
ἐπὶ τοῦ εἰς ἀγώνα Αέλλοντος κατιέναι᾿ κατα- 
χρηστικῶς ὁὲ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἁπλώς Φόβου. οὕτως ἀλρίων. 


Αγών. ουχ, εὗρον αὐτοῦ ἐτυμολογίαν ἐγὼ δέ όγμε παρὰ 


τὸ ἄγω γίνεται ἀγὼν, ὁ Φέρων πολλή» ὀχλησιν καὶ 
αθημογίαν. σημαίνει ες ἄγὼν, ὁ τόπος Λείηγναν δὲ χο- 
ρὸν» κἄλον ὁ᾽ εὕρυνα» ἀγώνα -- ἀγῶν καὶ τὸ πλήη- 
ος των ετών" Άντο «δν ἀγῶν: --- ἀγὼν παλ. τὸ 
ἄθροισμα ΄Ἠρη μὲν μετ αγώνα υεῶν» καὶ Τ{αλ)λὼς 
Αθήνη: -- αγὼν καὶ τὸ ὦθλον, καὶ ὁ ναός 2εἷον. δύ- 
σονται αγώνα. οὕτως εὗρον σχόλια ἐν ὑπομνήμασιν Ἴλ ιᾱ- 
δος. ἐγω δὲ εὗρον τὸν αγῶνα ἐτυμολογούμεγον οὕτως. 
αγων λέγεται ὁ κυκλοτερὴς καὶ γωνίαν οὐν. ἔχων τό- 
πος. οἱ δὲ, ἀπὸ τοῦ συνέγεσ-αι. 

᾽Αγωνιστηριον, τόπος ἐν ᾧ ἀγωνίοντας" 
τα, ἔπανλα. 


το Α ΜΕΤΑ ΤΟΥ δ. 


καὶ ᾿Αγωνίσμα- 


᾽Αδαχήμων, άπειρος» ανεπιστήµω». ἀπὸ τοῦ ὁκίω τὸ αν» 


άνω» δαῷ δχήσω. δαήμων. καὶ :αδχήμω». ὁχίω ὁκῶ, 
συστολῇ τοῦ ε, καὶ κετα»έσει τοῦ τόνου: 
᾿Αδαξῆσαι, σηακήει το πκνῆσαι" καὶ ᾿Αδαγμός» ὁ κνησμός. 


ἸΑδεὲς., ἀφοβον. ὧπὸ τοῦ δέος, ὀ σημαίνει τὸν Φόβον. γί- 


γεται δεῄο» καὶ ἀδεής' τὸ Φηλνκὸνν αδεής' τὸ οὐδέτε- 


ον, αδεὲς. καὶ πλεονασμῷ ἑτέρου ὃ, θόδεές. 


᾿Αδελφὸς] δελφὺο λέγεται ἦ μήτρα: πχὶ μετα τοῦ α τοῦ 


σηωκίνοντος τα ὁμοῦ, γίνεται αδελφὸς οἱονε) ὁμόδελ- 
Φός τις ὢν, ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος., Ἴγουν μήτρας. καὶ 
᾿Αδελφίζεν,. τὸ ἄδελφον καλεῖν- Ἱστέον, ὅτι τοὶ εἰς 
δους λήγοντα εἰς ου ἔχει τὴν γενικὴ», οἷον ὄδελιθι- 
ὁούς αδελφιδοῦ, Φυγατριδονο Φυγατριδοῦ. Ὑέγονε δὲ απὸ 
του αδελφίδεος καὶ Ἀυγατρίδεος κατα; συν ποπήν " οὐχ» 
ὥς τινες λέγουσε, τὸ ἑναντίον, ἀπὸ τοῦ ἀδελφιδοῦ οὔτν 
ἀθελφίδεος. οὐδέποτε γαρ, εὐθεῖα δαλύ ύεται., τὸ γκο εἰς, 
πξεις πλεονασαῷ ἔχει τὸ ε. πρὸς ὁὲ τοὺς λέγοντας, 


4ο 


5ο 


10 


το 


ὅτι, εἰ γέγονε τὸ αδελφιδοὺς. καὶ θυγατριοῦς οπὸ τοῦ χο 


αδελφέδεος καὶ «υγατρίδεου» ἔδει ὀξύνεσναι, λέγε, 


τό Α ἃ 
ὅτι τρὸς τὸν χαρακτῆρώ τῶν εἰς ους ἁπλῶν περισπω- 
μέν αμ. - ἳ 

᾿Αδέκαστος, ὀήκαιοςν. αδωροδόκητος. παρα τὸ ὀγχω. δν. 
θεγμαι Δεκαστός' καὶ ἀδέκαστος» ὁ μη φιόμηος πρὸς 
ωπον δώρα. 

Αδευκὴον ὁ ἄγναστου καὶ ἀπροοδόκητο:. παρὰ τ τὸ δείκω 
τὸ δεικνύω. δεικὴς καὶ ἀδεικής' καὶ τροπύ τοῦ ι ῳ 
ἀδευκής. « Σε 9 [χ . ἐν | ψ αώθοιῶν ῥλο 

σθεὶς, Μοίρων ἀνέπλησε' τὴν γὰρ Φέωις οὐποτ' ώ σε 
Θητοῖσι" πᾶντγ. ὁ- περὶ μέγα τέπταται Ἕρχος. 
τὸν. ὀόκενον ἀδευκέος ὄχτοθδι  άτης, απεοικυίκον ἀπ. 

Ξεκρᾶς. ὀεύκος γαρ. τὸ γλυκύ' ὅδεν καὶ Πολυδεύκης ἐκλή- 
ο. καὶ γὰρ ων εὐεργετικώτατος ἦν] ααιὶ ἁπαλανατι- 

εἰρν μετα τοῦ αὐαλφου τοὺς, γαύτας σωςει. - 
᾽Αδέψητον, ὠμὸν, ἀνέργαστον. ἀπὸ τοῦ νά ὀεψήσω᾽ 


ἀπὸ τοῦ ἕνα, 
ἀπὸ. τοῦ 
ἐξ ον Ἐν ἄδε ὁ 


3ο 


Αδεῖνι τὸ ἀρέσαι ἀπὸ τοῦ ἆδῶ . τὸ 
ο δδαν ὁ µέλλων ἤσω, ὁ β' ἀόριστος τον, 
"Ἔκτορι μῦνος: --- ὁ μέλλων β' δω" 
Φκτον ἀδεῖν, οἷον τὸ δἷς ἡδονὴν κινεῖν. λέγεται δὲ καὶ 
το πονεῖν. μαὶ ἡ δεῖνα. 

Αδην τὸ κεκορετµένως» καὶ εἰς πλήρωσιν ὦγον. έστιν. ἕω 
τὸ ὀγλοῦν τὸ κορενγύω» ὡς τὸ, ἐπεί ἑῶμεν πολέ, 
µειο:--- ἓξ οὐ παοάγωγον ἔδω καὶ ᾖθω” καὶ ἆδην ἐξ 

αὐτοῦ. ὀήλοῖ ἐὲ καὶ τὴν ἡδονήν οἴον--- ἤσατο ὁ) αἰνῶς, 
ἀντὶ τοῦ ἑτέρφφη. λαμβάνεται δὲ καὶ τὸ τερφθήναι 
ἐπὶ τοῦ κερεσθήναι". οἶονν Αὐτὰρ ἐπεὶ σίτοιο τ υή 

ἀπὸ τοῦ ἄω ὦ, ἄδις ᾧς, ἄει ἆ, τὸ δηλοῦν τὸ αὐτό" 
"οἶον, ΄Ασεν ἐν Τροή τωχέας κύνας: --- Ὑήεται ῥήμα- 
τικὸν ὄνομα ἦδος, καὶ ἆδοο. καὶ ἄδην ἐξ αὐτοῦ. οὕτως 
Ωρίων. 

. μα ἄπονος, ἀπαδής, λέγεται δὲ καὶ τὸ “Ἆ τῷ χρῦ- 
νω στεῤῥότατον καὶ ὁ ὑοσκύαμος παρα. τισ, παὸ -ὄρορ, 

"Α4δΙΣ, μέτρον μα κι ο 

"Αδεια, αφοβίαν εὐδία". ᾿Αδείῃ. αἀναίδεια, ἀφοβίν. 
καὶ ᾿Αδερήον ἄφοβος, α μετ: καὶ ᾿Αδεισία, κενό 

7ΑδελΦὰ ὃ ὅμοια, 

Ἀδελφίζεινν, τὸ τιμᾶν ὡς ἀθολφό», 


49 


᾿Αδελφὸν, τὸ κοι- 


17 νόν" καὶ ᾿Αδελφιδία, κονωνία. ᾿Αδελφιοοῖ, οἱ ἄδελ- 
Φών υἱοί.: 
᾿Αδένες, συστροφα} σαρκώδεις περὶ τὸν τράχηλον ναὲ βου- 
βῶνες. 


᾿Αδεύητον. Χ:λ ἐπὸν. ἡ οὗ ἄν τις ἐπιδεγδείη. 
᾿Αδευκεῖ ἀπεοικότι. ἡ ἀδευεῖ, ἡ αἰσχρῷ. αδευκὲς, ἆμορ- 
5. Φον, ἄγνωμον, οὐκ ἐοικὸςν χαλεπὸν, αν όμρθον ἄνοί- 
πειον. ΄ 
᾿Αὐημονεῖν» ώ καὶ πνυμνη ωΏριναν 
᾿Αδημονή. Φαῦμα. 

το ᾿Αδγνέωςν ἀδόλως καὶ ἁπλώο" ὴ χαρὶς βουλῆς. 

-Αὀ ὁσν ἄχαχονν προ" όητον. 

"Λι , παρ τὸ ὁήν τὸ ἐπὶ πολύ᾿ 
στικοῦ -α ἀθόην. πλεονασμᾷ τοῦ ὃ, 

ΑδγΦαάγος] παρὰ τὸ άδον τὸ δαψιλῶςν καὶ τὸ Φήγω ἡ 
Φαγεῖν. ἀδηφΦαγος, ὁ ὀκψιλῶς ἐσθίων, 

"μιδης. Κωρίον αφεγγές« σκότους αἰωνίου καὶ ὦόφον πε- 
πλγρωμένον, παρα τὸ εἴλω τὸ βλέπω, εἶόγς" καὶ μετα 
τοῦ στερητ:; Ιοῦ αν αείδηςν ἐν ᾧ οὐδὲν βλέπομεν. ὤδης 
γάρ ἐστιν } σκοτεινὴ οἰχία. καὶ κράσει τοῦ ἄλφα καὶ 
5 εἰς ἄλφα µακρὸν, ἆθης' καὶ µάνει τὸ κε. προςγεγραµ- 

ένον. 

᾽Αδήνότός, κεκµηκότες, δαμασφέντες, αὐγμονοῦντεςν τουτέ- 
στι ὑπὸ κόπου ἀγδῶς διακδίώθνοι. αγῶ οὖν ἀγδήσω. 

᾿Αόῄωτονν ἀπορθητον' παρα τὸ ὀψώ, ὁ σημαίνει τὸ πορὸ ὦ. 


καὶ μετὰ τοῦ ἆθροι- 


30 


ΒΤΊΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕ ΤΙΑΓ 


καὶ τὸ ἁπαρέι- ' 


ΑΔ 16 


ο γλυννον τὸ ὁαίω τὸ κόπτω, άψι πῦα εἰ ή ως ῳ 
πα περισπώµένον τ τόνὸν ω) κο 

᾽Αδινός] παρα τὸ ἄδην λημο ν μα ον. σπα 
λειπτος., το συγκριτικὸν »ώτερος. παρὰ τὸ 

ο ῥημαν .ὁ σημ κει ὁ τὸ ἁδιαλείπτως καὶ πλήρες, ἐν 
ἀδινόρ τὸ θγλυκὸν ἁδινή. καὶ αθινῶνν καὶ ἀδινάων. 
τὰ ὁὲ εἰς νος ἐξύτονα ἀπὸ ἐπιῤῥηιάτων . γινόμενα διὰ 

«ποὺ. γράφεται: ἄθηνν- ἀδινός᾽ μα πυκωός. καὶ αἲι- 

τωνῷ μή, δω, τῷ οἰκτρῷ», παρὰ. τὸ ἆθην, ἡ ἀρδην. ας 
υρώτερον ». ο] «ὐροως, η οἰκτρότερον. --- μελισσάων 

σάωνν τῶν ὁμου καὶ αι λρόωο πετοκένων. ἀδινα αὐλα, 
τὰ μη μεγαλα. σηµαίνει δὲ ᾗ λέξις καὶ. μμ ν οβ 
κτρὸν, ἁπαλόν. 

Αδήριτος, Χωρὶς μάχης καὶ ἀφιλόνεικος. εκ τοῦ ὄὅρις ο 45 
ρω: ὁ παδητικὀς, παρακείµενος ὀεδήριμαι" τὸ Υ. δεδή- 
ριται" καὶ ἐξ αὐτοῦ. ὀγριτής, Μα). ἀὐγριτού. τὰ. δὲ -ὁμὲ 
τοῦ ἴτου ὠποστρέφονται τὴν. 8: ὀΦΦογγον μας, εἰ 
μὴ ὡσι συνὔετΏ παρα. τὸ κλειτός, . 
ον νι ἄναρχον ααὶ ἀφύλακτον. 

. µέτρόν τι οἷωοιι τετραχούνριον. 

τν ου. ὄνομα δίκης κατὼ τῶν ὁπωσοῦν ἁθικούντων, ας 

δὲ δίκης τὸ τίαηµα αργύριόν ἐστιν . υΜποτιννύμανον 
απλόῤόνι , 

᾽Αδμολήι] ταρα τὸ δω τὸ γιγώσκω. Ίδμων Ίδμονος" λωο 
αν καὶ αἰῤμονία καὶ μνωςε καὶ αροπᾷ ἀδμολή, ἡ 
άγνοια 

λδμτ, ἀθάμαστον , γέαν, συ. παρὰ τὸ διᾷ, ὁ 

ε μέλλων ὀμήσω, δέδα καὶ δέδμημαι", ὁμήτης, καὶ αδμή- 
τη». Ἰ παρ»ένον ἄςνγον, Ἰ πρωην. αρλ ἀδμῆ- 
τες, πδάµαστοι, -ᾱ Έντο. κκολὴ 

᾿Αὀολεσχία] αδολεσχίαν ἐκάλρων μέν. τινες καὶ 
ρίαν᾿ ἑτάττετο δὲ τοὔγομα ἐπὶ των τὰ μετέωρα. 
νευόντων.' οὐι ἀπὸ τῆς αηδίας καὶ τῆς, λέσχης συγκει- 
µένης, ὦς τωες ἐξεδέξαντο" οὐδὲ τοῦ ἄδην ἐν τοιήμασι 
πολλοὺς Φνσιολογῆσαι αλλ ἀπὸ τοῦ ἀδεῖν τοῦ σηιιαί- 
γογτος τὸ αρέσαι. ἡ οὖν τοῦ αρεσκόντω» καὶ αὐτοῖς -- 
᾿κούντων ὀμάλεξις ἀδολεσχία ἐκαλεῖτο" ὁιδ. φὸ 
κοινής ὁρμάσθαι ὁοξηο την, τοιαύτὴν ῥαιλίαν αἃ 
Ἰδίαο διαλέξεως κοιὶ ἀρεσκούσης πολῤγις διὸ καὶ ν 
λέσχας τοὺς Φυσικοὺς ἐκάλουν. λέγει ὃ) Ωρίων". καὶ 
Σωκράτη» πτωχὸν ἀδολέσχην ἔφη Εὐπολις" καὶ ἐν 
ἄλλοιον ᾿Αολεσχεῖν αὐτὸν ἐκδίδα ἕον, ὤὦ σοφιστά: τοσο ἡ 
παρὰ τὸ ἠλω τὸ εὐώραίνω”" οὐ ὁὶ 3 αδρίστος ὧλον καὶ 
ἐξ αὐτοῦ άδος ἡ εὐφροσυνη καὶ ἔστι λέσςη ἡὶ Φλυα- 
ρέος καὶ κατα σύν.)εσιν αδόλεσχος ὃν τῇ Φλναρα 
ευφραυόμενος. η. ἐκ τοῦ ἆθω τὸ αρέσκω, καὶ ἠμ λέσχη. 
τούτο δὲ παρα τὸ λέσχος, ὃ σημ την κοίτην᾿ ἔπει- 
δὴ τὸ παλαιὸν ἔδοι ἦνι καὶ τῷ Χρικῶνι τόπον εἶχον 
αποκεχαρισµένον, ἐν ᾧ πυρκαῖες ποιοῦντες, ἐν αντῷ 

καλεσμένοι δμ]αέρενον αδολεσχοῦντες καὶ λυαροῦν- ὃ 
τες. ἄθολ έσχης κὀολέσχου. ὁ κανών' Τὰ απὸ των εἰς 


3ο 


ἐν ὰ . 


ὧν 


 αἳ- 


} θηλυκῶν εὖς ηό γιόμενα. αρσεγικὰν αγ ἔχοντα οἵ- 
ὀέτερον εἰς εαν Εἰς ον ἔχει τὴν γελρκήν. το δὲ λε. 
σχῶ σημαίνει ὁ’' τὸ Φιλοσοφώ". Ὁ. ὁς «δοῦλοο σου γάν- 


λέσχει ἐν τοῖς δικαμόμασί σου: --- το παίζω Ἐήλδεν 
Ἰωνωβ ἀδολεσχῆσαι εἰς τὸ πεδίον: ---- τὸ Φλυκρῶ" τ 
αὐολεσχεῖον αν λρωπες. καὶ τὸ ὀλιγωρῶ ᾿ἨΗόολέσχησε να) 
ὤλιγοψύχησε τὸ πνεύμα μου. ᾽Αὀολέσχης, μάν. ολό γος. 
“Αόον, αρέσκειαν; σημαίνει, καὶ γνώμην }ἡ ἡ κόρον, κόπο». 
᾿Αδίοπον, ἄναρχτον καὶ αφύλακτο». ὁίοποι γὰρ νν» 
οἱ τῆς νεως Φύλακες. 
᾿Αδίστονον, οὐκτρὸν στένοντα. 


᾿ .... 
᾿Αδμεύειν, ὑγικάεω ο. ΝΑ. 





17 Α ΑΔ 


᾿Αδιενίδες, δοῦλαι. 
᾿Αδμωλεῖν, ἀγνοεῖν, } ἀγοναντεῖν αἀγνωμονεῦ καὶ ὦι- 
τεῖν. 
᾿Αόράφαξυς, λάχανὸν τι ἄγριον. 
Αδρεὺς» δαίκων τὶς περὶ τὴν Δήμητραν, ἀπὸ τῆς τῶν 
“καρπῶν αὀρύνσεως. 
᾿Αδρακὴς » ὁ τυφλός. 
᾿Αδόροις, αντιμάχαιο. --- ἐν ὁ) ἄδόροισι χέειν εὐ(λατον 
4ο ἄλφι: --- δόρυ γὰρ λέγεται παρὰ τὸ ἐκδε εὐάραι δόρος᾽ 
καὶ φόρο, κατα πλεονασμὸν ἄδοροι. ἢ αντὶ τοῦ κακό- 
δοροι. οὕτως Ἡρωδιανός. λέγονται δὲ καὶ κώρυκοι, «δύ- 
λακοι, ασκοί" οἷον οὐ δοδαριιένοι. 
Ἀδρος, ὁ Χχονδρός παρα τὸ δω τὸ εὐφραίνω. ἡδόμεδα 
γὰρ τοῖς μεγάλοις καὶ χογδροῖς. 
᾿Αὀραστειθῶν ] "Αδραστος κύριον" ᾿Αδραστίδης, ᾿Αδὀραστι- 
ἑων' καὶ πλεονασμῷ τοῦ ε, ᾿Αδραστειδὼν «Φάλος. 
Αδρύνῳ, τὸ αὐξάνω Τὴν μὲν 5 αἀδρύνηται Νήνανδρου. 
δο ᾿Αδρανὴς, ὁ ἀνίσχνρος, καὶ μὴ πρᾶξαί τι δυνάμενος" ὄφεν 
καὶ αδράνεια, } ασΦένεια. δρκίνω 1 τὸ πράττω᾿ ὍὌμηρος, 
ΕΙ τι δραίνθις: ---- ὁρανῶ 9 β' ἄόριστος , ἔδρανον. ἐξ 
αὐτοῦ ὁρωνής καὶ μετα τοῦ στερητικοῦ α. -αὐρανήο. 
Αδρίας, τὸ πέλαγος. Διονύσιος Σικελία τύρα»νου ν ὃς 
πρότερον ἐπὶ τῇ ὀλυμπιαδι πόλιν ἔχτισεν ᾿Αδρίαν ἐν τῷ 
Ἰονικῷ κόλπῳ, αφ ᾗς καὶ τὸ πέλαγος ᾿Αδρίας καλεῖ- 
ται. Ἐὔθοξος δὲ ἐν τῷ 3 τῶν ἠστοριῶγ τὸ πέλαγος 
καὶ τὴν πόλιν ὀνομασθῆναι ᾿Αδρίων Φησὶν., απὸ ᾿Αδρίου 
τοῦ: Μεσαππίου Παύσωνος. 
᾿Αόύτῳ, τῷ ἐνδοτατῷ καὶ ειοτάτῳ, μέρει τοῦ γαοῦ. ἄδντα 
γὰρ παλοῦντωι οὐ τόποι τῶν ἱερῶν.. οὓς οὐκ ἔξεστιν εἰς- 
μέναι οὐδὲ εἰσδῦναι πᾶσιν. ἀπὸ τοῦ δύω τὸ εἰσέρχομαι 
όσμι δύσω δέδυκα δέόυµαι δέδυται» ὀντὸς ποὺ ὥδυτος 
καὶ τὸ οὐδέτερον ὁ ἄόυτον. ἄδυτα ουν τα αφανῇ καὶ αὺ- 
χα τοῦ ἱερῶν. ον ὀροφαὸ, οἶκοι ὑπόγειοι, σκοτεινοί. 
πο "Αόωνιες, παρὰ τὸ ἆδω τὸ γαάλλω" ἦ παρο τὸ δω τὸ εὐ- 
Φρα/νω. τὸ δω, μέγα. διατί; τα ὧπὸ ἐνεστώτων ὴ μελ- 
λόντων κατὰ πρόεληψιν συλλαβης γινόμενα ὀνόματα, 
δια τοῦ ω μεγαλου γράφονται" οἷον ων ή" φώ, 
Ῥωνή" ἆδω, Άδωνις κύριο». δύναται κα) ὁ καρποο εἶναι 
ἄδωνις οἷον ἄδώγειος καρπθο» αρέσχων. 
"Αδωνιίς, χελιῤῶνν καὶ ἡ 2ρήὸκξ. 
᾽Αδωνιασιιὸς» ὁ ἐπὶ τῷ ΄Αδώνιδι Ῥρῆνος. αρι- 
᾿Αδάόνεμε, ἑορτὴ ἀγομένη ᾿ΑΦροδίη. 
4ο " "Αόωρος, ὁ ᾿δώροις μὴ ἐῷ ο» παρὰ τὸ -- πα 
α στερητικὀν. 


το Α ΜΕΤΑ ΤΟΥ Ε. 


"Αε.λον. ἀπὸ τοῦ ἐθέλω, ἔφελόν τι ὄν' καὶ μετα τοῦ 
"ἐπιτατικοῦ α αἀέφελον, τὸ πάνω Φελητόν' καὶ συ, ποπῇν 
ἄεθλον" ... κρᾶσει τοῦ α καὶ ε ἆθλ ο». καὶ τὸ αρσε- 
νικὸν ὁ :ἆφλος λέγεται καὶ ἄεθλος. π] παρὰ τὸ τλῶ τὸ 
καρτερῶ» τλὸν καὶ ἄτλον' καὶ τροπῇ ὤθλον. τὸ ὁΣ 
ἄε-λον ἄρσενικῶς μὲν λεγόμενο». τὸν τόπον καὶ τὸ 
αγώνισμα δηλοῖ”. οἱ ον, Οὗτος μὲν δὴ] ἄεθλος ἄατος: --- 
οὐδετέρως δὲ, τὸ ἐπὶ ἄγωνος ὀιδόμενον --- νηὼν ὃ' Ἐκ. 
39 Φέρεται τὰ ἄεθλα, :λέβητάς τε, ου τρέποδές τε: --- παὸ 
ἀπὸ τούτου γίνεται Ἄει δλεύειν τὸ αγωνίςεσ-αι. 
Αέκητε, ἀβούλως. ἔστι ῥημα σεκάκω. ἐξ αὐτοῦ ἐπ νόημα 
ἀεκαστὶ, ὡς Δωρίζω Δωριστέ: καὶ κατα ἀποβολὴν τοῦ 
σ, αεκατί" πο τροπῃ Ἰωνιαφν καὶ ἄναβιβάσει ποὺ τό- 
νου, ἀέκητι. ἡ, γὰρ ἀποβολ] πολλάκις ἀγαβιβάςει 
». τοὺς τόνους. ον Ἕνια ον 
Αεκήλια ἔργα, κατα απὀφασιω τοῦ ἐκήλου' ἐφ οἷς οὐχ 
ΕΤΥΜΟΙΟΟΙΟΟΝ. 


19 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


Α Ε αῦ 
οἵόντε ἠσυχάθοινν, οἷον οὐχ. ἤσυχα οὐδ᾽ εἰρηναῖα αλλὰ 
ταραχώόη” ἡ ἀκούσιαν ὦ οὐκ ἄν τις ἐκῶν πάθοι. 

᾿Αέκων] απὸ τοῦ ἔκω τὸ Φέλω., ἡ μετοχὴ ἐκὼν. παραλό- 4ς 
γῶςν καὶ σεσηµείωται ἐν δὲ τῷ συνθέσει» ναβιβάςει 
τὸν τόνον" καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α» ἄέκων' καὶ 
κράσει τοῦ α . ἄκων» μὴ Φέλων. 

"Αελλα., συστροφὴ ἄἀνέμου ἡ άγαν εἰλοῦσα ν απὸ τοῦ άειν 

καὶ εἰλεῖν" ἢ παρα τὸ αῷ τὸ πνέω, ὁ μέλλων, ἀήσων 
καὶ αάσω᾿ καὶ ἐξ αὐτοῦ ἄελλα ματὸ πλεονασμὸν ἑτέ- 
ρου λ. ὡς τὸ Φύθλλα. ἔστι δὲ ὄνομα, προσηγορικὸ» ας 
ῥηματικόν' καὶ προπαροξύνετα,, κανὼν γὰρ ἐστιν, ὁ λέ- 
γω, ὅτι τὰ εἰς λα ὑπὲρ β' συλλαβὰςν ἔχοντα τὴν πρὸ 59 
τέλους συλλαβὴν εἰς λ καταλήγουσαν, ἅπαντα προπα- 
ροξύνεται" οἷον, ὀκελλα, μάκελλα ν Σήβυλλα, «ρ/- 
σκυλλα, Φαλκώνελλα. καὶ ἄελλαι, Φωναὶ, παρὰ Σο- 
Φοκλεῖ ἐν Φα/δρᾳ. 

᾿Αελλής] --- Νονίσαλος δονυτ' Φελλής: --- φελλώδης, πο- 
νιορτώθδης παρὰ τὸ ἕλλω, } παρὰ τὸ εἰλὼ τὸ συστρέ- 
Φω, ὠποβολῇ τοῦ ε, γώεται ἑλλ ο) μα) µετ α τοῦ ἐπι- 
τατικοῦ α. ώσπερ ἄἀτερπής. ἐξ οὗ καὶ τὸ ᾿Αολλίζω, τὸ 
συνα Όροίζω. : 

᾽Αελλάδων., ταχεων. ᾿Αέλλεται, πνεῖ. 90 

᾿Αέλλας, ἀγέμους , καὶ ἅταχτα πνεύματα, καὶ αὐγίδας" 
οἱ δὲ, τὰς αεγάλας εἰλήσεις καὶ συστροφάς. 

᾽Αελλὲς., 9ρόον καὶ ὁμόσε. 

᾿Αεκαςόμενοι, ἄκοντες ἀρνούμενοι, ἄνιώμενοι. 

᾿Αελλόποδες, ἑλαφρο), κούφοι, ταχεῖς, ὀξεῖς, ἀνεμόπο- 
δες. ἄελλον γρ τὸ ταχύ. 

Ἄεναον, πολλὸ», αείρυτον, πολυχρόνιον" καὶ αεγάω», αεὶ 
ὑπαρχόντων. ᾿Αερτάζευ, βαστάςει». 

ἜΑετμα, Φλόξ’ οἱ δὲ. τὸ πνεῦμα. το 

᾿Αέσσαμενι, κατεποιιήθημεν' καὶ ἀέσκοντας, κοιμωμέ- 
νους” καὶ αέσκοντο. ἀνεπαύοντο. 

᾿Αετώσιον, λύπφ μεμιγμένον" οἱ δὲν οὐ κατὰ προαέρετιγ. 

᾿Αελλόπος.. Ἱστέον ὅτι τὰ παρὸ τὸ φοὺς συντιδέµενα, 
τὴν τοῦ ἁπλοῦ Φφυλάττει πλέσιν, καὶ δια τοῦ ὃος αλί- 
γεται οἷον, ποὺς ποδὸς, Οδίπους Ο,ήποδος. τα γὰρ 
ποτὰ ἀποβολὴν τοῦ ο ποιοῦητα τὴν γενική» Αττικά 
εἶσιν" οἷον ὁ τρίπουο τοῦ τρίπου, καὶ ὁ Οἱδέπους τοῦ 


Οἰδπου. Ἴστεον ὅτι το παρὸ τὸ ποὺς, ἀποβάλλει τὸ 
ν πατοὶ την εὐεῖαν Ίάρτο ὁ) πελλόπος: --- ᾖ τρέπος, 20 
πὲ γυνή: - οὕτως ὁ Χοιροβοσκός. 


᾿Αελπτέοντες. ἀνελπιστοῦντες οὐκ ἐλπίζοντες. ἀπὸ τοῦ 
ἔλπω, αέλπτω". καὶ ΄Αελπτον, ὥπροςδόκητον ἐχ, 3ρό». 

᾿Αέντες] ἔστιν α περισπώμενον᾿ καὶ ἆηλον ἐκ τοῦ ἄησις 
παὶ ἅγαι, καὶ οἱ Αὐολεῖς τή», αὼν αετοχὴ», καθα ποιῶν 
ῦ Φιλὸ ὤνν αεὶς ἐροῦσο», ὡς Φιλεὶς παὲ ποιείς. μαὶ ἤ 
εὖδεἷω τῶν πληθυντικώ»» αέντος" ᾗ γενικὴν αέντωνν 
ὡς ποιέντων" οἷον -- καὶ ἀνέμων αένος ὑγρὸν ἀέντων: 
-- ϱξ δὲ ἦν βαρύτονον, ἄεντες ὧν ἐδὼΤ 91. οὕτω Φ/λων 
εἰς τὸ ῥήματικα αὐτοῦ. 11νοι]σι λιγυρῆσι διασκέδασ»εν 59 
ἀέντες. 

β , ῃ Ν / , 

Αεγαος] ναω το νεω, νᾶος 
δέων. 

᾿Αεξει] κ, πεκμηῶτι µένοο "γα οἶνος αέξει: --- αὖ. 
ξει. καὶ ἄεξετοι αξησι ἐλάμβανε». ᾖρετου υψοῦτο ὁ 
ἥλιος. ἀπὸ τοῦ ἔχω τοῦ σηµκίνοντος τὸ ἑλαύνω, ὁ μέλ- 
λων, ἔξω, καὶ αέξω. 

Ἀ ᾿Αερσιλόφος, ὃ α)ρων εἷς ὕψου τοὺς λόφους, παρὰ τὸ 
αείρω, καὶ λόφος ἡ τρυφάλεια. 

΄Αερθεν, {ρφησαν. ἀπὸ τοῦ ἀείρω, αερῶν ἄερκαν ἄερμαι, 4ο 
αέρθηνν αέρ. 2ήσαν καὶ ἄερθεν, ὡς τὸ κόσμηθεν, αντὲ 
τοῦ ανέστησαν, ὥρμησα». 

β 


{ να ε Π] 
ἐν συνῶεσει αέγαος, ο αεὶ 


19 ΔΕ 

᾿Αεραίποδες πποι, οἱ αἴροντες εἰς ὕψος τοὺς πόδας, τα- 
Χεῖς, ἀπὸ τοῦ αείρω αερῶ, αερίτοδες" καὶ πλευνασιῷ 

: αερῶ" Αἰολικῶς αέρσω" καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀερσίπους. 

λερσίφρωνν ἐγειροφρων, ἐπαίρων τὰς Φρένα. 

Άεσιν, πόνον, βλαβην" καὶ ᾿Αεσίφρων, βλαψίφρων. ἡ 

τς πο ὀξύφρων, κρυφόνους, καὶ κακόφρων. καὶ ἀετιφροσυνα- 
ο «ΦΑΝ Αίόν : . μ . ! 

Αεσίφρω», ὁ μὴ ὀιεγηγερμένας ἔχων τὰς Φρέναο. ἀῶ τὸ 

-«πουμώμαι ὁ µέλλων, ἄέσω" ὅ.λεν καὶ ἀέσσεται τὸ κοι- 

 μαται, οὕτως λρίων. . 

Αετὸς, παρα τὸ αἴσσω τὸ ὁρμῶ, ἀῑτὸς, παὶ ἀετός. ἡ 
παρὰ τὸ ὧθὶ ἐτεὺς εἶναι. λέγεται γὰρ, ὅτι ὁ ἀετὸς ἐτὶ 
αληθοῦς σημείου αθὶ παρὰ τοῦ Διὸς πέµτεται. ἀετὸς 
καὶ βοτανη τις, καὶ τῶν κνγμῶν τοῦ τροχοῦ ἕκαστον 

3ι σιδήριον᾽ καὶ στέγασµά τι τῶν οἴκων, ἑωφερὲς τῇ ἁτή- 


'σει του «ωου. 

:Αείδω, τὸ ει ὀίΦΦογγον. ἀντιπαρήκειται γὼρ αὐτῷ τὸ 
αοιδή. εἴδω τὸ ἐπίσταμαι" καὶ μετὰ τοῦ ἐτιτατικοῦ ἄλ- 
φα, αείδω, τὸ πάνυ ἐπίσταμαι. τὸ δὲ εἴδω συντεθὲν 

ε εἰς ὄνοιιαν ᾽ἀποβάλλει τὸ ϱ". νηϊ, ὁ ἄπειρος" καὶ πο 
λύΙδος" καὶ παρκγόµενον. οἷον Ίδμων, ἵστωρ. Ἱστέον 
εὅτι κατὰ τὴν κοινὴν ὀιάλεκτον. τὸ ἀπαδῆ οὐ λέγεται, 
οἷων τὸ πατέρου καὶ µητέρος κα) ἀνέρος. ἀλλὰ τὰ πε- 
πονδότα.. οἷον τὸ πατρός. οὕτω καὶ τὸ ἀείδω δω, Εἰς 
9. α μακρὺνν-πράσει τοῦ ε καὶ α, καὶ συναιρέσει τοῦ αἲ 
εἰς τήν ᾳ ὀ(φΦογγον. ὁμιτί βαρύνεται; τὰ εἰς ὃω ὑπὲρ 
ὁύο συλλαβὼς, ἔχοντα τὴν πρὸ τέλους συλλαβὴν εἰς 
Φωνῆεν λήγουσα», περισπᾶται' εἰ μὴ τύχοι ἡ ει δΦ.ογ- 
γος” οἷον πγἑῶ, αοιδῶ, λγρρδῷ, καὶ τα ὅμοια. ἐξέφν: 
γεν ἄρα τὸ αείδω καὶ ἐρείδω.. .- 
᾿Αειδέμεναι] παραγωχὴ ποητική, οὐ Δωρικὴ διάλεκτος. 
τὸ α τοῦτο, συνεσταλένον ἐστὶ παρὰ τῷ ποητῇ' ἅπαξ 
δὲ ἐκτεταμένον., ἐν τῷ, ᾿Αείδει δεδαώύς. 

᾿Αείθελον σηµαίνει τὸν αόρατον. ἔστιν εἴδω τὸ γινώσκω" 

ᾧ ἀντιπαράκειται τὸ οἶδα. γίνεται εἴδελος, ὡς πέαπω 
πέμπελος' καὶ συνθέσει «είδελος, ὁ μη) «εωρούμενος. 
παρα δὲ ἈΝικάνδρῳ ἐπὶ τοῦ ἀθ) Φανεροῦ πεῖται. περὶ οὗ 
ἔστιν εἰπεῖν ὅτι ἀπὸ τοῦ αείδγλον γέγονε κατὸ συστο- 
λὴν τοῦ η εἰς ε Τοῦ δὲ τέρας. περίσηµον ἀῑείδελον 
ἐστήρικτο" ἸΝήκανόρος. ἐπ) δὲ τοῦ αἁοράτου ἐχρήσατο τῇ 
λέξει Ἡσίοδος περὶ τοῦ Αὐτολύκου. Φησὶ γὰρ, Ὅττι 
κε χερσὶ λάβεσκεν., αείδελα πάντα τίβεσκεν: --- καὶ 
ερ ὁ αὐτὸς, κλέπτης ὧν, ἔχλεπτε τοὺς ἵππους, καὶ 
αἀλλοιοφανεῖς αὐτοὺς ἀπετέλει' ἐνήλλασσε δὲ τὰς χροιὰς 
αὐτῶν. «τει εἰς τὸ αἴδηλον. 
"Αδιλα, τὰ πολύσκικ χωρία, κωτὰ στέρησιν τῆς ἕλης. 
᾿Αειλογία, τὸ αεὶ λόγους καὶ εὐθύνας ὑπέχειν. ' 
᾽Αειδέλιο». κακὸν, κρυφαῖον, ἄδηλον. ᾿Αειδέλλιος, κατά- 
ρατος. ! 
᾿Αείδελον, οὐ ὀῆλον, ὤμορφον, Φοβερὸν, πονηρό». 
᾽Αεικέλιον, δεινὸν. αἰσχοὸν, οἰκτρον, εὐτελές. 
Αε/όει, ἀπολλύει, ΦΦείρει οἱ δὲ, αἰκίζεται. καὶ ᾿Αεί- 
χίονν τή» αἰκίαν. 
"Αειλα, πεδία ἀνήλια, εἴλη γὰρ καὶ τοῦ ἠλίου αὐγή. 
4ο Λε/λλειν, Ῥωπεύειν καὶ αἰκάλλειν. 
᾿ΑεινεΦὶς, τύὐθλωσις. 
"Αειτον, ταχύ. 
δειρον, ἀῤῥητον, ἁπαραίτητον, ἀθώπευτον. 
᾿Αειταδος;, ἄειχρος. 
᾿Αε/ζρουρος, αεὶ διαµένων" ὁμθίως τίθεται καὶ ἐπὶ τοῦ 

.. ὀηνεκοὺς, 

εικήςι ὁ σχλχρὸρ, ὁ μὴ εἴκων. ἐκ τοῦ εἴκω τὸ ὑποχω- 


320 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


ΑΖ 2ο 


ρῶν γύεται εἰκής καὶ μετα τοῦ σταρητικοῦ αν ἀεικήςν 
ὁ μὲ ὁ καὶ ὑπείκων τιν/. ἀφ᾽ οὗ τὸ -- έα 
λοιγόν: --- καὶ αἰκία" τὸ θηλυκὸν, ᾗ ἀεικής. ἔστι δὲ 6ο 
. Μ « ... 3 « ΄ 'ὴ Αν », 
τριγενὲς, ὥσπερ ὁ ευφυής, ἡ ευφνής, το νέο. μὲ 
αεικέσσε, β’ σσ ποιητικῶ»;. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τοῦ ἄπρε- 
ποῦς' Σὸν γένος οὔ οἱ αεικὲς ἀνασσέμεν ἂγθρώποισιν: 
--- οὕτως ᾿Ολρίων. | 
᾿Αεικέλιος, ἀπρεπὴς, σκληρὸς, ἀνόμοιος εἴκω τὸ ὁμοιῶ" 
ἐξ οὗ εἰκὼν τὸ ὁμοίωμα" εἴκελος. εἰκέλιος. ὡ: πέµπω 
πέμπελος" πα) κατα στέρησιν τοῦ αν ἄεικέλιος. τὸ δὲ 
εἴκελος, εἰ μὲν ἔστι σύνὂετον, πάντοτε δια τῆς ει 
ὁιφφόγγου γράφεται” εἰ δὲ "ἁπλοῦν, δια τοῦ λα 
Αεικέλιόν, τὸ ἀπεοικὸς καὶ σκληρόν' παρὰ τὸ εἴνω εἴ- 
χελον, κοὶ ἄεικέλιον. [ κ. 
Αεικίσσωσιν] --- ἀεικίσσωσι δὲ νεκρόν: --- ὧσπι ἀπὸ τοῦ 
εὐγενὴς γίνεται εὐγενίζω, καὶ ἀπὸ τοῦ εὐτελῆς εὐτελί- 


. . 


ζω οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ αεικῆς ἡ αεικίζω, ἡ παρὰ τὸ αἰ- 


κίζω αεικίζω, πλεονασμῷ τοῦ α ἄεικζω. ο 

Αεικίας, τὰς ὕβρεις, καὶ ὑβριστικὰς αἰσχύνας' ἀπὸ τοῦ 
αἰχίας, καὶ πλεονασμῷ τοῦ ε, αεικίας. δν 

"Αεισ»] ὧω τὸ πνέω' παράγωγον τῶν εἰς μμ ἄημι" τὸ Υ, ιο 
ἄῆσι' τὸ ὀυϊκὸν, ἄετον ἄετον, καὶ κατ᾿ ἕκτασιν ἄητον. 
Ὄοἷον,--- τώ το Φρήκηθεν ἄητον: -τ- τὸ γ τῶν πλη- 
᾿Φυντικῶνε ἄεισιν, αἰολικώτερον΄ ἐχρῆν γὰρ ἀεῖσιν, ὤς- 

..- ει . Εν : « . . 
περ {εῖσιν" ἄλλοτε ὰ ἀλλ ἄεισιρ. ἂψ 

Αειρομένη] ἀπὸ τοῦ αἲρ ἄέρο, ἄέρω. καὶ πλεονασμῷ 
τοῦ ε» αείρω" ἡ μετοχὴ ἀειρόμενος αειρομένη, πουφι- 
ομένη» ἐπαιρομένη. καὶ ὤεῖραι τὸ βαστάξαι. σηµαίνει 
καὶ τὸ πρόεφερε: ὡς τὸ, Μή µοι οἶνον ἄειρε µελίφρο- 
να: ---- ἄντὶ τοῦ Φέρε" καὶ ἐπὶ τοῦ ἔπαε. ο... 

᾽Αε/ζωτος] ἄζωστος ναὺῦς ἔστιν ἡ ἀνυπήλιφος" ο ας 1ο 

δὲ, τὰς κωδ κάφε » 3 ἀνετοίμους, ἢ άναι- 
νεζ των 1» 

το Α ΜΕΤΑ Το 7. 

Αζω; σημαίνει δύο" τὸ σέβομαι" ὅπερ ἀπὸ τοῦ χάσω τὸ 
ὑποχωρῷ γόνεται' ὃν γὰρ σεβόμεδα, τοῦτον καὶ ὕπο- 
χωροῦμε», ὀδασύνεται ᾿ ἀνα χωρήσαντος οὖν τοῦ χ, 

ἔμειεν ἀναλογοῦσα τῷ Χ. Ἰ δασεῖκ. καὶ τὸ Σγραίνω, 

ὅπερ ψιλοῦται" ἀπὸ τοῦ ζὢ, κατα στέρησω ἄζω' τὰ 
γὰρ ἔηρα. οὐ Ὁ. τὸ δὲ ζῶν, καὶ ὑγρόν ἐστι. οὕτως 
Ωρίων. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς ἐν τῷ περ) παθῶν λέγει, ὅτι 3ο 
παράγωγόν ἐστω' απὸ τοῦ ἄγος, αγίζω᾽ παὶ κατα συγκο- 
πὴν ἄζω, ὥς σκέλος σκελ/ζω, τεῖχος τειχ/ζω. » 
δὲ ὀῆλον» ἐκ τοῦ τὸν ᾽Αλκμάνα εἰπεῖν αγίσδεο, } 
τοῦ ἄζεο. 

᾿ΑΦ, λέγεται ἡ ξηρασία» ὅτι τοῦ ὦν καὶ Φάλλειν ἐστέ- 
ρήται. οὕτως Ὡρίων. 

Ας». σημαίνει τον πώγωνα κατὰ ρύγας, καὶ κλένεται 
αςέγος. ἐκ τούτου λέγεται κα) τὸ αἰζγὸς γήνεσθαι" καὶ 
ὤφειλε κλίνεσθαι δια τοῦ η ὡς μὴ ἔχον τὸ µ ἐπ εὐ- 
Φείκς' ἄλλα σεσηµείωται, ὡς τὸ αδὴν αθένος σηµαίνει 
δὲ τὸν βουβῶνα. ναὶ ἔστι εἰπεῖν, ὅτι τα εἰς ην ὀξύ- 4ο 
τονα, ἔχοντα ἐν τῇ παραληγούσῳ τὸα, καὶ µέρος σώ- 
µατος σημαίνοντα, κα πάθος, τρέπει τὸ η εἰς δ' οἷον 
αὐχένου, ἀδένου, αξένος. τὸ γὰρ λειχήν οὐκ ἔχει 
Το ἃ., 

| "Αώ]λοι, οἱ ἄτιμοί, οἱ αμίμητοι παρὰ τὸ ᾠ]λόω, τὸ 
μιμοῦμαι. | 

᾽Αζπχές) παρὰ τὸ ἄθγν, ὃ σημαίνει τὸ αθιαλείπτως, ἀδη- 
ές" καὶ τροπῇ τοῦ ὃὶ εἰς ο, Δωρικῶς αςγχέο. ἄδην δὲ 
ἐστι τὸ αθιάλειήτον. ἡ µεγαλόγχο»᾽ οὖον, Αόγχὲς µε- 


« 





2ο 


. 


οΜ] 


το 


10 


59 


4ο 


ο 


ολ. Α Ζ 
Αακυῖώτ --- σημαίνει δὲ καὶ τὸ σκληρὸν, ἀπὸ τῆς ἄςχο, 
ὃ σηµαίνει τὴν ἑμρασίαν., οὕτως δρίων. 

ἸΑζαλέην, ἔπρν, Ἰ, σηληράν παρὰ τὸ ἄζω τὸ ἑηραω. 

"Αξειν, τὸ στόμα αΘρόως προοπεἴγ. 

Ας ε/δκο] ὁόμῳ "Άκτορος ᾿Αςείδκο: --- εἰς τὴν Βοιωτίαν 
εὗρον ἐν ὑπομνήμασι σχόλιο" ᾿Αξεὺς, ᾿Αέείδης τὸ πα- 
τρωνυμόν. 

Αξειρὸν, ἀποήκιλτον. «Ἕλρον γὰρ τὸ ποικίλον. οἱ δὲ, 
ἄχρωστον. 

Ἀκδήου, «κώστου ἡ ᾗ πολυζωστου" απὸ τοῦ «ειρά. 


το Α΄ ΜΝΜΕΤΑ ΤΟΥ Ἡ 


ΑΙ ὥσπερ παρὰ τὸ Φιλῶ γίνεται ἐφίλει διὼ της ει ὃι- 
ΦΦόγγου, καὶ Αἰολικὸν ἐφίλη διω τοῦ η) οὕτω καὶ τα- 
3 τὸ αῶ ἄει, καὶ κατὰ Αἰοχεῖς ἆγ. Ὅμηρος, Μήνα 
δὲ πάντ  ἄληντος ἄη νότος. 

Δἡρ] παρὰ τὸ αἴρω τὸ κουφίζω, αρ. κουφίζονται Υὰρ ἐν 
αὐτῷ καὶ αἴρονται τα «ῶα. ἢ 


ὁ κοῦφοςν παρὰ τὸ αἴ- 
ρω. } παρὰ τὸ ἀῶ τὸ πνέω, αἡρ᾽ ἡᾗ γὰρ κίνησι αὐτοῦ 
ποιεῖ τὸν ἄνεμον. 

"βητον. ὥοπερ γαρ. παρα τὸ Φιλώ | γέγεταν Φιλεῖτον, οὕτω 
παὶ παρα τὸ αθ ὠεῖτον τὸ δυκόν" καὶ παρὸ Αἱολεῦ- 
σι», ἄητον, ὣς ποήητον. εἰ γαρ ἦν βαρύτονον, ἄετον 
ὤφειλεν εἶναι, ας τύπτετον. εἰς τὸ ἄεισι». 

΄λητο, ὥρμητο. καὶ ἆηται, πορεύεται, καὶ αἁπανγάςει. 
αὔται γὰρ, πνεύματα. 

Άητον», δεινὸν, εὐρὺ, μέγα: ἐξ οὗ ἄπληστον», ἀκόρήτον. 
καὶ αετῷ ὅμοιον. καὶ ἄχσις, πνοὴ, αὗρα. καὶ ἄητοι, 
ἄκόρεστοι. 

Αήσυρον, ασφενὲον κενὸν» ἄκοσμον » μάταίον, οἰπόλαστον' 
ἔνιοι κοῦφον, ὑπ᾽ αὕρας Φερόμενον. 

Αήσολον, αλααπὲς, κακο», ἀνόμοιον. 

{Αη ἔπνει" καὶ αήμεναι ᾿ πνεῦσωαι" 
τες καὶ αήματαν πνευκατα. 

᾽Αηδεῦ, λανΦάνειν» ἀνεπιστηκονεῖν. 

Αι, δυσχεραύει», κεκµηκέναι: καὶ ἀχδῆσαι, καμεῖ. 
ποπιᾶσαι. ὀχληθῆναι. 

᾿Αηδόνα, φό]ν καὶ γλωσσίδω' οἱ δὲ» χελιδόνα. 

Αγτης, ὁ ἄνεμος- παρὰ τὸ αὖ τὸ πγέω, ὁ μέλλων ἀήσω" 
ὄνομα ῥηματικὸν αήτης. ὁ δὲ τόνος ἡμάρτηται. καὶ τὸ 
Φηλυκὸν» αὔτῃν τῇ πγοῇ. 

᾿Αήσυλος] ἀπὸ τοῦ ἅἄσω μέλλοντος, τοῦ δηλοῦντος τὸ 
βλαάπτω, γύεται ὀνοι κα. ῥπαατικὸν ἄσυλος. καὶ πλεοναι- 
σμῷ τοῦ 3ν ἄήσυλος. ὁ ἡμαρτή'ιένος καὶ ἄτοπος. οὕτως 
"Ωρίων. ἢ } ὧτὸ τοῦ δω Ἴσω ῆσ υλα, καὶ αήτυλαω, τὰ 
μὴ τέρποντα. ἄταντα» µωρα” ἡ ἆδιια καὶ ἁμαρτωλα. 

᾽Αγων] παρὰ “τὸ ὤείδω, αειθών πα) τροπῇ Αρλρῇ τῆς 
ει (διφΦόγγου εἰς η. ἀηδών. οὕτως Ωρίων. ἄλλοι δὲ τρο- 
πῃ μόνον τοῦ ε εἰς η τὸ δὲ ε. προογεγραμµέγο». 

᾿Αή9εσσον] Ἰστέον ὅ οτι τὰ απὸ Φωνηεντος ἄρλ χόμεγα ον 
τα χάρονριῶς αὐξονται ἐν τῷ παρατατιμῷ' οἷον ἀγω 
Ίγον, αἴρω Ἴρον αἰτῷ ἤτουν. « δε} δὲ προς) εὔνοιν χωρὶς 
τῶν ἑωνριῶν, καὶ τῶν ποιητικὼν. οἱ γὰρ ποιηταὶ καὶ οἱ 
Ίωνες ουνάρχεσ-δαι πολλάκις ποιοῦσι τοὺς παρρχλωέ- 
φους τοῖς ἰδίοις ἐνεστῶσιν" οἷον ἄγω ἆγον' -- ἄγε δέ ἑ ἑ 
µοῖρα βαρεῖα: ---- καὶ τὸ, Ἄγψατο δ ἡμιόνων: --- ντὶ 
τοῦ ἵψατο. καὶ χ χωρὶς τῶν ὧπὸ προθέσεως ἀρχομένων" 
ον ἀναγινώσκω, γε) Φωσκον᾿ ἀγέρχομαι, ἀνηρχόμη». 
ἐπὶ τούτων γὰρ ἡ αρχ] τοῦ ἑνεσπώτος ἐφυλάχθῃ. καὶ ἐν 
τῷ: παρατατιιῷ. καὶ χωρὶς τοῦ εὐκρεστῷ εὐηρέστον, 

: εὐορκῷ ευὐώρκουν' ἐπὶ τούτων γὰρ, ἔσωθεν ἐγένετο | 
κλίσιο, δε; προοΦεἴναι, Χωρὶς τοῦ ἀ]9θέσσω», ἄή9Φεσσον 


Ν 
Τὸ 


3. 


καὶ αήμενοι, πγέογ- 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


ΑΘ 
σημαίνει δὲ τὸ ὁ ήθη ὑπάρχω. ναὶ χωρὶς τοῦ ἐν τῇ 
συνηε/ία λεγομένου ἀηδίζομαι αγδιζόμη». ταῦτα μὲν ῃ 
Χοιροβοσκὸς λέγει καὶ ὁ Ζηγόβιος εἰς τὸ ῥητὸν τοῦ 
᾿Απολλ ὠνίου. λέγεται δὲ ὅτι κα .) τὸ ἁίω τὸ ἀπούω, πα) 
τὸ αῶ τὸ πνέω. οὐ τρέπει τὸ α εἰς ή ἐν τῷ παρατα- 
τῷ. καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ αίω, δια τοῦτο οὐ τρέπει τὸ α 
εἰς η ἵνα μὴ συγεμπέσῃ τὸ ᾗε τὸ σημαῖνον τὸ ὑπῆρχε. 
γίνεται ἀπὸ τοῦ ἔω. τὸ δὲ ἄήφεσσον καὶ ἄήδιζομην, 
ἵνα μὴ εὑρεθῇ αλλεπάλλγλον τὸ 3 ὦγΦεσσον δὲ, ση- 
μαένει τὸ Ἰδημόνουν, ἀσυνήθως εἶχον. παὶ ὠηθιόθν, 
αγνοεῖν, απείρως ἔχειν. 

". ησι, παρα τὸ ἆγμι, τὸ πγέω" τὸ τρίτον, ἄῆσι. 


το Αα ΜΕΤΑ ΤΟΤ. 9. 


᾿Αθακάντιον] Κα αιν ἑῶν μήλων «έσαν ἢ ἤρανονν ὅσσ᾽ ἑνέ- 
μοντο ᾽Ααπεδίον Φῃο ᾿Αθαμάώντιον: --- ἔστι δὲ πεδιὼς 
ἐν Θεσσαλίκ καλουμένη Ἄθαμ αντί δι τὸ ἐκεῖσε τὸν 
᾽Αθάμαντα. πλανάσθαι μετὰ τὸ Φονεῦσαι τὸν ἴδιον 
υέὸν Κλέαρχον, χόλῳ τῆς. ρας, ὅτι ἀνέλρεψε τὸν 
Διόνυσο». ἐφόνευσε δὲ αὐτὸν εἰς )ήραν μανεὶς ὅδρατε, 
γομίσας ἔλαφον εἶναι" ο.εν καὶ τῆς βασιλείας ἐξέπεσεν 
καὶ τῆς Ἰνοὺς τὴς γυναικὸς ἑστερή»ὴ, καὶ τοῦ Ιδίου 
υἱοῦ Μελικέρτον, ἁαφοτέρων εἰς Φάλασσαν ἑωπεσόν- 
των, καὶ οἰκήσοντω». προγοίᾳ Ποσειθῶγος ἐν αὐτῇ. οἵ- 
τως εὗρον σχόλιον εἰς τὸ ᾿Αργοναυτικὰ ᾽Απολλωνίου. 

Αφέμιτος, άδικος ὤγομος" ἀπὸ τοῦ Φέμις «Φέμιτος. Φέ- 

ο µιστος. καὶ ἀἰθέωμτος. 

᾽Ανέσφατος, πολύς ἐν τοῦ «Φεὸς καὶ Φατός. τοῦτο ἐκ 
τοῦ Φφημὶ τὸ λέγω" Φεόφαντός τις ών" καὶ κατὼ συγ- 
ποπὴν, κοιν πλεονασμῷ τοῦ σ, έσφατος, Λο.) μετὰ τοῦ 
ἐπιτατικοῦ α. ὀθέσφατοο. ἐξ οὐτοῦ ἀθέσφατον, τὸ πο- 
λὸ καὶ δαψιλές, ὁ ὃ οὐδὲ 9εὸς ο κα. ὁμὲ τὸ πλῆθος, 
οἷον «εόφαντον καὶ ἄπειρον. 

᾿Αθέριόον, ἀπεδοκέμαζον. µεταφορικὴ ἡ λέξις ἐπὶ τοῦ 
ἐκρίτες καὶ αποβάλλει». ἀπὸ μεταφορᾶς τὼν αφέρων. 
οἱογεὶ τῶν ἀσταχύων η, τὼν μὴ δυναμέγων »ερίζεσθαι 
καρπῶν» τῶν ἐκ τῆς ἅλῳ ἀποβῥιπτουμένων, καὶ μὴ 
συναγοµένων πρὸς χρείο». οἱ { γὰρ λρεμώντες ἐκρέπτουσι 
τοὺς ἀνέρας, τουτέστι χυρα. καὶ γίνεται ἐκ τοῦ 
Φέρους Φερίζω' καὶ µε τοῦ στερητμιοῦ ον ὦφερίζω" 
Οὐὕποτί µοι ον νας. ---- ἄντὶ τοῦ ἀπέῤῥιπτον. τὸ δὲ 
Φέρος» παρο τὸ δέρω. τὸ δερμαίνω. ὁ µέλλων Φερῶ, 
καὶ έρσω αὐολιῶο, ὦφ οὗ Θερσίτχς καὶ «Φεραός. 

"Αϊίδετος, ἦτοι ἄσχετος. 

Αδετεῖ», παρὰ τοῖς ΄Τωσι τὸ αἲ ποιεῖσδαι λόγον" οἷον 
ἀετεῖν καὶ ἀτέςερ. οὕτως Ὡρήων. ἀντὶ τοῦ ὀτιμάςειν. 
ὠπειθεῖν. καὶ ἄθέτως καὶ ἀθέσμως. 

᾽Αθνᾶ, οὐονδὶ α «θρηνά τις οὖσαν παρὰ τὸ τὸν νοῦν αθρεῖ. 
ᾖ παρὰ τὸ 9ὼ τὸ Φηλαςῳ, ὁ μέλλων ήσω" οἶἷονν γυ- 
ναῖκα τεήσατο µαστόν: --- γέγονεν ὄνομα τῥηματικὸν 
ήν ἤ Φηλάςουσα παὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, Αή- 
γη ἁμήτωρ γὰρ { «Φεός. ἐκ γὰρ τῆς τοῦ Διὸς κεφαλῆς 
Φασὶν αὐτὴν, γεγενήσθαι. Αδήνη Αθηναία. ὡς δ0} 
δικαία. καὶ ὥσπερ Νανυσικάα νατὰ κροαισιν τῶν, ὀψο αοι 
εἰς ᾱ μαχρον γίνεται Ναυσικᾶ, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ 
Αθηναία ἀποβολῇ τοῦ α γύεται Αθηνάς μοὲ κράσει 
τῶν δύο σα εἰς ἃ ρορὸν Αηνᾶ᾿ μαὲ περισπώται. 
λέγεται δὲ αδηνᾶ καὶ εἰ] ἶδος αὐλοῦ. 

Αθηναία. ἡ 9εός” ἡ δὲ γυνὴ, Αττική. 

᾽ΑΦαλώττωτος, ὥπειρος »αλάσσης καὶ πλοῦ. 

Ἀθαιρίο» ἀκριθὴς, Φαυμωστός ὑπερόπτης» αὐφαάδης, 

Ἄθμαν ἡ ἐλαία" κ ὦθηναία, ἡᾗ ἀγριελαία, 


23 


1σ 


25 


5ο 


4ς 


29 


μον 


15 


10 


320 


3ο 


ο 


ζσ 


36 


25 Α Θ 
᾽Αδειρέως ᾿ ἀκριβῶς'. καὶ ὦφαιρὲς, τὸ ἀκριβές. κα) ἄλε- 
ϱὴς, ὁ ἄγαν «εριστμκός" } ὁ λαμπρὸς, ἡ ὁ μὴ Φροντ-- 
«ων τινὸς, καὶ ὑβριστής. ἡ ὁ διὲ λαμπρότητα «θρού- 
µενος.. . - η 
ο ἄγειν, καταφρονεῖν, αφροντιστεῖν, µέωφε- 
σαι. ἄθερίσαι, καδυπγῶσαι } ὀλιγωρῆσαι, 
᾿Αφέμιτον, ἄδικον, πονχρὸν, ἄναρχον, ασεβῆ, ἡ »όβοις 
«νου χρώµενον. καὶ Αθεμιστήσαιν παρανομῆσαι. 
ΑάΦεσμία, παρανομία. 
"θικτον, αιαρὸν, ἀκάθαρτον. καὶ ἡ παρθένος δὲ οὕτως 
ἐλέγετο. καὶ ᾿ΑΦίκτορας , αγεπάφους παρένους, αναν- 


” ὀρουρ. ν 
Α9ουρον, ἄπληστο». 
᾿Αθήνησι καὶ Θήβησι] τὰ τοιαῦτα ἐπιῤῥήματα σὺν τῷ 
γράφεται. μὴ ὤφειλεν' ἐπειδὴ τὸ εἰς 9Φεν ἐπιῤῥήματα 
καὶ τὰ εἰς δι τὴν αὐτὴν ππραλήγουταν Φυλάττει καὶ 
τὸν αὐτὸν τόνον" οἷον, οἴκοφδεν, οἴκοδι' λεσβόΦεν, 
«λεσβόθι" ὀλυμπίκθεν, ὀλυμπίαδι' Φύρωθεν, ύρα.. 
ε/ οὖν τὸ ᾽Αὐήνηθεν καὶ ΘήβηΦεν χωρὶς τοῦ κε γράφε- 
ται ὀῇλον καὶ τὸ ᾿Α.λήνησι καὶ Θήβησι χωρὶο ὤφειλε 
γράφεσθαι. ἀλλὰ γράφεται σὺν τῷ ι. διὰ τὸ συνεµπε- 
σεῦν τοῖς τοιαύταις Ἰώνικαῖς Φοτικαῖν. ἔστι γὰρ ἡ ὁοτι- 
κὴ τῶν πληθυντικῶν, Θήβαις" καὶ κατ ἔκτασιν γίνεται 
Θήβαισε" καὶ κατὰ τροπὴ» Ἰωνικὴν τοῦ α εἰς η, Θή- 
βησι" καὶ μένει τὸ ͵ προςγεγραμμµένον. 
᾿Α9ρολοιγὸν, τὸ πτύον τὸ τοὺς ἀθέρας διαλέγον καὶ 
διαχωρίζον΄ καὶ αΦερολόγον, τὸ αὐτὸ. γίνεται δὲ κατὰ 
πλεονασμὸν τοῦ ε, ὑφ᾽ ἓν δὲ καὶ ὀξυτόνως ἀναγνωστέ:ν. 
οὕτως «ἁδρίων. ιά 
᾽Αθίγγανος, ὁ αἡ Φέλων τινὶ προσεγγίσαι" ἀπὸ τοῦ 2έγω. 
οἱ γὰρ τὴ» αἴρεσιν ταύτην ἔχοντευ οὐδὲν παρ ἄλλου 
λαμβανουσι». 
ΤΑ 9λον, ἐκ τοῦ τλῶ: τὸ τῷ καρτεροῦντι καὶ νικῶντι ὃι- 
:. ὀόμενον. ἡ ἀπὸ τοῦ ἐθέλω, ἔφελον' καὶ μετὰ τοῦ ἐπι- 
τατικοῦ α,. ἄέφελον, τὸ πάνυ ῥηπούμενον" καὶ κατὰ 
κρᾶσιν τοῦ α καὶ 6, ἆθλον' καὶ ἆθλου τὸ ἁρσενικόν 
διὸ καὶ περισπῶνται. . 
ἸΑθλῆσαι,. κοπιᾶσαι. ὅτι μετὰ τὸν κατακλυσμὸν ἐξηργή- 
κότω» ᾖδη τῶν ἀγώνων, ὣς καὶ τῶν ἄλλων πάντων τῶν 
ὁν Ἕλλησι καλῶν , ὕστερι «θλιος ὁ Ἐνδυμίωνος πα- 
4ὴρ ἐπιμέλειαν ἐποιήσα ο τοῦ ὀλυμπιακοῦ ἀγῶνος 
συστάσεως. ἀπὸ τούτου οὖν γίνεται αἀθλῶ" ἐν δὲ τοῦ 
«θλῶ, ἆθλα καὶ ἆθληταί καλοῦνται. οὕτως Ὀρίων. 
-- καὶ πολλά περ ἀθλήσαντα, ἄντὶ τοῦ ποπιάσαντα, 
παχοπαήσαντα. | 
” θλιος, ὁ ταλα/πωροϱ παρὰ τὸ ἀλλλεῖν, τὸ ἀγωνίζε- 
σθαι, ὅ ἐστι τὸ κακοπαΦεἴν. 
᾽Αριβὴς, πόλις Αἰγύπτου" γράφεται δὲ καὶ ᾿Αθλιβής" 
ἡς ὁ πολίτης Αλιβήης. Νικάνωρ δὲ διὰ τοῦ ϱ. τὸ 
Δέλτα τῆς νησευομένης Αγύπτου ἐστὶ κεφαλὴ, κατὰ 
καρδίκς σχ]μα τῶν περιεχομένων Νείλῳ μεθυσκόμενο». 
ὅδεν τὸν νομὸν ᾿Α.Φριβην προσηγὀρευσα». ὅπερ εἴτις 
ἑλληνιστὶ βούλοιτο Φράςειν, οὐκ ἄλλως ἔχοι λέξαι 
πλὴν καρδίαν ἁππίων. οὕτως Ὡρίω». 
᾽Αθρόοι] ἀθρόος προπαροξύνεται σηµαίνει τὸν αἰφνίδιον. 
παροξύγει δὲ τὸν συνγἈροισµέγον κα; ὀκσυνει Όμηρος) 
Ἠκεῖς 3 ἀθρόοι ὧδει --- τὸ ἀροιστικὸν α δασύνεται. 
9ροὺς λέγεται τὸ αἰφνίδιων' παὶ κλέεται Φροός " καὶ 
µετά τοῦ ἐπιτατικοῦ α αθρόοι, ἄγευ 9ρόου καὶ ἤχου, 
ἄψόφητοι, , : 4 
᾽Αθροίζω, ἐκ τοῦ Θροῦς, ὃ σηµαίνει τὸν Φόρυβον (Οὺ γὰρ 
πάντων ᾗεν ὁμὸς «9ρό0ς) γύνεται δροίζω" καὶ κατὰ συν- 
αίρεσιν μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ ἂν «9ροίζω. 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΝΕΤΑ. 


Α Ἰ 


"Αθηλον, τὸ ωἡ λανὸς παιδίον. ι 
᾿ΑΦέλδεται, ὀνηθεἴται. καὶ ᾿ΑΦέλγειν, τὸ ἀέλγειν. 
Ἀὺρ, ὁ αήν. καὶ τὴν ᾿ΑΦροδίτην Αὐγόπτιοι καλοῦσιν 
᾽Αθώρ' καὶ μήν γε τὸν νο τοῦ μον ἐπώνυμον 
“αύτη πεποήκασι». οὕτως ᾿«δρί»». .. 
᾽Αθόρματα, παίγνια" παρὰ τὸ ὠθρεῖν Φεάματα. ἡ παρὰ 
τὸ ύω τὸ ὁριῶ, Φυρὼ καὶ ὠφύρω, καὶ ά. πο 
ἀθύρει, πα(ζει καὶ ἀγωνίζεται. "λώσς ο. - | 
᾿Α 9ρεῖν, τὸ μετ ἐπιτάσεως Φεαρεῖν. Φεωρῷ γίνεται, καὶ 
κατὰ συγιοπὴν καὶ ἐπίτωσιω αΦρῶ. ἡ ἀπὸ τοῦ ὁδρῶ τὸ 
νε νο. ἐτιτατριοῦ α» ἄθρω, καὶ τροτῃ τοῦ 
ὰ εἷς 9. [ : . 
"λθως, ἀχρωτήριον Θράκης. Σοφοκλῆς, "ΑΦως σκιώζει 
γῶτα Λημνίας βοός: --- ἐν γὰρ τῇ Λήανῳ βοῦς χαλκῆ 
Ἱδρυταί, ἐφ᾽ ἣν τοῦ Α.9δω καὶ σκιὸ ΦΦάνει. ος 
᾿ΑΦφος] ὥεπερ ἀπὸ τοῦ ὦ η]. ἑῶ ἐωήν ἡ ἐκπεμπομένη 
βοὴ Φωνή" οὕτω παρὰ τὸ Φῷ τὸ κατ καὶ ὦ- 
μιῶ, Φωὴ, ἡ ὁχωία. ὁ γὰρ ᾠμιιούμεγος., κατάβάλλεταί 
τι, ἐξ αὐτοῦ γύνεται Φωός" καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, 
ἄλφος, ὁ αςήμιοο. ἔχει δὲ τὸ ι ἐν πα ὀόσεως" ἐπειδὴ 
εὕρηται Φωῦ], ὧς παρα ᾿Αρχιλόχῳ, «; ὃ ἄν σε δω)ὴ 
λάβοι: --- ὤφειλε ὁξ προπαρὀξύνεσθαι. τὰ γὰρ ἀπὸ 
τῶν εἰς α καὶ εἰς ή Φηλυκῶν δια τοῦ οὐ γιόμενα ὀνό- 
µατα, προταροξύνονται: κεφολὴν ἀπέφαλος" ψυχὴ, 
ἄψυχος" ὥρα, ἄωρος. πρόεκειται ἐν τῷ κανόνι, εἶ μὴ 
χαρακτὴρ κωλύσει" διὰ τὸ κάρη, ἀκαρός, ὀξύνετωι γὰρ 
ὥς τὸ µαδκρός. αλλ ἕτερος καγών ἐστιν, ὁ λέγῶν, ὅτι 
τα διὰ τοῦ ωοο- ἔχοντα τὸ ὑπὲρ β’ συλλαβας, προπε- 
ρισπῶνται΄ χωρὶς τοῦ κολφὸς, ὃ σηαακίνει τὸν Φόρυβον᾽ 
οἵἷον, ἄχελφος, αἰδφος, Ίφος. οὕτω καὶ ἀθῷος. πβος- 
κειται ἔχοντα τὸ ι, διὰ τὸ λαγωὸς καὶ πατρωός' ση- 
µαίνει δὲ τὸν λεγόμενον πατροιόγ. προκειται, ὑπὲρ δύο 
συλλαβὰς, διὰ τὸ κλφός' σημαίνει δὲ τὰ σίδγρα, ἅ 
Φοροῦσιν οἱ κατάδικοι" ἆ λέγονται κλοια. 
᾿ΑΦώος, σημαίνει τὸν ἐν τῷ ᾿ΑΦῳῷ ὄρει τιμώμενον. κατὼ 
«τὴν ἀχρίβειαν δὲ, ὤφειλεν ἔχειν τοι καὶ ἄσθαι" 
ἐπειδὴ απὸ τοῦ "Άθως τοῦ ὄρους ἐγένετο. τὰ δὲ ἀπὸ τοῦ 
εἰς ως διὰ τοῦ ωος παράγωγα», σὺν τῷ Ἱ γράφεται καὶ 
περισπᾶται οἷον, Μίνως Μινφος" πάτρως πατρῷος" 
µήτρως μητρφος" ἥρως ἡρφος. οὕτω καὶ "Άθως ᾿Αθϕος 
ώφειλεν εἶναι" αλλο προς ἀντιδιαστολὴν τοῦ αθφος τοῦ 
ἐπὶ τοῦ αζημίου. καὶ τὸ | ἀποβάλλει, καὶ προπαροξὺ- 
νεται. οὕτως ὃ Χσιροβοσκός. ιν 
᾿Α9ώου Διὸς] Διὸς ἱερὸν ἐν ἄκρῳ 
καλουµένου. Ὅἥτει ἐξ Αθόω ὃς 


4 


ον 


"Αθα τῷ ὄρει, ἄφωώου 
ιΑ 


ῤ 


το Α ΜΕΤΑ ΤΟΥ 1 


ΑΙ, ἐπίῤῥηωα εὐχῆς σημαντ/κόν" καὶ σηµαίνει τὸ εἴθε' 
οἷον, Αἱ γὰρ δὴ] οὕτως εἴη Φίλος, ὦ Μενέλαε: --- γέ- 
Ὕονθ δὲ ἐκ τοῦ εἰ, σηµαίνοντος τὸ εἴθε, τοῦ δα τρὰ- 
πέντος εἰς α ὡς τὸ, ΕΙ μοι γένοιτο ΦΦόγγος ἐν βρα- 
Χίοσι Καὶ χερσ) καὶ πόμαισι καὶ ποδῶν βάσει: --- καὶ, 
Ε/ γὰρ ὤφελεν: --- ἀντὶ τοῦ εἴθε. καὶ, ϊ µοι ένοιτο 
παρθένος: καλή τε παλ τέρεινα: --- 

Αἰέζ»] παρὰ τὸ αἲ σχετλιαστικὸν ἐπίῤῥημα, γίνεται αἰκ- 

ω τὸ ορηνῶ, ὡς λίαν λιάςω. 

Αα ἡ Νήδεία, ἂἷς τὸ, Αἰαίην ὀολόεσσαν: ---εἴρηται 
δὲ απὸ Αἰκήης πόλεως ᾿Απολλωνίας. λέγεται δὲ καὶ ἡ 
τῆς Κήρκηο νῆσος Αἰκίη, αὶ πλησίον τοῦ ἆδου οὖσα ' απὸ 

τῶν στοναγµαάτω» τῶν ἐν αὐτῷ" παρα τὸ ἂ) α) Θρηνη- 

τικὸν ἐπίῤῥημα, 


: 


4ο 





αὔ ΑἸ 
ΑΙάν η] γη: παρὰ τὸ αλα ο αποβολῇ τοῦ }. } ἀπὸ τοῦ 
αὔω τὸ ξηραίνω» οὖα καὶ τροπῇ τοῦ υ εἰς {, αἷα. 
Αἴγιναν ὄνομὰ πολεῶς. τὸ: γεν ἠῶτα" τὸ διὰ τοῦ να» δια 
το "τοῦ ι γράφεται" χωρὶς τοῦ πεῖνα" οἶον, γέρινα τὸ ἁπα- 
λόν" Ῥέμβρωα, Καμαρινα, Βέλινα, ὄνομα πόλεως" 
Ἄρπμα. ὄνομα ἵππου, ὅπερ τωὲς διὰ δύο γράφουσιν 


Καμάρινα, λίανη δυσώδης ὡς καὶ ἡ χρῆσις δηλοῖ. Μ 
χίνει παμάριαν: --- οὕτω καὶ Αύγινα, 
Αἴαον ὁ μὲν Λοκρὸς, παρ τὸ αίσσω τὸ ὁρμῶ ὁ μέλλων 


αίξω, Ίνξα ἠϊξας". ἡ µετοχ), ἀἴξας ' καὶ αποβολῇ, τοῦ 
ξ, καὶ συγκιρέσει» Αίας. ἐτυμολογεῖται δὲ παρὰ τὸ 
Φαρσαλέως. καὶ σφόδρα αὐτὸν αἴσσειν καὶ ὁρμάν ἐν τοῖς 

Ὅ πολέμοις: ὁ δὲ Τελαμώνιο, παρὰ τὸ αἳ αἳ αἰάςω" «, ρή- 

30 νἡτικὸν δέ ἐστιν ἐτίῤῥημα ' ὧς Φησι Ῥοφοκλῆς, ΑΓ α). 
τίς ἂν ποτ εδ ὡδ' ἐπώνυμον Τούμὸν ξυνοίσεμ ὃ ὄνομα 

«τοῖς ἐμοῖς κακοῖς, Νον γὰρ πάρεστι καὶ δὶς αἰοίζειν 
ἐμοὶ, Καὶ τρ» "τοιούτοις γὰρ καοῖς ἐντυγχανω. 

Αα, ὑπὸ Κνρηναίων τη δὴ καὶ µαῖα, καὶ ἀδελφὴ Κρήτης. 
κοελεῖται δὲ καὶ κρ (η, ἐν Παιονία, καὶ Φυτόν τι. ἔστι 
δὲ ὁ πιαρπὸς αὐτῷ ὁμώνυμου. 

Αὐγὶο. τὸ τοῦ. Διὸς Ἰφαιστότευκτον ὅπλον: οὐχ, ὥς τινες 
Φασὶν, ἀπο τῆς ᾽Αμαλθείας" αἰγὸο» τὴς τὸν Δία ὠνὰ- 
ρεψάσης αλλ’ ὧπὸ τοῦ τὰς συστροφας τῶν. ανέμων 

5ο- ποιεῖν πινεῖσδαι. ῤγίδεο» καταιγίδες οἳ ἄνεμοι. τὸ δὲ 

: αὐγίς, παρὰ τὸ αἴσσω τὸ ὁρμῶ. 

Ἀγγίοχος. παρὰ τὸ οχἡ. ὁ σημαίνει τὴν τροφὴ», καὶ τὸ 
αἲξ αἰγός. λέγουσι, γὰρ αὐτὸν τενηλακέναι ᾽Αμάλνειαν 
τὴν αἶγα. οἱ δὲν ὔτι σκεπαστήριον Ἰν αὐτῷ αἰγίο, ἀπὸ 
᾿Ἐρητιεῆε αὐγὸο ληφΦεσα. ἡ ἀπὸ τοῦ καταιγίζευ τοῖς 
ἀνέμοις πολ πνεύμασι" καλεῖται γὰρ αγὶο ὁ ἀἄνεμος. 
οἱ δὲ, απὸ τοῦ Αἶγα πρωτην γῆμαι τὴν τοῦ Πανὸς 
᾿Φυγατέρα. 

{ο Ἀγγιαλὸς, ἐτμολογεῖται, παρὰ τὸ τὴν αἷαν γείτονα εἶναι 
τῆς ἆλος ῇὴ ἀπὸ τοῦ γαίω" ἦ ἀπὸ τοῦ δ(κην αὖγος 
ἄλλεσθαι. 

Αὐγιόχοιο] αἱ διὰ τοῦ οἱον θετταλ/καὶ γενικα. 

ΑὐγίλΙΨ. δύεβατος καὶ ὀρειγὸς τόπος τε κατ αἰγίλιπου 
πέτρης ὀνοφερὸν χέεν ὕόωρ: --- γέγονε δὲ παρὰ τὸν 
λείψω μέλλοντα. λείψ' καὶ αποβολῷ τοῦ ε. λνψ. Ἰ 

χα ἐν συν.}έσει μετα τῆς. αἲξ γόγεται αἰγίλιψ « εἰς ὃν 
καὶ αἲξ οὐ ὀύναται ἀναβῆναι. οὕτως Ωρίων. ἔστι δὲ 
ῥηκατικὴ ἡ λέξις. 

δο Αἰγίλουρος] αἴλουρος, καὶ πλεονασμῷ τῆς γι συλλαβῆς, 
αὐγίλουρος. τω, 

Αἰγοφάγος, ὁ Ζεὺςν ὡς παρα Νικάνδρῳ ἐν Θηριακοῖς. 

Αὐιάλεια, ὄνομα κύριον. ᾿Αδράστου μὲν Φυγάτηρ, Διοκή- 
ὁους δὲ γυνή. 

Αἴγισθος] παρφ τὸ ῷῶ τὸ Φηλάζω, καὶ το -αἴξ, Αἴγρθος" 
καὶ πλεονασμῷ τοῦ σ, Αγισιος. ἐστοροῦσι γὰρ αὐτ]ν 
αὐγείῳ γάλατι τροφή χρήσασ-αι. οὕτως Ὡρίων. 
Αὐγας] Ἑλίην τε καὶ Αίγαο: --- Αὐγὰο δὲ καλοῦσι τὼς 
ἐν Πελοποννήσῳ πόλεις Ευβοίας. τὸ ἐλνικὸν ᾿ Αὐγαῖος. 

Αὐγαίων, ὁ ἥλιος. παρὰ τὸ αἲγλη αὐγλαίων πο) ἀποβολῇ 
τοῦ λ, ὡς παρώνυμον. 3 απὸ τοῦ τοῖς ἀκτῖσιν -αὐσσει». 

ου ᾗ ῴπὸ τοῦ. γὠ το. γουριῶ» γαίων" καὶ μετα τοῦ ἐπιτα- 
τιοῦ α» αγαίων" καὶ πλεονασμῷ τοῦ αὐγαίων. 

Αἰαγὸν, δεινὸν, χαλεπόν. 

Αἰβετὸς, αἰετὸςρ ΠΠεργαῇοι. 

Αἱβοῦ. ὡς οἶμοι τ/δεται καὶ ἐπὶ »αυμασμοῦ. 

ἴτο Αὐγυαῖα, τα ῥωπικοὶ Φορτία" καὶ οἱ πιπράσκοντες ». αὖγι- 
»αιοπώλαι. ἐλέγετο δὲ καὶ τὰ μεγάλα αὐγιναβαν ἀπὸ 
τοῦ νομίσματος. καὶ γαρ τὸ Αύγαξον τάλαντον πλεῖον 
ἠδύνατο τοῦ ᾿Αττικοῦ. ἔλεγε δὲ τοὺς μὲν πολίταο, Δί- 


98. 


ΕΤΥΜΟΛΔΟΓΙΚΟΝ ΝΕ ΤΑ. 


Α 1 26 


γινήτας ' τα δὲ ἐκ τῆς νήσου, Αἰγιναῖκ' καὶ Αἰγιαῖος 
ὀβολός. 

Αὐγιάλεια, ὴ νὺν Αχαίι' καὶ Αἰγιαλεῖς. 

Αἰγιάδες, ὑμένεο ἐν τοῖς ὀφαλμοῖς. καὶ τὰς ἐν τοῖς 
ὀφαλμοῖς ὑπολεύκους οὔλας, αἱγιάδας λέγει, 

Αἰγίλωψ, πόα, τὶς, κι πάθος. 

Αὐγίποψ, αετὸς ὑπὸ Μακεδόνων. 

Αὐγὶον ἡ κατάϊξ, καὶ ἡ ὀξεῖν πνοὴ, καὶ αἱ ἀποστίλψεις χο 
τὼν οφθαλμών. 

Αἰγοθὴς, ὁ α)γοήλας, 

Αὐγυλὶς. λυγός, ραπ 

Αγα) : πόλις Εὐβοίας: ἢ νησός ἐστι δυσχείµερος αφ Ίς 
κου τὸ πέλαγος Αὐγαΐον ἐκλή»1. οἱ δὲ, ἀπὸ Ποσειδώνος 
οὕτως ὀνομασθῆναι" οἱ δὲ, απ Αἰγέωςι τοῦ πατρὸς 6Θή- 
σέως. κατακρημ»ίσαντος ἑαυτὸν απὸ τῆς ἀκροπόλεως δἷσ 
τὴν Φάλασσαν. οὐ πολὺ γὰρ απέχει ᾗ ἀκρόπολις τῆς 
9αλασσης, περιπλέοντι τὴν νῆσον. 

Αὐγανέαν ὠκόντιόν τι μικρόν" ἀπὸ τοῦ ἄγαν [εσδαι» ὃ ὃ ἐστι 5ο 
πορεύεσθαι κχὶ πέωπεσθαι, } γεῖσθαι, ἡ δὲ τὸ ἁγκή- 
λην τὴν ἐξ αἰγείου δέρματος γεγενημένη». ῇ διὰ τὰς 
α]γας ἐπ αὐτὰς γὰρ μάλιστω ἵενται. ἡ διὼ τὸ ευθε- 
τεῖν αντὰς εἰς αἰγῶν ἄγρας. 

Αὔγειος] τὸ γει, ὁἱ ΦΦογγον, ὣς βέλος σώματος. τὸ Δωρι- 
ΟΥ αὐγατος. οἱ γὰρ Δωριεῖς τὸ είν αι λέγουσ:. τὸ γὰο 
πύπειρον κύπαιρον λέγονσι' παὶ τὸ αἴγειον αγαῖον πέ- 


λαγος. 
Αἴγειρος, διὰ τῆς ει διφΦόγγου. εὕρηται Ὕὰρ καὶ χωρὶς 
τοῦ .» ὣς τὸ, Καὶ αἰγέρων ἔφυσαν εὐγεγέστεραι: αρ 


ἦτοι εὐδαλέστεραι πα) εὐδρεπτότερα,. καὶ ὅτι τὸ εἰς 
ρος ῥηαατιηκὼν τῇ-ει διφ9όγγῳ παραλήγεται οἷον, μάσ- 
σῶ, μάγειρος πέπτω, πέπειρος᾽ ὀνῶ. ὄνειρος". σημαί- 
νει δὲ τὸ ὀνῶ, τὸ ωὠφελώ " πολλοὶ Ὕὰρ ἐκ τῶν ἰδίων 
ὀνείρων ωφελή-ησα». οὕτως οὖν καὶ αἴσσων αἴγειρος. 
7 παρο τὸ αἴρω» τουτέστι/ εἰς ὕψος αἴρεσθαι πα αν- 
ζάνεσθαι᾽ ἐπὶ πολὺ γὰρ ὕψος πρόεισι καὶ αὔξεται τὸ 
Φυτόν. Ὅμηρος, μακεὂνης α)γείροιο: σος τῆς αηπεδα- 
»ης πα ὑψγλῆς" παρὰ τὸ μῆκος. ᾗ παρὰ τὸ ἐν τῆς ἔρας 
αἴσσειμ καὶ κινεῖσφαι. ἢ παρα τὸ κατάγγυσθαι ὑπὸ τῶν 6ο 
αδέμων. τὸ δὲ Κάμιρος, οὐ ἔστι ῥήματικὸν» ἀλλ ὄνο- 
μα κύριον. δε δὲ φινώσπειν. ὅτι καὶ τὸ παρὰ «Θεοκρί- 
τῳ --- απ αὐγίρω σχαδα τρώγοις! - διὰ τοῦ ε γρά- 
Φεται » ἀπὸ τοῦ αἴγερον. ἔστι δὲ τὸ "Αγιρον» ὄνομα 
πόλεως. τινὲς δὲ, ὡς καὶ ὁ Χοιροβοσκὸς εἰς τὸ ἀπτία, 
διὼ τῆς ει (διΦ9όγγου γράφουσι» αὐτό. 

Αλή» παρ το αἴσσω τὸ ὁρμῶ, καὶ τὸ λα». πάνυ γὰρ 
ὀρμητική, ἐστιν ἡ αἴγλη. σημαίνει δὲ τὴν λαμπΊδόνα. 
οὕτως εὗρον ἐν ἐπιμερισμῷ τοῦ ψαλτηρίου, 99 

Αὐλήντο]. απὸ τοῦ αἴγλη, αὐγλήεις αἰγλήεντα, καὶ αἰγλῆν- 
τα κατὰ κρᾶσν). 

Αὐγυπιὸς, οἱ μὲν, εἶδου Φετοῦ 
το. ἔστι δὲ παρα τὸ αἴσσω. 

Αἴγυπτος» απὸ Αἰγύπτου βασιλέως» τοῦ υἱοῦ Βήλου. ὴ 
ὧπὸ Αἰγύπτου τοῦ Νε/λου. ὁ γὰρ Κεῖλος, πρότερον αὖ 
γυπτος ἐκαλεῖτο. } αἰγίποτος καὶ αἴγιπτος. παρὰ τὸν 
τράγο», ὃν Αὐγύπτιο, σέβουσιν ἐξαιρέτως δὲ τοῖς Μεν- 
ὁησίοις. ἦ δια τὸ αἶγας πίονας ἔχει». ἢ ἐγγύποτος πα) 1ο 
αἴγυπτος, ὣς ἐγγίζουσα τῷ ποτῷ, ἦ τῷ ποταμῷ. οὕτως 
Ώρος ὁ Θηβαῖος, Ἰ παρα τὸ αἶδω τὸ καίω. οἱ γὰρ ἐν 
Αὐγύπτῳ ἄνλρωποι κεπαυμέγοι εἰσὶν ἐν τῆς σφοδρᾶς 
τοῦ ἡλίου Φορας. σήμαίνει δὲ τρία" τὴν χώρα. ὡς τὸ, 
Αἴγυπτον δέ µε Ῥυμος ἅ ἄνωγε: --- τὸν ποταμὸν τὸν Νεζ- 
λον, ὧς τὸ, Στήσας ὁ᾽ Αἰγύπτῳ  ππνιὰ γᾖας: --- αν 
Αἰγύπτοιο ὀωπετέος ποταμοῦ : τοῦ ὁδιαφανοῦς καὶ 


οἱ δὲ, τὸν γύπα ἐξεδέξαν- 


20 


37 Α 1 
μεγάλου. κα) παρὰ τῷ Θεολόγῳ τὴν. ἁμαρτίαν ὡς ἐν- 
τεῦθεν, Αἴγυπτον ην σχυδρωπὴν καὶ διώχτριαν 

ἁπαρτίας. 

 Αὐγύττιος, ἁβαηνως παροικία ἑστὴν, ὅτι Αὐγύττιοι 
διαβάλλονται ως αχ οφόροι. 

Αἰγυπτιάζειν, τὸ πανουργεύει», καὶ σκυδρωπεύετθαι. 


Αἱδοῖος, αἱδοῦς καὶ τιαῆς ἄξιοο" οἶον, ᾿Αἱδοϊόο τέ µοι ἐσσὶν 


σο 


{9 


59 


15 


10 


Φίλε ἐκυρὲ» δεινός τες -- ἀπὸ τοῦ αἰδὼὸς γφεται α]- 
ὀβος, ὥσπερ ἦφος καὶ ἠρφος" καὶ κατὰ τροπὴν Βοιωτι- 
κὴν τῆς ὦ διφθόγγου εἰς 9. Ποῦος παὶ αἱδοῖος. ἔχει δὲ 
τὸ αἰδῶοςι τὸ ι προογεγραμμάνο» ὅτι τὰ απὸ τῶν εἰς 
ὧς διὰ τοῦ ος παράγωγα, » συν τῷ ὃς μα καὶ 
περιστῶνται" Μίνως, Μωφβος" Ἴρως. ἠρῶος" πάτρως, 
πατρῴος” Ἰδον Ἴφος" καὶ αἰδὼς, αἰδῷος. οὕτως ὁ Χοι- 
ροβοσκὸς εἰς τὸ περὶ ποσότητος. "ἔστι δὲ εἴδους τὼν πα 
ραγώγαν κτητικοῦ. πόσοι τύτοι τῶν ατητηκῶνν δύο" 
τε εἷς χος, καὶ ὁ εἰς ος. καὶ ἄλλως᾽ πόσας «Αν Ἵν 
ἐπιδέχονται τα εἰς ος κτητικὰν καὶ πόσας παραλήξεις; 
καὶ τίνω εἰσὶ τὰ ὄντα καὶ τύπῳ καὶ σημαινομένῳ κτη- 
τικάὶ τίνε μὲν τύπῳ κτητικὰ», σημαινομένῳ δὲ οὐκέτι; 
καταλήξεις μὲν δύο” την, τε εἰς ποσν καὶ τὴν εἷς ος 
καθδαρόν ὡς ἀνθρώπείος, άρνειος, ᾿Αριστάρχειας" Πλα- 
τωνικός., Δγμοσθενικός. παραλήξεις δὲ, ὀκτώ: τῶν εἰς 
κος, τέσσαρας" ναὶ των εἰς ο0, τέσσαρας. καὶ τῶν μὲν 
εἰς κος, αὗταί εἶσιν. ἢ γὰρ τῷ παραλήγεται» ὡς τὸ 
Ἑλληνικός, Ῥωμα]κός 4} τῷ άλφα, ὡρ τὸ Ῥοδιακός } 
τῷ νν ὦφ. πὸ Λιβυκὸς. ἁλυκός” καὶ πλεονασμῷ τοῦ ϱ) 
ἁλυκρός. ἡ ἢ τῇ ει διφθόγγῳ, ὡς τὸ μα Δαρει- 
κόρ. τῶν δὲ εἰς ος καθα ὃν, αὗται" ἡ τῇ ει διφΦόγγῳν 
ὡς τὸ Ὁμήρειος, Ἑκτορειος. ἦ τῇ αι «ὀιφΦόγγῳ» ας 
τὸ ταλαντιαῖος. ἡ τῇ ον διφΦόγγῳ, ας τὸ παντοῖος, 
ἀλλοῖος. ἡ τῷ φ, ὧς τὸ πατρῴος. ἡ ἦρος. Όεν τὸ αἰ- 
ὁοῖος. ἐκ τοῦ αὐδώος κτητικοῦ γίνεται» κατὼ τροπὴν 
Αλροὴν της φ δίφΦόγγου εἰς οι. ἐκεῖνα δέ ἐστι τῷ 
τύπῳ καὶ τῷ σημαινομένῷ κτητικὰν ὅσα εἰς τὴν γενικὴν 
τοῦ πρωτοτύπου αναλύονται" οἷον, γραωματικὸς λόγος, 
ὁ του γραματικρῦ ᾿Αριστάρχειος βίβλος, } τοῦ Αρι- 
στάρχου. ὅσα δὲ οὐκ αναλύονται εἰς τὴν πρωτότυπον 
Ἰενικὴν, ταῦτα τῷ μὲν τύπῳ εἰσὶ κτητικά: καθότι τα 
εἰς κος κτητικὰ. τῷ ! παραλήγεται᾿ πλὴν τοῦ Κερα- 
μεικόςν Εθορικός, Δαρεικός, καὶ Δεκελεικός. τῷ δὲ 
σηααινοµένῥ οών ἐστι κτητικά᾿ ὀφ Φαλμικον γὰρ ἰωτρὸν, 
οὐ τὸν: τὸ ἠατροῦ ὀφθαλμὸν λάγοµεν, ἀλλὰ τὸν τὸν 
ὀφ. 2αλμὸν ἠατρενοντα. ὁμοίως δὲ πα) ἡπατικὸν ἀῤῥωστον, 
οὐ τὸν τοῦ ἥπατος λέγομε», ἄλλα τὸν τὸ ἧπαρ. αλ- 
γοῦντα. εἴδη δὲ τοῦ κτητηκοῦν τρία ᾿ οἰκειωματικὸν μὲν, 
τὸ οἰκείωσιν ἔχον πρὸς. τόπον’ οἷον, οὐράνιος, ἐπίγειος, 
Δαλάσσιος. Κύπριο, Ῥόθμοον γήμοο. συνεκφαντικὸν δὲν 
τὸ συγεκῷ«ἴγον τι μεν) ἑαυτοῦ  οἱον, 1ρ: αμματικός 
συνεκφαίνει γὰρ 5ην γρααμώτικήν” καὶ ἄστρονφνὸ 
ὁμοίως καὶ ῥήτωρ παὲ Φιλ ὀσοφὸς. μετουσιαστιιὸν δέ 
τὸ µετέχον οὐσίας τινός' οἷον, πέδρινοο ὑψόρεφος» Ὅ. 
μηρος" δερμάτινοςν χάλπειος» Χρύσειοῦ στανρος. βρό- 
τες χρίρ. ὀιαφέρουσι δὲ τὰ μετουσιαστικὰὲ τῶν μερῶ 
τοῦ σώματος" ὅτι τὰ μὲν μετουσμαστινὰν ἀπὸ ἀψύχαν 
τὰ δὲ δηλοῦντε µέρος σώματος. ἀπὸ ἐμψύχων. παρὰ- 
γοντα!. 
Αὐγυπτώσαιν μελᾶναι καὶ ἐπικαῦσαι. 
Αὐδύλος, 2ρασύο. 
Αἰδώνια, Φανάσιμα. 
Αγγές, είν διόλου. 
Αὐηνὰν τὰ μικρα τῶν δένδρων, καὶ ἄκαρπα" οἱ δὲ, τὸ 
ἔνρήι ἄλλοιν αἱηνὲο, αἰώνιον, καὶ τὸ βλαβερόν. 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕ ΤΑ. 


ΑΙ 


28 
Αητὸν, ἐτὶ τοῦ Ἡβρωίστου» / πνευστὸν, 2 πυρΏδες᾽ οἱ δὲ 
μέγα ᾿ άλλοι τὸ μα’ ἡμῆς; οἱ δὲ. ὡς αὐετός. - 
Αἰδώςν τιμήν. Φόλος. σχύνην- ὄνειόος. πόθεν Ἐλώς: 
παρα το αἰδῶ τὸ ἐντρέπομαι" ῇᾗ παρα τὸ σν 
πω" καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, αείδω το βλέπω᾿ 
καὶ ἀτοβολῇ τοῦ ., καὶ συναιρέσει τοῦ. α μαὶ ε εἰς τὴν 


τὸ βλέ- . 


αι Φ/ΦΦογγο». ἢ ἐκ τῆς ἄῑς εὐφείας. ἡ ἐκ ο. να. 5ο 


νικῆς κατὰ μεταπλασμόν. . ν 
Αἰδομένω, αἰδεσ»έντε". Τω μὲν τάρβησάν τει καὶ αἱ 

νω βασιλῆα ᾿Ανστήτην: - αἰθέω αἰδῶ ν τὸ ὠντρένι 

ἐξ οὗ καὶ αἴδημιμ. τοῦτο. παρὰ : τὸ αἰδώς τὸ δὲ. ο φἒ 

τὸ εἴδω τὸ βλέπω᾽ καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ ον ὠειὼς 

καὶ αἰδώς. οὐ γὰρ. ἐντρεπόμενοι, συστέλλουσι τὰ ὅμωα- 

τα. ὁ παθητωκὸς -ἐνεστῶς αἰδέομαι αἰδοῦααι" ἡὶ µετοχή. 
αἰδεόμεγος αἰδούμονος τὸ δυϊκὸν, αἰδεομένω αἰδουμένω" 
πα ὤποβολῃ τοῦ ν, αἱδομέγω. 


Αἰδω] Ἰστέον ὅτι τὸ αἰδώ, ὅτε μέν ἑἔστω εὐθεῖς, δή 1ο 


νεταε» ώς Λητά καὶ Σαπφώ. ὅτε δὲ. κ περι- 
σπᾶται, ὡς τὸν--- τατ' αἰδω ἀμφρκαλύπτει: -- οὐ γαρ 
πτωτικόν ἐστὶ τὸ ω, ἀλλ ἀπὸ κράσεως. ἀπὸ γὰρ ων 
αἶδόα., γύεται αἱδῶ. 

Αἰδοίους . τοὺς οἰκέτας λέγει, ῶ τὸ αξίους εἶναι αἰδοῦς, 
ὦς ἐν τῷ, ᾧ, Τοῦνεκ' ἐγώ σ᾿ αἰδήσομαι -- οὐ δια ὸ ψεύ- 
δεσθαί σε περὶ Ὀδυσσέως, δι τοῦτο προσήσομαί σ6. ὡς 
οἰκέτην. Αἰδεῖσθαί  ἱερα: --- καὶ, Αἱδοῖος μέν τ' 
ἐστὶ καὶ ἄφθαάνατος: --- προοδεκτοὺς μετα αἰδοῦς. 
γεῖται οὖν, τί ποτέ ἐστιν αἰδοῖοο, ἐπενεγκῶν, -- 


εὖν | 


τε όον σό τα γούνα» ἱκάνω:--- ἀντὶ τοῦ, ἑκετεύω. 59. 


Αἴδω] ἀπὸ τοῦ εἴδω γίνεται αείδω' πε χράσειν αἴδω. 
ἀξιον δέ ἐστι ᾠιτῆσαι. διὰ. τί τὸ αν μακρὸν, ὃν, τρέ- 
πεται ἐν τῷ παρατατικῷ ς καὶ ἔστιω εἰπεῖν, ὅτι αὐς 
τελεώτατα μεγέθη δεῖ τὰς ἐπεκτάσεις αν τα δὲ 
Φύσει μακρὰ , τὸ τελεώτατον ἔχει µέγε-ος. οὕτω. 8. 
νόβιος. νφ- 

Αἱδοῖα , παρὰ τὸ αἰδοθμαι. γυμνῶσαι γὰρ ἡ ὀνομάσαι ταῦ- 
τα αἰδούμεδα. ὴ παρὰ τὸ αγοιφαίνειν ἐν τῇ συνουσία 
ὀργῶντα. ἔστιν οὖν Ἰωνικὸνν οἰδοῖα" καὶ τροπῇ τοῦ ο 
εἰς ἄλφα, αἰδοῖα. οὕτως ὩἩὩρίων. 

Αἰδοιέστατος] Ἱστέον ὅτι «τὸ αἀρχέστατον (ώς παρὰ Α]- 
σχύλῳ ἑν Πηνελόπη, οἷον, Εγὼ γένος μὲν εἰωὶ Νρὴς 
ἀρχέστατον) καὶ τὸ αἰδοιέστατον καὶ ἀφφονέστατον, 
ποιητικά εἶσε, κατ ἔθου Ιώνων γινόμενα. τα γὰρ δια 
τοῦ ο συγκριτικῶ, διὰ τοῦ εσ προφέρουσι» οἷον. νὰ 
στερος. καὶ ἄρχέστερος, καὶ ἀφΦονέστερος. ὦφ 
γὰρ τὰ προειρηαένα, ὁμιαιότερος εἶγαίν καὶ ἁφθονώτε 
ρος καὶ αρχαιότερος. οὕτω Φιλόξενου εἰς τὸ περὶ . 
τικῶν. ὥσπερ δὲ οὗτοι δια τοῦ εσ σχηματςουσ» με 
καὶ οἱ Αττικοὶ. διὰ τῳ Ισ, ποτίστατον λέγουσι καὶ 


ὴ κ. 


σι 


. 


λαγγίστατον», καὶ Ψευδίστατον᾿ καὶν λαλίστερον εὔὕρηκά 


σε παὶ πτωχίστερον: -- «Αριστοφάνης Πλατανισταῖοι 
“Ίν ἁπαλλογωμεν ἀνδρὸς ἁρπαγιττάτου: --- καὶ κλεπτί- 
στατος καὶ πληκτίστατος λέγουσιν. ὁμοίως καὶ δι τοῦ 


αἲν ἐσαίτατα, ασμεγαίστατα, προυργικίτατα, ἠσυχαίτο-. 


ρο». ἀσμεναίστατα, µέντοι,. Πλάτων ἐν α Πολιτικών 
καὶ ἰσαίτερα» καὶ πλησιαίτερον καὶ ἠσυχαίτατα. Ἔδ- 19 


νοφῶν δὲ, καὶ Φιλαίτατα. 

κ "Αϊδόςδε, εἰ τὸν ἀῑδην, ἐπιῤῥηματικῶς, 

Δἰέλιοι, οἱ ἀδελφὰς γυνα κας ἔχοντες' οἱ δὲ, συγγενεῖς 
παλοῦσιν αὖτας καὶ αελίους, τοῦ δὲ αἱεὶ, ὀώθεκα θἰσὶν 
αἱ Φωναί" ἂς εὑρήσεις εἰς τὸ ἀκτῖνα. 

Αν, ἐπίῤῥημα χρόνου ὀήλωτικόν σημαύει δ) τὸ ὀμνε- 
κὠς' καὶ ἔστι ποιητικόν. τριχῶρ δὲ οἷόο τούτο ὁ πονη- 
τής, ἄδί, ἁἰδί, αἰέν. το 





29 Α 

ΑΟ αντὶ τοῦ νεωςτί' Ἠύτε ἔθνεω ἧσι αολιονάών αὖι- 
νάων Πέτρης ἐν γλαφυρή», αἰεὶ γνέον ἐρχομενάων: --- 
σημκόνει οὐν, τὸ-συνεχῶς προΐστασθκει ως δοπεῖν Σεωστὶ 
αὐτὼς ἔρχεσθαι. καὶ γὰρ τοῖς μὲν ἄλλοις «ώοις ἡ πτῆ- 
σις ἀποτδταγμένη γίνεται" αἱ δὲ μέλισσαι, βραχεῖαν 

. τὴν κώησι» ποιούπεναι, ἐφίζουσι τοῖς ἄνδεσι' καὶ ἐπαρ- 

͵ δεῖσας, πέτονται πάλιν» καὶ πάλιν ἐφ/ζουσι. κατ δλί- 
γον οὖν ἡ πτῆσις, ὥσπερ, ἄρτι ἑρχομένων γίνεται" ὥστε 
κα). Φαντασία ποιεῖνν ὡς ἄρτι ἐξορμᾶσθαι. 

Αἰειγενέτήσι, τοῖς ἀεὶ τελεσιουργοῦσιν" 3 τοῖς αεὶ ὑπάρ- 
χουσιν. ἡ εὐθεῖα, αἰειγεγέτης» ἐν τοῦ αεὶ καὶ τοῦ γέ- 
νέτης. καὶ ἐκ τοῦ γεύω τὸ ὑπαρχω., γενῶ γεγέτης. η] 
ἐκ τοῦ γείω το γεννῶ. 

Αἰένοικος» ίδιου. ο[κος ποὺ ἄθιάλειπτος: 

Αἰέλουρος] τοῦτο οὐκ ἔστι πλεονασμὸς, αλλ᾽ ἀντίδεσιο. 
παρὰ γὰρ τὸ αἱόλον μαὲ τὴν ουρὼν» ἐτυμολογεῖται αἰέ- 
λουρος. οὕτως Ἡρωθιανὸς περὶ πκνὼν. 

Αμ οἷον, Αἰετὸς αργὴν χῆνα «Φέρων ὀνύχεσσι πέλω- 
ρου: ---καὶν Αὐτίκα ὁ) αἰετὸν ἦκε τελειότατον πετεή- 
νῶν: --- ἦτοι μέγιστο», ὴ ἐντελη σημεῖε Φαίνοντα. γέ- 
γόνε δὲ αὐετὸς, παρα το αἴσσειν. ὕ9εν καὺ αναλογώ- 
τερον οἱ Αττικοί ἄετὸς λέγουσι, χωρὶς τοῦ ἰῶτα, ὧν 
κλαίω, κλάω. οὕτως Ὡρίων. ! 

Αἱἰετὸς » το ) πτηνὸν ζῶον», καὶ τὸ ὀρόφωμα. 

᾽Αίς Ἴλον, ἃ ἄφαντον. 

Αἱ ζυπη» κα γη. 

Αἰζόκροτον, Εγρασία».. 

Αἰζηὸον νεαγίαο: παρὰ τὸ αεὶν πο) τὸ σέω, ὁ αεὶ ζέων 

κο ἀκμάζων κατῷ τὴν ἠλικίαν. γίνεται αἰςεός που 
πατ ἐπαύξησιῳ τοῦ ε εἰς ἦτα. αἰςπός. καὶ ἀπὸ τοῦ ἀεὶ 
ζεῖν τὸ αἷμα τῆς, ἡλικίας. ' τουτέστι» Φερκον εἶναι. 
ἐπειδὴ τὸ εἰς ος λήγοντα κααρὸ ἁπλᾶ, κατὰ τὴν χοι- 
γην διάλεκτον τῷ ἦτο παραληγόµενα, οὐκ ἔστι εὑρεῖν, 
εἰ αἡ τὸ κ Ν καὸὲ πηός᾽ καὶ αὐτο ἐν πα: ς9ους. πρός- 
κείται» κατὰ τὴν, ποινὴν διάλεχτον" ἐπεὶ τὸ παλγὸς, 
ἄρχηὸς» πα Ἄχηρο»" 'Ῥοιώτιά εἰσι, κατα τροπὴν τῆς ει 

"2 διφθόγγον εἰς ἦτα, ὧς τὸ ὄργος καὶ λύπηος» λακωνί- 

"κας πρόεκειται͵ ἁπλᾶ, δι τὸ πολυνγός, εὐνήός., ἐχε- 
νηός᾽ παρα γὰρ τὸ νγὸς συνετέφησαν. Δεῖ γφώσκει», 
ὅτι οὖν ἔχει τὸ ἰώτα προεγεγραμμένον᾿ ᾿Απολλωώνιος 
δὲ ὁ τοῦ ᾿Ἀρχιθίου. σὺν τῷ ἰῶτο οἶδεν αὐτὸ, λέγων 
γεγονέγαι ἐκ τοῦ αἰζ τος, προς ὃν ἀντιλέγει ὁ τεχνικός 
ὅτι εἰ ἦν ἀπὸ τοῦ αἰζ]τος οὐκ ὤφειλεν ὀξύνεσθαι 
ἄλλα προπερισπᾶσδαι ἡ γαρ. ὀξεῖω καὶ ἡ βαρεῖα», εἰο 
περισπαμέγην συγέρχονται" οἶονε Ἀχελώιοο., Ἄχελφος" 
ὑπερῶῖον, ὑπερῷον. λέγει δὲ ὃ- τεχνριὸςν ὅτι. ὥσπερ 
ἀπὸ. τοῦ “Αὐτωλὸς γίνεται Αἰτώλιος ποτὰ παραγωγή», 
τοῦ αὐτοῦ σημαιομένου Φυλαττομένου, παὶ ἀπὸ τοῦ 
πάπρος πάπριοο οὕτω κα ὧπὸ τοῦ αλζηὸο αἰζήΤου. 

Αὔήτης» ὄνοπα πύριον κατὰ πλεονκσμὸν τοῦ ι. ᾿Αήτης γάρ. 
Απολλώνιος, Αῄτη, κείνη» κμὲν' ἄφαρ διέχεναν ἄελ- 
λα: --- ἔδει δὲ εἶπεν Αὔῆῑτα, ὡς τοξότης. τοξότα 
Ὀρέστης , σκαφών αλλ’ Ἰωνκῶς ἔτρεψε τὸ ἄλφα εἰς 
ἥτα, 

Αὔτας, ἄγεμοι. , 

Αὐπνὲς, τὸ δεινὸν καὶ πολύστονον. Ἀρχίλοχος, Προῦ. 7ή- 
κε παισὲν δεπνον αὐηγὲς Φέρων: --- εἴρήται δὲ παροὲ 
τὸ αἲ αἴ. ἡ, τὸ αἰῶνιογ. πατο τοῦτο γὰρ οὐν ἔστι Φα- 
γεῖν τὸν απονήσκοντα. οὕτω Μεθόδιου. 

5ο Α’9εε] Ἱστέον ὅτι ο] λόο ἐστιν ὁ αἴθων, παρὰ τὸ οἴθω, 

τὸ παω’ αἰφὸν δὲ, ὁ αὐφόμενος, τουτέστι’ ὁ γάιόμενος. 

οὕτω Φ,λόξενος εἰς τα ῥήματικὰ ἀὐτοῦ. 

4 Αθωναςῇ αἰετὸς αἴθων, πυρώδης, καυστµός. καὶ αἴθωνι 


3ο 


4ο 


Ρο 


ν 


1ο 


30 


π 


ΡΒΤΥΎΥΜΟΘΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕ ΤΑ. 


“Αὐθρηγενέτης» ὁ βορέας ὁ αἱθρίαν γεννῶν' 


ΑΙ 5ο 
σιδήρῳ, τῷ λαμπρῷ καὶ ὀξεῖ. ἐπὰν γὰρ ὁ σίδηρος ὀξυν- 
ἡν λαμπρότερος γίνεται" καὶ αἲθωνας λέβητας, τοὺς 
πρὸς τὸ πὺρ ἐπιτηδείουο, παλουμένους ἐμπυριβάτωας. 

ΑἰΦούσησι, στοαῖς ταῖς καταλαμποµέναις ὑπὸ τοῦ ἡλίου. 
ὴ αἲδουσαι, δια τὸ αἴθεσθαι ἐν αὐταῖρ τοῦ χειμῶνος. 
} δι τὴν τοῦ ἡλίου βολή». 

Α)διοπία. παρὰ τὸ α)θίοψ.. τοῦτο, παν τὸ αἴθω" τὸ δὲ, 
παρα τὸ δκίω τὸ παίω» κατοὶ τροπήν.. 

Αἴθοπὰ οἴνον, τὸν μέλαναν ἡ τὸν ποιοῦντα ἐρώθριών: ῆ 
τὸν καυστικὀν. ἐπὶ δὲ τὸν χαλκὸν, σημαίνει τὸν λαµ- 
πρὸν καὶ αἱ ᾿λομένη» ὄψιν ἔχοντα. 

ΑἴΦουσαι, αὖ στυλωταὶ παιλέόραιν περίστυλα ἔχουσαι" 
ἀπὸ τοῦ αἴλεσαι ἐν αὐταῖο τὸ πυρά οἷον, Πυρ. ἔτε- 
ρον μὲν ὑπ᾽ α)Φούσης εὐερκέος αυλής: --- ἡ, ὡς ἔνιοι, 
καταλαμπόµεναι. σήμαίνει δὲ τὴν καταφωτιςοµένην 

στοὺν, παὶ τὴν μετὰ τὸν πυλώνα πασταδα. 
μον λέγεται τὸ καῦμος παὶ ες πυρίκανστος ὕλη τῶν 
ὧν. καὶ Α7ΦΟΨ., ὁ ὀιώπυρος. Ἰ υι ἐρυρός. 

Αα }ύσσειν, καὶ ἀναμθύσσειν, ῥήτειν», πλεῖ, Φέρεσθαι" 
ἀπὸ υτῆς αἰδυίκο τῇ ἐγαλίας κορώνηο. καὶ Αἱάμημ, 
ὁμοιότήτα, σχίσμα» ἡ κίηµα. 

Αἴὔρω τὸ ποιόν καὶ Αττικὸν, αἴθρη. σημαίνει δὲ δύο” 
πύριον' ὄνομα, Αρη Πιτθῆος θυγάτηρ: --; καὶ τὴν αἰ- 
δρίςν, ἦγου» τὴν. κατάστασιν τοῦ αέρος" ἤγουν τὸν. εὐ- 
ὀμηνόν" ΠἨοίησον ὁ' αἴθρην. 

Α)Φηρ, παρὰ τὸ αεὶ «δεῖ κυκλοφορικὼς' 
τέλη» περὶ Κυρηναίων. ή 

ΑἈθων. παρὰ τὸ αἴθω τὸ ποήω» καὶ τὸ ὢψ ωπός, ὃ 
σήμαφνει τὸν ὀφαλμὸν καὶ το πρόσωπο». ὁ κεκαυμέ- 
γην ἔχων τὴν πρόσοψι». λέγεται γαρ ἐκεῖσε σφοδρότε- 
ρον αἲ ειν τὸν ἥλιον. 

Αὐθέρα. τὸν οὐρανὸν καὶ αέρα" καὶ ἐπὶ ἑμπρησμοῦ. καὶ 
Αἰθερίως, κα Φαρῶς. 

Αἴθινα, ξύλα εὔκαωνστα": καὶ. ο υ αἴθρος. ὁ δριωὺς, ἦ 
μέλας. 

Δθόλμιας, τὰς περὶ τὴν ἐπιφανειαν Φλυντίδας. 

Αἴθων, ὠνδρεῖοςο., ἡ η πολεμικός» Ἰσχυρός ἡ ἵπτου χρώμα, 
τον δὲ λέβητα» απὸ τοῦ αἴνεσναι. οἱ δὲ, λαμπρὸ», ὴ 
μέλαναν πα πολιόν. τὸν δὲ λέοντα» τὸν κατὸ ψυχἠν 
ἔμπυρον" ῇ δμσύν, ᾖ μέγα». καὶ λιμὸν αἴθωνα, τὸν 
μέγα». η] ἑαυτὸν Φονεύοντα- 

Αἴθω, τὸ καίω. ἐν τὸῦ δαίω τὸ καίω, ὑπερβιβασμῷ αἴδων 
παὶ τροπῇ τοῦ δέλτα εἰς τα, ανω, ἐκ τούτου ΑΦά- 
λη, ὁ καπγός, 

ΑνΦαλη] ΑΦάλη ἐκαλεῖτο ᾗ Λῆμνορ: ἴσως ἀπὸ τῶν να- 
διδομένων αλλαλῶν, ἓκ τῶν Ἡφαίστου Χαλιείων. ΄Αἰ- 
Φαλίτης, πὸ ἐφνηιον. ἀπὸ. δὲ τοῦ Αἰάλεια, αὐδαλείτης, 
ὁ καπγώδηο., Αἰθάλη δὲ, πεερὰ τὸ αἴ λω τὸ καίῳω γέγονε- 

Αὐθαλίδης: οἷον, ΑὐΦαλίδην πήρυκα οὸν, τῷ πάρεστι 
μέλεσθαι Ἀγγελήμ, καὶ σκῇπτρον ἐπέτραπεν Ἑρμείῃοι 
-.. ορ Αθκλίδηςν Ἑρμοῦ πας ἦν ἑτερήμερος ». καὶ μίαν 
ἡμέραν ὖπο τον ὥδην ὁήγεν : ἑτέραν, δὲ ἐπὶ τὴν γῇρ. 

Α/Φάλειος] τα. ὧπὸ τῶν εἰς λος βαρυτόνων ὑπὲρ δύο συλ- 
λαβὰς, μὴ ὄντα ἐθνικὰ, δια τῆς ει διφ9όγγου γράφον- 
ται" αἴολος αἰόλειος, ὁ ποιμίλος αὔφαλος, α)άλειος" 
σηµαίνει δὲ τὸν παπγόν: ὁκέδοαλοςν ὁ ποικίλους, δαιδα- 
λειος" μεγάλος, μεγάλειος. ὡς ἀπο τοῦ μεγάλεος. 
βαρύτονο πρόεχειταε, δι τὸ ὀμφαλὸς, βία) μὴ 
ἐθνιπὸ. δια τὸ Εὐδαμόλιοο. 

Αλθύσσει», ἀνασείερ)» ανακαἴειν. ’ 


4ο 


4ο 


ὅσ 
Φησὶν ᾿Αριστο- 


1ο 


ᾗ ὁ αἴθρου 
ποι) ψύχους αἴτιος. 
Αἴ9ρῳ, τῷ ψύχει" 


Ἆ ον ΄ , 
ἀπὸ τῆς αὐθρίας'. Αἴ9ρῳ καὶ κπαμά- 4ο 


ὃς ΑΙ 


τω: --- Βἷς τὴν Οδήσσεαν. 7 τὸ ἐξ αἰδρίας πνεύμα" 
ὅτι ἐπιαελῶς ἐν ταῖς αἱθρίαις τὸ ψύχος γίνεται. ἄλλοι 
δὲ ἀγνοοῦντες γράφουσε, κε 52ρ9 καὶ Καμάτῳ: -Ἅ τῷ γὰρ 
ναναγῷ οὔτε ὃς πρ ἁρμόςει, οὔτε αἶἷμα ἐκεχώριστο γαρ 
ἀμφοῖν᾽ ὑπὸ δὲ τῇ» αὐδρίας ἐδεδάμαστο, ὡς Σανγὸς 
ὠσκεπής. κατα δὲ τὸ αρσενικὸν τὴν αὐθρίαν εἶπεν αἷ- 
Όρον, ὧς τὴν 4ύλην πύλον᾽ ον, Ἐν πύλῳ ἐν νεκύεασι 
βαλών: --- καὶ τὴν Φείλην δείελον, --- μι 6 κεν ὀείελος 
Ὀψὲ ὀύων. 

29 Αἴδρον, τὸ ὀρθινὸν ψύχος, 

Αἰκίζω] ἀπὸ τοῦ αεικῆς, ὸ σημαίνει τὸν σαληρὸν καὶ ἀπό- 
τοµον, αἀεικίζω" παὶ ἀποβολῇ τοῦ , ωμή, νο 
εὖς τὰς διαφόρους ὕβρειο. 

Αἴκεν, αντὶ τοῦ ἐκνι ὁ εἰ σύνδεσμος συναπτικός κατὰ 
τροπὴν τοῦ εις α᾿ οἱ γὰρ Δωριεῖς τὸ 6 εἰς α τρέ- 
ἆουσι" τὸ γὰρ εἴθδε, αἴθε λέγουσι" καὶ τὸ ΄Αρτεμις, 
"Αρταμις. οὕτω καὶ τοῦτο πλεονασμῷ τοῦ κεν, αἴκεν 
γέγονεν. ν 

δά Αἰκάλλειν, ορ. ἀγαπᾶν, «ωπεύειν. 

Ά]κνον, ὀεῦπνον δειλινόν. | 

Αἴλιος, ὁ ᾿Αὀριανὸς ὁ βασιλεὺς ἐκαλεῖτο" ὅθεν Αἴλιοι 
χοηματίςουσι' καὶ Αἰλίάν πόλις Παλαιστίνης: ὁ πολίτης 
Αἰλιώτης. ὅτι δὲ Αἴλιος ἐκαλεῖτο » Διογενιανὸς ἐν τοῖς 
χρονικοῖς Φγσίν. ἐκ τούτου οὖν Αἴλιαι χρηµατίςουση αἱ 
βασιλίδες. οὕτως Ὡρίων. 

Ά[λουρος. τὸ ζφον, παρὰ τὸ αἰόλλειν΄ καὶ ἀνάγειν. τὴν 
οὐρᾶγ, καὶ κινεῖν. καὶ αἰλούριος, ῥίζα τὶς οὕτω καλουµένή. 

το Αιλα, αντὶ τοῦ καλοὶ Κύπριος 

Αἶμα. παρὰ τὸ αἴθω τὸ παω ὁ παθητικὸς παρακείµε- 
νος ὖσμαιν αἶσμα, καὶ αμα. δύο πάθη ανεδέξατο, ἔν- 
δει», καὶ μετά.δεσι τοῦ πνεύματος" ἔνδειαν μέν 
κα όλου γὰρ ἡ τρίτη συζυγία ἐν τοῖς ῥγαατικοῖς ὀνό - 
μασι τὸ σ γεννά" πείθω, πεῖσμα᾿ κλώθω» κλώσμα " 
ἄθω, ὅσμα. οὕτως. οὖν ἔδει καὶ παρὰ τὸ αἴθω αἶσμα ' 
μετά δεσιν δὲ πνεύματος" γαρ αι ὀ/ΦΦογγος πρὸ μὲν 
άλλον συμφώνου ψιλοῦται" πρὸ δὲ τοῦ µ. ὀαχσύνεται. 
αμα, παρὰ τὸ ια τὶ εἶναι τοῦ σώματος. Ἐμπεδος 

ο κλῆς, Αμα γὰρ ανθρώποισι περικάρδιον νόημα; σι οε]- 
μα ἡ ψυχὴ κατά Ἐμπεδομλῆν. τινὲο δὲ καὶ Ὅμηρον 
οἴονται ταύτης εἶναι τῆς θόξηςι ἐν τῷ λέγειν, --- Ψυ- 
κἩ δὲ κατ οὐταμένην ὠτειλὴν Ἔσσυτ' ἐπειγομένη: --- 
οὐκ ἔστι δὲ ἀληθέο. ὁ γὰ ΄Ὅμηρος α.λάνατον αὐτὴν 
καὶ ἔμφρονα εἶναι λέγει" διὸ μκὶ τὰς τῶν τενεώτων 
ψυχαο οδυρομένας παρεισάγει' Ὃν πότµον γοόωσα: . 
μοὶ ἐν τῷ ἆδη κολαζοµέγαο τῶν οἰκδίων παραπτωμάτω» 
ἔνεκα, σηωαίνει δὲ δύο" τὴν γενεὼν, ὡς τὸ Αἵματος 
εἷς ἀγα 2ο 0: -- καὶ αὐτὸ τὸ αἷμα, ὡς τὸ, μμ 9) 
ἀνηκόντιςς ὁ διὰ στρεπτοῖο χιτῶνος. 

Αἱματόεσσα] ὁ πανών" Πάσα γενικὴ διὰ τοῦ ντ λινο- 
µένη, το τέλος τῆς γενικῆς τρέπουσα εἰς ἂν κφὶ τὴν 
παραλή Ἴγουσαν Φύσει μακραν ποιοῦσα, τὸ Φηλυκὸν ποιεῖ. 
αἱματόεις τὸ ἀρσεγικόν. το αἷς 6ἰ6) πόσας παραλήἕεις 
ἐπιδέχεταεν γ. τα εἰς δις ὀνόματα µετουσίαστικα, πλεο- 
γασμῷ τῆς τοῦ πρωτοτύπου ς ψτήε- συλλαβὴν βαρύτοναν 
καὶ ἡ τῷ η παραλήγεται, ἢ τῷ ο) σπανίως δὲ τῷ ων 
ὅτε ἐν έμτασει ἐστιν οἷονν τὸ νὰ ἐρῶεις, κήτώείς, 
κπώεις. καὶ τῷ μὲν ον οἷον α{ματδείο, τιμες, σχιδεις 
τῷ η, οἷον τιμήειον τεληεις τὸ δὲ χαρίειςν ἀπὸ τοῦ χαρι- 
τόεις κατὰ συγκοπήν. ὅδεν τὸ αριτόειςν ἄναλογωτε- 
ρὲν ἐστι τοῦ Μρρίως καὶ πῶς οὐκ ἐγένετο αἱματόεισα ) 
Φασὶν ὅτι, Ἡ) ἐἑντεῦδεν τας µετοχας διακρίνωμεν ᾿ 
ἐκεῖναι γὰρ ΔΙ ἑνὸς σ ποιοῦσι τὸ ηλυκόν" δαρεὶς, δα” 
ῥρέντος, ὀκρεῖτα, τούτου χκριν δὲ 6 ἐποίῇσα, χαρίεσσα, 


εἩ 


26 


ΕΒΤΥΝΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


! ΑΙ ’ 5 


τιμήεσσα. τὸ δὲ ἁμφηνιέεις, καὶ νέος : καὶ τὰ ὅμοίν, 

κατὰ τροπὴ» ἐγένοντο τοῦ ο εἰς ή. ἔστ » καὶ ση- 

μαίνει τὸ µέλος. ἐξ αὐτοῦ γυόεις' καὶ η τοῦ ο εἰς 

1, ὠνήεις, .. ο ωβς, . καὶ ἔστι ὀὔου. καὶ σγα«/- δω 

νε, μνρεψμκον ἄγδου, ἢ ΤΗΥ κα) γίνεται ἐξ αυτοῦ 

θυόεις" καὶ τροπῇ τοῦ ον θυήεις. τὸ δὲ αἷματόει .. ἐστὶ 

᾿µετουσιαστικὀ». μετέχει γάρ. τὰ γρ εἰς εις απ' 44 

βετουσιαστικάἁ. εἶσιν. ἔστιν ὧεις, εἰ γράφεται, ὁμὰ 

ἤγουν ὁ μετέχων ἐοῦ ) . εἰ δὲ πράφεται μα τοῦ ... 

τοῦ τῶν, ὃ σημαίνει τὸν αὐγαλὸν . ἡᾗ γεν Ἰόνο- 

αὐτοῦ 1ογθειο” καὶ συγκοπῇ ἔόεις. ἐστι ; κοτήεις 

διὼ τοῦ η: γύεται ἐκ τοῦ κότος. κοτόειᾳ, καὶ κοτήειο. 
Αἴλινον] τοῦτο ἐπὶ Όρήνου ἐτθετο". καὶ ἐν τοῖς ἐφν- 58 

μνίοις δέ. γέγονε, δὲ εἰς τιμὴν Λίνου εν. 
Αἱλότροπο». } -ἀλλοιότροπο - π κ . 
Αἰαάτη, μά μόίχαιρα παρὰ οδοιλεῖ. : 
Αἰαάτια, αλλάντια. Αίμαλεα, µέλας ζωμόρ, 


Δίμαλεὸν, ασθενή. λα 


Αἰμακονρία, τὰ, ἐναγίσματα τοῖς Ἀατρρμάνοι. -- 
Αὐματῶσας, Φονεῦσαι. ΄ Δέμος, τράχΊλος. ..., 
Αιμονς, ὀβελίσκον». κ. κ” 


Αἱμασιὰ., τὸ ἐκ χαλήκων ᾠκοδομημένον τειχίον. ο ἤγονν 1". 
Φραγωός. ὧπὸ τοῦ αἱμάττοσθφι τοὺς ὑπερβαίνοντας ὑπὸ 
τῶν κειμένων ον. τους σωροὺς τοῦ λέδων 
παρὰ Νικάνδρῳ, Τροχο) Ἴμαλα Κά αἱμασιά τε καὶ { ος 
ἐρέοντες: ---, ἔστι δὲ καὶ ῥητορ κὴ ἡ λέξις, οὕτως, ἀ 

ἁ Αὐμωτὸς, ὁ αὐματώδης ν ὁ ὀρδαλ 
παρὰ τὸ αἷμαν καὶ ὢψ ὠπόο, ὁ ὁ 

Αἱμφδάν, τὸ «τοὺς ὀδόντας ὀδυνᾶσ-θαι. ο. κνηι οὖν ο. ᾽ 
αἱἰμώσσεσθακι" παρὰ τὸ αἷια" κἰμωδία γὰρ λθκται 

ντ. τῶν ὀδόντων άρκη. 
ἵμων ὁ ἔμπειρος" αἶμονα -- ἔ 

σχω ἢ αωνθώνω᾽ αφ. οὗ πιά καὶ εν. 
καὶ ὀπίαλος" καὶ πλεονασαῷ τοῦ ὃν δα /δαλος }ὁ ἐπιστή- 
νωγ᾿ καὶ δχίμων 6 αὐτοδιόακτος ' καὶ κατὰ ᾽ἀτοβολὴν 
του ὃ, αἵμων. ἔστι καὶ ὄνομα κύριον Άλαστορα, τε 
Χρόαιό» τε" Αἴμονά τε. Κρώντά͵ τε: ---- ώδ 
ὑποκοριστικὸν Αἰμύλος: τὸ κτητικὀν, Αἰμόλιήι ] 
αἱανλίοις, τουτέστι κολακευτηλοῖςν ἑωπείρο ᾿ συνε- 
τοῖς παρασυλλογιστκοῖς' ἡ συγγενυκοῖς ον μΗτ βυνοϊκοῖς 
καὶ Ἡσάρδος, αἱωύλα πωτίλλουσα, ποικίλο», πυκνὸν, 5ο 
πανοῦργο»» δολερόν. 

Αἰμύλοςν, ἔμπειρος, συνετὸς, κολακευτικά ἐκ τοῦ Α ΑΓ 
µων, ὃ σημαίνει τὴν εἰδήμονα καὶ ἄμπειρον᾽. κα) Α. 
λοισε, κολακευτμκοῖς λόγοις, νε ανά 

Αὐρείκςν ὁ ἥρως ὁ υἱὸς ᾿Αγχίσου. παρὰ τὸ α)νὸν η δει» 


ὃς ο ί ης 


νὸν, γέγεται Αἰὐγέας, καὶ Ὑαμρει. } παρὰ τὸ αἷν ς ὃ 
σηµαίνει τὸν ἔπαινου, Αἰνας, καὶ λλνδίκς. Ἱστέον δ' 
ὅτι τὸ Αἰνείας κλίνεται Αα ῤγείαν Δωρικῶς” ππροστι” 


Φέντες οἱ Βοιωτοί τὸ ο, λέγουσιν. Αὐνείκο, οἱ δὲ ᾿Αττι- 
κοὶν ἐκτείνουσι μὲν τὸ ο τῆς ληγούσης, συστόλλοναι δὲ 
τὸ α εἰς 6, καὶ λέγουσιν Ανείεω. πὦσα γαρ ο 4ο 
ὀνόματος ελς Φωνῆεν λήγουσα, κα) περιττοσνλλ 
τῆς ἰδίας εὐθείας» 7 ἐκτείνει τὴν. προ ἡπήηνι - 
συστέλλει τὴν λήγουσαν ' οἷον καλοῖο, σο } ἐκτεί- 
8, τὴν λήγουσαν, καὶ συστέλλει τὴν ἡ άν ου ἲ 
οἷον Ατρείδεα, Πριαμίὰ κω" ἐν οἷς καὶ τὸ Ἀνείεω. 
π ὀοκειταεν εἰς Φωνήεν λήγουσα, διὰ το Δημοσφθένεος" 
οὐ λήγει γαρ εἰς φωνγεν η] γονική. π όρχειται, τεριτ- 
τοσυλλαβούσα, δια τὸ ὧνὃ ὤπος, ανθρώπου, ἐἀπὲ τού- 
τον γὰρ ἡ γενικὴ εἰς Φων]εν λήγει, αλλ οὐ περιττο- 
συλλαβεῖ τῆς ἰδίας ευκ)είας. 

Αἴνου, παρὰ τὸ ἠκίνω τὸ τέρποµαι καὶ οὐφρα/νομαι, καὶ δ9 





55 ΑΙ 
! 

διαχέοµαι» -άνΣ ὁ διαχέων τὴν ψυχήν" καὶ ἀφαιρέ- 
σει τοῦ Ἰῶταν ὡς ἠή]ος, ἠος, γέγονεν ἀἶνος. ὃἳ ἔπαιγος. 
καὶ ῥγμα ἐξ αὐτοῦ αἰνῶ παρὰ τὸ ἱαίνω" οἷον, ---- ἐκί- 
νετο δὲ Φρένας εἴσω: ---- καὶν Τοῦσιν άν θυμός: 
ἔστι δὲ καὶ Ά]νου πόλι; Θρώκης. Αἰνὸς δὲ, ὁ φοβερός, 
ὴ πονηρὸο καὶ κακός ἂφ οὗ αἰνόθεν, καὶ αἰνώς, καὶ 
αἰγότατα. 

Ἀννὸς, παρὰ τὸ δεινός, τροπῇ τοῦ ε εἰ; ας, παὶ ἀποβολῇῷ 
τοῦ ὃ, αἰνός. ἡ παρὰ τὸ δαὶς, ὅπερ σ]μαίνει τὴν μά- 
ΧΊΝ, γέγονθ δα]νὸς καὶ δαινός: καὶ ἀφαιρέσει τοῦ ὃ, αἰ- 
νθς, ὁ μάχιμος' ᾿Αλλώ μοι αἰνὸν ἄχος ἔσεται σέ»δεν, 

ὦ Ἰεγέλαε. Αἴκε θάνφο: ἤγουν δειν} λύπη. οὕτως 
ορ (ων. 

ναι, ὧς τὸ, Αἰνῶς ἀπτίνεσσιν ἑοικότες ἠελίοιο:. -- καὶ, 
Αὐὼῶς ἀθωνάτῃσι Φεῇο εἰς ὦπα ἔοικεν:--- ἀντὶ τοῦ 
λίαν, πάνυ, αληθές σηµαίνει δὲ καὶ τὸ ἐκπληκτι- 
κὼς. 
ἠναρέτη» ἐπὶ κακῷ κεκτημένη τὴν ᾽ἀρετήν. αἰνὸν γὰρ τὸ 

εο χαλεπὸν καὶ δεινὸν καὶ κακόν. ἡ δὲ κλητιὴ ὠσαύτως 
«ἔχει τὸ η τῇ) ευ Φείᾳ. οὕτως εὗρον. σχόλιον Ἰλιαδος π'. 

Αινίά ὅομαι, ουο οἷον, --- πέρι δή σε βροτῶν αἰνίζομ 
ἁπάντων. 

Αίνεσις, παρὰ τὸ αἰνῶ αἱγέσω" τοῦτο παρὰ τὸ αἶνου 

το τοῦτο παρα τὸ ἰαίνω" ὃ αέλλων ' αν" ἐξ αὐτοῦ ἴανος, 

καὶ ἐν ὖπε ερβιβασμᾷ, καὶ κράσει, ἀ]νοςν γνόμη, παροι- 
µία, παράδειγµα, ἔπαινος" καὶ  Κειροτονία καὶ ψή- 
Φισμα. 

Δινεῖν. τὸ ἀναβράττεω. τὸν αληλεσμένον σῖτον, τουτέστιν 

ο. ὤναδεύειν καὶ ἀναικινεῖν τὰς κριθὰς ὕδατι Φυρώντα. οἱ 
δὲ, βλάπτειν, ὴ τὸ ταῖς χερσὶν ἀγατρέβειν τὼς ἑπτι- 

σμένας κάγχρυς. καὶ αὐνεῖν ἐπαινεῖν καὶ συγκατατί9ε- 

σθαι παρὰ Ὁμήρφ΄ παρὰ δὲ Ἡσιόδῳ, τὸ παραιτεῖσθαι" 
Νχα, δ' ολίγην αὐγεῖν: --- σημαίνει δὲ δύο: τὸν ἔπαινον, 
«5 τὸ, ᾿Αντιλόχου ἀέντοι μέλος εἰρήσεται αἶνος:--- πο- 
τὲ δὲ γνώμης παραμύθιον, που) παραβεβλημένον λόγον 
πρός Τι ὑποκείμενον” "οἷον, Αἶγος μέντοι ἁμύμων, ὃν 
καταλέξειο. 

Αἰνετὸς] ἐκ τοὺ αἰνέσω αἰνεστὸς, καὶ αἰγετὸς Ηατ ἔνδειαν 
τοῦ σ. 

Αὔνημα, πα αβολὴ,, ς ὁ Α ὰς πο) σκοτεινὸς λόγος” πα- 
ρὰ τὸ, αἰγίσσω τὸ ἐν παραβολῃ λέγω. τοῦτο παρ τὸ 
αἶνος. τὸ αι δ/ΦΟΥΥΟ». οἱ γὰρ Ἴμνες, ἡνέκα ὔφεσι 
ποιήσωνται συμφώνου, τότε καὶ τὸ παραλ]γον Φωνῆεν 
τρέπουσ» εἰς α᾿ οἵον δερὸρν αἰνός - μεχρι ἄχρις. 

Ανα. τεκοῦσα» ἐπὶ κακῷ γενγήσασα. . 

ο " Αἰομόρος, ὁ κακοθάνωτου᾽ παρὰ. τὸ αἰνὸς καὶ Ἀόρος, 
ὁ θώνάτος: 

Αλνι, τὸ ἀφαιρῶ, τὸ λαμβάνω. Όμηρος" --- ὁ δ) 

4ο ἐξαίνντο καμπύλα τόξα: τ. καὶ αὐνύμεγος, καὶ ἄποι- 
νύμεγος. παρὰ τὸ οἱρῷ ρνῶ, ὦς περῷ περγνῶ : αφ οὗ 

ο περγάσκε" καὶν--- περνᾶς Σήσων ἐπὶ τηλεδωπ ἄν: --- 
καὶ ἀπὸ τούτου παράγωγο». αἴρνυμε, καὶ αἴρνυμαι" καὶ 
««ὠποβολῃ τοῦ ϱ» αἴνυμαι. οὕτω Τε 9όδιος. 

Αὔνυτο] ἔστι πτῶν καὶ σημαίνει τὸ Φογεύω. καὶ ὥσπερ πα- 
. ρὰ τὸ βὼ βαίνω, οὕτω κοιν παρ τὸ κτῷ απαίνω" καὶ 

ὥποβολῇ τοῦ το καένω το κόπτω. ἐξ' αὐτοῦ αἴνω" καὶ 
κατὰ παραγωγὴν αἰγύω, καὶ αἴγυμι παράγγον εἰς μι. 
ξ τὸ παφητικὀν, αἴνυμαι' ὁ παρατατικὸς αἰνύμην αἴνυσο 

89 αἴγυτο" καὶ ἐξαίγυτ' Ὀ δυμόν. 

ο Αἴξ, ὄνομα ἄρσενμκόν" τὸ ον παρὰ τὸ Φῆσσω τὸ ὁρμῶν 
αἴξω, ἀῑξ᾽ καὶ κατὰ συναίρεσιν αἲξ. καὶ Ὅμηρος, -- 
Ιξάλου αἰγός, ὁρμητικῆς. οὐδὲν εἰς ἕ περι Ισπάτα!. τὸ 
ποίνυν αἴἲξ ὀξύγεται. τὸ δὲ Θρᾷξ περισπᾶται" καὶ τὸ 

κό ἘΤΥΜΟΓΟΘΙςΟΜ. 


0 


πο 


ΕΤΥΝΜΝΟΛΟΤΙΚΟΝ 


Ν Ε ΤΑ. ΑΙ δή 
..«Ταὔξ, καὶ γλαῦξ. παντων δὲ τῶν εἰς ἕ ληγόντων ὀνο- 
μάτων, τοῦτο μόνον διὰ τοῦ γ κλίνεται. 

Αἰξωνεύεσ-αι, τὸ κατηγορεῖν. βλάσφη οι γὰρ οἱ Αἰξωμεῖς. 
ὃ]μος δὲ οἱ Αἰξωνεῖς τῆς ἸΚεκροπίδος ἐστὶ Φυλης" καὶ 
Αἰξωνείς πόλις. 

Α]όλον, τὸ ταχὺ παρὸ τὴν ἄελλαν" καὶ πολύφρον, καὶ 
ὀξὺ, καὶ ταχύ. 

Αἰόλος, σηµαίνει τρία” ἔστιν ὄνομα πύριον" οἷον, Αὖόλος 
Ἱπποτάδης: -- καὶ ἐπιθετικῶς, αἱόλος ὄφις, ὁ πατά- 
στιητος καὶ πομλορ" παρὸ τὸ αἴερν ὃ δηλοῦ τὴν ἑνν- 
πόστατον κένήσῳ. ἔνθα αἴειν τὸ ὁρμῶν καὶ αἴσσειγ. 
οὕτω Μεθόδιος. 

Δἱολόπωλός, σγααίνει τὸν ταχὺν καὶ εὐκίνητον Γππογ. 
προπαροξύνεται” ἐπειδὴ τα εἰς ος δισύλλαβα προπερ/- 
σπώμεναν ἐν τῇ συν.)έσει προπαροξύνονται" οἷον, οἶποςν 
ὤομκος κποῦρος, ἐπήκουρος. οὕτως καὶ πώλος, αἰολόπω- 
λος. γίνεται δν ἐκ τοῦ αἰδλλω, ὁ σηµαίνει τὸ πῶ, ναὺ 
τοῦ πῶλος" τοῦτο παρ τὸ ἐν τῇ πόα ὤλλεσθαι, πός- 
λος, καὶ πῶλος. ἐξ οὗ καὶ Αἱ ἔλουρος δολερὸν γὰρ τὸ 
ζῶον., 

Αἱολοπώλους, ταχυπώλους» Ἶ ποικίλως ὑππακομένους" 
παρὰ τὸ αἰολεῖν καὶ κινεῖν τοὺς πώλους. σηµαίνει. δὲ «ο 
καὶ τὸν εὐκίνητον ' οἷον πορυΦαύολος. 

Αὐολομίτρα»» ποµαλην µέτρα» ἔχοντα". ἐξ οὗ καὶ εὐκίνη- 
τον πολεωιστήν.., 

Αἱολεῖς] Ὀρέστης κατὰ χρησμὸν συνη’ /βροισε πολλοὺς τῶν 
ὀνομαζομένων Αἰολέων” ἂς μὲν τινὲςε ὅτι πλεῖστοι ἦτρι 
Βοιωτοὶ ἦσαν ὣς δὲ Μενεκλήο, δια τὸ ἐν πολλῶν 
ἐθνὼν συνγ9ροΐσθαι ἀπὸ τοῦ αἰολ]ςω. οὕτως ᾿Ωρίω». 

Αἱονᾶν, καταντλεῖν, καταχέειν, λούειν. 

Αἰπὸν, δύο σημθήνει. Αἶπυ βαρυτόνως, ὄνομα πόλεως” 
αἰπὺν δὲ, τὸν µέγαν' ἃς τὸ,--- Φυγόντι περ αἰπὺν 
ὄλεθρον., ς ο 

Αἴπυτος., ὄνομα πύριον: παρὰ, τὸ αἰπὺς, ὸ σημαίνει τὸν 
ὑψηλὸν τόπον. ος εὐρὺς Εύρυτος, οὕτω καὶ αἰπὺς Αἴ- 
πυτος. 

Αἰπὺς, ὁ χαλεπὸς οι σκληρός" ἡ ὁ υψηλός" παρὰ τὸ 
αἶπος ακρωτήριο» τὸ σκληρό». αἶπος γαρ ὑψηλὸς τόπος, 
ἀκρωτήριον. 

Αἰπεινὸς, παρώνυμον᾽ καὶ αἰπερὴ» ὑψηλη. καὶ Αἰπεῖα 
πόλιο. ἀπὸ τούτου καὶ Αἰπύκερως, ὁ ὑψγλα κέρατα ἔχωγ. 

Αἰπὰ] ---βράχε δ) αἰποὶ ῥέεὂρα: --- ὑψγλὰ 3 δύαβατω: 
ὠπὸ μεταφορᾶς πὼν ἀκρωτηρίων" Αἶπος γαρ τὸ ὄκρω- 
τήριο». παρὸὲ τὸ αἰπὺ αἰπέα, καὶ κατὰ συγκοπή» αἶπα. . 
ὅθεν τὸ α βραχύ. 

Αἰπόλος] ἐκ τοῦ αἲξ αὐγδον κου τὸ πολὼ τὸ ἀναστρέφο- 
μας αἰγοπόλος, ἦτοι αὐγογόμος» . ὁ περὶ τὰς αἶγας ανα- 
στρεφόμενος" καὶ κατα συγκοπὴν, αἰπόλος. ἢ παρὰ 
τὸ αἶπα (ὁ ἐστι ὑψηλοὺς τόπους) περιπολοῦγτες. χα 
ρουσε γὰρ τοῖς ὑψηλοῖς. εν καὶ αὐπολιω τα αἰγονόμίαν 
αἰπόλια ὄντα, ὁιατί οὐκ ἄναβιβαςει τὸν τάγον» ἐπειδὴ 5ο 
τὼ παρὰ τὸ πολῶ μὴ μετῷ προ.)έσεως συντε. Φέντο, 
πρὸ μιᾶο ἔχει τον τόνον᾿ οἷον ὀνειροπόλος, «υηπόλος, 
µυροπόλος, αἰπόλος. πρόσκειται, μὴ μετὼ προ έσεως, 
διὰ τὸ πρόσπολος, ἄμφήπολος. 

Αἴρω] ἀπὸ τοῦ ἀθέρῳ κατὰ κρᾶσιν τοῦ α ε εἰς α ᾽μαχρὸν» 
αἴρω. οὕτως εἰς τὸ ποσότητα. καὶ ἀπὸ τοῦ αλώ., ὁ ση- 
μαίνει τὸ πορθῶν πλεονασμῷ τοῦ . καὶ τροπῇ τοῦ 
ἄμεταβόλου εἰς ἄμετάβολο», αἱρ ᾿ ὁ μέλλων» αἱρήσω 
τὸ ἀπαρέμφατον, αἱρῆσει»., συντάσσεται αὐτιατικῇ. αἴρω 359 
σημαίνει Εξ: τέσσκρα περισπώµενα, καὶ δύο πρυνόµε- 
γα. αἱρέω αἱρῷ τὸ πορθῷ, ὦ ὧς το, Φηή γὰρ ὄγ αἱρήσεμ, 
Πριάμου πόλιν:-- ἀἄντὶ τοῦ πορ»ήσεμ. αἱρῷ τὸ κατα- 

σ 


νε 
1 


Ὁ 


4ο 


2-0 


5ο 


4ο 


2ο 


59 


το 


ΑΤ 


λαμβάνω" ἐξ οὗ, τ-- ἡ δέ σε λ άν. αἱρείτων ΝάΤΑ- 
λαμβανέτω. «ο αλ αλῤόαν ἐξ οὗ Φιαιρῶ. αἱροὃ τὸ 
προκρίνω" ἐξ οὗ πρραιρού μαι καὶ αὐρετικό”. ταῦτα τὰ 
τέσσαρα περισπωµενα. «βαρύνονται δὲ, αἴρω τὸ κουώ- 
 ὢ' ἐξ οὗ, αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς τὸ μνηµόσυνον αὐτοῦ: 
πι καὶ ἐπαίρω. καὶ αἴρω τὸ προοφέρω" ἐξ οὗ κα) ἄρτοο, 
ας αἴροντα., λαρβάνοντα. παρὰ τὸ δέρω τὸ ση- 
μαῖνον τὸ λαμβάνω» κατα πλεονασαὀν. αἱρῶ ο 
μαι, αἱρούμενον καὶ τ Αἱολριῇῦ, αἱρεύμενον. . Ἠσίο- 
ὁος ἐν ἔργοις καὶ ανα) -- ος. ο.» Γή Φήσειν 
βιότου αἱρεύμενον ἔνόον ἑόντος. ' 

΄Άρας] -τ ἐπὶ ὃ' ἴαχε λαὺς ὄπισθεν, οἷς εἶδον τὸν γέκυν 
ἁράντας ᾽Αχαιούς: --- δεῖ γινώσκειν, ὅτι. τὸ ἔχει 
προςγεγραμµένον κατὰ - παραθοσι». γυωνάσωµεν δέ καὶ 
μείον καὶ δε(ξωμεν, στι οὐκ ώφειλεν ἔχειν τὸ ι. ἔστι 

αἴρω αρ. τούτῳ τῷ λόγρ τῆς πεεραληγούσης γίνε- 

τα] κατα τὸν ἆ αόριστον, ρα, οἷς μείνω µιανώ ἑμία- 
να. καὶ λοιπὸν ἐκ τούτου γίνεται, ἡ αετοχὴ ἄρας, χωρις 
τοῦ δὰ λόγῳ, « δὲ ρχούαης ἐστιν ζρα ὁ πρῶτος άριστος, 
σὺν τὸ ἐν ὥσπερ αὐτῷ ᾖτησα, καὶ αἰσχυνῶ ᾖσχύνα 
ποὶ ὤφειλεν ἡ µετοχὴ ἐκφωνεῖν τὸ ι. τα Ύαρ τοιαῦτα 
ἐν ταῖς μετοχαῖς ἐκφωνονσι τὸ ε) οἶονν ἴτητα, αἰτή- 
σας, καὶ αἰσχύγας. οὕτως οὖν καὶ ὗραν αἷρας ὤφειλεν 
εἶναι, ουκ ἆρας. ἄρα οὖν οὐκ ἐκφωνούμενον͵ τὸ ͵ ουκ 
ἔχει αὐτό" αλλ ἐπειδ Φησὶν ὁ τεχνρεὸςν ὅτι ἡ ταρα- 
τόυσις ἔχει τὸ 1. σχγματιστέον αὐτὸ οὕτως. ἔστιν αεέρων 
ὁ µέλλων αερῶ᾽ ὁ ἄόριστος. ᾖειρα, ὦ ὥσπερ ἤγειρα καὶ 
ἡ οάὰς πείρας καὶ κράσει τοῦ ἃα καὶ ε εἰς α µα- 
κρὸν, ἄρας' καὶ μένεετὸ α μὴ ἐκφωνούμεναν ν ὁμὰ τὸ 
Φος τοῦ α.. οὕτως ὁ Χοιροβοσκὸς εἰς τὸ ποσότητα. 

... ἡ σφαῖρα Καλλίμαχος" οἵον,--- λάΌρη δὲ π. 

Ἡφαίστοιο καμίνοισ Ἔστρεφον αἱράων ἔργα διδασκόμε- 
νοι: ---- παρα τὸ ῥαίω τὸ σημαῖνον τὸ Φθείρω {τὸ αὐτὸ 
δὲ καὶ ῥηιστὴρ λέγεται) γήεται ῥᾳῖα" καὶ ὑπερδέσερ 
(αἶρα, ἡ τὰ τυπτόµενα διαφΦείρουσα. «ἡ απὸ τοῦ αἴρω. 

Αἷρα. σπέρμα ἐστὶ σιτῶδες . ἐκ παραφΦορᾶς τοῦ σίτου 
γινόμενο»: παρὰ τὸ κίω τὸ ΦΦείρω. κ΄. ομπέ τὸ 
αραιὸν κόσκινον” - παρα τὸ τὰς αἴρας ποιεῖν απεῖναι καὶ 
χαρίζει" ἡ ὁιὲ τὸ αἴρειν τὸν πώον, ὅ ἐστιτὸν ῥύπο». 

Αἱριτόλία, διωαί, Σιιωνίδηον ἐν τοῦ αὐρίοπόλιοι, συγκοτῇ 
τοῦ ο. οὕτως αινὸς περὶ παθῶν. 

Άΐσακος , ὁ τῆς ὀάφνης κλάδος, ἡ ὁ τῆς μυρσίνηο. καλεῖ- 
ται δὲ κα) τὸ ζῶον ὁ αἱριθανὸς Αἴσακος. 

Αἶσα, ἡ εἱμαρμένη, ἡ µοῖρα. παρα τὸ ὁαίω τὸ µερίζω, 
ὁ μέλλαν ὁχίσω, γήεται ὁαῖσαν ὡς βήσω βῆσα, καὶ 
πείσω πεῖσα ἡ πειᾶμονή" καὶ ἀποβολὴ του ὃν αἶσα, 
ἡ- ἑπάστῳ '.µεμερισµένη:----΄ ἐπεί νύ τοι αἶσα  ωίνυνδα 
περ:--- ἢ παρα τὸ ἀεὶ ἴση εἶναι, αἡὶ μὴ πο Μὰ 
η. πάσι γὰρ ἴσως ἔπεισι». 

Αἴσεασς] ὥςπερ. παρα τὸ στορὲὶ γόνεται σπόριωοον ποιὶ 
παρα το αλκὴ ἄλκιμοςν οὕτω καὶ παρα τὸ αἶσα αἴσι- 
μος" οἷον., Πάντα κατ αἶσαν ἔειπες:-- κά), --- ὃς 
ἐναίσιμος εἴη. οὕτως Ὠφίων. 

Αἰσιμίαν ἡ μαντεία, ἡ το καθήκον 
μοῖραγ. 

Αἴσων, ὁ ἤρως' παρὰ τὴν ἀἶσαν ὁοκεῖ ἀπὸ λάόνμσμιὂ 
γεγονέναι, 

Αἰσνητήρν ὦς μέν τωεςν ὁ ἐντρεχὴς καὶ κεκοσμημένος" 
τινὲς δὲν ψεανίαν" Νήκανδρος νοµέα᾽ Όμηρος δὲ μάλ- 
λον ἐπ] τοῦ Σοσμίου καὶ καθήκοντος. απο τῆς αἴσης 
παράγ2γον. Ὄμηρος γὰρ τὴν αἶσαν ἐπὶ τοῦ καθγκογ- 
τος ταττει- αἶσα αἴσω" αἰσύω, αἰσντήρ" καὶ πλεονα- 
σωῷ τοῦ η αἰσυητήρ, οὕτω Μεθόδιος, 


παρα τὴν αἶσαν τὴν 


ΕΤΊΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΡΑ. 


ΑΙ 
Αἰσυμνῆτοως οἱ. ῥεα :Ὄμηρος". οἱ τὸ αἴσιον κ 


3 


Ὅµοντες τον Αγμιζο ολ : λέγουσι α΄ 
᾿ τοὺς κριτας. ἄρχοστας ων. αἰσυμνήτηο, τν 

λέως ἐπιστάτης, ἆ αμ τύραννος" ἡ 5. Ιδίως 
δέ Φησίν ᾿Αριστ' ὐμα/ίων αἱ π τὸν 


| άρχοντα ἡώαδαι, καν αἰσυμνᾷ κλονὸςν ἀντὶ τοῦ 
ἡγεῖται, Εν πδης ΜΗδεία. 
σα καὶ ᾗ Ηπειρος παλαιὸν οὔναν ὠμαλεῖτο: 
κατοικοῦντες, Αἴσιο. 

Αἴσιον, μέτριο», δε όν δωμῳ) ὠαδόν. να πε 
σιον, ὑπέρμετρ ο. 

Αἴσιμα. ο θά. μθήνόντα,, οἰωκραένα, 
Αἰσυμνητὴρ, ὁ βασιλεὺς, ὃ ὃ τὸ καῆκον ὑμνῶν καὶ σέβων, 
ἡ αὐσυμενετὴρ, ὁ ἐν τῷ καθήκοντι μένω». οἱ δὲ, π 
το αἰσυωνῶχν ὁ ἐστι τὸ αἰσίων ογήπην. ποιεῖσδαι. Ἡ λη 
αἰσιομήτής», ὁ. αἴσια βουλενόμενος, ὁ γὲρ τύραννος τούγ- 

αντίον. 

Αμόμηὕονά απο γε Ῥδάλκων. Θράκης. ιά δὲ, κ. 
« βασιλέω 

Αἴσυλος. ὁ ὧδι καὶ ἁμαρτωλός" καὶ οδόν», ο: 
λοεργός, παρὰ τὸ συλοὸ -- ἄσυλος, "πλεονασιῷ τοῦ ἐπι- 
τἀτικοῦ α. ὡς τὸ αἀχανὲς τέλαγος, τὸ λίαν πεχηνός' 

... πλευνασμῷ τοῦ 1. αἴσυλος οἱονεὶ -ὁ πάνν συλῶν 
καὶ ἁμαρτών ον. αντ δὲ τοῦ ἰ ἔστι ὅτε καὶ τὸ ή Ἅλευ- 
νάςει" οἷον ἀήσνλος., ιά αἴσυλος. λέγεται. πλεονα- 
σαῷ τοῦ" πῃ δὲ «ᾖσυλ ον ἐς Ίμιί ποῦ ή.. ἄσνλα 
γάρ τὰ ἄγαν συλητικα καὶ ἁπαρτω λα. 

Αἴσυλα] --- αἴσυλα ῥέζων:--- ἁμαρτωλα » παράνομα. ἆθι- 
καν τὰ τῆς αἴσῆς σεσυλχμένκ παρα τὴν αἶσαν καὶ αετὰ 9 
τῆς αᾱ στερήσεως. ααίσελα τα αν στα. ὧῄτε 
πρέποντα. ἡ΄ παρα τὸ ἄσω τὸ βλάπτω, ἄσυλος, ὡς ἄξν- 
λος. ἐξ αὐτοῦ νι κα) πλες)ασιῷ τοῦ τμ.” ολα τοῦ Σν 
καὶ αἴσυλα" καὶ ἐΦαιρέσει της: στερήσεως, αϊσυλα. οὗ 
τως ἔχει καὶ τὸ ἑτώσιον»--- ἑτώσιον ἄχρδος νὰ 
--- παρὰ τὸ ἐτὸς, ὃ σημαίνει τὸ ἀλγθὲς, 

φα 
ον. 


καὶ οἱ 


ώς 


σιον" καὶ συνθέσει τῆς ο κετώσιον τὸ μὴ 
ν ν αφαιρέσει τοῦ αν» ως τ τὸ αὐτὸ 
οὕτω Ἠλεδόδιος κατι 

Αἴσχος, ἡ ὕβρις καὶ ἡ αἰσκόνη, πα αλζα τὸ χω. ἴσχεα- καὶ 
μετα τῆς α στερήσεως, ἄπγχος" συναιρέσει» αἶσχοςν 
ὃ οὐκ ἄν τις βεύλοιτο ἔχει. ε, τὸ πάνυ ἴσχον τοὺς 
λα, ἄνοντας αὐτό, ι κά 

Αἰσχρὺς, ὁ αἰσχύνης αετέχων. αἶσχοςν αἰσχρὸς, εἷς «κὓ- 
ο» κυδρός. οκ ψυχρός’ καὶ απὸ τοῦ λυκοῦ  αά. 

, σαθρός' καὶ λύπη, μάς, ο οὐ δρ τοῦ 

αἰσχηρὸς συγκέχοπται. ν 

Αἴσχιστος] αἰσχρὸς , αἰσχρότατος , νο ὃς καὶ δν 1 
τοῦ ϱ, αἰσχίων, καὶ αἴσχιστος» ὥρπερ µακρ 
τατος, μµακρίων» κι μακίων καὶ τροπ/. τοῦ νο . 
μηκίων μµήκίστος, αήκιστον ᾿ καὶ κράτιστον. 

᾿ Αἰσχύγομαι» τὸ ων. » ἀπὸ τοῦ αἴσχους" καὶ κυρίως 
λέγεται, ὅτε αἰσχυνόμεθα ἕνεκα τῶν αἱ ὧν π 
αν σχ σχρ ο 

Αἰσχύλος ὁ ποιητὴς ο τ γφθοποιός, π τὸ αἴσχον 
αἰσχύλυς" ας σιιὸς νὰ παρ ὃ - Αἰσχωάς 
ὀγὲ" παρὸ τὸ εἶναι αἰδήνονα. Αἰσχύνης αἰσχύνουι ὁ 
λανών" Τα δια τοῦ ης καὶ ονης βαρύτονα κυρία εἰς 
ου ἔχει τὴν γενικήν οἷον Λεπτήνης λαπτήνου, Φιλοκρί- 
γής Φιλοκρίνου, Μνριόνης µηριόνου, Κεβριόνχε --- 
νου. τελώνης τελώνου. 

Αἴσθησις, παρα τὸ αἰσφῶ" τοῦτο παρὰ τὸ αἴσθω" τοῦτο 
παρα τὸ αἴσθω. 


Αἴτιος] παρὰ τὸ ἄτη, ὃ σημαίνει τὴν βλάβχν,. αἴτιος, 








10 


το 


4ο 


ἄ1 


219 


ΑΊ 


Γπλεονασμῷ τοῦ { τὸ τι, .. τὸ Ἀπὸ ἁγτωτνὼν δώ" τοῦ 

ο χος γινόμενα ὀνόματα ὑπὲρ δύο (συλλαβὰς,, διὼ τοῦ. [ 
γράφετα,᾿ αρκῶ ἁρκίος, αὐτῶ αἴτιος ποίου εἴδους τῶν 
ὑποπεπτωκότων; τῷ ὀνόματι, πρὸς τέ ἔχονι καὶ πρὸς 
τίνα ἔχει τὴν σχέσιν. πρὸς τὸ αἰτωιτόν. τὸ γὰρ αἴ- 
τιον, τοῦ αὐτιατοῦ ἐστὶν αἴτιον, ὥσπερ ὁ χαλκὸς, τοῦ 
ἀνδριάντος ἑστὶν αἴτιορ' παὶ τὰ ὀκτω µέρη, τοῦ λόγου 
ἐστν αἴτια' κ ὃ πατὴρ, τοῦ υἱοῦ. 

Αἰτὸ] ἐκ τοῦ τῷ τὸ οητῶ, μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ αν οτω" 
καὶ πλεονασμῷ τοῦ εν αἰτῶ. τὸ μὲν ἐνεργητικὰ ν ἐπὶ 
τοῦ ωὴ ἔχοντος αποδιδόναι, ' τὰ δὲ παφητικα, ἐπὶ τοῦ 
ἀποδιῤόντος» αἰτήσομαι. 

Αἴτν}, δρος, Σικελίας: παρὰ τὸ ανω τὸ παίῳν αἴτνη ὡς 
Φάγω Φάτνη» πήσσω πάχ»]. 

Αἰτωλοὶ οἱ Καλυδώνιοι" ἐπεὶ καὶ οἱ. ὃς ορᾶνες Αἰτωλοί. 
Καλυδὼν δὲ, πρωτη πόλις της Αἰτωλίαδ. 

Αἰχω)]. ἐκ ποῦ. αἴσσω αἰχὴ καὶ κρᾶσει αἰχή πολ πλεο- 
νασμῷ τοῦ µ., αἰχωὴ, ὡς δράξω δραχαὴ» τὸ λεπτὸν 
νόμισμα. ἐτυμολογεῖται δὲ καὶ παρα τὸ αἷωα Χέειν. καὶ 


παρὰ τὸ αἰχωὴν αἰχμῶ αἰχμφς : αλχμάστω, τὸ πολειῶ. 

Αἰχλητὴς] ἀπὸ τοῦ αἰχμάζω ὁ μέλλων αἰχμάσω» αἰχμα- 

| τῆς. καὶ τροπῇ τοῦ α εἰς ην αχμητὴς» ὃ πολεμικός, 
εἰ γὰρ ἦν παρώνομον ἀπὸ τοῦ αἰχμή. ὤφειλε ᾿Βαρύνε- 
σας. ὥσπερ ὑπήνη ὑπηνήτης, μοι) πορύνη πορυνήτης. 
τα δὲ ἀπὸ τῆς β συςυγίας τῶν περισπωμέγω» γιῤόμενα 

"δνόματα ὑπὲρ δύο συλλὰβὰς, ὀξύνεται ' οἷον' ἐραστής, 
Φεατής, λωβητήον δαπανητής. τὸ δὲ πεδήτής, καὶ μο- 
μύτης, χοὶ ᾽αλήτης , οὐ παρὰ ῥημα, ἀλλὰ παρὰ τὸ 

πέθη, μὲ κόμη, καὶ ἁλη. τὸ δὲ τοιαῦτα βαρύτονὰ δι- 
σύλλαβα ὀγόματα, ὀῆλον ὅτι. απὸ μονοσυλλάβου περι- 

;. «σπωμέγου τῆς β ος αν ἐγέγοντο, πα βαρύνονται" 
οἵον, πτω κτήτης Φιλοκτήτης βῷ βήτης διαβήτης" 
λὼ θλάτης» πρ πῥατης. αἰχαήτὴο » αὐχιητοῦ" ἡ εὐ- 
εἴα τῶν πληδυντμιῶν αἰχωηταί, ᾗ γενική τῶν αἰχμή- 
τών, καὶ Δωρριῶς αἰχμηταων. ὁ κανώγ" Τας εἰς ὧν 
«Φενικὰς τὰς ἀπὸ τῶν εἰς. αι εὐνειῶν φινοµένας, οἱ 

Αἱολεῖς διὰ α τοῦ αων προ έρονσῳ) οἷον., μέλισσαι | ἀελισ- 

σαὼν ορ μελαινάων. οἱ δὲ Δωρεῖ;, διὰ τοῦ εων, 

| αλ ἕ Ὃς εἰπων πυλέων ἐξέσσυτο. 

μωρή πλ τὴν αἰχιὴν, ὄ ἐστι τὸ ξίφος. καὶ τὸ 
ἁλῶναι, ὃ σημαίνει τὸ πορθσαι. οὕτω ἸΜειόδιος. λέγε- 
ται καὶ αἰκμάλωτος» πο) αἰχμόλετος. 

Ανα, ταχέως" εἴρηται κατα στέρησιν τοῦ Ίψας ὃ ση- 
μαίνει τὸ βλάψαι, τὸ γὰρ «φαν παλ ἑωποδίς: σειν 
ὦνάγκη" τὸ δὲ πνεωπόδιστου» ταχὺ γόεται. ᾖ παρα τὸ 
νο, αἶψα" δοχεῖ γαρ τὰ ταχέως γινόμενα» αλλήλ ων 
ἅπτεσθαι κατα τὴν συνέχειαν. καὶ ΑΝ 'ρὸν, ταχύ. 

ΑΙ», ἡ τὴ, Φηλυπῶς᾽ Ὅμηρος, ---᾽αὖτος δὲ φρ Ἶς αἰώ- 
ος ἁμερθηο: -- παρὰ το ἄειν τὸ πνέει καὶ ΄Αημα 
τὸ πνεῦμα, καὶ Αήτης ὁ ἄνεμος᾽ καὶ ἔωπνουν δὲ τὸν 
ζῶντα Φαμέν. ἢ παρὰ τὸν αἰῶνα τῆς ης. οἱ Υὰρ 
να δαν κι ἐν χρόνοι καὶ ἔτεσι διάγουσιν. ἢ ἡ παρα τὸ οὐθὶ 
ὤν' καὶ χράσει τοῦ ε καὶ α, παὶ ἐν συναιρέσει» αἰών. 
Γπεριεντικόν ἐστω. σημαίνει ε’' τὴν ζωὴν τοῦ ἄν ρώ- 
που, ὡς τὸ, --- ἔπειτά µε καὶ λύποι αἰὼν ἐν πόλει: --- 
αἰὼν καὶ ὁ τῶν χιλίων ἐτῶν ἄριλμὸς. ἀῑὼν καὶ ὁ ἀδιος 
καὶ ὁ ἀτελεύτητος, ὡς τῷ Θεολόγῳ δοκεῖ" αἰώὼν γὰρ 
"οὔτε χρόνος, οὔτε χρόνου, τὲ μέρρο οὐδὲ γὰρ µετρητός. 
αἰω» λέγεται καὶ οἱ ἑπτὰ αἰῶνες, ἀπὸ τῆς τοῦ οὐρ»- 
γοῦ καὶ γῆς κτίσεως µέχρι τῆς κους τῶν ἄν δρώπων 

 ἀναωστάσεως. αἱῶν λέγεται πο ὁ γῶτιαζος αφελδον ως 
καὶ Ἱππομράτης : Ανθρωπός τις, νοσῄσας τὸν αἰῶγα, 
ἁἑβδομαϊος ἀπέδωρεν. 


-5σ 


ΕΒΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ Ν Ε ΤΑ. 


ΑΊ 6δ 


Αἰωρῶ] ἀπὸ τοῦ αἴρω, πλεονασαῷ τοῦ ω, αἱωρῷ τὸ κρε- 
μῶ. καὶ Αἰάρα» ἀπὸ τοῦ αἴρω αἴρι, πλεονασμῷ τοῦ ὧν 
αἱώρα" ἐξ οὗ καὶ ᾿αἱωρημὰ Λα ἐναιώρημα, ὥς περισπώ- 
µενον. καὶ αἰωρούμονοι, μεταιωριζόµενοι. 

Αήδην, ἐπίῤῥημα, µεσότητος” σημκίνει δὲ τὸ ὁρμητικῶς" 
οἵον, Ύδην μάσας δὸ σὺν ὀστέῳ Ίνας ἔκερσε: --- πα- 
ρὰ τὸ αΐσσω, τὸ ὁρμῶ' καὶ συνα΄γδην Ἡσίοδος, ἀντὶ 
τοῦ ὁμοῦ, ὥρμων συνέλαβεν. 

᾿Αἴδηλον, ἀφανιστμῶν' σος ἐπεὶ νύτὸς ἐγείναο παῖδ᾽ ίδη- 
λον:--- καὶ πὂρ ἀίδηλον. ἡ Αίαιον, στυγνὸν, καὶ πολὺ 
καὶ μέγα, ποὶ Φορτικον. 

᾿Αίδηλος] οἵον, Κείνος ) αὗτ α/δηλος ανήρ: ----- ὁ ὀλο- 
Φρευτικός' οὐ γὰρ άξιος Ἂ ἱστόνμιος, ηλοῦν λέγων 
τον ἀδηλοποιόν ᾿ α) παρα τῷ ποήτῇ, ἄἴδηλον ργα, 
τὸν ὀλέθριον. ἡ αὐτὸς 4/θηλος «ας --- καὶ ὁ μὲν 
Μεόδ, ιος λέγει εἶναι απο τοῦ δω ἴδηλος παὶ ἀὔθηλου ' 
ὁ δὲ Χοιροβο σκὸς εἰς τὸ περὶ ὀρθαήράφ ας αὐτοῦ. Άγγει 
εἶναι ἆπο τοῦ ἂῑδνον τὸ σηµαῖ]νον ᾿ τὸ ὤφανιστι; ιν, ὃμα 

τοῦ τν ὠ]δγόθηλος ᾽ ποὶ κάτο συγκοπὴν αἴθηλος. ὁμοίως 

καὶ, Τὸν μὲν ἀἴδηλον Φῆνε Φεός:--- ἀπὸ τοῦ ας, 
λον γύεται. ὁ δὲ Ἡρο υδιανὸς εἰς τὸ περὶ πα)ῶν, λέγει 
αὐτὸ εἶναι οὕτως: «Ἴλες, ἄςηλος, πλεογασμῷ τοῦ εν 
καὶ τροπῦ. ίδηλος, 

᾽Αἰδνός] εἴδω το βλέ έπω καὶ Φαν" ῥηματριὸν ὄνομα 
ἰδγός' καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ άλφα. ἀἶδνὸς, ὡς στίλ»- 
βω στιλπγόο. ἐξ οὗ ια) ᾿Αἰδωνεὺς, ὁ ὤδης, εἷς ὃν οὐκ 
ἔστιν ἰδεῖν. Ἡσίοδος ἐν Θεογονί Αύὐταρ ὁ Δύ μήτρος 
πολυθέρβης εἰ λέχος {λε Ἠ τέκε Περσεφό 7η 
λενκώλενο», ἦν ᾿Αἰβωνεὺς ων Ἡ ᾗσ παρὰ μητρός: 
καὶ πηλὸο αϊδν]α, ὁ αστήρικτος, ἅτε τέλµα" παρ τὸ 
Ἱω. ἡ ἀφανής. 

᾽Αἰδνὲς, τὸ αφανὲς κο αἲ ὁρώμενον ὡς Ἡσίοδος ἐν 
Θεογονέᾳ. Φλοξ δὲ κεραυνω»έντος ἐπέσσυτο τοῖο ἄγαμτου 
Οὗρεος ἐν «βήσσῃσῳ αἴθνης Ἡαιπαλοέσσηο : -- ὧὠῑδὲς, μοιὶ 


25 


4ο 


πλεονασμῷ τοῦ ν, αἰδνὲς, βαθὺ, σποτεγὸν, μέλαν. 


ἀφανιστιῶ». 

Αἰώρα, ἑορτὴ ἈΑφθηνᾶς, ἡν καλοῦσιν εὔδειπνον. λέγεται 
γὰρ Ἡριγόνη» τὴν Αὐγίσθου καὶ Ἐλυταιωνήστρας Ὃν- 
γατέρα», συν Τυνδέρεῳ τῷ πἄάππω ἐλθεῖν αν ήσα σι σε, 
κατηγορήσουσαν Ὀρέστου" Ὑπολυδέντα δὲ, ἀναρτήσα- 
σὰν ἑαυτὴν» προστρὸ ποιον τοῖς ᾿Αθηναίοις γενέσθαι. 
κατα χρησμὸν δὲ ἐπ᾽ αὖτῇ συντελεῖσὃαι τὴν ἑορτήγ. 

᾿Αΐδρυτον κακὸν» τὸ κατάρατον, ὃ οὐν ἄν τις αὐτῷ ἱδρύ- 
σαιτο. - 

᾿Αἰδώνια, Ἀανάσιμα. 

"Αίδος πυνέη», γέφος τὶ καὶ  ἀορμσία” πὶ περιφραστικῶς τὴν 
περικεφαλαίαν. ἐν αυτῇ γὰρ τὸ πρόσωπον ἔκρυψεν ἡ 
᾿Α9ηνᾶ, δι τὸ αμ ὁρᾷσ-λαι ὑπὸ τοῦ ;Δρεος. 

᾿Αἴδι, Σέλευκος μὲν ὤπὸ εὐθείας τῆς αἲς Φησή. ἄλλα τὸ 
εἰς ὅος λήγοντα ὀνόματο απὸ βερυτόνων, εὐρίσκομεν 
παρ Ἴωσι κα ὑφαίρεσιν τοῦ ὃ λεγόμενα" οἷον, μή- 
γιδος μήῄνεος Παριόος Πάριος. τὴν, δὲ ἄῑδος σερηκὴν, 


οὐδεὶο Ἰώνων ἄος εἶπεν. οὐκ . ἄρα α εὖ.)εἴα α1ο, εἴδω 


τὸ βλέπω" ὁ μέλλων; εἴσω" ὄνομα ῥηματικὸ», ἴον δια 
τοῦ ο ο) μετα τοῦ στερητιιοῦ α, ἀῑδ, ἐν ᾧ οὐδέν ἐστιν 
6ρων" τοι) ᾗ γενικὴ ἀ1δος. 

Αἴθησ] γόνεται ὤπὸο. τοῦ ἴδω ἴδηςν μα) πατο στέρησιν Αφ δης, 
ὁ ἀγγώστους ποιῶν. ᾗ γενικὴ αΐδου, ἡ ᾗ ὁδτικὴ ἀίθῃ, καὶ 
κατα βεταπλα μσμὸν, αῑδεν ὥσπερ κό τής ὑσμίνγ ὅοτι- 
[ον κατ μεταπλασμὸν ὑσμῖι κοιν λσῷ λιτ/. το δὲ 
ὧῑδὴο τὸ ἐπίφετον, ὀξύνεται" τὸ οὐδέτερον, ἀῑδές, οὔ- 
τως εὗρον ἐν Ἔπιμερισμο:ς. 

"Αἴδρο,, αἴθριεο, ἅμακεῖς, ἄπειροι. 

2 


« ΄ 5 
Ησίοδος, ---- αὐτὸς 


τς 


2ο 


59 Α 1 

ὁ) ἀποχήσεται ἄλλγι Χώρου ἀῑδρις ἑών:---- καὶ Ὅμηρος 

--- αίδρει Φωτὶ μις μὲ. ἔστι ῥ]αα εἴδω τὸ νά 

-μαι” ὃ µέλλων, εἴσω" ὁ µέσος µέλλωνι εἴσομαι" οἵον, 

Ἐήσομαι αἴκέ α ὁ Τυδείδηο: ---- ῥηματικὸν, ὄνομα εἴδις" 

πλεονασμῷ τοῦ ρ, καὶ ἀποβολῇ τοῦ 8 Ίδρις' καὶ φ 

τοῦ στερητηιοῦ αν ἀ δις) ἡ γενηοὴ ίθρεως αρ όφις 

ὄφεως" καὶ α(δρεῖ κα) αἴδρει. οὐ γαρ δεῖ δα τοῦ ἡ. οὐ 
γάρ ἐστι παρώνυμον μακροχατάληατο». ὤετε ἁμάρτημα 
τὸ παρὰ τῷ Σαπφοῦ πολνίδριδ, καὶ παρὰ Σοφοκλ.ῖ 

Ἱδριόκν καὶ παρὰ Φρυνίκῷ Ίδριδες. οὕτως εὗρον σχόλιον 

ἐν ὑπομνήματι Ἰλιαδος,  Ἡσίοδος, ἀσύνετος καὶ ἀναί- 

ος Ἓθητος. καὶ αἰδροσίη, αμα. | 

είή. τειρία" οὐ γαρ τίς ἂε β/) γε ἑκὼν ἀέκοντα 

α,, Οὐδε τ' "αϊδρείῃ ἐπεὶ οὐδ' ἐμὰ νι ἄγ. οὕτως. 
Άννας] ᾿Ὠκείας ὠνέαα» Αὐκάο:--- πνοὰς, ἀναφοράς. ἀπὸ 
ο ἀΐσσω ῥήματος. τὸ δὲ ανν καὶ προταροξύνεται, 
σα) ὀξύγεται. ἀπὸ μὲν τοῦ αῑκὴ ὀξύγεται, αὔκαο οξύ. 
τονον, ος ἰωκὴ Ἰωχάς” ἀπὸ δὲ τοῦ. ἀῑξ, ἄῑκας, καὶ 
προπαροξύνεται., ἀῑπες δὲ, αἱ ἐν τῷ πολέαῳ κλίσεις 
ἐφ᾽ ἑπατερα. Απολλώνιος δὲν τὰς αὐτὰς ἐπέπνοίας 
τῶν ἀνέμαω». οὕτως εὗρον «εἰς τα ᾿Αργοναυτριὰ Απολ- 
λωνίου. καὶ Ἰλιάλος ο, --- οὐδ ἄρα τοίγε Τόζων αἰκὰς 

- αμϕὶς µένον: --- αντὶ τοῦ περίέμενον. σηµαίνει δὲ διωώ- 
ξειςν ὁριᾶςν Φορὰς ῤ κινήσεις, 

Α0) λιον, πανοίλιον.΄ οὐ γὰρ πλεονασμόο. . 

Αίξας] αἴσσω" καὶ ὁ ὁ παραταθικὸς ἄῆσσον" οὔτε χρονικῶς 
ἳ ὤντο Ἰόξητας, οὔτε συλλαβικὼς. τὸ γὰρ ἀἴσσω πάντοτε 
ὁ ποιτὴς μακρὸν ἔχει. 

”Αων] -- ἐπεὶ φίλο» τον ἧτορ: --- ἐπ) αφ οὗ ἀπέπνεν- 
σα τὴν ψυχή» η] /σθόμην ἀλγήσας τὴν, ψυχή». ἀῑον 
γαρ, το ἠσθόμην. αίω] Ἡσίοδος » εὖ ὁ ἄῑε δίκης, 

αντ τοῦ ἄκουδ. 3} ὡς ἀπὸ τοῦ ᾿Ακταίων. γώεται Άντα ον 

τοῦ αὐτοῦ σγμαινοέγου Φυλαττομένου, ποιὶ τῆς αὐτῆς 
παραληγούσης καὶ πόρσων κόρσος ὁ πυρίσκοῦ" οὕτω ἀπὸ 
του αῑων πο, 

το Αὔτος, ὁ άγνωστος καὶ ἀφανής' καὶ ἀὐστῶσαι., καὶ αἷ- 

στω»ῆναι. γέγονε δὲ ὠπὸ τοῦ ἴσημι Δωρικεῦ Ἰσμω 
ἱστός, ώς ὀ δονιει ὁοτόᾳ-' καὶ :άΊστος κατὰ στέι 

ἀπὸ δὲ τοῦ ἱστὸς, πίλεται ἱστῷ τὸ γιώσκῶ. πορόνανον 
ἵστημι Ψμλοῦται" ὅθεν καὶ ἐπίσταμαι. ἴσηαι ἤ Ίσαιαι 77. 
ται ἱστόρν καὶ -ἄΐστος. οὕτω Μεθόδιος, ὁ δὲ Φίλων εἰς 
τὸ ῥγματικὸν αὐτοῦ, οὕτως" ἀπὸ τοῦ εἴθω ἱστόον ὡς 
εἶμαιν ἡμάτίον. 

᾽Αὐστῶσαι, απὸ τοῦ ᾽αἰστῶ. “τοῦτο παρὰ τὸ ἱστῷ" παὶ µε- 

τα τοῦ στερ τιποῦ 4, αἰστῶ" καὶ α]στῶσαι, κα) αἀἴστω- 
σειαν, ἃὧς τυψειαν. τὰ γὰρ μὴ ἱστάμενα, αφανῆ εἰσίν. 
σηωκίνεί δὲ τὸ ἀφανίσαι καὶ διαχέαι. καὶ αἱστοῦ, πορ- 
9ε), ἀπολλύει. καὶ ᾿Αἰστοσύνη, ὠπώλδια. 
Αδαῇ τό δ ἔβραχε Φυμὸν κἰσθωγ: --- ἐκπνέων. καὸ, 
Αὐταρ ὃ Φυμὸν ἀῑσδεν καὶ Ίρυγεν! --- ἀπὸ τοῦ αίω 
ῥήηατος σγααίγοντος τὸ απού, ποράγ ῴγον ὄνομα ἀϊστος. 
ἐκ τούτου ύεται αὐστώ καὶ τροπ/ τοῦ τ εἰς, αί- 
σθω. ἐξ ο οὗ ἡ μετοχὴ ὠήσθω»' καὶ κατὸ συναίρεσιν αἴ- 
σθων. οὕτω καὶ απὸ τοῦ ἐγείρο γόγεται ἐγερτὸρ. πο) 
κατὰ τρο οπὴν ἐγέρδω ῥημα. ἡ καὶ ἀπὸ τοῦ αίω, ἐν πα- 
ραγογῇ ἀἲσδος, ὧς ὅρματοῳ ὅρμα»ορ" ἀφ᾿ οὐ ῥῆαα 
αἰσθω. 

3ο ᾿Α2) κφῆναι] --- ἑτώσιον ἀὐχθήλω: -- ὁρμηθῆναι. 
᾽Αίτης, ο ἐρώμενου παρα τὸ 8εΡ» ἐστι πνέειν" ὁ εἰς- 
πνέων τὸν ἔρωτα τῷ ἐραστῇ. Φασὶ γαρ γίνεσαι τὸν 
ἔρωτα ἐν τοῦ εἰσπνεῖςδ1ι ἐκ τῆς μορφής τοῦ έρω- 
μένου, ὅδεν καὶ εἰσπγήλας κκλοῦσι τοὺς Γἑραστὰς 
παρὰ Λάκωσι». ἡ ἀὐτης κυρίως ὁ µέσος, ὁ µήτε ὃρα- 


2ο 


υπ] 


39 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ; 
5 σὺς, μήτε ῥαακόοὲ ἡμις οὖν λος, ὁ μὴ ἴσχοω, ὃ 


Ἴ Ἀἴτιος, 
ΑΡίας χορδας 


ΑΚ 49 


Ιταμός᾽ αλλα Φυμήρης, -ἷς ε ἐραστής. ὴὁ ἅμα τω) ο 
τοῦ α ὁμοῦ σηααίνοντο». οὕτω Μεδέδιος. 
ὁ τὴν αἰτίαν (τουτέστι τὴν ἀφορμὴν) ἀνύς, 
σηωκίνει δὲ τὰς ἐρωτικάς. .. Ἡρωδιανὸο 4ο 

Ὁ προπαροξυτόνωρ λέγει. οιπὸ τοῦ αἴτις αἴτιδος αἴτιδας 
καὶ ἀποβολῷ τοῦ ὃ. οἱ δὲ π Ωρον. λέγουσω, ὅτι εἰ 
ἦν οὕτως, οὐκ ώφειλεν απι ἄλλειν τὸ ὃ.. τὰ γὰρ ἀπὸ 
των εἰς ας Φηλυκῶνν οὐκ Αποβάλλουσι το ὃ, λρμ» 
οὖν παροξύγει», ἀπὸ ποῦ αἀίτης. 


. Αἰτωλὸς, ἀπὸ τοῦ αἰτεῖν παραχ»ηναι με 


9 
το Α ΜΕΤΑ. ΤΟΥ ΦΑΝ 


"Ακαινα] ᾽Απολλώνιος, Ἐργωτβης ὥς τίς τε ΓΠελασγι 
»ύσσεν αμαίνῃ:--- ἔστι δὲ ῥώβδος. τὸ καλούμενο». βού- 
κεντρον. ὠνόμασται δὲ οὕτως. Νεῖλος ὁ τῶν Ἀγυπτίων 59 
ποταμὸς ἀναβλύζων καὶ αγερχόµενος δια τοῦ «έρους, 
τὸ δρια τῆς τῶν. "Αὐγυπτίων γης τῇ ὑγρασίᾳ λύων καὶ 
αιγννων ἀπώλλνεν. ὕστερο» δὲ ἄβδον λαβόντες,ν,, σας 
ἑαυτῶν γάον ἐγεωμέτρουν πρὸ της ἀναβάσεως πο- 
ταμοῦ, καὶ ἐσημειοῦντο" καὶ πάλιν μετὼ τὴν κσιν 
τοῦ ποταμοῦ » τῇ αυτῷ ῥάβδῳ ἐγεωμέτρου». καὶ γεῶμε- 
τροὔγτες, ἕκαστορ τη». ἐδίαν γην απελάμβανε, δίχα 
μάχης καὶ Φόνου. ἐκληδη οὖν α ῥαβδος, ἐν ᾗ ἐγεωμέ- 49 
τρουν, ἄκαίναεν ] “στεροῦσα. ο λονς τοῦ καίειν αλλή- 
ο ὅ κ. Φονεύειγ. λέγεται δὲ, ὅτι Θεσσαλός τις εἰ- 

εθεἰς ἐν ἠγύπτῳ» ἐπενοήσατο οβόῳ. γεωμετρεῖν 

ο, γῆν. ἔνδα καὶ Πελωσφό, ολ δρὼν ὧν, . ο. 
λοβ. ἐργατίνης δὲ, ὁ γεωργός, 3 

᾿Λκαδήμιον, γυμνάσιον.. τόπος ἑἐστ) πρὸ τοῦ ἄστεος, απὸ, 
᾿Ακαδήμου ὠνομασμέγος διὸ καὶ Ακαδημία τότε κας 
λεῖτο, ὀιττὴ δὲ ἡ ἄρχὴ τοῦ ὀγόματος. οὐ μὲν, ἀπὸ τοῦ το 
α τὸν ᾽Ακάδηωον' οἱ δὲ, ἀπὸ τοῦ 6, τὸν μοΥ. 
οὕτως Ωμρ/ων. . νι 

᾽Ακακήτης] ὥσπερ τὰ τὸ γυινὴς γυωγῆτος, γίνεται 
μνήτης, ααὶ Ομδίπους Οὐδποδος ορ, -- ων. 
κής ἀκάκητος ἀκακήτης. τὸ δὲ ακάκηταν ὀρύοπα, εἰ 
μὲν εἷεν κλητηιαὺ, ἀπὸ τοῦ αχάκης καὶ εὐρύοψ ᾖτ εἰ δὲ 
εἷεν εὐφεῖκι, γίνονται κατὰ συνεκδρομὴν τῶν αἰτιατικῶν 

προπαροξυτόνως καὶ ὁμοφώνως. 

᾽Ακαλήφη, Φαλάττιόν ἐστι Φυτὸν, ὀῇξιν καὶ κνησμὸν ἐν 
τῷ ὥπτεσθαι ἐποιοῦσα, χατὰ αντίφρασι», ἔχουσα 
ἀχαλὴν τὴν ἁφήν" Ἶς οὐκ ἔστιῳ ἄκαλως (ὁ ἐστιν ἡσύ- 2ο 
χως) ἅπτεσθαι. Γ παρὰ τὸ μὴ ἔχειν καλὴν ἀφὴν. ὄδεν 
καὶ τὸ λή. Ἠ. τὰ γὰρ δι τοῦ Φή μονογενῆ, διὰ τοῦ Π 

γράφονται!" οἷον. Σ/Φη ἡ πόλις αγρίφη. ἡ σκαφη. τὸ 
δὲ κνήφη. ακαλήφη } κνίδ, σεσημείωνται, διὰ τοῦ ἡ 
γραφόμενα. 

᾽Ακαλάνθις καὶ ἀναλάνθεια, Ίσως ἐπισήμου κυνὸς ὄνομα 
παρὰ τὸ ἀπολὸν «ΕΝ αἀκαλάν»ις. οὕτως ὨΏὩρίων. 

᾽Ακαλός] ἔστιν ὖκα τὸ ἠρέμα. ἐκ τούτου γύεται πα α- 
γωγον. ἤκαλος, ὡς πέμπω πέωπελος, καὶ ἄγω ἄγελος 6ο 
καὶ ἄγγελός" καὶ πατοὶ συστολὴν, ἀκαλθς, ὁ ἤσυχος, 
ὡς ἁπαλὸς, ὁμαλὸςν χθδαμκλός, ὀξέγεται. τὸ ὃὲ Ἰκα- 
λος. προπαροξύνοται,, ὣς πάσσαλος, Κόκαλος. Τάντα- 
λος. ἐκ τοῦ ουν ακαλὸς γέγεται αχαλα προβῥέωνν. αντὸ 
τοῦ ἠσύχως. ἐκ δὲ τοῦ ακαλα γνδται ακαλαρείτης, ὡς 
παρα τῷ ποιητή) λξ ακαλαρείτα» βαθυρόου Ὥκεα- 
νοῖδ: --- ἀντὶ τοῦ ἠσύχως ῥέοντος. ὅδεν καὶ τὸ ρει ὁ(- 
φ2ογγον, τα α τὸ ῥέω. αχόλουθον γρ τὸ. Ώνεπνὸν 
μὴ κυματοῦσθαι μήτε Ταράττεσθαι ὑπὸ των ανέμων, 


ο. 1. 


Ὃ ο. απλα κα 


ο πα 


κι... 


Φαν 


μ..- 





4ο 


βο 


κ 


45 


1“ὀ 


30 


ῴ8ν 


45ο 


΄Άκανθος ; πόλις Μακεδον/ας” 


ή Α Κ 
ὥσπερ ἡ Φάλασσα. δούλ] τοῖς πγεύμασι. δεῶν γὰρ γέ- 
Ἠεσις τότυκται. 

᾿Ακάκατον πὺρ, πολὺ καὶ ἁπλήρωτον " 
ἀχάμαντὰι---- ἀκοπίαστον, ἰσχυρὸν, µέγιστον᾿ 
τὸ κάμνω. 

Ακαμαντοχάρμαν] οὐκ ἔστι πλεονασμὸς, ἄλλα πλάνη κλ/- 
Ίσεως. ἄχαμαντο άριας γὰρ, καὶ ᾗ κλητοὴ ἄκοιμο»το- 
Χόρωα. εἰ γὰρ πλεονασαός,, ἐκτεταμέγον ἐχρην τὸ 
αἲ νὺν δὲ συστέλλεται. πλάνη ἄρα αλίσεως. οὕτως Ἡρω- 
διανὸς περὶ πολὼν. τὸ ἄλφα μακρόν. τὸ γὰρ τὴς στε- 
ρήσεως ἆλφα, αεὶ ἐν συστολῇ παραλαωβάνεται" πλὴν 
τοῦ αάνατος καὶ ἀπάκατου. καὶ ἴσως δι τὴν ἐπαλλ]- 
λίαν ἐνταῦθα ἐκτείνεται. « 

᾽Ακάκητα, ὁ στερίσκων τοῖς λύπας, ἡ ἀπὸ τοῦ ἐν ΄Ἄρκα- 
ὁία ὄ ὄρους Ακκκησίου" } πανοῦργον᾽ οἱ δὲ, ἄγαθόν' οἱ 
δὲ, πραὺῦν, πο κοιαήτικο». 

᾽Ακάμανος, ἡ κάωῄηλος” παρα τὸ αἲ κάανει». ἡ ὠέματου 
πολύμοχθον γὰρ τὸ ζῴον. οὕτω Μειόδιος καὶ «λρος, 

Ακαμύθιος ἡ κύων" παρὰ τὸ αἰκάλλειν τοὺς δίους Φεσπό- 
τας, Μεθόδιος. καὶ Αναλυφη, ἄστεγος» ὕπαμθρος. 

Ακάσπιος, ὁ ἐπ εὐθείας περιπατῶν' παρα τὸ καμπὴν 
μὴ ἔχει». Μεφθ-διοο. καὶ αἁπάμπιοι δρόμοι, οἱ εὖὐ.εῖς 
καὶ ἁπλοῦ. 


Ὡς ὁ ὅτε σὺν 
ΔΝ 
παρὰ 


ὅτι ἀντὶ ἐρυμαάτων 9 ῥχχοις, 


ὅ ἐστιν ἀκανθώδεσι Φυτοῖς, περιβέβλητοι. Μεθόδιος. 


"σημαίνει δὲ καὶ ἄλλα. 

Ακονθὶο, ἡ ἀκανλυλλὴο, στρου-ίον ἐν ταῖς ών δις πα- 
Ὄήμενον, ὡς λέγουσω. οὕτως Ὡρίω». καὶ ᾿Ακώδιοον 
τ εἶδος τέττιγος: οὐ δὲ, τὸν ἀφωνον., 

Ακάνδε, ἄπὸ τοῦ τῇ αἰκῇ ἂνκεῖν 

᾿Ακαρὸς, σημαίνει τὸν ἐγκέφαλο», ὴ την. πεαλήν 
γόνεται ἀπὸ τοῦ κάρη" καὶ ὁιὰ τὸν χαρακτῆρω ὀξύγε- 
ται, ος τὸ ᾽μαδαρός. 

΄Απάρα , στὰ σκέλη Κρῆτες. ὴ 

"Άκαρα, πόλις τῆς Ασίας, ᾗ νῦν καλουµένη Νύσσα. ταύ- 

την "Αθυμβρος, Κρής τῷ γένει απὸ Ῥαδαμάνθνος, πα- 
ρᾳ Καρσὶν οἰκήσας», κο τιμηδεὐς, μετῷκιδεν εἷς τὸν 
τόπον τοῦτον, καὶ ὠνόμασεν ΄Ακαρα” καὶ τὸν διὰ τῆς 
πόλεως ῥέοντα ποταμὸν, αφ έαυτου "Αθυμβρον ᾖ ᾖ Θύα- 
βρον. οὕτω Μεόδιος. 

᾽Ακαρὴο, ὁ ἐλώχιστος καιρός. ἐτίῶετο δὲ πυρίως ἐπὶ οἱου- 
ὀήποτε ἑλαχίστου. Μένωνόρος 3 Ὄρας, ἄπαρῆς παρα- 
πόλωλας ώρτίως . καὶ ᾿Αριστοφανης, Τυωνος θύρας 
ἐξέπεσον ἐν ὦναρεῦ χρόφ-- παρὰ τὸν ποιρὸν, καὶ 
τὴν στέρησιν ἀκοιίριόν τι ὄν πατ ἔλλειψιν ἀρεαέριον» 
τὸ αὖ καιρὸν ἔχον, αλλ ἐλώχμστον. λ παρὰ τὸ πάρα» 


5 ἐστι τῇ ὀξύτητε, 
πα 


ἀκαρέον τὸ. ἀκέφαλον. κο μηδὲ αἀρχὴν ἔχον. 7 ὁ οὐ 
δύνατα/ τις πεῖραι διὼ σµικ ότητα. 
΄Άκαστος, ψδε Πελίου, πατηρ, δὲ ᾽Αλκήστιδος. Εριπί- 
όλο, Ἠτ' αρ "Άκαστος οὐκέτ' ἔστ᾽ ἐν ὠνδράσι" Ἠε. ας 


ἄδελφῆς αἷμα τιρωρήσεται: -- παρα τὸ καζω τὸ κο- 
σιῶ" ἔνδεν, -- κέκαστο παγέλληνας καὶ Αχαιούς: --- 
αφ οὗ πεκασµέγος» καὶ κάσµος, καὶ κόσμος. "Άκαστος 
οὖν, απὸ τοῦ: άλφα ἐπιτατικοῦ» καὶ τοῦ κάςω., ὁ πάνν 
κεκοαμγωένος. οὕτω Μεθόδιος. 
΄Άκατος, τὸ αικρὸν πλοιάριο». παρὰ τὸ ἄγω, ἄξω. ἦχα, 
ἠγμαι, ἦκται» ὠχτός: καὶ πλεονασμῷ τοῦ οἆλφαν ἅκα- 
τος, περιάγουσα καὶ διαποµέςουσα. ἐξ οὐ τὸ ὑποκορι- 
στικὸν ὠκαάτιον ὃ τινὲς μὲν ἐπαχτρίδα, τιὲς δὲ πορ.λωί- 
δα. τιὲς δὲ κάραβον ὀνομάςουσι». Ἶ ὧπὸ τοῦ ἀκτὴ 
γόετα! ἄκατος, ἡ ἅπ ακτής εἰς ἁπτὴν περιερχοµένη, 
ὡς περ μὴν λέγομεν, τὴν μὴ πελαγοδρομοῦσαν. οὕτω 
Μεθόδιος. 


ΕΤΥΎΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


ΑΚ 4π 


μένον, Ἰκονγμέγον. ἀπὸ τοῦ ἁκάζω, τὸ ἀχονῶ, ο 
µέλλων, ἀκαάσω, ἦκακα ἥκασμαι ἠκασμένον, καὶ τροπῇ 
τοῦ σ εἰς χ. ἠκαχμένον. 

᾽Αλάχοιτον λυποῦτο" απὸ τοῦ ακαχώ" 

ι ἄχος, αχώ, ακαχῶ.. 

Ακαχήμενος, λυπούμενος. Ἰστέον ὅτι τὸ ἀκοιχήμεγος, 
ἐπεὶ ὤφειλε παροξύνεσθαι, ὡς τὸ πεποιηένοςν οὐκ 
ἔστι παραπείωεγος᾽ αλλ’ ἔστιν απὸ τοῦ ἀκάχω» ἀκα- 
χημι᾿ ὁ παητικὸς ἐνεστῶς., ἀκάχημαι' οἱ γαρ Αἱολεῖς : 
την παραλήγουσαν, οὐ συστέλλουσι΄ καὶ ἡ µετοχή]. ο 
απαχήμενος. Ἱστέον δὲ ὃτι ἡ μετοχη του παρακειµέ- 
γου παροξύνεται, τῶν ἄλλων πασῶν προπαροξυνομένων᾿ 
οἱον. τυπτόµενου» τυφησόμενος, τυψόµενος. δεῖ δὲ 
προς-)εἶναι τῷ κανόνι τὸν εἰ ω) πο, παθους εἴεν' ο 
το αχαχῶν ἀκαχήσω, ἠλάχηκα» Ἰκάχημαι, Ἰκαχημέ- 
νου, ὧπα μγος. τὸ δὲ οὐτάμενος καὶ ἐληλάίιενοῦ, ὁ 
Ἡρωδιανὸς οὔ Φησι κατα πα φου γήεσδαι προπαροξὺ- 
τονα, απὸ τοῦ  οὐτασμένος πο) ἐληλασμέγος. ὦλλ᾽ νδὸ 
τῶν εὖς μὲν τοῦ τε οὕτημι κο ἐλήλημι καὶ εἰσὶν ἐνε- 
στὠτες, ως ἵστηωι ἵσταμαι ἱσταμενου.. 

Ακαχείατο] ο ὧπο τοῦ ὄκαχιῶ ακαχήσω ἄκχηκαν ανα χ]- 
μαιν Ἰκωχήμην κοιν Ἰωγικῶς, ἄκαχέατο" καὶ πλεόνα- 
σμῷ τοῦ ἑώτα, ἀπαχείατο. 

Ακαχίόεο, ἄχιλου» λυποῦ, ἀπὸ τοῦ ἀχῶ, ἀχίζων πο) 
ἀκακ/ζυ᾿ πα} ἄκαχῆσ-αι, τὸ ανιᾶσ»αι ἐπὶ όχει γύου. 

᾽Ακέανος., εἶδος ὀσπρίου ὅμοιον Φακῇ: παρὰ τὸ τν ρὸν 
καὶ ὦφθλαστον" πατὸ στέρησιν τοῦ πεάσαι» έστι 
ραῦσαι. 

᾿Ακεσώδυνος , ἰωτρθς ὁ τας ὀδύγας παύων καὶ Φερωπεύων" 
απὸ τοῦ ακὼ ἀκέσων μα τοῦ ὀδύγη. ἐξ οὗ κι) ῥηματι- 
πὸν ὄνομα ᾽Ακέστωρ" σημαίνει δὲ τὸν (παρίνι καὶ Άκε- 
στορίθηο" καὶ ᾿Ακεῖον, τὸ Φάρμακον ᾿Απεστὸν, 
ὁμοίως. 

᾿Ακεσταί] --- ἀπεσταὶ Φρένες ἐσθλώῶν: --- εὐθερώπευτ οἱ 
ευζωτοι. αἱ Ὕὰρ τῶν ὤγαθὼν ἄνδρῶ» Φρένεον, ῥαδίως 
πρὸς τὸ πρεῖττον µετατ/Φεντοι., εὐλεράπεντοι οὖσαι, ἢ 
Ῥερωπευτκαί: ἡ 

᾿Ακερσεχόμης, ὁ ὁ τὴν κόαην μὴ πειρόµενος. παρὰ τὸ κείρω 
το πόπτω, (ὁ μέλλων, περω" καὶ Αἱολωωδο» πάρσῳ) 
παὲ τὸ κόμη γύεται κερσοκόμής, διὰ τοῦ ο. πας γαρ 
ἐνεστωο ἡ, πέλλων, ἐν πρώτῳ προσώπῳ λαμβάνων σύγ- 
εσιν. τρεπει τὸ ὦ εἰς οἱ οἱον» λείπωῳ, λειποτάκτης ' 
μίέξω, μιξοπολίτης. οὕτω καὶ} ο κέρσω, περσοκόωης' καὶ 
μετοὶ τοῦ στερητικοῦ ἄλφα, οπερσοχόμης. 

᾿Ακεστρα, ἡ 7 ᾿Βελόνη ῆ μείζων, ἡν νὺν σακκοράφιον κα- 
λοῦσμ. ἄκέστρα δὲ, παρὰ. το ακεῖσ-αι ἦτοι συῤῥάπτει» 
τὰ θιεβῥωγότα τῆς ὀδόνης.᾿ τοῦτο δὲ παὶ | ἠπήτριον φα- 
σῳ". ἐἔπεὶ κο ἠπήτρια καὶ. ἠπήτηο,, κα) ὤπεστριαι καὶ 
ἀκεστὴς » οὺς »ὸν ῥάπτας καλοῦσι». χρή δὲ εἶδέναι. ὡς 
οἱ παλαιο} γυναιδὲν ἐχρῶντο εἰς ταύτας τος ἐργασίας 
καθ καὶ νὺν Σπύθαι. 

᾿Ακειόμενον, σημαίνει δύο” ασε ἠώμενον" καὶ 
ἐπὶ τοῦ ἐπισκευαζοντα» οἱ .Νῆας ακειόμενον. 

᾽Ακέραιας, ὁ ὁ ὑγμής. ἀπὸ τοῦ Γκέραος κέραίος πα) μετ τοῦ 
ἄλφα στερητικοῦ» ἄπέραιος ὁ αόργήτος. μοι ἄβλωβήο 
κυρίως ὁ μὴ δυμούμενος” ἀπὸ «μεταφορᾶς τῶν δια τῶν 
περάτων ἁμυνομένων «ώων. ἡ 3 ἐν τοῦ περῷ τὸ μιγγύω,  κρ- 
ώ. καὶ ὥσπερ παρὰ τὸ πτὠ, πτα(ῳ" καὶ πλεονασμῷ τοῦ 
»» πταω" καὶ κατα ἄναδιπλασιασμὸν παπταίνῳ" καὶ 
παρο τὸ περῷ περαίω περα" οὕτω και παρὰ τὸ κιρς 
γῷ χερνῷ κεραίω, κέραιος καὶ μετα τοῦ στερήτηκοῦ 
άλφα» ακέραιος» ὁ μὴ κεκραμένοῦ ακολον αλλ ἁπλοὺς 
καὶ αποίκιλος, η ανωφελὴς καὶ βλαβερός, 


Ἂκ 


» ᾿ ᾿ 
τούτο παρα το 


2ο 


46 


30 


2ο 


4ο 


2ο 


4 ΑΚ 
Ακέων. ἠσυχάθω». παρὰ τὸ ἀκὴν ἀκέων. ος, 
παρὸ τὸ ὧχος Αγίων καὶ ἁκέω"' αν) α Λόρα. Χέων. 
οὗ δὲν τὸ πανυ σιγᾶν καὶ λυπεῖσ-δαι λέγουσι.᾽ παρὰ τὸ 
πέω τὸ κοιμῶμαί, μετα τοῦ ἐπιτατικοῦ ἆλφκ, ακέω, 
καὶ ἄκέων μετοχή. τὸ νὰ απέων εἰ καὶ ηλυκοῦ ταρα- 

ε σχηματισμὸν ἔχει, Ἡ δ᾽ ἀκέουσ ἀπέβη:--- ἀλλὰ καὶ 
ὡς ἑπίῤῥη μα πληθυντικῶς εἴρηται, τὸ ακέων ἕκαστος, 
Αλ} ων δα/ννσθε: --- ἔστιν οὖν ἐπίῤόηαα μεσότη- 

ἀλλὸ κανών ἐστώ ὁ λέγων υὐτὸ µετοχήν: ἐπὶ τῶν 
νρων ληγέντων. οἷς παράκειτα, 9γλυκὸν εἰς ἄλφ., 
αρα). γούσφ τὸ σ, τούτοις παρέπεται τὸ εἶναι 'με- 
αλ. : οἷον, λέγων λέγουσα, Φέρων Φέρουσα, Φρονὼν 
| ον διὰ τούτου τοῦ λόγου δεβοννται. καὶ τὸ Ερείων 
τοχή, ἓκ τοῦ, ----Ἠρείδυσα γυναμεῶν. 
: ἐπ]ῤῥημα µεσοτῆτος, ἀντὶ τοῦ ἡ μα. ὃ τὸ 
ο) καίνε γίνεται ἀχὴν, κ) "ἀκὴν, αχή τις οὖσα" 
το κοἶονν --- ἀκὴν 3) ἐγένοντο σωώωπῇ: σε ἡ παρὰ τὸ γή 
ὸ σημαίνει τὴν ἔκπληξω, ἐν τοῦ ἀγῷ τὸ ἐμπλήττομαι 
κατα µεταληψιν τοῦ γάμμα εἰς χαππα. ὦς ἔστι καὶ 
τὸ λυγα]ον, ὃ σημαίνει τὸ σνοτεμον, λυγόφως καὶ λυ- 
κόφως οὕτω καὶ ἄγη καὶ η” καὶ κατὰ Αεταβολὴν 
τοῦ τόνου, γίνεται ἀκὴ, καὶ ακήν' ο γὰρ ἡ κ ΑΣΕ 
ἕις καὶ ἀφωνίαν ἐμποιεῖν. ἡ ἀπὸ αλά ο. ὀξὺ, 
τητος τοῦ σιδήρου" τουτέστη»» ἐπ᾽ ἅκ ρας ας ἐγέ- 
νόντο. τὸ κην, ἶτα, τὸ ἀπὸ διαφόρων δή έπιρ- 
ῥηματικὴν σόῤνα δν μεταγόµενα, τὴν. αὐτὴν ταῖς πτώ- 
σεσι Φυλάττει γραφήν" οἷον τὴν ἀπριάτην, ᾿Απριάτην 
ἀνάποιον:, --- οὕτω καὶ τὴν δκὴνν ακὴν τὸ ωμ 

Ακ, ἡ ὀξύτης. παρὰ τ τὸ κω, ἡκή” ὁ σηµαίνει τὴν ὀξύ- 
τητα. Ἀρχίλοχος, « στὴ κατ Ἰκὴν πύματος κυανέου: 
--- μα) κατα συστολὴν ακή. : 

Ακὴ. πόλις Φοιγίκης, ἡ νῦν κάλουμένη Πτολεμαῖς. οὗ δὲ 
Ανὴν Φασὶ καλεῖσθαι τὴν, ἀχρόπολιν τῆς Πτολεμαῖθοῳ 
ὅτι Ἡρακλῆς ὀγχ»εἰς ὑπὸ ὄφεως καὶ ἐν αὐτῇ ερα- 
πευΦεἰς, ᾿Ακην ἐκ τοῦ ακεῖσθαι προσηγόρευσε τὸν τόπο». 

5ο Ακηόον ἀφρόντιστοςν ἀγελεήμων, κηδεμόνα μὴ ἔχων., καὶ 
᾿Ακήδεστοι" καὶ ᾿Ακήδεσαν, ἠμέλησα». κήδω γὰρ τὸ ἐπι- 
αιῦμα ὁ µέλλων κηδῶ" καὶ µετάγεται εἰς ἐνεστ- 

ὃ µέλλων κἠδέσω, κεκήδεκα κεκήδεσµαι ’ θα 
καὶ ἀκήδήὸ, 

Ακηδί, παρὰ τὸ ἀπγδιῶ. τοῦτο, παρὰ τὸ ᾽άφδώ" 
παρὰ τὸ ἡδύς καὶ στερήσει, ἄηδυς' καὶ πλεονασμῷ 
τοῦ η, ἀχηδυς” παὶ ἐξ αὐτοῦ ἀκηδία. ἔστι δὲ ὄνομα 
Μακεδογμκόν. γέγονε δὲ, κάτα πλεονασμὸν, τοῦ κ. ἀηδία 
γὰρ. οὕτως Ωρίων. ᾽Απολλών γιος δὲ ὁ τὰ ᾿Αργοναυτικὰ, 

τὸ δει στα, γράφει: οἷον, Μή δέ μ. τἄκηδεί σιν 
ἆφο µήθητε λιποντες. 

ν νεβίαν, ων, ἐπὶ ιν ἕλκεῖ λυγρῷ Φάρμαν) Γκήμώα᾽ ἔπλα- 
σε: --- παρὰ τὸ ἀκῶ, ἀκέσων ὡς νεμῶ νεμέσω, καὶ 
τελῶ τελέσω. ἐντεῦδεν καὶ ἆ ἄκεστης, καὶ ἀκέστρια, ἄντ) 
τοῦ Φεραπεύτρια. 

᾿Ακήρατος] παρα τὸ κχραίνω» ὤφειλεν εἶναι ἀήρώνθοῦ 
ὄλλα τοβτικὴ ᾗ λέξις. ὴ παρὰ τὸ γῆραὀ γήρατορ καὶ 
μετὰ του στερητικοῦ αν ἀγγρατός ν καὶ δκήῥὄτος, ὁ 
ἄδ. 7 5αρτος καὶ μὴ πρῶν. 

2ο Ακήριονι, ἀσθενὲς, (δύνατὸν ν ἀψυχοποιὸνν νεκροποἰόν' 

οἵον. Ὀρθω είς η εὐνη δεν ἄκήριον. ἠὸτ ὄνείρον: - 
᾽οὐδετέρῶς δὲ νῦν τὸν ὃν ειρον εἶπεν. ὅτι ὄνειρος τὸ ὄνει- 
ου καὶ ὄνειραρ ὀνείρατος» ὧ Ίπαρ Ἡπατου. ὀὕτως 
Απολλ γιος. 
᾽Αχηθίς, ἡ σηδῶς διικεῖσθαι καταναγκάζουσα, Ἡ 7 μά 
ἡμᾶς Φροντῖζειν πθιοῦσα. 
᾽Ανηράσιον, αχέραιόν, καφαβόν. 


1 


20 


"τοῦτο, 


4ο 


ανω ολ ΜΕΡΕΛ 


Ακ 4 
Αλήνον, ἤσυχον. | Ακηχεδόννον λύπως, ο το. 
᾽Ακίβόηλον, ας ἐπὶ Σομίσματος δὲ ἓ., 4 καὶ τὸ 


ἀπαρεγχείι 
"Ακλαστος, Ἱ' οὐ λάιμ ἔμαόλοε. μέ οἡψὶ 
᾽Ακηχέδαται] παρὰ. νηυσὶν « έαται: ---λυποῦνται 
παρα τὸ ἀχῶ αχάζων αἷς νι ανιάζω" οεπείµε- 
Ύοον ὔχακα” ος. ἤχαδα" ὁ π. μὲ ὡι) ο. π 
χασται᾿ Ἰώβάη Ἰχάδαται' καὶ μετὰ ἀναδιπλωσιααμοῦ 


Αττροῦ, καὶ τροπῇ τοῦ αᾱ εἰς εν ἀκηχέδαται. 3 


᾽Ακηχεμένγ] ἀχῶ τὸ λυποῦμας, ἀχήσω, ήχηκα) ὁ Ἁτ.' 
τικὸς ὠήχεκα" ὁ παθητικὀς, ἀκήχεμαι, καὶ η 
χεμέγη. 

᾽Απιδνὸς, ασθενής. Όμηρος ἳ «Οὐδὲν ἀκιδνότερον. αλ 
τ έφει ἀνθρώτοιο: --- παρα τὸ πε νὰ ς οι) 
ἄπιδνόφ, ὁ εὐτελὴς καὶ ἐν ώς ὤν, ὢ αά ω παι- 
ὀνός, ἁλαπάςω αλαπαδνός. ᾖ παρὰ τὸ ν η ος, 
κοὶ πλεονασμῷ. τοῦ ὃ. ἳ Ὀάκιδνός ὁ α κ νούμένος. ο 
Μεθόδιος. οἱ ἐξ, λεπτὸν, 7 φροναν ἕ Ἀδύνατον, καὶ 


εὐτελ. έστερον. 

᾽Ακιδαλίή, ὄνομα. πρήνης" ἔστιο Ἂχις ἀκνς, ὄνομα κύ- 
ριον᾿ καὶ Αρ Ἀπίθαλος, καὶ κια Ἰ- οὕτω Χοι- 
θοολός. 
3’ ΑΧ νο ὁ ἀσ.λενής, ὁ λύνατος" ἀπὸ τοῦ κ/κυ» καὶ 
. στερητηῦ. κύκνο δὲ᾽ παρὰ τὸ ως τὸ πορεύόμδι, ὁ 
"γὰρ Ἰδχυρὸς ἐν της κωήσειδς βεται. μή Νιμ ν 
᾽Ακμράκής, εἶδος ἀκοντίου Περσικοῦ. παρὰ τὴν ἀκὴν τὴν 
ὀξύτητα, καὶ παρὰ 
τῶν δύο ὁμομσήι ον. καὶ ίνα ὅτι ἑτρώτη τὸ ὃ δἱρ ν, 
α5 καὶ ἐπὶ τοῦ Ἔρεχ δι ὐς. Ἐρμβθόνιος, πα τὴν 
ἔραν κα) τὴν δα ρόδοτος, δὲ διὰ τοῦ ω» ὤπινα- 

κης Φφησί: εἰκός ἐστι ανα ᾿τροπὴν ᾿ τοῦ α εἰς ω, ὦ ν 
ἀκὺςν καὶ ὠκύς. ἡ παρα τὸ ὠκὺς καὶ τὴν ην νο 
ται ὠκωάκης, νι 

᾽Ακίητα, καθόλου μὲν τὸ ο κινούμενα" παρ Ηνρος 
δὲ ἐν ἔργοις καὶ ἡμέραιον ὃ τάφος" Μ79’ ἐτ᾽ ἀκ]νήτοισι 

υκαθίζερττ- γόμος γὰρ παρὰ Ῥωμωοις τάφον μὴ κι- 
Υ6ῦ»» τουτέστιν ορύττειν. ν 

᾽Ακμάγμάτα" 
τὸ τωάγματα τῶν ποδὼν μετὰ ῥυθαοῦ" καὶ τῶν χει- 
ρῶν κωήματα" καὶ πλεονασμῷ τοῦ α καὶ τοῦ }, καὶ 
τ οπῇ τοῦ. Ἵ εἰς ἄν δι σροτα Ἡρωδιανός, 

Ακίο, τὸ τοῦ ᾿βέλους σιδή ου” παρὰ τὸ ακὴν ὃ νο 
τὴν ὀξύτητα ὅδεν κα κατ ἐπένλεσιν τοῦ αν 

παρὰ τὸ ακή οὐν γίνεται ὑποκοριστμιῶς ἀκές, ὡς 


σκαφίο, μνη αμνί εφόδου. 
Ἡσίδος, Δάφνης 3 


Ακιώτάτον, ἄσηπτον, ἀβρώτον.᾽ 


. τας ἀχιώτατοι ἠστοβοῆες : τι ἄσηπτου ἄβρωτοι. πὶς 
ο Ὕδρ λέγεται ὁ ἐν τοῖς ξύλοις σκώλξ. ἆἄλλοι γράφούσω ) 


ἄκίρώτωτοι ν ὃ κάλλιστοι. 

᾽Ακίχητα, ἀκατάληττα. ἀπὸ τοῦ κιχῶν ἀκ/χητόν 

παρὰ τὸ κίω τὸ πορεύοωαε" οἷον, Έκτορ σ μὲν ὧδε 

Φέεις ακίχήτὰ διώχων Ἴππους Αἰακίδκο ὀαήφρονος: - 

ἀντὶ τοῦ ανοχείρωτοι. 

"Ακί Άθήλος ὁ καθαρός" οἷον ἀρύβδηλος" ἀπὸ τοῦ κρύβω 
κρύβδηλος , καὶ. κ; ὀγλος” καὶ πλεονασμῷ τοῦ αι ὃ μ 

΄κρυβόμενος, ἄλλα Φαγερ ός. 

Ἀκίνδυνος] παρὰ τὸ ν τας ὀδύνας γίνεται κώδυνος" 
καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, ακίνδυνος. 

Ακκίεσθαι, τὸ μωραίνει» ὴ Τρουπομεῖσθαι εὐήθειαν. εἴ- 
ρῆται απὸ ᾿Δκκοῦς τος ῆτις ἱστορεῖται μαροτάτη γε- 
νέσθαι, ὣς καὶ τῷ κατόπτ ὢ διαλέγεσθαι, ἐπὶ τοῖς 
ὅπλοις ἁλκίζετα!" ἔτι τῆς ὕβρεως ἔχεται, ἐπαίρεται, 
γυνακίζεται, Φρύπτεται. ἡ µωραίνει, σηµαίνει δὲ καὶ 


να 


τοῦτο μ 


45 


τὴν αγίδα, ἄἀλλήλων συντελέγτων 


το 


οἷον. Χειρῶν. δὲ ποδὼν -ᾱινέγμωτα : --- 


49 


5α 


49 








4ν ακ - 


κ τὸν. δέλοντα μὲν προοποιούµενον δὲ αἱ δέλειν, ἄνκι-- 


σμοὶ γαρ προοποιήσεις εεἰσὲ, καὶ ὑποκρίσεις' ἀπὸ Ακκοῦς 
ο. τος Σαμίας. 
᾿Ακλειῶς» ακληλονήστως , ὣς μηδὲ Φήμην τι γενέσθαι" 
Μη μὰν. ασπουδεί γε καὶ ακλειῶς απολοίωην. 
. 
αμα ἡ ἀκροτάτη ον τοῦ σιδήρου κυρίως. -τ- τἐπὶ ἕν- 
αὖι ἵσταται ἀκαῆοι τς παρ τὸ ἥκω» ὄνομα ῥγματικὸν 
.ὸ σηκαίνει. τὴν ὀξύτητα ἡ διὰ παντὸρ: ἠοῦσα. ακη 
οὖν καὶ πλεονασμῷ τοῦ αι ὄἀκμή. 7 παρα τὸ κάμνῶν 
ο πίεται κατὰ συγκοπὴν κμῶ καὶ μετα τοῦ ἄλφα στε 
οητικοῦ, κμὴν ἡ αἡ πάμνουσα» καὶ μὴ κοπιῶσα «δια 
ειπὴν νεότητα" ἦ πόνους μὴ δυναμένη ὑποστῆναι. οὕτω 
30 Μεθόδιος. ἔνδα καὶ ὁ ἦλιος ἀκάμαᾳ παρ Ὁμήρῳ, διὸ 
Ξ.πὸ ὧεὶ νέον εἶναι τὸν εόν. σημαίνει δὲ τρία τὴν ὀξύ- 
σητα τοῦ βέλους, καὶ τὸ μέσον τῆς ἡλωνίκον καὶ. τὸ 


υμέσον Τοῦ: παιροῦ ὧρ τὸ Θέρους ἦν ακμή: --- καὶ ορ 
σαν. ἀντὶ τοῦ ακμαςουσαν. 
ε 
Ακμαῖοςν ὁ γεκνίκο» ὁ μὴ ἀποκαανων πρὲο τοὺς πό- 


νους. ἡ ὁ ἀκμὴν ἔχων τῆς ἡλικίας » καὶ ακμάςων, τῇ 
ἡλρεα ᾱ. 

Ακμῆτεο,, ωἡ κεχοπιακότες, ἀκοπ/αστοι. 5 μἲ καάωνοντες. 
παρα τὸ κάῤιν δν κωῶ" καὶ μετα τοῦ στερητικοῦ ἄλφα, 
ἁκμής. τοῦ πάανω ὁ δεύτερος αόριστος, ἔκαμον᾿ ἐξ αὐ- 

3ο ποὺ καωᾖο” κα) μετα τοῦ στερητικοῦ α» ἄχαμῆο, ο 
συγκοπῇ, αχιής, ἠργηκώςν ἀκοπος. 

Ἀλμήρος: λέγεται καὶ ἐπὶ τοῦ ακμαοντος, Ὀδυσσείκο 5 
"Θαμνος ἔην τανύφυλλος ἑλαίης» ἑρκέων ἐντὸς ὤκμηνος, 
Φαλέθων: -- ὁ άλλων, παὶ ανδῶν ᾿ παρα τὸ ακμή» 
ὁ σημαίνει τὴν «ἠλημαν. τοῦτο παρὰ τὸ γω, ἀγή ᾿ κοιν 
πλεονασαῷ τοῦ, ”». καὶ Τρο τῇ του γ εἰς µ.. ἀκωὴν 
νο ἄκμῆνορ σίτοιο, σος ἄσιτος, ὁιὰ τοῦ Τι 

ὁ γὰρ διὰ τοῦ Ίνος τύπος τήν ὀξεων πο.λεῖ. καὶ οἱ 
μὲν, ἁπλῆν παρα τὴν ἰκμὴν ίσο οὕτω γὰρ τὴν 
49 ος ασιτίαν οἱ «Αὐολεῖο. λέγουσιν ' ὁ δὲν σύν.)ετὸν, κατὰ 
στέρησιω τοῦ παμεῖν, ὡς δγλο τον ατημέλ Ίτον οὗ δὲν 
κατὰ στέρησι» τῆς ἐκμαδος" οἱ δὲ, τὸν πεμῆκότα περὶ 
το σιτίκ. ὃ δὲ Αρίσταρχος. λέγει τὸν ἄκμῆνον προπα- 
ροξυτόνως, παρὰ την χμήν" Θέων δὲ, ὀξύνεσθαι αξιοῦ, 
ὡς ἀγαΦός' ἔνιοί δὲ προπερισπῶσι». ἢἡ παρὰ τὴν ἄπτὴν 

τὸν σὔτον. 

Άκηων, σηµαίνει τόν τε σίβηρον, ἐφ᾽ οὗ οὐ Χαλκεῖς τύ- 
πτουσε, καὶ τοῦ αὐρανοῦ τὸν πατέρα. οὕτω γὰρ αὐτον 
γενεαλογοῦσι. Καλλαχοςν--- τῷ περὶ δινήεντι Ἄκμο- 
»δην. ἔβαλεν:--- εἴρηται δὲ ὁ μὲν τοῦ σιδήρου Ἡ παρὰ 

86ο - τὸ ἀλφα τὸ ἐπιπατικὸν, καὶ τὸ πμ» οπαάμων τὶς ὢν, 
τὸ ὠμαεράτως Φέρων΄ καὶ συγκοπῇ ὄκμων, ὁ πάνυ μοί- 
μνω». ὁ. δὲ τοῦ. οὐρανοῦ πωτὴρ, ἅπο. τῆς τοῦ. οὐρομοῦ 
ακαμάτου Φύσεως τὼν Φεολόγων. αἰνιττομένων το ἄχμη- 
τον αὐτοῦ τῆς: περιφορας" ῇ προλαμβάγοντες οὖν αὺ- 
τὸν, ὅτι ἀφθαρτός ἐστι κεκμηκέναι γὰρ. “λέγουαι τοὺς 

«πετελευτηκότας. τιὲς δὲ ΄Άκμωνα τὸν ἸΩκεανὸν ο οσὲ, 
δι τὸ τοὺς ποταμοὺς ακαματοὺς λέγειν οἷον» Ἆπερ- 

δο υχειφ απώκαντι γυνὴ Φεῷ» εὐνηθεῖσατ---- Ωιιεανοῦ 
δὲ ν:ὸν τὸν. Οὐρανόν. οἱ δὲν ἅπμωνα, τὸν, αἰθέρα. αὐέ- 
προς δὲ υίὸον ὁ οὐραγός, ὁ- δὲ αὐθὴρ, ακάκατος” ἐπειδὴ 
το πὸρ. πκάμωτὸν " οἷονν Ἕ--ι ακάμάτον πυρ. Μειόδιος, 

Άχνηστηα» ἡ ῥώχες παρὰ τὰ μὴ ὀψνασθαι τινὰ κνήσα- 
σθαι αυτην τῷ δή χειρί. 

Ακοίτης, ὁ ἄνήρ᾽ "Ακοιτις, ἡ γυνή» ἡ ἐκ παρΦενίκς ἄλ- 
λης κοίτης αἩ πειραεἴσα } ὀμόκοιτις " καταχρηστιιῶς 
δὲ, καὶ Ἶ δευτέρου γάμου αετεσχήκν-ᾱ. 

1ο Αχοὴ, οὐχὲ που: σα γὰρ εἰς ω καθαρα λήγοντα βερύ- 
τονα ῥήματας τὴν παραλήγουσαμ. ἐν τοῖς ῥηματικοῖς 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


46 
ὀνόμαισι βραχεῖων ἔχει ' «κονων Κον Φύω, Φνή: 
ἀπούω, ακοή. λέγεται καὶ τὸ οὓς ὅλον. 

"Άκολος, ὁ αικρὸς ψωμός» ὁ μηκέτι κολούεσ-αι δυνάµενος 
διὰ σµικρότήτα » ἡ καὶ εἰς μικρὸ τέμνεσθαι' Αἰτίζων 
ακόλους οὐκ ἄορας. 

᾿Αχόλαστος, κυρίως ὁ απα/δευτος" παρὰ τὸ μὴ. κολάσεως 
τετυχ/κέναν, τουτέστι παιδείωᾳ" ἐπὶ δὲ ᾿τοῦ κατωφε- 
ροῦον παρὰ τὸ, τὸ αμ. κολάσαι την υμίν. 

᾿Ακόλουθος,, σημαίνει τὸν ὀπίσω τὴν ε ὖν ποιούμενον. 1ο 
το γὰρ άλφα, τὸ ὁπίτω σημαίνει καὶ ἐν τοῦ ἐλεύθω, 
ἔλεν-λου ώοπερ τὸ. Αὖ ἔρνσα». 

Ακόνη, ὁ λος, ὃν οὗ ὀξύνεται, ὁ σίδήρος᾽ παρὰ τὸ πονῶ 
τὸ ΦΦείρω καὶ λεπτύνω, τοῦ ἄλφα ἐπιτατιιοῦ, ἡ δια- 
Φνείρουσα καὶ λεπτύνουσα τὸν σίδηρο». καὶ Ἑριτίθηο, 
Κατακονᾷ μὲν. οὖν ἀβίωτος βίου: ----. πογεῖν γὰρ το 
λεπτύνερ, ὡς τὸ σποδεῖν, τουτέστι κωεῖν» ποιοῦσα ἢ 
παρα τὸ κ)», την ὀξύτητα" ἠπα ρὰ τὸ κονῶ Τὸ ἐνεργῶ. 

᾽Απονητὶ, άνευ πόνου οὗ τὸ ἐναγτίον, ἐγκονητὴν, μετα π22ου. 
κατὰ τροπὴν τοῦ π. εἰς λν ἀπονητ) ὥκορητὶ Ἰωνικῶς, ὧς 29 
τὸ πῶς, κῶρ πότε, πότε. ὠπὸ τοῦ πόνις» πονιτὲ, κοιὸ 
ἄκονιτλ, άνευ αγώνος καὶ μάχης ἐκ μεταφοράς τῶν 
ἆθλητῶν, τῶν εὐμαρῶς περιγινοµένω»» ὥστε μὴ πονί- 
σασθαι. τουτέστι πόνιν ἐπισπάσασκαι. τοῖς γαρ παλα(- 
ουσι. λέγεται ἐν σ]ς βίας ἠδρώτα Ὑνεσδα» εἶτα πόνιν 
ταβο χερσὶν Αγαλαβάνεν. ὴ ὠκονιτὶ. τὸ εὐχερῶς καὶ 
συντόνως, ὥστε μηδὲ πονιορτον ἐγείρεσαι. 

Ακόνιτον, βοταν} ὀηλητηριώδης ὅτι ἐν τοῖς ᾿Ακονοίοις 
ὂρεσι, τῆς Μαρυκνδηνίκο Φύεται. ἡ ὅτι ὥκατωπαλαιστον 49 
πο) ἀήττητόν ἐστι, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν αθλητῶν᾽ ὧν 
οὗ νικηταξ, «ήττητοι ὄντες, οὐ πονμορτοῦντα!” πονιοῦ- 
σαι νο κο τὸ παλαίειν" τὸ μὴ ικπῶμενον οὖν ὑπὸ 
τὼν πινόντω», αλλα μᾶλλον ἐκεύνονς κατεργαςόμενον, 
Ευφορίων δὲ, Ίλυκῶς λέγει τὴν βοτανη». 3 ἦν οὐδεὶς 
δύναται κογίσαι, τουτέστι νησι. κονιορτοῦγταί γὰρ οἱ 
νκώμενοι τῶν παλαιστῶγ. οὕτω Μεθόδιος. 

"Ακοπος. ὁ μὴ ἐπικεκομμέγος., η] ἄτρῶτος, 

΄Άκον, »εραπευτόν. λέγεται δὲ καὶ τὸ ἀκούσιον. 

"Ακος, Φαάρμακον, βοήθεια, ζαμοι καὶ ἡ γενεά. 

᾽Ακολουδῶ, παροὲ το πόλλη, καὶ τὸ Φ}έω τὸ τρέχω, ᾗ ἐκ δο 
τοῦ ἐλεύ-ω. 

᾽Ακοντία, ὄφειο τινές" 
αποντία βοτάνη τις. 2 

᾽Ακόντισε" παροὶ τὸ ἀποντίζω. τοῦτο παρὰ τὸ ἄκων, Ἱ- 
µαίνει τὸ δόρυ᾿ τὸ δὲ ἄκων, παρα τὴν ὤκὴν τὴν ὀθία, 

᾽Ακοντοδόκος] Δονιμάζειν λέγεται τὸ ἐπιτηρεῖν᾽ παὶ Ἀο- 
κεύειν. τὸ αὖτ' ὃ, καὶ Δοκεῦ». κοιὶ ἀπὸ τούτου ἀποντοδδ- δι 
ποο, ὁ ἐπιτηρῶν., αήπου ἄποντίῳ βΒλΜΦΤ. 

᾿Ακόρητος" λέγεται δὲ καὶ τὸ ασάρωτον καὶ ἄκαλλωπι- 
στόν καὶ ὁ ἁπλήρωτος. παρὰ τὸ κόρος, πορῷ κορήσων 
κεκόρηκα», κεκόρημαι κεκόρηται, κορητὺς», καὶ ὧχό- 
ρητοο., 

κος. ἡ Φεραπεία". παρὰ τὴν, ακήν. κη γὰρ κυρίως» } 
οξύτης τοῦ σιδήρου. κοιν Ἶ απ΄ αὐτοῦ «εραπεία, ἅπος 
λέγεται. ἐντευ»εν παὶ τὸν ωτρον οἱ Φρύγες ἀκεστὴ» 
λέγουσι». οὕτως Ωρίων. ἐγω. δὲ παρα. τὸ ἄχου Φηιι) 
ὤκος' ἵν ᾗ τὸ την λύπην ἀπολυόμενον πο ἑ9μενον. 

᾿Ακοστήσας| Ὃ,ς ὁ) ὅ ὅτε τς στατος Ἱππος ἀκοστήσα: ἐπὶ Φά- 1ο 
τγής: -- οἱονεί ἀχοστήσας, τουτέστιν ἐπί στασει ὀνσχε- 
ράνας. ὅδεν ἐπιφέρει, Δεσμα δια ὁ δῥήεκον εί πεδίονς 
ὁε: -- η ἀκοσταὶ, αἱ πριζαὲν [ν᾽ Π] πρρθιάσας» και ὑπὸ 
τῆς τροφή: κρατὴς ών. ὴ ὑψαυκενίσαο, παν ατιμαγ ἔ- 
λης γεγονως. παρο τὸ ὄγω, ἄγος, καὶ ἀκοστήςν πατα 

«προπ]ν τοῦ } εἰς κ. ὁ ἔμπροσ.εν Φέλων εἶναι καὶ προη- 


ΑΚ 


ι 
καλούνται δὲ καὶ ακοντίλαι. καὶ 


47 ΑΚ 


γεῖσθαι, ἡ ὁ ὠραφίος. ῥυπανφείςὶ γοῖτος γὰρ ὁ 
ῥύπος. ᾿Ακοιτήσας δὲ, µίξεως ἐπιθυμήσας.. ας 
«Ἄκοτος, ὃ .- κατὰ στέρησι»᾿ κότος δὲ καὶ ὀργὴ, 

παρὰ τὸ κεῖσθαε, τὸ Φιαμένειν᾿ ὅτι ; τουτέστιν 

ἄ ὀργὴν ἀκμέε. ος , 

Άποσμα, ἀπρετῆ. µωρὰ, ἄδηλα. 

᾿Δκονος] Κα ος, --- αλλ ἐπαπουοὺς οὐκ ἔσχεν: --- 
ἐπακούοντας. ᾿Ακοὸν, ἐπήκοον, καὶ ἀκουστηιόν. 

Ακούω, ἀπὸ ο, οἷμαι. ἡ ἔστι ποῶ, τὸ νοῦ" καὶ 

μετα τοῦ ἐπιτατικοῦ ἄλφα, καὶ πλεονασμῷ τοῦ ν. 

ακούω" οἱ γὰρ ἀπούοντες, πάνν νοοῦσω" } ἐκ τοῦ κῶ 

- τὸ κοιαῶμαι, γίνεται κδύω" καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, 

ἀκούω" οἱ γὰρ απούοντες, οὐ κοιμῶνται. 

50 ᾽Ακουτιο] ἔστι ῥ]αακ ἀκούω" ὁ παθητικὸς παρακείµενος, 

ἠκουσμαι» ἤκουσται" ἐξ αὐτοῦ ἀκουστός, καὶ ᾽Απουτίζω” 

ὁ µέλλων ακουτίσω" ὁ ᾿Αττικὸς µέλλων., ἀκουτιῶ. ση- 

µαίνει ὁὲ τὸ ποιῦ ἀχοῦσαι. ἐπὶ Ύὰρ τῶν διὰ τοῦ ἐω 

ῥπμάτων τῶν ὑπὲρ δύο συλλαβὰς, οἱ ᾿Αττικοὶ ἀποβάλ- 

 σ τοῦ μέλλοντος, καὶ περισπῶντες, ἴδιον 


250 


λοντες το 
μέλλοντα ποιοῖσιν" οἵον, ὑβρίζω, ὑβρίσω, ὑβριῶ" λαντί- 
ζω, λακτίσω, λακτιῶ μυκτγρίζῶ, µυντηρίσω, μυντηριῶ. 

᾽Ακοῦμαι] παρὰ τὸ άχος αχοῦμαι, καὶ ἀχοῦμαι" ἵν Ἡ τὸ 
ἄχος Ἰῶμαι. ἡ παρα τὴν ἄκήν᾿ τουτέστι τὸ δί ψξυμμέ- 
νου σιδγρίου Φερωπεύειν. καὶ γὰρ τὰς δί ὀξυτάτων ῥᾳ- 
Φ/δων ἑωμένας τὰ διεῤῥηγμένα τῶν ἑματίων, ᾿Απεστρίας 
Φασίν, 

᾽Ακεύμενος] ἀκῶ, τὸ Φεραπεύω" καὶ ἀκέομαι' ἡ µετοχὴ, 
ἀχεόμενος" καὶ πράσει Δωρικῦ τοῦ ε καὶ ο εἰς τὴν εν 
ὀ/Φβογγον, ἀκεύμενος, ἀἱς ἐρέβεος ἐρέβευς. καὶ ἄπεον 
καὶ ἀκέοντος ὁμοίως. ἄκος, γὰρ κυρίως ἡ διὰ σιδήρου 
θεραπεία. 

Ακρατος] ἔστι ῥῆμα κερῶ' ὁ µέλλων, κεράσω, καὶ κατὰ 
συγκοπἠν κράσω” ῥηματικὸν ὄνομα, πρατός' καὶ μετὰ 
του στερητικοῦ α, ἄκρατος. ἐξ οὗ καὶ κρατήρ' αφ ο 
πίραται ο οἶγος, . : 

"Ακρητος) κρητῆρι δὲ οἶνον Μίσγον: --- σημα/νει, ὅτι τον 
οἶνον τῶν Τρώων καὶ τῶν Ἑλλήνων ἔμισγον. ἄρτι ὃδι 
οὐ σηµαίνει τοῦτο" ἀλλὰ, ἄκρητον, ἄντ] τοῦ, μ µί- 
ἔαντες τῶν βαρβάρων τὸν οἶνον µετα τῶν Ἑλλήνων, 

τουτέστω ἡμῶν. γίνεται ἐκ τοῦ κερῷ τὸ ἐπιχέω, κερᾶ- 

σω κράσω, κρατήρ καὶ πρητηρ, ὧ9 ἄκροτος άκρητος. ἐκ 
τοῦ κερᾳσῳ ο εν καὶ αχρασία᾿ πρασω, κρασί, μαι 

. ακρασίΣ, µετα του ἔπισατρου α. ακρασία γαρ, παν το 
περιττον καὶ ὑπὲρ τήν χρείαν. λέγεται δὲ καὶ το μὴ 
κατὰ νόµους συνουσιάζει». 

᾽Ακραεῖ ὠφύρῳ, τῷ ἄκρως ἄέντι καὶ πγέοντι' πολύν, } 
καθαρὀν ἢ πρωτόπνουν" ἡᾗ ὅτι πατ ἄκρον ἔχει τὴν 
«Σεωρίω. να . 

᾿Ακράαντον, ἀτελείωτον, ἁπλήρωτον. ἐκ τοῦ κραίνω το 
τελειῶ. ὁ µέλλῶν κρανῶ, ἔκρανον. καὶ ὠσπερ παρὰ τὸ 
χραίνω χραντὸς» καὶ Φαίνω Φαντος» καὶ ἄφαντος  οἵ- 


ο 


2ο 


."“Ὄ0 
τω καὶ παρὰ τὸ κράω κραντὸς, καὶ ἄκρωντος καὶ 
πλεονασμῷ τοῦ α, ἀκρώκντος ποιητικῶς. 
1] 3 η ᾿ , 
᾽Ακραγγὲς, ἀσθενὲς, χαλεπὸν, ὀυοχερὲς» σκληρὂ», αὖ- 


. λ 


στηρό»' καὶ τὸ ἀθὶ κλαῖον παιδίον. τὰ το ἄκραγγὴ, ὀξύ- 
χολα. ι 

"Ακρὰν, ἁπαήν. ᾽Ακρώτη. ἡ παχομιλία. 

Απορία, ποῖς Άήλεια ὑπὸ Μακεδονω». 

Ακραιϕνής, ὁ καλαρόᾳ" κυρίως δὲ ὁ περιφανήο, παρα 
τὸ ἀκέραιον καὶ τὸ Φαίνω, ακεραιοφανής, καὶ ὤκραι- 
Φνής συγκοπῇ. Ἡραδιανος δέ Φησι µη γύνεσθαι δύο 
συλλαβῶ» συγκοπῇ. ἡ «προφανής καὶ ακραιφνὴς, τοῦ 
ο τρατέντος εἷς αν ὢ6 ἐπὶ τοῦ µεσοπόλιος µδσαιπόλιος. 


10 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΓΑ. 


. 


Ακ 4δ. 


οὕτως Ώρίων. καὶ ἀκραιφνὲς, πρόσφατον, εἰλικρινὲς 
: ἀκέραστον πα αμιγὲς,  καθο ο ός κ. - κά 
Ακρέμων, ὁ κλάδο ὃ αὐτὸς Ὑρ καὶ κρεμὼν λδύτα, 
προς διάφορο» ἐτυμολογίαν. ἢ γαρ παρὰ τὸ ἄκρον γί 
ον όν κμε ιν ἐπ ἄκρου τοῦ δένδρου ὦν' ἡ παρὰ 
το Χρέμω πρεµω», ο πρεκαµενος. ο 
"Αχριας, τὰς ἀκρωρείας ' ἀπὸ τοῦ ἄκρις ἄκριος" οἵον, Αὐ- 7ο 
τίκα ὁ) ἀπροτάτας ὑπερέσχεθεν ἄπρίας ἀστὴρ, Ἀπολ- 
λώνιος. -ᾱἳ νι πΜ η ων 
"Ακρις βαρύτονον, τὸ ἀκρωτήριο" εἴρηται παρωνύμως, 
. παρὰ τὸ ἄκρα ἄκρις, ὡς χαρὰ χρω ο ο 
Ακρίς, ὀξυτόνως τὸ ζῶον. παρὰ το κάρη καρίᾳ" καὶ μετὰ 
τοῦ στερητικοῦ αν, ἀκαρίς' παὶ συγκοπῇ ἀκρὶεν ἡ κάραν - 
μὴ ἔχουσα, ἡ µικροκέφαλος. ἡ παρα μι ο λνν. 
λὴν ἔχειν διάφορα γὰρ τὰ γένη τῶν ζώων. : 


Φ γ΄ ” . Άι τ ρ 
τὴν ἀκραν. οἱ δὲ, παρὰ τὸ ἄκρας τῶν ασταχύων καὶ 
τῶν Φυτῶν γέµεσ-αι. 9 3 [ 


᾿Ακρίσίος, ὁ ἥρως, ἀπὸ τῆς ἐν τῷ ᾿Α γει ὧν γ ὕτω 4ο 
Μεδόδιος” : δὲ Ἴμδρος απὀ τοῦ ἀκρίζα νά νοΝν ος ν 
παρὰ τὸ αυμάζω «αυμάσιος. } παρα τὸ κρίσις κρί- 
σιοῦν καὶ ἄχρίσιος» ὁ ἄκριτος καὶ ὠμός, ἀπρίζω δὲ σή- 
µαίνει, τὸ ἄκροις ποσὶ πορεύεσθαι" λέγεται δὲ καὶ 
ὠκριβητίέειν.--- Δανάγο καλλισφύρον ᾿Ακρισιώνης: --- 
ἐν τοῦ ἄκρίζω. καὶ Εὐριπίδης, Μόσχον ὑπερήκριον. 

"Ἄχριτα, ἀδιαχώριστα, πολλά. ἀπὸ τοῦ κρύαι, ὃ ἐστι 
διαχωρίσαι. ἡ ἄτέλεστα. ο μον 

᾽Ακριτόμνδε, ἄχριε περὶ τοὺς λόγους, καὶ ἄταχτε, ἄτε- 
βαντολόγε, παρὰ τὸ κρίνω ((πρινὼ, κέκρικα». κέκριµαε, 59 
πέκριται» νφ. καὶ τὸ μῦθος" μετὰ δὲ τοῦ α στ. 


τικοῦν ἄναβιβαςομένου τοῦ τόνου, γίνεται ἀκριτόμωθος. 

Ν μ ΄ . . . Ἶ 
τὸ γὰρ εἰς οὐ δισύλλαβα, ἐν τῷ συν»έσει ἄναβ. ζουσι 
ἔνὂο νο 


τὸν τόνο». ή, ' 
Ακριβής] παρὰ τὸ πρύβω κρυ Ἶς, καὶ ἀκριβὴ ς.. 
τοῦ υ εἰς τα: τὸν γὰρ ἄκριβη οὐδεὶς Ἐν αρν 
ᾗ λαθεῖν τι. παρὰ τὸ ἄχρι καὶ τὸ βαιὸν, γίνεται 
ἀχοιβής, καὶ πχριβής. ὁ γὰρ ἀκριβὴς καὶ ἄχρι μικροῦ δῦ 
Ὁ. καταγνώσνεται. οὕτως Μλρίων καὶ ἆοιροβοσς. 
Ακρήβης. ὁ ἄρτι αχμαςων η) παρὰ τὸ ἄκρα καὶ τὸ ἥ η. | 
"Ακρον, σηµαίνει δύο τὸ ἄριστον καὶ κάλλιστον. ἄκρον 
λέγεται, καὶ 1 εἰς ἔσχατον πέρας ἆφιξις, οὗτινος οὐκ 
ἔστιν ἐπέκεινα, τὸ ἐξέχον. παρὰ τὸ ἄχρι, καὶ τὸ ὄν, 
ἄχρον καὶ ἄκρον. ἡ ἄρχον τι ὄν. οὕτω ΜεΦόδιος" ὁ δὲ 
Φίλων παρὰ τὴν ἀκὴν, ἄκερον, καὶ συγκοπῇ ἄκρον. 
ων. ακροθένια λέγονται αἱ ἀπαρχαὶ τῶν ὧν το 
“νῶν δὲ κυρίως, Ἴγουν τῶν σωρῶν' ἤδη δὲ καὶ απὸ "' 
Φήρας, καὶ ἄλλων. μι. τὸ ὢ)ν Θινὸς. ὃ σχααήνει τὸν 
σωρὸν τῶν χρήσεων, «ώιον, καὶ ἀκροθήωον. 
᾿Ακροχόλια, ἄρτοι, βολβοί, Φανή. ως 
᾽Ακροστόλιον, λέγεται τὸ ἄχκρον τοῦ στόλου, στόλιον. δὲ 
λέγεται τὸ ἐξέχον απὸ τῆς πρύμνης. καὶ ὀρ]κον ρε 
τῆς πρώρας ἀύλον, ἔνδα τὸ τῆς νεὼς ἐπιγράφεται ὄνο- 
μα. ἔστιν οὖν ἀκροσθόλιον» τὸ ἄφλαστον τὸ νατὰ τὴν 
πρώραν. αλλ Ὅμηρος ἐπὶ τῆς πρύμγης αὐτὸ παραδίδω- 
σι, λέγων, ΑΦλαστο»ν μετὰ Χχερσὺ ἔχων. .ς 
᾿Ακροφύσια, τὰ ακροστόμια τῶν ασκῶ». 
Ακρόπολις, καρόπολίς τις οὖσα, ἡ κεφαλὴ 
«στι κα) τόπος ύψηλος ᾿Αθήνῃσι. τὸ ὃ 
ὑπόπολις ὀνομάςονται. 
᾿Ακροπόλοισιν ὄρεσσιν, ὧν τὰ ἄκρα καὶ αἱ κερυφαὶ περι- 
πολοῦνται, καὶ πινοῦνται" ἡ ἐρίμοις' ἡ ἐφ᾽ ὧν κολεζ. 
ται τα (να. 
᾿Ακρόκομοι Θρήΐϊκες, ἤτοι ἀκειρόχομοι' ἣ άκρως χομῶν- 
τες, ἡ,οἱ συµμέτρας τοῦ κομᾶν ἔχοντες. 





:39 Ακ 


δο δα νόδυμας οἱ ελ πένοντες ἆ; έρατον ἐκ τῶν κὸ- 


9 άνωμ., ἐξ οἱ). νε] κλωνες' ἐκλήνγσαν ἐπειδὴ 
ἐν ἱσοῖς. συωπόσίοιρ τοῦ. ὅλον βίο . διάγουσ «ἄκρατοτο- 
τοῦντες, καὶ ἄκροκάωνν ἅπο τοῦ κώθωνος τοῦ ποτηρ/ου. 
᾿Ακρομίλὴν ἐπιγουνατισμόρ, 
-Ακροσφαλή : ἐπισφαλῶο, νι) κἐγγύς. πως. 
᾿Ακροχειρεσθαα, ἄρχέσθαι Φσειρών α«θίνων ἔργων. οἱ δὲ, 
ακρόχθιράς, πδὺς θάύχείῤαςν. | ὐνδρόνους. καὶ ᾿Ακρόχο- 
λος, οὗ ὀξύχολοι. 
᾿Αγροπόροι ὀβελοὶν- 


μή 
ια ἀκροις πείρεται τὸ κρέα᾽ μα) 


4ο ᾿Ἀκροβελίδες, τὰ. άκρα τῶν ὀβελῶν ἡ τοῦ ὀβελίου 
ἄρτου. - 
᾽Ακρώνα ς τὸ θροίσαώτα, καὶ ἡ ἀχρότης» καὶ ᾗ ακιὴ, 
τὸ ἐπίλεντον θροισμα.:) π 


Ἀκροθολισάμενοι, τῆς τσυωβολῆ» ἐν τὸ πολέκῳ ἀρξάμε- 
γοι ακοντίταντες. ἀκροβολισμὸς δέ ἐστιν, ὅτε πρὶν 
σνμβάλλουσιν. οἱ πολέμιοι αλλήλῳ, βάλλουσι τοῖς βέ- 
«λεσὶ καὶ τοῖς λ/θοις, . 

᾿Ακροβυστίν ἐκ τοῦ ἄκρόβυστος, ὃ σ]µαίνει τὸν κεκαλω- 
µένον. πάρα τὸ βύω τὸ καλύπτω, βύσῳ βεβυμα βεβυ- 
σωοι βύστης καὶ ιὠκρόβυστος. ο. ποιὶ ἄβυσσος" 

φβνστος, παὸ τροη τοῦ τ εἷς σν «βυσσος, μετα τοῦ 
ἐπιτατικοῦ ἄλφα 9 τόπος ὁ ἀπὸ μη ὑδάτων κα- 
λυπτόμενος. « 

΄Άκρον ᾿άωτον]. εὔτω δὴ ἅπαντες ὤιρον ἄωτον οἱ παν 
ἡμᾶς Φιλοσοφήσαντεςν τὴν. Φπαρχὴ» κατὰ αετάληψι». 
σ]μκίνει γὰρ τὴν ἀπὸ τοῦ ἄν ους αρχἠν καὶ καρπό»" 

κα ἄωτον γὰρ τὸ ὤννος' καὶ ἡ ἡλιμία. απὸ δὲ τοῦ άκρου» 
τὸ στούδκῖον. σηαίνει δὲ κα) ἀκρωτηρίου ὕψος. τὸ δὲ 
ἄνδον, δηλοῦ ἡμάτιον» η δέρµα. Ὄμηρος, -----. τί 
πάννυχον ὕπγον αωτεῖς -- ἀπολαύειο. 

Ἀκροῦ, παρα τὸ ἀκούω ὠκοῦ” ὥσπερ σάρῷ σαρῶν πύρω 
κωρῶ.. και πλεονασμῷ τοῦ ϱ, ἀκροῦ. ων ύπα- 
κούείν. καὶ ὑποτετάχ.) οι. 

Ακρωτηριάςω] ἱστορία, ὅτι οἱ παλαιο) τοὺς ἓν τοι ἄτο- 
πήματι ἅλόντας ἐνυββίζοντεα, τὰ ὥκρα τῶν ὥτων ἀπέ- 
τεµνο». τὸ οὖν κρω, μέγα. καὶ Δημοσθένης» ἠκρωτη- 
ριασµένοι». τὸ ΑπΜμασμαέι ἄντ) τοῦ ἐνωτικῶς Ἰκρωτή- 
ιασμέγοι. 

Ακροκελαιμίόων» τὸ ἄκρον μέρος, τοῦ κύματος ἐξ ἐπιπο- 
λης μελαινόμενος. τοιοῦτοι δέ εἰσιν ὅλοι οἱ οξεῖ; ποταμοί. 

᾽Αητὴ, ἡ Αττική" οἱ μὲν, από τινος βασιλεύογτος Αντοί- 
ωγος οἱ δὲ, απὸ τοὺ τὰ πλείονα µέρη. εἰς 3άλασσαν 
ο νολέυκόα, σήααίνει, δὲ τρία. λέγεται δὲ μα ὁ καρπὸς, 
παρα τὸ κατάγνυσθαι ἐν τῷ ἄλήθεσθαι Αγαζ τερος 
ακτή». «ὔτει εἰς το πρωτ τον. ὄἀκτὴ καὶ ὁ αὐγιολὸς τῆς 
Φαλάσσηοι ὁ παρα »άλασσαν κο) πετρώδης. τόπος" παρα 
απὸ γω τὸ κλάνω παρὰ τὸ πιώώψ. καὶ κλάση 
εἰς αὐτὴν τὰ κύματα. 

Αιτία τοῦ. ἡλίου] παρὰ τὸ γω τὸ Φέρω, ἄξω, ἦχα. 
 ἦγμα, ὁ) Ὑέγογεν ἀπτὶς, οἱογεὶ ἡ πανταχοῦ Φερομένη” 
οπάγυ γὰρ ἐστρ ἐκτεταμένη. ἢ παροὲ τὸ αἴσσω, ἄίξω, 
ἠθχου ἠ γαι, ντα, ἀκτίς' ὀρμητικὴ γάρ ἐστιν, ἐπειδὴ 
ὅπου ε νρῳ ὁπὴν, εἰσέρχεται. 3 

"Ακτιος] ὄκτιον τὸν Πάνα Θεόκριτος εἴργκεν. ἄκτιος ὴ 
Φηρατήρ: οκ γὰρ ἐπαμτῆρες οἱ «λήρατα/ ἦ ὁ ἐπὶ τὰ 
ἀκταῖς ὑπὸ τὼν ἅλιέων ἱδρυμένος' ἀγρευτ]ς γὼρ 
Φεός, ἐν Αθήναις τιμώμενοο. 

᾽Ακταίωρος., παρα τὸ τὴ. εκτὴν οὐρεῖν, ὅ ἐστι Φυλάττεν, 
τροπῇ της ου εἰς ω" καὶ Ακτωρεῖ», τὸ παρὰ άλασσαν 
Φυλάττεμ σημαίνει Φύλακας, γεωργούς. 

Ἁκταδα, ἐπὶ ἵππωγ. ακσωίνειν τὸ µετεωρίζεσὃαι καὶ 
ἐπαίρεσδαι, καὶ γαυριᾶν. παρὰ τὸ ἦνται ἀχτὸς, καὶ 

ΕΤΥΜΟΣΟΘΙΟΟΝ. 


4ο 


320 


ᾳ 
ο 
αἲς 
ς 
ο 


3ο 


ΕΣΤΥΎΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΝΕΤ. 


Α Α ν 
- 


ῥῥμα ἀκτῶ. α 
αχταίνω. καὶ απταῖνον µένου, τὸ ἀνάγον καὶ δυνάμενον 
ἀνορλοῦν., ὡ 

Αντωζων» ὤντὶ τοῦ ἐξανιστάμενος. ἀπὸ τοῦ ἄττω ὠτταζω, 
καὶ ἁπτάςω, τροπή τοῦ τ εἰς κ, ος Αττηνὴ ᾽Απτικὴ, 
καὶ νυττέλιος καὶ γυχτέλιοο. ] παρὰ τὴν ἀκτήν. 

"Ακτωρ' ὃς ἷν πατήρ Μενοιτίου. άγω ὠαρύτονον” εξ οὗ 
ἀγάγω κα) --- ἐπὴν ἄγαγωομι πόλιν: τι εἰς µι. άγων 
ὁ παργκείμενος, ἦκται, ἄκσωρι ὁ δικνομ/ζων. ᾗ γενική, 
ἄκτορος" καὶ αγατρέχει δἰς εὖ)ε] η. ἔστε δὲ κο) προση- 
γορ/κὸν παὲ Πύριον. ὅ Φασί τή ες ἀπὸ τοῦ ὄγω τοῦ αλ 
αφ οὗ, Τοῦ ὁ ἐξελκομένοιο, πάλιν ὤγεν ὀξέες ὃ ὀγκοι: 
--- ἄγω οὖν ἦκται. ἄκτωρ. Φαισὶ τὸν πατέρα τοῦ 
Άκτορος Αξέα, πρὸς τὸν Γλαῦκον τοῦ Σισύφου δια- 
γῶνιζόμενον ὀλύμπιοε, κωτεάξαι αὐτοῦ τὸ ἅριω: καὶ 
ἐπὲ τῇ πραξει ὀνομασαι τὸν υἱόν. Μεφόδιος. 

"Ακυτος] παρὰ τὸ κύω χυτὸς, καὶ ἄχντος, Κσλλήκαχος 
ἄκυδος εἰπὼν µεταλήψει στοιχείου, ἐχρήσατο, αμαρ- 
των περὶ σημαρομέγρυ. δηλοῦ γὰρ ᾗ λέξις ἐνθργήτικὸν 
σημαινόμενον » ταῖς μὴ κυούδαις. 

"Ακνον., ὠτόκιον. 

΄Ακυπρον, αμεγὴ . παρθένο». 

΄Άκνλον, βάλανον πρωήνη». οἱ δὲ, τὸ αἰδοῖον ὑπὸ Λνθῶν, 
καὶ πομέρου ὁ καρπὀο. ἔγιοι µαίκυλα. ἀχυλόν' τεν ὡς 
ἐγὼ᾽ όχω. 

᾽Απόκλιος» ἀπαίθευτοο. 

᾽Ακνρῆο, ἄτυχρ]ὃ” πα) ᾿Απυρήααταν ἀτυχήματα. 

᾿Ακώπητο», ὥπαρασκεύκστον ναῦ», Ἰ ἄνοπλον" -απὸ τη: 
λαβης. 

"Ακταῖοι, ᾖχ9ὺς οἱ αἰγιάλιοι. 

ἡδμιήρας πένητες. 

κτὴ. Γ τροφή, ὤλφιτον πρηθῆο. 
αν, πένητες» ἠργήκότες. 

ὝἈγχυδος, λέγεται ἡ ὤγογος Καλλίμαχος, σα οὐδ' ὠγώ- 
λακτες Ἴθ,ες, ουδ’ ἄκυ-δοι, πᾶσαι δέ κεν εἷεν ὕπαρνοι 
--- παρὰ τὸ, πύω, ἄπυορ- καὶ πλεονασμῷ. τοῦ 9, ἅκο- 
9ος, 3 παρὰ τὸ. πύω ὤπυτος», ἀκυλος" ὡς λόων λυτὸς 
καὶ ἄλντος: καὶ ὥρται, ὀρτὸς καὶ ορθός. ῇ παρὰ τὸ 
κύω τὸ πρύπτω, ἄκυδος. ἡ παρὰ τὸ μὴ ἔχειν σπέρμα. 
κύος- γὰρ τὸ στέρµα᾿ χύνεται γὰρ και) κρύπτετοι, Ἶ τε 
γονὴν πο τὸ πύγαα ἐν τῇ μή τρφ.. οὕτω Μεθόδιος. ἔστι 


δὲ καὶ κανὼν ὁ λέγων» τὰ διὰ τοῦ υ9ος ὑπὲρ ὀύο συλ- ο 


λάβας, διὰ τοῦ υ ψιλου γράφεται” Μήνθος. ὄνομα 
πύριον μαμμάκυθος. ὁ µωρζο. 

ὴ. Ἄχωλος, ἄπουρ, κατα στέρηση κῴλον δὲ, κατ ἐξοχρὴν 
τὸν πόδα σημαίνει 

᾽Αχωνὴ, ἡ θύτης τοῦ βέλουο. παρα τὸ ἀκή γίνεται χατα 
ἀναθιπλασιασμὸν ἀκωκή, ας ἔδω ἐδωδή. τα διὰ τοῦ 
ωχ] ὐπὲ δύο συλλαβας τῷ ῳ παραληγόµενα» σπάνια. 
ὀξύτονα μέν εἶσε δύο, ακωκ] κα ζωὴ” καὶ τὸ Σεώμ], 


ὄνομα πόλεω», βαρύνεται. ᾗ τὸ ἔχοντα ἐν τῇ δευτέρᾳ 5 


καὶ τρίτῃ τὸ αὐτὸ σύμφωνο», διά τοῦ ω μεγαλου γρα- 
Φονται᾿ ἔδω, ἐδη, αὸ ἐδωόγ) ὄγω» ἀγή» καὶ αγωγή: 
οὕτω κα) ακ], καὶ ἀκωκή. ἔστι καὶ πύργου σχῆµα. 


το Α ΜΕΤΑ ΤΟΥ. Λ. 


᾽Αλάβαστρον, μα ἆλάβαστρου» λήκνδος λιδήνη. πρὸς αὐ- 
ρων ἀπό«λεσι)" λαμβάνει δὲ τὸ ρ) ἁλάβαστος οὖσα. 
οὕτως εἰς τὸ Δ/ ὀγένους ἐγκώμιον. σκεῦος τ) ἐξ δέλου, 
η αυρο)ήκὴ-. παρὰ τὸ λήβῳ, μετα τοῦ στερητικοὺ ἄλφα, 
ἀλαβαστον:. καὶ πλεονασμῷ τοῦ ϱ ἄλαβαστρον, οὗ 
λαβέσθαι δια λειότητα αδύνατον. Ἠ]εόδιος. - 
Ρ 


5ο 


φ᾽ οὗ τὸ κουφίζω. πορὰ Αἰσχύλῳ. ἐξ οὗ ᾿ 


ὧν 


« 


ὃς ΑΛ ΈἘΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. ΑΛ 
9 Άλνδή οἳ ὁ ο Ν ὁ ἑστερημένος διὰ ειρῶν κρατεῖσθαι, ο λῆσθαι. οὕτω δὲ ος κτῶ" ι -- 
ὀβλκζην, ὁ ὁ ἀπατεὼν καὶ μμκωἁην. να πλά- | ρω γον εἰς µε, ἃἲ ς ἡρννν ἁ. αλὺ- 59 


η καὶ ἐκ τοῦ περιμένει ζῶν, οὐκ ἐξ ἐπιτηλεύμωτο, Ἀτήκαι ἐκεῖνοι γα γὰρ 9 εφ ἀμάῤήϊ καὶ νόημαι λέγουσι 


αλλ) ἀπὸ ἀπάτης, ὁ ἐπὶ πλέον τα ἑαυτοῦ κοωπάζων. κοὺ ἐν διπλασιασμῷ, ο ἀλαλύκτηκιαι' ἐπεὶ Γο/τής πολ- 
ὁ ἑναντίον τῇ εἰρωγείᾳ. εἶρων γὰρ, ὁ ἐπὶ τὸ ἧττον λοῖς ἡἡομκοῖς χρῆται, καὶ μάλιστα αχ νος καί 
ἄγων καὶ μεμῦν» ὅταν δυγάµεγος ν Φάσκη αμ ὀύνασθαι. χα μι δι ύναται δὲ αὐτὸ καὶ ἀπὸ τοῦ ορυρεῖμόα, 


ἸΑλάλη, ὁ φόρυβος καὶ ἡ ἄναρθφρος Φωνή. παρὰ ν ἅλα 8 παρ κκ δν γίνεται ἀλαλῶ, αφ οὗ αλαλύσσω᾿ 
τὴν αεὶ ον. ἅλη᾽ μας ος αἱ μέ: ολλ οὗ οὗ - 1 οὗ ῥγιατικὸν . (άλάλυκτος, καὶ ἀλαλυκτώ 
5; αλαλαζω, καὶ ἄλέλαγμα" καὶ αλκλητὸς ὁ θόρυβος, ωά αλαλυκτημαι. Μεθόδιο ' Ἱ 
παρ» την αλάλη»» ἡ κατα στέρηση τοῦ λαλεῖν, ἡ κατ ᾽Αλακάτη, καὶ ἠλακάτη Ἰω Ἰωνικῶς” παρὰ τὸ ἄγω τάξη, 57 α 
ἐπίτωσι οἵον ὁ πολύλαλ. ος ὄχλος. μα) αλαλάςειν», τὸ γίνεται ῥηπατηιὸν ὄνομα ἄἲ ἄκτος" καὶ τὸ 93ηλ τν ὤχτη: 


ἐν µάχαις. λέγει». παρὰ τὸ λω τὸ λαλῶ᾿ οὗ πα γω- καὶ πλεονασιῷ τοῦ άλφα, α αχάτγ καὶ πάλιν΄ ὄπεισελ- 
γον λάζω, καὶ ὀιπλασιασμφ. λαλκζω, και ἁλαλας Φούσης τῆς. αλ. συλλαβής, ὥσπερ εἴωδε γήεσθαι, ἆλα- 
Αλλος βοηθήσα». « ἐπαμύνας. ἔστι ῥ]μα ἄλκω" ὁ μέλ. κάτην ἡᾗἱ ἄγουσα τὸ ἔριον ἡ λίνον. οὕτως Ώρ (ά Αν 
υλών ἀλξω" ἐξ οὗ ῥηματικὸν ὄνομα ἅλξ αλκὸς αλκ'. ἸΑλοος, ὁ τυφλός, ὁ ἑστερημένος τοῦ λάειν, ὅ ἐστι ᾿βλέ- 
56 ἐκ τοῦ ἄλκω, ὁ δεύτερος αόριστος, ἄλκον. α μετοχ». πει. κ ς Ὀδυσσείας τη Ἄσταίροντα λάωντ τ-- 
αλκών καὶ ὁιπλασιασμῷ, ἄλαλκών. καὶ ο λνώ καὶ ο ἀντὶ τοῦ βλέπων- } παρὰ τὸ ἁλῶ τὸ πλανῶ, ἀλαὸς, ὁ 
ἤλαλκον. αλλ εἰ ἔστι απὸ βαρυτόνου Θέματος» παρ- περιπλανώμενος. ι παρα τὸ ἆλάσαι, ὃ σηα«΄ ο τὸ ἑλατ- 
«λήγεται ἄραι ὁ ὁ δεύτερος ἄόριστος μακροὲ παραληγούσγ. τῶσαιν ὃ ἐ εἰς τοῖς ὀφθαλμοῖς. εφόδια. Οὐ το 
ὤφειλε γαρ συστέλλεσ-αι. πάλλιον οὖν ἐστι λέγει», ἆλαοσκοπὴὴ ε ρε: --- Ἱτουτέστῳ» οὐδὲ τυφλὴν τὴν κα- 
τὸ τοῦ αλκῶ περιστωμένου" καὶ ἐιπλασμισμῷ., αλαλ- τασχοπὴν εἶχευ τουτέστων οὖν ἔλαδεν αὐτόν. καὶ 
κῶν αλαλκήσω, τὸ απαρέμφατο», αλαλκεν ὁ δεύτε- αλοιῶσαι τὸ τυφλώσαι" παρὰ τὴν ἁλην. τὴν πλάνη». οὗ 
«ρος αόριστος, ᾖλαλχον. γὰρ τυφλώττοντες αλώνται. ον κ 


ΑἉλαλκσαενλής» ἐπίθετον τῆς, ᾿Αθηνᾶς παρ Ὁμήρῳ: 3 ᾽Αλαταδνος, ὁ ἀσθενὴς αὶ εὐπέρθητορ" ἐκ τοῦ αλα- 
παρὰ δὲ τοῖς ἄλλοις. καὶ της ρας., καὶ Διός" (οἷον παςω. 
το Άλαλκομενε ὑς ζΖεὺς) ἡ απαλεξζητρε]ν προ.δυ μίαν ὄχου- Αλωπάθειν] λάπαδος, ἔστι βοτάνὴ κενωτικὴ της γεσυῤός" 


σα" ἢ ἐν αλκῷ αένουσα. αλκὴ δὲ μα). ἡ μάχη" καὶ παρὰ τὸ λα ἐτιτατικὸν καὶ τὸ πάθος. καὶ Δηάόηρίτος 
αλκάςειν, τὸ μάχεται" αλκομόνήν καὶ ἄλαλκομενηῖο τοὺς παρα τῶν πυνηγετῶν γιοκένους βό9ρους, λαπά- 1ο 
ἐν ἁπλασιασμῷ,, ως ἄταρτηρὸς» καὶ ἑτήτυμος, Ἀιὶ ἅτι- Φους καλεῖ, διῶ᾽ τὸ χεχεγῶσθαι. “πλεονασμῷ τοῦ αν, 
1}. } απο ᾽Αλαλκομεγέως τινὸρν ἐὐρυσαμένου αν- αλαπάςίοι τὸ πορθ, ἀπολλύω, αναλίσκ. ἁλατάξαι δὲ 
της ναόν' ὡς βασιλεὺς ν βασιληές μα) Θησηέο, καὶ κυρίως τὸ κενῶσαι. παὶ παρὰ τὸ ἁλαπαζω, ἄλαταβνος 
Οὐνηΐς. ἸΜεθόδιος ἡ -αλαιλκοῦσα τῷ μένει, ὃ ἐστεν τῇ ὁ ἀσθενὴς (ως α)κίζω αἰκιδνὸς) ὃ κενός κ λρον 


ὀυνάμει βοηθοῦσα. ἡ Ἱ. ἐν ᾿Αλαλκομεναῖο πόλει τῆς ᾽Αλάστωρ. ὁ ἁμαρτωλὸς» ἡ ὁ Φονεὺς, ἡ ἆ ῶν τοὺς 
Ὅ Ῥομωτήας τικωμέγη” ἔνθα πα) ᾿Αλαλκομένιον, ᾿ΑΡηνᾶς φό; νους Ζευς. κατὰ μὲν Χρύσιππον τὸν ὀλ λαο», ἐπὶ 
ἑερό». } ἡ, απὸ ᾽Αλαλκομενηίου τραφεἶσα Βοιωτοῦ. τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ Φος απο τῆς ἑλάτεωςι ὁ ἄξιος 
1ο ᾿Αλαλγακῇ αλάλημαι ἂν εὐρυπυλὲς ἀῑδος δῶ: ---- πεπλα- τοῦ ἐλαύνεσ-λαι δια Φόνον " ᾗ ἀπὸ τοῦ αλᾶσαι τὸ πλα- 
νγµοµ. παρα τὴν ἅλην τὴν πλάνην γήεται ῥῆμα ἁλῶ" νασ. ει) ἡ ὁ άλαστα ὁρῶ». κατὰ δὲ ᾿Απολλόδη ού) ἀπὸ 

Ἵ παράγωγο» λημε" καὶ κατα µεταβολὴν τῆς συζυγίας, τοῦ ᾽αλιτεῖν, ὅ ἐστιν ἄλιτανεύτως αδικεῖν. - μήποτε δέ 5ο 
Αύολικος γόνεται πρώτη: συζυγίαο» πο) ὁμπλασιασιῷ ἐστιν ὁ διὰ μέγείλος τῶν πεπραγµέγω» αὐτῷ, λ μὴ 
αλλη τὸ πωθητωιὸν ἀλαληααι" καὶ ἀλάλησθε. υΦιαταξιούμενος: ἡ ὁ τοιάῦτὰ τολαήσας πράστεν», » 1η 
ὁμοίως δὲ καὶ ἡ μετοχή προπαροξύνεται' ὅτι οὖν ἔστι ἔστιω ἐπιλαβέσθαι. ἐτὶ δὲ τοῦ Διὸς, οἷόν αλάστωρ Ζευς, 


παρακείµενος" δὲ γαρ ἦν παρακείµεγος, παροξύναιτο. ἀπὸ τοῦ τοῖς τὰ ἁλασταὶ παάσχουσιν ἐπαμύνειν" } ὃ τα 
οὕτω Ζηνόβιος' ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς ἐν τῷ περὶ πωθητηιῶ» ἆλαστὰ (τουτέστι τὰ Χαλεπα) τηρῶν. Μόνανόροςν. Ὁ 
λέγε, ἀπὸ τοῦ ἄλημι ὁ πα Φητικὸς Ὃ η λαμαι δ᾽ ᾽αλάστωρ ἐγω καὶ Ἠλότυπος ἄνδρωπος --- καὶ δαι- 
ο. καὶ ᾿Αττικῶς αλήλαμαι" ἔνδεν τὸ -- ἀληλάμε-θα περὶ μόνων αλωστόρων. οὕτως εὗρον εἰς τὸ λεξικὸν τὰ ῥῆτο- 
κύχλον: -- καὶ καν ὑπέρθεσιν αλάλημαιι ρικόν. συμθωνεῖ δὲ αὐτοῖς καὶ Μεθόδιος εἲς τα. 
Αλαλήμενος] Ἱστέον ὅτι τὸ ἑλαλήμενος, καὶ ἀχαχήμε- ᾽Αλαστὸς λέγεται. ὁ μέθης ἐ ἄξια ποιῶνν διὰ τὴν χακο- 
»οῦ οὑκ εἰσὲ παρακε/μενοι ἐπεὶ ὤφειλον παροξύνε- πραξία». γίεται ἀπὸ του αλαστῶ, ὣςα ατιστῷ ἄπιστος 4ο 
σθαι. ὁ ως τὸ παπομκένος᾽ ἄλλ᾽ ἔστιν αλῶ ἄάλημιν ακα- ὁ δὲ Φιλόζενος λέγει". ἔστι ῥ]αα ἅλὼ τὸ πλανῶ' γίνε- 
ὦ ἁπόχημι ἐνεστωτες ὁ παθητικὸς ἀκάχηααι, καὶ ται παράγωγον αλαζω, ὡς ἄνιῦ αγιέςων σκεδῷ σκεδα- 
αλάλη ναι Αολικῶς" οἱ νὰ Αολεῖς την παραλήγον- ςω. ἐκ τούτου αλαστὸς, ἃς σκευάςω σκευαστός καὶ ἐξ 
σαν οὐ συστέλλουσι, καὶ ἡᾗἱ µετοχὴ, ἀ«λαλήμεγος καὶ αὐτοῦ ῥῆμα αλαστὼ" σημαίνει το χαλεπαύω. οἱ γὰρ 
ακαχήμµενος. πλανώμενοι Χαλεπανουσι». οὕτως ὡ, βίωγ. 
᾽Αλαλύκτηωακι] -- οὐδέ µοι Ἴτορ Εμπεδον, αλλ ἅλα- ᾽Αλαστήσας, σχετλιάσαᾳ, δεινοπκθήσας " ἡ παρὰ τὸ λάζω 
πο λύκτηµαν: . τεθορύβή μεν ἄδημονῶ καὶ πεπλάχµαι. τὸ λαμβάνω, ὃ οὐκ ἄν τις Ἀλέλοι λαβεῖν. 
καν οἱ μὲν, παραχείμενον᾽ οἱ δὲ, ένεσ τῶτα Φασήγ. ἔστιν ᾿"Αλκστον] πένθος ἁλαστον ' καὶ αλαστα τὰ κανα ἀἰνεπί- 
οὗ» αλών αφ' οὗ ἄλλων, ον ανν αρύων αφ οὗ αλύσ- λήστα τινὰ ὄντα"' }ἡ παρα τὸ λάζω (λάςετο δ) ἔγχος) 
σω, ας ὀρύσσω, παν ὥσπερ ὀρύσσω ὀρυκτὸς οὕτως γέγονεν ἅλαστα, ὧν οὐκ ἄν τις λάβοε, αγεπίληστα τι- δο 
ἁλύσσω αλυντός. καὶ ὡς ἄταμτος ἁτακτῶ, οὕτως ἅλυ- νὰ όντα, τουτέστι Φευκτά. ὩὨρίων. ἡ ο, ο ἐερὰν 
τος αλνκτῷ" οὗ ὁ παρκκ/ενος, ἠλύκτηνα ὁ πα ητι- μιαρὰ, ὴ ανημονικα. 


κὠς ἠλύκτημαι" καὶ Αττικῷ ὀιπλασιασμῷ, ἀλαλύκτη- "λλαρα, τα Ποντηκὰ κάρυκν καὶ τὸν πὐλὸν τὸῦ ὀόρατος 
Ὃ συστολή τοῦ 3} εἰς άλφα, ἔφος δὲ τῷ ποιητῇ. ποι- καταξυόμενον. οἱ δὲ κει “Φένδρο» αλαρήαν | ὄθεν λ νά 
εἶσθαι ἐπὶ τοῦ ῥήματος τούτου Αττικόν" ἃὣς τὸ ἅλα- δόρατα αἱ ῥάβδο). 





68: ΔΑ 


Ἁλούνὴ ἀπὸ τοῦ ἁλῷ; Ἠαράγωγον ἁλαίνων ὡς δρῶ δραί- 
σημαίνει ἐξεστηκέναιν μαίνεσθαι" οἱ δὲ, ὀρύσσειν. 


5δ Ἀλαδερός ,Χλιερόν οἱ δὲ, ἡλιοδερές, 


᾽Αλάομαιν ἀλωμοι" καὶ τὸ ἀπαρέμφατον ἀλᾶσθαι. 

Αλαιστώνομαι, αγανακτῶ καὶ ὀυοπα)ῶ. 

᾽Αλαϊος, ὁ ᾿Απόλλων. ς Φιλοκτήτης γὰρ, παραγενόµενου 
εἰς Ἰταλίαν, απὸ τοῦ συμβεβηκότος ἑδρύσατο ᾽Απόλλω- 
νος ᾽Αλαίου ἑερόν" ἐν ᾧ καὶ το τόξον ἀπέθετο. 

: Ἄλγος, λύπη" παρὰ τὸ αλέγω τὸ Φροντίζω" ὃ περὶ 
πολλοῦ ποιρύμεθα καὶ ΦροντίςὈμεγ. τὰ γαρ τολυπαθή, 
«Φροντίδος ἄξιι. ἡ ἆ μὴ λέγει τὶς καὶ ὀνομάςει. 


΄ 


ταο λγεα, πήματα., 


ἛἌλγησις, ἄλγηδών. ποὺ ἀλγεῖον αῤῥωστεϊς. 

Αλ». αίνεινν τὸ αὔξειν. παρὰ τὸ ἄλλεσθαι τὸ πηδὸν πατὰ 
τη» αὐξησω. 

Ἀλδήσκω: καὶ ἀλδήσκοντος ληΐου, αὐξάνοντος" καὶ ἄναλ- 
Φήσκοντες ὑπὲρ χλονόςν ἀντὶ τοῦ ἀναδιδόμενοι, αὐξο. 
μενοι. παρὰ. τὸ αλὼ ἀλήσω ἀλήσκω" καὶ πλεονασιῷ 
τοῦ δέλτα» ἀλῤήσκων κατοὶ μεταφοράν. τὸ γὰρ ἀλήλε- 
σμένον οὐκ αὐξάνει. ρ] παρα τὸ ἄλλεσθαι, βλαστάνει 
κο ἀδρύνεσθαι. 

λα Ἀλδήμιος, Ἰ ] "Άλδος, ὁ Ζεύς: ὃς ἐν Τα. της Συρίας τι- 
μᾶται" παρὰ τὸ αλδοίνω., τὸ αὐξανω" ὁ ἐπὶ τῆς αὐξή- 
σεως τὼν καρπῶγ. Μεθόδιος, 

Αλέα, Ἶ Ῥερμασία ἄλεα, λέγεται ὁ τόπον. ὁ ὑπὸ τοῦ 
ἡλίου Φερασινόμενος παρὰ τὸν ἥλιον" (ώλιος γὰρ ὁ 
ο ὔλιο λέγεται) µεταφορικὠς δὲ καὶ πάντα τόπον έρ- 
μην ἔχοντα. 

λλπρω » τὸ ἐκφεύγω καὶ ἐκκλίνω», οἱονεὶ εἰς τὴν »ερ- 
µασίαν ἐκ τοῦ ψύχους ἀποφεύγω" [ώς] Φαείνω. τα 
διὼ τοῦ εσω ὑπὲρ :δύο συλλαβὰς, διὼ της ει διφΦόγγου 

γράφοντας, πλὴν τοῦ ὠδίνω, ὀρίνω" καὶ ἕως τοῦ ο 
τοτικοῦ σελίνεταε. 

᾿Αλεεῳ . τὸ πλανώμαι παρα τὴν. ἆλην τὴν πλάνη». ποὶ 
ἄλεριωνό ΕΥΟ »ερααινόµενοι. τὸ δια τοῦ εἰνω ῥήματα 
τὐπὲρ 9ύο συλλαβὰς διά τῆς εἰ διΦ9όγγου γραφόμενα, 
ἄχρι τοῦ . παρατατικοῦ πλένοσταν. πρόσχειταε» δια τῆο ει 
διφΦόγγου, διὰ τὸ ὀρίνω, ὠδίγω. ταῦτα γὰρ ἔχει μέλ- 
λογτα. 

Αλέσθαι, ἐκκλίναι» ἄἀναχωρῆσαι" κυρίως δὲ τὸ ὦπο πυρὸο 
ἐκφυγεῖν' ἁλέα γὰρ ῃ Φέραη τοῦ πυρὸο. δαλέα τὶς 
οὖσα » ἀπὸ τοῦ ὁµίω τὸ καίω. λέγετωι καὶ ᾗ εὐδία, καὶ 

ἡ βο/θει». 

ρε σημάνει δὲ τὸ Φυλαξασναι" 
πανυσιςι βοήΦεια. 
᾽Αλέγω, παρὰ τὸ λέγω τὸ Φροντίζων ἀφ᾽ οὗ καὶ λόγος ἡ 
Φροντές. Μένανδρος, Ονὐδὲ λόγον ὑμῶν οὐδ) ἐπιστροφὴν 

ἔχωτ--- κοὸ ἄἀλέγω μετα. τοῦ ἐπιτατικοῦ α. καὶ οὐκ 
αλέγω" καὶ Οὐκάλέγων, ὄνομα κύριον. ἄλέγω, παρα- 
γώγον ἀλεγίζω., αλεγύνω" --- δαῦτα- δ᾽ ἄλέγυνον: --- 
Μεθόδιος. -τ- σέ»εν δ ἐγὼ οὐκ αλεγίζω, σηµαίνει τὸ 
κήδεσθαι αλεγύνει δὲ, τὸ αὐξεται. 

89 ᾿Αλεγεμ]ου αλ. γερῆς, Χαλεπῆς. οὐ ἀπὸ τοῦ ἄλέγω ἆλε- 
γεὸςν οὐδὲ ἀπὸ τοῦ ἐλεῷ ἐλεεινός " ἀπειδὴ ὤφειλε 
γράφεσθαι δὲ τοῦ. ο τα γαρ, εἰς νου ὀξύτονα, μὴ ὄντα 
παρώνυμα » διὰ τοῦ ῷῶτα γράφονται" οἷν τάχα ταχι- 

:νὸς, πύκα πυκινὸς, ἀληθὲς ἄληθὸο χνὲς Χθεσινός" 
ἀλλ) ἀπὸ τοῦ ἄλγος ἀλγεινὸς κιὰ ἀλεγεινός" ἔλεος, 
ἐλεεινὸο, πλεονασμῷ τοῦ ε. καὶ γράφεται διὰ διφΦόγ- 
γου, ὡς παρώνυμο». 

.9 Ἀλεγεροὶ, αντὶ τοῦ ὀυεχείρωτοι” Οἱ ὁ) ἄλεγεινοὶ άνδρες: 
--- ἐπὶ τῶν Αχιλλέως ἵππων, ὁάι κ» ἀλγεῖν παρέ- 

ἔοντες' ἡ πρὸς τὸ πτήσασὀοι ἀδύνατο 


ΐ ᾿ Ν ” ’ 
πα αλεωρα, ἄγα- 


ΕΤΥΟΜΟΔΟΓΡΙΚΟΝ ΜΕ ΤΑΔ. 


Α Α δ4 

”Αλεν] Οἱ ὁή τοι εἰς ἄστυ ἄλεν: -- Ψιλοῦται, εἴτε Ἐπὶ 
τοῦ ἐγκλίγει τίθεταε, ὥς Φησι ὁ ᾿Ασκαλωνέτηο: εἴτε 
ἐπὶ τοῦ συστραφή νε ᾧ ' καὶ μάλλον συγκατατ/Φεµαι. 
ἔστι δὲ δεύτερος ἀόριστου. αλὼ τὸ πλανῶ ψελοντον” ὁ 
δεύτερος ἄόριστος ἦλον" τὸ δεύτερο». ἦλες ' τὸ τρίτον, 
ἦλε" τὸ πρώτον τῶν πληθυντικῶν, ἄλομεν' καὶ κατα 
συγκοπὴν, λεν" καν ἡ μετοχὴ» ἀλεὶς (ως Φανείς) 
ἄλέντος" τὸ ὑποταωντικὸν, ἑων ἁλώμαε, ἐὰν αλῆτω. 
συστολ} οὖν ἐγένετο. καὶ µεταβολη] τοῦ τόνου. 

"Αλλετωι] εἰς ἵππους ἄλλεται" α9ροισθείς, ᾗ πηδήσας» ] 
Φυλαχθείς, 

᾽Αλεξῶ, κυρίως τὸ τῇ γυναικὴ βογθῆσαι" παρὼ τὴν. ὤλο- 
χον᾽ καταχρηστικῶς δὲ καὶ τὸ ὁπωσδήποτε. 7 ἀπὸ τοῦ 
αλκὼ ἀλξώ' καὶ πλεονασμῷ τοῦ 8, αλέξω" ὅπερ 
ἐνεστῶτα αναχ.)ὲν, βαρύγεται ὑπὸ τῶν ᾿Αττικῶν. Με- 
Φόδιος. παρὰ τὸ. ἀλέγω αλέξω" ὁ µέλλων εἷς ἐνεστώτα, 
καὶ περισπώτω. 

Ἀλέξωνδρος, παρα το ἐπαλεξεῖν τῇ ] πατρίδι τοῖς πολε: 
ἀῑοις" ἢ παρα τὸ ἄλεξιν εἶναι ονδρῶν, ἤγουν βρήθειαν. 
αλέξω γὰρ τὸ αμύνω. 

Αλεντορὶς. ᾗ ὄρνις" καὶ ἡ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τρεφομένη 
δρίᾷ. κο ἄλεντρυένα ἔλεγον τὴν «ὀἴλειαν ὄρνεν: κοὲ 
τὸν λόφον τῆς περικεφαλοάαρ' Πέρσαι δὲ καὶ τοὺς κό- 
ρα. . 

Ακονμημή ἀγύνης. 

Αλε ξητήριο»] ἐκ τοῦ ἀλεξῶ ἀλεξήσω, καὶ τοῦ ἰῷ άσων 
ἀλεξιατήριον καὶ συγκυπῇ ἁλεξητήριον. ᾗ ἀπὸ τοῦ 
ἠλέξητου παητικοῦ ποραπειμένου» γίνεται αλεξητήο, 
και ἀλεξητήριον. τὸ ἔη, γράφεται διὰ τοῦ η. 

᾽Αλεξιάρη] Ἡσίοδος , Νειὸς αλεξιάρη» ποάδων εὐκηλήτει- 
ρα: --- ἁπαλέξουσα καὶ ἀπείργουσω τὴν αρὴν» τουτέστι 
τὴν ἐκ τοῦ λιμοῦ βλάβη», καὶ τούς παῖδας ἤδουσα | χοιέ 
9όλλουσα, εὔκήλος, ἠσυχαστρια. ἡ, ἄναγεουμένή γῆ. 

᾽Αλεξίιακος, ᾗ Αποτρεπτρη των κακών" ἀπὸ τοῦ αλέζων 
κο, τοῦ κοικόν καὶ τροπή τοῦ ω εἰο {, τὰ γὰρ ἀπὸ ἔνε- 
στώτων ἡ μελλόντων ἐγεργήτοκῶν γωόμενα ὀνόματο ἐν 
συν έσει τρέπουσι τὸ ω εἰς ια’ οἷον, ἄρχω, ᾽ἀρχιστράτη- 
γος” αὐξω. αὐξίφωτος λύσω, λυσέµαχος. οὕτω καὶ ἁλέ- 
έω, αλεξίνακου. 

᾽Αλεός, ὁ ἥρως, ὁ πατὴρ Αὐγης, παρὰ τὸ αλὼ παράγω- 
γον ἀλεύω" καὶ ὥσπερ παρὰ το λοχεύω Λοχεὸς, καὶ 
πελεύω Κελεὺς, σωρεύς Σωρεὺς, οὕτως ἀλεύω ᾿Ἀλεός, 
]Πε,οδιος. ὤλεος δὲ. ὁ μάταιο 
παραφρω᾿ ἦ 9 Φερμὸς κια ἐνεός. 

"Αλες, ἄλέεο. ἔστιν ἀολλέες" σημαίνει τὸ ὁμοῦ" καὶ κρᾶ- 
σει τοῦ ἃ ο εἰ α μακρόν᾿ οὶ ώποβολὴ τοῦ ἑνος λ, 
ἄλέες. ποὺ ἄλες ὧς παρα Καλλιμάχῳ ἐν Λοχιάμβοις, 


εἰἷσ 
δεν 


Ξ 


ποὺ αλ αφου», 8 


Ἔσ τὸ πρὸς τείχευς ἱερὸν ἀλέεο δεῦτε --- ἀντὶ τοῦ, εἰς 6 


τὸ πρὸς τοῦ τείχους ἱερὸν ὁμοῦ δεῦτε. οὕτως ὁ Χοιρο- 
βοσκός. 

λε σούριος. εἶδος ἠχθύου αλασσίου" ὄν τες πατ εὐ- 
Φημισμὸν» καλλιώνυµον παλοῦσι». ἔστι δὲ το ανν 
9αλάσσιο» αὐδοῖον ἆλὸς οὐρα, ἁλοσούριόν τι ὂγ. οὐραν 
γὰρ παὺ τὸ αἰδοῖον εἰώναμεν καλεῦν. Με όδιοο. ἔνιοι 
πόγχον πογχυλίου. 

Αλετρήβανον» ὁ τριβεὺς» παρὰ τὸ τρήβει» τοὺς, ἅλας. 
ἑἑλοτρ/βανον οὖν» κοιὲ ἁλετρίβανον ματ τροπήν.. ὡς 
κελ. :οφῆς. καὶ κελαφεφής, ἀπὸ τοῦ κελαινὸν καὶ τοῦ 
Φῶς' οὐ γὼρ ἀπὸ τοῦ νέφος. 

᾽Αλετρεύουσα »᾿ ἀλή-λουσα Ορφγαήις ἐνὲ χαλκὸν ἄλε- 
τρεύουσα παληῇο: --- ὅτι τὴν ᾿Αντιόπην ὁ Νυκτεὺς βα- 
σιλεὺς Θηβὼν, «υγατέρα αὐτοῦ οὖσα», ἐποίησε χαλκὰς 
αλήδει κριθαο. ' 

Ῥ 2 


5 


.5 


[ο] 
9 


4ε 


30 Αλεύατο ἀντ) τὀῦ ἐφυλάξατο. ---- ἄλεύατο κῆρα μέλαιναν ' 


ο 


σα 


οι 


66 
ων τος; νο ός ς να, Φεύδα. οἱ γὰρ Δαριεῖς 


ΑΛ 


ν άν» 

«λέγθυσεν α δοφα τὸν γγόφου ν. 

αννόν οὖν Φεῦ ον οὖν κοὺ τὸ αλευάδαν Άλι 

οὖν τοῦ δᾷ αντὶ τοῦ γή κειµένου. « μα 

» Φεύγω. παρὰ τὴν αλέαν τὴν Φέρμην», ἀλ ανν κο 

μη ο ὦ, κυρίως τὸ ἀπὸ τοῦ κ» εἰς «λερµασίαν. ἄτο- 

ο τν αν. ΄μεταφορ κῶς δὲ, ὑπὸ ἁπλῶς ἐκκλίνω ἀπὸ 
τοῦδε εἰς τόδε. καὶ Ἡσίοδος ὦ ἐν ἔργοις καὶ ἡμέραις, --- 

δεινὴν δὲ βροτῶν ὑπαλεύεο Φήµην: --- καὶ ὅττι σχήκα- 

Ὅπος συνθέτου. «τει εἰς τὸ σεύω. αλεύας, µετοχή. τὸ 

δὲ ἀλεύω, παρὰ τὸ αλῶ. οἱ γὰρ Φεύγοντες πλανῶνται. 


.-. κοῖν ἀλεύατο πουλὺν -ὅμιλον: --. εἴρηται δὲ απὸ τοῦ 
χείω Χεύατο" ποὶ τροπῇ τοῦ .. εἰς δαν καν ον του 
στερητικοῦ. α, ἀλεύκτο.. κ καβρ κε 


3. Αλευρόμαντιο, ὁ Απόλλων" ον πό . Ἅ ἀλούροις 


υμαντεύεσθ-α. 
σις] σήδω σήσω, καὶ σῆσιο" καὶ τροπῇ ποῦ σ 
εἰετι τῆσις' καὶ πλεονασμῷ τοῦ τ. μετὰ τοῦ ἆλευρον» 
γήγεταε ἀλευρόττησις, τηλία, εἰς κ κώ τφά Αλ ὠργίῆ 
τὸ κόσκι»ογ. οὕτω ων. 
᾽Αλέκτωρ, τὸ ἆῷον τὸ κατοηείθιον” παροὶ τὸ λέγω τὸ κοι- 
μῶμοι" οἷον, Τῷ ὁ) ἄρα παρκατέλεκτο γυνή: -- καὶ 
ὄνομα ῥηαατμκὸν» λέκτωρ. καὶ ἁλέκτωρ, ὁ ἐλάχιστα 
κομιώµενος. ἢ ὁ ἀπὸ τῶν λέκτρων», τουτέστι τὼν παι- 


τῶν, ἡμᾶς Φιεγείρων. καὶ ὁ ἤλιου δὲ ἁλέντωρ λέγετει” 


τ ὐκαματὸν γὰρ αὐτὸν λέγει, Ὅμηρος: ἐπεὶ ἀγρύπνωο τὸν 
συνγθν ὀρόμον ἐκτελεῖ". ἡ ἑλίκτωρ τὶς ὦν, παρὰ τὴν 

ἑλικοειδῇ αὐτοῦ πήνησιν. ζὔτει εἰς, τὸ ἠλέκτωρ.. ετι 

Αλέρα, καὶ Ἐλάρα" Ἐλάρας, γενεά.. οὕτω παρὰ Σιμωνί 
ὁψ" ᾿Αλέρα δὲ, παρο Πινδάρῳ, οἷον ᾿ΑἈλέρας ὠσόν: --- 
ὅτι δὲ τὸ πρῶτον ἐστὴν αληδὲς» πέστις τούτου . του 
παρ Ἡσιέδῳ μετα πι Ίο τοῦ ι λέγεσθαι τὸ πα- 
τρωνυμικόν" Εἰλαριάδην γαρ Φησὶ Τιτυόν. καθ ὑπέρ- 
Φεσι ἄρα τὸ ᾿Αλέρα γέγονε». οὕτως Ἡρωδιανόο. 

Αλεωρὴ, ἡ Φυλακή ποὺ ἡᾗ Φυγή. πο) ι μὲν λακὴ ν πα- 

ορ τὴν ἀλέαν τὴν Φέρμην» καὶ τὸ ὠρεῖν τὸ Φυλάττειν᾿ 

ἡ δὲ Φυγὴ παρὰ τὸ ἁλέκσ-αι αἀπαραφυλάντως. ἐκ. τοῦ 
λίω οὖν, ἀλεινρή μον ἀλεόμεδα Ἅ ον ἐκκλί- 
νοµεν. να 

Αλειτὴς, πηγὴ ἐν Ἐφίσῳ, οὕτω καλουμένη παρὰ τὸ 

μηλέποτε ἐπιλείπει» έρους, ἢ οφασλὰν χειμῶνος. 
οὕτω Μρθόδιος. σε 

"Αλειφον σημεώγει τὸ- ἄλειμμα. ἀπὸ τοῦ ἄλείφω ἄλειφαρ" 

καὶ το ὠποκοπὴν ο ἄλειφα. χλήεται αλείφατος καὶ 
κλίγετας ατὸ τοῦ απωθοῦς τοῦ ἄλειφαρν Ἶ ἄλειφας, 
οὐκ ἀπὸ τοῦ ἀλειφαν τς τινες. τὸ γὰρ, παρα» λέποι 
ὔφα, ἄλειδα, οὐ κλίνονγαι. ὅθεν τὸ γάλακτος. ατὸ 
τοῦ γάλαξ κενλίσὃκι Φωσίν. Ἰναγκάσὃδη δὲ ἡ εὐθεῖα. 
διὼ τοῦτο γέγονεν ἀποβολὴ τοῦ ἕ. οὐδὲν γὰρ οὐδέτερον 
εἰς ἕ λήγει. 

Αλείετης) ἀτὸ τοῦ ἀλείφων ἠλειπτος» ἀλείπτης, μα τῆς 
ει ὀφόγγου. ὅσα γὰρ ὀνόματα ἐκ τοῦ αλείφω γίνεται» 
εἴ μὲν διὰ τοῦ πτ ο ; Φνλάττει τὴν 6, ὀίΦοΥ- 
γον, αλει πτω, ἀλείπτης, ἄλειπτον Φάρμακον᾿ ανήλει- 
πτος, ὁ αἲ αλει φδείς" εἰ δὲ όιαά του Φ ἐπφέρετοιι 
σύνθετα ὄντα, οὐ Φυλάττει τὴν δ/ΦΦογγον, αλλα 
όλ τοῦ ͵ γράφονται" οἷον, ὑπηλιδής, ανυπηλιφής' 

δὲ τὴν ναῦν τὴν, αἲ αλκιφΦεῖσαν πίστη. πρός- 

κέται σύνθετα” ὁιὼ τὸ ἄλειφανν, ἄλλιαμα. οὖν ἔστι Ύνερ 
σύ».2ετογ, ἑλλ' ἁπλοῦν, ἀπὸ τού αλείφω ἄλειμμα. δε 
γωώθκειν, ὅτι γέγρωπται Διφίλῳ τφ κωμικῷ ὁρᾶμα 
ἐπιγέγοαπται ᾽Αλείπτρια. τὸ δὲ ἀλείπτης, αρσενικώς 


σηκα ένει 


ΕΤΥΜΟΔΛΟΓΙΚΟΝ ΝΜΕΓΑΙ 


| (γρ οσν η κ 


Ὡς οὐκ ἔστι πίστις ἂν ἄν δρὶ Φιλαλενπτοῦντε, α- τ.Τῃ 


ΑΔ. δ6- 
τοῦ ἀλείπτης» παιδοτρίβηᾳ’ εωθε 
ΓΦΙλαλειπ 


τὰ; παλεάατρας ἔχοντε, καὶ μμ ο 
ἔκαστον τῶν αειρακέων. 


σι 


Ἄλεισον, ον ον ῥιωὰ ον. λα κ) Ἂ ο ὁ 


κιὰ τὸ αν Αριστοφνηο. ἔστι δὲ εἶδος ποτη- 
ρου ἐοληνῖρν ὁ ὁιαφόρως. οἱ μὲν γὰρι λέγουσι 
παρὰ τὸ ἅλις". εἶστι πιεῖ» ὀαψιλῶς καὶ ὠθρόως. 
οὐκ ἄκριθῶς λοκῶν Σπρώτον μλνν ὅτι ἀντίκδεται 
αὐτῷ ἡ γραφή: τὸ ὁ γὰρ ὁ ἀλεισονα ἐὲ τής ει δι Φόγγον 
γράφεται" εἰ δὲ ᾖ ἦν ἆτὸ τοῦ ἅλιον 
γράφεσθαι. δεύτερον δὲ. ὅτι τὸ ἆλ εισον "Ψιλοῦτάν τὸ 
δὲ ἅλις ὀεσύνεται. εἰ δὲ ἡ 3ν. ἀπὸ τοῦ άλιον ὠφειλρ. ὃα- 
σύνεσθω. τὸ γὰρ ἁπανταχοῦ, ἐκ τοῦ ἅτας παραχθὲν, 
τὴν ἑασεῖαν του ὅπως ἐφύλαξεν.. ἄλλοι δὲ λέγουσε, τὸ 
ἄλες ἐστὶ τὸ σημςἍνον τὸ αδρόονι «οἷον ἐξ οὐ 
ἐστιν ὠθρόως πιεῖν. τούτοις. γὰρ ὁ. χρόνος. πώς 
τὸν μὲν Ὕὰρ 2 μοπερὸν ἔχει τὸ α...τὸ δὲ 
βραχύ. εἰ ὁὸ οπὸ τοῦ ἆλες,. ώφειλε τὸν. μακρὸν 
αὐτοῦ ἔχει». κρεῖστον οὖν λέγει Απολλώνιος  ὁ τοῦ ᾿Αρ- 
Αεβίου. ὅτι παρὰ τὸ. λεῖον γέγονεν. ἄλειον . 
Φέσει τοῦ σ, ἄλεισον. τοῦ α ἐπιτατμιοῦ ῦ. 
τουτέστι τὸ μὴ ὃν ὁμαλὸν, αλλα περιφερές᾽ --”- τὸ 
εὖ λείογ. ποιὶ εὐλόγως ψιλοῦται, τὸ γὰρ α- ἡ στ 
κὸν ἡ ἐπιτατικὸν ὄν, Ψψιλοῦται. οὕτως. ὁ Χοιροβ 
Αλείσιονν τόπος οὕτω πιαλούμενος» ὡς λέγει ὁ Χοιροβο- 
σπός. ἀπὸ τοῦ αλῶ αλέσω αλείσιον' ΠΠέτρης τ Ὥλες 
»ήηο καὶ ᾿Αλεισίου,  ἔνδα. ν βλ. ο ἷνν κ Σχ ὅπου ἡ 
κολώνγ. παρώκειτοα,. Ην κ ὃς 
Αλεί ο σημαίνει. τὸν ἁμαρτωλὸν μοὼ ἄν, διὰ ει 
διφφόγγου., ὡς ἐνταῦ «από Φάτο γὰρ ομοθω αλεί- 
την: --- καὶ λέγει ὁ 
αὐτοῦ. ὅτι ἄνεφάνη τὸ ο ἐν τῷ αλαί ο, : σημοώνε 
καὶ αὐτὸ τὸν ἁμαρτωλὸν,, καὶ ον τον μα της 23 
ἐιφδόγγου γράφεται. τὰ «γὰρ ἔχοντα το ο ἀναφαινόαε- 
ΝΟΥ ἔχουσα τὸ ε ἐγφείμενον οἷον σπείρα ᾽σπορὰν αλεί- 
ἼΦφω ἁλοιφή. οὕτως οὖν και σλείσης» αλθίτης. τοῦτο . οδὲ 
παρὰ τὸ αλῷ τὸ πλανῶ, ἡ ὁλοθρεύω. ο. 
᾽Αλήτής, ὁ Ἡροκλέους ἀπόγονους ὁ της Κορ/θου βασι- 
λεύς, υἷὸς ἐ Ἡππότου" αφ οὗ καὶ οἱ Κορῴδιοι Αλη- 
τὸ: ω.. Ε) Ίρηται ὅτι ὁ Ἱππότης ὃμι τὸν ἹΚαρνιόος. Φάνατον, 


ὤφειλε δια τοῦ ῃ 


εροβοσκὸς εἰς τὴ», ὀρθογραφίαν 


5ο 


ὑπὸ τὼν Ἡρακλειδῶν ἐκβληθείον καὶ λγστεύωνν ἔσχεν ᾿ 


αὐτόν. ση κοάγει δὲ καὶ τὸν πλανήτη. κο δεῖ γο- 
σχειν» ὅτι ὥσπερ τὸ κομήτης κα) πεζήτης καὶ πλανήτης, 
οὐ ῥπματρκὰ ἀλλὰ παρώνυµα απὸ. του πέδη καὶ σον 
καὶ πέωη οὕτω καὶ παρος τὸ ἆλη. ὃ ση κύγει πὴν 
νην.  γίεται αἀλήτης. οὕτω Φ,λόξενος εἰς τὸ ῥγκατικὸν 
αὐτοῦ.. αλίτης δια τοῦ. ῃ γραφόμενον, εὗρον ἐγὼ 
μονον τὸν ἁμαρτωλὸν, ἀπὸ τοῦ μὴ ἔχειν ψλσηψκι᾽ 
ἐστι ὀέήσι). 

᾽Αλητις] τινὲς τὴν Ἡριγόνην τὴν Ἰκαρίου θυγατέρα” ὅνι 
πανταχοῦ «Ἴτονσα τὸν πατέρα Ἰλατο" οὐ δὲν Αἰγίσθου 
καὶ Κυτ Γι αγήστρας Φασήν' οἱ δὲ, υτὴν τοῦ Μκλεώτου 
του Τι ῥῥηνίου θυγατέρα" ού δὲν τὴν Μήδειαν., «ὅτι με- 
τα τὸν φόνων τῶν παέθονν πρὸς Αἰγέα Ἀατεφυγον 
τεύσασα. οἱ ὁδὶ, τὴν ἱερσεφόνην' ὀιότε τοὺς πυροὺς 
ο ράς πέµµατα τινα προαέφερον αὐτῷ. οὕτω Με- 

οὖχορ. 


Αλή] ὅστι πλάνη. ἄποβολῷ τῶν δύο συμφώνῶν, όε- 
ται ἄνη.. καὶ Τροπ, ἆλη. ἡ ταρὰ τὴν, ἆλαδν ὁ -ση- 
µαίγει τὴν «δάλασσαψ. κυρίως γὰρ ἆλη, ἡ ὃν πλαάσσφ 


πλώνη. 


05 





ΑΆἈ 


Αλυτεύω]. «λητῷ τὸ πλανὼ, ἀπὸ: ττλο ὤλης τῆς πλάνης 
καὶ ἀπὸ τούτου ἄλητω αλητεύω | τὸ πλάνωμαι, ' 
Αλείωτα, υτὰ « πυροῦ  αληλεσμένα ἄλευρα 


σσ 


:συγκοτῇ 


ο ἄλεπαι ἡ ἐφ-θὸν ὤλευρον. λέγεται καὶ ἄλήτον. 


30 


5ο 


4ο 


2ο 


06 


1ο 


ο 


ΑἉλήνος]. Οὐ κεν αλήϊος «νήρν Ἰλιάδος  πόνηο ὥπόρος 
ήτοι ὧπὸ τοῦ ωὴ ὄχειν λήϊτον, Ἴγουν σιτοφόρον χωρίον 
τῷ ἀπὸ τοῦ μὴ ἔχειν λείαν, ἤγουν ώκλ “τῶν προ- 

ν) 

᾽Αλήον] Βτου ὁ καπποδίον πὸ Αλήον. οἷος λλες» ὅτι 
παρετυκολογεῖται τὸ ᾽Αλήτον απὸ τῆς γενομένης ἐν αὖ- 

«ππῷ τοῦ ἈῬολλερόφόντου πλάνης. λέγεται γὰρ ἐπαρθέντα 
τον Βελλεροφόντην ἐφ'' οἷς ἔπραξεν, ἐδελῆσαι μετὰ 
τοῦ «Πηγάσου τὸν οὐρανὸν κατοπτεῦσαι' τὸν δὲ Δία 
µηνίσαντα», οἴστρον ἑωβαλεῖν τῷ Πηγάσῳ" ὅδεν ἐκπε- 

σεν μὲν τὸν Βελλε Ῥοφόντην, ια) κατενεχηναι εἰᾷ τὸ 
τῆς Λυκίας πεδίου" λάρθα, δὲ κατ τοῦτο πηρωθέντα᾿ 
τὸν δὲ ἵππον λαβεῖν τὴν Ἠθ' δεηΦεἴσων τοῦ : ελιὸς δῷ- 

Ἑτπρον πρὸς τὸ: ἀκόπως περιέναι τὰς τοῦ. κόσμου περιό- 
ὀους. Ἱστέον δὲ ὅτι οἱ μὲν ολλ». 6 αὐτὸ; ὧπὸ της 
ἆλης που Βελλεροφόντου ἱ δὲ, ἐδάσυναν» απὸ τοῦ 
τοὺς ἅλας ἐκεῖ ήγννσθω, | 9 έλτιον τὸ πρῶτον». 

φς. ἡ ᾿ΑΦροδίτη, δι τὸ περ) πῶν «ῶον ἁλάσθαι 
ππην, Φεὸν» πολλων ἐρωσθεῖσαν καὶ πλαγωμένη». πεδα- 
νώτερον. δὲ τος ἐν Κολοφῶνι ον) η τοῦ "Ἄλεντος ρα 
πακοπάμοῦν, πι οτονες ο εφ 

᾽Αλήσα» κατα) στέρησιν τοῦ α. ἀπὸ τοῦ ληίῥεσθαι, οὕτω 
"Μεθόδιος, λέγεται δὲ παροξυτόνως ἡᾗ ἀσυλία. 

Αλλον » ἳ ὑνατάπαυστον. παρα τὸ λήγω τὸ παύὼν λέλη- 

εν αύρα, ληντὸς κα) ἄλήντος, ὁ Φκατάπαυστος καὶ πολύς. 
ἐξ οὗ καὶ τὸ, "Αλήντον. ὑωνεῖ τὸν αιεγούμενον λόγον: 

νν τωρα ἔστε δὲ ἐπίῤῥηαα ἠεεσότητος, ἀντὶ του οελήκτως 
µετάγεται γὰρ ἀπὸ τοῦ ονόκατος΄ εἰς ἐπίῤῥημα,, κονὼν 
δέ ἐστιν ὁ λέγων, ὅτι τὰ ἀπὸ ὀγομάτων εἰς ἐπιρῥημα- 
τωο]ν σύνταξιω μεταγόμενα» καὶ την αὐτὴν γραφὴν ταῖς 
πτώσεσῳ ἔχει. 
᾽Αληδὲο» το. μὴ λήθη ὑποπίπτον τοῦ δρεαίου” το. ἑναγ- 
τίον τῷ ψεύδει" μαφος δὲ τὸ κατ : ἐπερώτῆσι. λεγό- 
μενον. 

Αλήδω, τὸ ἐπὶ τῆς ύλης σῖτον ὴ ο μόὴν ἀλευροπειεῖρ. 
ὧπὸ ποῦ λὼ αληδω, ὡς πρῶ πρήθω, νὼ δω . νὼ 
κνήδω. αλήλω το αὐτὸ σημαίνον τῷ πρωτοτύπῳ. 

ἸΑλήμενωή Ἠάντας ἐπὶ πρύμνησι αλήπεδαμε -, ο θροι- 
σηναι, συστραΦ ναι. ὥσπερ παρὰ τὸ βῆναι βήµεναε, 

τω καὶ παρὰ τὸ αλῆναι ἀλήμεναι. ψελοῦται. 

Αλθαννος. ποταμὸς Ἰταλή ας ὅν Φασιν ὀνομασθήναίν διὰ 

Ὁ τὸαλθαίνεῳ τὸ τρχύµατα τῶν ἐν αὐτῷ λουομένων..ι 

᾽Αλθαύω». τὸ «εραπεύω. παροὸ τὸ ἀλθω. αλθαύῳ, . ντ. 
ρᾶ τὸ ἀλδαίνω, τὸ. δὲ ἆλδω τὸ αῤῥηώα, ἐκ. που ἁλόω 

«ττσὸ αὐξόνο: τὸ γαρ ὑψιὲς αὔξει..: -- 

Ἄλθετο, ἐπὶ τοῦ ὑγιασθῆναι' παρὰ τὸ τνήκ. ὅ ἐστιν 
αὔξειν» αὐξαώνειν τὸ γὰρ ὑγις αὔξεται. καὶ ἄλφος, 
φάρμακο». 

Αλθαιάτω, ῥίζα τις, 

ἛἈλιθδύεῳ, τὸ καταδύειν εἰσ θάλασσαν" ο τιφομλῶς δὲ 
τὸ κρύπτειν καὶ αφανίζειν" παρα τὴν ἅλα καὶ. τὸ 
βέύείν, Αὐλοιῷ  πλεονασμῷ τοῦ β. ὣς σίδη σήῤνη, 
ἁλιδύει» :ἄλιβόύειν, Δυπόθρων, Ερατῆς ἄλιβδύσασα 
λυγαίας δέµας. 

ΆἉλιας] ἔστω ἅλις, καὶ πλεονασμῷ τοῦ α, ἅλιας. ἔστι δὲ 
µονῆρες τὰ ἐπέῤῥηκα, οὐδὲν γαρ ἐστιν δἰς ας ἐπίῤῥημα 
1 προπαροξύτονον τουτα δὲ μόνον" τὸ δὲ αἴτιον τοῦ τόνου, 
ὁ πλεογασωάς " τα.λλ" ἢ ἀξύτονον,, ὡς ἐπὶ τοῦ ἑκάς, ἐωπάς" 
} παροξύτονον, ος τὰ, ἀτρέμας ᾖσο:--- οὕτως Ἡρωδωψνός. 


ΓΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


Α Α τι 98 


᾽Αλίαστοο] ώμώό ἁλίαστον ἔχει: --- καν -τ όμαδος 
9) ἀλίχστος ἐτύχθη: --» σηµαέγει δὲ τὸν ἀκατάπαυστον- 


παρὰ τὰ λιάζω τὸ σημαῖνον τὸ ἐνκλίνω" οἷονν --- ἄμφὶ 
ὁ) ἄρα σφι λμέςετο χὔμα Φαλάσσης:, --- ὁ μέλ λων λια- 
σω" γόγεται ῥηματμιὸν ὄνομα, λιαστός: κα μετὰ τοῦ 
στερήτικου. αν ἄλίαστου», ὃν. οὐκ ἄν τις ἐκκλίνοι. η] πα- 


ρα τὸ αλὼ ῥῆμα (αφ οὗ τὸ, --- ἀλεύκτο γέφα πολλή») 
φήώεται ἁλίζω, ὡς Φοιτῷ Φοιτ/ζω" Καλλκαχος. φοι- 
τίς ἀγαθοὶ πολλάκις «}εοί: --- αλ/όω οὖν» καὶ κε 
ὑπέρθεσιν λιάζω, λιαστος, καὶ ἄλίαστος" πολύ, ἄτρε- 
πτον. 

Ἀλάρτος, ἡ πόλις. ὴ ὅτι ἐκ τὼν ἁλιέων καὶ τοῦ άρτου. 
τὸ ἐλνικὸν Ἁλιάρτιος. λέγεται δὲ Ντισθῆναι ὑπὸ Άλε- 
Ἴξανόρου. ς 

λλα, σκεὺος ἐν ᾧ τρι ήβονται οἱ μζλὰ ὴ εἰς ὃ ὠποτίδενται. 

Ἁλωίδες ἔναλοι.. οἱ ὁιὶ «αλάσσης πλέοντες. 

Αλιακόν, αγάτιον αλιευτικόν. 

ΑἈλιβάντας, τοὺς ὲν Φαλάσση τελευτήσαγτας 
ρούς. ἄλλοι, τοὺς δὲ πενίαν ὠτάφους. 

Ἀ ͵ΆἈλίβρεχτος, ὁ ἐν τῇ, Φαλάσση βρεχόμενος᾽ 
βρέχει, καὶ ἅλο ἁλός, 

Ἀλιθόπτοις, πορφυρο)ο καὶ Αλιεργέα, πορφυροεργή. ᾖ 
ἐν Φαλάσση εἰργασκένα. 

Αλίζωνος, ἰσλμόα, ὁμ τὸ ἁλὶ διεζώσθαι. - 

Αλικάόκκαβα, τό τοῦ .λωτοῦ καρπός, 

Ἀλίβας, 6 Σενρὸς» παροὶ τὸ μὴ ἔχειν λιβάδα μήτε 5ερ- 
µότητα, ὅ ἐστιν ὑγρότητα. οἱ γαρ 6ῶντες, ὁ ὖγβαί, σήμα 
νει δὲ καὶ ὄξος, ὡς παρὰ Καλλιμάχῳ, Ἔβηξαν οἷνον 
ἀλίθαωντω. (πίνοντες: --- παρὰ. τὸ μὴ λείβειυ, ὁ μὴ λει- 
βόμερος ᾗ σπεγδόµενος. 

Αλιεὺς, παρὰ τὴν ἆλὸς γεν κὴν ἆλιὸο ἄλιεὺςν ος Δίακί- 
όηος Αἰακιδεὺς, μοι) ναύτης Σαυτιεύο. οὕτω Φ/λων. 

Ἁλικώγες, οἱ Βκλυνοί. "Όμηρος, Αὐτὰρ Ἁλιζώνων Ὁδύος 
πο) Ἐπίστροφος Ίρχο»: --- ὅτι ἡ γῆ αὐτῶν. Φαλάσση 
διέζωσται κοιὶ οἱογεὶ χερσόννησός. ἐστιν, ὑπὸ του Ενὐ- 
δείνου κα τῆς Προποντέδος ὁιεςωσμένη. οὕτω Μεθόδιος. 
οἱ δὲ, ἐφγικὸν. Θρακῶ», η. τῶν πολυφάγω». 

᾽Αλμοὺς», ὀῆμος τῆς Αστρος, ἀπὸ των ἐκεῖσε ἄλίμων, 

᾿ αλμίοεια, πα λιμοῦς, «πολλα γὰρ καὶ ἄλλα χωρία οὗ- 
τως ὠγόμαστ. αι. καὶ Ὕαρ ὤπο τὼν ῥάμνων Ῥρωνοῦς, 
τε "κος τῆς, Αττικὴς: πο Κνπάρισσος, ἀπὸ πυπαρισσω»" 
καὶ. Καὶ Ῥυπαρισσήεντα 2αὲ ᾽Δμϕιγένειαν, ἔναιον: --- 

Ἅλιαυρήεντα» Ταταμὸν ἅλιον βρεχόµενον., «Ἡ εἰς αλασ- 
σαν ῥέοντ ο» { αλ π1ρ» σα μεγον. 

Ἀλιὸρ. τὸ κυλίω" οἱ Ὦν, Μέλλοντας 16η παρ-)ένους ἅλμ.- 
ὀείσλαε: --- ὤγουν αυλήεσθαι. καὺὲ ᾿Αριστοφάνης Νεφε. 
λαις, ”"Απαγε τὸν Ίππον ἐξαλίσας οἴκκδε: ---- Αντ) τοῦ 


. υ 
ἡ τους ξη- 


τν α 
απο του 


9ο 


έα 


χο 


ο πυλισφῆναι ποιήσαο. παρὰ δὲ τὸ ἁλίω, αλ όω, ὡς ων 


ολίω ρολό δω. ἢ παρα, τὸ αλ λώ αλίω, καὶ αλιδῷ, ὧς 
πυλινὰῷ. ὴ παρὰ τὸ ἅλις καὶ τὸ δνῶ, καὶ συγκοπῇ αλιν- 
δω. ὴ παρὰ τὸ κυλ/νδω πυλινδὼ, αφαι, ἐρέσει τοῦ Αα, αν) 
τροπγ, τοῦ υ. εἰς αλ Αλ δήνρας, τας ἐν τοῦ κηρώ- 

ο βασι ανλίστρως 3 συαφορήσεις» κολωδήἈρας. αλινδεῖ- 
σναι. γὰρ ἁμιλλάσθαι, αλ συγκλείεσ»]α. χαὶ Αλρὸον, 
«δρόμον ἅρματων. , 

3.Ἄλιγος, ἄνευ τῶν δικτύων, ἀπὸ τοῦ λήίου, ἐξ οὗ γήγνε- 
ται, παὶ α στερητικοῦ. 

Ἁλμιαρνασδο, δι τὸ πρὸς τῇ αλ) τῆς Καρίας ὠκίσθαι. 

: οὕτως "Ὕλρος. 

Άλιος. ἐπίφετον" ἔστι δὲ 2ο) κύριον. ἅλς ἆλθς ὤλιος ὡς 
χ9ῶν χθονὸς χθόνιος, καὶ πτυξ πτυχὸς πτύχιος. τοὶ 
ὧπὸ μµονοσυλλάβων. (ἀξυτόνων δι τοῦ (ος γινόμενα ὀγό- 
µατα μὴ σημαίνοντα µέρος σώματος μηδὲ µετουσία», 


20 


5ο 


4ο 


-α 


0ο 


ο 


β9 Α Λ 
μηδὲ κτητηκὸὶ ὑπά ντα διὰ τοῦ ϱ γράφονται" οἶόν, 
Φρὺξ Φρυγὸς Φρύγιος, Στὺξ στυγὸς στύγιος. µέρος σώ- 
µατος,΄ βόειοῦν αἴγειοςι Χήνειος Φλόγειος, 'μετουσιι- 
στικόν. ζω . 

"Αλίον, σημαίνει τὸ μάταιο Ἡ ῥ ἅλιον τὸν μῦθον 
ὑπέστημεν Μενέλαε; ὧλς ἁλός ἅλιον, οἰονεὶ τὸ εἰς «)ᾱ- 
λασσαν ῥιττούμεγον παὶ ἀφανιζόωενον. ἡ ἀπὸ µεταφο- 
ρᾶς τοῦ Φαλαστσίου ὕδωτος" τὸ γὰρ τῆς Φαλάσσηο ὕδωρ 
ἄχρηστον εἰς πὀσιν" οὕτως άλρος" καὶ ἠλέδιον ὃα- 
λάσσης ι 

Αλιππα] παρὰ 
πῶς ἄλιππα. 

Ἀλίπηῤα, αὐχαηρά. . 

Αλύπλος] --- ἀλίπλοα τείχη Φε: --- τῇ αλάσση πλέ- 
οντα. ἡ ὑπὸ τῆς Δαλάσσης ἐπιπλεόμενα. " δεὰ 

Ἀλίπεδον, κυρίως τὸ παραθαλάσσιον «Χωρίον, το αλθο 
πέδον" ἡ τὸ ὁμαλὸν πεδίον αὶ τετριαµένον» τὸ οἷον 
αλχλεσμένον πέδον. λωνσς, οκ μν» η 

Άλις, ἐτίῤῥηαα µεσότητος" Αύ μέν τ) ἔνθω ἅλιρ πεπο- 

τήαται, αἱ δέ τε ἔνδα:--- τὸ ὑκκνῶς καὶ αὐτόρκως, 

τὸ πλῖρες καὶ πεκορεσµέγον. ὀπσύνεται: τὸ ὤθροιστικον 

α ἀκσύνεται, ἅπας, ἅλις. γίνεται οὖν ἐκ τῆς ἁλόο ' ἐν 

αὐτῷ γὰρ ἀδρόον καὶ {κανόν ἐστι τὸ ὕδωρ. ἔστι δὲ ἐπίρ- 

ρηµ: πρωτότυπο»' ἀφ᾿ οὗ ἄλιδα καὶ ἤληδαν τὸ πώνν. 
ὀκσύνεται. καὶ παρὼ τὴν ἅλα εἶναι, πολλὴν παλ 
μεγάλην καὶ ἀρκεῦ παῦσαι. πολὺ», ἄθβουν. ΜΑ 

Ἰςν ὁ : ὀ ” παρατεταµένος τῇ ὃα- 


τὸ αλείφω γίνεται ἄλειμμα, καὶ ΑΙολι- 


Αλιτενὴς, ὁ παραλιος τοπος, ὃ 
λάσση. καὶ ἁλιτενὲς, ταπεινὀν. 
᾽Αλίω, τὸ ἁμαρτάνω» ἔστι καὶ βαρύτόνον παὶ περισπω- 
µεγον. ἀπὸ γὰρ τοῦ λιτή» γίνεται ἁλιτῷ, τὸ λτης καὶ 
ἱκεσίας στερεῖσὃ σι" ὃ9εν παὶ αλίτης, ὁ αμκρτωλος. ἡ 
χοῦσις τοῦ περισπωμένου: --- Διος ὸ αλίτήτοι ἐφετμας: 
καὶ ᾽Αλιτεία, παραβῆναϊ, αδμιοῖν' «κὠὶ Αλιτήμων, 
ὁ ἄδιχος. Φ 
ἉΑλιτκίνω] Ὃς τέ τευ ἀφραδίᾳ αλιταίνεται ὀρφανὰὶ τέκνα, 
(ἀπὸ τοῦ αἁλίτω αλιτῶ, αλιταίνω" ᾗ ώπὸ τῆς ἅλης τῆς 
πλώνπε) Ἡσίοδος, ὃς ἂν εἰς ἆλην ἄγαγῇ τῶν κάταπο- 
νουμένων τέκνα. καὶ ᾽Αλιραίων απὸ τοῦ «λιτρον το 
μιαρὲν παὶ πογηρόν. καὶ ᾽Αλιτρία, ἁμαρτίαν οἷον 'αλι- 
. τρία» ’ Α ͵ [ ἓ -ῃ / νά -ἲ Ν 
Αλίσπαρτον, κυρίως τὸ 'κατεσπαρμένον' χωρίον ' μαι το 
ἄλευρον δὲ οὕτω παλεῖται. 
ΑἉλιτρύτου, ἐν Φαλάσση καταπονγΦέντος. 
᾽Αλιτόκαρπον, µατα!ιοτεκ»ο». 
ὀλλαρός, ό ολ Αλ μαὶ ἄδικος οἷόνν Εὖρε «Φεὸς τὸν 
ἁλιτρόν: --- ἀπὸ τοῦ ἁλιτῶ, ὠλιτρὸς καὶ ἁλιτραίνω" ἢ 
ἀπὸ τοῦ ἁλιτήριός κατὰ συγκοπή». «ή 
"Αλιτήμων] ἀπὸ τοῦ ἁλιτῶ περισπωµένου μέλλοντος αλι- 
"φήσω, γίνεται ἁλιτήμων . ως Φιλῶ Φιλήσω Φιλήμων ᾿ 
οἷον, --- οὔτ ἄσκοπος, οὔτ αλιτήμων. ος 
᾽Αλιτήριος, σηµαίνει δὲ τὸν ἁμαρτωλόν. ἅπὸ, δὲ τοῦ ἁλίτω 
βαρυτόνου γίνεται αλίτης ἐξ αὐτοῦ αλιτήρ, ὧς αρότης 
αροτήρ, ἐν τοῦ αλιτὴρ «λιτῆρος, γίγέται αἄλιήριοο, ὧς 
σωτὴρ σωτήριου. τὸ ϱἱ Ἱ. τὰ γὰρ ἀπὸ τοῦ εἰς ρ λήγον- 
τος διὰ τοῦ ριὸς. γίινοµενα, διὰ τοῦ γράφονται, τῆς 
τρίτής ἀπὸ Τέλους χῆς παραληγούσηο τῆς γενικῇο δεω- 
ρουμένής: οἵόν, αρ αέρος αέριου, στὴρ δωτῆρος σωτή- 
ριος αἲδὴρ αὐθέρος αἰθέριορι οὕτως οὖν αλιτηρ αλιτῆ- 
ρος ἁλιτήριος. ἐντευ εν ἐκαλουντο οἱ µιάσµατι συνεχο- 
µενθι, Λιμὸς κατέλαβε ποτὲ τους Αηγαΐους. ἥρπαζον 
οὖν τῳὲς ἁλούμένα τὰ ἄλευρα. ἀπὸ οὖν ἐκείνων, Ἠοὺς 
πονηροὺς ἁλιτηρίους ἐκάλουν. ἀλλῶς' ᾿Λιμὸς ἐγένετο ἐν 
Αθήναις, καὶ οἱ πόνητες τα Των ἁλούντων ' ἄλευρα 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΤΙΚΟΝ ΝΕΓΣΑ, 


ΑΔ 0ο 


ῴοντες, ἁλιτήριοι παρέτεινε δὲ 'το σημαμοµθ- 
νον καὶ ἐπὶ τῶν µετα βίας τὶ ποιούντων, ἀπὸ τῆς σι- 
ο. πῇς κατα τὸ « πόλεμο γενομένης. ἔστι 
καὶ παράγωγον ἀπὸ τούτου ᾽Αλιτραίγεινν τὸ ἁμαρ- 49 
τάνεν. Αλιτηρίν Δημήτηρ, καὶ Αλή δδες- ὅτι 
λιμοῦ ποτθ ψενοµένου, τούς ἁλοῦντας πάντας ἐφύλατ- 
τον, διὰ τὸ μή κλέπτειν τὶ τῶν ἁλουμένων. τον 
ἑπόπταο καὶ τηρητὰο τῶν αλουμένωνν τοὺς Φεοὺο οὕτως 
ὠγομαπσαν. ᾗ3- Ν 4 τύ τησ Ύνι 
᾽Αλία, καὶ ἁλίσας. παρὰ τὸ ἁλῶ τὸ πλανῶ, αλίω ἡ 
τοῦ πυλίω», αποβολῇ τοῦ κ, καὶ τροπῇ τοῦ υ εἰς ἂν 
αλίω αλίσω ἦλισα ' ναὶ αλίσαι τὸ ον, ἼΑπα- 
:. γε τὸν ἵππον ἑξαλίσας οἴκαδε:--- Μεβόδο. 
Αλίωσε] Ον9' ἁλίωσα. βέλος: -- µάταιον ἐποίησε. καὶ 
αλιώσαεν µάταιον ἠγήσασδαι, ἡ λος ος πι 
᾽Αλκὴ] παρα τὸ αρκῶ τὸ. βογθώ, αρκή' καὶ µεταθέσει 
τοῦ ρε λ, αλκή, ἡ ὀύναμις. ἡ παρὰ τὴν ἀκμὴν τὴν 
ἠλιακήν. τοῦτο παρα τὸ κμῶ τὸ κοπιὸ γήεται μή - 
καὶ μετὰ τοῦ στεργτικοῦ α, ἀκμή, ἡ μὲ κοπιῶσα, ἆλ- 
λα ὀυναμένήη Φέρει κόπους. κ 
Αλκὸ, παρὰ τὸν. ἄλκω μέλλοντα (οὗ ὁ ἐνεστως αλκῶ" 
αφ οὗ τὸ αλκτὴρ «άνωτος) γέγονεν αλκὴ, αἷς προ 
τὸ ἕλκω ὀλκή καὶ κατ µεταπλωσμὸν ἀλκί». .- 66 
αἀλκ) πεποιθώο: --- ἡ ἀρκὴ τὶς οὖσα ἐπὶ βοή  Εκυ- 
Ἱερίωρ γὰρ αρχεῖν τὸ βοηθεῖν. 3} απὸ τον ἆλξ ἀλκὲς 
αλκὶ, τῷ δυνάμει τεθάῤῥηκεν ὡς πλαξ πλακὸς 
πλακί. 
᾽Αλκαίαν: ἡ οὐρά. Νυρίως δὲ κα ο 
εἰς ἀλκὴν αυτὸν προτρέπει. "Όμηρος, Οὐρῇ δὲ πλευ- 
τρας τε καὶ ἰσχίω ἁμφοτέρωθεν. Μο . 
ἐποτρύνει µακέσασθαι: ---- οὕτω Μεθόδιος. «ΠΑΥΝΕ ται 
΄Άλκαρ» ὀύναμιο, σωτηρία" παρὰ τὴν ἀλκὴν ἁλκαρ. 
᾽Αλκάξειν, τὸ ἀνδρείως πρασσειν 'τί' καὶ αλκάςουσαν, 
μαχομένην. - μι κ υφι 
"Αλλίμος, παρὰ τὴν ἀλκὴν τὴν ἰσχὺν τὴν βογ9ητριὴν 
ἀρχεῖν' σηµαίνει δὲ ἠσχυρὸν, «δρασύν. . 
᾽Αλητῆρα., τικωρὸν, κὠλυτην, βογθόν. ά 
᾽Αλκμὰν, ὄνομα κύριον. παρα τὴν ἀλκὴν Αλκαά». 
Αλκμήνη] παρὰ τήν αλκὴν αλκήνη" καὶ πλεονωσμῷ τοῦ 
μ Αλκμήνη, ὡς Άλκμων ᾽Αλκμάων.. ἡ παρὰ τὴν 
: οὐδὲν γαρ ἔχομεν εἰπεῖν 


Μήμτούς, :ἑλέγοντο οὖν οἱ τοὺς ἁλοῦντας τηροῦντες 
καὶ ἁἅρπα ) Ἰ 


5ο 


τοῦ λέοντος οὐρα, δια τὸ 


ο. ἀπμὴν- ακμήνη καὶ ᾽Αλκμή. 
ἐπὶ τούτου πλέον. κύριον Ύαρ ἐστι το ὑποκείμενον.. οὐ 
δεῖ γὰρ ἐπὶ τῶν κυρίων ἐτυμολογίας λαμβάνειν. οὕτως 19 
"Ἡρωδιανος περὶ ο ᾿ : 4 

᾽Αλκμαάρες», τὸ αλεξητήριον, κατὰ πλεονκσμὸν τοῦ µ. αλ- 

᾿ εως. γάρ. ἐστι τὸ  λάλκοῦνι(ἆ ἐστι ην) νο αρὰν, 
ἀπεῖργον τὴν: βλάβη». : Νεθόδιος. ρλάὰ 

᾽Αλκάος] ὃν τρόπον οἱ. Ίῶνες. ἐκβάλλουσι τὸ α. τῶν κτη- 
τικῶν, ᾖγονν τῆς ει ὁιΦῷἼγγου, τὸν αὐτὸν τρόπου καὶ 
τού Αἱολεῖς τῆς αι ΦιΦόγγου. ἐκβαάλλούσι τὸ ' οἷον 
Θ/βαϊυς Θγβάος, ἀρχαῖος ἄρχαος, ᾿Αλκαῖος  Αλκάος. 

Ἁλκυὼν, εἶδος ὀρνέου" παρὰ τὸ ἐν ἁλὶ κύδιν, ἤγουν ἐν 
Φαλάσση. λέγεται καὶ ὑποκοριστίκῶς λος .. Φασὶ 5ο 
δὲ, ὅτι κὔμα ἀφανίζον αὐτῷ τὸ ἁά ᾿ καὶ ἐπὶ πολὺ οὔσης 
ἀτώινου, ὁ Ζεὺς ἐλεήσας αὐτὴν, ὥρισεν ἠκέρας τίνας 
εὐδιεινας, ἐν αἱξ τίχτει παὶ ἐκγλύόφει, ἅπτα ἑπτα". ἂς 
λέγουσιν ἀλκνονίδας, τος γαληνούς. 

Αλκυδών, ολκυών, πλεονασμῷ τοῦ ὁ, καὶ ἔστι µονῆρες. 
οὐδὲν γὰρ εἰς ων καλαρὸν λῆγον πλεονασιῷ του ὃ, 
ἆλλα µόνον τοῦτο. Ἡρωθιανός, 

᾽Α. }, σύνδεσμος διασαφητικός' ἐν τοῦ ἁλια συνδέσμου " 
τοῦ δυμπλεντικοῦ,. καὶ τοῦ ἡ συνδέσμου δικςδυκγηνοῦ. 


ο γω ο, 


-α-φθιμὸς κ --τ-ᾱ δρ. 


-----ᾱν 


[ 
ι 





4ο 


. 


07 


30 


3ο - 


ΑΔ 


ἀντὶ τίνος παραλαμβάνοται ὁ ἄλλα σύνδεσμος ἀντ) 
τοῦ. καί" οἶον, ἡωέρα μάν ἐστιν, αλλὼ το νέφη οὐχ ὁρῶ. 
Α΄ ὅ τι οἱ" τέσσαρα µέρη λόγου. ἄλλα, σύνδεσμος" τὸ 
ὃ, ἄρθρον τὸ τὸν ὄνομα ἀόριστον ' τὸ οἱ, ἀντωνυμία. 
Αλ ἄγετε] τὸ ἄγετε, ῥῆμα ἐστὶν, } ἐπίῤῥημα, καὶ λέ- 
γομεν ἐπίῤῥημα, ἄλλα πανων ἐστιν ὁ λέγων᾿ τὰ αριθ μὸν 
: ἀναδεχόμενα μετᾶ τῆς δεούσης τῶν προσώπων καταλή- 
 ξεως, ῥήματά , ἐστι» καὶ ὀφείλουσιν εἶναι ῥήματα, ἀλλ’ 
ἕτερος κανων ἐστιν 9 ποιὼν αὐτὸ ἐπίῤῥηωα,, ὤσπερ γὰρ 
-πὸ δεῦρο, ὁμολογουμένως ὃν ἐπίῤῥημα, ἐχόμενον δὲ 
“προστακτικῆο ἐγγοίαον κατα συνεκὀροµη» ἄρμθμὸν ἐδέ- 
Ὅ ἕατον ὡς ἐν τῷ, Δεῦτε Φίλοι, τὸν ξεῖνον ἐρώμεθα: --- 
οὕτω τὸ ἄγε, ἐπίῤῥημα ὃν κατὰ συνεπδροαὴν τοῦ ἡἡ- 
µατος ἔσχε πληδυντικῶν { τὸ ἄγετε. 
Αλλάσσω]. παρὰ τὸ ἄλλος αλάσσω. τὸ ἄλλος, ὠπὸ τοῦ 
ἅλαλου, κάτοὶ συγκοπήν. ὠνοιρετικὸν γάρ ἐστι τῶν ὗρι- 
, σαένων οἷον» ἄλλος, οὐκ ἐγώ” τἆλλος, οὐ σὐ. ὅὃ9εν 
γράφεται καὶ διὰ ὁύο Ἀ., πρὸς ἀντιδιαστολὴν φάρου 
ο. ἔστιν Άλος, πολιο Θεσσαλία» δι ἑνὸρ 
Ὃ κ ὅτι του ἄλλος κλητροὴ οὐκ ἔστιν' οἷον ἄλλ.ε. 
Φύσις τῆς κλήσεως, μάχεται τῷ σήμαιομένῳ 
μη «νομαϊ ἡ αὲν γὰρ κλ. ἠτικὴν πρὸς παρόν. ἐστι πρός- 
ωπον καὶ ψνωριζόμενο» τὸ δὲ ἆλλος, ἀγνοούμεγόν ἐστι 
καὶ ἀπόν. ὁμοίως δὲ καὶ. τὰ πλητωιὰ τῶν πυσματικῶν 
(λέγω δὲ τοῦ" τίρ» ποῖος Σ πόσος:) ἐκλέλοιπε". ἐπειδὴ 
πα πυσματικὰ περὶ κπόντωώ. παὺ αγνοουμένων πένονται 
προσώπων᾿ αἱ “δὲ κλητηια), παρόντων. εἰσὶν ὑπ. ὄψιν 
καὶ ἐγνώσμένων. κλήσεις. εὖ του» το πυσματηιὸν εἰς 
κλητικὴν κλιδείη, μα περὶ τοῦ αυτου ὧς απέντος πουν 
παρόντος λεχθεί: ὠπόντος μὲν, δια τὴν του πύσμα- 
ππος φύσιν Γπαρόντος δὲ, δια τὴν. κλήσι». τοῦτο δὲ αδο- 
νατογ. οὐ γὰρ ἐνδέχεται το αὐτὸ πρόσωπον ας παρὸν 
καλεῖν, καὶ ἀπὸν «ητεῖν ὁιὲ τοῦ πυσμµατμιοῦ. 
Άλλος, διατί ἐστιν ασύναρθρο», ἐπειδὴ, αἱ αντωνυμίοι 
πρώτην « δεῖξιν σ]μαίνουσιν ' οἶον, ἐγώ σύ" τὰ δὲ άρθρου 
Β ἀνοιφορὼν ὀηλοῦσι». ἐναντία δέ ἐστιν { δεῖξις τῇ ἀναφορᾷ. 
οἱ ἆλλοι, ἀσύναρθρόν ἐστι" διότι ἐν ὁρδῇ καὶ ἐν πλα- 
γα πτώσει νοείται. ὁποτέρῳ οὖν πτώσει προσέλ»η τὸ 
ἄρθρον, καταλληλότητα παρέξει παὺ ὄνομα ἐστό 3 
ἀντωνυκία. εἰσὲ παράλογοι οὗ ἕλποντες ἀύτο" εἰς αντὼ- 
Συμίαν» παιὶ μὴ νομω ἐπειδὴ ὁ ὃν, τρόπον τὸ ἐκεῖνος καὶ 
τὸ οὗτος ποιοῦσι τα οὐδέτερα αὐτῶν 2 ὠποβολῇ τοῦ σ, 
οἷον ἐκεῖνο, τοῦτο" τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχει καὶ τὸ ἆλλος 
οὐδέτερο». ἀποβολῇ τοῦ ν. σεσηµείωται. τὸ άλλον τοῦτο; 
καὶ τα ὅμοια. ἕτερος δὲ λόγος ἑστὲ τοῦ μὴ εἶναι ἄντω- 
Συµίων. πῶς δέ ἐστιν' αντωνυαίας : λέγεται ἀντὲ ὀγόματος. 
Ἔτφὸ δὲ ος. ἐστιν Ἀόριστον" διότι: τὸ ἐκεῖνος καὶ το 
οὗτος κἀὶ τα, λοιπὼ, Ἡ δεῖξι σημαίνει ὴ αναφορών” τὸ 
δὲ άλλος, οὖτε δεῖξην σημαίνει, οὔτε ἀνοιφορᾶγ. οι 
ἔστι ὄνομα τὸ ἆλλος, ἆλ.ο τοῦτο, διὰ τὸ σεσήμειωμέ- 
νου. τα ἐπὶ τῶν ουδετέρων παρεσχηκατισµένα ἀπὸ αρ- 
σενικώ», ὁμοφωνουντα τῇ αἰτιατροῇ τοῦ ἀρσεγικοῦ» τὸ 
:ἄρθρον ἐστὶ τὸ διακρένον. ἑκν μὲν γαρ εἴπω σοφον, τοῦ- 
το ἄδηλον»᾽ εἴτε εὐδεία οὐδετ τέρου. ἐστιν, εἴτε αἰτιατριὴ 
ἀρσεγικοῦ" προσερχομένων δὲ τῶν ἀρθρων» διωφορὰν 
ἔχουσιν. ἐὼν μὲν γὰρ εἴπω τὸν σοφον. αἰτιατρηη]. ἄρ- 
σενικοῦ ἐστίν. ἐπεὶ οὖν ἡ ὦλλο καὶ τοῦτο ἀντώνυμία, 
οὗ δέχονται άρθρα τα ὀφείλοντὸ διάκρισιν ποιεῖσθαι 
τῇ τε αὐτίατικῇ τοῦ ἄρσενικοῦ καὶ τῇ εὐφείᾳ τῶν οὐδε- 
τέρω»» τούτου χάριν σεσημείωνται. 
᾽Αλήλους, ταντοπά θεια» σημαφει», ἦ ἑτεροπά-δειαν  οἷον, 
Αίας ὁ Γελαμώνιος, καὶ Μενοικευς ό Ἀρέοντος, έαυ- 
ο ποὺς ἀπέκτειναν" -τουτέστω ἑκάτεβος ἑαυτον" τὸ δὲ 


δι 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


ΑΛ 


ἀλλήλους, ἐτ] τών συμπεπλεγμένω»". οἷον, Ἐτεοκλῆο 
καὶ Πολυνείκης ἀλλήλους ἀπέκτειναν' τουτέστι», ἕτερος 
ἕτερον. 

᾽Αλήλοισιν] ἡ εὖ.)εἲκ τῶν πλη»υντικῶν οὐκ ἔστι. διατ/; 
διότι ἡ τοῦ ῥήματ:ς σύνταξις τὴν ἐν τοῖς δευτέροια προς- 
ώποις  μεταβασιν Φήλοῦ. τὸ γὰρ ἀλλήλων ἠκουσαν. 
τοιοῦτόν τι ἐστὶν, ἆλλοι ἄλλων ἤκουσαν" αλλήλους ἔτρω- 
σαν, οἷον, ἆλλοι ἆλλους. ἐγγινομένης δὲ της εν η) είας ἐν 
τῷ ἀλλήλους, νοηδήσεται τὸ ἆλλοι ἆλλοι' ὅπερ ἆλογ»», 
διὰ τὸ ἐπάλληλον τῶν δύο εὐθειῶν. 

ΑἈλοπρόσαλλος, ὀ/γνωμος, ὀιπρόσωπος, ἆλλοτε ἆλλιον Φ/- 
λον καὶ Φίλο». ποιούµενος. 

᾽Αλοθαπής, πο ᾿Αλοδαπόο, αλλοελνὴς, ἕέ ένου” ὁ ἀπὸ 
άλλου δαπέδου ᾖγουν γῆς ὦν. γίνεται ἐν τῆς γενμιῆο 
τὼν πληδυντικῶν, ἦγουν τῶν ἆλλων' καὶ κατὸὶ παρα- 
γωγὴν αἈοὐωπός, ὃ ἦν αὐτίαν ἐκ μόνων τῶν πλή»υν- 
τῶν ἐγέγετο η] παραγωγὴ τῶν κτήτριῶν ἄντωγυμιῦγ. 
καὶ οὐ κα ἕκαστον ἀριδμόντ΄ καὶ λέγουσι», ὅτι ἐπειδὴ 
ἀγέφμιτόν ἐστιν ἐξ ἐἑνμιοῦ ἡ δυϊκοῦ ἄριμοῦ ἐλνικὴ» 
παραγωγὴν γόεσ-αι᾿ οὐ γά έστω ἐπινοῆσαι ἔνος ἐν 
ἑν) ονθρώπῳ, ] ὁυσὶν., ἄλλ. ἐν ὠπείροιο δια ταύτην 
οὖν τὴν αὐτίαν ἔδοξαν καὶ τὸ ἆλλος ἐν τῷ αλ οὐμπὸς 
γενόµενον, ὠντωνυμίαν. εἶναι, οὐ κυρίως δέ᾽ ἐπειδὴ μά- 
Χεται τῇ ἐνγοίᾳ τῶν ᾽αντωνυμιῶν. ἆ γὰρ ὀμίςει ἡ ὤντω- 
μίαν ταῦτω ὑπὸ του ἄλλος ἄναιρούμενα αοριστοῦνται" 
οἶἷον., ἄλλος» ού ἐγώ" ἄλλος., οὐ σύ. 


ν Ἀλλοειδῆς» ὁ ξένον ἔχω» εἶδος, καὶ ἄλλοφανήο. 


᾽Αλλόκοτον, τὸ ἀνόμοιον, ἢ ἐξ νομοίων συγεστώο" ἄλλό- 
τοκον, καὶ καθ ὑπερβιβασμὸν αλλόκοτον. ἦ παρὰ τὸ 
ἀλλαχοῦ κεῖσθδαι, καὶ αἲ πατ αὐτὸ ὄν, ὡς τύπτω 
τύπτιλος (σημ οένει δὲ τὴν σφοδρὰν ὁρμὴν) καὶ πίτυλος 
καθ ὑπερβιβασμόν" ποὶ σχέπω σκέπος καὶ πέσκος᾽ 
σηµαίνει δὲ τὸ προβάτειον δέροο. Μειόδιοο. σηµαίνει οὗν 
τον ἐξηλλαγμένον καὶ ἴδιον τρόπον. 

"ΑἈλλότριου, ξένος" ἄλλούριος, ὁ ἄλλων ὁρίων ὑπαρχων - 
καὶ πλεονασμῷ τοῦ τ, αλλότριος" πολέμιος. 

Ἀλλόθρους, παρὰ το ἄλλος καὶ τὸ 9ροῦς" αλλόθλρους γάρ 
ἐστι», ὁ αλλοτρία» Φωνὴν ἔχων" ἤγουν ὁ βάρβαρος. 

ΑἉλλαντοπώλη», σαλσικοπώλή:. παρὰ το ἄλλὰς ἄλλαντος» 
κα} τὸ πωλῷ, γύετοι ἄλλαντοπωλης. τὸ δὲ ἄλλάς, 
παρὰ τὴν «όλλησιν τὼν κρεὼν' ἡ παρὰ τὴν ἄλησιν. 
τουτέστι συγκοπή». 

ἌΑλλιξ] ἀλλάσσω ἀλλάξω, ἄλλαξ πα) ἆλλιξ. σημαίνει δὲ 
κατὰ Θετταλοὺς, τὴν χλαμύδα. Καλλίμλχος, Άλλα 
χρύσείησιν ἐεργομένη» ἐνέτγσι: --- σημαίνει δὲ καὶ ἐμ- 
Ἱπόρπημωκ. οἱ δὲ, πορφύρα». ὤλλ αξ καὶ ἄλληξ, καὶ τροπῇ 
ἀλλιξ. 

Ἀλλως., ᾽σήμα/νει τὸ ματαίως "Άλλως κρ ἠπατήμε», 

ὑπὸ τῶν Πρέσβεων, Αριστοφάνη», πο ἐν Ἱππευσι, π/ 
πρυρομε λλως» παλ. Ἐνυριπίδηο ἐν Μηδείς, "Άλλως 
ἀρ ὑμᾶς ὦ ον ἐξεδρεψάμην” "Άλλως δ) ἐμδχδουν 
καὶ κατεδανθην πόνοις: --- 1ο Ὅμηρος Ἰλιάδι, Ἔπερ- 
χε}, ἄλλως σού γε πατ]ρ «ἠρήσατο Ἠηλεύς: --- παν 
ος ἐπὴ τὸ πλείστον. ἀντὸ τοῦ μώτην ἐχρώγντο οἱ δα ἳ 
κοὶ πο άλλως: πθιε γρ παρα. Θουκνδόῃ συνεχῶς ἐστι 
αὐτὸ εὗρε, 1) πε/μενον. ἀπὸ τοῦ ἠλαιὸο .ὁ Αάταιοῦ . ρα 
ται Ἴλος ἠλοῦ, -ῶς τὸ, Δαιμόνιε Φρέναο ἠλὲ διέ Ὃ ο. 
ρας: ᾖλοὶ, τὼν ἠλῶν, Ίλως ἐπέρῥηνα τὸ ἁαταίως 
και) διπλασικσμῷ τοῦ λ. καὶ συστολῇ τοῦ Ἰ. ἄλλως, 
εἰώ-γασι γὰρ οἱ Δἰολεῖς ὀιπλασιάςει» τὸ ἄμετάβολο», 
κα ἡεσυστέλλειν τος ὑπερχειμένας συλλαβὼς»; εἶτε Φω- 
1 σλν ἡ, εἴτε ὀ6φλ7ογγος. Μεδόδιο». 

λλοςρ, αἀσύναρθρόν εστω, ή σύναρθρον; ποτὲ μὲν αἀσυγ- 


25 


65 


10 


30 


30 


4ο 


Φο 


θ9 


το 


20 


4ο 


“ο 


ες ΑΛ 


ρθρο ἡνήία Τοῦ. Μτηγο ρυµένον πλήθους ὅλον' ἑστὶν 
ὀωτεριληπτνιὸν, σήν πε αίρανώ ον” ποιεῖτάιν ἕξει 
καὶ τὸ ἄρθρον ρθω! ὅτε δὲ αόριδτόν 
ἐστιν τότε ἐμποδίςει Φα) τας τῶν ἄρθρων' παῤει- 
πτώσεις. 

᾽Αλλοφέρμονες, ἀλλαχοῦ τραφέντες. 

᾽Αλλοφάσσείν, Φορυβεῖσθαί, ολλαχοῦ τὰ Φφώη περι- 
Φέρ εν. | 

Αλλοθρωίοιν. ἐξεστηκέναι. } ἀμφιβοξεῖν » ἄλλα διανουύ- 
µενος. 6 δὲ, παραµόπτειν. 

Αλ λοισῦσ. θαιν μετασχηκατίςεσθαι 

Ἁλμάδες, ἑλάαι κολυμβάδες. 

Αλ. λυδις] -- Τρῶες δὲ ὅμετ έλεον ἀλλυδις ἀλλ: --- νε) 
τοῦ ἄλλος ἄλλφ. 

Ἕλμη, ὄνσμα προσηγορικὸν παρώνυμον ν οἱ μὲν, Ν. 
τὴν λες γονικὴν γίνεται ἅλιιος, ὣς κύδμμος" ὁ Ὁη- 
λυκὸν ἁλίμην ὡς κυδῇ μη πο ἐνδείᾳ τοῦ εν ἄλμη. ἦ 
ἀπὸ τοῦ ἆλὸς ἁλη καὶ ἅλ μην. ὡς εὔφρονος εὐφρόν}, 
ἀμύπονος ωνμόν}. καὶ ὡς παρὰ τὸ πρυγὸς τρύγη, οἵ- 
τως ἆλὸς ἄλη᾽ πο ἐπεισόδῳ τοῦ αν ἄλμη, ὡς αχυρμιαὶ, 
χερασδιον, καὶ τυμπάνιον' ὁ γὰρ πλεονασμὸς τοῦ µ, 
πολύε. Ώρος. 

Ἁλαυρόν] ὥσπερ, παρὰ τὸ τόλμη γίνεται τολαηρὸς» παὶ 
άτη ἀτηρὸς. οὕτω καὶ παρὰ τὸ άλμη ἁλμηρὸςν καὶ τρο- 
πῇ τοῦ } εἰς νν ἄλμυρὸο» ὡς τηρὸο τυρός. ἢ κυρίως τί- 
8 εται ἡ λέξι ἐπὶ των εἰς ἅλα Αυροµένων ποτα ὤν, 
ὅ ἐστιν ἐκχεομένων. ὥστε οὐ τροπ} κατὰ ᾿Απολλωνίον. 
Με όδιος. 

"Αλπενος] ΕΙ τινά που Τρώων ἐξάλμενος ἄνδρα βάλοις- 
θα: --- πατὰ συγκοπὴν, ἐξαλόμενος. 

Άλμα, τὸ άλσος. Δυκόφρων, Ίν' ἄλμα πομποῦ καὶ χα- 
| μευνίθου ὀιπλοῦν: -- λέγεται δὲ ποὺ ὁ κλάδος παρὰ Αἱο- 
λεῦσι. γίνεται παρὰ τὸ ἄλδω τὸ αὐξάνω, παράγωγον 
αλδκνω" οἷονι --- μέλε᾽ ᾖλδανεν: --- ὁ παητικὸς πα- 
ρακείµενος ζλμαι" τὸ β’, ἦλσαι' καὶ ῥηματικὸν ὄνομα 
ἄλλα, το αὐξαγόμενον τοῖς Φυτοῦς" καὶ ὁ κλάδος δὲ, ὁ 
ατ' αὐτοῦ αὐξανομενος. Μλρίων. ἀφ) οὗ κα) ἆλσος τὸ 
εὐαξὲς χωρίον. ἆλσω, ἆλσοο. 

ἸΑλέ, ἡ ὀύναμις. απὸ τῶν εἰς κ θηλυκών, κατὰ άφαί- 
ρεσιν τοῦ ή» καὶ τροπῇ τοῦ προκειµένου, κ εἰς ἕ γύνε- 
τας, ὡς Φοιμίκη: Φοηιά” Φρίκη. Φρις] κρόνη. κρόξ" 

πυκνὴ» πνύξ. τὸ ἐν ᾿ΑΦήναις βουλευτήριον. καὶ οὕτως 
αἀλκὴ» ἀλξ. Μεθόδιος 

Αλογήσει, λόγον οὐ ποιήσει» καταφρονήσει Ε/ δέ µοι 
οὐκ ἐπέεσσ᾽ ἐπιπείδεταιν ἀλλ’ αλογήσει: στ ὀλιγωρήσει. 

᾽Αλοιμὸς] τὰς χρίσεις καὶ τὰς ἐπαλείψεις αλοιμοὺς ἔλε- 
γον. Σοφοκλῆν » Μαριεὺς ἄλοιμὸο ἡ ἐπάνω τῆς τοῦ 
αλάμου γανώσεως ἐνιεῖσω ἐπάλειψις, καθαπερανεὶ 


πετάλωσις οὖσα ἐν αὐτῷ, ἐγὼ οὖν ὡς λείπω μὸς, 
οὕτως αλείφῳ ἁλοιμός. οὕτως λρος. Ἂν 
᾽Αλοί, ἔτυπτε" παρὰ τὸ ἅλοιῶ" καὶ αλοῶν, τύπτων, 


πόπτων. 

᾿Αλοιτὸς, ὁ ἁμαρτολός, παρὰ τὸ αλιτῶ, ἀλιτός καὶ ἐπεγ- 
θέσει τοῦ ον ἁλοιτός, ὴ ὁ ἀνδροφόνος, παρὰ τὸ αλοιᾶν 
τὸ τύπτειν ἔνδεν καὶ πατραλοίας» ὁ τὸν πατέρα. τύ- 
πτών. καὶ ᾿Αλοῦται, Νοινα) ἁμαρτίαι ποὺ αδικίαι' καὶ 
᾽Αλοιτεύει». γ 

Αλοίῇῃ ἁλῶ τὸ πορθα᾿ παράγωγον ἅλωμιν Μα. 
δεύτερος αόριστο» ἥλων' ἡ μετοχὴ, αλούς ἀλόντος " 
καὶ τὸ εὐκτικὸν ν αλοίην ἁλοίηο ἁλοί]. 

Αλοῶν, τύπτει», βάλλειν' καὶ τὸ θρύπτειν ἐπὶ τῆς ἅλω 
σῖτον. 


7ο ᾿Αλόην πόα τὶς οὕτα καλουµένη, καὶ ὁ ταύτης χυλός. 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ: 


ΑΛ 


Αλεξ, ἡ αἷλωδ- ἐχχείψει σοσ ὃς καὶ τρ 


ολοξ" ΜΗ: σπεῖρε τέκνων: άχνέοὰ 
τὀχς, Φορίσσαι», αν δν ια) κτο υγ 


4 


πί- 


θε Ενμεή 


Αλόπην, ώρας ἡ ο νὰ Λοκία, πρὸς αἲ Ἐφέσν" 


ἀπὸ τοῦ ἐν πα αλιμ. αὐτῆς πι, τον ἀφτάβφοης άλας 
πηχθῆναι. νι; ΄ ιά : λ 

"λος, πόλις θῤωλώς, ἀπὸ τῆς ᾿ΑΦάμαντος ωμό περ) 
τοὺς τόπους. γενομένης ἐνείνους" καὶ ὑπ᾿ αὐτοῦ }ε]- 
σα. λέγεται καὶ αρσενικῶς.. Μεθόδιος. 

ἉἈλοσύδνα, καὶ ἐπ' αὐτῆς τῆς «αλάσσης. Ὀλρας νε. 
ποδες καλῆς ἁλοσύδνης : -- λέγεται δὲ καὶ. ἐπιδετικῶς 
ἐπὶ τῶν Φωκῶν. Ψίνεται παρα τὸ ἁλὸς καὶ τὸ ὀύνων 
λοσδύνη”. καὶ µεταθέσει αλοσύδνη» ἡ κατὰ της ἅλος 
Φύνουσα" ἢ παρα. τὸ υὲν ἁλ} σεύεσθαι. ἐπὶ δὲ τῆς -9α- 
λάσσηςν παρὰ τὴν ἆλὸς γενικὴν αλόσυνος”- τὸ Ῥήλυ- 

τὸν ἁλοσύνην ὡς Ὕη δόσυνος. γηΦοσύνη" καὶ ἁλοσύ. 

ο ὄνην πλευνασμῷ τοῦ ὁ. Μγτρός ᾖ’ ἔκδετα μαλῇο αλο- 
σύδνας, 

Ἁλὸς ἄχνη, τὸ Χορτώδες τῆς Θαλάσσης ἀπόβλημαν -τὸν 
ἄφρον" ὅπερ καὶ Φύκιον λέγεται τοι ἄχνην ἐν ἆλ) 
ὁμουμένην 7 ἆλὸς ἔωπειρον» αλίορλον. : 

Ἁλουργὶο, ἐκ τοῦ ἅλς αἆλὸς, καὶ τοῦ ἔργον. ᾗ ἀπὸ . 9α- 
λασσίου κόχλου γομένη καὶ ἐργαθομένη , Ἱ λεγοµένη 
πορφύρα. καὶ ἆλουργὰν πορφυρᾶ. 

"Άλοχος, γυνὴ ἡ ἐν παρθενίας ἑτέρου λέχους ἄτειρος, ὴ 
ἔστι λέχος ἡ κοίτη" καὶ λόχος" καὶ μετ τοῦ α τοῦ 
σημαίνοντος τὸ ὁμοῦ ὴ ἅμα, γόεται άλοχος. οἱογεὶ 
ὀμόλοχός τις οὖσα, Ἡ µετέχουσα τῆο κοίτής τοῦ ναι. 
ρός, ορίων. ' 

Ὕλλογοι, οἱ µήπω ὠνγρημένοι, τὸν ἔρανον. ἑρανισταίν . μὴ 
κατα-έμενοι τοῦ ἐράνου τὴν πύκοω . ος οὐδείς 
λόγος πρὸς τὸ μὴ ὀφείλειν. : π 

Αλογίου δίκη, ἣν Φεύγουσιν οἱ ἄρχοντερ" 
δόντες τῶν τῆς ἀρχῆς διοικηκάτωγ.. -' 

”ΑλΟΥΧΟ». δόρυ τὸ σιδήριον Ορακικῶς. 

ὌἈλονας, βοθύνους, διόδους καὶ ᾽Αλοκίζε, τὸ ἠνωών. 

"Αλοπον, αλέπιστο». 

ο ΄Αλοφος, ὁ μὴ. ἔχων λόφον᾽ λόφος γὰρ καλαῦτα τὸ εἰς 

ὕψος ἐπάνωδον τῆς περικεφαλαίας. 

᾽Αλύβας,, ὄρος" οἱ δὲ, λίωνην᾿ εἶναι δὲ καὶ πόλιν Αλόρη». 

Αλόκιον, γυχρὸν. ἢ χλιαρόν" οἱ δὲ ἁλαυρόν" ἄλλοι «α- 
λασσιον. αλυκότερον δὲ, τὸ μὴ 

”"Αλυς, αἁπορία, πλάνη, λύπη, 

Αλισθαίνεις, αδημονεῖς » τρέμεις" 

τε ΕΙΝ. 

ΑἈλνσικήειν, ἀδυνατεῖν ἆσθενεῖν. ἸΑλύστηνου,, δεινόν. 

"Αλπεια, ὄρος τῆς Κελτικῆς' «ἀπό τινος ᾿Αλπιόος ὑπὸ 
τοὺς τόπους ἀνηρήμένου. η, δια τὸ πλῆδος τῆς Ἀλνή, 
χιόνος» Αλπιο ἐκλήΦη. Β ὄρη. ἡ παρα τὸ ἆλτον, ὅ 

, ἐστιν ύψγλον, ἅλτις κεκλήσθαι. 

"Άλπιορ, ὄρος μέγα τῆν Ενρώπης, αφ᾽ οὗ ῥεῖ ὁ Ἵστρος" 
καὶ ἄλλο ὀντικώτερον, αφ οὗ ῥε7ό Ῥῆνος ποταμός. ἅλ- 
πιος δὲ λέγεται, καὶ Διονύσιος ἐν περιγγήσει, Της ὃὲ 
πρὸς ἀντολίην διαφαίνεται ΄Αλπιος αρχή: --- 

Άλσος, το σύμφυτον χαρίον. παρα τὸ ἆλδω, ἆλσω ἄλσος, 

απὸ του ἄρδων ὁ μέλλωνν ἄρσω" καὶ ἐξ αὐτοῦ ὤλσος. 
η] παρὰ τὸ ἄλλω τὸ ἀλλόμενον, ἄλλορ' καὶ δια τὴν 
συνέμπτωσι» τὴν πρὸς τὸ ἄλλος, γήνεται ὤλσος, κατὰ 
τροπὴν τοῦ λ δἰς σ, τὸ τέμενος. καὶ αλσίνη, βοτά- 
η τίς, 

"Αλε, ἡ θάλασσα παρὰ τὸ ἁλὰὲς τὸ συνεστραμμένον κα! 
ἡδροισμένον. ἡ ἀπὸ τοῦ ἅλις, καὶ τοῦ ἀἱλοὶς τὸ συστρα- 
Φεί;. ἅλς οὖν τὸ συνεστραμµένον καὶ συνγροισµένον 


ενα) 
όγον. οὗὐΝ. ἅπο- 


΄ 


ΑἈλυσθένειαν, η 


7 τὸῦ Α ες ο. 


4ο 


Λο 


δα. νο ΙΕ μα ντο 





3ο Αλτὴρ καὶ ἀλτῆρες, κατασκεύασµὰ τε, 


05 ΑΔ 


ὅδωρ. επ παρὰ τὸ τὴν ἅλκ τὴν. Φάλαττων. ἡ παρα τὸ 
αλὼ τὸ συστρέφω φολεὺον τὸ συνη»ροισµένον ὕδωρ" 
καὶ συγκοπῇᾷ ἄολο' καὶ αποβολᾷ τοῦ ον ἅλς. ἡ παρὰ 
τὸ αἁλίζω τὸ σο; αθροίζω. Ἱστέον, ὅ ὅτε μὲν ἐστὶ Φηλν- 
κὸν, ὀηλεῖ τὴν Φάλασσαν, καὶ ἕως τῶν ἑνικῶν κλήίεται 
μόνον ᾿ οὐχ. ὅτι µία ἐστί" πολλα) γὰρ εἰσὲ Φάλασσαι, 
οἷον ἡ νεχρὰ καὶ ἐρυβρὰ, πα) ἄλλαι" αλλ’ ὅτι ἐν 
χρήσει οὐχ εὕρηται αἲ αὐτὰ, οὔτε, δὀυϊκα , οὔτε πληνυντι- 
κα ὅτε δὲ τὸ ἁλμυρὸν δὀηλοῦ, ὃ ὅπερ ἐν τῇ συνη»ε{ε ον- 
δετέρως ἅλας Φαμὲν, ἄρσενικῶς λέγεται, καὶ δι ὅλου 
κλίγεται. 

Άλτο, καθήλατο. ἄλλομαι τὸ πγὲὼ : 
βιστος αν ἠλάμην ἦλω ἥλατο" 


πα το. 


καὶ ὁ µέσος ἆό- 

καὶ συγκοπῇ», Ίλτο, 

ῷ ᾧ κέχρηνται οὐ 

-- ᾿σωμασκοῦντες ἐν ταῖς Ὑυμνασίαις" παρὰ τὸ ἄλλομαι. 
βαστάζοντεο γὰρ αὐτοὺς κο) περιθέροντες, ἤλλοντο ἐν 
:-3ῷ γωμνασίω. Μεθόδιος ὁ δὲ Φίλων ἐν τῇ περὶ Ῥω- 
µαίων διαλέζει ἀπὸ τοῦ αρτὴρ κατὰ τροπή». 

Ἀλυκὸς, "ὀλμυρός. παρὰ τὴν ἅλα ἁλικὸς, καὶ ἁλοκός, 
ώς τριφάλεια τρυφαλεια. καὶ ἆλυν, ῥωσύγεται ,ἡ - 
λασσαν ἔχουσα" Ψψιλοῦται δὲ αλύκη, ἡὶ μὴ ἔχουσα. καὶ 
᾽ἀλυκός,  ὰ 

Ἀλυκρὸν, ἀντὶ τοῦ. Φαλυκρόν" οἷον, Απάντη πάντα ὃα- 
λυκρὸς ἐγώ: --- εἶτα, γέντο ὃὶ ἄλύκρα: --- καὶ χωρὶς τοῦ 
ον αλ μετα τοῦ 9. 

᾽Αλνκτέων] ἄλλο οὖν ἐστὶ παράδειγµα ὃ κίρκος, ἄλλο οὖν 
τὸ αἁλυμτέων. τὸ ὑλαχτέων, ἀλυκτέων. 

᾽Αλυμτόπεδον] Ἡσίοδος, Δῆσε ολ ἄλυκτοπέδῃσι Ἠρομη- 
δέα ποικιλόβουλον: -- αλυτοπέδαις, πλεονασμῷ τοῦ κ. 
τουτέστι δεσμῶν ὧν οὐκ ἔστι λυθῆναι. ἴτει εἰς τὴν 
Ἡσιέδου Θεογονίαν. 

᾽Αλυκταύει», Φεύγει». 
δυοφορεῖρ, Φορυβεῖν. 


᾽Αλυκτεῖν, κλαίει, λυπεῖσθαι, 


4ο ᾽Αλύξαι] “Αυτοῦς δή που ἔασον ὑπεκφυγέειν καὶ αλύ- 


αμ: --- τὸ ἐκκλήαι᾽ ἀπὸ τοῦ αλύσκω. ἤ απὸ τοῦ λύω 
ἁλύω, τοῦ α Ἶ πλεονασμὸν ἡ ἐπίτασιω ὀηλοῦντος, αλύω 
οὖν ἄλύσσω' ὁ μέλλων αλύξω, ἦλυξα, καὶ αλύξαι. 

᾽Αλύσσω, τὸ αἀδγκονῶ. Όμηρος, ους ἐμὸν αἷαα πίνοντες 
αλύσσουσι περὶ δυμῷ, Ἰλιάδος ο . ἄγαν λυσσώντες, 
μανόμενοι, ὀνοφοροῦντες. παρὰ το αλὼ, ἁλύσσω, ὡς 
ὀρύσσω" ἐξ οὗ κὶ ἅλυς ᾗ πλάνη τῆς διανοίας. Ἶ παρὰ 
την λύσσαν. καὶ ἔστι τὸ λύσσω βαρύτονον . ὣς νύσσω: 
λύσσοντες, καὶ ἐν ἐπιτάσει, αλύσσοντες. ] παρὰ το 
λυσσάω λυτσὼ», λυσσέοντες" κοιν ἐν ὑπερ.έσει αλύσσογ- 
τες. Μεβόδιος. σημαίνει καὶ τὸ τρέμει». 

᾿Αλυσκάει»» 'τὸ Φεύγεμ., παρα τὴν ὅλην τὴν πλάνην’ 
οὗ γὰρ Φεύγοντες πλανώνται. καὶ ἁλυστάλυσα ᾿ ἄχνου. 
σα. ὅτει εἰς τὸ ἀλύσκω. 

λλυσον, παρὰ τὸ τοὺς λυσσῶντας ὀρήασθαι. ἔστι δὲ 
εἶδος βοτάνης ἐν ταῖς ὁδοῖς Φυομένχς, Ἓρβυς ἐχος- 
σης Φύλλ.. 


πο λυσις, ἡ ἐν Χαλκοῦ ἢ σιδήρου ὴ ἀργόρου ῇ χρυσοῦ πε- 


πλεγμένη σειρά" Ὅμηρος δὲ αὐτὴν σειρὰν παλεῦ» οἶονν 
Σειρὴν χρυση»: --- Εύριπίδης δὲ ἄλυσω, ὅτι ἄλυτός 
ἐστιν», κ) ἄλλη ἄλλην ἐξήρτηται- Μεθόδιος. 

Ἁλυς] οἷον» ᾽Ακτῆ ἐπὶ προβλῆτι ῥοα) ΄Ἄλνος ποταμοῖο 
Δειὸν ἐρεύγονται" μετὸ τὸν δ ἀγχέῤῥοος πο --- 
λος, ποταμὸς Παφλαγονί ας κπατὼ Σνωώπην" Τρ δὲ 
αὐτὸν λέγει Καλλίμαχος. εἴρηται δὲ "Άλυς, οἱ ἑογεὶ ἄλης 
τὶς ὢν καὶ πλανήτης" πολλὴν γαρ διοδεύει γην᾿ τροπή 
τοῦ η εἰς υ, ὡς τηρὸς, τυρός" ἀλμηρὸς, ἁλμυρός. οὕτω: 
Απολλώνιος ὁ τα ᾿Αργονάντικά. 

ΕΤΥΜΟΠΟΟΙΟΟΝ. 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΤΙΚΟΝ 


᾽Αλύσκω] Ἱστέον ὅτι οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ ἁλίω” 


᾽Αλν/ω] Ἱστέον. ὅτι τοῦ ὁπυίω καὶ αλνίῳω, 


᾽Αλύῳ, σημαίνει τὸ δυοφορεῖν, μοι) ὠπορεῖν, κο λυπεῖ. 


᾽Αλφὸς, παρα τὸ αλλοφανής τις εἶναι 


Αλφειὸς., ὁ ἐν Ἠλιὸι ποταμός 


ΜΕ Τ Α. ) ΑΔ ού 
᾽Αλυτάρχης, ὁ τῆς ἐν τῷ Ὀλυμπιακῷ ἀγῶνι εὐκοσμίας 
ἄρχω». Ἠλεῖοι γαρ τοὺς ῥαβῥοφόρους ὴ µαστιγοφόρους 
παρα τοῖς ἄλλοις καλουμένουςν ἀλύτας καλοῦσι, καὶ 
τὸν τούτων άρχοντα αλυτάρχηγ. "Ἡδυλος δὲ εἰς τὴν 
ἐπιγραφὴν Καλλιμάχου. ὃιὰ δύο λάµβδα ὀνομάςει τους 
αλύτας ἀλλύτας,, Μελόδιος. 
τὸ, γὰρ 
αλύσκω., τὸ ἐκκλήω οι) ἀποφεύγω ὀηλοῦ" καέ μήποτε 
ὀύνηται παραγωγή εἶναι ἐν τοῦ λύω. του α ἡ πλευνα- πο 
ζοντος, 3 πατ ἐπαύξησο λαμβ» :νοµένου. ὁ µέλλων ἁλύ- 
σω" καὶ πλεονασμῷ τοῦ 20 αλύσκω, ὡς µεθύω με. ύσω 
μεθύσκω. ἀλύσκευ. οὖν τὸ ο/ονεὶ λελύσδα,, Ζηνόβιος. 
καὶ τῶν παρ»- 
πλησίων ἐκλελοίπασιν οὗ Χρόγοι οὗ δι συμφώνου ηινο- 
μεγοι. οὐδέποτε γὰρ µετα τὴν υι ὁφΦογγον σύμφωνον 
ο, ωὐἁ οἷον ανζο, αἴθυια, ἐκλέλοιπε δὲ ὅ τε πα- 
ρακείµενος, καὶ ὁ ὑπερσυντέλικος, καὶ ὁ αόριστος, καὶ 
ὁ µέλλων. 


.] 


ο 


σαι. λύω, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, ἁλύω" Ἂ ᾗ τὸ 
μὲ) λύσιν εὐρίσκειν τῶν κακών. ᾖ ἢ παρὰ τὸ ἁλώ τὸ πλα- 
νώμαι» ἁλύω, ὡς πλήνῷ πλ Ἰδέω. οὗ γὰρ λυπούμενοι 
ἐν πλάνη εἰσίέ. ὀηλοῖ κ. καὶ τὸ χαίρω, ὡς τὸν Ἠ ἀλύεις στι 
Ἴρον ἐνίκησας τὸν αλή ἤτην --- καὶ τοῦτο παρὰ τὸ αλῶ 
το πλανῶ ᾿ πλανῶνται, γὰρ, καὶ τὼν , κριρόντων αἱ ψυχαί- 
σημαίνει δὲ τὸν 
λεπρὸν᾿ παρὰ τὸ ἐναλλαδ σειν την Χροικν᾿ τὸ γὰρ ἐναλ- 
λάσσευ,, παρῷ τῷ . ἀλφαίνειν ἐγύγετο. σηµκόνει 4ο 
δὲ τὸ πάθος» ἄλλοφό» τις ὤν, ὁ ἄλλοιοφανὲς τὸ χρῶ- 
μα ποιῶν. λέγεται γὰρ τὸ αλλοῖον καὶ ἕτερον, καὶ ἐπὶ 
τῶν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἐξηλλωγμένων. Με 9όδιου. 

Ἶ παρὰ τὸ τοὺς αἀλφοὺς 
δεραπεύει». Ἶ παρα. τὸ ἄλφειν, ὃ ἐστιν ὠφελεῖν" ὠφέ- 
λιμον γὰρ αὐτὸ το ὕδωρ. Με-όδιος. 


᾽Αλϕηστὴς» ὁ εὑρετικόο οἱ μὲν γὰρ ἐπ[λετον τοῦ ἄν. ρώ- 


πον᾿ οἱ δὲ τὸν ἄνθρωπον" παρὰ τὸ ἀλφεῖ, τὸ εὑρίσκει». 
μόνου. γὰρ ὁ ἄν.λρωπος. εὑρετικός. ἑλφησταί" ἐξ οὗ ἡ 
γενικὴ τῶν πληλυντικῶν ἀλφηστῶν, παν. ὀλφηστέων. 
ὅδεν καὶ α τὸ στοιχεῖον ὀγομάςεται. Σώφρων εἰς ἂν- 55 
δρείους µέµους, καταπυγοτέραν ἄλφηστα». ᾽Απολλόδη- 
ρος δέ Φησιν" ἐχδὅε τινὲς οἱ ἁλφησταὶν τὸ μὲν ὅλον 
πιῤῥοειδεῖς, πορφυρίζοντες κατά τινα µέρη. Φασὶ δὲ αὐ- 
τοὺς ἁλίσκεσθαι σύνδυο" καὶ Φαίνεσθαι τὸν ἕτερον ἐπὲ 
τοῦ ἑτέρου κωτ . οὐρὼν ἑπόμεγον. ἀπὸ γοῦν τοῦ την πυ- 
τὴν ἑτέρῳ τὸν ἕτερον ἐπακολου»εἴν, τῶν αρχαίων τιγὲς 
τοὺς ἀκρατεῖε πο) πατωφερεῖ; οὕτως ἔλεγο». λέγονται 
καὶ οἱ ἔντικος, παὶ τίμιοι βασιλεῖς ᾗὴ ὁ ὀρχησταί. πο 


ΑἈλφεσιβοιαι) ἔ ἔστι δὲ κύριον παρὰ Θεοκρίτῳ" παρα δὲ τῷ 


ποιητῇ, ἐπίγετον, παρθένοι αλφεσήβοιαι. αἱ παρθένοι 
αἱ βόςς ἐφ᾽ ἑαντὰς εὐρήσκουσαι, δι τὴν εὐμορφίαν" 
ἔόνα γὰρ. ’ ρέματα. ἐδίδοτο τὸ παλαιὸν πρὸς γάμων 
δωρα" ὠγόμασται δὲ ὧπὸ μέρους" ἐπειόὴ ἔγτιμοι τὸ πα- 
λαιὸν οὗ βόες" τῷ τοὺς πατέρας «ἄγθρας ἄλλασσομένους 
ὑπὲρ αὐτῶν" ὀλφαίνειν γαρ το εὐρέσκειν; κα αλφὴ, ἡ 
τεμ. ἔστη οὖν ἄλφω τὸ εὑρίσκω» καὶ ἀκμείθω. ἐξ αὐ- ιο 
τοῦ γίνονται αλ). Φίδοιωε. πολλάκις δὲ τὸ ο ἐν τῇ συνέ- 
σει εἷς ε μεταβάλλεται, καὶ τὴν σί συλλαβὴ» προελαµ- 
βάγει” οἷον ἑλκόπεπλος. Αλή εσ/πεπλος” Πρωτόλκος, 
Πρωτεσίλαος" πηγόμαλλος, πηγεσέψαλλος. οὕτως, οὖν 
λφοβοια, καὶ ἀλφεσίβοια. Μεθόδιος, γησία, ἡ εὐ- 

γενής, ἔντιμος. 

"Αλφιτον, ᾗ ἀξιολογωτάτή προφ}., χυρίως τα ἀπὸ τῶν 
μις, κριῶα: ἄλεσθεισῶν δριύσμωτα πάτα- 


Α Μ 68 


ο7. ΑΛ ΕΤΥΝΟΔΟΓΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ» 4 
Ἱχρηστικῶς δὲ καὶ τὰ ἀπὸ τῶν ; Φακών" τ αἀλοίησιν. καὶ ἁλωδο, τὰς ή, 4ἡ κ ὰ τὰ 
ἐτὶ ὁ'  ἆλφιτα λευκαὶ πάλυνεν: ο δα ὃν, οἱ Ὃ ρῦ πατοῦνται. -: ντ 


39 


» 


1ο 


ἡ πρῶτον εὑρεθεῖσα τροφή. ἡ αλήφατά τινα ὄγταν τα 
ςλήλκσμνα, πρὸς ο νηιλικδνολήν τῶν ὅλων. καὶ ᾿Αλθι- 
ταῖα ἐργαστήρια καὶ Ἀλφιταροιβοὶ, οἱ πωλοῦντες την 
αλφίτου ακτήν᾿ κατὰ ἀφαίρεσι». εἶναι γὰρ μαχτήγ. οὐ 
δὲ Φασὶν, ὅτι ἄκρον ἐκαλου» τὸν καρπό»" ἔνδεν καὶ 
ἀκρόδρυα. ἡ ὅτι ὥσπερ ὁ εἰς Φάλασσαν. κανλήνκων τόπος» 
ἔσχατος ὧν τῆς ἠτείρου, ἀκτὴ λέγεται" οὕτω καὶ τὸ 
ἔσχατον τοῦ αλεύρου. προπονηέντα ἔχον τὸν καρπόν᾿ 

{τῇ απὸ τοῦ ἄσασθαι ὑπὸ τοῦ µύλου, 3 καὶ τὰ κύ- 
µατα τῆς «άλασσης ἐν τοῖς αἰγιαλοῖς, ὃς τακτὴ κα- 
λεῖται. 

μαίνθι δύο" τὸ πλανῶ' τὸ παθητικὸν αλῶμαι. |] 
µετοχὴ ὁ ἁλώμενος " παρὰ τὸ λῶ. ὅπερ ἀπὸ τοῦ Φέλω 
γίνεται αφαιρέσει τῆς δε μετὰ το στερητικοῦ α. 
αλῶ" οἱ γὰρ πλανώμµενοι ὧν οὐ «Φέλουσιν ἐπιτυγχάνον- 

Ἱ σι" } οὐ Φέλουσι πλανᾶσ-αι, αἰλῶ, γιλούμενον μὲν, 
σημ κίνει τὸ πλανῶ ὀκσύγόμενον δὲ, τὸ συναθροίς». 
ῴστει εἰς τὸ Άλωσις καὶ ᾿΄Αναλωσις. 

Ἅλω, τὸ συλλαμβάνω, ὅ ὅπερ Ὅμηρος ἁλώω Φησήν" οἳόν, 
- ἤ κεν ἁλωω: -- παράγεται δὲ απὸ τούτου καὶ τὸ 
αλίσκω, τὸ καταλκυβάνω καὶ κρατῶ, παρα τὴν ἅλα 
τὴν Φαλασσαν" ἀπὸ τοῦ τοὺς κατοὶ «άλασσαν λαµβα- 
νοµένους πρῶτον ἀλίσκεσ-αι νοές ειν. 

Ἄλφη, Ἰλθδε κρατη)ε{η. «ἥτει εἰς τὸ ἁλοίη. ἔχει δὲ 
τὸ , προςγεγραμμένον ἐν τῇ παραληγούσγ. ἔστι γὰρ 

ἐν αλω, ἐὰν λφο ἑὼν ἁλῷ" καὶ κατα πλεονασμὸν 
πώ 3, ἐὰν ἁλῴν, ὤοπερ ἐὰν στῷ στῇς στῇ, καὶ ἐὰν 
στήη΄ οἷον. Στήη ἐπ᾽ ὠκυρόφ ποταμῷ: -- καὶ ἐὰν Φῶ 
ᾧτς 6. καὶ ἐὰν Φύη: οἷον, ὢγης ΦἨρηλοιγὸν ἔχειν 
ανα Φαιδίμω ὥμωτ ---- ὀύναται ὲ αἲ, ἔχειν. τὸ ! πατω 
τὴν παραλήγουσα»., ἄλλα κατὰ τὴν λήγουσα» ἵνα εἴπω 
αὐτὸ απὸ τι ου, ἐὰν ἁλώω, ἐὼν ἁλώχο, ἐὰν 

"ἁλώγ. ἀλλ ἐπείδῃ πολλα εἰσι ἐν τῇ παραληγούση 
ννη τὸ ῃ πλεονασμῷ τοῦ Ἰ» οἷον ας Φθήγ, τού- 
του χαρι καὶ τὸ ἁλῳή ἔχει ἐν τῇ παραληγούσῃᾳ τὸ 

λ αν  οηῤύς τοῦ η. οὗτως  ὁ Ἀοιροβοσκὸς εἰς τὸ ποσύ- 


μὰ ᾿δορτὴ ᾽Α9ηνᾶς αγροικική: ἸἹστέον ὅτι τὰ ίς ως 
βαρύτονα, τὸ μὲν βραχεία παραληγόµενα, διὰ τοῦ τος 
κλίγονται» ἔρωτος » Κέπωτος' ἔστι δὲ ὄνομα ὄρους 
ο τὰ δὲ µακρᾷ παραληγόµένα, δια κααροῦ τοῦ ος Μα 
νωθῦ, ρωος. σεσημείωται τὸ εἶλως εἶλωτος" περὶ οὗ 
ἔστο εἰπεῖν, ὅτι ἔλως ἐστιν καὶ ἐκλίΦή ἔλωτος" λοιπὸν 
ἐπλεόνασε τὸ |. ααὶ πως τὸ καλ ον ὃ σημαίνει τὸ σχοι- 
ν/ον. βαρύτονο» ὃν καὶ βραχεία παραληγόμενον, οὐ 
κλίνεται διὰ τοῦ τος, αλλα δια καδαροῦ τοῦ σον ὡς 
Ὅμηρος: ᾿Απολλωνιος δὲ ὁ τα ᾿Αργοναυτικὴ, . εἶπε κά- 
τ λωες. οὐ γὰρ ὀυνάμεδα εἰπεῖν ὅτι Αττική ἐστιν ἡ κλί- 
Ἴσις. οἱ γαρ Αθηναίοι κατα ἀποβολὴν τοῦ σ κλ/νουσι»᾿ 
' οἷον, ὁ κάλο τοῦ κάλω. ἔστιν οὖν εἰπεῖν, ὅτι οὐκ ὅστι 
τοῦ κάλωος αύτη κλέσιςν. αλλ’ ἐπέχκτασις. ἔστι γα 
κάλως τοῦ κάλω. καὶ κατ ἐπέχτασι της οὗ συλλα- 
βη αν πάλωοςν ὥσπερ ἡ ἅλως τῆς ἅλω πα) ἅλωος" ἐξ 
οὗ { αὐτιατικὴ τὴν ἅλααν ὥσπεο Καλλίάαχος ἐν τῇ 
Ἓ (αβΥ. Δινομένή περὶ ῥ βουτὶγ. ἐμ» ἐφύλαξεν ἅλωα: --- 
ση μοκύν. η δὲ καὶ τὸ νεφελ δες τὸ έτερ σελήνην καὶ ἥλιον. 
ἼΔλως, ἡ ἁλωὴ καὶ ἡ αλων/α” α τὴν τῶν ασταχύων 
συνα. , ὀρουσιν ἐκεῖ γρ σὐνωθροήά νται οἱ ἄσταχως πα- 
ρὲ τὸ ἅλες, ὃ σηµαίνει τὸ συνα2ροισμα" }ὶ παρα τὸ 
ἅλις καὶ (κανῶς ὄχειν τοὺς καρπούς, ὴ παρὰ τὸ αλοιῶ 
γύεται ἁλωήὴ, αετα τοῦ ε, παρα τὴν τών αἁσταχύων 


᾽Αλωή, σηµαίνει Γποῦ ε, τὸ σύω ωρίονν πα) 
σύνάννδρον τόπον’ ενα τὴν ἆλσιν τὴν ἵν. ἄλδω 


οὖν αλωὴ, Χωρὶς τοῦ τα, 

᾽Αλωρῆται] τοὺς τὰς Αι θλλνώτεν) ως ὑπὸ Δυ- 
κίων καλεῦσδαι” ρεῖν γὰρ τὸ Φυλαττειν. 

ΑἉλώνητα, τὰ ἐποδα. τοὺς γὰρ -ν ἐν 59 
τες τοῖς Θραξὴν, ὠγοῦντο ᾽αγδράποδα. 

Αλώναι] ἅλωμι, ἁλώσω' ὁ δεύτερος ἀδρίονος του 
τληδυντικοῖς ἥλωμεν" τὸ απαρέμφατον, αλώναι. κυρίως 
ἐπὶ τῶν ἠχδύων, σηµαίνει ἀπολέσθαι, ληφθῆναι. κ 

Αλωὴ, κῆπος, καὶ ἡ καρτοφόρος χώρα, καὶ ὁ τόπος ἐφ᾽ 
οὗ ὁ σΏτος τρίβεται" καὶ ἡ ἡ ἄωπελος. τὸ δὲ ἅλως, ἐτὶ 
μὲν τοῦ τόπου Ψιλοῦται" ἓ με. δὲ τῆς ἅλωνος, θασύνε- 


ται ἐκ τοῦ ἁλῶ τὸ πορθῷ: τοῦτο ἐν τοῦ ἅλως, ὃ ση- 
μαίνει ο ήν ἅλωνα. εἰς ἀντὴν γὰρ. δν οῤ-χ κο - 4 
τς οὐ ᾿στάχυς. τοῦτο ἐκ τοῦ. λῷ τοῦ 


τρίβοντι 

ζν- ἐξ οὗ καὶ δκσύνεται. τοῦτο ἐκ τοῦ λε ἆλό 
᾽Αλώπηξ, κλήνεται αλώπεκος. σεσηµείωται ὅτι Ἕμψε τὸ 

΄ εἰς ε ἐν τρ γενικῇ. καὶ ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι τα εἰς πξ 

Όηλυκὰ οὐ Φαήνεται παραληγόµενα τῷ ὦ, πλ 
ἱπερικεφαλαία" αγτήτηξ, ἡ πιβωτός "ὀσπληξ : Ἡ του 

ὑπποδρόμου αφετηρία. τὸ γὰρ σπώληξ, ἀρσενικόν ἐστιν. 

ἐπεὶ οὖν τὸ ἁλώπηξ Φηλυκὸνν ὡς παρήλλαξε κατα - την. 

παραλήγουσαν» παρήλλαξε καὶ κατα ὴν κλίσιν. ὁ Χοι- δο 

ροβεσκός. γίνεται δὲ τὸ τά»ο; τὸ αλλά ωτικὸν τῶν γε- 

νείων τε καὶ τριχῶν, ἀπὸ τῆε μχος μεταφορικῶς. 

νοὲρ ο ώσή τὸ ἆδον, ἔνδα ἂν οὐρήσῃ., τὸν τόπον 

Ἡν ρπον ποιεῖ, ἔηραίνουσα κα) τὴν προύπαρχουσαν βο- 

τανην, καὶ ἑτέραν ἄναβλαστῆσαι οὐ συγχωροῦσα. γίνε- 

ται δὲ π. ή τὸ ἀλῶ τὸ πλανῶ»ν μαὶ το ὤψ ὠπὸς 

ὁ ὀφθαλμός" ἡ καὶ τὸ παίζω, ἃ κα ἐν τῇ π παί- 


ζὦσνυσα. ασ. 


"Αλωπεκόνησος, ὄνοια νήσου" ὅτι Αθόναρις ἀποικίαν πο 


στελλομένοις ὁ Θεὸο Ἴσεν ἐκεῖ κατομκῆσαι, ἔνθα ἂν 
ἁλώπηξ Φανη' καὶ ἐν τῇ οφ Φανείσης τῆς αλώπεκος. 
ῴκησα». Μεθόδιος. 

ΑἉλωπεπάδης πανοῦργος οἱ δὲ, αφελής, καὶ απρόσοψίς. 
᾽Αλωπεκία, αἱ τῶν ἁλωπέχων καταδύσεις. ᾽Αλωπεκί. 
ὁες, εἶδος κυνῶν. 


ΤΟ Α ΜΕΤΑ ΤΟΥ Μ. 


Άμα ἐπίῤῥηωα συλλήψεως ἡ θροίσεως' παρὰ τὸ αμα πο 
τὸ ὄννεχως καὶ πυκνῶς' τὸ γὰρ' πυκινὸν καὶ ἐπά 
λονν ἅμα φίνεται., καὶ ἐν τῷ αὐτῷ καιρῷ. 'πὸ δὲ Δα- 
μα ν οὕτω. ἔστι Φαμός” ἐξ οὗ Φαμειά. τὸ οὐδέτερον, 
Φαμόν" κα "εὐθεῖ τῶν πληδυντικῶν, Ὅκαα" καὶ τὸ 
ἐπίῤῥημα,, δαμα. οὐ γὰρ γύεται ἀπὸ τοῦ δααὺς δα- 
µειός. αφ οὗ τὸ, Φαμέες ἄκοντες. οὐ γὰρ ἂν ὀξύνεται 
"αμειός. Μεθόδιος. ὥσπερ δὲ ἀπὸ τοῦ χάζω, γίνεται 
ἁζω" ἔμεινε δὲ ἡ αναλογοῦσα τῷ χ δασεῖν" οὕτως ἐκ 
τοῦ αμα, ἅμα. δἀσύνεται καὶ βαρύνεται. τὰ εἰς α 
λήγοντα ὀισύλλαβα ἐπιῤῥαατα ; ἅταντα “βαρύνοντα,, 39 
οἷον ὧκα, τάχα, σάφα, Ἄλήγα, λ/πα” χωαρὶς τοῦ δακά. 

Ἅ μαδιος] ἁμαάδα τὴν ναῦν Αἰσχύλοςν ἐτιῤῥηωατικῶς, 
ἅμα τῷ προσελ.9 εἲν, απὸ τοῦ ἅμα αμαδιο παράγὠγον 
διὰ τοῦ διος" καὶ πολὺς ὁ τοιοῦτος Χκρακτήρ.΄ 

ἈΑμαθρυσόες] ᾿Απολλώνιος ὁ τα Αργοναντικας' 


ὁ 
οἷος. ἐν οὔρεσι δένδρεα τάανωνν Δήποῦ) ἁμοννολις ον 
νύκβης ἀθέριξε λιτάων, ᾿Ἡ µι ὀδυρομένη αδινῷ µει- 


.. 





Φα 


Φο΄ 


το 


3ο 


το 


69 


πα Μ 


λίσσετο. αμύθῳω: ---- - αμοιδρυοίδες νόαφαι λέγονταν διὰ τὸ 
ἅμα ταῖς ὀρυσὶ γεννάσθαι' ἐπειδὴ δοκοῦσιν ἅμα ταῖς 
θρυσὶ Φ9είρεσθαι. Χάρων. γὰρ ὁ Λκμψαικηνὸς ἠστορεῖ, 

ὦρ Ῥοΐκος., «ὁρῦν εωσάκεγος 19η μέλλουσαν ἐπὶ γῇν 
κωτάφόμασθαι, πρὀσέταξε τοῖς παισὶ ταύτην ὑποστ- 
ρέξαι' ὴ δδ μέλλουσα συμφ.είρεσ-δαι τῇ ὁδρυῖ νύμφη, 
ἐπιστᾶσα τῷ Ῥούκῳν χάριν μὲν. εἰδέναι ἔφασκεν ὑπὲρ 
τῆς σωτηρίας» ἐπετρεπε δὲ αἰτήσασθαι ὃ τι βούλοιτο. 
ὡς δὲ ἀκελγος 3ξίου συγγενέσθαι αὐτῇ, ἐπιζήμιο» μὲν 
᾿ἔλθγεν εἶναι τοῦτου Φυλάττεσθαει δὲ ὁ ὅμως ἑτέραως γύναι- 
κὸς ὁμίλίαν. ἔσχον. δὲ μεταζὺ αὐτῶν ἄγγελον, μέλισσα». 
καί ποτε πεττεύοντος ἀὐτοῦ περάπταται, λ μέλισσα. 
πμιρότερον δέ τι ἀποφδεγξάµενος» εἰς ὀργὴν ἔτρεψε 
ο τὴν ὀμφην, ὥστε π]ρωθναι. καὶ Πώδκρος, ἰσοθένδρου 
Ὁ τέκωακρ αἰῶνος λαχοῦσαι. 

᾽Αμαςόνες] ἐκ τοῦ ὃς καὶ τοῦ στερητικοῦ α ἀμαζών 
ὅτε τὴν μίαν δηλὴν τὴν θεξιων ἔκοπτον. ᾖ ἔκαιον, ἵνα 
τὴ ἑμποδίζωνται τοξεύουσαι" }ἡ ὅτι μας οῦ καὶ τροφής 

που. Μετέσχον, αλλ) ὄφεσι καὶ ἄλλοις τισὶ Φηρίοις ἐτρέ- 
Φοντο» σκύραις καὶ Χελώναις' παρὰ τὸ µαζαιο μὴ 
χρήσθαι, ,ἤγουν τροφαῖς, αλλὰ κρέασι»᾿ ᾖ ὅτι λαμβή- 
Ὕουσαι ζώνην καὶ παροπλία», ἐξερχόμεναι ἥμων καὶ 
ἐδέριζον' παρα. το ἐν τοῖς ζώναις ἁμῶν. λέγονται δὲ 

οὕτω καὶ οἱ πἔνητες οἱ μάςαν οὐκ ἔχοντες. 

"Άμαδος ἡ, γάμμοςν. παρὰ τὸ γάμαδος γύεται, αποβολῇῃ 
που .ἡ άμυδὲς τις οὖσα, τουτέστιν ανεπύγνωστος, ἣν 
υούκ. ἔστιν αριλωῆσοι κ) ποιτωμα εν. Μεθόδιος. 

᾽Αμαδύνει] παρὰ τὴν ἅμα ον αμαθύνερ » τὸ ἀφανέςει». 
--- πόλιν δέ τε πὺρ ἀμαθύνει: --- Νατοὰ μμκρὸν ἑαπανᾷ, 
τουτέστιν, άμαδον καὶ κόνιν ποιεῖ. 

᾽Ακαδαήνει, ἅμαθῶς ἔ ἔχειν. ᾽Αμαθὴς, σκαιὸο παὶ βέαιου. 

᾽Αμαλόύναι, κοκοποιῇσαι ἀποκρύψαι, οἰσ ὤλω ὀθναι. 

᾽Αμαλκιεῖν, τὸ α΄ ῥιγοῦν. ὑ 

᾽Αμαλλεύει, ὀραγμεύει»' καὶ ᾽Αμάλλιον σχοινίον», ἐν ᾧ 
δεσμεύουσι. τὰς ἁμάλλας, τὸ νὺν οὐλόδετον. 

Αμαξιτὸς, ἁμάξαις διοδευτός. 

᾽Αμαμιάκετον] Ὅμηρος, Ἱστὸν ἄμαιμάκετον : -- παρὰ τὸ 
μῆκος. μάκετορ ῥιπλασιασμῷ μαμάκετος ᾿ πα) πλεο- 
»ασμῷ τοῦ { µετα του αν αμαιμάκετος, Ὁ μαχρὸς καὶ 
«ὑπερφυής. τὸ δὲ, ---- πνείουσαν ἁμαιμάχετον, πυρ: στ πα- 
ρὼ τὸ μαιιῶ ; µαίµακα. Χίμαιραν ἁμαιμακέτην, ἅμα- 
Χο» ἁκοταγώνιστον, Φοβεραν, ἀνυπόστατον ἦ ὥπρος- 
µαχήτον» παὶ μεγάλην" παρὰ τὸ ασιμάω αμῶν τὸ 
προθυμοῦ καν μοι μώχετος ἐξ οὗ τὸ Φηλυκὸν μετὰ τοῦ 
στερητηιοῦ α» πρὸς ἡν οὐδεὺς προθυμεῖται μάχεσθαι. 

οᾗ παρα τὴν µάχην, ἁμαικάχήτου, καὶ αμα μπάχετος. 

οι ἁμοιμακέτη. τ 

᾽Αμαλόύνω κυρίως τὸ διὰ πυρὸς ἀφανίζω.. ἀπὸ τοῦ ααΐρω 
τὸ λάαπω, ὁ µέλλων, μερῶ" αφ οὗ τὸ μοιραίνω μετο 
τοῦ στερητικοῦ ἃν αμαρῷ τροπὴ ποῦ ρ εἰςλ, ὠμαλῶ" 
κατα παραγωγὴν, αμολύνω" καὶ πλεονασμῷ τοῦ ὃ, 
αμαλθύνω. τείχος ἁμαλόύναι: --- ᾖᾗ τὸ ἁπλῶς φανίσαι 
ἦ ὀμαλίσαι" παρὰ τὴν ἄμμον: ἄμμος» αμῶν ὡς δοῦλος 
ὀουλῶ, κοιὶ Φίλος Φιλώ" παράγωγον ἀμύνω καὶ πλεο- 

νασμῷ τῆς αλ συλλαβή», καὶ τοῦ ὃ, αμαλόύνω, οὕτω: 
Ωρίων. ὁ δὲ Μεθόδιος, παρὰ τὸ όμαλος ὀμαλύνω, ὡς 
κακὸς κακῶ κακυνω" καὶ ἐπενθέσει τοῦ ὁ, καὶ η σῆ 
τοῦ ο εἰς α.. 

Αμάλθεια, ᾗ τροφὸς τοῦ Διός. Καλλίμαχος. --- σὺ δὲ 
Φήσαο μαζὃν Αθγὸς Αμαλθείηο, -- εἰσ) ὃ) οἳ Φασὶ πα- 
ῥραπεπλάσ»αι τὸ ὄνομα. εἶναι Ύδρ αὐτὴν μοαλακιστίαν' 
παρὰ το μη μµαλάσσεσ.αι καὶ τακεινοῦσιι. δμὶ τοῦτο 
καὶ τὸν Ἡροκλέα καρτερικώτατον γεγονέναι λέγουσι», 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


Α Ν το 
ἐπειδὴ εἶκεν αὐτῆς τὸ κέρας ὥσπερ ὁ μῦδος, «Ἠτέι εἰς 
τὴν παροιµίαν, ᾽Αμαλθείας πέρκο, εὐσθενείας καὶ 

: ὑγιείας. ᾽Αμαλεύσει πλήδει οὔξει. 

Αμαλ], ἡ απαλή. ἡ δὲ λέξεις Μακεδόνων. 69εν με Πρό. 
μαλα εἴρηται, η] πρὸ τοῦ δέοντος αὐξανο ομένη µυρύκη 
μαλεῖν γαρ το αυξάνει». κο ᾗ τριχώ» αὐξησες, ἁμαλγ. 
ἔστι δὲ ἁπαλή" καὶ τροπῇ, αμάλη ποᾶς' καὶ ἁμαλὸν 
αμαλῶς. ἁπαλὸν ἁπαλῶς Μσηρίωση εὐκόλως. 

᾽Αμαλλοδετῆρεο, οὗ τας ἁμάλλες δεσμοῦντες. ἁμάλλα δὲ 
ἡ ἐκ πολλῶν ὁραγμάτων συναγωγή. 

Αμάλλαι, τα ὁράγματα τα τοῦ σίτου" . παρὰ τὸ αμᾶ- 
σον η] παρὰ τὸ ἅμα ὠολλίσθαι ταῖς χερσὶ τὴν τοῦ 

(του μετὰ τῶν ασταχύων καλάμην. 

ο οι. τὸ Φδρίζειν παρὰ τὸ ὁμοῦ ἐπισπαν, οἷον ἄ, ἅμς- 
σπᾶν, τὸ ἅμα καὶ ὑφ ἓν πολλὰ ἕλπειν. «ἴτει εἰς τὸ 
αγ. 

᾽Αμάγδαλον, τὸ ἀφανὲο παρὰ ᾽Αλκαίῳ. αμαλδύνο ἀμάλ- 
δωνον τὸ ἀφανὲς καὶ αφανιζόμενον΄ καὶ ὑπερθέσει 
ἀμάγδαλον. 

”Αμαντες] οἱ περὶ Ἐλαφήνορα αετα Τροίας ἅλωσιν διέ- 
βησαν. εἰο τὴν ἤπειρον. καὶ ῴκησαν παρὰ τὰ Κεραύνια 
ὄρη. ἔκτισαν δὲ Εθβοιαν. ὅ9εν ΄Αβαντες ἐκλήθησαν. 
ἐν. ὑπομνήμασι Λυκόφρονοο. καὶ κατὸ μεταφορὰν, 
"Αμαντες: 


Ἁμαξουργὸς, ὁ τας ἁμά ἕως τεπταίων” παρὰ τὸ ἐργᾶ- 
ζομαι. 
᾽Αμκμαξὺς, ἡ ἀναδενδράς παρὰ τὸ ἀμμίξαι, ἡᾗ συνδεδε- 


μένη” ον μπιν γὰρ αἱ αναθενδράδεο ολ 
μαὶ πλεονασμῷ τοῦ αν κ και τροπή». άμαμα ξύρ. Ἐπίέχαρ- 
µος, Ἐν γδ καὸ Ααλάσσα», οὐδ ἁμαξύας Φέρ δεῖς--- 
Σαπφω διὸ τοῦ ὸ λέγει Φωαμαξύδες. Ἰλοθόλιο, ἔστιν 
οὖν ἀωπέλου τὴ γένος. οἳ δὲ, τὴν ἑσπέριον σταφυλήν᾿ 
Αλέξανδρος τὴν, αβούβαστον λέγει. : 

"Αμαξα] Φησὶ δ) αν]ρ Φρέναο ἀφνειὸς, πήξασθαι ζμκδοφ 
---- παρὰ τὸ ὄγω, ἄξω, ὧξοα, καὶ ἁμαξα καὶ ἁμαξὶς, 
ἡ μικρά. 

᾽Αμάρα, ὁ ὀχετὸς δι οὗ τὸ ἐν τοῖς κήποις Φέρεται ὕδωρν 
ἡ τάφρος» ὴ ὑδροβῥοή. ὋὩν ὃ ὅτ' ὤνὴρ ὀχετηγὸς ἀπὸ 
κρήνηο μελανύδρου ᾽Αμϕυτὰ καὶ κήπους ὕδατος, ῥόον 
ἠγεμονεύει, Χερσὶ μόκελλαν έχων, ἀμάρης, ἐξ ἔχμα- 
τα βάλλ ον Ἰλιάδος Φ'. παρὰ τὸ ἅμα καὶ ὁμαλῶς ῥεῖν 
τὸ ὕδωρ. ἡ ὃτι τὸ Φυόμενα πλησίον ἀὐτοῦ Φυτα ουκ 
ἐχ µαραίνεσθαι. } παρὰ τὸ τῷ ά αμ αἴρεσθαι άμη δέ 
ἐστιν ἐργαλεῖον οἱκοδομικόν. ἢ διὰ τὸ περὶ τὰς σέμα- 
σιὼο ῥεῖν, τα περιφράγµατο καὶ τοὺς τοίχους. οἱ δὲ, 
ταρο», στέγην. ϕ 

Ἀπαρία» παρὰ τὸ ἅμα γω παραγώγως τὸ αὐτὸ σημοι- 
νόμενον καὶ αμοραι, αἱ ἐν τῷ ὠτίῳ κοιλότητες. καὶ 
ώμάρησε» πόροι». 

᾿Αμαρυγὰς. ὄψειο" οἱ δὲ, ὠκτῖνος ὄψεως. καὶ ἀμάρυγα, 
αἱ 2υγμοιν Φόρημαν εἰδωλον πίνήσω λαμπ]δόνα, 

Αμαρύσσω, τὸ λάμπω.  Ἡσί οδρς ὑπ' ὀφρύσι πορ αμα- 
ρυσσε:---- µαίρο μαρῶ" ἐξ οὗ μαρύσσω" καὶ πλεονα- 
σμῷ τοῦ αι :ἀμαρύσσω " κοιὶ -ἄμαρυγμα» καὶ ἁμαρυγάς 
σηωαίνει τὰς, τῶν ἐφθαλμῶν ἐκλάμψειο, --- ορίων 
ἁμαρύγματ' ἔχουσα, Ἡσίοδος. σηµαένει δὲ κο τος τοῦ 
μετώπου ῥυτέδας, αἶτιγες εἴρηντοι, δια τὸ αμαυρὸν 
ἁλαμπεῖς εἶναι καὶ «άμυδρα. η: παρα τὸ ἀμάραις ἑοικέ- 
να: ὀχετοῖο. ως γὰρ ἐκεῖναι τὸ ὕδωρ, οὕτω παλ οὗτοι 
τὸν ἱδρῶτα μετάγουσιν ἐπὶ τὸ παρ ἑκάτερα μέρη τῆς 
κεφαλῇῆς. αὐ δὲ ἐκλάμψεις εἴρηνται παρα τὸ μαίρω τὸ 
λάαπω. ἐξ οὗ ἐν ὀιπλασιασμῷ μαρμαίρω, πο μαρμα- 
ρυγὴ, ο. μάρμαρο» Μάρω» κύριον ὄνομα. ἐκ τοῦ μαρῷ 

3 


το 


20 


4ο 


ᾖδ 


”0 


40 


τι 


΄ 


ΑΜ 


μέλλοντος, μκρύσσω. ᾽αμάροιν αμα μα" ἡ μαρυγωκ), 
ἄμαρνγμὴ, καὶ αμαρυγµα. κο τος. 

Αμάρννθος, πόλις Ενβοίας. ὠνόμασται δὲ ἀπὸ ᾽Αμαράν- 
Φου βασιλέως" ἡ, ὥς τινες, ἀπὸ τοῦ μὴ μαραίνησθα, 
τὸν τόπον. σύνδενδρος γάρ. 

᾽Αμαραντός) ᾿Απολλωνιος ὁ τὰ ᾿Αργοναυτικά, Ἔνθα ὁἡ 
ἠπείροιο Κνταίδος πό ᾽Αμαραντῶν: -- Κύτος πόλις της 
Έολ ὃος. ἔστι καὶ ἑτέρ Κύτα τῆς Ενρώτης, κατὸ 
αρχὴν τοῦ εἴεπλου τοῦ. Πόντου" ἐκεῖδεν δὲ τὴν ἀρχὴν 
λαμβάνει. λέγεται δὲ οὕτως ὀνομαστικῶς. ὄφεν. Κυτα(ὸ» 
την ΜλΑείαν λέγουσιν. ᾽Αμαραντόο ν πόλις ἐν τῷ Πόν- 
τω, ὧς δὲ ἔγιοιν ὄρη τῆς Κολχίάοςν, ἐξ ὧν καταφέρε- 
ται ὁ Φάσις ποταμός. Φαίνεται απο ᾽Αρμενίων ὁρῶν. εἰς 
Κόλχους κατὰ «Φάλασσαν. τὸ δὸ Αααραντῶν ἐνταῦδα 
ἐπὶ τῶν ὀρέων περισπᾶται ὦς κύριον: καὶ τὰ ἁμάραντα 
ὀξύνεται- λέγεται δὲ προς  ὀιάφορον σηκαινόμενον τὼ 
αμάραντα σώματο. ας οὕτω έν κα ἐπὶ ἁμοράντιῶι 
σωμάτων. 

Ἀμαρτίνους] παρὰ τὸ ἁμαρτῶ ἁμαρτήνους” σημαίνει ὁὲ 
τον ἡμαρτημένον κατα τὸν νοῦυν' αφ. οἱόῶν Οὐόπονς. 
τα παρὰ τὸ αμαρτία συντιδέµενα, ὶ ὃι τοῦ ο, καὶ 
δια τοῦ γράφεντεαι. οντει εἰς τὸ ᾿ὀμίφρων. ' 

Ἀμαρτοεπής» ὁ -ἅμα ἁμαρτανω» ἐν τῷ, λέγεινν ἤγουν Φλύαρος. 
ἡ µεταφορα απὸ τῶν ἁμαρτανόγτων τῆς ὁδοῦι --- 

τ. Ἁμαρίαλ ὁς] παρὰ τὸ αἱμαρτὼ ἁμαρτήσω, ἁμαρτηλὸς κο 
ἁμαρτωλός, αἰμύλος, νοκ, µοχθρός καὶ ἆμαρ- 
-τωλία, ὃ. καὶ αμαρτία» κο) σα. 

κα Ἄορίως ἡ ἀποτυχία. παρα τὸ μαρπτω ἁμαρπτία" 
κα) ἑλλείψει τοῦ πι αμαρτία» ἡ ὃ Ῥούλεται µη µαρ- 
πτουσα, ὃ ἐστιν ἀποτελοῦσα. ἔνδα καὶ μάρτυς», ὁ µάρ- 
Νας. καὶ εἰδοὸς τὸ αλη-δές. ὴ ἁπαρτία παρὰ τὸ αρτῶ 

ον τὸ ἁρμό Ὢν πὀῤῥω οὖσα- τοῦ συνηρωόσθαι ὃ 
βούλεται τῆς απὸ πρθ.έσεως τὸ ἄποδεν ὀγλούσης. ' 

Ἁμαρτῶ, καὶ νι ὄπμά ἐκ τοῦ. ρτῶ τὸ ἄποτυγχα- 

«γω, ὡς ᾖδων ἃ γω ἀπὸ τοῦ µαρπτω τὸ -καταλκμ- 
βάνω. ἁμαρτῶ οὖν, τὸ οὐ καταλαμβάνω. Αλλ’ ὄγε 
καὶ τὸ ἅμαρτε: --- καὶ ἁμαρτῆσαέν γὸ ἀτυχῆσαι, 
᾽στερηθηναι" ποκὶ ἁμαρτήσεσθαω αθικήσεσθαι, βλαβῆναι. 

Ἀπαρτῇ, ἐπίῤῥημαν σημαίνει το ὁμοῦ, καὶ κατα τὸ αὐτό. 
πας ὁ » Ἂ σταρχος ἐκ τοῦ ἁμαρτήδην λέγει κατὰ συγ- 
κοπήν" καὶ ὀζύνετοι ὁ ν δὲ Ἡρωθιανὸς, ἐκ τοῦ ἅμα παὶ 
τοῦ ἄρτῶ.. κονὲ γόνεται ἀπὸ α ιφοτέρων ἐπίῤῥημα ἁμαρ- 
σῇν, καὸ ὁμαρτῇ. «τει εἰς τὸ ὁμαρτη. ὁίατί λέγοντει 
µεσότητος ἐπιῤῥήηματα: ἐπειόὴ μέσον αρσεγικοῦ καὶ ου- 
δετέρου πε]ντεα. «τει εἰ τὸν ὄφι. Δεῦ γινώσκει», ὅτι 
σὺν τῷ ! γράφεται. τὰ γὰρ εἰς κ) λήγοντα ἐπιῤῥήματαν 
ἔχουτι τὸ ια προογεγρααμένον᾿ ο ὃν, ἄλλη, πάντη, κρν- 
Φ/. σπουδῇν εἰκῇ, ὅπη, πῃ. εἰσὶ δέ τινα εἷς ή λήγον- 
τα ἐπιῤῥηνατα, αἲ ἔχοντα το’ οἱονν θέμις ἀντὶ 

ε) τοῦ ωδ" ἦ γέος οὐχ απάλαξενν ὡς νέος σημαίνει" μήν 

ή, δή, ή ἔστι δὲ σχατλ μαστικὸν ἐπίῤῥημα, καὶ αυ- 
μαστικόν᾿ ὠή' ἔστι κλητικὸν, ἐπίῤῥημα: καὶ ἰωή» σχο- 
τλιαστικὸν ἐπιῤῥημα” καὸ το {ην καὶ τὸ νυν ὁ), ὃ 
σησνάνει τὸ αρτίως. τοῦτο. δὲ τὸ νῦν δὴ ουκ ανέχετεέ 
τς συντάξείς τοῦ νῦν. τὸ μὲν γὰρ γόνν συντάσσετ. οι 
ἐπ] τῶν τριών όνων' νῦν γράφων νῦν γρέψω, νῦν 
ἔγραψα" το δὲ ων ὁ), παρῳχηµένῳ µόνῳ συντασσεταέ, 
ὡς παρα τῷ πορῇν οἷον, --- νῦν ὁή τοι ἔνμβλήμενος 
ἐγγὺς ὁδήτηο: --- καὶ τὸ βη, ὅπερ περισπάτα, τῶν 
ἄλλων τῶν μὴ ἐχόντων, τὸ εν μὴ περισπωμένων. ἔστι 
δὲ μέμη: (η Φωνῆς προβάτου. ἔστι δὲ ὤκαρεί” [σημαίνει 
τὸ ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ. λέγει δὲ ὁ ταχνικὸῦ τὸ ἠσυχὴ καὶ 
ἄλλη, καὶ τὰ τοιαῦτα διὰ τοῦτο σὺν τῷ ! γράφεσθαι 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ’ 


ΜΕ ΤΑ. ΑΜ 73 


«ἐπειδὴ ἀπὸ ὀοτικῆς γέγονεν., ὅτι γὰρ ἀπὸ δοτικῆς Φέγο- 
τ 5 ὀηλοῖ τὸ τ. ἔστι Ύὰρ αὕτην {. εὐθεῖα; ἡ γεν:- 
κὴν ταύτης" καὶ Ἡ ὀυτικῆὴν ταύτη. εἰ ἄρα οὖν λέγομεν 
Ταύτη ᾽απέλθωμενν. υκαὲ οὐ λέγομεν ση, απέλθδωμεν 
ὁῆλον ὅτι απὸ δοτικῇς, γέγονε». εἰ δὲ τοῦτο ὧπὸ δοτικῆς 
γέγονε, ὀῆλον ὅ οτι καὶ τα ἄλλα τοὲ ἔχοντα τὸ ἓν απὸ 
οι γεγόνασι». οὕτως ὁ «Χοιροβοσκὸς εἰς τὸ ποσότη- 

Ἐκ ποίων μερῶν τοῦ λόγου γένοντοα τὸ ἐπιῤῥη- 
-- ἐκ παντων. απὸ . ὀνόματος, ὡς τὸ νοκ Φρο- 
ν/κως " ἀπὸ ῥήματος, ας τὸ κρύβδω, κρύι :. ἀπὸ µε- 
τος» ας τὸ ἐπιστάμενος, ἐπιστκμένως ἀπὸ ἄρἌρου, 
ὡς τὸ ὅρ, ὥς απὸ ἀντωναμίαο» ὡς τὸ οὗτος, οὕτως" 
ἀπὸ προθέσεως, ὡς τὸ ὤνὰν γω" κατὰ, πάτω" ἀτὸ 
ἐπιῤῥήματος, ο τὸ ἐγγὸς 3 Γἐγγυτέρως". ἀπὸ υσυνδέσµονν 
ὡς τὸ καδα., καθώς. Ἐκ πόσων σεων γύονται τα 
ἐτιῤῥήματα: --- ἐκ πασῶν.. ἀπὸ οὐδείας, ες τὸν ὁ πρό» 
Φρων" 
ἀπὸ γενικῆς», ος τὸ προϊξ- οικόο. Ἔνα ππροικὸς χα: 
ρίσασ-αι:- ἀπὸ δοτικῆοι ως τὸ ἡ ἐδίων. δίαςν τῇ 
ο 


Πρόφρων νῦν Δαναοῖσι. Ποσεβάων ἐπάμονον: --- 


Ἰδίᾳ ᾖλθου ' δημοσίψ ἑλάλητα: ---- ἀπὸ αὐτιατικῆς» 


2ο 


19 


ὡς τὸν ή απριάτη., τῆς. -ατριάτης» τῇ. απριάτῃ, τν « 


απριάτην΄ -;Απριάτη», ανάποινον:--- κ.ὺ ἡ πέραν 

πέρας, τὴ) } πέρα, τὴν. πέραν" ν τοῦ : 
τῶν ον... --- .. ὧπὸ κλητικῆς» ὣς τὸ, .ς 
παρὰ Λουκινῷ.- κά απὸ κλητικῆς “χωρεῖ νεἰς ἐπιδῥηκατ,- 
κῆν σύνταξι»' οἷον ὤ. τοῦτο Ὕλρς ἠνών αυααστικὸ» 
λαμβάνεται» βαρύνετωεν. «εοὸ κά εἰς ἐπιῤῥηματικὴ» 


σύνταξιν" οἷον, ὢ Ἡρακλη. 


΄Άπαστρις, πόλις Παφλαγονίας, ἡ πι ρότερον ΚΚρόωνα. ι 


΄Ὄμηρος, Κρώανων. τ Αὐγιαλόν τε: ο ποάνλήδηνὸ ΄Αμα- 


. 


στρις πο γυναικὸς Περσίδος ἸΑωάστριδος, Φυγατρὸς 


Ὀξναάρθρου τοῦ αδελφου -ᾱ είου". ὁ ὁ Στράβων, 
᾽Αμάδήμως, κλήει" ἄλλοι ο Αλομός. τὸ 9 κά 
᾽Αμαστριανός, ὡς Καλάτιος, Καλατιανός: καὶ Φάσις, 
Φασιανός' τὰ γὰρ: οεῖς νος- ἐδνωῶὃ ἡ ατὸ τῶν. ας ος 
εὐδειῶν γίνονται, ὡς Βακτριοςν Βακτριανός" ] απὸ 
τὼν εἷς ως γθνικῶν, ὥς τοῦτο" ἡ απὸ τῶν διὰ τοῦ ι. 
θηλυκών, ὡς Ὀλβία, Ὀλβιανός" φΑσίαν Ασιανός" καὸ 
Αμαστριανὴ γῇ. 

Ἅμας] Ὕμμω ἔγωγε Μαρναμένοιαι πότοιδα σπχωσέμενει 
νέας ἁμως: ---- τὸ μες ἑκτείγετοι κατὰ τὸ τέλος. ἔστι 
τοίνυν αμετέραο καὶ κατὼ συγωοπήν. αμας, ἡματέρας, 
Δωρμκῶς. 

Ἅματροχμὰ» παρ, Ὁκήρῳ ἡ τῶν τροχών σύγκρουσιῳ" μμ. 
ρὰ τοῖς νέωτα ὁ τῶν τροχών ἐν γῇῷ τύπος. ἁματι αὲ 
ἐστὶ τὸ ἅμα τρέχει», καὶ μὴ ἀπολείπεσθαε, οἷον. κ 
ὀρομία τὶς οὖσα" τροχοὺς γα τοὺρ. “δρόμους ἔλεγον. 
ἐξύνεται δὲ ὡς Φυταλια '. κοὸ ος τω ἡ αρχή. 'ἆμα- 4 
τροχ/α ἡ εἰς ταυτὸ συνὀρομὴ τῶν. ἐῤμάτω» : ἁματροχιοὶ 
ὁὲ ἐστὶν ὁ τύπο κα [ ἐγΧαραξε; ποῦ. τροχοῦ ἡ ἐπὶ 
τῆς γῆς. «τει εἰς τας χρήσεις εἰς, τὸ ἁρματροχμα. 

᾽Αμαυρὸν, το αλαμπὲς καὶ μὴ ὀρώμενον. παρα τὸ μαίρω, 
μαρώ᾿ πλεονασμῷ τοῦ ν, μανρῶν ας κλαω κλαύσω, 
κά καίω κκύσω" ἐξ αὐτοῦ ῥηματικὸν ὄνομα) κι μετοὶ 
τοῦ στε ερητικοῦ αν Φμαυρὸςν Ὁ αλαμτής. ἡ ὁ ἅμα ταῖς 
αὔρεις Φερόμενος ὴ ασθενές. σκοτεινό». 


" ἼἌμβασις, ἀγαβασιο. κατα συγκοπ] ν, 


᾽Αμβαλλωμεφα] --- μὴ δέ τι δηρὸν ᾿Ααῤαλλωώμεθα ον: 
--- ἀναβαλλώμεθα, ὑπερτιθέμεθα. πᾶσα πρόθεσις συγ- 
κοπὴν ωλως τοῦ ἐσχάτου Φωνήεντος:--- ναὶ τὸ 


οὖσα αγαβατός. «Ἠταυ δἰς τὸ ππόβοτος. 


5ο 


. 


έξης. 
Α, μβντοςν ὠνάβασμ, ἔχουσκ ὀφὺςι ἡ πρὸς τῷ τεῄχει ὑκό- 2ο 


-φ.. --τ 


- κε 


.. 


αἱ -δς- 


9 
Ν 
ὁ 
. 
4 





δο 


30 


59 


4ο 


βο 


75 Α Μ 

Αμβλὺς. ὁ σίδηρος ὁ μὴ ὀξύς. παρὰ τὸ μῶλοςν ὃ ἐστιν ὁ 
ἐγχρονιτωὸς τῆς μοκης» γίνεται μωλύςν ὡς ἵππος ἰπ- 
πύς) καὶ πατὸ στέρησι» αμωλύς, ὁ μὴ ἐπὶ μῶλον (ὅ 
ἐστι τὸν ᾿πόλεμον) ἐπιτήδειου συγκοπῇ, ποὺ πλεονασμῷ 
τοῦ β., ἄμβλύς, βαρύς. 

᾽Αμβλνωπία]. ἐκ. τοῦ αμβλυωπὸς, ααθλυωπία" τοῦτο ἐκ 
τοῦ «αβλὸν ὃ σημαίνει τὸ ασθενές ν καὺ τὸ ὦψ ὠπός, 
οἱονεὶ ὁ μὴ καθδερὸν. Φῶς ἔχων, ἀλλ᾽ ασφενάς καὺ 
᾽Αμθλυώττειν, τὸ ο) ὀξνδερκεῖν' ᾿Αττικῶς δὲ τὸ τυ- 

«ἐΦλώττειν. καὶ βαρύνεσθας τους ὀφθαλμούς. ἀπὸ τοῦ 
δμβλὺς » παὶ τοῦ ὁσσω τὸ βλέπω, παρα τὸ ἀμβλεῖο 
ἔχειν τοὺς ὅσσους, ὠμβλυώσσω» καὶ ᾿Αττικῶς ἅμ- 
βλνωώττω. 

᾽Αμβλώσαι.' τὸ ἀτελὲς βρέφος ἀποβαλεῖν' κοὶ τα πρὸς 

Ὁο ποῦτο Φάρωακα, ἄμβλωθρίδιι καλοῦσιν οἱ ἱωτροί- ᾿Δρι- 
ἱσταφάνης, Καὶ Φροντίδ’. ἐξήωβλωκας ἐξηνργαένηντ - 
πο μεταφορῶς τῶν ἁμπέλω», ὁπότε γὰρ αὗται τοὺς 
λεγομένους ὀφδκλαοὺς ἀποναυθεῖεν, λέγουσιν αὐτας 
αμβλυώττειν αντὲ τοῦ, οὐ τελεσφοροῦσι καρπὀν. παὸ 
ἐπ] τῶν «γυναικῶν τὼν ἀτελῆ τὰ βρέφη βαλλουσῶν, 
λέγεται εβλυώττειν, παὺ κατα συγκοπὴν αμβλώττει». 
ἡ ἐκ τοῦ ἄακλῆσοι, ὃ ἐστι τὴν γονὴν αφαγίσωιν αμ- 
"Ῥλῆσωι" καὶ τροπῇ τοῦ η εἰ; ω, αἀμβλώσω. εἰς τὸ 
«ξαμβλώσαι. ' 

᾽Ααβλωδρή ἴδια, το ἐξηαβλωμένα ἔμβρυ». 

᾽Ααβιοῦ, ὠνοπγεῖ, ἀναςεῖ, "Ααβικον, χύτρα», κάδον. 

᾽Αμβλήδην. γοδωσαν ὠναφέρουσα. αθρόως τὸ πνεύμα, ἄνα- 
βολαδην, απὸ προοιµίου. 

᾽Αμβολαόην. ἀνοβάλλων 3 ἐξ ὑποβολῆς. ἀμβολαὶ γὰρ 
διαναβολα/" ἄρὴ καὺ προσέµιον. παροὲ τοῖς μουσικοῖ». 

Ἄμβμοῳ ο Αεὶ ὁ᾽ ἀμβολιεργὸς «νὴρ ἄτησι παλαει: 
----ὁ ἀναβαλλόμενος τὸ ἔργον. 

Άμβροτοι διότι ἀκάνατοι οἱ «εοὶ, 
τοῦ, ὅ ἐστιν αἴματος. 

"Αμβρ του» ὠθάνατον οὗ. βροτο) οὐχ. ἅπτονται, αἰδοῖον, 
αλ λαμπρὸν, εὐῶδες, καλόν. καὶ ἄμβροτα, κεκρυµ- 


τῷ ΄ἄμοιροι εἶναι βρο- 


:μένα. 
«Αμβρόσιος ὕπνος» Φε]ὸςν Φαυμαστός» ὃν οὐχ οἶόντε βρο- 
τοῖς άψασν αε. ] ὁ ὑγρός"- ὑγρὸς γάρ ἐστιν ὁ ὕπνου" 
οἷονν Νήδυμος ωφηκυθείς: σα περ ᾿Αμβρόσιος οὖν διὺ 
τοῦτο λέγεται ὁ ὑγρός. οὕτως ΄«Ὄρρος. ὁ δὲ Θέογνις γρα- 
φει τὸ σι. ὀΦΨογγον" σηµαίνει δὲ τον εὐδαίμονα. τὰ 
γὰρ διὰ τοῦ σιος γινόμενα ἅπαντα, πλὴν τὼν κετου- 
σιαστικὠν., διὰ τοῦ γράφονται" οἷον διπλάσιος, ἀσπα- 
σιος, ταβάσιος» ἱκέσιος ἐφέσιος, αἀνάρσιος» Σνρακούσ- 
σιος (οὕτω γὰρ Ἡραδιανὸς ἐν τῷ καθόλου, ὁι δύο 
σσ γράφει τὸ ὄνομα) ὁωπρύσιου" ὁμοίως δὲ καὶ τὰ ἐπ 
-αριμῷ τασσόμενα οἷον διακόσιοε» τριανόσιοι. εἶπον, 
: μὴ σημαίνοντα µέρος ἦ µετουσία»: --- οδια τὸ ὔειος 
κάρα, οὸ κ. ύσειος σταυρός. Αλλως: τα ὃμὲ τοῦ έος 
κτητικὰ » ὧπὸ πρωτοτύπου τῶν εἰς τος γινόμενα, εἰ μὲν 
μεταβάλλει τὸ τ εἰς σ, διὰ τοῦ ι γράφεται οἷον ακή- 
βάτος, ἀκηράσιος ἄμβροτος, ἄμβρόσιου " εἰ δὲ φυλάτ- 
τει τὸ τ, ὁιὲ τῆς ει διφΦόγγου" ᾿Αρχέστρατος, Άρχε- 
στράτειου" Καλλίστρατος» Καλλ εστράτειος᾽ χωρὶς εἰ 
μὴ ὧσιω ἐθνικά, ὧς τὸ ἨΒοιωτὸς. Βομότιος" ακὶ Αἴγυ- 
πτοςν Αὐγόπτιος. γίνεται δὲ παρὸ τὸ ἄβροτος" τοῦτο, 
παρὰ τὸ βροτὸς, μετὰ του στερητμκοῦ α καὶ πλεονα- 
σμῷ, γήεται ἄὤνβροτος". καὸ τρέπει το ν εἰς µ. τὸ )η- 
λυκὸν» ή αμβροσία" καὶ σηµαίνει τὴν «λανασίαν. αμ- 
βροσία δὲ, ᾗ ὀντως σοφία τοῦ »εοῦ; ἀμβροσία, δεία 
τροφή» ἦς βροτοὶ οὐ μετέχονσιγ΄ ᾗ ᾗς οὐχ, οἶόντε βρο- 
τον ἄψασθαι. ἔστμ οὗν- βρόσιο βροσία, καὶ κατὰ στέ- 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΓΤΙΚΟΝ ΜΕ ΓΑ. 


Α Μ 74 
ρήση κὸ πλεονασμῷ τοῦ µ.- ἄμβροσία. πα) ἁμβρόσιαε 
χαῖται" καὶ, ἁμ Βροσίην διὰὸ νύκτα, διά τῆς Θείας 
νυκτός. ὧδε τὴν «Φείκν σηµαίνει. σηµαίνει δὲ καὶ τὸ τῶν 
θεῶν βρώμα, 

Αμβρακία, πόλις Ἠπείρου" ἀφ᾽ ᾗς ἐκλή»ή ᾗ χώρα ᾿Αμ- 
βρακία. Ἠδη μὲν ποτὶ κόλπον ἐπώνυμον ᾽Αμβρακιήων. 


5 Απολλώνιος. 


Άμβη, τὸ χεῖλος τῆς λοπάδος, παρὼ τὸ ἐν ἀναβάσει 
εἶναι. 

Άμβων, πυρίως τὸ χεῖλος τῆς, λοπάδος, παρὸ. τὸ ἐν ἄνα- 
βώσει εἶναι" οἷον, πολλῶν {δη λοπάδων τοὺς ἄμβωνας 
περιλείἔας) λέγονται, δὲ καὶ οἱ ἱὀρειγοὶ καὶ ὑψηλοὶ τό-- 
ποι᾽ οἶἵον» --- ἐπ᾽ οὔρεος ἄμβώνεσσι: --- παρὸ τὸ βὼ 
βων, ὡς γηρυῶ Τηρυών' καὶ ἀναβὼν, καὶ συγκοπῇ 
ἄμβων" καὶ καθόλου προσανάβασις καὶ ὑπεροχὴ καὶ 
ὄρους λόφος. 

᾽Αμβωμοῖσιν» ἀντὲ τοῦ, περὶ τοῖς βωμοῖς. Χούσιππος 
οφ ἓν προφέρει" ὁ μέντοι ᾿Αρήσταρχος β μέρη λόγου" 
κο προπερισπᾳ.. λέγει οὖν καὶ ἄλλα χοῦ» Χαίρετε ὁ' 
ἄρα ποῦροι ἐὔδμήτῳ ἐπὶ βωμῷ: --- χρὴ. γώσκειν στ, 
διὰ τοῦ γράφει, κἂν παράθεσις ᾗ, τὸ, ἀμφόνον. 

᾽Αμέλγω, παρὰ τὸ ἅμα ἔλκειν. 

᾽Αμέλει. τοιγαροῦ», δηλαδή, πάντως, ἐπίῤῥημα γὰρ ἐστι 
συγκατάνεσιν ὀήλον». 

᾽Αμέγαρτον». ποτὲ μὲν ἀγλοῦ τὸ εὐτελὲς καὶ υαἲ ἄξιον 
Φ.όνου" οἷον» --- ἀμέγαρτε συβώτα --- ἐν τῷ συβωτεῖν 
ἀνεπιφλόνήτε», ἄξιε «συφορβεῖ κατὰ στέρησῳ, του α. 
παρὰ τὸ μεγαίρῳ τὸ Φ»ονῶ, μεγαρτός, καὶ ἀμέγαρτος, 
ὁ μὴ Φ9όνου ἄξιος «ΦΦόνος γὰρ τοῖς εὐτελέσιν οὐ 
προογίνεται. Πρὸς γὰρ τὸν ἔχονλ᾽ ὁ Φθόνος ἔρπει᾽ 
Σοφοκλής. ὀηλοῖ δὲ καὶ τὸ πολύ᾿ ας τὸ, --- Φ.όγον ) 
ἀμέγαρτον ἔφελλεν: κατ ἐπίτασιν. τοῦ αἱ ἵν ᾗ ἅμέ- 
γαρτο» τὸν «πολλοῦ Φ.όνου ἄξιον τὰ γὰρ ος Φθο- 
νεῖται" τὰ ὁ' εὐτελῆ», οὔ. 

᾽Αμοιβ), ἡ µεταλλαγή καὶ τόρευσις πολ βμοῤβν, τοὺς 
ξυλίνους ἀντιστάτας, τοὺς ἐν ταῖς οἰκοδομίαις ὁδοπούς, 
στύλους. . 

᾿Αμείβειν, τιμᾶν καὶ ἄμειβον, ἤλλασσον' παὶ ἀμείβεται, 
παραιτείται. 

᾽Αμείβεσθας. . ἀντὶ τοῦ ἀποκρίνεσδαι, ἐναλλάσσει, διέρ- 

χεσθαε» καὶ τὸ ἐν μέρει τὶ ποιεῖν. 

᾽Αμεῤμκόσμη, ᾗ µετακόσμήσις. 

᾽Αμειψιρυσμεῖ», μεταμορφοῦσθαι. 

᾽Αμένης» σημαίνει τὸν παῤδο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν μένος” 
καὶ κλίγεται ἀμένητος» ὥσπερ, ᾽Αμέλης Ἀμέλητος, ὄνο- 
μα ποταμοῦ. εἰσὶ τινὰ εἰ ης ὑπὲρ συλλαβας, ἔχον- 
τα πρὸ τοῦ 7 ἁμετάβολον, κο πρὸ του ἄμεταβόλου 
Φωνῇεν., μήτε τὸ 1. μήτε τὸ ε, μήτε τὸυ, μήτε τὸ 
ϱ' ἄτινα διὰ τοῦ τος κλίνεται ἐπιάλης ἐπισλητος” 
᾿Ακέλης ᾿Ακέλητος, ὄνομα ποταμοῦ᾽ πέλης 2 κέλητος” 
ὑπέρης, ὑπέρητος. προκειται» μήτε τὸ Ἰ» μῆτε τὸ ο 
καὶ ἑξῆς". ἐτειδ ταῦτα εἰς ου ἔχει τὴν γενικήν, Αἰ- 
σχένήο» Αἰσχίνου" Μγχριόνης, Μηριόγου” Κεβρυόνης, 
Κεβρυόνου τελώνης» τελώνου.. οὕτως ὁ Χοιροβοσκὸς εἰς 
τὸν ε κανόνα τῶν ἄρσερικῶ». 

᾽Αμενηνός] παρὰ τὸ μένος ἄμθνος ποὺ πλεονασμῷ τῆς 
ο) συλλαβῆς, ἄμενηγόο., η παρὰ τὸ μένω μενηγὸς . ως 
πέτω πετηνόρ. σοι :ἄμεγήηνος, ὁ ἄσθενὴο, λεπτὸς, 
µαταιος' ἐξ οὗ καὶ ῥημα ρὃς -ἅμενήλωσε δέ οἱ αἰχωήν : 
-- ασθενῇ ἐποίησεν ἀντὶ τοῦ ἀθέκαμψεν. 

᾽Αμέρδω] Ἰλιάδος Μ -- ὅσσε δ᾽ ἀμερόεν Αύγ} κρλκείη: --- 
ἑστέρισκεν, ἡμαύρου, κυρίως τὸ μέρους στερῷ᾿ Έωτα- 
χρηστικὠο δὲ, καὲ ἐπὶ τοῦ στερούμα!΄ οἷον, Ὁππότε 


δι 


το 


20 


209 


ο 


2ο 


88 


Τ56 Α Μ 
:δὲ τὸν ὁμοῖον ἂνὴρ ἐδέλήτεὺ ἀμέρσοε: --- ὄνφι, ο 
τὸ σχοάρω σκαρων γένετοι σκαρίζω" καὶ εἴρω ἐρῶ ἑ 
οὕτω καὶ παρὰ τὸ µείρω μερῶ, Ὑίνετα µερίζω ναὶ 
κατὰ συγκοπήν, καὶ τροπῇ τοῦ 6 εἰς ὁ, µέρω᾽  α) 
μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, αμέρόω. μείρω ντ -ᾱ- ᾽Αὐολικῶς 
µέρσω, οὓς ΦΦείω Φθερῶ ΦΦέρσω, καὶ κείρω κερῷ 
χέρσω" καὶ αμέρσω ὁ ἐξ αυτοῦ. 
᾽Αμεύσικον] αμεύω τὸ πορεύομαι. παρὰ τὸ ἅμα καὶ τὸ 
σεύω. 3 ταρὰ τὸ νεύω νεύσιμος, καὶ ἀνεύσιαοςκ τοῦ α 
” ὁμοῦ ἡ πλεονασαὸν ὀγλοῦντου. τροπῇ τοῦ ν εἰς αἲ 
ἐδν, -- ὅπῃ κα) ααεύσιμον: --- τουτέστι πορεύσιαο». 
᾿Απολλάνιος ὁ τὰ Ἀργοναυτικά, --- καὶ ἁρουσιονῇς ε-- 
διαλλάσσουσα καὶ αμειβομένη τοῖς ανν ο 
᾽λαείβω] τὸ α τὸ α πι ποῦ ἡ µ συστ ο... 
αν δὲ . τὸ λόγον Ἐν πλλῶ τὸ ἐνκλλάσσειν. 
παὶ τὸ κατὰ μή μή μὲν, αμαιβόμενος, Φυλακὰο 


20 
λωόν αμειδεῖς τε καὶ ἡτογοί --- ἐν βάδει βουλονομέ. 
νοις Σµδ19ς, σκυ7ρωποί. σημοήνει δὲ καὶ κγέλαστοι, 
αχάριστοι" ατὸ τοῦ αειδὸ, ἡ μειδιῶ' τοῦτο παρὰ τὸ 
δω τὸ εὐφρίνομαεν Βοιωτικῇ σροπῇ «τοῦ η εἰς ει 
τον Αγ. καὶ πλεονασμῷ του αν μειδῶ καὶ μειδιῶ" 
γὰρ ἐτὶ τοῦ «βουλούομαι, διὰ τοῦ ή γράφεται καὶ 
διρ)  νεται παρα γὰρ τὸ δω τὸ ἀρέσκω Ὑέετα, 
Αμεβῄεος] κ ἐν ἀπειδήτους ἁγίας ηύὐλίςετο νύχτας: -- 
τὰς Φρ ντὰςν .” οἷς οὐκ ἔστι μειδιεσαι" οὐδὲ χελάσαι 
ἡ ὅτι Φοβεριὰ εἰσὶ παὶ σκοτεινα(. ἁγίας, διὰ τὸ ἐν αὖ- 
ταῖς ἄγεσθαι το μυστήρια. Απολλώνιος, 
᾽Αμείλιχος, αμείλικτος, ἀσυμπαθής, ώπηνήο' ἀπὸ τοῦ 
μειλίσσω" τοῦτο ἀπὸ μεταφορᾶς τοῦ μέλιτος μελίσσω, 
καὶ πλεονασμῷ τοῦ Ε, μειλίσσω, μειλικτόςν καὶ ἀμεί- 
λωκτος, ὁ ἀσυμπάθητος, καὶ αδυσώπητου, καὶ σκληρός. 
᾽Αμεύων] παρὰ τὸ µέρος βερίων᾿ ἐκβολή τοῦ ρ καὶ συν- 
αιρέσει» μείων» καὶ αμείων” καὶ πλεονασμφ τοῦ ν, 
ἁμεων. ὁ μὴ ἑλάσσων τινός. ὴ παρὰ τὸ μένω, γέγο- 
γεν ἡμένων παλ πλεονασμῷ τοῦ κν ἁμεύνων ε᾿τουτέστιν 
ὁ μὴ µένων, αλλ’ ὑπὸ πάντων αἱρόμενος' τὸν γὰρ 
κρείττονα παντες αἴρουσιν. 
Αμείῳ] οσο κλέπτη δέ τε νυκτὸς ἁμεύω: --- ἀμείνω χω- 
ή τοῦ ν καὶ τοῦ ε, αἰτιατικὴ γένους θγλυκοῦ. ἔστι γὰρ 
αμείνονα, καὶ ἀμείννα, καὶ κατα κρᾶσιν ἁμείνων ὡς 
ἑλάσσονα ἑλάσσοα ἑλάσσω «βελτίονα βελτίοα καὶ βελ; 
σίω, τὸ δὲ ἀμείνῳ μετὰ τοῦ ε, ἔστι δοτικὴ, ἀπὸ τῆς ἡ 
ἀλείνωςι τῆς ἀμείνω. 
΄Αμειον, βέλτιογ. 
πο ᾿Αμείασις, ἠθύοσμον ὑπὸ Περγαίων. 
Αμεινίαςν παρὰ τὸ αμείνων ἀμείνονος, Ακωνόνίάς, πα) 
Αμεινίας, ὄνομα κύριον. ἡ παρὰ τὸ μένος µενίας.. καὶ 
νε κατὰ στέρησιν, οἱονθὴ απρόθυμος καὶ ἄδρ- 


μη. 


το 


4ο 


κ γεωργικὸν ἦ οἰκοδομικὸν ἐργαλεῖον. παρὰ τὸ ἅμα 
γέγονεν ἅμην τὸ ἅμα καὶ ὑφ᾽ ἓν ἄλκον πολλά. Φύναται 
δὲ καὶ ἀτὸ τοῦ ἁμᾶν, ὅ 5 ἐστι κόπτειν καὶ «δερίζδιν. 

βὔ "Αμητῆρες», εριστα/" ἀπὸ τοῦ αμᾶν. 

᾽Αμήτειρα" και αμησάμενοι, τεμόντες» συναγαγόντες , καὶ 
ἐπαντλητάμανοι' καὶ συναμησάµενος σωρεύσας. συνά- 
ξας, ἡ Φερίσας᾽ ἀπὸ τοῦ αμῶ. τοῦτο παρὰ τὸ ἅμα καὶ 
τὸ ἔω τὸ πορεύομα!. καὶ ἡμᾶσθαι, τὸ ἐφέλκεσθαι τὴν 


γηνι ἡ ἀλλό τι λαμβ νδιν ς ἑωυτόν. . 
᾽Αμητὸς] ἐκ αν αμῶ ολα Φερ/ζω νά β' συζυγίς τῶν περι- 
καὶ ἐξ αὐτοῦ ἁμητός. 


σπωµένων», ὃ μέλλων ἀμήσω 
διαφέρει Δὲ νεο ἆ μα) αμητός, ἅμητος γὰρ, ὁ Ναερὸς 
τοῦ «Φέρους" ἅμητος 4ὲ, ὁ «δερισμός, οἱονεὶ αὐτὸς ὁ 


ΕΤΥΜΟΑΔΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕ ΓΑ. 


' ὅρους. 


Α Μ 76 
ἀωώμένος κἁρπός, Τὸ 49, μπκρόν: τὸ α πρὸ: τοῦ α καὶ 
β συστέλλεται΄ σεσημείωται τὸ αμητός, καὶ ἁμω. 

᾽Αμήτωρ . καπομήτωρ. 

᾽Αμήτορως» κεθαριστας Κρῆτες. 

᾽Αμήρυτον, τὸ ἄτέλεστο» απὸ κ. τῶν ἀπὸ τῶν 
ἑρίων μηρυµασοψ, αήρυτον, καὶ αμήρυτον. 

Άμήρον; γέον ον μκὰ ΄Ακηρον. οὐδετέρως ἔστιν ὄνομα 

ἄμήροιν θἱ ὄωηροι. 

Αμήςν ποιός τι; πλακοῦς. -᾿Αριστοφάνη», Άμητι 
πέπεωψεν ἡμῖν τουτον/: ---- ἀπὸ τοῦ ἑξαμάσ-α 
σπονόῇ ὑφ᾽ Ἠδονῆς . ὡς μέλιτε καταρὀόμενον, 
τὸ πολλών ἅ ἅμα εἰς αὐτὸν αναγοµένων καὶ ἐωβ 
νων εἰς τὴν χατασκευὴν αὐτοῦ. 

Άμήχανα, πρὸς ἆ οὐκ ἔστι τὶς µ μηχανὴν εὑρεῖν- ἐξ οὗ 
δεινα καὶ χαλεπά. ὀήλοῖ δὲ καὶ τὸν ἄτεχνον, κὶ τὸν 
ὥτορον μηκανῆς. Ἡ μάλα δὶ κακότ. νε 8 
σὸς ὀόλος Ἡρη: --- Ἱστέον. ὅτι δύο ση ἑ ἡ ο, 
ἡ τὸν μὴ (δυνάμεγον μηχανὴν εὑρεῖν, ἡ πρὸς ὃν οὐκ ἔστι 
μηχανήσασ. αι ὅπερ καὶ ἐνταῦθα «λέγεται. καὶ αμηχα- 5ο 
νήη, ἁπορία. δηλοῖ καὶ ἄβονλον τ ναρςἍς, ἐν 

᾽Αμίο, οὐροδόχον ἀγγεῖον. ᾿Αριστοφά »]ον-- εἶτ᾽ «ΑΦ 


παρὰ 


άμίδα: --- παρὰ τὸ ὀμιχῶ τὸ οὐρῶν ὁμίον κι) 
ὡς ὀκριόείον ἀκριθειο. ἡ παρωγόµασται ὑποκοριστικῶς, 
μη», αμίς, ὣς σκάφη σκαφίς. καὶ ἁμίξαεν ο αμὰ 
καὶ ἅμιον, σκύφος Ἂργνρ γνροῦν. ὦ Τὰ Ἱ 

᾽Αμίοι ἐχθῦς' ὃν Φησι ν Αριστοτέλης, αρόδοντα μαὶ 
τῶν συναγθλαζοµένων καὶ σαρκοφάγων. χολὴν δὲ ἔχει 
ἰσομήνη τῷ ἐἑντέρῳ, καὶ σπλήνα. παρὰ τὸ ἅμα ένα 
τοῖς πλέουσιν. ἔστι γὰ συναγελαστικον. καὶ ἅμιος, ὁ 
κοῦφος. καὶ ἅμιπποι, οἱ συντρέχον ντες. 

᾽Αμιδοῆσαι] Σιμωνίδης τὸν να νο οἶπο καθ 
ὑπέρθεσιν. ἐκ δὲ τοῦ δμι δρῷ α ὦ αμι- 
θρῆσαιν τὸ ) αριδμησαι. ἡ απὀ τοῦ αριθ μῆσαι κατὰ µε- 
ταθεσιν τῶν στοιχείων, ὡς τύπιλος Ἀίτυλο. 

᾽Αμίότυλλον ταῦρον. σηἁαίνει δὲ τὸν μὴ Ἅ ας,  ΝἩ 
ποπον. 5 

᾽Αμίσαλλον] οἷον --- ἀμίσαλλοί 3 τε 5 γέροντες: ο κατ' ἔν- 
δειαν τοῦ }γ. ἀμίσγαλλος, ὁ ὀνσαρεστος, ὁ μὴ ἄλλῳ βο 
µισγόµενος" ἡ ἑτεροῖον καὶ | ἐξηλλαγμένον. 

᾽Αμιτροχίτωνας» αζωστους, ἡ µέτρα καὶ Φωώρακι αἡ  χρω- 
μένουςν αἀθετοχίτωνας. µίτραι γὰρ ζῶναι χαλκοῦ πρὸ 
τῶν αἰδοίω. 

"Αρη. Φαλόεσσαν, τὴν ὠπρόσμικτον οὖσαν 
σαν σημαίνει δια τὸ μὴ ἔχειν λιμένα” 
Δήμνον ἅμιχιλαλόεσσαν. 


49 


 υῇ θάλασ- 
κ. φ”-- καὶ 
παρὰ τὸ ἄμικτος αωικτοειςν 


ὡς βροτὸς βροτόεις" καὶ τροπῇ τοῦ κ εἰς Χ ἁμρχιόεις μά 


καὶ τὸ θηλυκὸν, -ἀμιχθόεσσα., ὡς αὖδγεις 
καὶ πλεονασμῷ τῆς αλ Ἰσυλλαβῆς α Φαλόε ἡ ὁ 
τὸ τῶν οἰκούντων ἀπρόσιτον καὶ αγήµερον, ὥς ησιν 
Ὅμωηρος, ο: χεται εἰς Άήμνον μετὰ Σήντιας «αγριοφώ- 
νους: --- οὕτως "Ωρος. ἡ απρόσιτος καὶ ἁμιγὴο, διὰ τὸ 
τοὺς ἐνομκοῦντας πειρατὰς εἶναι. 

”"Αμμε. ὡς τὸ, --- νῦν ἅμμε παλιμπλαγχθέντας ὀίωι --- 
οὖν ἔστι πληδυντικοῦ, αλλα δυκοῦ αριΦμοῦ. καὶ τινὸς 
μὲν. Οπὸ τοῦ ἅμμς Αἰολικῶς τληδυντικοῦ Φασὶν, Ἀπο- 
βολῇ τοῦ σ τὸ δυὶκὸν γύεσδαε, ας ᾿Αἴαντες Αἴαντα 
τινὲς δὲ ἄλλως λόγον, ἄἅμμε ἐν τοῦ ἡκεῖς λονόὰ 
ὴ Δωρικῶς. : 

"Αμα όμμι δὲ µάντις Εὺ εἰδὼς αγόρευε: --- ἀντωνομία 
δοτρῇς τῶν πληδυντικῶν. τρισὶ διαφοραῖς γίνεται. οἱ 
Ἴωνεδν συστέλλουσι τὸ ῃ, καὶ προπερισπῶσιν ζωιν" οἱ 
δὲ Αιολεῖς συστέλλτυσι τὸ ι καὶ βαρύνουσι, καὶ πλεο- 
ναζουσιν ἕτθρον δύμφωνον, κ.ὰ τυστέλλουσι τὴν αρχὴν. 


ὀήεσσα 





π ... Α Μ 
3ο καλο Νιλοῦσιν᾿ αὐτὴν, ὡς. τὸ, ἅμωι: δὲ ἔργον Αὕτως 
ἀκράαντον: --- οἱ δὲ Αμιβι δν) συστέλλουσι τὸ α. καὶ ὁξύ- 
νουσι», ἡμήν. 
κ "Αμμιγα, ὁ ὁμοῦ. ἐπιῤῥηματίκως, παρὰ τὸ ο λλω, καὶ 
ἅμα το ὁμοῦ. 
Ἀμιδ, ἡ τροφὸς καὶ ἡ µήτηρ, κατὰ ὑποκόρισμα. καὶ ἡ 
Ῥέα λέγεται καὶ άμμβον παν δρμία. 
"Άμμορον, δύεμορον, κορεόμορον μόρος γαρ ὁ 9άνατος. 
ο) φωμορήην. τὴν κακὴν μοῖραν. κάν ἀμμόριον, ἄτιμον 
ἡ ὦθάνατον. 
᾽Αανὸς, ὁ ἁπαλὸς καὶ τρυφερό». ἀμνὶς καὶ άμνὸρ τὰ 
5ο πρόβατα τὰ μρερά. παρα τὸ μένοςν μετὸ τοῦ στερητι- 

' που αν ἆμενος" καὶ συγκοπῇ αμνός, οὐονεὶ ὁ αδύναμος. 

"καὶ παρωνόμασται ὑποκοριστικῶς ἅμνίο. } παρὰ, τὸ 
ανοῦς (ὅπερ σημαίνει τὴν ἐκ γενετής μαλθακὴν αὐτοῦ 
τρίχα ᾿ ἐξ οὗ ανούδην) γίνεται ἀιωόςς οἱονεὶ ὁ ἑστερη- 
μένος τὼν νηπίων τριχὠ». Μεθόδιος. «τει «εἰς τὸ 
ἄμναμοι. 

᾽ΑΔάνειός, εἴρηται εἰς τὸ ἄρνειός. ἔστι καὶ ποταμὸς περὶ 
τὸ Θεμίσκυρον.. εἴρήται, ὅτι διὰ τὴν τραχύτητα μνείαν 
οὐκ ἔχει" μνειὸο» καὶ μνειός.. 

"Αωνιονί Όμηρος Ὀδυσσείας Υ» Περσεὺς ὃ) άμνιον εἶχε: 
το αἱμοδόχον ἀγγεῖον παρὰ τὸ αἷμα αἷμνίον, τὸ 
τοῦ αζματος δεκτριόν» ἀποβολῇ τοῦ ἠὔτα. 

"Ἄμναμοι, οἷον απόγονοι. κυρίως. δὲ παρὰ τὴν τὼν Ἑνρή- 
ναΐων ὀμέλεκτο», οἱ τῶν αμνὼν άμνο), ἄμναμοι λέγογ- 
ταιν τουτέστι τῶν κρνῶ» ἄργεςν πρὸ τοῦ περατοφυῆσαι. 
ἀπὸ τοῦ ἄμινὸς' ἄμραμος. ἀμγὰς, παρα τὸ μῶ το ἁπτῶ, 
κατα παραγωγή». 

Άμος) ὥσπερ απὸ του σφέτερο; γόεται Δαρικῇ διαλέκτῳ 

ο. σφός, καὶ ἀπὸ τοῦ ὑωέτερος ὐμός. οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ 
ὠμέτερος ἁμὸς Δωρικῶσ. ἡ θέμα ἐστὶ τῆς Δωρίδος ια- 
λέκτου. 

ωολγφ] Ὅμηρος, νυκτὸς απολγῷ: --- τῆς ἑσπέρας, ἡ 
τῷ µεσονυχτίω. καν ὃ οὐκ ἀμέλγουσι᾽ ἑσπέρας. γαρ καὶ 
μέρας εἰώθασι τοῦτο ποιεῖ. ἢ ἐν και ᾧ ἐν ᾧ συμβε- 
:.βήηκεν αμέλγεσθαι τὰ πρόβατα, ἦ παρα τὸ μολῶ, καὶ 
πλεονασμῷ τοῦ γ μολγῷ" καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ αν, 
Φωολγῷ ἓν ᾗ οὐδεὶς μολίσκει, οὕτως Ὡρρίων. 

δ2 Ακοτον] -- ἆμοτον μεμαῶτε μάχεσδως: -- «παρὰ τὸ μένω 
γίνεται μοτὸς καὶ ἄμοτος» καὶ ἅμοτον, ανυπομόνητον" 
Ίνα ᾗ τὸ α (ἐπιτατικόν. ἢ μοτα λέγει τὸ ῥάκήη τὰ 
πληρωτικὰ τῶν πληγῶν" καὶ ἄμοτον κατοὲ ἀπόφασι», 
τὸ μὴ πεπληρωμέγο»" απὸ μεταφορᾶο τῶν μὴ πεπλη- 
ρωμένων τραυμάτων, τουτέστι μµοτῶν. οὕτω μὲν Ωρίων ᾿ 
ἐγὼ δὲ εὗρον ἐν ὑπομνήμασιν Ἰλιάδος, στι ἄμοτον λέ- 
ε γεταε τὸ ᾽απλήρωτον᾽ ἔνδα πιὸ ὁ µοτώ ἴσως ἀπὸ τοῦ 
μετρῶ, ὥμετρον καὶ ἅμοτον. ᾖ ἄτρωτον, ἀῤῥηκτον, 

το ἰσχυρὸν. ὤπλήστο». 

”"Αμοχθος] παρὰ τὸ μόχἼθος ὤμοχθος" σηµαίνει δὲ τὸν 
ακακοπαθοὔντα. τοῦτο παρὰ τὸ μογος, πλεονασμῷ. τοῦ 
9 καὸ τροπῇ τοῦ Ὕ εἰς Χ. τοῦτο παρὰ τὸ μὴ ἐὰν 
γάννυσθαι τὴν ψυχἠήν. 

Ἄμδργινος χιτωνίσκος, παρὰ ὴν ἀμόργην» ὃ ἐστιν εἶδος 

Χρδματος, ὕωοιον βύσσῳ᾿ καθα καὶ Θηραῦον » τον ἅπο 
θήρας της νήσου. σημαίνει δὲ καὶ τὴν πολυτελῆ ἐσθη- 
τα. οὕτω Μεθόδιος. ζ«ἤτει εἰς τὸ ᾽Απομόρξατο, καὶ εἰς 
το Αλμολγώσατο. 

30 ᾽Αμορβής, καὶ ἄμορβέο σημαίνει τὸ µεσονύλτιογ. 
την ὀρῴνην αμορφνής ' πα ἐλλείψει το ν, καὶ 
τροπῇ τοῦ ᾧ εἰς β, ὧς ἐν τῷ κύφος, πώβος Φερε- 
νίκης, βερενήκηρ. σημεάνει καὶ τὸν αἀκόλου»ον, ὁ ἅμα 


ο 


4 


παρὰ 
Ν 


ΒΤΥΝΜΟΚΟΤΙΚΟΝ ΜΕ ΓΑ 


Α Μ 758 
ττβὴ ὁρμῶν, τροπῇ τοῦ µ εἰςβ, ἀμορβός αἱ ἀμορβής, 
ΜεΦοδιος. : 

᾽Αμορμεύω] ὤμορμεύεσκεν, ᾿συνῳφοιπόρει” οἷον, .Σὺν λ 
ἡμῖν ὁ πελαργὸς ἀμορμεύεσκεν ἁλοίτης: --- παρα τὸ 


ἄμθρμενειν᾿ τοῦτο παρα ΄ τὸ ἅμα ὁρμᾶν κεὶ πορεύεσθαι. 
ἁμορμεύοντο ν σημοι ἄνει τὸ διεκόμιζον. Ν/καλόρος, ὃ Νῳ- 
9ο) γαρ κάμνοντες ἀμορμεύοντο ᾿λεπαργῳ -- τῷ ὄνῳ. 3ο 
ἐπεὶ γαρ κατο τὴν κοιλίαν “λευκός. 

᾿Δμοιβοί Ἰλιαδος ν, Οἵ ῥ' ἐξ ᾿Ασκανίῆς ἐριβώλκος ἦλ- 
9ον μο/βού: - σημαίνει τὸ ἄλλεπαλληλος, ἦτοι ἐξ 
ἁμοιβῆς ἡ καὶ ἐναλλάδεωο παραγεγονότες συμμαχῇσαε 
τοῖς Γρωσίν, ἀντὶ τῶν πρότερον συνεργούντων αὐτῶν 
πολιτὠ». διὰ γαρ τὸ ἐπὶ δέκα ἔτη τὸν πόλεμο» ἀνύε- 
σὃω, οἱ πρῶτοι πεκμηκότες κατα τὴν µάχην» ἰσαρί- 
}αων αὐτῶν ἄλλων ἀποστελλοιένων ν ἀπεπέμποντο. ὡς 
δἰκὸςν ἐξ αμοιβῆς ἁμύνοντες. ἡ οἱ ἐμοιβὴν ἀποδιόόντες 49 
τῷ Πριάμῳ, διὼ τὸ καὶ αὐτὸν συμμαχῆσαι Φρυδί. λέ- 
γονταί καὶ ἀκόλου. Φοε. οἱ διάδοχοι. : 

᾽Αμοιβηδὸν, καὶ ἁμοιβηδίς. Ἰλιάδος σ. ἄωοιβηδὶς ὃ ἐόι- 
καζονι ἐν μέρει δὲ ὠκούοντεο ἐδίνωςον «νὸδ μέρος. 
᾿Απολλωνιος ἐν τοῖς ᾿Αργοναυτμιοῖς ττ καὶ τοὶ μὲν 
ἆμοιβηδὴν ἐλάασκον: -- σημαίνει δὲ τὸ ἐνήλλαγμένω». 
-- ἄλλος  ὁμῶς ἐπαμοιβὸς άνηρεν: -- τὸ ἄλλεπαλ- 
λήλως. 4 

᾽Αωπεχόνη] Ἱστέον ὅτι ἡ ἄωφὶ πρόεσι» λέγεται κά 
αμπὶ παρα τοῖς Αἰολεῦσι» οἷον ἀμπεχόγη. Φμπίσχου- 
σα. λέγεται δὲ ὠντὶ τοῦ περιβολῆς ἁματίου. ἤγου» πα- 6) 
λίον. ἡν γὰρ αὐτῇ ἑμάτια καὶ περίζωµα» κο ἀμπεχό- 
νια β, παὶ χιτών: --- ἔστι. οὖν τοῦτο ἑμάτιον λεπτό», 
περίβλημα. 

᾽Αμπονον] ὁ μὲν αὖτις ἔβῃ «Φεὺς ὠμκόνον ανδρών: --- σή- 
µαΐγει ἐπὶ τον πόλεμον.. ς 

᾽Αμπείραντες, διωπείραντες. 

᾽Αμπνύνη, ἀνέπνευσεν. υώπὸ τοῦ αἀναπνύω ἀγαπνύσω 
ἀναπέπγυκα ἀναπέπνυμαι ανεπγύθη καὶ συγκοπῇ, παὶ 86 
πλεονασμῷ, τοῦ ν. ἀμπνύνδη», ἀνεζωπυρήθη, ἠγέρ}. 

ἈΑμοῤῥοϊοη ὁ Αμοῤῥοιος τοῦ ἀμοῤῥωίου ὄνομα ἔθνους 
ἐπὶ δὲ τοῦ τόπου, οἷον τὸ ᾽Αμώρίο»». διώ τοῦ ω µεγά- 
λου. καὶ ἓν .ρ. 

”"Αμπανωσ] ανάπαυμα, καὶ κατὰ συγκοπὴν ζμπαυμα. 

᾽Αμπαζονται ὦ ὤναβάλλονται, καὶ τα Όμοια. 

"Αμπηρος» πηρος, νοσερός. . : 

Ἀμολγὸς ΄ σημαίνει, μέλαν, ἁωρίαν», σκότος ἡ (λογμος 
πα) σκεύος ἐν ᾧ ἀμέλγουσι τὸ γάλα οἱ ποιµέγες» καὶ 
ξύλιγον οἱνοφόρο». ἀμολγοὺς δὲ τοὺς ἐξαμέλγοντας καὶ 
σπάζοντας. μάζα ἀμολγός - «ζἥτει εἰς τὸ μας. 

᾽Αμοργὶς δὲ, παλάμη τὶς, ἐξ ἦς ἐνδύματα ἄμόργινα᾽ οἱ 
δὲ, λιυὰ ὑφάσματα" οὐ δὲ, απο ᾽Αμόργου τῆς νησου. 
οἱ δὲ, ἀμοργίνους» τοὺς ἐρυθροὺς ᾿ τὸ χρώμα. 

᾽Αμπνκάςξιν, τὸ τὰς ἔμπροσδεν απὸ προσωπου τρίχας 
σπαρας ει». εἴρηται οὕτω καὶ ὁ τροχός. καὶ ὀεσμοὶ δὲ 
μάρκες’ 

”Αμπυξ. ἡ γυναιμεία ἀναδέσμη» ὃ ἐστι στρόφιον. καὶ ἐπὶ 20 
χα)λινοῦ δὲ εἴρηται οἷν --- Χρυσάμπυκας ἵππους. παρα 
τὸ ἀμφέχει, ἄαφνξ. καὶ μποξ. ἢ παρὰ το ἄναπυ- 
κάςειν καὶ ἀνέχει» τὰς τρ χα. ἐκ μεταφορᾶς καὶ ὁ 
τροχὸς» ὁιὰ τὸ κυχλοτερὴο εἶναι. 

᾽ΑἉμπλοκημα τὸ αμάρτημα" παρὰ τὸ ἀναπλέκεσθαι τῷ 
ὧν δρώπῳ" ἀπὸ μεταφορᾶς τοῦ σχοινίον σειρὰ γὰρ τὸ 
σχοινίον λέγεται. ἐκ τοῦ πλέκω πλακῶῷ ἀναπλάκημα, 
καὶ ἁμπλάκημα, 

᾽Αμπρεύω 1 ὁ μεν Καλλήάσχος κυρίως ἐπὶ τοῦ ἕλνειν ἔλαβε 5 5ο 
τὴν λέξιν" οἷον, ᾿Ανδρ᾽ ἐλοιοὶ ὁ ἐκ λειόεν ἀμπρεύου- 


ο 


.. 


79 Δ Μ 
τες --- ἀμπρὸν γὰρ Ἠυρίως καλεῖται τὸ σφχοίνν τὸ 
ἕλκον τοὺς βόας, οἷον ἁμπερόν τι ὃν, τὸ νεο 
τῶν ζυγὼν δεδεµένον" }. τὸ ξύλον τοῖς αὐχέσι τῶν 
ὑποζυγίων. ὁ δὲ Λυκόφρων, ἐπὶ τοῦ κακοπαεἰν ἐλαῤε 

τὴν λέξη οἷον ᾿Αχλανον ἀμτρεύσουσι» ἡλιτοι βίον. 
κλνν. παρα ᾿ τὸ ἀνάπηλός τις οὖσαι ἡ μὴ ἔχουσα ἐν 
ἑκντῇ τὸν πηλὸν, Ἴγουν τὸν. οἶνον ἡ παρὰ τὸ πάλλειν 
καὶ σείειν ἡμᾶς πίνοντας. : 

ο ᾽Αμπελόεσσα] τὸ ἀρσενικὸν» ἀωπολόεις « εἶδιος, τῶν πα- 
ραγώγων μετουσιοεστμιοῦν. τοῦ ἄωπελος. τοῦτο ἰνά- 
πελός τις οὖσα, παρὰ τὸ ἄνω πελέςειν' } παρα τὸ ἐν 
αὐτῷ ἔχειν τὸν πηλό». ᾿ 

᾽Αμπεταλων] Ἡ ῥα; καὶ ἀμπεπαλὼν. προίει δολικόσκιον 
ἔγχος --- αντὶ τοῦ ἀνασείσας αἀνατείνας. διπλασιασμὸς 
ματοχῇς β ἀορίστου. τὸ ῥήμα ὃν γὰρ. Ίωνες 

ἓν τοῖς ῥήαασι καὶ; ταῖς μετοχμές εἰωθασιν αναδιπλα- 
σιάέςει»’ λάχωσι» λελάχωσι' λα} λελάθφ.ς -- 

6ο Αμπωτι, αἱ περὶ τὸν ᾿Ώκεανὸν «ἄποφυγαὶ καὶ διαστὰ- 
σεις» καὶ περὶ τὴν Λιβύην" παρὰ τὸ, ἀναπίνασθαι. κά 
ῥίως δὲ άμπωτις ἡ μαιμόναι ιά! ἡ ξηρασία, ᾖᾗ ῥηκέα 

Διονύσ: οὐ ὁ περιηγητής οἷονν Άλλοτε μὲν πληωμυρ; 

ἐγείρεται ἄλλοτε ὁ αὖτε ΄Άμπωτις ξηρῆσιν ἐπιτρο- 

χει ψαμαθοισι: -- κυρίως δὲ λέγεται ἡ ἀραχίόρησις 
τῆς αλάσσης» ἤγου» ἡ ἄναπινομένη Φάλασσα. ἐκ τοῦ 

πῶωι πωώσω, πῶσις ταὸ ναπωσις κοκ ἄμπωσις. ώ 

συγκοπήν καὶ τροπῇ ᾿ άμπωτις. καταχογστικῶο . 

ἐπὶ τοῦ ἡμετέρου σώματος» ἡ ἐκ τῆς ἐπιφαναίας. ανα τὸ 

βα 3ος ὑποχώρησις ὕλγο, οὕτως Ἡρωδιανὸς ἐν τῷ. περὶ 

ἐξηγήσεως τῶν λέξεων. Ἱπποκράτους ἡ εἰς ὄρν ορ με- 
τάστασις τῶν ὑγρῶν. 

᾽Αμύρητον , τὸ ἀτέλεστον, 
τὸ ᾿Αμήρυτογ. 

΄Άμυρος, πόλις Θεσσαλίας. να Ὅ, 

Άμυροι, τόποι κα νγροι καὶ ὁμιῤῥέοντες, ἆπο του μηρεῖν 


δ7 


το καὶ ῥεῖ). : ἳ 
΄Αμυνος, ὄνομα ώ τνως: ἀπὸ ᾽Αμύκου. βασιλέως Βε- 
βρύκωγ. 
᾽Αμυόι, σημαίνει τὸ ἅμα. παρὰ τὸ ἅμα ἄμυδις» τροπῃ 


οὗ α εἰς υ. ὧς σάρκες σύρκες, τοῦ πνεύματος µετα- 
βλη»έντος. Ώρος. , . 

᾽Αμυδρός] παρὰ τὸ μύδρος, ὃ σημαίνει τὸν πεπυραμτωµέ- 
νου σήὀήρον» ἀμυδρὸς, ὁ ἁλαμπὶὴς καὶ σκοτειγὀφ. τοῦτο 
παρα τὸ µύω τὸ καμανα. 

᾽Αμυγδαλὴ», παρὰ τὸ ἐν τῇ καλύφη» τὸ μετὰ τὸ ἔξω 
χλωρὸν» 7 πολλὰς αμυχὰν ἔχειν. Ὥρος. 

΄Αμυστε, ἡ απνενστὶ πόσις᾿ παρὰ τὸ μὴ μύειν (δ ἐστι 
χανδὸν πιεῖν) ἐπὶ πολὸ, μὴ µύοντα καὶ συνάγοντα τὼ 

{λη". ἡ παρὰ τὸ ἅμα πιεῖν, χωρὺὶς τοῦ διαπνεῖσαι. 

ὥστε ἀπνευστί, ἔστι δὲ καὶ Φιάλης εἶδος μεγάλης, ᾧ 
ἐν πότοις ἐχρῶντο. 


᾽Αμυσχρὸς .ὁ καθαρός ὁ μὴ μύσει χραν»)εἰο» ὁ ὁ αμίαν- 
τος. καὶ α ἅ. ἡ παρὰ τὸ μύσος µυσαχρός» ὁ µν- 
σαρός᾽ [α υῃ καὶ ἄμυσχρός. 


5ο ᾽Αμύμων]. παρα τὸ μνω το ὑποκαμμύω», ὁ μέλλων μύσω" 
ἐξ οὗ ῥηματικὸν ὄνομα μύμων, κα) ἀμύμων». ὁ μη, κε- 
καμμυµάνορ. ἡ παρὰ τὸ μώμος. γίνεται ἅμωμος, αμώ- 
µων᾿ καὶ τροπή του ὢ εἰς υ ἁμύμων, ὡς χελώνη χε- 
λύνη᾿ Ὁ αμώμητος καὶ ὤψογος. 
᾽Αμυμώνη, ή ὄνγατηρ Δαναοῦ" ἀπὸ τῆς αμύμονος γεγι- 
κῆς. πολλα γαρ τῶν Φηλυκῶν ὀνομάτων. εἰς ή λή) οντα͵ 
γίνεται ἀπὸ τῶν εἰς ος γενικῶν κῶν αρσενικῶν οἷον, 
πέρατος, περώτη᾿ κάλυκος» καλύκη' ἅρπαγος, ἁρπάγη" 
(βαρύνεται ὑπὶ τοῦ ἐργαλείου) σωώφρονος, Σωφῤόνη" 


ΤΛΜΟΛ Ρ 1  ΘΝ ΟΝΤΑ, 


καὶ τέλος μὴ ἔχον. εδ εἰς 


Α Δο 


ονος, Χιόνη, ὃὁ 
ν μυμόνη, καὶ φως ὧνη. 
ας, τῶν τοξικῶν βελῶν αἱ ακίδες. ΛΜ 
"Αμυλος, βρώμα, τὸ μῇ πεπτωκὸς ὑπὸ μόλων. ἄρσενε 
πως" καὶ Μι λοῦται. αι ή 
᾽Αμυστὶ , ἀπνευστὶ π/εω’ οἱ δὲ, ἀθρόως, κ. } 
"Αμνλον. στεῤῥὸν, ὤκλαστον. ' 
ον οὐ ἑκατέρωαν ρβιμωώ , 4 β.λ. 
ογτες. 


Απ «8 .) 


2) 


᾽Αμϕηνοεῖν,, τὸ μὴ ἀκριβῶς γωώσκειν" καὶ ἀμφήνωμο- 


νεῖν. Δωρό εος. 
᾽Αμϕίγονον, υἱὸν τὸν ἐκ προτέρας γωνοωκός. 
έδεα, ψέλλια, δεσμούς" ἔνιοι ον αονπ. πα: 


νλὸ 


ρα δὲ ποιηταῖς ἀμφίδεον, τὸ τόμων τῆς μήτρας, αὸ 


βετοωφορ ἄν. τὰ Εν 
᾽Αμφβῥουλος ὁ ἐξ ἀμφοτέρων γονέων δούλος. η. ια 
᾽Αμϕίεπον, περιεπο/ου», περιεκύχλουν Ἶ περὶ ἔργον νά, 
νου». 
᾽Αμϕίογονοι» οἱ ἑτερομήτορες. 
᾽Αμνᾶν ἐπίῤῥημα, σημκίγει τὸ ἁθυντριῶς. παρὰ τν μέλ. 
λοντα τον ἀεξν ο ἐπή ῥῥημα,, αποβολᾷ Τοῦ ω»., δρ απο 
τν ἕω ὁδὲξ . ον αυτοδαξ . χλάςω κλάξω 4 
αἱ νώς οὕτως ἁμύσσω αμίζω ἅμυξ καὶ ἁμύ ος 
λ όλο. καὶ ἄμυχαδὸν, ἄκροις δακτύλοις οἱ αν. μηνρόν᾿ 
} ἐπὶ τοῦ ταχέως. 
ΑἉμυχὴ, τὸ ἔ ἄλκος τὸ ἐπὶ τοῦ σώματος" σι τὸ ἀμήσσε 
ῇ παρα, τὸ μυχὸν μυχή, καὶ ἀμυχὴ, {ἡᾗ μ) εἰς κ 
πληγή. Μεφόδιο. 
᾽Αμύσσω] παρα τὸ αἷμαν μερεῳ; τροπῇ τοῦ μη ο 
ἀμύσσω, ὡς μάθω µάθος καὶ μῦθο πα 
Εἰόι κοιὶ ξέω, τοῖς ζω ώ οσο σὺ γη 
ἀμύξεις: --- πνήσειο, λυπήσεις. κ ρώς ο δν 
έλλων, ἀμύξω. παρὰ μα μυ Στ γίνεται, μον 
πο ἁμύζω» τὸ λίαν οἱ μω «πλ δν ὁ , τρέπεται εἰς 
δύο σσ Α/ολικῶς. } ἀπὸ τοῦ μιαν καὶ ον τὴν 


Ἰν. 

᾽Αμύντωρ : ὁ βοηθός ἀπὸ τοῦ αμύνω᾿ ὁ ἐτήκουρος.. 

᾽Αμύόνω] τὸ εἰς νω παραληγόµενα τῷ . βαρύνεσθαι δέ- 
λε," καὶ ἐπιτεταμένον. ἔχει τὸ υ. οἱ δέ τι περισπᾶται, 
προκατάρχον, ἔχει ὄνομα” οὐ τὸ τέλος εἰς ω- τραπὲν, 
ῥ]μα ποιεῖ" .ὀδύνη, -οὀυνῶ. ᾽Αμύναι, ἀποστρέψαι. ἄπο- 
σοβῆσαι, καὶ ἀλεβῆσοει καὶ βοη9ῆσαι. σημαίνει δὲ καὶ 
το τιμωρήσασδαι. ὥστε τρία σηµαίνει. ἀμύγαι οὖν νυ- 
ρίωο τὸ απροφασίστως βογ»]σαι" ἀπὸ τοῦ άμυνα ἡ . 
ὀέκησις τοῦτο παρα, τὸ μύνη ἡ πρόφασις Ὑ 
ἐπιτατικοῦ αν άμυνα. ε μύνας σημαίνει τους 
σμούς" ἔνδα αμύνειν τὸ αμελλητὶ βοηδεἴν. ἡ παρὰ τὸ 
αμεύω τὸ τορεύοµαι, βνται αμεύνω» ὖο δύω ὀύνων 
καὶ Φύω Φύνω" καὶ ἐν δείᾳ τοῦ 8 αμύνων τὸ μετα ὁρό- 
μου βογ9ώ. ἡ παρα τὸ αμείθω, αμεύω" καὶ προςέσει 
τοῦ ν, καὶ αποβολῇ τοῦ 6, αμύνω, τὸ ὑπὲρ χάριτος 
οη9 εἲν. 

Ἀ ᾽Αμϕαγαπῶντες, ἠγουν δλευπό περισσῶς, λνα- 
πῶ γτες. 

᾽Αμϕαδόν] --- ἀλλ ἆμφ αἶκεὶ τύχωμαι" τσ- Φανε 
ἀναφανδόγ. Φ Φανδὸν, καὶ αμφαθόν᾿ φαν αν 
Φκδή. Ἠὲ καὶ αμφαδίην: --- Φανερῶς. 

᾽Αμϕαῆς, οἶκος περίσκεπτος. 

᾽Αμϕασίαν, τὴν αἀφωνίαν καὶ 
προφασία» » απορίαν. 

᾽Αμθ' αὖον] -- κορυες ὰ ἀμφ' αὖον αὐτευν ' --- δύο μάς 
ρη͵ λόγου εἰσίν αμφ) καὶ αὖον' αἱ φις αἲ- 
τῶν ξηρὸν ἦχον ἀπετέλουν. 


9, 


ἑαθλνας οὐκ ἀφασίκν, ον 


Γοὔτω κἂὶ ἀμύμονοο, 4ο 


ρο 


- 


το 





δι ΑΜ 
᾽Ααϕεπονε]χο" οἱον, Ἐν μεγάρῳ Ἑκατῃς νο αμ- 
Φεπονεῖτο: --- διέτριβεν. 
᾽Αμϕέσχετο, περιεβαλετο. 
᾽Αμϕεποτᾶτο, περ) τῶν τέκνων αὐτῆς λοπθυμένη ἐπέτατο. 
ἀπὸ τοῦ ποτάοµαι ποτώμαι, ὁ παρατατικὸς πάβην 
τὸ Υ, ἐποτᾶτο», μα) ἁμϕεποτᾶτο. 
5ο Άμϕηκες, αωφοτέρωθεν Ἰκονημένον" ἀπὸ τοῦ Ἰκω" τὸ 
ἐξ αωφοτέρων μερῶν ὀξύ. 
᾽Αμϕιαχυϊκ] Ίαν ἡ ἐκπεμπομένὴ βοή. ἐκ τούτον ἰάχω καὶ 
αχ ᾽ εκαὶ ἀμφιαχων ὁ μέλλων ααφιάξω, αμφίαχα, 
αμϕιαχως η] µετοχή τὸ Ὀγλυκὸν, αἀμφιαχοῖα, περι- 
βοώσα ἢ τρίζουσα. 
Ἀμφιάραος, ἢ ᾽Ααφιάρεως, ὁ ἥρως Ὀλκλέους" ] παρὰ 
ο σον αέρα, παρα τας ἀράο μάντις γὰρ ἦν. 
᾽Αμϕιβέβηκας] --- ὃς Χρύσην ααφιβέβηκας : --- περιβέ- 
βύκας, ὑπερμαχεῖο πο µεταφορας τῶν τετραπόὐων. 
᾽Αμϕίβασιν] Δεῖσε ὃ ὅ ὄγ ἀμφ/βασιν κρατερὴν Τρώων: --- 
τὴν ἰδχνρὼν ὑπερμαχησῳ. κυρίως ἀμφίβασιο περὶ 
τοῦ νεκροῦ μάχη" περιβάντες γὰρ τὸν νεκρὸν, ἀγωνί- 
ὄονται ὑπὲρ τοῦ σώμανος. 


59 


᾽Αμϕιβρότη, η] ἑκατέρωθδεν τὸν  βροτὸν σκέπούσα. ἀσπὶς 


ύπτουσα, πάντοθεν ἴση" ἢ περὶ βροτὸν. εἰργασαενη. 
το ᾽Ααϕήβληστρον" “σημαίνει δὲ ὀ/κτυον᾽ παρὰ. το βέλλω 
βλὼ βλήσω βλῆτρον᾽ καὶ κετὰ τῆς αμϕὶ προθέσεως, ναὶ 
πλεονασμῷ τοῦ σι αμφ; ΊΆληστρον. 
᾽Αμϕιγυήεις] ὁ ΄Ἠφαιστος,, ὁ βραδὺς ἐν το πορεύεσθαι" 
παρὰ τὸ γυῖκ, ὃ ἐστιν ἄχρα, χεῖρες πο πόδεο" } αά- 
Φοτέροις τοῖς γυίοις (δ ἐστι τοῖς πορὲ) χωλός. «ὕτει εἰς 
τὸ αὐματόειο. ᾿ 
᾽Αμϕιγυῶσαι, ἀκρωτηριάσαι. 
᾽Αμϕηρεϕέα] -τ ἄωφηρεφέα τε Φαρέτρην: -- «Φηλυκὸν. αἰ- 
τιατικῆς πτώσεως" ἀπὸ τοῦ ἐρέφω καὶ τῆς αμφὶ προ- 
να α τὴν αμϕοτέρω.}εν ἐσκεπασμένη»;, τὴν τῶν βε- 
ήκη». Ἶ πάντη ἰσχυράν. 
ολη αμφάβολον Ἶ ἄγισον. ἐρίζω, ἤρισμαι ἥρις 
,. σται ἐξ αὐτοῦ ἤριστος καὶ ἀμφήριστας. ἀμφίλογον, ἢ 
ἔπισον. - 
᾽Αμϕερίστερος, οὐκ αἴσιος οὐ δεξιός" ἀμφοτόρωδεν ὅρι- 
στερός. 
᾽Αμϕερκῆ» πάντοδεν περιει γόµενο». - 
᾽Αμϕηαερινὸς, ὁ καθήμερῖνος:. παὶ υἀμϕήμερον ἁμοίως. 
δο ᾿ΑμΡήρης αυλός, ὁ ἑκατέραις χερσὶ πατεχόµενος κο σύκ- 
Ὅωνος. καὶ στόμα άμφῆρες ἁμφοτέραις γναδοις ὁμοίως 
ἐσθίον. 
᾽Αμϕίβια να, τὰ ἐπὶ τῆς χέρσου καὶ ὕδατος ὁμοίως δια- 
“τελοῦντα. 
᾽Ααϕίδυμοι λιμένες, δύο εἰσόδουο «ἔ ἔχοντες" ὴ σκεπεινοὺς, 
ἡ αμθιστόμους" ὁ αφ᾽ ἑκατέρου μέρους εἴοπλοιασ ἔχων 
(καὶ αἀμφιδὺς, τὸ ἐνδύς.͵ πάντο.εν κατάδυσι) ἔχοντες 
καὶ σκέπην καὶ καταγωγή» οἷον ἀμφίδυνοι, ἄπὸ τοῦ 
δύνειν τὸ σκεπόμενον οὐ ἁμᾷ ότεροι εἴοπλους{ {τουτέστιν 
4ο εἰοδύσεις καὶ καταγωγή»). ἔχοντες. Ὀδυσσείας ὃ'. λέ- 
γεται δὲ καὶ ὁ λιμήν τῆς Κυζίκου ἀμφίθυμος, δισσας 
εἰσόδους ἑκατέρωδεν μέρους ἔχωγ. --- ἐν δέ οἱ ἀκταὶ 
᾽Ααϕίδυμοι: --- 1 διδύμουο. 
᾽Αμϕήγα, Ὅμηρος ἐπὶ τῶν δοράτων λέγει" οἷον Ἔγχε- 
σιν ἀμφιγυίοισε: -- οἱονεὶ τα ἑκατέρωδεν. γνῶσαι δυνα- 
μενα. ὅ ἐστι χωλῶσαι πο πλήξαι διὰ τῆς ἐπ πιδορατίθος 
Δαὶ τοῦ σανρωτ]ρος. ἔνιοι τοῖς δια χειρός" οἱ δὲ, µα- 
κροῦς καὶ ὀξέσιν. ' 
"Αμ ρυφοι] ἔστι ὀρύπτω τὸ ξέω, το ἁαφοτέρωθεν: έξε- 
6ο σµένον.- καὶ ἐσπαραγμένον. καὶ ἁμφιόρυςῇ, την κατε- 
σπαραγκένην. 
ΕΤΥΜΟΙΟΘΙΟΟΝ. 


2ο 


ΦΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΝΕ Τ.Α. 


Α Μ δε 

Αιφιδέδγε] ὧπὸ τοῦ, δέω μέσου παρακεικένου" περιειλεῖ. 
ται, περιορίζει" ἤγουν ααφοτέρωθεν περιεκύκλωσε᾽ --- 
᾿πόλεμός τε "΄Αστυ τόδ᾽ ἀμφιδέδηε. 

᾽Αμϕιϕρόμια, ἑορτή ἐστιν ἐν ᾿Αθήνγσι τελουμένη" καθ 
ἣν ἐγκρυφίου άρτου ὁπτωένου, ἐπὶ τῆς ἑστβνς ἐπιτρέ- 
χουσι. τὸ ὁ) αὐτὸ ποιοῦσι καὶ μετὰ σχευῆς εἰς τὰ βρέ- 
φη παρα τὴν ἑστίαν περιφέροντες, ἐπειδὴ πουρρτροθος 
ἡ τροφὸς ἐπί τινων πεφήµισταν. μέμνηται Πλάτων ἐν 06 
Θεαιτήτῳ” Τοῦτο μὲν 8}, ὡς ἔοικει μόγις ἐγεννήδη, 
ὁτιδήποτε τυγχάνει ὄν μετὰ δὲ τὸν τόκον τὰ ᾽άμϕι- 
δρόµια ὡς οληλῶς ἐν κύκλῳ περιθρεκτέον τῷ λέγω. 

᾽Αμϕιελίσσας, αἱ νγες αἱ ἀμφοτέρωθεν ταῖς πώπαις ἑλαν- 
γόκενοι ἡ ἑκάτερῳ τα πλευρὰ στρεφόµεναι. ἐν τοῦ 


ἑλίσσω. 


᾿Ααϕ μέννυτο] παρα τὸ ἔω τὸ ἐνδύομαν, πλεονασαφῷ τοῦ γ. τς 


ἔνω» καὶ κατα παραγωγὴν ἑνύω καὶ εἰὐνόω" πο ἐπειδὴ 
ἔδος ὄχουσιν οὐ Αἱολεῖς τὸ ε τρέπειν πρὸς τὸ «κκ 
μενον σύμφωνο», οἷον εἴρω ἔρρω, Φ.}ε(ρῷ ΦΦέῤῥω"τ 
αὐτὸν τρόπον το ν εἰς τὸν, καὶ γήεται ἑννύω, κ 
μετὰ τῆς αμφὶ προ.έσεως ομφιενγύω"' μα) δε αὐ- 
τοῦ παράγῶγον αμφιέννυμι" καὶ αμφιέννυτο;, τὸ ἑνε- 
δέδυτο. 

᾽Ααϕιειμένοι: ἐνδεδυμένοι" ὡς τὸ, Ὢ, μοι ὧναιδείην έπιει- 
μέχε: κά γέγονε παρε το ἔω τὸ ἐνδύομαμ" ὁ παρακεί- 
βενος εἶκα ὁ παΊτικὸς εἶμαι" ᾗ µετοχή, ε/μένος" Εἰ-αο: 
μένος ὤμοιῖν γεφέλη»: -- καὶ ἐν συνθέσει ἀμφιειμέγοι" 
Γεώργιος ὁ Χοιροβοσκός. 

᾽Αμϕιεννύμη)] αήποτε κάντι ταὺ δα περιττή ἐστιν ᾗ πρόὀ»ε- 
σις. τί γρ διαφέρει τὸ ἔγγυμαι τοῦ ἀμφιέννυμαι; Ἠθιὴν 
αὐτὴ δὲ Φάρος µέγω ὄννυτο νύμφη: -- τί γὰρ πλέον 
τοῦ ααφιέσασ-λαι χιτώνα: οὕτω Ζηνόβιος. 

᾽Αμϕιετεῖν, δύει καθ ἔκαστον ἔτος, } δύ ὅλου. ποῦ 
έτους, ὴ κωτ' ἔτος. καὶ | αμϕιεταςομένας, τὰς κατ ἔτος 
γινομένας ἢ περιερχοµένα». 

᾽Αμϕικέφαλος, ἁλένης εἶδος. παρὰ τὸ ἑκατέρωθεν ονά- σε 
χλισιν ἔχειν κο προρκεφέλαιον. 

᾽Αμϕίκανστῖς 2] ὀρεὴ κριΦὴ. ἡν ἡμεῖς εὔστρον παλοῦ- 
μεν. καὶ οὕτω μὲν οἱ τραγικοί: οἱ δὲ κωμηιοὶ, τὸ αἰ- 
ὁοῦον ἀωφίκαντιςν ἀπὸ τοῦ επερικεκαῦσαι. οἱ δὲ τὴν 
πρώτη» ἐκφύσῳ τῶν πυρῶγ» ᾗν Ἰλήν προσαγορεύονσιν 
ὡραδον, δι τὸ τοὺς νου κἀέντων τῶν αχέρων, 
ἐπιτηδείους εἶναι εἰς τροφή». Μεθόδιος. εἴρηται µετα- 
Φορικῶς καὶ ἡ αέχη. 

᾽Ααϕικόπελλον, ποτήριον᾿ παρα τὸ πύφον κύφελον.. κο 
πύπελον. ἦ παρὰ τὸ χέω χύπελον, ὅ ὅπου ὁ πηλὸς (ήγουν 49 
ὁ οἶνος) χεῖται' καὶ μετὰ τῆς αμφὶ, ἀμφριύπελλον, 
πλεονασμῷ. ἑτέρου λ᾿ τὸ ἐκ περιφερείας κύφον. ὅφεν 
μαὲ το πρὸς ἡμᾶς κάτω υεύοντα νέφη, κύφελα λέγον- . 
ταή. ᾿Αρίσταρχος Φησ) σημαίνειν τὴν λέξιν τὴν δια τῶν 
ὥτων ἑκωτέρωθεν περιφέρεια». ἐφ᾽ ὧν καὶ ῥητῶς ὧπο- 
διδοὺς λέγει" Ἠτοι ὁ καλὸν ἄλεισον ἀναιρήσεσθαι ἔμελ- 
λε Χρύσεον ἄμφωτον: --- ᾗ οἷον ὠμφίκυρτον. 

᾽Αμϕωκτύονες, οἱ περιοικοῦντες. τὸ γὰρ πτίσαι., ἐπὶ τοῦ 
οἰκῆσαι ἔλαβον οἱ παλαιοὶ, ὥς Φησιν Ὅμηρος, ἐθητέμε- 
ον πτολ{εθρογ: -- μαλν ἐὐκτιμένην κατ᾽ αλωήν: -- 
ἔστιν οὗ» οἰκίςω οἰκέσω οἰκιῶν καὶ οἰχτιῶν, κατὰ πλεο: 5ο 
»ασμὸν τοῦ τ, καὶ μετὰ τῆς ααφὶ προθέσεως, ἄμφι- 
κτιύν" καὶ τροπῇ τοῦ ; εἰς ν, αμϕμαθων, ὡς τριφά- 
λεια τρυφαλεια. οὕτως 0ος. 

᾽Δμϕιμάσχαλος. χιτῶν δύο χείρίθας ἔχων ὃς ᾗ ἦν τῶν 
ἐλευθέρων" ὁ δὲ τῶν οἰκετῶν. μίαν εἶχε, καὶ διὰ τοῦτο 
ἑτερομαάσχαλος ἐκκλεῖτο. 

νν ἀμφοτέρωδεν ὀκέλλον καὶ στ]ριζόμενον’ 


95 Α Μ 


οι οἱ δὲ ααϕικελέωγους 
χήσεις᾽ ἀπὸ τοῦ 

Ααδιμήτορ, οὐχ ὁμομήτριος, ἄλλα ὁμοπάταρ ὦν αδελ- 
--- μητέρες ὀμέφοροι λέγονται. λέγονται δὲ ἁμφι- 

ο - 

πολον, ῥούληνε δεράπαραν κοιὶ ἀμφιπολεύει», 
Ὃοραός, καὶ Φερωπεύειν καὶ περιέπειν' κ. ἅμτι- 
πολῆσιν περιπορείκις. . 

το Αμϕίσβαινα" αἰτιατινή ἁμφίοθααϊνα. ἔστι δὲ αἷδο ὄφεως, 
ἔχοντος ἐξ ἑκατέρου κεφαλας καὶ ἀναβαίνοντος. 

κα περίβλεπτον. 

Δμϕ,2έβ ἥκαςν ὑτε «3. κατα μεταφορὲν ἀπὸ τῶν 
αλόγων ζώων. ταῦτα γαρ παραβεβληκότα ἑαυτῶν τοῖς 
τέλνοις» αμύνεται τοὺς ἐπιόντας. ἡ ἀπὸ τῶν παραβσι- 
»όντων τοῖς ἐν τῷ- πολέμῳ τεῦνηκοσι καὶ ἡπερμαχοόν- 
των, ἵνα μὴ σκυλευῶσι καὶ ὁβριτβῶσω. ἡ µέσος κά- 
θησαι. ἐν αὐτῇ τιωύωενος ὥεπερ πολιοῦχος. λοὸ, 

9. µεν ἀργυρότοί, ὃς Χρύσην ἁμφιβέβηκας 

᾽Αμϕιλαφὲς] τὸ ὁασὺ τὸ ἑκατέρω-εν λφετὸν, ἀμφιλαφὲς, 
κατὰ συγγένειεν τοῦ β εἰς Φ. ὁοκεῖ δέ μοι παρα τῇ 
ἀΦγ᾽ ον τὸ τῇ ἀφφ ἑκατέρωθεν ὑποπίπτον, διὰ τὴν 
δχσύτητα᾽ ὅ ἐστι πολὺ καὶ ὀκΨ). έο 

᾽Αμθιλίκὴ» ἡ σποτειὴ» αμφιλόγη. τὸς οὖσα. τὸ λυκόφως. 
ἔστι λυγαῖον τὸ σκοτειὸν, παρ τὸ λύειν τὴν αὐγὴν, 

. καὶ μὴ ἐῶν συστῆναι. ἐξ αὐτοῦ γένεται λύγη:, καὶ τρο- 
πῃ τοῦ Υ εἰς κ λύκη" καὶ ἀμφιλύκη γύξ, ”Ωρος. 

᾽Αμϕοτερον. εἐπὶ µεσότητος' αἀντὶ τοῦ αμίροτέρως. πα- 

3ο ράγετᾶι δὲ ἐκ τοῦ οὐδετέρου ἁμφότερον» τὸ αρσεγικὸ» 
αωβότερος. καὶ αμφότεροι, δαν ουκ ὅχαι τὸ γαρ ση- 
.ενον κωλύει. 

"Άμϕο ὀνόματος τὸ ω μέγα. τὸ ὄμφω» Φύν, Φεματικὰ | 
ὁιότι οὐ γίνεται ἀπὸ ἐγικῶγ. τὸ γὰρ σημαινόμβνο», κω- 
λύει. καὶ τί ῥιαφέρει τὸ ἄμφω τοῦ δύο: ὅτι. το δύο 
γράφεται μα) δὲ τοῦ ο αρεροῦ. καὶ δι τοῦ ω μεγα- 
λου Αττηκῶς" τὸ δὲ ἄάαφων δὲ τοῦ ὢ μεγάλου πάντοτε. 
καὶ ὅτι τὸ μὲν δύο. µετὰ τοῦ άρθρου συντάσσεται" 
οὖν» οἱ δύο” τὸ δὲ ἄμφω, άνευ τοῦ ἄρ-θρου. ἄμφω ση- 

4ο µαίνει. τὸ ἀμφοτέρουο. ΄᾿Ααφω ὁμῶς Φέλοι θυμῷ., 

᾽Αμῄότεροι] απὸ τοῦ δευτέρου τὸ πρῶτον «διά ξω. τέ ἐστιν 
ἀπὸ τοῦ β τὸα ὀιόεζω" ἐπειόὴ τὸ άμρω δέωα ἐστὶν 
ὡς δύο. διαφέρει δὲ τὸ άμφω τοῦ δύο" ὅτι τὸ μὲν ὀνο 
πρώτη» γνώσιν τέθησι τοῦ αρ, μοῦ: τὸ δὲ ἄμφῳ » ἄνα- 
Φορα» ὑτισχ» εὔγαι ὀνάδος. ὥετε ὅπέρ ἐστιν οἱ δύο, τοῦ- 
τό ἐστι ἄμφω. δν τοῦτο τὸ ὁύο λαμβάνει ἄρθρου πα- 
ράεσι» οἱ δύο, τῶν ὁύο" το δὲ ἄμφω, οὐ . λαμβάνει 
οὐδὲ γαρ λέγομεν οἱ ἄαφω" δὴ γάρ. τὴν ἄναφορεν 

τ ἔχει, πρῶτον οὖν ἐστὶ παρὰ τὸ ἄμφω᾽ ἀμφότερος" οἵον, 

40  ᾿Ααϕότεροι µέμασανν-- Α } μφοτέροισι ὁ ἄρ:--- εἶτα 
ὀν]κῶς αμϕοτέρω᾽ καὶ κατὰ συγκοπη» ἄαφω» κατ᾽ ἔκ- 
τασιν τοῦ ο εἰς α. ὁρὲ τοῦτο οὖν εἶπον, ὅτι ἀπὸ τοῦ 
δευτ έρον τὸ πρῶτον δέλω διδέέαι, αμφοτέρω γαρ εἶτα 
ἄμφω, γατα συγκοπὴν πα ὄκτασι». οὕτως Ἡρωθιανὸς 
περὶ παθῶν. τὸ γὰρ, µφότεροι µέμασαν πολλαίζει»: 

ο Νατηγορεῖ τῶν ἐγνωσιιένων διὰ των προπεμιένων λόγων ᾿ 
λέγει γὰ τὸν ΄Ἔμτορα κα) τον ᾽Αλέξανόρον. 

93 Ἄμφίων! απὸ τῆς αιφὶ προθέ; εως. καὶ τῆς των μετο- 
χῑοι Ὑέγονεν αμιίων" καὶ πράσει τῶν δύο αὖς ι 
μακρογν ᾽Ααίων. βαρύτονον δὲ γέγονεν ἐπειδὴ αἱ µε- 
τοχα) συντιδέπεναε, εαν μὲν Φυλάττωσι τὸ αὐτὸ μέρος 
τοῦ λόγουν και τὸν αυτὸν τόνον Φυλαάττουσι" οἷον βαν 
«ναβς' στασι αναστάς ' ἐὰν δὲ ἐναλλάστωσι τὸ. αὐτὸ 
µέρος τοῦ λόγου, τοῦ:ου Χάρι καὶ τον τόνον ἐναλλάσ- 

«Φώσνσι. ὁοκε" δὲ καὶ παραλογος αἶναι } σύνθεσις τοῦ 


ΕΤΥΝΜΟΔΟΓΤΙΚΟΝ ΝΕ Τ ΔΑ. 
«μν) σνφρ ον Ἰά τὰς σενφρβὰν ὁρ- ρμικα ἐπειδὴ. δν λέων σα 


͵ 


“Αμφιδαλὴς, πατ᾽ ἄμφω τοὺς γονεῖς άλλων. . όν ὁ 
᾽Αμϕίθετος Φιάλην ἡ καϊλόν. πυθμένα ἔχονσα, ἡ ἄγευ 


Ἡ ᾽Αμϕίπυρο», νά η] τωνταχόδων, ο ὑῥαμύμε 


"Αμφιος]. λέγουσι τωέον ὅμ ὥσπερ. ἀπὸ τοῦ. νε φη " 


᾽Αμϕιῶ» εἴρηται εἰς τὸ προ, 


᾽Αμϕωτίδες, χαλκᾶν ἅτερ οἱ ελα) τον ὣσ) περιετί- / 


ΑΜ δ4 


προθέσεις, 

δέχονται καὶ τὸν ορ όνν εως, νσνοω ο. το 
τῆς κράσεως. καὶ αἱ δε ήγ λόγον. λί- 
ψεως. οὐ δέχονται τὸν Γανμφὲ ο δα, προέ- 
στη, προύστη τό µου’ ως, ανέρχοωαι' αἱ δὲ δεχό- 
µεναι τὸν λόγον τῆς κράσεως, οὗ δόχονταί τὸν λόγον τῆς 
ἐκθλίψεως". οἷον, προέστη, πρόστη. Ἱπερεαχε, περίαχα 
πόντος ἀπείρων: --- ὅδεν σημειούμεθα τὴν διὰ πρὀ.}εσιν. 
αὗτη γὰρ, δεχομένη τὸν λογον τῆς ἐκδέσεωο, δέχεται 
καὶ τὸν. λόγον τῆς πράσεως, ὡς ἐπὶ τοῦ διάκονος" ὧπὸ 
γὰρ τοῦ «ἐνέγκων ὃ σημαίνει τὸ Φέρω, Ὑέγονε -3ο 
κος καὶ καθ ὑπερβιβασμὸν. διαέκογος” καὶ 
τοῦ α καὶ ε εἰς α μακρὸν, διάκονος. εἰ - ρ) 
δέχεται τὸν λόγον τῇ ἐνλέσεως, οἷον, αμϕ δν, 
᾽Αμϕ᾽ αγα δὸν εράποντα --- οὐκ ὤφειλε δέξκσδαι τὸν 
λόγον της έσεως. «λέγει δὲ Ερεπέθης ὁ οὸ, 
ἐτυμολόγος. το Αμφίων) ὅτι ᾽Αμϕίων. ἐκλή9η παρ 
ἄμφοδον (ἤγουν παρὰ τὴν ὁδον) κάν. Ἡ ὁ τν 
στοῦκνης πωμικενόµενου λέγει» ὅτι ουχοῦν 3 
ὤφι λεν αληδῆναι. ἄλλοι δὲ νο γα ὅτι Ανέιυ μη, 
απὸ τῆς αμφ) καὶ τοῦ ιών" αλλ’ ἀπὸ τῆς κ ο 
- Φέτεως κατα πταραγωγὴν,, πα ἐξέτεινε ος Ἡ 

ὥσπερ τὸ Ἰξίων καὶ Δολίων. αὐπναριβιρνη 

ἐρΦογρ αὐτοῦ. 


ἔχων τοὺς γονεῖς ωκαι ζῶντας, παῖς ᾧ οἱ αονεῖς 
περίεισιν οἱ δύο. 






ώτων Ἂνι ἁμφοτέρως τετοργευµένη, 7 ἁμίων ἐπὺ στόιια 
καὶ πυθμένα « τίθεται. - 


Σο». 


νεται Ακταίοςν καὶ ἀπὸ τοῦ πλείων πλεῖοςν κ ᾿ 
ορ, κο) ἀπὸ τοῦ ἀρείων αρεῖος" τον αὐτὸν. 

ἀπὸ τοῦ ᾽Αμϕίων δα Αμϕιος". καὶ ἐπειδη το 
Φίων διὰ τοῦ Ἰοθσκα τούτου χάρφ καὶ το 
φιος διὰ τοῦ ια. οἵστισων, ἀντίκειται ΄ να ο Ἂς νὰς 
εἰς ων κύρια εἰς ος γινόμενα ιν κατα τοῦ αὐτου 
σημαινομένου λαμβάνεται". υπό ᾽Ακταῖος απὸ τοῦ 
᾽Ακταίων ἐγένετο, καὶ. τὴν ὑηαμεφν τοῦ Ανταίων ἐφύ- 
λαξεν᾿ ὁ αὐτὸς γὰρ λέγεται, καὶ ᾽Ακταίων καὶ Ακταϊὸς. 86 
αν νλν. οὐν το ΄Άμϕιος. απο τοῦ ᾽Αμϕίων ετο, 
ὤφειλε να) ἐπὶ τοῦ αυτοῦ  σημαο 

ληφθῆναι. αλλα μὴν οὐ λαμβάνεται ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ σον 
σημαινομέγου τοὶ δύο ὀνόμαται. ᾽Ααϕίων μὲν γάρ ον 
ὁ αδελί σ τοῦ 7ή9ου. ὃ κτίσας τας Θήβας, υἱξς τοῦ 
Διὸς καὶ τήε Αντιόπης" "Αμϕιος δὲ ᾗν τοῦ Σελάγου 
υἱός. ὥστε ὅῆλον οὐ γέγονεν ἀπὸ τοῦ Ἀμφίων το ”Αμ- 
Φιος" αλλ’ ἔστῳ εἰπεῖν, ὅτι ὥσπερ παρα τὴν ὑπὸ πρό- 05. 
λεσιν γίνεται ὕτιοςν οἷον ὅπως Ζεύς" (ὅστι δὲ [καὶ 
ὄνομα ποτα:οῦ, ες παρὰ ᾽Απολλωνίᾳ" οἷον --- 
εἰαμεναῖς Ὑπιίοιο) οὕτω καὶ παρὰ 'τὴν αιφὲ πρόθεσω 
γέγονεν ” Άμφιος ἐκτάσέως γενομένης τοῦ α πονς 
οὕτως ὁ Χοιροβοσκός. 


' ἑάων 


ένου τα δύο 


᾽Αμϕῶες, τὸ ὀνο ὥτα ἔχον. παρα τὸ οὔας, ἀλλεήβεν σι τοῦ 
υ. ὅαρ καὶ ὧν οὖδας οὖδος,  ὝἼρας Ύήρος» οὕτως όσον 
ὅος: καὶ ὡς γένος ευγενής, οὕτω αμφώης κα) αἲ 
Μ.:Φοῦιος. καὶ ἄμφωτον ὁμοίως, τὸ ἐξ ρηεά μέρους το 
ὥτα ἔχον. 


Φεσαν. περιωτίθες οὖν δἰσὶ, καὶ ἁμφθωτίδες, τὴν ἀμφ) 


86 
τὴν περ), 


στήριον 94 
ἀαφίνωτιο. 

᾽Αμϕοῦδις] παρὰ τὸ ἔδυφος, ἔστι ῥγμα οὐδίζω". οὗ µέλλων 
ουδίσω. ώποβολῷ οὖν' οὖδις, καὶ συνέσει "αμϕοθόις" 
παρὰ τὸ οὖδας τὸ ἔδκφος, 

᾽Αμϕορεὺς., τὸ ἑκατέρωδεν δίωτον σταμνίον» ὥς Φησι 
Θεόκριτος, ᾿Ααφορεὺς νεοτε ης: --- οἱ δὲ, κμοινὸν μὲν 
κερᾶμιον» ἡ τὸ ἑκατέρωδεν αέρόµενον ἀμφοαιρεὺς» παὲ 
ἄωφορευς κατὰ συγκοπὴν καὶ πλεονασμόν. Φγλοῦ δὲ µέ- 

ο τρον ὑγροῦ. 

᾽Αμϕόνον] Ἰστέον ὅ ὅτι κατα συγκοπὴν οὐκ ἐγένετο" ἐπειδὴ 
οί συγκοποὺ ἐν μις λέζει Ὑόοντοι " οἷον πατέρος πα- 
τρὸς» αναμεῖναι αεῦναι., τὸ δὲ ἁμφόνον, δύο μέρη 
λόγου αἰσίν' ἀνοὶ Φόνον γᾶρ. αλλ) οὔτε δὲ κατ ἔνθλι- 


ΑΜ 


σημαινούσης.. Μερόδιος.. ἡ ἄμφωτιῳ σκεπα- 
καὶ ἀαφώτας, χιτών τις Μμι σλῤ κα) 


19 


ὍΨιν ἐγένετο" ἐπειδὴ αἱ ἐκθλίψει; οὐδέποτε συμφώνου 


.ο γύνονταν, αλλα Φωνήεντος “ἐπιφερομένου" οἷον, κατα 
Ν ᾿Απολλωνιον, κατ ᾿Απολλωώνιον" βούλομαι ἐγὼ, βούλομ 
ἐγώτ---- κρεῖττον δέ ἐστιν εἰπεῖν, ὅτι τὸ τοιοῦτον σχ]- 

Ὅ μα εἶδος ἐστ) συγκοπῇο. Χοιροβοσκόο. 

᾽Αμϕίπολος». δεραπαινίο, δουλίς. παρὸ τὴν ἄμφ) πρὸ. νε- 

ση) καὶ τὸ πολῶ» πόλος, κα} ἀμφάπολος, οἱονε ἡ περὶ 
τὴν δέσποιναν πολοῦσα, τουτέστιν ἀναστρεφομένη. προ- 
παροξύνεται. τὰ παρὰ τὸ πολῶ καὶ χέω, μὴ μετὸ 
“προθέσεως τιθέµενα, πρὸ μιᾶς ἔχουσι τὸν τόνου" οἷον 

στ ὀγειροπόλος, οἰωνοπόλος, οἰνοχόος' τὰ δὲ μετὰ προθέ- 
σεως ο προπαροξύνοντα! » πρόπολος, πρό- 
ὀ0ς. 

Ἀμφίολος, όλος Θράκης, ἥτις ἐκαλεῖτο πι ότερον Ἐν- 
νέα ὁδοί". διὰ τὸ περιέχεσθαι καὶ περίο ον. ύπο 
τοῦ Στρυμόνος ποταμοῦ. Με»όδιος. 

᾽Αμϕιῤῥόπους ἐννοίας ἀπὸ τὸῦ ῥέπω τοῦ σηκαίνοντος τὸ 
κλύω ἢ ἐκτείνω' ἐπ ἀδήλου κ κπέ ντι τοῦ ο 
αωφοτέρωθεν κλινούσας, ἡ καθελκοµέναο ἢἡ καθελ- 
πούσας. 


49 


5ο Αμϕις] τοῦτο οὐ συγκοτὴ, ἀλλὰ µετασχηκατισµόο. ἀπὸ 
γαρ τοῦ ᾽Αμϕιάραος "Αμϕιο. ὡς παρὰ Αἰσχόλῳ: ὥσπερ 
ἀστράγαλος,, ἄστρις' να) Ἰφιανασσα, Ίφις: καὶ Θρα- 
συχλῆς, Θράσυλλος" καὶ Ῥαθυκλῆς», Βάῤνλλος, ύπο- 
κοριστικά. ταῦτα γὰρ μετασχηματισμοὶ παλοῦνται" ἐπεὶ 
οὐ συαφωνεῖ καὶ καταληξις οὐδέποτε γὰρ συγκοπὴ γίνεται 
τρίτης συλλαβή». αλλ’ ουδὲ πάλιν δυνάμε-}α ἀποκοπὴν 
εἰπεῖν ἐπειδή τὸ σ ἔχει τῆς τελευταίας συλλαβῆς. 
ὕπου γὰρ, τῆς τελευταίας συλλαβής τηρη»ῇῃ τὸ στοι- 
χεῖον, οὐ λέγεται. Αποποπή. ώστε μετασχηματισμός 
"ἐστιν. Ἡρωδιανὸς περ) παθῶν. 
᾽Ααϕύσηᾳ, τῇ χριρὶ πυρτω.)είσῃ" οἱ δὲ πτύον κοπροβόλον. 
᾽Αμϕώδων, ὁ ὄνος. λέγεται δὲ αμφώδοντα να, τὰ κατὰ 
τα ὄνω καὶ κάτω ὠδοντωμένα., 
“Αμϕωόε, ὕδρεῖον ξύλινον, εἰς ὃ ἀμέλγουσμ. 
᾽Αμϕὶ] Ἱστέον ὅτι προθέσεις εἰσὶ τῇ μὲν Φωνῇ, ή’ : τῷ 
στ δὲ σήμαινοµένῳ, ες ] γὰρ ἀμφ) παν ἡ περὶ, τὸ αὐτὸ 
πο. σημζάνουσι, δι τοῦτο καὶ ἐν τῷ ὤμα εὑρίσκονται" οἱ ον 
'"Ἕκτορ 3' ἀμφιπεριστρώφα: --. δµιφέρουσι δὲ κάτ 
τρεῖς τρόπους. Ἱ] μεν αμῷὶ, ἄποβαλλει τὸ !, ὡς τὸ, 
Ἀμφ' ἀγανὸν Φεραποντα:--- δὲ περὶ, οὐδέποτε. 
καὶ ὅτι ᾗ μὲν περ). αναστρέφεται, ὡς τὸ, ᾿Αγαμέμνο- 
νος πέρι σι Ακιλλέωςτ-- ᾗ δὲ ἐμφὶ, οὐδέποτα. καὶ 
ὅτι ἥ “μὲν περὶ, ποτὲ µετάγεται εἰς ἐπιῤῥηματικὴν ση- 
κό μασίανν εἰδ "μέρος λόγουν τουτέστιν ἐπίῤῥημα, µεσότητος ' 
ὡς τὸν ον -- πέρί μέν σε τίω: -- ἀγτὶ τοῦ περ;σ- 
τη σώος" ἡ δὲ ἁμφ). οὐδόποτε. λέγεται ὁὲ ἡ ἀμφθὶ, καὶ 
ο αμπὶ παρὰ ΑΛἱολεῦσι," 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


᾽Αμϕισβητεῦ, τὸ «ητεῖν, πλεονασμῷ τοῦ β" 


᾽Αωθιτρίτη, μετωνυμικῶς. απὸ τῆς Νηρηδος, κ . Ἰ 


᾿Αωφιφορίτης' 


᾽Αωφιφανὴ ἄστρα δὶ; Φαινόμενα 


ν ᾿Ααφικαλκοφάλαρα παρὰ 


Α Μ 86 
᾽Αμϕὶς] ἀπὸ τῆς ἀμφ) προέσεως, Ὑίνεται ἁμφὶς ἅπίρ- 
ημα, σημεᾷνον τὸ χωρίς" οἷον, --- 9εοὶ Κρόνου αμφὲς 
υέρντες: -- οὐ γὰρ δυναµεθα λέγειν πρόθεσιν, ἡ πλεο- 
νασμὸν τοῦ σ. 
ἔστι γὰρ 
ἀμφισητεῖ, ἡ } παρὰ τὸ ἀμφ]ς κα) τὸ βάςερ" να ση- 
μαίνῃ τὸ αμφιλογεῖν. πολλάκις δὲ πλεονάςει τὸ β, ὡς 
ἐν τῷ ἄδγρον βδηρον ἄβδηρος γάρ τις ἐστί". να) σίδη 
σίβὸη. καὶ. οὕτω μὲν ὁ Μειόδιου" ὁ δὲ Ζηνόδοτος, ὅτι 
δύνατοε μὴ παρὰ Την ἁμφ) συγκεῖσ.οι πρό-εσιν, αλλο 
παρὰ τὸ αμϕὶς ἐπίῤῥημα” να σημ κίν τὸ πεχῶρισµέ- 
νως βαένειν". τοιοῦτοι γὰρ οὗ διστάζοντες. εἰ δὲ «τοῦτον 
εὐλόγως ἔξωθδεν κέκλιται. σημειῶδες δὲν ε/ παρὰ ἐπίρ- 
ῥηωα συνετέθη. εἰ δὲ παρα τὴν ἀμφ) σύγκειται, πλεο 
νασμὸν δέξεται τοῦ σ, καὶ παραλόγως ἔξωδεν. κλιθείη. 
᾽Αττικῶς οὖν. ὧς παρὰ προθέσεως οὔσης τῆς συνδέ- 
Ἴσεως, ἔσωθεν τὴν κλίσε» πεπούητα,, Πλάτων ἐν Τορ- 
γία, Ἔοικεν ἄρα οὐ περ) τούτου, ὦ Φίλε, ἠμφισβητη- 
σαµην: --- ᾿Ανδοκίόης. ἐν τῷ περὶ μυστηρίων» Περὶ του- 
σου ἠμφισβήτου»: -- οὗτοί γε οἱ μὴ λύσαντες. ᾗ δὲ 
ἔσωφεν κλίσι, πάντη παράλογος, ῥήτοῦ μη) ὄντος τοῦ 
απλοῦὺ. 


᾽Αμϕιτρύον, ὁ περισσῶς τρυεὲς καὶ πονηθείς, ὁ ἥρως ᾿ 


παρα τὸ πρύος, ὃ ἐστί πόνος" οἷον καὶ --- πολὺ τρύος 

ἦλασεν ἔξω: --- Φ/λω». 

 «Φάλασσα. 
ὤφειλε δὲ, ὅσον ἐκ τῆς ἐτυμολογίας», ὡς λέγει ὁ Χοι- 
ῥοβοσκὸς καὶ Ὡρίων, δι τῆς ει διφΦόγγου γραφεσθαι” 
παρα γὰρ τὸ τρεῖν λέγεται ΑἈαϕιτρίη . ἡ αμϕοτέρω- 
εν Φόβον γων ἐμποιοῦσα " αλλα τῷ χαρακτῆρι τῶν 
εἰς: τή οηλυκῶν, δια τοῦ | γράφεται. τὸ γὰρ εἰς τη 
λήγοντα θηλυκὰ ᾿βαρύτονα ὑπὲρ δύο συλλαβας, ἐν, 
Φωνήεντι δέλει παραλήγεσθαι” οἷον ἐρέτη, µελέτη, 
᾿Αφροόίτη. οὕτως οὖν καὶ ᾽Αμϕιτρίτη. πρόσκειται βαρύ. 
τονα διὰ το τελετή ᾿ καὶ ὑπὲρ ὁύο συλλοβας, διὰ τὸ 
χαίτη 

᾽Αωϕιφὼν, εἶδος πλακοῦντος τελούμενος τῇ Αρτέμιδι" 
οἷον. Μαστοὺς, τροφαλίδας, αμφιφῶντας, ἐτρία: - 
διὰ τὸ κύκλῳ Φωτίζεσθαι ὑπὸ τῶν δᾳδων" Ἶ μα τὸ 
πανσελήνου «οὔσηρ πέµπεσθαι τή Ἑκάτγ. οὕτω Με- 
«»όδιος. 

ὅτι ἐν Αἰγόγ ἔδραμον περὶ τὴν ᾿Ασωπίδα 

κρήνην ὑδρεύσασ.δαι, ὅδεν καὶ αγὼν ώγετον ἄμφιφορί- 

τῆς λεγόμενος παρα τοῖς Αἰγινήταις" ἐν ᾧ ἑκεῖ σε ἄγα- 

νιζόμενοι, τοὺς. κεράµους ὕδατου πεπληρωμένους ἄταλα- 

βόντες πατὰὸ τῶν ὥμων» τρέχουτι περὶ τῆς νύκής» φι- 

λονεριοῦγτες κατὰ μίμησιν τῶν ἠρώων. ἂμϕιφορεὺς ο, 

σορὸς ὑδρίαον πέραμος, ααφορεύο. 


᾽Ααζίφαλον, αἀμφοτέρω»εν Φαλοὺς ἔχουσαν περὶ αὐτήν. 


Φολοὶ δέ εἶσι. οὐ κατὰ τὸ μέτωπον τῆς περικεφαλαίας 
ἀσπιδίσνοι . Χαριν κόσμου τιθέµενοι. 
καὶ αμϕιφανὲς, περί- 


ΑἈριστοφάνει πολύχαλκα, 
τουτέστι Χαλκοῦς οἴνους παρα τὸ ἀμφὶ τὸ περὶ, καὶ 


Χαλκὸς καὶ Φαλαρα τα τῶν πππων μετωπίδια. 

᾽Αμωσγέπως, ὁπωσδήποτε, καθ’ ὀντιναοῦν τρόπον" ἔνιοι 
τὸ μετρίως» Πλάτων τὸ ἐκ παντὸς τρόπου, ἑνέ γε τιν/. 
ἔστι δὲ ῥητορικὴ ἡ λέξις. ἔστῳ ὄνομα αμὸς, ἰσοδυνα- 
μοῦν τῷ τὶς Δωρικῶδ" ἐξ οὗ καὶ τὸ ἐν Ὀδυσσείᾳ, Τών 
άμῤ δεν γε -- -αντὶ τοῦ ἀπό τινος μέρους τούτων. ἐκ 
τής γενικῆς τῶν πλη»υντικῶν γύνεται ἐπίῤῥημα μµεσύ- 
τητος ομά ᾗ ὥσπερ παρὰ τὸ καλὸρ γίνεται ἐπίῤῥημα 

3 


λαμπὲς, ἐπιφανέο. 


ας 


πο 


βο 


05 


5ο 


Φο 


το 


87 ΑΜ 


μαλῶς, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ μὸς Ὑίνεται ἐπίῤόημα ἁμῶς' 

καὶ συνθέσει μετα τοῦ γε συνδέσιον. μαὸ νε ν πα- 

ραπλησίως γίνεται ἀμωτγόπως. σηκοάνεί, κατά τις :τρό- 

πον. οἱ δὲ ᾿Αττικοί Φασὶν αμηγέπγ. ἀπὸ δὲ τοῦ αμός, 

γόνεται αμόθεν" ἐξ οὗ τὸ οὐδκιόθεν ἐπ/ῤῥημα, καὶ 

ὥσπερ απὸ τοῦ καλός γήεται ἐπί ἡῤῥηωα καλά οὕτω καὶ 
,ἀπὸ τοῦ οὐδαμός οὐδεμά , αντὶ τοῦ οὐδαμῶς. 
ἼΑμαμος] παρὰ τὸ μῶμος γίνετοι ἅμωμος. 


το Α ΜΕΤΑ ΤΟΥ. Ν. 


Ανά, πρόθεσις ἐν τῇ,συν δέσει σημαώνει τὴν ἄνω σχέσιν, 
ὡς ἄνοδος, ἄναδρομή" καὶ τὴν εἰς τοὐπίσω ἀνάκαμψιν, 
ὡς τὸ αναάβασιον. ανατ ρέχω. 

να λησις» ἄναβολὴ καὶ ὑπέρθεσις" ἐκ τοῦ. ἁναβάλλομοι 
τὸ ὑπερτίφεμαι καὶ β ὀύνων ὧς τὸ, ΜΗ ἄναβαλγ πα- 
τερ: --- απὸ τοῦ βλ βλήσω, βέβληκα, βέβλημαι, 
βλῆσις καὶ ἄναβλησις. . ͵ 

᾿Αναβαλλίδες, των". οἱ δὲ, σφιάρας. ἀπεέίόοσαν. «ιο- 
γένης. 

᾽Αναβέβρυκεν, ἀναπέπτωκεν" ἐὰν δὲ ἃ ναβέβρ έβρυχεν. ἄγα- 
βρύε,, ο- ἐστο ναπηδᾳ καὶ ανω βάλλετω ντα. όφου. 

να] Αλλ' ἄνα, εἰ. μέμονας. ---. ἄντ) τοῦ ὀνάστη ὃ, ὅλη 
ἡἥ λέξις ἀπεσπάσφη. οὐκ ὅστν, ἀποκοπὴ ἐπὶ τοῦ «τοι- 
οὗτου. Ἡ Ωδιανός. 

Ανάγκη, ή δρός τιρα τὸ κα. καὶ τὸ πρᾶγμα νο 
μη πάντων γὰρ ἐπικρωτεῖ. εᾖ- δὲ αν απο ῥήματος, 
ὀξύγαωιτο ἂν, ὡς στεναχὼ» στεναχή. παρὰ τὸ ἄγω. οὗν, 
ὄγη" καὶ πλεονασμῷ τοῦ κ ἀνάγκη, ἡ πάντα κρατοῦσα. 
7 . αγκὴ καὶ ανάγκη" ἐπειδὴ τὸ ταῖς αγκάλαις 
αν κατα δύναμιν, αἀφυκτότερον, Χρατεύται, ῆ 
παρὰ τὸ ἄχος, πρὸς ἣν ἄκος οὐκ ἔστῳ εὑρεῖ;. ζ 

Αναγκαζω]. ατὰ, τοῦ: άναξ ἄγαπος» ἐξ οὗ το (ἄναντος» 
γέγονεν, ανάκην- μα) ανάγκη" καὶ αφ. ἀπὸ τοῦ ισπονδὴ 
σπουδκζω,. καὸ ιαὐγὴ αὐγώζω, οὕτω καὶ απὸ τοῦ ανάγκη 

Ι αναγκά ω, 

᾽Αγάγωγές, ὁ μὴ τῆς καδηκούσης ἀγωγῆς τετυχηκώς. 

᾽Αναγαγγαγεύου» ανακράςου. 

᾿Αναδοιδυκέςεε, ανάταράττει ἀπὸ τοῦ ου ξ δοι θυκὸς.. 

Ανγαόσνο, αναδραμοῦν, ὑποστρέν αι. το 

Ἂνα ὀρύμα] --- οι ΦΠρες, ανιὲ ὀρύμα τρῄύνονται: --- Τί- 
νὲς οινέγνωσα»- δρυ ας ἀπὸ τοῦ ὀρύμός. οὐκ ἔστι δὲ, 
οὐδὲ σώζεται τῶν τριῶν προζύπων ἡ συυγία. σοφὸς 
μὲν γὰρ μὴ σοφὴ καὶ σοφα ὁμοτόνως, ὀρυμος δὲ δρυμὴ 
οὐκέτι. οὐκ άρα ὀρυμά , ἀλλω ὀρύμα, ὡς λύχνα. 

Αναδήματα, στεφανώµατα᾽ αναδεῖσφαι, τὸ τοωμοῦσ.δαιε. 

᾿Αναδούμενος] παρὰ τὸ δέω δέσω δέδεκα" ἡ μετοχὴ», δεό- 
µενος, καὶ κατα συνιάρεσι» ἀναδούμενος' οὕτω Φιλόξε- » 
νος στεφανούμενος το μόµενος. 

Αναδενδρας,- ἡ άμπελος, ἡ πρὸς ὀένδρον ἀνερχομένη. 
δένδρο», ὀενδρας, καὶ αναδενδρὰς, ἄμπελος ἡ ἐπὶ δέν- 
όρων. 

Ανν κ ννγῶσαι] «γωθρον καλεῖται ὁ ο τλΣ καὶ ἐπιυγώ- 
σαν τὸ κλεῖσοι" ἀνακζυγῶσω, τὸ θύρας ἀναπετάσαι, 


κ. 


᾿Αριστοῦ άνη». 

Αναθηλήσει» αναβλαστήσει. τὸ θέμα Φηλῶ, α. ' συζυγίας. 
ἡ παρα τὸ Φάλλω δαλῷ «Ἀαλήσω, καὶ τροπῇ Φηλήσω. 
τοῦτο προὲ τὸ Φήλη᾽ τὸ δὲ παρα τὸ Φὼ τὸ γλαςω. 
Ανάθεμα, παρὰ το ἐν τῇ στήλή ἀνατ/θεσδα. 

Αναθημα, ἄγαλμα, πόσμος εἰς τὸ ς 

Αγ ακληθρ΄ον πέτρα ἐν Μεγάροις. ὅτι ἡ Δήμητρα καιλο- 
σῶεἶσα ἐπ᾿ αυτής, ἀνεκαλεῖτο τὴν κόρην ' καὶ ἐκ τῆς ανα- 


κλήσέεως τὴν πέτραν ανακληθρίθα κάλουσι». Μεθόδιος. ; ῥβὀνν ὤπγρον, καὶ ἄνάπηρον, τὸν πεπηρωµένον. ἐπὶ 49 


ΕΤΥΝΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ, 
᾿Ανακοὶς οἱ Διό 


Άνακυ, 


α "Αγ άληψιον ον, 


᾽Αναάλογος] παρὰ τὸ λλες 


΄Αναλτος, ὁ ἀγδήςν απὸ τῶν ὄψων τῶν μὴ ἐχόντων. ἅλας, 
Ὄδυς- 


"Αναλκις] --- σὺ δ᾽ απόλεμος κα) οσα -- ασθενής, 


᾽Αγαλίσκω, τὸ πορδῶ καὶ ὀππανῶ' ἐξ οὗ καὶ νάλωμα. 


᾽Αναλογία] παρα. τὸ λόγος λογία, καὶ αναλογία αἱ γὰρ 


ΑΝ 96 
κοκλκ-ᾷ αμ νάον παρὰ τὸ «ἀνάσσω, 

ἀνκκὸρν ὡς Φυλασσω κός µαλασσω. ααλακός: ἢ 

ὅτι ἀνακώς. ὅ ἐστι Φιλανθρώτως. ἐχρήσαντο τοῖς Αθ. Ν 

ναΐοις. ἡ ὅτι τοὺς (πλέοντας σώζουτι αστέρες. ὄντεον 

ὄνω παν ένας. ἡμῶν ὄντές. καὶ τὸ ἄνω δὲ σύνθετον 

εἰώθασω ᾽Αττικῶς καλεῖν, ἀνακῶς: Μαθόδιος, 


Αγακῦς, 'μελῶς καὶ πεφροντισ«ένως καὶ πεφυλα- 
ο η μένωον ον. της ἄνακος γενική: εἰς εὖὐκεἴαν- ανα χ.εί- 4ο 
ο σήοι 4 ὡς. κός᾽ «ώπὸ τῶν ἀνάμτων. οἵ; Φροντ/δες εἰσὶ 


δὲ εὐθείας σχη ιατέςε- 
 ρσενι- 


τῶν ὑπηκόων. απὸ τῆς ἄνωκος 
τας” ἐπειδὴ τὰ απὸ τῶν εἰ; διπλοῦν ληγὲ 
καὶ, οὐ πθιεῖ ἐπίῤῥημα εἷς ως' οὔτε γὰρ ἀπὸ τοῦ 
} ἄναξ ἡ ἅρταξ, γύεται ἐπῤῥηωας, Μ 


Ανάκτῶρ. οὐ πεποίητα παρα τὸ ανάσσω" ο. γὰρ 


τούτων τῶν ῥημάτων παράκειται ρὐδετέρου 


τισαός. π οὖν παρα το ἀνάκτορορ. τω. Ὀιλό. 
ζενος εἰς τὸ ιατωκὸν ἄντου. κά (πτ 


᾽Ανακωχεύειν» το ἐν πελώγνι Χειμῶνος. ὄντος στείλαντας 6ο 


τὸ ο λόνια σαλούθιν᾿ 3 ἐν τῷ πολέωφ. ἁμελιεῖν" παρα 
τὸ ἄνω τὰς σκωκας ἔχειν. σημιώνει δὲ καὶ τὸ ἄναχω- 
ρε), καὶ το ον αναχαρεύειν καὶ τροπή των στοµκείων. 
ᾖρλ; αλίςω] --- ὀέφροι ὃ αγεκυμβαλίαςον: τν αροκρό- 
ο η] ανετρέποντο. ανν 


ε..- ιδ ουκιὸ πσπώή: ννν 


᾿Ανακλὸ» «εν ἄνοῖδας, ἄνωπετείσεί. . πα ἡ 
Ανα υγοῦν Φασ; τὸ ανοιγγύναι μὴ κά μμ μαάνφ. 


97 
Φύρφ κόρακα. λέγεται καὶ. ἐπὶ τοῦ αναφωνεῖνι άγου 


ναι τὸ στόμα. (λέγεται άμα πα) ἡ τῆς Ἀνρήνά ὧγοι- 
ἔις' καὶ κλίεται τῆς ἁναςυγήο. γιών Ευμενίσι», 
Ῥυθὺς αναζυγῆς. γενομένης. ---ς- αν: 


κ τὸ. ὠναλπαβάνειν σὴν 
ή- ' δαν ά πψ 

εἶτα δευτέρα σύνθε- 
σις: μετα πλεοασμοῦ τοῦ. ν» ανάλογος. ὁ λόγου. ἐχό- ιο 
μενος, ὃ ἐστιν ὁ κατα λόγον ὅμοιος. γένόντωι” δὲ πολ- 
λακις ἐν ταῖς συν Φέσεσι στερῆσεις τῶν προλκβουσῶν 
᾽στερήσεων ὠναιρετικαό". αἴτινες καλοῦντω ἑτιστερήσεις: ια 


ῥώμην.. 


ναὶ ἀηδῶν ὄντων" σημαίνει δὲ καὶ τὸν ἀχρεῖον”- 

σείας σ. αναυδὴς, καὶ ατελής" πάρα τὸ ἆλδω τὸ 
αὐξώνω". ἡ ὃ ἁπλήρωτος καὶ μμ ον Ὠλν ὥς Φηρὶν ὁ 
πονητὴς ἐν Ὀδυσσεία" ᾧ οὐδὲν ἅλις --μετὼ ὃ ὄἒρε- 

πο γαστέρι µάργῃ. ᾿Αθρεὸς Φαγέαεν καὶ πιέμεντ μδ 19 
ἐπιφέρει, Ὃσς τοῦτον τὸν ἄναλτον ᾽αλητεύειν ἀπέταυ- 
σας: -- ἀντὶ τοῦ πλανᾶσθα,. παρὰ τὸ ἅλις τὸ δαΨψι- 
λὼς, γίνεται ἅλος" καὶ κατα στέρ 3, ἄγαλος " τ καὶ 
πλεονασμῷ τοῦ τ, ἄναλτος. } τὸν λλεσθωι σ ὀψγά- 
µενον, βαρυν.. ν 


ἀδύνατος. ἐκ τοῦ ἀλκω αλκή᾽ μετὸ Τοῦ στερήτικου α 
κκ) τλεονασμφῷ τοῦ ν, ἄναλκις, ἄνισχυς, θολό, 


ἔστιν ἅλες σημοώνον τὸ αφροῦν" οἷον ο ---- ειμέριον 
ἁλὲν ὕδωρ: --- ἐξ οὗ ῥμα. ης τὸ συγαθροί. ὢ) καὶ 5ο 
μετα τοῦ στερητικοῦ α, ααλῶ τὸ πλαν" τουτέστι, τὸ 
τὸ συνγἈροισμένα ὁιασκορπίςερ»᾿ καὶ τλεονασαῷ τοῦ νι 
αναλῶ. Σαὶ ἐκ τούτου παράγωγο» ἀγαλίσκῳν τὸ αὖτὸ 
σημαῇγον. } παρὰ τ) ἅλις ἐπίῤῥημα, καὶ παρα τὸ ἄνοι- 
λῶ, ἀνάλωτος) καὶ ἀναλωτικὸς, ὁ ἀφανιστικός, 


δύο στερήσεις ὁμοῦ οὖσοα, κατανλεσιν ποιοῦσην". τοὺς .πυ- 
στα, ἄπυστος, καὶ ἀνάπυστα , τα περιβόγτα". καὶ 





΄ 


69 


08 


το 


320 


5ο 


4ο 


δ9 ΑΝ 

πάντων ὃὲ τὸν πλεονάζει, ὡς ἐπὶ τοῦ. αἴτιου καὶ 

ἀκίτιος, παλ ἀναίτιος κνὲ αναίσχυντὸς. - ρου. 

Ἁνάνιονη ἄλυπον ' κατὰ στέρησιν τῆς ἁγίαρ" 

τανάνιθο ν΄ ὑπορήφανόή ἄλύπητος" καὶ ἁνανίωο» τὸ αλύ- 
πως. 

Ανάλκιώ ἄγάίλκιδος. ὁ κανώων" Τὰ εἰς 15 προσηγορικὰ 
Ὀπαβώνυμα μακρᾷ παραληγόωεναν δὲ τοῦ ὃος λύνοντας 
ἢ οὕτω" τα εἰς «5 βΒαρύτονα ἄρσενικὰ, εἴτε πύρια εἴτε 
"ππροσήγορικὰ » διὰ τοῦ ὃς κλήνούται, ᾽Αὀώνίδος, Θεόγνι- 
δος, παρώνυμα μαπρς παραληγόµενα, εὔνιδοο, λάτρι- 

Ἠνθορν νήΐδος ἄνάλοεδος. 

Αναξι παροὶ τὸ τὴν ἄνω τάξη ἔχειν" η] ὁ ἄνω αἴσσων 
κατὰ δύναμιν τοῦ κρατεῖν " ἢ προς ὃν πάντα ἀναφέρο- 
μεν. σημαίνει τρία τὸν βασιλέα, ὡς τὸν ᾿Ατρείθη κό- 
διστε νο ἀνθρῶν: τας καὶ τὸν δεσπότην, Αὐτὰρ ἐγὼν 
οἴκοιο ἄναξ ἔσομ ἡμετέροιο! τι  σημαβει δὲ καὶ τὸν 
Φεὸν. "Οφρ' Ίλαον ἄναντα. 

᾿Αναξνρ/δκο, Φαμάλεν βρακία: ἢ τὰ βαδέν καὶ ἄβατα 
ὑποδγματω" οἷον αθασυρίδαο παρα τὸ ὠγασύρεσθον 
τροπή τοῦ σ εἰς ἔ. αναξυρίδας Αέντοι ἅπερ ἐν τῇ συγ- 
η Φεία βραπία Φασίν" ἀπὸ τοῦ ῥαχία, πλεονασμῷ τοῦ 

9βη “Ἄέοληκως, ' 

Ανοπλήσειο: ἀναπληρώσεις: ἐκ τοῦ ἀναπλώ. 

Ἀναπλήσας, ἀναφυσήσας, ἡ ὦθρόωο ἀναλαβών. ἐκ τοῦ 
πρήδων ᾽αναπρήσας". καὶ τροπῇ, τοῦ ϱρ εἰς λ, ἀναπλή- 
Ἴσας. Οἱ γὰρ ιακοῦς. τισι συνεχόωενοιν πνεύαατος τὰς 
νά ους πληροῦντες. τὰς ἐκφύσεις αποτελοῦσι». 

᾿Ανώπνευσις] ἔστι ' πγύω" άν οὗ γέγονε ππνέω" ὁ μέλλων, 
πγεύσω" ἐξ οὗ πνευστό» εκ). ἄὤπνευστος., κο). ὤπνευ- 
στις να) ατοβολῇ τοῦ ών ἄπγευσις, καὶ ανώπν ευσις 
.. ἑλίγη δέ τ' ἄνάπνευσις πολέµοιο: --- ἀντὶ τοῦ ταχ/- 
στή τὸ λίγη. 

᾿Αναπγεύσῶσι δ' ώρήδες” ο Αχαιών: - ἄναψύξωσιν, 

αγαπαύσωντα.. 

᾽Α; νπαφιλέκτῶς ; αναντιλέπτως. 

Αναπεμπακεσθας» ἐπαναλαμβάνειν, ὴ ὠναλέγεσθα καν 
αναπέωπειν" οἱ (δὲ, τὸ εἰπεῖν, } ἐν κεφαλαίῳ τα προ- 
ειρήμένα ἐπανιλαβεῖρ ος 

΄Αναπαυόμενον ὕδωρ, πηγὴ ἐν Δωδώνῃ". ὅτι οὐκ ἀέναον 
ἔχει τι τὸ ὕδωρ. ἀλλὰ. ατα τὰς. μεσ]αβρίκο καὶ µέσας 
τας ον ἀπολήγει΄ παὺ οὐ ῥεῖν. τος δὲ ἄλλας : ὥρας 
συνεχώς Φφὲ έρθτει᾿ ὥσπερ οὖν ἐπὶ ἂν θδρώπων παμινόντων, 
χατα δὲ τὸν ὁρισμὸν ὠπολιπόντων. Με,δόδιος. 

Ἀνφαντες., καὶ ἄναντα., τὸ ἀνωφερὲς ο ανωφερῆ" .α- 

τάντα, κατωφερή” πάραντα, τὰ πρόµαλα κοιὶ γήλοφα᾿ 
ὀόχμια δὲ. τα πλάγια. Ἰλιάδος ψ. - 

Ανάκκαόν] τι δεσμωτήριο» παρα τοῖς Ῥομωτεῖο οὕτω καλού- 
μετον, ὡς καὶ παρ τοῖς Κυτρίοις ὁ πέραμοο. ἀξιοῦσι 
δέ τινες ἄναάκειον γράφεσθας' ὑπέρ ἐστι τὸ Διοςκου- 
εἴον" ἄναχες γὰρ, οἱ Διόσκουροι. έ 

᾽Ανάπλεως, ἐν τοῦ πλέως ὁ πεπλήρωμένος» μετὰ τοῦ 
στερητικοῦ αν ἄπλεως» ὁ ἐνδεῆς' καὶ μετα προςδήκης 
ἑτέρας στερήσεως, καὶ πλεονασαῷ τοῦ ν, ἀναπλεὼς" 
ἡτις ἐν τοῖς τοιούτοις προστ,δεµένὴ παν. ἀνοιδιπλουμένη, 
καταφασιν ἀλλ οὐ στέρησιν δηλοῦ. 

᾽Αναλέγεσθας, ἀγαγιωώσκε. ἢ ἀνοικοδομεῖν, ἡ ἀναπεί- 
Φειν. καὶ ἄναλο-εἴν τὴν νάγνωσι». 

᾽Αναλφάβητος» ἀπαίδευτος. ΄Αγανδρο»» χήρα». 

᾽Ανατεφλασκένον, ἐντεταμέζον ἔχοντα τὸ αἰδο2ον. 

᾿Ανάπηρο:] ἐς σον παράγετε. ῥῦνα παὶ ὧτα ἀνώπηρος: 
-- σεσιω-«γοῦ. παν ἠχρειωιιέγος ἤ νοσώδηο καὶ λυπη- 
ρός. καὶ αναπηρος, γέρων, ὁ ἐπιβλαβῆς, καὶ μὴ Ὅγιαίς 
Φω». παρὰ τὸ πήδω τὸ πανθάνω, Ύένεται π]ρὸς, ὁ 


ΕΤΥΎΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΓΤΑΔ., 


ὦθλωβες, κων 


ΑΝ 


ἑωπα»ὴς καὶ ἠχρειωμένος" μετ τοῦ στερητικοῦ αν 
ὤππρος" καὶ μεθ) ἑτέρας στερήσεως, «άπηρος ” πο 
πλεονασμῷ τοῦ ν» ἄναπηρος, ὁ σεσαῶὠμένου. αἱ δύο 
στερήσεις ποιοῦσι μίαν ἐπίτασι). 

Ἀναρσιοι, ἄδηιοιν ὀδροί. ἔστω ἄρω τὸ ἀρμόζω" ὁ μέλ- 
λων Αἰολικῶςν ἄρσω ἐξ οὗ ἄ ἄρσιοςν αὶ ἄνάρσιος; κατοὲ 
στέρησιν τοῦ .. πλεονασμῷ τοῦ ν, ὁ νάρμοστος πα) 
αρύμφωνος Ωρος) πολέμιος» ὑβριστήο. καὶ ἄγαρσις, 
νεῖκος. πόλεμος. 

᾿Ανάῤῥυσες» δυσία᾿ ἀναρῤῥύειν» Φύειν ἐπειδὴ »ύρντεο 
ἀνέκλων τοὺς τραχήλουο τῶν «υομένων. ἐπὶ τὰ ἄνω 
τρέποντες. οὕτω δὲ ἑορτῇ ἐκαλεῖτο παρὰ Αφ9ηναίοιο. 
ὍὌμωρος. Αὖ ἔρυσαν. 

᾿Αναῤῥηδήνε νο ὦγοέηρυχι)ή νεα | κοκ ἀνάῤῥησις, 

Αν ῥῶγας μεγαροιο, τὰς ἐν τῷ μεγάρῳ διόδους" οἳ δὲν 
τὰς αναβάσεις ' απο τοῦ διεστάναι. ὁ δὲ Φίλη», ἄμφί- 
βολον εἶνα νά Φησὲν πότερον οὐδέτερον ῥῶγας ὣς κῴδς» 
ἴν τὸ ανάῤῥηγμα τοῦ το/χου᾽ } τὰς ῥωγάδας τὰρ 
ῥῶγας. βέλτιον δὲ τὸ πρότερον. 

᾿Αναῤῥοιβδεϊ μέγα ὕδωρ: --- ἀντὶ τοῦ ἀναῤῥοφεϊ” πλεο- 
νκσμῷ τοῦ... ᾿ἀγοιῤῥοιφεῦ" καὶ ἐπεν δέσει τοῦ β. ἄναρ- 
ῥοιβδεῖ, τραπέντος τοῦ δασέως Φ εἰς το ωμά ὁ" οἵον, 
Τρὸὶς μὲν γαρ τ᾽ ἀνήήσο ἐπ᾽ ἤματι, τρὶς ὃ ἀναῤοιβδεῖ" 
Ἡρωδωνός" ἀγαπίνει, Διογενήο. ' 

᾽Αναῤῥιχάσθαι, σημαίνει τὸ ὠναδίδοσ-δοιι τὸ ὕδωρ” πα 
οἱονεὶ τρόπον, αράχνης τοῖς ποσγ καὶ χερσὶν ἄντιλαμ- 
βανόμε»ον » ἄγιέγαι πρὸς τὸ πρόσαντευ. ροχνὸν αρα- 
χνάσδαεν κα). ἀναῤῥιχάσθια τοῦτὸ ἐστι. οὕτω γὰρ 
ἐδγικὸς ὁ ανήρ. οὐ κλίγεταν δὲ ὁ παρατατικὸς ἡναῤῥι- 
Χώμην, ἀλλὰ ὤγηῤῥιχώμη». εὑρίσκεται δὲ καὶ χέωρὺο 
τῆς αν συλλαβῆς παρὰ ππωνακτι ἀριχῶώμα. ἄλλως 
οὖν ἐσχη μάτιστοιι. ἀῤῥηχος, λέγετος ὁ κόφινος, ἐν ᾧ κο- 
μέζουσι, τοὺς βότρυς. ἐξ αὐτοῦ ἄρῥιχκῶ, καὶ ἀναῤῥηκώὣ, 
αλλ οὖν γε, οὕτω κρεϊττον ἐστιν «ραχριᾶσὃ: κ καὶ ἄνοιβ- 
ῥιχάσδαι, οὕτως Ἡρωδιωνὸς ἐν τῷ περὶ πα ών. 

᾽Αναῤῥεχώμενοι, ὀναλαμβαγόμενοι πρὸς ύψος, ἀντεχόμε- 
νοι ποσὶν ἡ χερσὶν ἐπὶ τοίχων α δένδρων. ᾿Αριστοφά- 
γής Βλρήν, Ηρος ταῦτ᾽ αναῤῥιχατ ἂν εἰς τὸν οὐραγόν: 
- ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν αραχνῶν, οἵτινεο τα οἰκεῖα 
νήματα κατέχοντες » ἄνω Φερονται. 

᾿Ανάστα.. ἐπὶ παρακελεύσειωο. πόνετεα ἐν τοῦ στῷ ὁ πα- 
ρατατριὸς, ἔστων, ἔστως» ἔστα" καὶ τὸ προεταντικὸν 
στά, καὶ ἀνάστα. αἱ γὰρ προφέσεις ἄναβιβαζουσι τοὺς 
τόνους. καὶ ἄλλωο: πᾶν προοτακτµιὸν» εἰ μὲν εἴη μο- 
»οσύλλαβον, ἐν τῇ συν.}έσει παροξύνεται, εσ, ἄφεο" 
δὸς, ἀπόδος" σχὲο πρόσχες. εἰ δὲ ὑπὲρ δύο συλλαβὰσ» 
προπαροξύνεται' οἷον, βην., ἄναβηδι) στη», ἀνέστη- 
1. το δὲ ὤγεο, γίνεται παρὰ τὸ μαι τὸ συγχαρώ" ὁ 
μέλλων Β ἤσω" ὁ ῥεύτερος. θόριστος. ἦν) ἡ µετοχή, ε 
ἕντος καὶ τὸ προρτακτικον ὅς' καὶ μετὰ της ἄνα ρᾶ 
έσεως .. ἄνες., 

᾿Ανασχωγ] τὸ ῥῆμα, κό, καὶ μετὰ τῆς ὤνα, αρασχὼ 

ὁ µέλλων». αγασχήσω ὁ ἄόριστου» ἀνεσχησα ὁ δεύτε- 

ρος, ὠνέσχον καὶ ἡ µετοχή. ἀγασχών. ἔστι δὲ πρώτηε 
συζυγίως τῶν περισπωµένω». 

᾿Αγάσχεο  σχημι” ὁ μέλλων, σχήσω" ὁ παρακείρενος 
ἔσχηκα" ὁ παθηζμιὸς . ἔσχεμαι” ὁ αόριστος» ἐσχει ην" 
ὁ μέσος ἐσχέμη» ' τὸ δεύτερον, ἔσχεσο καὶ ἐκβολῇ 
τοῦ σ. ἔσχεο, καὶ ἔσχου" ο µεσος προσταχτικὸς σχέο 
καὶ ανάσχεο᾽ 
κατα διάλυσι» Ἰωνριών. 

᾿Αναστας]. ἐκ του. Ἱστημεν στήσω" ο δεύτερος ᾿ἄθριστος, 
ἔστην ἡ µετοχή, ὁ στάς, καὶ ἀγαστάς. 3 


99, 


μέτος ἄθριστος δεύτερος προοτᾶκτικὸς, 5 


ο 


90 


10 


20 


5ο 


4ο 


σι ΑΝ 
. 
᾿Ἀνατχέσδαι, ἀναδέξασθαεν ὑποσενος . : Ἶ 
᾿Αναστήτειε] Τοὺς μὲν ἀναστήσειεν: --- ἀναστάτους καὶ 
Φυγαάδας ποιήσειεν. : 
᾿Αφάστασις. ἄνω ατασις, ἦτοι ἔγερσι, 
᾿Ανασταδόν] -- ἄλλοδεν ἄλλος ανασταδόν: --- ἄλλος ἐξ 
άλλου µερους ἀναστωτ. ο, νο 
᾽Αγάγνωσις, ἡ ἄνωθεν γνῶσις. ὅσα ὀνόματα ἔχει τὸ ἀνα, 
τὸ ἄνω ὀηλοῦσιν" οἵον Ννατολ}ὴ , ἡ ἄνω ἐπιτολὴ τοῦ 
Ὅ ήχου" ἀναγραφὴν ἡ ἄνωθεν γραφή, καὶ τὰ ὅμοικ. 
"Ανάδοσις Ὑ αναπαυτίτν ἄνάλναα, ανανυχ). αι) 
ἸΑνάστατος, ὁ καταλιπων τὴν οὐσίαν, καὶ ἐπὶ τῆς ἄλλο- 
δυπής «Ἡν αἱρούμ ενος. καὶ ανάστκτον την πόλ» Ἱποιή- 
σας, ἀντὶ τοῦ ανοικίσας, Ἰ Αμάν ἡ μεταγάγώ». 
᾽Ανκσηκοῦν, τὸ προοτιδέναι το ἑλλιπές. 
᾽Ανάσιλλονν 
ἀνεστραμένο. αφ 
Α, ἥ . γυμγῶσας. 
ολο ορίων τὸ αἰδοῖον. οἳ δὲ, στυλῶσα, 
᾽Ανάφορονν ἄνλον ὁ τοῖς ὣμοίς ἐπιτιδέντες, ἐξ αὐτοῦ τα 
ορτύα δεσιοῦσι». - ᾿ οδε 
Ανάσσω, ενάξω: ὁ παρακείµένὸς, ἤνέχα  ὃ µέσος, ἤνα- 
γα". καὶ καθ ὑπερβιβασμὸν, ἄνηγα" καὶ οὗ Δωριεῖς 
μὲν παρακείµένον µετάγουσιν εἰς ἐνεστῶτα ; ανήγω 
«ἀνώγω. ἀπὸ τοῦ ἄνω τοῦ σηααίνοντος τὸ ἄγύω, ἀνάσ- 
σῶ, ὧς πατῶ. Νμ να, σαλῶν σαλαάσσω ν καὶ παρα- 
΄ωουύσαν ἐπιδέχεταί τα ἀνο σσ, Τὸ ἄν ε, ν 1, ὐ, ὢ, 
μάς.” δα, αικροῦ. ὁ µέλλων., ἀναξω. πό»εν ἔχει 
τὸ ἕ: ἡ δὲ τετάρτη διΦορεῖται. ἔδει ἔχειν τὸ σ, καὶ 
μὴ τὸ ἕ. Ἱστέον ὅτι τα εἰς ζω λήγοντα ῥήματα, εἰ 
μὲν ὧσι λα ον κ δν του ὅ ἐκφέρονται" 
Ἱ ς κράζω" ἑ δια τοῦ σ, 
νι απ, ὐ ὁῥ όν συλλαβὰς, ἀθὶ διὰ τοῦ σ, 
πλὴν τοῦ οἰμώζω, οἰμώξω" ὀλολυζω, ὀλολύζω". δρυλί- 
ζω. θρνλέξω᾿ στηρίζὼ» στηρίξω" ἁλαπάσων ἁλαπαξω. 
τὸ δὲ βασταξω καὶ νυστάξων καὶ τα ὅμοια, Δαρικά 
ἐστι, κατὰ τροπὴ» τοῦ σ εἰς ἕ. τοῦ δὲ στεναζω ὁ ἐνο- 
στως ὁδιφορεῖτοι-. εὐρηται καν στεναχω" αφ οὗ καὶ 
στόναχος, καὶ στοναχή- κάν πλὴν τοῦ αἰαζω . αἰάξω. 
«τει εἷς τὸ Ἄμβρσα, καὶ εἰς τὸ Δρω. εἰ δὲ διὰ σσ ἐκ- 
Φέρεται ὁ ἐνεστως, αε) ὁ μέλλων διὰ τοῦ ξ' πλὴν τοῦ 
πλάσσω πλάσω, τὸ ἐργάκομαι" ἱμάσσω ἱμάσω, τὸ τύ- 
πτω" ἱνάσσω ἰνάσω , τὸ ὀύναμιν παρέχω᾽ ἐρέσσων τὸ 
κωπηλατῷ" πάσσω, τὸ ποικίλλω" λεύσσω, τὸ βλέπω, 
Ἓβνασσα, ἡ βασίλισσα οὐκ ἀπὸ τοῦ ἄνκξ γέγονο: τα 
γὼρ ἀπὸ τῶν εἰς ἔ, εἰς α παραγόμενα, ἐθνηκά ἐστι' 
Φοῖνιξ, Φοίνισσα᾿ καιξ, Κ/λισσα. τοῦτο δὲ, μὴ ὃν 
ἐδνικὸν, ὁμοίως οὐ λέγεται. ἔστιν οὖν απὸ τοῦ ἀνάσσω, 
ὡς ἑλίσσω ἕλισσα » καὶ ἄμφιέλισσα, καὶ νύσσω, νύσσα. 
.Ανασφῆλαι, ἀναῤῥωσθηναι, σφῆλον γαρ τὸ ἰσχυρόν. 
Στησ/χορο; ἐρίσφηλον ἔφη τον Ἡρακλέα, ἴσον τῷ ἑρι- 
σθενῇ. ν [ ο ' ον 
6ο Ανασκολοπισθηναι, ἀνασταυρωθῆναι. σκόλοπες γὰρ ἕνλα 
ὀξέα. παρὰ τὸ σκέλλω τὸ ἑηραίνω, σκέλλοψ καὶ σκό- 
λοψ. λέγεται καὶ ἄνασκμδυλευῆναι, ' κ 
» Ανατολή, ἐπὶ ἡλίου λέγετω' απὸ τοῦ ανατέλλεν», ὄθεν 
κκὶ ανατολία. 
"Ανατε] ἡ 


100 


4ο 


ἀπὸ τοῦ ἀνάστητε κατὰ συγκοπήν: ἡ ὤεπερ 
ὠπὸ τοῦ άγε, Ἠήεται ἄγετε, οὕτω ἄνα, ἄνωτο. 
«βνατον, ἀβλκβῆ; καὶ ανατὸν ἀπίῤῥηηωυ, ... 
Άναυρος, ὁ ἐξ ὑετῶν συνισταµεγος ποταμὸς' παρα το 
μὴ ἔχειν αὔραφ' οἱ Χείμαῥοι, καὶ ὀιώρυχος, καὶ ὄχε- 
τοί. Διογένης, ; τν ς 
᾿Αναφαίρετον πλοῦτον, πολύν, ὃν οὐ ὀύναταί τις αφαι- 


τοι 


ΕΤΊΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


ος Αναισχυντῶ] οὐκ ἔχει τὴν αν πρόθεσιν, αλλὰ τὸ α 
τρίχωμα τὸ ἀπὸ μετώπου ἐπὶ τὴν κορυφἠν 


οἷον πτ/ζω, τί 


ΑΝ θα 
5 ρήσει». ἀπὸ τοῦ ἀφαιρῷ ἀναφαίρετον » πλεονασμῷ 
του Ἠν ας ο κ. - 


᾽Ανάχαρσις. ὁ Σκύθης᾽ παρὰ τὴν ανα πρόθεσο, κα) 
τὴν λάρσιν, ὁ σημαίνει την χαράν, Ἡ τὴν χάριν. ἔστι 
; καὶ ἐχ, Ἄωο ποιος. ο - ὴ , 
Αναχασάμενος, ἀναχωρήδας' ἀπὸ τοῦ ἀγαχκζω. 
᾽Αναχωτισθ]γαι, σηµαίνει τὸ ἀπειδεῖν' κυρ΄ως δὲ ἐπὶ 
τῶν ἵππων.  - ι ἀθ 
Αναίδεια] ᾿«, μοι ἀναιδείην ἐπιειμέγε: --- σηµα΄/νει τὴν 
ἀναίδειαν ἐνδεδυαένε. ὃ γὰρ Φιλόχρυτος ἀναιδῆς απὸ 
τού αμιδήο. τοῦτο παρα τὸ αἰδῶ, αἰδῆο, ἀιδηςν καὶ 
αναιδής. ! ε ιν 5 


᾿Αναίδητος, ὁ ἄγαίι Ὄντος, βίαιος, σκληρός, οξύς. 


στερητικὀν, ὡς ἐπὶ τοῦ αναίτιο, ἀνήκοῦς ὥστε οὐκ 
αλόγως καὶ ἔξωθεν κλίσις. ης ο τρε- 


Αναίομαι] ---ὁ ὃ ἀναίνετο: --- ἀπηρνεῖτο. ὥσπερ παρα 
«τὸ λίπω λιπαίῳ, καὶ ὁρμῶ ὁρμαίω, καὶ ὑφῶ ὑφαίνων 
οὕτω παὶ παρὰ τὸ αρνῶ, ἐξ οὗ τὸ ἀρνοῦμαι, γήνετωι 
αργαίω᾽ καὶ ἐνδρίᾳ τοῦ ϱρ» αἀναίνων ἂναίνομεαν (ὡς 
σχηπτροὔῦχος σκηπτοῦχος) οὐκ ἐπαιῶ, οὐ συγκατατί- 
δεμαι. ἡ παρὰ τὸ να) ἐπί ῥημα ναΐνων καὶ αγαίνω" 
-. ἡ παρὰ τὸ αἰνῶ αἀἰναίνω, τὸ ουκ ἐπαινῶ οὐδὲ συγκατα- 
τίθεµαι, Ἑλεονασμῷ τοῦ ν. Μεθόδιος. τής 
Αν δὲ νάκην] ἐνταῦθα τὸ ἄν, ἀντὶ τοῦ ἀνα κατα δυνέµ- 
πτωσρ" αἰτιατικῇ δὲ πτώσει συντάσσετιµ. σημαίνει δὲ 
καὶ ῥῆμα προοτακτικὀν, ἐμφάσει τῶν ἄλλων “προθέ- 
«σεων: οὐδαμῶς νακην, ὄνομα πι ρικόν. "πινὲς δὲ 
λέγουσιν αὐτὸ ο -- δὲ πέπονθε κατὰ 
ν αἰτιατικήν. αμφότερα δὲ παρώνυμα. τὸ γὰρ γλν- 
αἲν ος νόκη, νε Ῥλάρς Αλλη τὸ 
παρὰ τὸ γάκηο γάκου νάκην. οὕτως Ἡρωθιανὸς ἐν ἐπι- 
μερισμοῖς. Φ μας ό. . ΑΦ" 
Ἀγδανεια, πόλις τῆς μα. : ἡ πρότερον Ο)χαλία κα- 
: λουμένη παρὰ τὸ ἀθεῖν, ὃ ἐστιν ἀρέσκει' κατὰ ἀντί- 
Φρασιν, ὅτι οὐδὲν ἦρεσεν. μα) Ἡλ 
νδγρα, τὰ Χείλη του ποταμοῦ' ἤγουν τὰ χώματα, τα 
ἀνέχοντα τὸν πὀταμόν' παρα τὸ ἄνω εἶναί τῶν δειρῶν, 
τουτέστι τῶν διύγρων. ι | 
Ανδριάς] «Ἠτεῖτω, εἰ πάντα τὰ εἰς ας μακρὺν καταλή- 
γοντα, ἡ βαρύνονται, ἡᾗ}ὶ περισπωντωί- δὲ ἀνθριας 
καὶ ὑμᾶς σεσηµείωντωι. ποῖον ἄρα ἄνάλογον ὤφειλεν 
: ἔχειν τὸν τόνον: περισπώµενον, } βαρύτονον: καὶ λέ- 
Ύουσιν ὅτι βαρύνεται: ἐπειδὴ πάντα τα εἰς ας ἀπὸ τῶν 
εἰς ος ἀπὸ εὐδείας ἡ ἀπὸ γενικῆθ, βαρύνεται, βέλος 
βελιάςᾳ, ὁδράκων ὀράκοντου δρακοντιάς. οὕτως ἄρα ἂν- 
ὁρὸς ἀνδριας. παὶ πάντα τα εἰς µας, μη ὄντω ὑποχορι- 
στικὰ, βαρύνετα. ἄκάμας. οὕτω καὶ ἵμας. μὴ ὄντα 
ὑποκοριστικά' διὰ τὸ Θωμᾶς καὶ Κοσμᾶςι ἀπὸ τοῦ 
Φαυμασιος καὶ κόσµιου. ανδριάντα δὲ λέγει τὸν χαλ- 
κοῦν ἡ τὸν λίΦινον" ἡ καὶ την γραφήν. καὶ ᾿Αγδρολη: 
ψίκν ἐγκλήματος εἶδο. ἐὰν ἔξω τῆς ᾿Αττικῆς ἂνὴ 
᾽Αθηναῖος τελευτήσῃ, καὶ μὴ ἐκδιδοῦσιν οἱ ἐν ἐχείη τή 
πόλε, ὄντες τὸν δοκοῦντα ἐν τῇ αἰτία εἶνωι, ἐφετο ἐκ 
τοῦ νόµου τρεὶς τῶν ἐκείνου πολιτῶν ἄγειν εἰς ΑΦήνας, 
δίκην ὑφέξοντας τοῦ Φόνου". καὶ τοῦτο ἀνθρολήψιοῦ 
καλεῖτας. 
᾽Αναισιιώμχτα, ἀγαλώδατα καὶ ἀναισιμῶσαι, τὸ ἀναλῶσαι. 
Αναισθητῶ, ἀναισθητεύομαι, 
᾽Αναίην τροφός, τιδήνη. 
Ἀγδραποδιστὴς, οὐ µόνον ὁ τοὺς ἐλευθέρους ἁπάγων εἰς 


“. 


δουλείαν, ἄλλα κα) ὁ τοὺς δούλους ἀπὸ τῶν δεσποτῶν 


αποσπὠν εἰς ἑκαυτόν, 





95 ΑΝ 

Ἀνδήκτης, εἶλος παγίδος" Ανδίκτην τε μαάλ᾽ εδότα, μα- 
κρὸν αλέσθαι: -- παρα τὸ ὀίκειν τὸ βάλλειν. καὶ ἄν- 
δικε, αγ άῤῥιψον. 

᾽Ανέρειφόντης, ὁ «Φονεύων τοὺς ἄνδρα ἀπὸ της ἄνδρὶ }ὶ ὁο- 
τικῆς, καὶ -τοῦ Φένω τὲ Φονεύω. αλλ’ ἐγράφη ἂν ὁιὰ 
τοῦ ᾿ αλλὰ γράφεται τὸ ὁρει δήφΦογγον, καὶ γήεται 
παρὰ τὴν ἄνδρὸς γδνικήν. 

᾿Ανδρακὰς» ἐπίῤῥημα, σημα/νει δὰ κατα ἄνδρα" παρὰ τὴν 
ανδρὸς γδνικὴν παράγωγο», ἡ παρὰ τὸ ἄνδρα καὶ τὸ κα- 
σω συντίθεται,» ὁ κατὰ ἄγδρας κοσµίως τεταγμένος ᾽ 

ου κάσω, κάς, ὡς θάξω ὁὲξ, κα) ὀδχξ᾽ ἄνδρας καὶ ἕκα- 
στος» συγκοπῇ ἑκλον καὶ αγδροεκὰς, καὶ συγκοπῇ ἄν- 
ὀροκάς, καὶ τροπῇ ἀνδρακάς ὧς παρα τὸ λέων Παν- 
ταλέω» καὶ Παντολέων ᾿ κυνάµυια πυνόµυια, σημαίνει δὲ 
ἑκάστῳ, ἦ ἐκ µέρους. 

κ ᾿Ανδραριον, ὁ αικρὸς ανὴρ, ὑποκοριστικῶς. 

᾿Αγόράποδον» ὁ ὁ Φυγας ὀοῦλος παρὰ τὸ αποδόσθαι’ ἡ πα- 
ρα τὴν πέδην. τοῖς γὰρ αἰχμαλώτοις καὶ αἰσχίστοις, δια 
τὸ ὁραποτεύειν, πέδας περιεβάλοντο. 

᾿Αγδράγρια, τὰ σκύλα ' ῆτοι ὅτι ἀπὸ ἀνδρῶν ἀγρεῖται, 
οτι αντὶ ανὁρῶν. ὅταν γαρ μὴ ὀυνη»ὠσιν ἀνάγειν αὐ- 
τοὺς αἰχμαλώτους, τότε τα ὅπλα αὐτῶν σκυλεύευσι», 
οὕτως Ώρος. προπαροξύναται δὲ, ὡς τὸ ζωάγρια, µοι- 
χάγρια. Ν/κανδρος δὲ τῷ κατ ἄνδρα λάφυρα Πτολε- 
µαῖοςρ δὲ σκύλα ἠρημένα παρὰ ἀνδρῶν. 

νόραχλος, πύόα ἐν τοῖ κήποις. γινομένη" παρὰ τὸ «ἄνδρὶ 
ἴκελος εδαι, ἀνδραείκελος, ποὺ ἄνδραχλος, κατὰ συγ- 
κοπὴν καὶ τροπγγ. 

᾿Ανόρόγεως, ἡ γενικὴ, ᾿Ανδρόγεω, κα) πλεονασμῷ τοῦ ο 
καὶ σ, ᾿Ανδρογεῶον. 

ο... τοῖς καὶ ἀνδρὶ ὀυναμένοις βαρύναι διὰ µέ- 
γεθος. 

᾿Ανδρέμεος" καὶ ανδρόμεα, χρέα ανθρώπου» οὐδετέρως, 
απὸ τοῦ. ἀνδρὲς. ἄνόρομος, ὡς Διὸς , Δίομος» κυρίως ὁ 
πι Ἡρακλέους. καὶ ἐν ἑτέροις ' παράγωγο» κτητικὸν 
ἀνδρόμεος, ὡς κέρτοµος κερτόµεος: -- ὁ δὲ ἔετο ὀθναι 
ὅμιλον ᾿Ανδρόμνον: --- καὶ, Ψωμοί τ ἀνδρόμεοι, 

᾿Ανρόκμητος] Στήλη πελλιµένος ἀνδροκμήτῳ ἐπὶ τύμβῳ: 
-- πο τοῦ καμεῖν» ὃ ἐστιν αποθανεῖ ἐφ᾽ ὼ ἄνὴρ 
κεκμηκὼς καὶ τελευτήσας πεῖται. Ναμόντας γαρ τοὺς τα- 
τελευτηκέ τας ἔλεγον οἵον, --- βροτῶν εἴδωλα παμόγ- 
των. ἡ ὃν τἄνδρες μετὰ παμάτου. ᾿ἐποίησαν . ἀνδροποί- 
τον ἡ ἐπ' ανδρὶ κεκμηκότι, γεγονότα. 

᾿Αγδροπτασίας» ανδρῶν ἄγαιρέσεις. παρὰ τὸ κτημι κτήσω, 
Έκταμαι, ἔμτασαι, κτάσις, καὶ ανδροκτασία ᾱ. 

᾽Ανδροτὴς] --- λιποῦσ᾽ ἀνδροτῆτα καὶ ΤβηΣ: --- τὴν ἂν- 
δρίαν σημαώαι καὶ τὴν ἠσχύν. τὰ εἰς της ὀγλυνὰ ἅπαν- 
ον βαρύνονται , πλὴν τοῦ ταχυτής» βραδυτης, ἀνδροτὴς, 

19τ. Ἴς. 

Ανάν, ἀνηλθεν, ἀνέβη. ἔστι ὁύω, παράγωγον ὁῦμι' ὁ 
δεύτερος αέριστος, ἔδυν τὸ τρίτον, ξθυ, πα) κατέὀυ, 
κωὲ ἀνέδυ, καὶ ἀναδύο. καὶ ἐκδύς, 

᾿Ανέδεγτο] ἐκ τοῦ δέω δέσω ὁ ὁ παιλητμκὲς ὑπερσυντέλικος 

:ἐδεδέμην, ἐδέδεντο" κατα συγκοπἠν τῆς δε συλλαβης, 
ἀἰνέδεντο. ΄ 

᾽Ανέδην» σημαίνει τὸ ἄναστάτους ενα. παρὰ τὸ ἔδος, 
ἔδην, καὶ ἀνέδην, τὸ ἄνευ ἔδουο. Ασχύλος, Φεύγειν 
αγέδην: - ᾗ ἀπὸ τοῦ ἕω τὸ αφήμι, ἔόην καὶ ἀνέδην, 
τὸ μὴ ἐφεκτικῶς τι πράττει», ὥς κλέπτω . κλέβδην. 
Με-)όδιος. σηµαίνει ναὶ τὸ ἐκλελυμένως. εἰ τὸ ὑπο- 
βλήόη». 

᾿Ανέερνεν, ἐκώλυεν. ἀπὸ τοῦ ἔργω οἶργε, διαλύσει τῆς δι 
διφ9όγγου. 


0 


3ο 


4ο 


5ο 


10 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


᾿Αγεκτα, 


ΑΝ 94 

ἀνασχρτὼν ὑπομονῆς ἀξια, ὑπομονητά. ἐκ τοῦ 
ανέχω ἀνέξω» ὄγεῖχα , ἄνεημαι, ἀνοῖκταιν ἄνεκτὸρν 
νατὼ αφαίρεσιν τοῦ “ καὶ ανεπτὸς ἀντὶ τοῦ ἀνεκτή 
Λισσομένους' χρθιὼ γαρ ἱκάνεται οὐκέτ) ἀνεχτός. 

᾽Ανεκήκιεν, ἀνεφέρητο, ἀνήει, ἄνδδίδοτο. ἐκ τοῦ κίω τὸ 
πορεύοµαι, ἔκιον, ἔκιες, ἔκι᾽ πλευνασμῷ τοῦ κ, καὶ 
ἐκτάσει, κήκιε, κο ἀνεκήκιε. } κίω, καὶ διπλασιασμῷ, 
κικίῳ' καὺ τροπῇ Ἰωνρῷ τοῦ εἰς ή}, ὡς ψιμύθιον ψη- 
μύθιον, ἐχήκιε, καὶ ἀνενήκιεν. 


᾽Ανέγναμψαν] Αύταρ ἐμοὶ δεσμὸν ἀνόγναμψαν: --- ἀγέλυ- 


σαν. ὅταν γὰρ δεσμῶσι τὰ σχοινίαν κάμπτεται, ταῖς συγ- 
αφαῖς. ανακάμπτονται δὲ καὶ ἄνορθ οὕνται» ὅταν ἄνοι- 
λύωνται, γνάμψαι γὰρ τὸ κλάσαι καὶ γναμπτοῖς ἁγκί- 
στροις», τοῖς ἐπικεκλασμένοις. ἄδρος. 

Ανετὴς, ἄφωνος. 

᾽Ανεμύτας, παρὰ Ταραντήνοις ὁ ὄνος ὁ ἀνέμοις Φυόμανος. 

᾿Ανεπικόριστος, ἀνύβριστος. 

᾿Ανεπίκοπος, μὴ ἐπὶ δυμᾶ. 

Ανεμος] παρα τὸ ἄω τὸ πνέω ἄεμος, καὶ πλεονασμῷ τοῦ 
ν, ἄνεμου. κ ἄμενός τις ὢν, ὁ μὴ ἐν τῷ αὐτῷ, .µένων 
μηδὲ Ἰρεμῶν, κατὰ μετάνεσιν τῶν στοιχείων, ἡ ἦ παρα 
τὸ νέµω τὸ µερίζω, γέµος. καὶ ἄνεμος. τα ὁια τοῦ εμος 
βαρύτονα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς ἁπλᾶ, ἅπαντα δια τοῦ ε 
υΨιλοῦ γράφεται" οἷον πόλεμος, ἤρεμου. ὁδιατί εὖτεν 
ἁπλα; ἐπειδὴ τὰ παρὰ τὸ αἷμα συγκείµενα ὁμὲ τῆς αι 
διῷΦόγγου γράφεται, πολύαιµος, σύναιμος, ἄναιμος, ὁ 
μὴ ἔχων αἷμα. καὶ τὰ εἰς µος ὑπὲρ δύο συλλαβὰς τῷ 
5 παραληγόµενα, προπαροξύνοντα!᾿ οἷον Ἔχεμος, τή: 
λεµος, ἄνεμος. τὸ μέντοι Φελεμὸς ὀξύγεται, ἀπὸ τοῦ 
Φελημός, τροπῇ τοῦ η εἰς 8. 

᾽Ανεμοτρεφὲς ῦμα, Ἰλιάδος ο. τὸ ὑπὸ ἀνέμου ηὐξημέ- 
νον, ὑψηλόν. ὅ στι δὲ τὸ ᾿Αγαμέμνονος δέρυ ανεμοτρεφὲς 
Φησὶν, ὡς ἐν τῷ λ’ ᾿ ἄντὶ τοῦ ὑπὸ ανέμου γεγυµνασµέ- 
»ον, Ισχυρόν. τα γὰρ ὑπεύδια καὶ Χατασκιαςόµενα τῶν 
δένδρων» οὐγενῇ μὲν καὶ λεῖον τὸν ὕρπηκα ποιε ἄσ.λε- 
νη δὲ καὶ μαλακὸν καὶ ἀγύμναστον ἄναδίδωσιν΄ οἳς δὲ 
προοπίπτει τραχὺς ορ καὶ ανεμώδηο, ταῦτα ταῖς τῶν 
πνευμάτων τριβόμενα πληγαῖο, εὔτονον καὶ ὁύςρυπτον 
ἔχει, τὴν στεῤῥότητα, ὧς Φησι Πλούταρχος ἐν µελέτη 
Ὁμήρου. 

᾿Ανεμούριον» καὶ ανεμοδούριον παρὰ τὸ ἄνεμος, ποὺ τὸ 
οὖρος, ὃ σημαίνει τὸν ἐπιτήδειον ἄνεμον. 

Ανεμώνη, τὸ ἄνθος, δια τὸ τὸ Φύλλον εὐδιάσειστον εἶναι 
παντ) ἄνέμῳ, καὶ οἷον ἄνεμιαῖα τινὰ εἶνῶι, 

᾿Ανεμώλιου, » «ὁ µάταιος. παρα τὴν, ανέμου γεγικὴν ἄνεμω- 
γιος. καὶ ἀνεμώλιου. οὐκ ἔστι σύνθετον. τὰ ὑπὸ ἀνέμων 
ολλύμενα᾿ -- σὺ δὲ ταῦτ ἀνεμώλια βάσεις: --- ἀντὶ 
τοῦ ἀνεμοφόρητα, ἀνέμοις ἐοικότα. 

ιώρνας -γιάῤα. ἐκ τοῦ ἐνδοιάζω τὸ ἀμφιβάλλω, καὶ δοκῶ, 
ὡς τὸ, δοάσσατο κέρδιον εἶναι: τε ἀντὶ του ἔδοξε. 
ἐκ τοῦ ἠώῤτοως Δαρικῇ τροπῇ τῶν ὁύο σσ εἰς ς ὁρα- 
ζω, ὡς νίσσω »έζω΄ καὸ πλεονασμῷ τοῦ ε, δοιαζω, καὶ 
κα κοὶ ἀνενδοιάστως, τὸ ἀθιστάχτως καὶ αἀναμι- 
Φιβέλως, δια τῆς οι ὀφθόγγου, πρὸς αντιέιαστολ}ν 
τοῦ συνδυάζω τοῦ σηµαίνοντος τὸ συναυλίζοµαι" Οὐ μὴ 
συνδυάσω μετα τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ: --- ἀντὶ τοῦ οὐ μὴ] 
σοναυλισθῶ. 

᾿Ανέπαφα, τὰ ἀνεπίληπτα., ὦ ὧν οὐκ ἄν τις ἄψαιτο. 

᾽Ανεξικακία, παρὰ τὸ ἀνέχεσθαι τῆς κακίας ἢᾗ ὁιὰ τὸ μὴ 
ἔχεσθαι χακίας. 

᾿Ανεταφρέδος, ὁ μὴ ἐπιχαρὴς, καὶ ἀγδής ' ὥς ἐπαθρό- 
ὃιτος, ὁ ἐπιχαρὴς καὶ ἡδύς' απὸ τῆς Αφροδίτης" Κά 


. 


5ο 


4ο 


20 


1οά 


320 


ο5 Α Ν 
μο) τὰ ψυχρὰ ταῦτα καὶ ἀνεπαφρέδιτα προςμάττεις 
ο Φιλήματα. ι 
᾽Ανέπαλτο] πάλλω τὸ πηδῶν πέλλομαι, ἐπαλλόμην ἐπάλ- 
λου ἐπάλλοατο, καὶ κατὰ συγκοπὴν ἔπαλτο, καὶ ἀνέπαλ- 
τοι ἀνεχαιτίσθη, ἀνήλατο. 
5ο ᾿Ανέστιος, ἑστίαν μὲ ἔχων, ἄοικος. ι 
᾿Ανέσταν] --- Φεοὶ ) ἅμα πάντες ἀνάσταν: --- ἵστχω" ὁ 
δεύτερος ἄόριστος, ἔστην ἔστης ἔστη, ἔστημεν, ἔστη- 
σαν καὶ κατα συγκοπὴν Αἰολικὴν. ἔσταν, καὶ ἀνέσταν. 
᾽Ανεσόβεον] σοβῶ τὸ τρέχω" ἔνιοι δὲ τὸ διώκειν. τὸ μὲν 
οὖν ἀνεσόβουν, ἀντὶ τοῦ ἀνέτρεχον πρὲς τυραννίδα. 
κατὼ ἀπέστασιν. Ὑίνεται δὲ ἐκ τοῦ σέβω. συντάσσεται 
μετα αἰτιατικῆς. ιν Ἡ 
"Ανετακι] Ἠδη νὺξ ἄνεται: --- τελειοῦται" ἐκ τοῦ ἄνω τοῦ 
σηµαίνοντος τὸ πράττω καὶ τελειῶ, διογενίκ« προσέρ- 
4ο πεται. . ζ 
Αγέτειλε] Τοῖσιν ὃ ἀμβροσίην Σιμόεις ἀνέτειλε: --- ἄνέ- 
σχεν, ἀνέδωκαν, ἄνέφνσεν. ὶ 
᾽Ανεσπάκασιν, εὑρήκασιν, εἰλήφασιν. . ν Ἡ 
"Ανετος] παρα τὸ ἵημι καὶ αφίγμι, ἑτὸς, καὶ ἄγετος καὶ 
2τος. 
φας παρὰ τὸ ἀνῆφθαι, ὁ ἄνωδεν συνημμένος εἰς 
συγγένειαν" καὶ ἀνεψιότης, ἡ µέχρι ἄγεψιαδῶν συγ- 
Ἠόνμα. ω ΄ { Η 
8ο νευ, ἐπίῤῥημα χαρισμοῦ σημαντικὀν. συντασσόται αἲεὶ 
γενικῷ' Αἴκεν ἄνου ἀμέδεν: -- ἀπεκτείνεται καὶ οἱ; 
Φεν, οὐδὲν ἔχομεν ὅμοιο αὐτῷ ἐπίῤῥημα εἰς εν λῆ- 
ον. αἱ μὲν εἰς ευ λέξεις βκρυνόµεναι, ἄπτωτοί εἰσι" 
περισπώµεναι δὲ, πτωτικαὶ, ᾿Αχιλεῦ, Πηλεῦ. εἰ τὸ 
απάνευ»εγ. ε 2 ) 
᾽Αγεφγμένος] παρὰ τὸ οἴγω, οἴξω, ὧχα, ᾧγμαι" καὶ ἐν 
συνθέσει, ἄνῷγμαι καὶ πλεονασμῷ τοῦ 8, ἄνέωγμαί. 
ἡ ἀνοίγω" καὶ ὁ παρατατικὸς, ἄνωγον" πλεονασμῳ, ἀνέῳ- 
γον᾿ ὁ παρακείµενος ἀνέωχα, ἀνέῳγμαι, καὶ ἄνεῳγμέά- 
νος. ἸἹστέον ὅτι πᾶς παρῳχημένος ἀπὸ Φωνήεντος, αρ- 
χόμενος, ἡ ἀπὸ Φύσει μακρᾶς, τὸν τόνου Φυλάττει 
κιὶ ἐν τῇ συνθέσει΄ οἵον, εἶπον, προεῖπον᾽ ὥσμαι, 
ἀτῶσμαι" εἶχον, συνεῖχον. πρόοκειται παρρχημένος᾽ 
διὰ τὸ ἥμαι, κάθηµαε" κεῖμαι, δάκειµαι καὶ πατα- 
χειµαι. ὁι «ο 
᾿Ανέφγε, µέσος παραχείµενος, συζυγίας Δευτέρας τῶν βα- 
το, ρυτόνων. ἀνοίγω, ηνῷγον ἐπεισόδῳ τοῦ ϐ, ἠνέωγον ᾿ συ- 
στολῇ τοῦ η εἰς α, ἄγέῳγον᾽ τὸ τρίτον, ἀνέφγε. καὶ 
ἀνοίγω, ἤνῷγα᾽ προςδέσει τοῦ 6, καὶ συναιρέσει τοῦ η, 
ἀνέωγα. Ἰστέον δὲ ὅτι τὸ ῥῆμα τοῦτο, ὅτε μὲν ἐνερ- 
γητωκόν ἐστιν, αἰτιατικῇ συντάσσεται" ὅτε δὲ παθητι- 
κὀν, εὐδεία -- τὸν δ' οὐ Φεὺς ἄλλοο ἄνωγεν: --- ἠνό- 
οκται ἡ θύρα. ' 
λνεως, ὁ φιωνν- ἡ εὐφθεῖα τῶν πλη Φυντικῶνν οἱ ἄνεῳ' 
Τιττ ἄνεῳ ἐγένεσθε; --- ἔστιν Ἰα, ὃ σηµαίνει τὴν Φω- 
νὴν, παρὰ τὸ ἠέναι τὸ πορεύεσθαε, ἡ πανταχοῦ πεμπο- 
Αένη Φωνή” πλεονασμῷ τοῦ ο, ή, διὰ τὸ ἐπὶ πᾶσαν 
30 ὁοὴν [έναι. ἐξ αὐτοῦ γίνεται ἴος' καὶ μετὰ του στερη- 
τικοῦν : καὶ ἄνιοο, πλεονασμῷ τοῦ ν, ὁ ἄφωνος, 
ὡς αἷμαι ἀναίμων' µεταθέσει τοῦ ι εἰς 8, ἄνεος' καὶ 
λΑττικῶς, διὰ τοῦ ω, ἄνεως, τὰ δὲ εἰς α «)ηλυκα αἰς 
ος µεταπίπτοντα κατὰ τὴν σύνθασιν, προπαροξύνονται᾽ 
οὗν σκιὰν ἄσκιος' ὥρα, ἄαωρος" πεῖρα, ἄπειρος. ούτω 
κα) ζα, ἄνιος. ἢ παρὰ τὸ αὔω τὸ Φωνῶ, γίνεται ῥημα- 
τικὺν ὄνομα ἄνανος. ὁ ἄφωνος, ὧς αὐδῶν, ἄνανδος καὶ 
ἀποβολῇ τοῦ υ, ἄναος, προπαροξύνεται δέ. κανὼν γάρ 
ἐστιν ὁ λέγων, Ότο ἀπὸ ῥήματος αποτελείται ονομᾶ 
πο σύνβατον εἰ ος λῆγον, Τρίτην ὧπὸ τέλους τὴν ὀξεῖαν 


105. 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕ ΤΑ, 


ΑΝ 95 


(ἔχει ον, μυκῶ, ἐρίμυκος' συλῶ, ἀήσυλος Φυτῷ, νεύ- 
Φντος. οὕτως οὖν αἴω ἄνανος, καὶ ἄναος. πακρὸν τὸ α- 
κανὼν γάρ ἐστι ὁ λέγων, ὅτι παρεπόμενέν ἐστι τῇ ἐκ 
τοῦ α συνεστώσφ διφΦόγγῳ, μετὰ τὴν ἀπότασιν τοῦ 
ὑποτακτικοῦ Φωνήαντοςν ἐκτείνειν το α οὐχ ἑτέρου λό- 
«γου ἐπικρατοῦντος" οἷον, κλαίω, κλάω᾽ οὔραιον, οὐρά- 
διον. οὕτως οὖν αὔω, ἄνανος, κα) ἄναος: καὶ ᾿Αττικῶς, 
ἄνεως, ὧς ναὸς, νεώς᾽ λαὸς, λεώς. δαφό σα 
᾿Ανείμων] παρὰ τὸ εἶμα τὸ ἱμάτιον, ἐν συνθέσει ἀνείμων. 
υπὰ γὰρ απο τῶν εἰς α ληγόντων οὐ/ετέρων, τέσσαρας 45 
συνθέσεις ἀναδέχεται. ἡ γὰρ Φυλάσσει τὸ αὐτὸ τέλος, 
καὶ τὸ αὐτὸ γένος" όσμα, ὀμάόημα ' γράμμα, σύγ- 
γραµµα ᾽ τάγμα, σύνταγμα. } καὶ ἀπὸ γενικῆς γίνεται 
ἡ σύνθεσις, Φυλάττουσα την εἰς ος κατάληξω". οἷον 
γράμματος» ἀγράμματος. ἢ τρέπει τὸ α εἰς τὴν ος κα- 
τάλγξιν’ οἷνν σῶμα, εὔσωμος. ἢ τρέπει τὸ αᾱ εἰς τὴν 
ων ἕιν᾽ οἷον, αἷμα, ἄν αίμων" εἶμα, αγείµων. τὸ 
δὲ ἐρυσάρματες, απὸ γενικῖς, ὧς γράμματος, πολυ- 
γράµαατος ἅρματος, ἐρυσάρματος' τὸ 'πληθυντικὸν, 5ο 
ἐρυσάρματοι, ἐρυσάρματες, µεταπλασμός. 
᾽Αγειμένη] τῇ αὐτοῖς ἀνειμένγ πραγματεία: --- ἄνατεθει- 
µένγ, ἢ ἐξηπλωμένγ. απὸ τοῦ ἔω γίνεται παράγωγον, 
ἔχαι' τὸ ταθητικὸν, ἔεμαι' καὶ κράσει, εἶλαι"  ἡ μο- 
τοχὴ, εἴωενος, καὶ ἀνείωενος. ἢ απὸ τοῦ ἔω τὸ πέαπα, 
ὁ παρακείµεγος, εἶια ὁ παθητικὸς, εἶωαι' ἡ µετοχὴ, 
ὁ εἰαένος, καὶ ἀνειμένος' ἐξ οὗ καὶ, αἀνθιμένων πέλοιο, 
ἀντ) τοῦ ἀνεωγμένων. " ε- γλκί 
᾿Ανεῖσθαι, λελύσθαι. ἔω τὸ πέωπω τούτου περισπώαενον 
ἑῶ: καὶ γίνεται ἐξ αὐτοῦ ῥημα οἷς μέν ἔηωι" ὁ παθη- 
τικὸς ἐνεστας, ἔδμαι' καὶ κράσει τῶν ὁύο δε εἰς δὲ ὁ(- 
«Φθογγον, εἶμαι τὸ Υ., εἶται' καὶ τὸ ἀπαρέωφατόν, 
εἶσθαι' καὶ μετα τοῦ στερητικοῦ α, πλεο-ασμῷ τοῦ . 
ἀνεῖσθαι. συντάσσεται πτώσει αἰτιατικῇ καὶ ὁοτογ. 
: ἀπὸ τοῦ γαι. ὁ παθητικὸς παρακείµενος, εἶμαι. 
᾿Ανήνοφεν, ἄνήει, ἀνεφέρετο' µέσος παρακείµενος, ὣς 
ὁμλοῖ τὸ . ὁ γὰρ ἐνεργητικὸς παρκκείµενος ουδέποτε ιο 
διὰ τοῦ ὃ ἐπφέροται. ἔστιν οὖν Φέω' καὶ ἐν συνθέσει, 
ἀναθέω, καὶ ἀνδέω᾽ καὶ ὑπερβιβασμῷ τοῦ ο, ἀνέδω, 
τούτου ὁ µέσος παρακείµενος, Ίνοθα, συνήθως τραπέν- 
τος τοῦ 6 εἰς ο. καὶ ᾿Αττικῷ ἀναδιπλασιακσωῷι ἄνήνο- 
Φα. ἡ οὕτως ἕω τὸ πέµπω, ἑέδω. ὡς Φλέγω, Φλε- 
γέθω΄ καὶ τροπῇ τῶν δύο εε εἰς η, ἤθω" καὶ συνθέσει, 
ανήθω" ὁ µέσος παρακείµενος, ἄνηδα" καὶ ὁ ᾿Αττικὲς, 
ἄνήνηθα. καὶ ἐπειὸὶ ὁ ᾿Αττικὸς παβακείµενος τὴν τρί- 
την ἂπ᾿ ἀρχῆς συλλαβὴν βρακεῖαν Φέλει ἔχειν, συ- 
στολὴ Ὑένεταί τοῦ η εἰς τὸ ε’ καὶ τροτῇ τοῦ α΄ εἰς ο, 
ἀνήνοθεν' ᾿Ὄψρά οἱ αἴω ἔτι Φερμὸν ανήνοφεν: ---Ἡ ἐκ 
τοῦ Φέω τὸ τρέχω. 
Ανήγκακα] ἸἹστέον ὅτι βάρβαρόν ἐστιν, οὐχ. εὑρισκόμενον 
παρ Ἕλλησιν ἐν χρήσει, ὡς λέγει Ἡρωδιανός. ἐν µένη 
γὰρ τῇ τῶν ᾽Αλεξανδρέων δημάδει συνηθδίκ εὑρίσχεται. 
λέγουσι δέ τινες ᾿Αττιιὸν εἶναι" ὅπερ οὐκ ἐστιν. οὐ 
γὰρ ἔχει ἂν τῇ πρώτῃ καὶ β΄ συλλαβῇ τὸ «ὐτὸ σύµ- 
Φωνον. γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἀναγκάζω, ἀναγκάσω, ἠνάγ- 
κακα΄ καὶ καθ’ ὑπερβιβασμὲν, ἀνήγκακα. δύναται καὶ 
σύνφετον εἶναι, απὸ τοῦ ἀγκάςω τὸ ταῖς ἀγκαάλαις λαα- 
βάνω᾽ καὶ ἐκ τούτου ἀγκάσω, ἤγκακα καὶ μετὰ τὸς 
ἄνὰ προθέσεως, ἀνήγκακα. ὴ 
᾿Αγείρειν, ἀναπείρειν. Πλάτων, Σχοίνους λαβὼν, ἀνεῖοα 
τὰ κρέα. ἓδεν καὶ ἡ ἄνερσι' χρυσῶν στεφάνων ἀῑγέρ- 
σει, Θουκυδίδης. 
᾽Ανεῖλεν, ἀντὶ τοῦ ἐμαντεύσατο' σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἐφό- 
νευσεν, ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνωθδαεν λαμβάνειν τὸ όν βά9ει πνεῦ- 


1οῦ 





ο: Α Ν. 


μα τοῦ. τΎδρθρν ἡ τὸ τοίονε) «νελλύσαι κεὶ ἀναγὰγεῖν. 
λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐκ Δελφῶν Χρηστηρβυ. ανελεῖν 
οὖν αντὶ τοῦ ἀνειπεῖν (ἐπὶ τοῦ μµα»τεύσασθαι". ἀπὸ τοῦ 
ἄνωθεν λα κάνει» τὸ απφεῦμα, κα) τλεροῦσθαι τοῦ 
Φεοῦ. ἡ ἀπὸ τοῦ ἀνελεῖν "τὴν (άγνοιαν. Ἡ] τὸ ἐναρτίον 
τὸ ἀνελεῖν τὴν γνῶσινν ἐπὶ τοῦ Φονεύειρ. λέγεται δὲ 
ανελεῖν καὶ τὸ αλαλαβεῦ τὰ ἔκφετα βρέφη. 

Ανήλατος, άπεθής” απὸ: τῶν ὑποζνγίων:ὁ μηλέπω. ὃν- 
μωσθεὶς } ἑλασθείς. ἑλάω. τὸ λαύνων ἐλάσω, ἤλακαν 
ἠλασμαιν ἤλαστας, ἠλαστός, καὶ ἂνή Ίλατος, ἄποβολῇ 
τοῦ σ. 

Ανήνηται] αναύνω ανανῶ ' ὁ ἄόριστος, ἦνηνα” τὸ ὗπο- 

δο- τακτικὸν, ἐν ανῄνω" τὸ παθητικὸνν ὤνγνωμαι ανήνν 
ανήνηταα. 

᾽Ανήη] --- εὗτ' ἄν σε μαλίφρων ύπνος ἄν ῄη -- σημαίνει 
παταλ/πγ. ἔστιν ανὼ ο] ὑποταντικὸν ἐν τοῦ ἕω γι- 
νόμενον πλεονασμῷ τοῦ ἡ, ἀνψή. Πλάτων, Ἐπειδή µε 
ἂνῆκεν ὁ ὤπνος. 

Ἄνῆκεν, ἀόριστος . παρακοίμενος ἐνεργγτικό». οὐδέποτε 
ὁὲ πορακείµενος. τῷ αορίστῳ πρώτῳ κ ιθονερτὸ. εἰ μὴ 
οὗτος μόνος. πλεονασμῶῷ τοῦ 8, ἔηχε' καὶ ᾿Ατ τικῶς τὸ 
ἧκα γέεται ἔακα, καὶ ἕωκα κατὰ βαλε ή: ὧς τὸ 
παρῴχωκεν. τὸ «δέμα» ἔπωι, 

᾿Ανήκεστος] παροξ το: ακὼ το Φεραπεύω" ἔνθεν τὸν, --- 
ἀκεώμε-να «)ᾶσσον: ---- ἀκέω ἀκῶ». ὡς τελέω τελῶ, τε- 
λέσω᾽ γεικέω Ψεικῶν Ψεικέσω. ἐξ αὐτοῦ. ἀκεστός. ... 
ἠκεστός τροπῇ τοῦ ἄλφα εἰς η) μετα τοῦ στερητιμοῦ αν, 
ἀήκεστος' καὶ πλεονασμῷ τοῦ ν, ἀνήκεστος, ὁ ὦλερᾶς 
πευτος. πολλάκις γὰρ τὸ ν΄ εἴωδε: πλεονάςειν, ὡς τὸ 
ἄναιδχς.. 

᾿Ανείκαστος] ἀπὸ τοῦ εἰκάςω εἰκαστός καὶ «πέρήφση ἄνεί- 
παστος. 

᾿Ανηκόντιόεν, αθρόως αγέφερε" ἀπὸ τοῦ ἀκοντέζω. 

Ανηδον. παρα. τὸ ἄνω Φεἰν, διὼ (τὴν ἐν τάχει αὐξησι». 

᾿Αγήλιπος, ὁ ἀνυποδέτος, λέγεται δὲ καὶ χωρὶο τοῦ α. ή: 
Ὅλέπος, αἀναλιφός τις ὧν. ο προείληζε γὰρ τοὺς πόδας. ἡ 
χωρὲς τοῦ περιειλῆσαι. τὸ γὰρ ην. στερητικόν.. 

᾽Ανήλιος] ἔ ἔστι ὀ]λος ὁ ο Φανερός., ἐξ αὐτοῦ ήλιος" αποβολῇ 
τοῦ ὃ, ἥλιος, καὶ ανήλιος. ᾗ γενριὴ τὼν πληβυντικώ», 
ανηλίωγ. 

Ανήνιο»» ἀδούλωτον. ἀχαλήνωτον. 

᾿Ανημιοβολαία] ὥσπερ Ύὰρ ἀπὸ τοῦ καλὸς καὶ ἄγαθὸς 

| γήεται σύνῶετον ὄνομα καλοκαγωθδήα, εόῖς. ἐχ3ρὸς, 

' Φεοεχδρία» οὕτως οὖν -ανημιοβόλιον, ἄνημιοβολαία. 

Ανήνηται, ἐν τοῦ ἀνανῶ πωθητικὸς παρακείμενο. ἄνοιί- 
γω». δνανὼ, ἀνήνακα, ἄν ήνα μοι ». καὶ τὸ ἀνήνασθδει 
ἀπαρέμφατον. Αἴδεσφεν μὲν ἀγήνασθαε» (ἐγετράπησαων 
μὲν ο ον ἐφοβήθησον δ” Γὐποδέχ: εν αντὶ 
τοῦ ὑποδέξασ-λαι καὶ ὑπανταν τὸν λόγον τοῦ Ἔνντορος. 

᾿Ανήο] παρὰ, τὸ ώνω τὸ σημαῖνον τὸ ανύω. (ἐξ οὗ .-- μά- 

ο λα νυξ ἄνατ, ἐγγύδι δ 19) γόεται ὄνήρ, ὥσπερ 

παρὰ τὸ, αἴθω αἰθήρ. πα) ζω τὸ πνέω αήρ., ἡ παρα 

τὸ γω ανύω γήεται ἀγυήρ' καὶ συγκοπᾷ, ἀνήρ᾽ πρα- 
χτικὸς γὰρ καὶ ἀνυστικὸς, ὧς πρὸς τὴν. γυναῖα. τὸ νήρ, 

Ἡ πᾶῶν ἄρσεγικὸν καὶ Φηλυκὸν εἰς αμετάβολον λήγον, 

μακροκαταληκτεῖ: καὶ ἄλλως' τα εἰς «1ρ ἐπὶ παντὸρ 

γένους δια τοῦ η γράφεται πλὴν τοῦ Χείρ, Φνεί, 
βέχειρ, σάφειρ. ἔδειρν εὐάτειρ» Ἐλάτειρ, ποταμός 

Λιχερ. ποταμός" ἐλεάςειρ. τρ, καὶ Φρίρ. καὶ Φίρ, 

ὄνομα χύριον, μόνον δια τοῦ |. σηµαίγει δὲ τέσσαρα 

τὸν φύσει, ὡς τὸ, "Αγδρᾶ οἱ ἔννεπε μοῦσα πολύτρο- 

πον: --- τὸν γήµαντα. ὡς το, ”Άνδρα ὲν ᾧ- ἔδοσάν με 

πατὴρ καὶ πότνια µήτηρ:---- «τὸν φύσει. ἀνδρεῖον, ὡς 
ΣΊΥΜΟΙΟΟΙΟΟΝ. 


άο 


107 


το 


49 


ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ 


Ν Ἐ Γ΄Α. 


τὸ, Ὢ. Φίλος, ἄνέρες ἑστέ: --- παὶ τὸν ἀνθρὸφ ἡληνίαν 

ἔχοντα , ᾿ ὡς τὸν ὌὋς που νῦν γε αετ' ἀνδρῶν ἷσει ἄρι- 
Φμῷ: --- ἄνὴρ ἀνέρος, τῶν εἰς Ἶρ ὀξυνομένων" καὶ ἐν 
συγκοπή ἀνδρὸς, πλεονκσμῷ τοῦ ὃ, αἱ συγκοπτόµενιωι 
γενεκαὶ μιμεῖσ-λαι Φέλουσι τὰς ὀξυτονουμένας ευ. ολ 
Π] ανφρός, τὴν αμυδρός᾽ ἦ πατρὸς πα) Αητρός ἃ τὴν ἰὰ- 
τρός. κατα ὃ᾽ τρόπους γίνεται ὁ πλεονασμος τοῦ δ' κα- 

τα κλίσιν, ὡς τὸ ἀγέρος» συγκοπῇ αγρόρ" -μα) πλεο- ὅ9 
Ψασμῷ. τοῦ ὃ, ανδρός” κατοὲ γραφὴν, ὡς τὸ ὕύω. τὸ βρέ- 
χὼ, ὕωρ" καὶ πλεονασμῷ τοῦ ὃ, ὕδωρ" κατα γη. 
κὶν ἄδειαν, ας τὸ, --- ἔδόεισεν ϱ) ὁ γέρων, καὶ έπείς 
θονό μύθῳ: 1 ποτο ανλεγκαίων σύνταξιν, ὡς τὸ 
χεὶρ χειρὸς, άχερος κο ἄχερδος ἔστι δὲ εἶδος βοτάνης 
υκανθώδους. 

᾿Ανηρείψαντο δεο), ἀπὸ τῆς γῆς ανήρπασαν. ἔστιν ἔρα ἡ 


( 


γη. ἐκ τούτου γίνεται ἐρέπτω, τὸ εἰς γή» κ: 'ταβάλλω" 


ΑΝ ο 98 


2εοιὲ ἀνερέπτω" πὶ πλεονασμῷ τοῦ ε, ὀνερείπτω" καὶ 108 
ἐξ αὐτοῦ ἄνηρείψαντο. 
. - 
. ᾿Αγήρηται ὁ ἄνθρωπος, ἀντὶ τοῦ πεφόνευται" αγαιρῶ 


γὰρ τὸ. Φονεύω. 

᾽Ανήρης, ὤνδρωθης ' οὗ δὲ, ἀνάρμοστος. 

Ἄνηρεις, ανώνδρουον ἦ χήρας, ἡ παρθένους' ὡς Σιφήρεις: 
ἐκ τοῦ γω τὸ πράττω. : 

Ανηρίτης" ἔστι «δὲ κοχλίδιον". ἀπὸ γὰρ τοῦ Νηρέως ἑστὴ, 
πσου Σαλασσίου δαήµονος. οὐκ ἔστι ὀὲὺ πλεονασμος, ἄλλα 
παραγωγή. Ἡρωδμωόο. / , 

᾿Ανγρίναστος, ὁ μἡ κρατῶ» ὦ ἔχει, αλλ πο βάλλων" ἀπὸ 
τῶν συκὼν τῶν. μὴ κρατουσῶ» τὸ». παρπὀνν διὲ τὸ μὴ 
ἐπιβληβήγαι αὐταῖ; τοὺς ολύ»3ους ἀπὸ τῶν ἐρωεῶν. 
τοῖς  Ύαρ ὀλύνδοις τῶν αγρίων συκὼν Φύεται δηρί. 
ἐμπίσιν ὅμοιαι, ἆᾱ προσαγορεύουσι ψήνας. τούτων, οἱ 
γεωργοί λαβόμενοεν ἐφάπτουσι τῶν κλάδων ταῖς ἡμέ- 
ροίς συκαῖς, ὅπως αὐτῶν ὁ παρπὀς μὴ ἀποῤῥέη. ἐνδνό- 

"μενον γὰρ εἰς τοὺς Φήληκας τὸ φηρίονν στερεοῦ τού- 
τους κοὶ πεπαίνει. διόπε ἐτὶ τῶν ἆ ἔλαβον μὴ διακρα- 
τούντων ». ἀπέλαβε τὸ «νη ήαστος. ἡ ἄντὶ τοῦ οὐκ Ἶρι- 1ο 
νάσθηο», οὐ περιεβλή»)ησάέν σοι οἱ ἐρωεοί. 

"Ανηρον» ἄβλαπτον. 

ιν ἄνουν, ἀδύνατον, δειλὸν, ὥτεκνον, οὐ γεννῶν- 

Διογένης. : ν 


τς 


νΑνήροσς» ου κατοέρατος οὐδὲ ἠρμοσμένος. 


"Ανηστις] παρῷ. τὸ ἔδω ἑστος ἔστες, ὣς πιστὸς πίστις 
καὶ κατὰ σύνθεσω, άνεστίδν. καὶ ἄνηστις, ὁ ιἀσίτὸς. ᾗ 
παρα τὸ νῆστις, ἄνηστις, ὃ ἑστερημέγου σιτίων, ὁ ἄγαν 
νῆστις, 

᾿Ανησίδωνος, ἡ τὰ ὀδρα ὤναδιδοῦσα" δάνος γὰρ τὸ ὀῶρον. 5ο 

΄Ανησιδώρα». ἡ γῆ. 

Ἄνδος, παρὰ. τὸ όνω εἲν καὶ τρέχει ἓν τῷ αὔξεσθαι. 
ποῦκ ἀναστρέφονσι δὲ αἱ ἐτομολογίωι. οὐ γὰρ εἴ τι άνω 

ο... αὔξεταιν τοῦτο καὶ ἄνθος λέγετοι. ἰδοῦ γὰρ 
παντα τὰ Φυτα ἅρω Φέουσι πο) αὔξονσε, κοιὸ ὅμως 
άνθη οὐ λέγοντοι. ὁμοίως δὲ ἔλαφος, παρὰ 22 ἐλαύγειν 
τοὺς ὄφεις εἴ Ἴται' ὅπερ ποιεῖ τούτου τὸ κέρας θυμι- 
μενον' κοκ οὐκ, εἴ τι τοῦτο ποιεῖ, τοῦτο καὶ ἔλαφος λέ- 
γετα.. ἡ γὰρ δίκταµος . βοτάνη καμομένη τοῦτο ποιεῖ 
καὶ οὐδέποτε ἂν κληθείή ἔλαφος. οὕτως -«δρίων ὁ. Θή- {9- 


βαΐος.. .. 


Ανδοσμς, ὁ αν λέων ὀσμὴν ἔχων οἶνος. 


"Αν ρυσκα, τὰ ὤνδη, παρὰ τὸ ἄναδρώσκει». λέγεται κεὶ 
τὸ  ὤγισον παρὰ, Κρησή. 
΄Ανθηήόνες ..αὲ µέλισσαι» παρα τὸ τὰ ἄν δὴ ἔδειν. 
"Αγθεια, εἶδος ἰχδύος, ἔνθιαν τινὲς κἰὶ καλλικὃνν κα- 
λοῦσε, καὶ. καλλιώνυµον» καὶ ἔλλοπα, 
6 


99 ΑΝ 

νδεια, ἡὶ Ἡρα" ὅτι ἀνίησι τοὺς ούς. 

Ἂνδης, ολα καὶ πότης τὸ αἀρσενριόν' τὸ δὲ η 
λυκὸν, ποτὴς ποτῆτος- 

6ο Αν εμοῦς, πα) χβρίον, καὶ ποταμὸς, καὶ λίωνη τῆς Μα- 

ριανδυνίας" ἀπὸ τοῦ παρακθιµένου πεδίου, πεπλήρωμέ- 
νου νέων" ὅφεν καὶ τὸ αἀνδεμόθεν. Μεόδιος. 

Ανδ' ὧν, τὸ ἐπίῤῥημα᾽ ἀπὸ τῆς ἄντ) προθέσεως καὶ 
τοῦ ὧν ὑποτακτμιοῦ άρθρου. ἐπὶ δὲ τῶν βοτανὼν' οὐ 
δεῖ λέγειν ανδῶν, ἀλλὰ ανθέων, ἴναὶ μὴ «φμήμφεσν 
τούτῳ. 

᾽Ανδήλη] παρὰ τὸ ἄνθω ανδήσω ἄνθήλη. 

ιο Ανδέριξ παρὰ τὸ ὧνδορ' σηµαίνει δὲ τὸ ἄκρον τῶν ἄστα- 
χύὼν. 

Ανδέρικος]. ”Ακρον ἐπ᾽ ὧν δερύκων καρπὸν «έον: --- πα- 
ρα τὸ ἄνθος π' ἄγωγο» ἄνθερος« καὶ ἄν θέρικος, ὁ 
καυλὸς τοῦ. σοφοί ΄λου. ἔστι δὲ Φυτὸν δραυστον. 

Αν δεμίθης] ὦ ὥσπερ παρὰ τὸ Δευκαλίων Δευκαλίωνος, Δεν- 
καλιωνέσης, οὕτω καὶ παρὰ τὸ ᾿ΑγΦεμίωνος Αν δεμιω- 
ς ων καὶ ᾿Ανδεμίθης κατὰ συγκοπήν. ἢ απὸ τοῦ Αν. 

δεμος Αν.)εµίδης, ὡς Δεύκαλος ἈΔευχαλίδης ν καὶ Κρό- 

νου Κρονίδη»΄ Ὕλλος Ὕλλίδηο, εἰς τὸ βῆτα. 

Ανδεστηρια, τα Διονύσικ' οὕτω γὰρ ᾿ΑΦηναῖοι τὴν ἑορ- 
τὴν λέγουσι' καὶ αν)εστηριῶγα του μῆνα κα’ ὃν ταὺ- 
τα ἐτελεῖτο" ἐπειδὴ ἡ Υῇ τότε άρχεται τοῦ αγ.εῖν. 3 

: παρὰ τὸ τα. ἄνδη ἐπὶ τῇ ἑορτῇ ἐπιφέρει». ὅθεν καὶ 
παροιμία» Θύραςε Καρες᾽ ουκέτ' ανΦεστήρια. 

"Ανθρωπος. παρὰ πο. ἄναω Φρεῖν, ἤ- ἴουν βλέπει" μόνος Ὕὰρ 
τῶν ἄλλων- «ώων ὁ ἄνθρωπος ἄνω βλέπει. ἡ, παρὰ τὸ 
ανα δρεῦν ἃ ὅ ὄπωπεν. γουν αναλογίζεσθαι α εἶδε παὶ 
ᾖκουσε, τῶν ἄλλων ζώων μὴ λογιοµένων καὶ προνοου- 
µένωγ. οὐ Ύδρ ἂν ἰχθὺς ες κύρτον εἰσηλ.}εν ὁρῶν ᾱλ- 
λον κρατούµενον., ουδὲ ὄρνις εἰς λήνα. 7 παρὼ υπὸ. ὁρῷ 
το βλέπω, ἄνόρωπος, πα) ἄνθρωπος. }. παρὰ τὸ ἄνω 
ῥέτειν, ἀνώροπόο τις ὧν. ἡ παρὰ τὸ ἔναρθρον ἔχειν 
τὴν ὅπα, τουτέστι τὴν Φωνην. τα παρα τὸ ὅπα συγκεί- 
μενα, ἅπαντα δια τοῦ ω μεγάλου γράφονται οἷον, µε- 
τώπιον, ἐνωπιον. ἦ παρὰ τὸ αν θηραν ὅ ὅπα ἔχειν. 

᾿Ανθερεώ», ὁ ἐπ] τοῦ γεγείου τόπος". δι τὸ δι αὐτοῦ 
Φορεῖν τὸ πνεύμα. ἡ ἐνδερεών. τις «ὤνιυ ὅτι κατὰ τὴν 
ἔνδεσιν τῆς τροφῆς κείται ἐν τῷ καταπίνειν. οἱ δὲ, 
παρα τὴν ὤνθησι' τῶν τριχῶν" δὸ καὶ (κατηγοροῦσι 
τὸ ᾿Εύφρονίωνος εὐπόντου ν΄ Τένου, μὴ σύ γε µητρος 
ὑπ) αν δερεῶγος ἀνήσης. λέγεται δὲ καὶ βοτάνη τίς. 

᾿Ανδραξ, τὸ ἐκκαυθὲν ἔύλον καὶ ἔτι διαλαμπές. παρ 
το ὤνδος, ἀνθαξ, ὡς βῶλος βώλαξ' καὶ πλεονασμῷ 
τοῦ ρ, ἄγθραξ' καὶ τὸ από "τινος ὕλης μεταβλη»ὲν 
καὶ µεταπουδὲν εἰς πυρὸς Φύσι». ὄχει δὲ ὁ ἄνθραξ 
Φύσεις ὁύο, τὸ Φωτιστικον., καὶ τὸ καυστικόν. ὣς τὸ 
ὕδωρ ὀιφυάᾶ ἄνδρακα δέχεται, ἤγουν Φωτιστικὸνν. πα 
κανστικόν᾿ Φωτιστικὸν. μὲν, τῶν ὁμαίων ᾿ κανστικὸν δὲ, 
τῶν ἁμαρτωλῶ». ὀιφυὴ: δὲ ἄν θραξ λέγεται ὁ Χριστὸς 
κατὰ αγναγωγήν. γίνεται δὴ παριὲ τὸ «Φέρω τὸ «δερμαί- 
νω, Φέραξ’ καὶ μετὰ τῆς ἀνα προθέσεως, ἀνδέραξ” 
καὶ συγκοπῇ. ἀνδραξ. σηµαίνει δὲ δύο, τὸ πόρνη καὶ λί- 
Φον τινά τῇ Χρύη πύρινον, οὕτω καλούμενο. τα εἰο 
αξ ὀνόματα Φυσε, μακρᾶ παραληόμενα, ε) μὲν ὧσιν 
αρσε»ικοῦ Ὑένους, ἐκτείνουσι τὸ άλφα οσίου ιο 
οἵαξ' εἰ δὲ Φηλυκοῦ, συστέλλουσιν αὐτὸν, ον α ζλάξ, 
πῖθαἕ. 

Ανίες). ἐκ τοῦ ἵω μετὰ τοῦ στερητικοῦ άλφα, πα) πλεο- 
νασμῷ τοῦ », Ίεται ἁγίω. καὶ Ἰλιάδος 6’, Αλλ᾽ ἀνίέις: 
--, ἄντὶ τοῦ ἀναπείθεις. 

ν΄ ὀΦύν] ἐπ εὐθεῖαν, πατα τὴν ὁριὴν κἂὶ Φερὰν τοῦ . 


10 


3ο 


Λσ 


20 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΝΕΤ Α. 1 
πολέμου" ανοὶ Φυµόν, οὐ Ἀττικοὶ τὴν ανὰν αντ) τῆς 


ο ἔχτασιν ᾿ ἄνι]ρέστερο». ἁμαρτανδυσιν: 


ΑΝ- 


1ου 


κατὰ φάω. αν ἑωχμὸν, κατὰ πην 
μαχη. 


Αν σημκόνει τὴν Καλεπωτάτην καὶ άμα Γλύπην.. 


παρὰ το ῷ τὸ Φεραπεύ» καὶ ὑγαζων γένεται ᾖ ἵω. καὶ 
κατ στέρησῳ, καὶ πλεονασμον τοῦ νν αγία’ ἑστέρηται 
γαρ τῆς άσε. 7 παρὰ τὸ ἄνω. ανία" διανυστικὴ γάρ 
ἐστι, καὶ πι αχτικήμν οἱονεὲ καταδπαγητική. τὸ δις του 
για }ήλυκὰ τῷ παραληγόμενα, (συστέλλουσιν : αὐτὸ, 
ἔχοντα μακρὸν τὰ ἄλφαν- οἷον γωνίας πενίαν ξεγία. 
σεσηµε/ωται τὸ αγία" ἐπειδὴ ἀτὸ τοῦ νῶ Ὕόεταε, ὅπε 
ἔχες μακρὸν, τὸ ἰῶτα. παρα τὴν, ανίαν  ἀγιαρόρ" ἐξ οὐ 
καὶ ανιῶ ῥῆμα., ὀνναται δὲ καὶ απὸ τοῦ ὑέναι γνεσθα:. 
ἐμποδιστικὸν γάρ ἐστιν ἡ ανία. 

᾿Ανιηρέστεροφ] ἄνιαρὸς τὸ πρωτότυπον. Ἰστεον ὅ οτι τὰ εἰς 
ος λήγοντα . ὀνόματα, ὅσα. οὐδέτερον ποιοῦντα, ἦγουν 
τρεγενῆ ὄντα,. ταῦτα καὶ συγκριτμιὸν ποιοῦσι»" ον, 
ἐλαφρος, ἐλκφρ), καὶ τὸ ἑλαφρόν: τὸ συγκρετικὸνν 
ἑλαφρότερον ᾿ ἀγνὸς, ἀγνη, ἀγνὸν, ἁγνότερον" «λευκὸον 
λευκή, λευκὸν, λευκότερον. οὕτως οὖν καὶ ἀνιαρὸς, ἄνια- 
ϱἡ) ἀγιορόν: κα ἄγικρότερον τὸ «συγκριτικὸν ὤφειλεν 
εἶναι, αλλ ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι παρὰ τὸ ἄνιερὸς γίνεται 


παρά ωγον ἀγιαρής ὥσπερ ὁμαλὸς ὁμαλῆς' γωανὸο, . 


υγυμνής" ἄργὸς» αργής' καὶ ἐπειῤὴ τὰ «εἰς ΄ης λήγοντα 

τριγενῆ ὑπέρδεσω δέχοντι καὶ σύγκρισιν» οἷον, ὁ εὖ- 

τυχής, ἡ ευτυχήδ τὸ εντυχές, καὶ τὸ οσυγκριτικὸν εὖ- 
τυχεστερος» εὐγενέστερος, 'Δὐμελέστεροφα: ὑγιέστερος, 

σαφέστερος, πληρέστερος, εὐωδέστερος, ἑωθριλέστ: ο. 

π ογενέστερος" οὕτως οὖν καὶ ὁ ὤνμαρὴό κ ο] ανιαρ]ον 

το ανμαρές κοκ ἀνιαρέστερον τὸ συγκ. ἐθίτμιόν" πεὶ κατ 

άρα ο) προφερόαε- 
νοι πεγέστωτος᾽ απαρασχ]ματιστον ς Υὰρ τὸ πέγης ἀνο- 
μα τῷ οὐδετέρῳ. ἔδει δὲ παν παρὰ, το κλέκτηοα- ιο) 

«ψευδή, αγδ᾽ ὅλως σχηματήςεσ-)αι συγκρτρεόν. οἱ 
᾿Αττικοὶ, κλεπτίστατον κα) Ψενδίστατον εἰπόντες συγ- 
κριτικὸν, ἤμαρτον' ἀντὶ γὰρ τοῦ κλεπτέστατον καὶ ψευ- 
ὁέστατον. οὕτω Φιλόξενος. 

᾿Ανίσχαλο», ἄτοκον, ἡ αγήμελκτον 3 ἀδήλαστν. Διο- 

γένην. 

᾽Ανιγρός] ἀπὸ τοῦ ἀνιαρὸς κατοὲ συγκοτὴν καὶ πλεονεσμὸν. 
του γ. ἄνιγρός ν ὁ λυπηρὸς καὶ βλαβερόο" καὶ ανιγρὰ, 
ὀνσωδή, ακάδαρταν Φαυλα  Νακα. 

Αγιμὼ, ἐκ τῆς ἄνα προέσεως, παν τοῦ ἐμῶ το αναλέγω. 
τοῦτο ἐκ τοῦ ἡμας, ὃ σηµαίνει τὸν «λάρον. οἱ γαρ αρ- 
χαῦοι πρὸς τὸ μὴ κατακλασιλαι ταχὸ τα αγγεῖα αὐτῶν, 
ἐκ δερμάτων. αὐτὸ ἐποίουν, ἦγου» ασκοῦ. «μι οὖν, τὸ 
ἀναλέγομαι., 

Ανιους ὁ ἱερεὺς τοῦ Απόλλωνος. γέγονε δὲ ταρα τὴν ὧνα 
πρὸ εσνν ἄχιος ὥσπερ καὶ παρὰ τὴν ὑπὸ. ὕτιος Ζεύς. 
οἱ δὲ, παρα τὴν ανίαν. οὕτως ὁ κ μένει εἰς τὸ 
"Αμϕιος. 

᾽Αν/ψαλλον, τὸν αβλαβῃ. τὸ ἄνευ τοῦ ἰάπτεσθαι, παρὰ 
τὸ ἵπτω, ἀνίψαλλον» αὐιάφΦορον" οἱ δὲ, ἡλικίας ταξι». 


δ Άνομοι, οἱ ξένοι τὼν δείων νόμων παντελώς, 


ὴ. Αφομοιομερὲο, ὃ ἐστε τῶν ἀνομοίων μερῶν. αλλα παρὰ 
᾿Αριστοφάνει ἑ ἐπὺ τῆς ανομοιώσεως κάλω» λέλεκταε., 
᾽Ανοχλίκω, το ανέχω. 

Ἄνούτατος, ὁ ἀτραυμάτιστος. παρὰ τὸ οὐτάςων οὕτασμαιν 
οὕτασται, ουταστος κα) ανούταστος” καὶ αποβολῷ τοῦ σ 
ἀνούτατος. καὶ. αγουτὸν τὸ άνευ τρώσεως. 

᾿Ανοικὴ, τὸν τά α τὸ εἰκὸς εἱρημέγον. 


΄Ανοιαν παρα το νονον νοὺς, νοία' καὶ μετὰ τοῦ στερητι. 


καῦ -ᾱν ἄνοια. τὰ οι, ὀίφΦογγον. διατή; 


ξανα, 


11ο 


το 


4ο 


Φο 





΄ 


αοχ 


ΑΝ 

τὰ} - γοῦς καὶ χροῦς κάν ῥοῦς συγκα/µενᾶ, διὶ τῆς οἱ διφΦόγ- 
γου γράφεται οἷον, ἅ άνοια» σύγνοια, σύῤῥοια, 

Ανόστμιος] παρὰ τὸ μόστος, Σόστιμος καὶ ανόστιμος. τὸ 
δὲ γόστω, παρα τὸ νοστὠ. ἀνόστους, τοὺς μὴ ἄπογο- 
στοῦντας. Διογένης. 

᾿Ανόστεος] -. ὅτ ἀνόστεος ὃν πόδα τένδει: μα ἐσθίει" ὁ 
λεγόμενου πολύπωυς. οὗτος γαρ τῷ χειμῶνι οὐ πρόεισῳ, 
αλλ’ ἐν τῷ Φωλερ πα.λήµενος, τους ἰδίους πόδας ἐσφθγει. 
Κλείταρχος δὲ ἐν γλὠσσαις, τὸν πολύπουν ὑπὸ Λακε- 
δα]μονίαν ἴουλον καλεῖσθαι. 

᾿Ανόρουσεν» ανώρμῆσε»., ἀνέστη: ἔστιν ὄρω τὸ διεγείροµ-α ᾿ 
ἐξ οὗ ὁ έλλων Αἰολικῶς ὅρσω" Όρσεο Λαομεδοντιά- 
ὁγι--- το δὲ όρων κατα παραγωγὴν» γύεται ὀρύω" καὶ 
πλεονασμῷ τοῦ ο, ὀρούω” ὁ µέλλων ὀρούσω" ὁ ἄόριστος, 
ὄρουσα ποιητικῶς. οἱ γὰρ πομ]τονὶ καὶ οἱ Ἴωνες. συνὰρ- 
χεσθαι ποιοῦσι τοὺς ταρῳχμένους τοῖς ἰδίοις ἐνεστῶσε, 
καὶ ἐν συν9έσερ" οἷον, Ἠματος ἀνομένοιο: τε τελειου- 
µένου. τοῦ πληρουμένου" παρὰ τὸ ἄνων τὸ ἄνύω. 

᾿Ανοπαῖϊκ. διέπτατο --- παρὰ τὴν ὁπὴν, ὁπαῖα" καὶ ἐν 
συνΦέσει. ἀνοπαῖϊκ. καὶ ἐκδέχεται τὴν καπγνοδόκην εἷ- 
ναι” Εράτης δέ Φήσιν ἄνοπαῖαν τὴν τδτργωένην κερα- 
μία τὴν. ἐπὶ τῆς ἐροφῆ». Ἰ πανόπαια γράφεται, καὶ 

οἱ υπγοεῖται χελιδών. ἐν ὁ) Ανὐλίδι της Φωκίδος τὰ περὶ 

Τηρέω: λεγόμενα μυλολογεῦτας. καὶ Πανοπεὺς, Φω- 

κικ] πόλις ἐστί. Μεθόδιος. ὴ ἁνόπωα, εἶδος ὄρνι- 
ος. . δια της ὁπῆς' 3 Φοράτως, ανα τοὺς ὥπᾶς. 

Ἡ αντὶ πρόλεσις», σηµαίνει τρία". πυρίωο τὴν πρόθεσιν, 
ὧς καὶ ἡμεῖς τίΦΕ -μεν, καὶ ὥς ᾿Αρίσταρχος «να γινώ- 
σκῶν ἀκούει τόνδε τὸν στήχον, Ἔρωων αν) ἑκωτον | τε 
δη κοσίων τε ἕκαστος:. - τίθεται δὲ πι ἄντὶ τοῦ ἴσως, 
ὡς τὸν ᾿Ανγτέ τοι εἴω ὑκέταο--- ἀντὶ τοῦ, ἶσος ἑκέτου. 
καὶ τὸ ἐναντίον, ὡς, Αντ) εον Κύχλωτα, το» ἔναν- 
υπιούμενο» τοῖς «εοῖρ. ἀντίθεος δὲ Ὀδυσσεὺς, τουτέστιν 
ἐσο-)εος. 

Αντιάνειρα, ἐπίθετον ᾽Αμαςὄνος: ὁ μὲν Ἀρίσταρχος» τας 
ἴσας αγδρώσι' ἔνιοι δὲ, τας ἀντιοιςούσας καὶ ἐναντίου- 
μέγας τοῖς ἀγδρασι τῇ οἰκείᾳ δυνάμει" ἐξ οὗ πολειι- 

οτπας ὥσπερ ἀρτήκριστον Φαμὲν καὶ ὠντίπαλον. ἀντίτα-» 

ασ 1λος γὰρ ὃ ἐμαντίοο, ἡ ὁ ἀντιπαλαίωνν ἤ ὁ κατα παλον 

49 (ζουτέστι͵ κληῆρον) ἐναντιούμ ενος καὶ ἀντήκειρ. ὁ μέγας 

τα ππης Χειρὸς ὀάητυλος, 3 ὅτι ἀντίκειται τοῖς ἄλλοις, 
ὅτι τὸ ἶσον ὀύναται τῇ ὅλη χειρί. κἁὶ ἄντιστάτης, 

ἂν δεστηκῶς ἐν µαχγ- 

Ἀναστάςν ὠνσταο ' Ἡρωδιανός" ἄγαστάντες. ὠνσταντες" 
καὶ. μμναρτήνης ερ, κα) συγκότῃ γοτήτ ἠνν το ἄνέ- 

σεν. 

ν ΔΑ η Ῥάς - παρα την ἄντην" ὅτι τοῖς Τελχῖσῳ ἐναν- 
τία ἐγένετο σημάνει δὲ ἄντην, τὸ ἐξ ἐναντίας " ἡ] μέν. 
Ὅτέζουσα δια. τμα Ἱφαντάσματὰ καὶ ΧΡ. ως. ποὺ ἄντοβος, 
ὁ βλάβης αἴτιως' ἀνταίκ καὶ "Ὀκάτη ἐπιθετικῶς 
Διογένης ἠκέσιος. "Άντα σέφεν γρ Ξανὸν δνήεντα: σσ 

ὃς καὶ σοῦ. γὰρ ἀξιον ανταγῶνιστὴν. ἡγούμεθα τὸν Ξάν. Φον. 

σημοώγει τὸ ἐξ. ἑναρτίκο. πο ῴστερ ἀπὸ τοῦ εκέα γό. 
τψεταε ὦναν πρατέα πράσα καξ "ὑπερφέσει κάρτα" πο) 
να , σώφα: οὕτως οὐ κοὸ ἄντία, οἶον, Αντί Αλε- 
«ξωνδρείας κατα συγκοπὴ»,, ἄντα. ἡ παρὰ. τὸ ἀντῶ. 
ἄντα. ὡς σιγῶ» σίγα" και ἠρεμῶ . ἠρέμα. Ἡρωδίανός. 
τὸ δὲ αγτὼ, σημαίνει τὸ απαντὸ καὶ συντυγχάνω, 

"Αντεσθαι, ῥκετεύειν, καὶ τὸ ἐξ ἑναντίας ἐλ. 32εἴν. 

"Αντανδρος, πόλις ὑπὸ τὴν' Ἴδην παραθαλάσσιος" ὅτι ἈΑσκά- 


10ο 


320 


ου. 


2ο. 


112 


γιος αἰχμάλωτος ἐγέγετο ὑπο ΓΠελασ ῶν, καὶ ἀντ αὖ-, 


τοῦ τὴν πόὀλω δέέωκε λύτρα, καὶ ἀπελύδη. ᾖ ἵουν ἄντὶ 
αἀνδρὸς δεδομένη, ἄντανόρος ὠνομάσθη. 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


ΑΝ αοςρ 


᾿Αντανάκλασις, ἡ ἀπό τινος ἐπέ τι πένησις" καὶ ἐξ κε). 
νου πάλιν ἐξ οὗ προῇλ9εν ὑποστροφή, ὡς ἐπὶ σφαίρας, 

Ἀ Ἀντεπίῤῥημα, ἐναντίον. πρόὀοφθεγκα": ἐν κωμῳδίαις λέ- 
γεταέ, ὅτε μέρος χοροῦ. μέρει ἑτέρῳ ἀποχρίνεται παρα 
τὸ ἄντὶ, καὶ ἐπ]. καὶ ῥμα. 

᾽Αντήνώρ] τὸ τη, ἦτα, ὡς τὸ αγήνωρ. ᾿Αντηνορίθης, ὥς 
Κρονίδη». 

᾿Αντήνους, τοὺς τῆς δάφνης ὅρπηκας τοὺς πρὸ τῶν Φυρῶν 
ἱσταμένους. 

΄Αντηστ»] παρὰ τὸ ὠντῷ, ἀντήσω ἄντησις» πο) ὑπάντη- 
σι" καὶ πλεονασμῷ τοῦ τ. ἄντηστις' Ἡ δὲ κατ ἄντη- 
στιν «δεμένη περικαλλέα ΦίΦρ ον. 

Αντήρεις, σηµαίνει το εἰς ὃ ὀτερεβεταί τις καὶ ἐπισττρί- 
Έται. γίνεται δὲ παρα τὸ ἐρείδω τὸ ἐπακουμβίζω' ὁ 
μέλ). ὤν» ἐρείσω" παιι ἐξ αὐτοῦ, ἀντήρεις, κατὰ τροπήν 
τοῦ ε εἰς τὸ ὗτα, παὶ ον μάς] τοῦ ω. οὐχ εὕρηται ον 
ᾗ εὖ-δεῖα ἐν χρήσει" ἑ δὲ ἄλλαι πτώσεις τὴν κλίσιν 
ὡς απὸ ϱ τόνου εἰς κ λήγουσαι ἔχουσι. ὥσπερ Ὕδρ 
ἀσπὶς αἀσπίδος» καὶ σαγὶς σανίδος, οὕτω καὶ ἀντήρεις 
αγτηρίδος» ὡς παρ᾽ Εὐριπίδῃ, Κρηωνίσει αὐτὴν ἐκ ωέσης 
ὠντηρίδοο. ἀντῆρεις, ἀντιΦέτους, ἀντερέσσοντας. Διο- 
Ὑένης. 

᾽Αντιγονίζν] ὅ οτι οὐκ ἔχει τὸ ᾿λεκτὸν της ἀντὲ τρ 
ἄπο, πυρίου γὰρ γίνεται τοῦ Αντίγονος. ὥστε καὶ τουτ 
εὐλόγως. ἐκλίδη ἔξωδεν, ὧς τὸ καεύδω καὶ ἐγέπω. τὸ 
ἐνέπειρε}, ἐν τισὶ τῶν ἀντιγράφων, ἐπεν-έσει τοῦ ε. 
ὥς ἐνεποίουν" ἐν τοῖς πλείστοις δὲ οὐκ ἔχει τὴ» τοῦ ε 
ἐπένθεσιω. ἠμπείρουν γάρ. αἱ μετα προθέσεως συντι- 
Φέµεναι λέξεις, ΄ἄρΏτον λήνονται» καὶ οὕτω συντόΦεν- 
τοι, οἷον., ἄγω, συνεγὼ" ᾖγογ, συνηγον᾿ αἱ δὲ αἲ μετὸ 
προέσεω: συντι2έμεναι ὅσα πρῶτον. συτίενται» 


καὶ οὕτω Ἠλίνονται ' 9ο», Φιλεσοφῶ, ἐφιλοσόφου». οὔ- 
πως ὁ Χοἱρόβοσκδδ. 


Αντερέτης. ὃ ἀντριαλήμενος” καὶ ἀντηρετεῖ,, τὸ ἐπὶ 
ταυτοῦ «νγοῦ πανεςῦμενος ἐρέσσει». 

"Αντηλιος» ἶσος ἡλίῳ. 

Ἀντιτορῶ] ᾿ἀντιτορήσας» διατρήσκο. παρὰ τὸ ῥῷ, ῥήσω" 


τρῶ, τρήσω᾽ αι) ἀντετόρησεν. ἀπὸ δὲ τοῦ τείρῳ», γίνε- 
τοι τορῶ. σημαίνει τὸ τρυπῶ. 
΄Αντιβολῶ]' ἄντιβολῆσαι, απαντῆσαι», μετασχεῖν., μολῶ, 
μολήσω" μετα της ορτὶ, προέσεως» μα) τροπῇ τοῦ µ 
εἰς β, ἀντιβολήσω. Ἴστέον ὅτι τὸ «ἄντιβολῶν ἔξω Φεν 
ἐκλίνη” ἐπειδὴ τούτοῦ τὸ ἁπλοῦν οὐκ ἔστι ῥητόν. τὸ δὲ 
παρὰ Πιδέρῳ ὠντεβόλησεν, ἔσωθεν ἐκλίδη διὼ τοῦ ε’ 
καὶ τὸ σήκκινόµεγον ἕτερονν ὡς κος παρ) Ὁμήρῳ, κ. 
οὗτοι ὁ' εἴπερ μοι ἐείβοσι. ἀντεβόλησαν:. --το δεπα 
"Αρ Ιστοφάνει ἓν Ἀμθιαρέῳν δα του Ἐ Σντεβόλησε, ίµ 
κλίσοις ὑπέστη. Όὖτει. σΊι μονει δὲ καὶ τὸ συνέτυχε, 


παλ ἑκετεύε,, Ε]δέναι δεῖ, ὅτι τὸ μετ. τα προθέσεως συν- 


τιλέµενα ῥήκατα, εἰ ἄλλοιοῦνται τὼν σημαινομένων,: 


(ἔσωθεν κλίνοντοαι, βάλλω, καταβάλλω, χατέβαλλον᾿ 


εἰ δὲ τηρεῖτα, ὀντανδα, ἐξώνεν Ἑλήνοσται, μύω, καμ- 


᾿ μύω, ἐνκαμὺον εἴδφ, παθεύδὼ, ἐκώφευδον. τὸ δὲ 
σε Ὕμελλον» Ἴθελου, καὶ Τα μοιαν ᾽Αστμιῶς. Φιλοῦσι 
1δρ αακρὴν ποιεῖν τὴν ᾽αρχῆν τὼν παρεκημένων. τοὔτκ 
2Υέβίος: ΄ . 
᾿Αντισηκῶ] οἱ μὲν λέγουσιν ἀπὸ τοῦ ἴσος Ίσου» γίνετα 
ἰσῷ ἰσώσω ἰσωκω ' καὶ τροπῇ τοῦ μακροῦ εἰς μακρὸν, 
]σηκῷ. Ἀντισηκῷ οὖν; τὸ ἀντεξισαςω. οὐ δὲ, παρὰ τὸ 
σηκῷ τὸ βοηθώ' σώκειν γὰρ λέγεται. τὸ ἠσχύειν ἐξ οὐ 
καὶ σῶκος ὁ Ἑρωῆς, ὃ σημά(γει τὸν ἰσχυρὸν, καὶ βογ9ς». 
ὧπὸ τοῦ σῳ. ων σώ κος» ὁς σωστη; ὃς. σωκός» σώκοριο 


Ἐ καὶ ἀρτ]σηκώ, προπῇ: Ὀίον,--- σώμος ἐριδύνίος Ἑρμῆς. 
σο 





΄ 


αο 


οὐ 


4ο 


σε 


119 


30 


4ο 


τιά 


12 


105 ΑΝ 
Αντιφερ/ζα παρὰ τὸ Φέρω Φερέζων ὡς 9 δερ/ζω, καὶ 
ἄνταφερί ων τὸ ἐναντιοῦμαιν ἡ ἐξισοῦμαι. Ἡσίοδος, 


:«"Άφρων ὁ ὅς κε «δέλοι πρὸς κρείστονας , ὠντιφεριζών: 
-- καὶ ἀντιφέρεσθαι, τὸ ἐναντιοῦσιδαι" οἱ δὲ, ἄντι- 
λέγειν. 


Αντιλήπτωρ]. λήβω, λήνω᾽ ὁ δεύτερος αἀόριστος, ἔλαβορ' 
ὁ µέσος, ἑλκβόμην" καὶ τὸ εὐκτικὸν, λαβοίων, λά- 
βοιο. λάβοιτο"΄’ καὶ μετα τῆς αντ) προ.λέσεως, ἀντιλά- 
βοιτο. λήβω τὸ λαμβάνων λέλήακαι, λέλγπται λήπτωρ, 
ο) ἀντιλήπτωρ. τὸ πα αρα τὸ λήβω γινόμενα ὀνόματά, 
ια τοῦ } γοάφονται" οἷον πρόρληψιον σύλληψις, -ἄνιί- 
λ12Ν::. καὶ ἄλλως' διότι ἀνεφάνη τὸ ἄλφα, ἐν τῷ δευ- 
τέρῳ αορίστῳ. 

Αντ] παρα τὸ’ ἀντὸ ... βκρύτονον  Ὑψεται ἀντὼ 
περισπώμενον αφ' οὗ, ἄντην ἐπιῤῥημα, καὶ ἀντίορ 
δεν καὶ δια τοῦ γράφεται, τὰ παρὰ ἐπιῤῥηκάτων 
γινόμενα δα τοῦ ος. προπκροξύνετοε καὶ διὰ τοῦ [ 
γ φετοι οἶον, ἷΦι, ἴφιος” πρωή, πρώτος, οὕτω πι 
ἔντην, αντίος» ὁ ἐξ ἐναντίας. πατα τόνον μόγον ἦμαρτε, 
καὶ, οὐ κατα γραφήν" . ουδέ τις ἔτλη είναι ἐπερχό- 
μείον, ὦλλ᾽ αντίοι ἔσταν ἅ ἅπαντες: -- παὶ μετα το. ἐν 
προθέσεως, ἐναντίος. κανών ἐστιν ὁ λέγων, ὅτι τὰ εἰς 

ενος ὑπὲρ ὁύο συλλαβὰο» πρὸ μιᾶς τὸν τόνον ἔχοντα, ἐν 

πῃ συν«)έσει ἀναπέμπει τον τόγον " οἵον, ποικλος. πα µ- 

πούκιλος” ἀγκύλος, μεσάγκυλος" ΑἈθηναῖος, Φιλαθή- 
γιος” πλησίος , παραπλήσῳς" αιόλος, παναίολος τὸ 
γὰρ κορυθαιόλος ουν ἔχει ἐγαείμθνον τὸ αἰόλοςν. ἄλλὰ 
τὸ οόλλω ῥῆμα , τὸ κινῶ χωρὶρ εἱ μ σύνΦετον ὁὶ ὑπαάρ- 
χει ἔγεκα ἐνεργείας, παροξύρετοω, διὰ 79 βουκόλος, 
ὑπποβουχόλος., τοῦτο γρ ἔνεχα ἐνεργείας, τὸν αὐτὸν 
τόνον ἐφύλαξεν ἓν τῇ συνθέτει, ὁ ὁ ποὺς ἵππους βόσκω». 
τὸ δὲ ἐναντίοςν παρέλκονσαν ἔχει τὴν ἐν πρόλεσιν᾿ τὸ 
γὰ ἄντίος πιά ἑναντίος, τὸ αὐτὸ σημαίνει" καὸ τούτου 
χάρρν τοῦ ἁπλοῦ τὸν τόγον ἐφύλαξεν, ὡς σχοδὸν μὴ 
γενομένης συ».)έσεως, 

᾿Αντιόωσα] παρὰ τής αντ) προ.)έσεως, γήνεται νπος καὶ 
ἐκ τούτου, αντιῷ. αντηξς, τὸ ὑπαντ, δευτέρας συςυ- 
πας" μετοχὴ], (αντιῶσα ο ως βοώσα" . καν ποιητμῷ 
πλευνασμῳ. του ον ῶς βοόωσα, γελόωσα. το. :τηλελώωσα 

: ὁ- καὶ «τὸ μοεμύωσα όνον διὰ τοῦ ῳ μεγάλου. ἔστι ὃδ 
ἑωώνεμος Ὕ λέξίο, ὅτε γὰρ. ὀηλοῖ τὸ. -αγτιλαβάνων, 
αἰτιατικὴ συντάσόεται᾽. ὡς το, --- ἐμὸν λέχος ὄντιασα- 
σα: -- συγκυροῦσα. ὅτε δὲ τὸ μετέχω»» τυγχάνῶν, 
ὑπαντῶν, γενικῇ συντάσσεται: ᾿Αντιόων ταύρων τε καί 
αργειῶν ἑκατόμβης: . πλεογασαφ τοῦ ο, -- βούωντα 

τ' ἐφεύροιῖ --' καν τ-- ὁρέων ἐπὶ οἴνοπα πόντο». 

Αρης, ο ἑναντίούμενος τ βῷ. ὅ- ἐστι τῇ ὀννάμει" 
η ντι βίοιΣ σε, τὸῖο ἐγαντήος καὶ στασιαστμιοῖο τι 

Ἀντίξ, ἡ κιβωτός" παρὰ τῆς ἀντὶ προέσεως, καὶ τοῦ 

πήσσω, 

Ανπίβιον, π/ῤῥημα τοπικὀν, τῆς ἄντὶ προδέσεως τὴν 
ἑναντίαν σχέσι ὀγλούσης. 

Αρτίασε», | ὑκάτευσεν, απήνήησέν καὶ αντιάσεα, συναν- 
τῆσω, Νε ἑλλλεῖνν μετασχεῦν᾿ παρ Ὁμήρῳ, τὸ ἐπι- 
τυκεῖν, καὶ άθεωῦ συντυχεῖνν καὶ παραγένέσδεαι. 

᾽Αντίτκλον, ἐναντίὸν, αὶ ἠπόπαλον, καὶ ἰσόστροφον, 

Αντιπαγίον τἐναντήως συνεστ/κὀς. 

᾽Αντιπελαργεῖ», αντιστρέφει». 

᾿Αντίστομος [παρα το τακτὸς] ταξις, ἐξ ἑκατέρου μέρους 
ἔχουσ Μούς (ω/χμους. ι 

᾽Ανηπεφασθε:, ἀντιέθνάν-α. 

΄Αντανπα, ἀντιπίπτοντα. 


Αγγλία, ἄγγος ἐν ᾧ τὸ ἐν τῷ πλοίφ γινόμενον ὕδερ 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕ ΓΑ. 


ΑΝ τοή, 
᾽ᾱθαντλοῦσιν εἰς Φάλασσαν" καὶ ὁ ον. καλέόμενος κα- 


δίσκος. . 

Αντίφαρα. α ολη, παρὰ Συρακοσίοις" παρὰ τὸ Φέρω, 1ο 
ὃ Δωριείς λα λέγουσων ὧς τέρνω τάμνων ποὺ τρέπῳ 
τράπω. Φαρω οὖν Φάρωι ο πριν ἦ όλη. ἡ 
ἐναντίως Φερομένη" οἱ δὲ, παλλοοήν ὤλλοιν μτρνια». 

Αντίξουν, τὸ ἑναντῶν" ἢ ᾽ἁρμόδον», τον ἀντισούμενον, 
τροτῇ , Αττριῇ τοῦ σ εἰο ἕ. οἱ γὰρ Αττμιο) τὸ σύμβο- 
λον ξύμβελον λέγουσι. κε πιλρ, ἐναντιοῦττα. 

Αντικρυς» σημεάνει τὸ Φανερῶς" αντικρὺ δὲ, τὸ έἐξεναν- 
τίας. παρα - τὸ ἀντὲι μαὶ τὸ κάρα» ἀντίκαρα» ἀντικαρὸ» 
καὶ συγκοτῇ ἀντικρὺ, τὸ πατέναντι (τοιοῦτο», ἐν συγκο- 
πο ηιὰ τὸ αρανοι , τὸ ἐπιτελέσαι διὼ τοῦ νευµατος τῆς 
κεφαλῇς) ὡς ἂν εἶποι τον αντικέφαλα. τὸ κρυν Κα- 
κρὸν Φύσει" τὸ εἰς ν λήγοντα ἐπιῤῥηατα,, συστέλλουσι 
τὸ υ. μεταξὀ, μεσηγό: χωρὶς τοῦ αντικρὺ.' κεὰ ὤφει- 
λεν εἶναι ἄντικρυ" αλλὰ τα εἰς σλήγοντα ἐπιῤῥηματα» 
εἰ μὲν Φυλάττει τὸ. αντὸ σημαινόμενον , καί το» αντον 
τόνον Φφυλόττει" οἵονν οὕτως», οὕτω" µέχρι, µέχρι: 
ἐπεὶ οὖν τούτο οὐκ ἐφνλαξε τὸ αὐτὸ σηρωινάμονον τῷ 
ἄντικρυς, οὔτε τὸν τόνον ἐδέξατο. . 

᾿Αντυξ, λέγεται ἡ γωτάτη ερικεφαλαία τοῦ ριατίου 
ὀΦρου, παρα τὸ ὄνω τετύχ’ αἱ. ἡ δὲ εἰς τὸ κάτω τε: 49 
τυγµόη, λέγετάι καταίτνξν λέγεται δὲ καὶ ἡ τῆς αστί- 
ὁος περιφέρεια» ἄντυξ. ἁμφότερα δὲ γύονται, παρ 
τὸ τεύχω, τεύξω, τεὺξ, πο τὸξ, καὶ ἐν συν Φέσει ἄν- 
τυξ: - ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας --- οἱονεὶ, ἑξάψας τιὲς 
ἡνίας τῆς τοῦ ἅρματος περιφερείνο. , 

᾽Αντίστοιχο», τὸ ἴσον'. Σκιῶς γὰρ ἀντίστοιχον Φωνὴν 
ἔχεις: - τουτέστῳ σον. σκιάς, αντιστοιχεῖῦ» μετὰ 
στοῦχον ἑστάναι. στείχω» στοῦχοο, καὶ αντίστοιχο». τὸ 
στοι, δίΦογγο». διετή ὅσα. ῥήματα . τἐν πινήσεσιν εὑρί- 

«σκονταί --- καὶ στὶξ. στρζὀο, ατιχῶ, δευτέρως συςυγίας. δο 
σημαίνει ἠσόστοιχον παὶ συγγενή. 

᾽Αγτλὠ: παρὰ τὸ άντλον: τοῦτο ἐκ τοῦ ἀνιλᾶν καὶ κοερ- 
τερεῖν ἐκεῖσε τὸ ὕδωρ, τὸ δια τῶν ὀαφνημίνην τόπων 

3 εἰσερχόμενον. . ι 

᾽Αντρῶν, πόλις δρ). τὸ  ώλνς. έχουν. τόπους, αὐτό- 
εν κοπτοµένου λίΦου ἐπιτηδείου «εὸς τοὺς σλῶνας ὄνους, 
ὃ ἐστι μύλους. 

ντρον, τὸ σπήλειον 
Ἱεροειδές: --- ανοέτορὀν τι ὄγ παρὰ τὸ άνω τετρῆσ-ὃειε, 
ἦγουν τετρυπῇσ»α" τὸ ᾽ἀνατετρημένον η παρα τὰ ἂν. 
919 ὤνφηρον, καὶ ἄνδρο», καὶ κωτα . συγκοπὴν. ἆντ 
δἶνοι γὰρ λεμκωγίδων Συαφὼν ἐνδιώτημα. ἡ παρὰ τὸ. 
αντ τὸ ἠχετεύω» ἄντομοά, (μαὸν αγτομένην ᾿ Ἡρον) 
ἄντορο», καὶ ὤγτρον διότι τοὺς «Φεοὺς ἐν αὐτῷ ἑκέτενον» 
{ερα το σπήλαια ἡγούμενθι. 

. Αντωδ), λόγος μεμελισμένος ἐν ταῖς. κωμφόίας, ὅτε ιο 
µέρος χορου τῷ ἑτέρῳ μέρει ἀποκρύγετει» παρα τὸ αντὶ, - 
πιά Τὸ άδειν. 

᾽Ανύω] παρα τὸ ἄνω τὸ πραάττω γήνετοι" οὖν, -- μάλα 
νυξ ἄνετια: --- καὶ, ἀπ ανόν Φοοέευσα: αντὶ 
τοῦ» οὐδὲν ὠφελῶ Γπράττουσα.. Ἱστέον ὅτι τὸ ἀνύτω 
κοὺ ἀρύτω, ἀπὸ τοῦ ἀνίω κάὲ ἀρύω γέγονε κατὰ πλεο- 
νασμὸν τοῦ τ' τὸ μὲν ἀνίω, ἀθὶ ἐν συστολῇ' τὸ ὁὲ 
ἄνω, ὀιφορεῖται κατα τὸν Χρόνον. 

᾿Ανύποιστος, ἀνυποφέρητος, ἄνυπομ΄ ήτος. ἀπὸ τοῦ οἵω 
τὸ Φέρω, γόρεται οἰστός' καὶ μετα ος ὑπὸ προέσεινς, 
ὕποιστος καὶ κατὰ στέρησιν τοῦ α. πλεονασμῷ τοῦ ν, 0 
ἀνύποιστος. 

᾽Ανώγεον, ἐκ τοῦ ὄνω καὶ τοῦ γεζα» τὸ ὄνω τῆς γῆς ὄν᾽ 
ἄγάγαιον δέ. 


Ἐγγύθι 9) αὐτῆς. Ἄντρον ἐπήρατ 


ον 15. 





3ο 


4ο 


σο 


16 


1ο 


... 


τοῦ ΑΝ 
᾽Ανωγὼ]. αλαοὺς ὁ' ᾿Ατρείδης ἀπολυσαένους ἄνωγεν: --- ἐκέ- 
λενεν. ἔστι τὸ θέμα ανωγῶν πρώτης συζυγίας τῶν πε. 
μισπωμίνων. Ὑέγονεν ἀνωγή” τοῦτο παρὰ τὸ ἄνω. τὸ 
ἐγκελευσματικὸν ἐπίῤῥηκα, } παρὰ τὸ ἄγω, ἀγῶν γή, 
ποὸ σνωγὴ, ἡ ἐγκέλενσις, δὲ ᾗς ἄγομέν τι καὶ Φέρο- 
μεν. ὁ παρατατριὸς, ἠνώγουν" τὸ τρίτον, ἠνώγει” Δεῖ: 
ξω δ᾽ ἠνώγει ᾧ πένδει: --- ὁ μέλλω : ἀνωγήσω ὁ 
Ἡφν, ἠνώγήσα") ὁ δεύτερος. ἤνωγε, καὶ κατὸ συ- 
στολὴν, ἄνωγε». } ἐν τοῦ ανάγω ν ἢ ἐν τοῦ ονάξω 
μέλλοντος" ὁ μέσος παρακείµενος» ἀνηγα" ποὺ ὥσπερ 
ἐκ τοῦ πέπληγα μέσου, παρακειµένου ἐγένετο ῥῆμα 
πεπλήγω, οὕτω που ἀπὸ τοῦ ανῆγα μέσου παρακειμέ- 
γουν Ἠγετας ῤημα ἀνώγω, τροπῇ τοῦ μακροῦ εἰς µα- 
πρὸν ποὺ ᾽ανῄγω" Πληδὸν δὲ ποτὶ νῆας ανώξομεν 
ἀπονέεσ.και. 

"Ανωχθῆ ονωγῶ» ἀνώγηωι" τὸ προζταντικὸ», ανώγηε” 
τροπῇ τοῦ γ εἰς χ. καὶ συγκοπᾷ» ἄνωχ9ι. 

Ἀνωστον» τὸ Σπρουδόκητον καὶ ὤνυπονόητον" παρὰ τὸ 
οἵω , "τὸ ὑπονοῦ ὅπερ ἓν διαρέσει γίνεται δἵω. ἐν τού- 
που ὀΐστὸς, καὺ ανωῖστος κατ ἔκτασιν τοῦ ο εἶςω. καὶ 
πάλιν ὀὐστή" κο κ) ἐκτάσει τοῦ ο εἰς ω. ονωώῖστί, σύν.ε- 
τον: καὶν ---- ὁ ὃ' ὅρμιλον ὧν ώήστως ΑΦ/κανεν. Απολ- 
λώγιος: 

Ἄξουες, ξύλο ἡ: ην τετράγωνα, ἀπὸ τοῦ ἐδόφους μέχρι τοῦ 

ρύφου διήκοντα, ηεοοὸ ὁιά τινος περόνης στρεφόμενα" ἐφ' 
ὧν οἱ Σόλωνος νόμοι απεγράφοντο" τοῖς τὼν ἁιιξῶν 
ἄξοσι»  ὁμοίως κώδιξι στρεθόμενοι" λέγονται δὲ καὶ ἐν 
τοῖς μαδήµασρ άξονες, περὶ οὓς γοοῦντοαι τα σχγκα- 
τον οἷον σφ ερ. ποὺ κύλινδροί τε καὶ τα τοιαῦτα, 
καὶ στρέφονται καὶ συνίστανται. 

"Ἀορνοξ, πλ περὶ Τνρσηνίαν. Φασὶ δὲ καὶ ἐν κώκῃ τ]ς 
Χαλκίδας λίμνην εἶνωι ἄορνον λεγομένην ἐν ᾗ παραπε- 
Φυκότων πολλὼ» δένδρων» αγλὸν τῶν, αποπιπτόντω» 
Φύλλων ἑμπέπτεμ) εἰς αυτήν. εἶναι δὲ 1 Σεκυομα»τεῖο». 

"Αξιος] ἀπὸ τοῦ ἄγων ἄξω, ἄξιος ἀπὸ μεταφορᾶς τὼν 
στα» μῶν τῶν». ἴσην ῥοπὴ». ἐχόντων. 

"Αξνλος, ὄνομα κύριον" ἀπὸ τοῦ ἄγων άξω, τὸ δια τοῦ 
υλος ππρισύλλκβαν ποικίλα περὶ τὴν τάσιν εὑρίσκορτο, 
πααπύλος»,: δέητυλος, δέρηυλος» πρώβολος. 

᾿Αξων], άξων καλεῖται τὸ διηκον διὰ τῶν τροχὼν δύλον' 
πορὸ τὸ ἄγω. 

᾽Αξιόχρεω»] τοῦ αξιόχρεως πεὺ ἀναπλεως κε ἄγήβωςν 
τὸ οὐδέτερα δν τοῦ ὢ μεγάλου γράφονται. δε) γινω- 
σπειν, ὅτι πᾶν ουδέτερον εἰς ν λῆγον αποθὲο» βραχν- 
καταλήκτεῖν θέλει, ξύλον, πτερὸν. λουτρόν᾿ χθρὺε τοὺ 

. πάν, παὶ τῶν παρα το πούς οἷον, ὀέπους, τρίπους. 

ὄ πρόσκείτοαε ἀπαθές' δια τὸ ποιοῦν ποὺ χρυσοῦ», ποὺ 
ὁστοῦν, καὺ Χαλκοῦν᾽ ταῦτα γὰρ ἀπὸ κράσεως γέγονε, 
κο) τὸ διπλοῦν ἀπὸ τοῦ διπλόον: καὶ τὸ εὐγήρων», ἀπὸ 
τοῦ ευγήραον" τὸ καρχαρέδουν πο τιμήει», απο τοῦ 
καρχαρόδον κο ταµήε» γέγονε΄ τὸ μὲν, πλεονασμῷ τοῦ 

ε τὸ δὲν τοῦ ο. τὸ ἀνάπλεω», κοιὶ «ξιόχρεω», Ατ- 
τικὴ ἐκτάσει ἔπαΦο», απὸ τοῦ αξιόχρεον καὲ ὠνάπλεον 
τῶν, δια τοῦ ο. οὕτως ὁ Χοιροβοσκοο εἰ τὸν τέταρτα» 
κανόνα τῶν ουδετέρω». 
᾽Αξιεπηγητότ τον”, «ξιολογώτατον᾿ ὄνομα, ἐπίλετο». 

᾿Δοιδός» καὶ ἀοίδιμος. παρὰ τὸ αείδω, αοιδός, τὸ ὧὤείδω, 
κατὸ συναλοιφὴ» Υάγο2εν δω" ὁμοίως το αοιδός ᾠδός 
καὶ τὸ εοιδήν  φδή. ὧπὸ τοῦ ἄοιδὸς, οιδῷ ῥῆμα παρή- 
κτα. εἶα ὧν κνήθω κνηθιῶ , µείδω µειδιῶν οὕτως 
ἀοιδῶ αοιδιώ. καὶ κατοὲ παραγωγὴ» ἀοήδιμος, παρὰ 


. τὴν ἄοιδήνν ἄοίθιμου» ὡς τουφη, τρο ιμος τουτέστι» ὁ 


ἄεὶ ἐν φδωις ὀνομκςόμενος Ἰ μγηκονευόµενος», ἤγουν 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ 


"Αορ] παρν τὸ αείρω, ἄορν τὸ ἔίφος, ὅπλον, ὀόρυ. 


ΜΕ ΡΑ. Α Ώ, 1ο6 


διαβόητος καὶ «Φαυμάσιος" ὧς τὸ, --- ὀπίσσω ᾿ΑνΦρώ- 29 


ποίσι πελωκε᾽ οίδιμοι ἐσσομένοισι». 
"βοπο». ἄφωνον; ὴ «όρατον. καὶ ἄοπος. 


Αορτὴρ, πο αοτ]ρ, τὸ απηωρημένον᾿ ὴ παρὰ τὸ αἴρων 
αρτήρ, καὶ πλεονασμῷ τοῦ ο, θορτήρ. ἡ ὁ ἡμὰς δὲ οὗ 
το ἔίφοι; ρέματα. αὐταρ περὶ κουλεὸν ἦεν ᾿Αργύ- 
ρεον Χρυσέοισο ἄορτήρεσσι» ἀρηρός. Ἰ 

᾿Αοσσητὴρ] παρα τὸ ὅσσον , σσοτήρ, Χὲ κ ἀοσσητὴρ, ὁ 
βοηθός» ὁ ἄνευ ὄσσης καὶ κληδόνου βοηθών αὐτομάτως, 
ἔθος γαρ τοῖς παλαιοῖς τοῦτο, πυ»Φανομένοις µαντείας 
βοη-Φεἲρ. 

"Αοός, ὃ ὑπηρέτης καὶ αοζΊσω, διακονήσω, ὑπουργήσα. 

᾿Αολλέες, σημαίνει τὸ συγηἈροισµένοι. γίνεται δὲ παροὲ τὸ 

ὁμοῦ εἰλεῖσθας, τοῦ α τὸ ὁμοῦ σηµεώνοντοο. ὧπο Ύπρ 
τοῦ ἕλλω ῥήματος τοῦ σημα ώνοντος το συστρέφω» ΄ 
εἰλῶ., γίγετει ῥηαατικὸν ὄγοιια ἑλλήν καὶ µετά τον ὁ 
ἐπιτατικοῦ Ἶ ὁμοῦ, Φελλής: κοὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς ον 
ἄολλής᾽ καὶ ἡ εὐθεῖε τῶν πληθυντικῶν; αολλέες. ἐν 
δὲ του ἄολλὴς γίνεται ῥ]αα ἀολλίθω» τὸ συναθροίζω" 
ἐξ- οὗ τὸ.--- ἀολλίσσασα γεραιάς. 

"Αωρτο] Ἡ οἱ πὰρ ἔίφεος μέγα κουλεὸν αἰὲν ὤωρτο: --- 
ὁ μὲν Ἡρωδιωνος; λέγει ὅτι σημεώγει τὸ ἤρμοστο, τον- 
τέστι παρὰ τοῦ Σέφουο. ἐν. τοῦ ρω τὸ ἁραόςω, ὁ αέλ- 
λων. Δἰολικῶς, ἄρσω" ὁ παρακείµεγος, ἤ ρα) ο πα)η- 
τιηὸος Ἴρααι" ὁ ὑπερσύντόλικοῦ» ἤρμην» Ἴρσο Ἴρτο” 
Ἰωνικῶς πατὰ συστολή», ἄρτο 


καὶ πλεονωσμιῷ τοῦ ῶν 


ὤωρτο., ὥσπερ εἶθο εἴωδα. τιὲς δὲ λέγουσι τὸ ἐνρέ- 
κοιὶ γύνεταα ἐκ τοῦ αἴρω, τὸ πουφίςω ποὺ κρεμῶ 


ματο. 

ὁ µέλλων, αρῶι ποὺ Αἰολικῶς, ἄρσῳ" ἠρνο] ἠρμήν. 
. 

ρτο" καὶ τροπῇ τοῦ μακροῦ εις ΕΟΗΡΟΝ” ώρτο παοέ 


πλεονασμφ τοῦ α ποιήτικῶς, ἄς 4ρτο. ὡ 

΄Άωρες» αἳ γυναακεο" παρὰ τὸ ὁμοῦ ἀρηρέναη παὶ συνηρ- 
µέσδαι τῷ 29δρί. γίνεται ὄαρος” ἡ εὐθεῖα, δωρο” πατοὲ 
μεταπλασμὸν, ὄκρες: καὶ καθ ὑπέρθεσι» κε ὄχτασι», 
ὤωρες. 

΄Δωροι] Της ἦτοι πόδες εἰσὲ ὀνώδεκα πάντες ἄωροι, Ὀδυσ- 
σείσο µ» λεπτο) κοιν ὡσ.λεγεῖο ἦ ὀνοφύλακτοιν δν τὴν 
δεινότητα" ἢ ὠμοὶ καὶ άγριος, ἐκ µεταφορᾶς τὼν ἄώ- 
ρω» καὶ αἲ πεπείρων παρπῶν" ἢ οὐδεμικο Φροντίδοο 
ἄξιοι" ἡ ὀυσόρμητοι οὐ γὰρ χρᾶται αὐτοῖς εἰς πορείαγ. 


2ο 


117 


19 


ὥρος ᾿ καὶ ἄωρος» κατὰ πλεογασμὸν τοῦ α μήδὲν πλέον. 


σημείνορτος. ὥρος γ2ρ ό ὕπνος. Καλλίμαχος» Πολλόκε 
καὶ κανθώ». ᾖλασα ὥρον ἅποι --- καὶ Σαπφώ. Ὀφδα]- 
μοῖς δὲ µέλας χύτ᾽ ἄωρος: --- ἃ ἄωρον τὸν ὕπνον, τὸν 
μηῤεγὸο- Φροντ/ζοντα. ὥρα. φὰρ ἦ Φροντές" ἔνδα κοκ) 
ὀλέγωροο. ὴ τὸν όριον φιγόμεγον της νυκτός. οἱ δὲν τὸν 
ἀφύλκητον. ὥρα γὰρ. ἡ Φυλακή: ἔνιδεν καὶ π παρὰ Αττι- 
κοῖς οὐ ώρα. Καλλίμσχος δὲ κατα μεταληψι» τοὺς 
ἀγρίονο" ἄωρον, Ύρ τὸν ὠμόν' τὸ δὲ ὠμὰν, ἄγριον 
ὅψεν πα τους ὠμοὺς τῶν παρπων, αώρους ᾧ Φασίν᾽ οἱ δὲ, 
τὸν μέγαν, τὸν μὴ ὅρον ἐχοντα᾽ 7 τοὺς ὤγαν, ὁρούογ- 
τας. οὕτως Ἐπαφρόδιτου ἐν ὑπομνήματι της μ΄ Ὀδυσ- 
σείας. ἔγιοι δὲ ὠπέδοσαν ἄμῶροι» ἀγτὶ τοῦ ἐχνοφόροε 
ἐχΦθὺς Φέροντεο" οι) αωρεύουσιν» ἐκυοφορεῦσι: 

Αωρί κ] ἔστιν ώρα, δ σημα» ψει το Φώς᾽ κοιν μετὰ του στε- 

πρήτικ ὃ α- ἄωρος" καὶ τὸ Φηλνπὸν. αωρίαν ἤγουν σκό- 
του. τοῦτο δὲ παρα το ὁρῶ, τὸ βλέπω" 6 σος παρα- 
κείµενος » ὥρα " κα) μετάγεται εἰς ὄνομα. 

᾿Αωροτέρα, πρεσβυτερα. 

Αώοος, ποταµος τῆς Κύπρου. ᾽Αώ γὰρ ὁ "Αξωνις ὠνομά- 
ζετο" καὶ ἀπ αὐτοῦ οὗ Κύπρου βασιλεύσαντεο. ζωὴ (λες 
δὲ ὁ Κεδρασεὺς καὶ αὐτὸν ἀπὸ τῆς έαυτου μητρὸς κλ]- 


3ο 


το7 Δ Ω, 
θηναι. τὴν τὴν γὰρ Θείαντός ωγτέρα οὐ Σωύρναν, αλλ’ 
᾿Αὖον Καλοῦσι. Φιλέας δὲ πρῶτον βασιλέα ᾿Αῶον, 
Ἠοὺς ὄντα καὶ Κεφαλον' αφ οὗ κιεὶ ὄρος τὶ ὠνομα- 
σθη Αώῑν' ἐξ οὗ β ποταμῶν Φερομένων, Σεράχου 

4ο τὸ καὶ Πλιέως, τὸν ἕνα τούτων ὁ Παρθένιος ΄Άωον 
κέκληκε. ἡ διὰ τὸ πρὸς τὴν ἠῶ τετραμµεην ἔχει τὴν 
ῥύσω., καθοαὰ Φησὶν ὁ Παρθένιος" ρυλίω», σεύενος 
ἐξ ὀρέων. ἀνατολικῶν ὄντων. ὀύναται δὲ οὕτω καλεῖ- 
σθαι, καθ ὃ ἡ Κιλία ᾿Αώα πάλι ὠνομάζετο. 

΄Αωτον] -- λήοιό τε λεπτὸν άωτον : στ « περιφραστικῶς, 
λινοῦν περιβόλεκον. ἄωτον, σημαίνει Τὸ ἄνθδος" καὶν --- 

οἱὸς ἀώτῳ: -- καὶν --- τί πάννυχον͵ ὕπνον ἀωτεῖρ; ἀντὶ 

τοῦ ἀπανδίς τὸν ὕπνον ἐκ δὲ τούτου, καδεύδεις, καὶ 

ἄωτεῦτε, ῥγμα προοτακτικόν, αντὶ τοῦ ἀπανθίεσθε 

πο. τὸ (καλληττον τοῦ ὕπνου. απὸ, τοῦ ἄω, τὸ πγέω. ἡ ὧπὸ 

τοῦ, άσώτε᾽ οἷον καΦεύδετε ὕ ὑπνον. λέγετω δὲ καὶ τὸ 

ανώτατο», καὶ ακρωτήριο». καὶ ύψος” καὶ πατοὶ μετά- 

ληνινν σημαίνει, τον αγ λοῦντα καρπὸν, ἀπὸ τοῦ ἄκρου 

σπουδεώον. καὶ ἄρσενικῶς, άωτος. 

Απαλός, παρα το αφή" ὁ τῇ ἀφῃ εἴκων, ἀφαλός τις 
ὦν. ἐν του ἀφὴ, αφαλὸν, καὶ ἁπαλόν, οἱογεὶ τὸ εὐα- 
Φὲς καὶ τρυφερὸν. 

᾽Απάλακνος., δειλός. ἀσθενήςν ἄχειρος. άτεχρος, ὁ ο] 
ὀυνάμενος παλαμήσασθαι», ὃ ἐστι τεχνάσασθαι Ἶ ἐργά- 
σασ»αι. 

Αταλθήσεσδε, ἰα9ήσεσδε. αλθέω αλδῶ, αἀλθήσω, αλ- 
Φήσομοέν αλθήσην αλθήσεσδε, καὶ απαλθήσεσ»α. 
τοῦτο παρα. τὸ ἀλδω, τὸ αὐξόνω. 

Απαγορεύμ]. ἦ ἀπὸ πρόθεσις ἐνταῦθα δηλοῦ τὸ χωρίςε- 
σθωι. ὁ γὰρ ἁπαγορεύων., ἐκτὸς γένετοα τοῦ λέγειν. 

᾽Απαμείρεται» ἀποκεχώριστοα. ἐκ τοῦ μείρῳ τὸ μερίζων 

το καὶ μετὼ τοῦ στερητιποῦ α» αμείρω» καὶ ἀπωμείρῳ. 

Απάμεια, πόλις Βιθυνίας» πρότερον Μυρλέα καλουμένη᾽ 
ἦν λαβων δῶρα παρὶ Φιλίππου τοῦ ΑἈπαητρίον ὁ 7η- 
Λας, μετωγόμασεν Απάμειαν, απὸ τῆς ἑαυτοῦ γυνοικὸς 
Απαμας. ΄Ἕρμιππος ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν παϊδείχ λαμ- 
ψάντων λόγῳ. οὕτως τΏρος. 

 "Απάντολμος, ὁ πάντα τολμῶν. 

Ατάνευδεν, ἐπίῤῥγμα τοπιμκόν᾿ ἐκ τῆς να προθέσεωσι 
ἄνα, άνευ, ἄνευθεν, καὶ απάνευθεν, τὸ άποθεν, παὶ 

χωρίς" καὶ άτερθεν, καὶ ἁπάτερθεν, τὸ αὐτό. 

30 Αταρχτίς, ς ᾽Απαρκτίαις) πρηστῆρος αἴθωνος πγοαῖς: --- 

τοῖς απὸ τῆς ἄρκτου πνεούσαις. Λυκόφρων. 
΄Απάργματα, λέγεται τὰ ὑπὸ τῶν τραγῳδῶν λεγόμενα 
µασχαλίσµατα. ταῦτα δέ ἐστι τὰ τοῦ Φονευ.)έντος 
ὠκρωτηριάσματα. ἦν γαρ τὶ νομικὸν, τοῖς δολοφονήσασιν 
ἀφοσιῶσαι τον Φόνον, ὁμὰ τοῦ ὀολοφονηΦέντος ακρωτη- 
ριασμοῦ. τὰ δὲ ἀκρωτήρια εἴραντες καὶ συῤῥαπτοντες 
διὰ τῶν τοῦ ψεκροῦ μασχαλων καὶ τοῦ τραχήλου, πα- 
ρετ/Ῥεγτο τῷ νεκρῷ» καθά Φησι Ῥοφοκλῆς. ὙὝφ ἠς 
πω Φανων ἄτμιος ὥςτ ε ὀυυμενὴς Ἐμασχαλίσθης: -- «ἴτει 
εἰς τὸ µ. ὅτι δὲ παὶ ἐγεύοντο τοῦ αἵματος κο ) Ὑπέπτνον, 
ι Αἰσχύλος μαρτυρεῖ" καὶ Απολλώνιος ὁ τὸ Ἄργοναυτι- 
κάν Ἡρως ια Αἰσονίδηο ἐξάργματα τάμν, «ανόντος, 
Τρς δ᾽ απέλειξε Φόνου (ἐκ τοῦ λείχω, τὸ ἀπεγεύσατο) 
τρὶς ὁ) ἐξ ἄγος ἕπτυσ᾽ ὀδόντων, ΤΗ δέμις αὖ λέντῃσι δο- 
λοκτασίας {λάεσθεα: -- ἡ ἀπάργματα, αἱ μεγάλαι αποφρ- 
χαὶ τῶν Φυσιῶν τῶν τελείων. παρα τὸ ἄρχω ἅπα χῶν 
άργμα καὶ ἄπαργμα, ὡς Όμηρος, ᾿Αργματα Φῦσε 
αεειγεγέτῄσι». 
᾿Απαρτία, ὁ κατὰ τὸν οἶκον κόσμος, τὰ λεγόμενα ἔπι- 

45 πλα. λέγεται, δὲ πάρτη, ἁπαρτᾶ παραάγωγον, -απαρ- 

τ/ζω, τὸ ἁρτίως (ὅ ἐστιν εὐαρμόστως) συμπληρὠ. καὶ 


118 


εοῖς 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


Απ 


παρίαν ἁπαρτηλογία, ἡ ῥπηρτιῤῥόης ρθω τὸ 

πι 

”"Απαστος] παρα τὸ πῶ τὸ ἐσδίω, καὶ πόα ε βοτάνην κεὶ 
πηγὸς, κεὸ Φηγός᾽ καὶ πρώτη γὰρ τροφὴ ἀπὸ ὁρυῶν. πῶ 
οὖν, παράγωγον πατῶ, ὡς μῶ τὸ «τῶ, µοτῶ" ἔδεν 
καὶ µαστός. πέπασμέν πέπασοε, πέπαστρα. παστόςν 
ὁ βεβρωκώς" καὶ ἅπαστος. ὁ ὁ ώὤγευστου -- ὁ δ' άκαηνος 
καὶ ἅπαστοσ:---- ἄσιτος, »ῆστις. καὶ οραφών ε »ηστεία. 
λέγεται δὲ καὶ απαστύς. βο 

᾽Απάτο] ἐκ τοῦ απαφῶ, απάτη, καὸ απατῷ. ἡ αατη, 
κοά ὁ Ἄλεονασμῷ τοῦπ., απάτη κοιὶ ἁπατχλὸς, ἐκ τοῦ 
απατῶ ἁπατήσω. 

᾽Απατούρια] ᾽Απατήνωρ, οὐχ, ὁ Διόνυσος, αλλ, ὁ Ζεύς. κωὸ 
απατουρίαν ἑορτὴ ἐπιτελουμέγη τῷ Διονύσῳ τῷ πυανε- 
ψιώνι μηνέ” } ἐπειδὴ ἐν ταύτῃ τῇ ἑορτῇ τοὺς γεννωμέ- 
γους ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ παϊδαέ τότε ἐνέγρα Ρον ὁ- 119 
μνύντες οἱ πατέρες. ᾗ ἤ αἲν ᾿Αθγναίους ἐξ αντῶν ᾽Α9]- 
ναίων" ἐδόχουν τε οἱ τααδες πι ὸ τούτου ἁπάτορε: ὄντες, 
τότε πατέρας ἔχει». ἡ απὸ τῆς αἁπάτης. «Έανθος, βα- 
λεὺς ὢν τῶν Ῥοιωτῶν. προσεκαλέσατο πρὸς μονομαχ/αν 
Θυμοίτην τὼν Αθηναίων βασιλέα περὶ τῆς χώρας. κι 
ὁ μὲν Θυμαίτης. ανεθειλίασα’ Μελάν-λιος δὲν παρόντων 
Αθηναίων, ὑπέστη τὴν μονομα χίαν. καὶ συνιόγτων, 
εὔξατοι εἰ απατήσει τὸν Ἑάνθον. δῦσας τῷ Διονύσρ" 
Φανηναι δὲ τὸν Διόνυσον τῷ Ἐάνθφ αἰγέαν ἐγειμένον πο 
μέλαιναν | κοὺ τὸν Μελάνδιον εἰτεῖ, ὡς Οὐ μόνος, 
αλλὰ δεύτερος εἷ:---- ἐπιστραφέντος δὲ ἐκείνου., τὸν μὲν 
Φεὸν αφανη γενέσδαε» (τὸν δὲ Μελανδιον ποᾶσιι καὶ 
ἀποκτεῖγοι τὸν «Ἔανθον. ᾿νικήσαντες οὖν . ΑἈθηναίοιν 
ἀπατήνορα μὲν Δία προσηγόρευσαν ομκον δὲ ἑορτὴν 
τῷ Διονυσῷ. 

᾽Απαυλί, ἑορτὴ. παρὰ Αθηναίοι" ὅτι τότε ἄρχεται η] 
κάρη χωρὶς τοῦ πατρὸς αὐλίςεσιδαι, ἡ τότε ὁπιμνην 
τῷ ἀνδρὶ 3 γυνή. 

᾽Απαυρῶ τὸ αφελα. ἀπὸ τοῦ αἴρω» αὐρῶ, ὧς κλαίω 
κλαύσων κὰ παίω παύσω" ὁ παρατατικὸς, ἀπηύρων, 10 
τὸ ἀφειλόμην. 


᾿Απανθαδίζω] ἀπὸ τοῦ αὐθαάθης, αὐθαδιάςων πλεονασμῷ 


τσδ 









τοῦ α. ἐν δὲ τῆς αὐτὸς αγτωνυμίας κά τοῦ σαν υκὺ- 
δάδηο» ὁ ἑαυτῷ ᾽αρέσκων. 
᾽Απαφῷ, τὸ απατῷ. ἀφῶν τὸ χελὠς λέγω᾿ ας - ἄμορφον 


λέ ον ον γυναῖκα κ: σὲ κατὰ σύνΦεσιν αἀπαφῶ" ἐνδεν. 
τὸ ἁπαφίσκω » τὸ απατῷ κοιὲ παραλογίζοµοιε. ἡ-απὸ, 
τὸ ποθεν ὀγλοῖ, καὶ ἔγκειται τῷ Φὼ τὸ Φνρον 1 
οὗ καὶ Φενακῶ» Φενάκη. αἱ 

᾽Αποιωρῶ] ἐκ τοῦ αἴρω τὸ κουφίζω, πλεονασαῷ. τοῦ ω, 5ο 
ἀπαιωρῶ, ἀπαιωρήσω ἡ αόριατος., ἄπγωώρησα καὶ µετο- 
ΧἨ» ἄπαιῶρησαςν καὶ αποωργαένος. 

"Αποισος] Παῖτος, ὡς ὁ ποιητής Φησίν' Ὃς ῥ ἐν. Παισῷ 
ναΐε: --- ἐν ἑτέροις δὲν ὀψμον Αταίτου. Παῖσος δὲ εἴ- 
ρται, παρὰ τὸ τὴν. ᾿Αργὼ προσοραίουσαν ἐκεῖσε παῖ- 
σαι κοιὶ προσεγγίσοα. ἸἨαῦσος κοὶ λεονασβῃ τοῦ α, 
"Απαισος. Ἡρωδιανός. 

Απ΄ αἰγλήεντος] αἰγλήεις, πάρα τὴν αἴγλην. απ᾿ αἰγλήεν. 
τος, ἀπὸ τοῦ λαμπροτάτου. - 

᾿Απέσας] Ἡσίοδος, Κοι αγέων τρητοῦ Νεμεύς 39) Απέ- 
σαντος: --- ὄρος τῆς δμέας ᾿Ατέσας, αφέσας τις ὧν" 
δεν αφίενται οἱ ἵπτοι εἰς τὸν ὀρόμον τοῦ Νεμείον 
αγῶνος. αφέσας, καὶ ἀπέσας, Νέμεια δὲ, πόλις Θεσ- 
σαλίας. 

Άπεσαν,. απέβαλον. διατί προπαροζύνδτοε: πᾶν θλων εἰρ 
αν λῆγον χρόνῷ βρμκαῖ παραλχγόμενον ἁπλοῦν } «σύν- 
Φετον, ὃ ἐστιν ὑπὲρ β συλλαβας, προπαροξύνετοω" οἱ 


25ο 


130 


10 


20 


δο- 


4ο 


6ο” 


109 Α Π 
μὴ Δωρικὸν επ προπερισπᾶται δὲ, μακρᾶς οὔσης 
ὄδεν τὸ μὲν ἄπεσαν, Τρίτην ἀπὸ τέλους ἔχει τὴν ὀξεῖκν ' 
τὸ δὲ απῆσαν, οὐχέτι. 

᾽Απέχογ, ἐχθρὸς γενήση» αισηθΊο, ἀπὸ τοῦ απέχθω. 
κο απεχ»ήρω, μισήσω. ἐχθρὸς, ἐχΦηρός, ἐχδήρω, 
κοιὸ απεχ»ήρω. 

᾽Απήχδετο] ἀπὸ τοῦ ἔχθω, ἔχ-ομια, ἠχΦόμη», 
αἱ οπήχ.δετο. ἐμισεῦτο. 

᾿Απέφ»,θο»] ἀπὸ τοῦ ΦΦ/ω ἐστὶν ἐνεστῶτος μὴ εἰρ]μέ- 
νου ἐν χρήσει ὁ παρατατρεὸς, ἔφθιφον. καὶ απέφθδον. 

᾿Απέκτονε] κτείω κτενῶ' µέσος παρακείπενος, ἔχτογα. 

᾽Απεστύπαζον, ἀπεδίωκον. παρὰ τὸ τύπτω, ἀπετύπαςον, 
και πλεονασμφ τοῦ σ. 

᾽Απεβουκόλησα, ἐν συνηνείᾳ. ἀπεβόσκησα, καὶ ἐπετήρησα. 

᾿Απεχθῆσαι] απέχθω, απηχην. ἐὰν απέχκλωμοιε» ἐὰν 
απέχθηται" ποιὶ ἁποβολῇ τοῦ τ, ἀπεχθησαε, 

᾿Αποβουκο) ιῶ τὸ ἁπατω πι] τὸ ἀποπλανὼ. ἀπὸ τοῦ βου- 
κόλος, βουκολῶ, κοοὶ αποβουκολώ. 

᾿Απέκτατο] ἐκ του κτὼ, παράγωγον πτ]ωι, ἔχταμαε, ἑ- 
κτάµην, ἔκτασο, ἔἕχτατο, κοιὶ απέµτατο. 

Απεσφακέλισε, προεσπάσδη, ἡ αἰφνιδίως απέφανεν. οἱ 
δὲ ἠατρο), ἀντὶ τοῦ ἐσαπῃ. 

Απήνεικεν] ἐνέγκω' τροπ]. ἐνείων ἦνεικεν, καὶ ἁπή- 

Ψεικεν. 

Απενιαυτισμὸς, Φυγὴ ἐπ᾽ ἐνιαυτὸν διὰ Φόνον ἀκούσιον" 
καὺ ὅλως ἀποδημία τοσούτου χρόνου» απαλλαγής ἔγεκα 
μίσους ἦ ἔρωτος. 

᾽Απεμόρξατο, τὸ απεπίασεν. ἀπὸ τοῦ ἀμέλγων αμελξα- 

μην» ἀμέλξατο" κα τροπῇ τοῦ ε εἰς ο. καὶ τοῦ λ εἰς 
ϱ. ἄπεμόρξατο. 

᾽Απεβήσετα) ἔστι τὸ δέκα βῶ., βῆμι, βήσω" εἶτα μετα- 
Ύετοε εἰς ἐνεστώτα ὁ παθητροο» βήσι ο σε) ὁ παρατα- 
τικὸς, ἐβησόμη»" τὸ τρίτὀν, ἐβήσετο κἀὶ ἀπεβήσετο. 

᾿Απεσκολυκμένος. "ὁ γεγυμνωμένος.. σηκαίνει κυρύως τὸ 
ἑκτεταμένος. κολλὺς γὰρ ἡ 3ρὶξ ᾗ ἐπὶ τοῦ ὤκρου, ἣν 
ἐφύλαττον͵ ἀκούρευτον ο )εοῖς ἀνατιδέντεο χαταχρηστι- 
πῶς δὲ οιοῦ ἐπὶ τοῦ ἀπογεγυμνωμένου, ἡ τὸ δέρµα αφή- 
ρηκένου:.... 

Ἀπέλεθρονν « μέτρητον κου πολλὴν ὀύγαμιν' 
γὰρ» µέτρον γῆς μακρὸνν πολυπέλεὂρον. 


ἤχδετο 


πέλεθρον 
Ἰλιάδου ε. 


Απερείια, ἆ άπειρα τῷ πλήδει, πολλα. παρὰ τὸ ἄπειρος, 


πειρέσιος ποιὸ; οὐδετέρως» απερείσια.. 

΄Ἄπελος, τὸ ἕλκος καὶ τραυμα" παρὰ τὸ μὴ προοπελάςει» 
τὴν σάρκας» αλλὰ δηρήσθαι” καὶ γὰρ ἕλκος, παρα τὸ 
ὀμειλκύσ-αι τὴν σάρκα ἐκ τῆς: τομῆς. ἡ τὸ αφελόμενον" 
«} ἀπὸ τῶν «Θεσσαλικῶν απέλων, ἅ έενε πολυφάρμακα᾿ 
τάνα ο] τὸ ὠΦεράπευτον. 

᾿Απτερωπον. ἄγριον» καὶ απηνη" ἦ μν μέν » ᾖ ὀνοπαραί- 
ήτο» στυγνόν, µαπαράπειστο». 

Απερωεὺς» ὁ τῆς ὁρμῆς γαὶ προθυµίας πωλυτής' 
ἐρωὴ», ἡ; ὁρμὴ καὶ προθυμία. 

΄Απειρος] ὁ μὲν ώμος» παρα τὸ μὴ ἔχεμ πεῖραν᾿ ὁ δὲ 
μέγας. παρὰ το μὴ ἔχειν πέρας, «ὥπερος κα ἄπειρος. 
λέγει δὲ Ἵάδρος. ὅτι σημαίνει χιτώνα, διέξοδον αμ ἔχογ- 
ταν ὤδ παρα ᾿Σοφοκλεῖ ἐν Ἠολυδένῃ, Χιτών σ᾿ ἄπειρος 
ἐνόντήριος κακῶντ--- παὶ παρ’ Ενριπίόγ ἐν Ὀρέστῃ, 
Ἓ ποσιν ἀπείορ περιβαλοῦσ᾽ ὑφασματι.. 

Απειλή, ἡ μετα ὀργῆς: ἐπέπληξις ) παρὰ τὸ ἀπείλλειν, ὃ 
ἐστιν ἀπείργειν, Αὐοληκῶς, απέλλειν ὁ γὰρ απειλών, 
τον Ῥέλοντα τι πράττει», απείργει. 7 παρα τὴν πο 
καὶ τὸ εἰλῶν αποκλείουσα τῶν ἑε εόντων" ἔστι γὰρ 
ατειλὴ, λόγος Ἰαυστρέφων τὸ Δέον:. ἢ λόγος απείργων 
τῶν ἁμαρτηματων. } παρα πὸ ἀποῦεν εἶχαι ἐλέους' ᾖ 


. - 
ΕΝ του 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΤΙΚΟΝ κ ἅ ᾱ- 


ΑΠ πιο 
εὔχομαι, παροὸ τὰς πέλας τὰς Φιάλας ἐ ὧν σπένδον- 
τες εὐχόμεδα. ἡ τὸ ὑπισχνοῦμαι" ᾗ γὰρ απειλὴ, ὑπό- 
σχεσις ἐστὶ κακοῦ. σηµαίνει δὲ τρία» τὸ κανχόμσεν ὡς 
τὸ, ο ποτ᾽ απειλήσει" τότε µοι χάνοι εὐρεῖκ χ9ω»: 
-- ἐπὶ δὲ εὐχῆο, --- οὐδ᾽ ἠπείλησεν ἄναντι:-- ἐπὶ δὲ 
ὀργῆς, -- αἶψα δ' αναστὰς . Ἠπε: λησε μῦδο». ε 

᾿Απειλητῆρες., καυχησταί, ἀπειλεῖν εἰδότες πα) ἁπαγγέλ- 
λεσθαι. τοὺς δὲ τοιουτους, καὶ καυχηµατίας λέγονσι»., 

᾽Απειλήτην] ἀπειλώ, ἀπειλήσω , ἠπείλησα , ἠπειλησάτην 
δυϊκῶς καὶ συγκοπῇ τῆς σα συλλαβήςν απειλήτη». ᾖ 
ἀπὸ τοῦ απειλῶ, ἠπείλουν᾿ τὸ ὀνϊκὸν, ἡπειλεῖτον, 
ἠπειλείτην συστολῇ τῆς αρχῆς. καὶ τροπῇ τῆς ει 
ὀιφΦόγγου εἰς τὸ η, ἀπειλήτην. Ἡρωδιανός. 

Απηλεγέως, αποτόµως, σκλ. ἡρῶς. παρα τὸ ἀλέγω τὸ 
Φροντίςω, αλεγής, καὶ ἀπηλεγὴο, κα) απγλεγέων, καὶ 
απηλεγέως κατὰ τροπή», ἐπίῤῥημα, ᾗ ἀπὸ τοῦ ἁπλοῦς 
απληγέως' παὶ καθ ὑπέρθεσιν ἀπηλεγέως, κατὰ ἀντῖ- 
Φρασιν, ὁ μὴ ἁπλοῦς, αλλὰ σπληρόςε 

᾽Απηλοίησεν, απέκοψεν' απο τοῦ ἁλοιώ τὸ τύπτω, ἄἆλοιήσω. 

Απειληαμένοι, συνειληαµένοι, συγκεκλεισµέχοι». κεκρατη- 
µένοι. ἀπὸ τοῦ λήβω τὸ λαμβάνω, ὁ παθητικὀὸρ παρὰ- 

'κείµενος λέλημµαεν εἶλημμαι ᾿Αττικὼς. 

᾿Απίορος, ὁ απήρτισμένος καὶ ὁιεστώο. παρα τὸ αείρω, 
απάορος, καὶ ἄπγορος. 

᾽Απηνήλαντο. ἠρνήσαντο. ἀπὸ τοῦ αναίνω», ανανῶ» ἤνηνα, 
ηνηναμὴην ἠνήνατο" τὸ τρίτον τὼν πληδυντικὠν, ἠνή: 
ναντο. 

᾽Απζμεν] ἔστιν εἴω διὰ τῆς ει διφΦόγγου» σημαῖγον τὸ 
πορεύομοε» ὡς παρὰ Σώφρονε» οἵον. Ἐγκίρνα, ὧς εἰ ως 
--- πουτέστι, πέρασον» ἵνα πορευδω. Τούτου ὁ µέσος 
παρακείκεγος» εἷα" καὶ κατ ἔπτασιω γα" τὸ πλη»υ-- 
τικον, ζαμεν καὶ κατοὶ συγκοπὴγ» Ίμεν» οἷον» προῇ- 
με" τὸ δεύτερον. ᾖἦτε' καὶ συντ/)ενται ταῦτα υτὲρ 
τῶν ἐχὂρων απῆτε βεβουλευμένοι:--- δε γωώσκει», ὅτε 
τὸ απγειν καὶ το ὅμοιαν σὺν τῷ ι γράφετοα. ἐκ τοῦ 
εἴω το πορεύομες» τὸ πληθυντικὸν, εἴωμεν» ὡς συμ- 
βουλευτικον κοιν κατ᾽ ἔκτασιν ᾿᾽Αττικὴ» τοῦ ε εἰς Ἠ, 
ζωμεν. τούτου ὁ μέσος παρακείµεγος εἷα, καὶ κατ ἔκ- 
τασ ᾖα" καὶ κατα ὀμάλνσι» Ἠλα πολλὰ 9 εοὺς γου- 
γούµε νορ:--- τούτου τοῦ ζα τρέπει τὸ α εἰς δν» κα} 

τε πριεξ τὸν ὑπερσυντέλικο», {ευ καὶ ἐν συνθέσει απῄει», 
καὶ παρῄει», παν ἐέψειν το τρίτον τῶν πληδυντικῶ». 
ὠπγεισαν» καὶ κοτοὶ συστολὴν ἀπγεσαν. ἀπὸ 'δὲ τοῦ 
ζημι ἐστὸν ὁ παρατατικὸς, ἵην᾽. καὶ. τὸ πληδυντικὸν, 
ζεμεν, ἵετε, Ιέσαν» καὶ ὁμεσαν αλά δὲ, τὸ ἃέ- 
πεμπο». 

᾽Απήμων] παρὰ τὸ πήθω, ὁ ὀεύτερος. αόριστος » ἔπα ον" 
πήσω, σημα, ὡς βήσῶ: βῆμα" ἄπημος, πα παρωγύμως 
ἀπήκων. 9 «βλάβης, ὡς τὸ ἄναιμος ἀγαίμων», Τοῦγεκ' 
αναίµογες εἰσὲ, πα) ον) άνατοι καλέοντοιι. 

κ ο παρὰ τὸ ηῦο γφεται {ο καὶ πλεονασμῳ τοῦ 

 ἠγής" παλ ὠπηνὴς, ὁὶ σκληρός. ἢ ὁ ὥποεν τοῦ αἷ- 
Αλ -ὅ ἐστιν ἐπαωεῖσθαι' αἶνος γὰρ ὁ ἔπαινος. 3 
ὁ μὴ Μπέαις εκωνν τουτέστ; σκληρός ᾿ ἀπὸ µεταφορᾶο 
τῶν ἵππων τῶν. ὀνσηνίων. ἡ αἰνθο, ὁ δεινὸς καὶ σχλη- 

ς ρὸρν αἶνῆς» απηνή». 

᾽Απηχής] { λεξις Αττωρή" οἴρηται κατο ἔνδειαν τοῦ 3, 
επηχθήε τις ὧν» οὐ ὄν τις ἀπέχοιτο. ὶ ἀπὸ τοῦ χου, 
ὁ μὴ συνάδων" ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν μουσικῶὠν ὀργανων, 

-ὁ ὦμουσος καὶ ἐχδρός. 
Ἀπηρης]. παρα τὴ». αρὰν τὴν βλάβη». ποηρήο, ὁ ἆβλα- 
6 } παρὰ τὸ. πηρὸν. απηρής» ὁ α λαβή. οὐ γὰρ 
-- ἔστι τῶν ὁ3 τοῦ ἠρής' ἐπεὶ ἐβάρυνεν ἂν ος τὸ κωπή- 


1931 


5ο 


4ο 


2ο 


1232 


ατα ΑΠ 
ϱύε. ιφήρης. καὶ ἀπγρεῖς, ὑγιεῖο, ἄνοσοι" καὶ ἀπηοῶς, 
τὸ ἀβλαβῶς, ὧν Ἀπηχῶς τὸ σκληρῶς. Απολλώνιος, 


Καΐ σε Φεοὶ σὺν ἀπηρέσιν αὖθις ἑταίροις. να. 
ἉΑπία] Ἐξ ἀπήης γαίχοι--- ἀπὸ τῆς Πελοποννήσόν. τὸ γὰρ 
ταλειὸν ἐκκλεῖτο Αἰγιάλεια, απὸ Αὐγιαλέως τοῦ υἱου 
Ἰνάχου τοῦ ἐν "Αργει ποτακοῦ, καὶ Μελείης τῆς ἄμκεα- 
μοῦ”. ὕστερον δὲ πάλιν, Απία ἐκλήδη, ἀπὸ ΄Απιδος 
τοῦ Φορωνέως ποιδός. ἡ πορὰ τὸ ἄπιδα, ὁ σημαίνει την 
ἀπιδέαν, ὶ ἐν κατα ξχροις τόποι: ὑπάρχουσα" ἐκ τοῦ 
πίω γὰρ γίνεται» ὃ σηµαίνει τὸ πίνω» ἀποβολῇ του ». 
ἐκ τούτου οὖν γίνεται ἄπιος, καὶ τὸ «ηλυκον απία, Ἰ 
ἐν πολλοῖς ἔτεσι ὀιψήσασα, ὡς "Όμηρος ---- πολυδίψιον 
"Αργος Φησή. καὶ γὰρ πόλις, ἑστὸν ἡ Ἑλλας: ἡ δὲ χώρα, 
'Ατίο. ἡ ἀπὸ τοῦ ἐκεῖ πρώτον πεφυτεύσ-2αι απίους, 
τὰς ὄγχνας τὰς ἀπιδίαο. Αργος δὲ, απο Αργου του 
πανόπτου. τελευταῖον ἑὲ πάντων Πελοπόννησος, απο 
«τοῦ Πέλοτος καὶ τοῦ νῆσος,- ἀπὸ τοῦ κρατῆσαι τῆς 
χώρας τὸν Ταντάλου υἱὸν Πέλοπα. ν ν . 

"Ἅπιος, ἡ ὄγχνή καλουμενη γβριναςν 9τι πρωτον ἐν Απίς 
γέγονεν, ἤγουν τῇ Πέλοπος" η παρα το ἐν ὀψηροῖς 
τόποι; Φύεσθαι" κἡὶ διὰ τὴν ποιότητα τοῦ χυλου αὐτὴ». 
ἸΑπιός, ἔξω τοῦ δένδρου καὶ τοῦ καρποῦ, βοτάνη τὶς 
καλουμένη. Διογένης. 

᾽Απύήυα, εἶδος πλακούντων᾿ 

ή εὐτραφήτου ἐπιωοηεἴσα. ως 

Απινύσσα] οπο τοῦ πνυω» ἐξ οὗ τὸ πνεω, γύνεται πα- 
ράγωγον πιύω" ἐξ οὗ τὸ πιυτὸς, καὶ πιυτη» ὁ δμε- 
«ηγερμένος τὸν νοῦν᾽ καὶ ὤεπερ παρα τὸ Φνω γύεταν 
ἀφύσσω, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ πωύω γίνεται πινυσσω. 
καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α». ἀπιρύσσω. «πιννσσευ» Τα 
ὠπινύτως ἔχειν, τὸ μὴ Φρονεῖν. το δὲ πεπνυµενος, ἆτο 
τοῦ ανῦαι γέγονεν' ὁ παθήτικὸς παρακείµεγος» πεπ»υ- 
μαι καὶ ἡ μετοχὴ, πεπνυµένος» 9 συνετος καὶ σωΦρΏ». 

᾽Ατίθυσεν] --- οὐδ ἀπίθησε μύδῳ Αὐήνηο:”- τα εἰς ὢ 
λήγοντα ῥήματα κατ ἔνδειαν χρόνου εἰς πλεονασμο» µε- 
ταγέµενα, καὶ Φωνήεντι ἑλλείπουσι, ὀιχρονῳ βραχεῖ 
παραληγόκενα᾿ οἵον, στείχω ὁιὰ τῆς εἰ ὀιφΦόγγου, καὶ 
στιχῶ δι τοῦ ι" Φείδω Φιδῶ, ἐξ οὖν πεφιδήσεται 

Ὅ ὁδείων δαῶ κείρω, κερῶ. εἰ Ύαρ παὶ μη δύχρονον, 
ἆλλ᾽ ὅμως εἰς βραχὺ Φωνῆεν γέγονεν ἡᾗ} συστολή. ούτως 
οὖν καὶ ἀπὸ τοῦ πείθω, γέγονε πιδῷ' ὁ µελλων», πι 
Φήσω" ὁ αόριστος» ἐπίγησα᾽ ὅδεν τὸν --- ἀπεγράψατο 
πιθήσας:--- ἔστι καὶ ἄπιῷ ῥημα. το πι» |. οὐ μὲν, 
ἐκ τοῦ ἀπειδής ἐστι" καὶ οἱ μὲν ἐν τῇ συνη»είᾳ διὰ 
τς ει΄ διΦΦόγγου γράφουσω: ὁ δὲ πανὼν) διά τοῦ ϱ) 
ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς λέγει, ὅτι τὸ ἀπὸ βαρυτόνου µεταγὸ- 
µεγα εἰς πλεονασμο»ν, συστελλει την παραλήγουσαν΄ 
οἷόν ἐστι τὸ, Φείδω, Φιδῶ: οὕτως ἔστι καὶ το απιδὸ. 
διατ/ περισπᾶται; τὰ εἰς δω ῥήμωτα ἔχοντα Όνομα 

προὔποκείμενον, περισπαται' οἷον , μυθῶ. 

126 ᾽Απλοῦς] ώσπερ παρα τὸ ὁύο καὶ το πέλων γήνεται δι- 
πλόος διπλούς, οὕτω καὶ παρὰ τὸ άλφα τὸ σημαῖνον 
τὸ ἓν, καὶ τὸ πέλω τὸ σημαῖνον τὸ ὑπαρχω», γίνεται 
ἁπλοῦν, τὸ ἓν ὑπάρχον. α σημαῖνον τὸ ἓν, καὶ τὸ πέ- 
λω, ἄπελος' καὶ συγκοπῇ, ἁπλοῦς, ὁ πέλων εἷς. 

αΑπλᾶ, εὔθετα, καὶ ἁπαλαά' ἡ} ἐν τοῦ ἁπλῶ. ὃ σηµαίνει 
τὸ ἐπ εὐθείας τὰς παλάµας ἐκτείνω" ἐξ οὗ, Ὁ ὁ ἐμὲ 
τας παλάµας ἐν τῷ σταυρῷ ἁπλώσας. με. 

«᾽Απλήξ, ὁ μὴ πεπληγµένου, κατὰ στερησιν απο του 


πλήττω. ὁ κ. κά ἦ 
΄Απλητα, ἄπειρα, πολλά" παρὰ τὸ πλῶ πλήσω τὸ πε» 
λάζω, πλητὸς, καὶ ἄπλητος, ὁ απρόσιτου. Διογένης. 


᾽Απληγίον τὸ ἁπλοῦν ἡμάτιον' ὅπερ ΄Όμηρος. ἁπλοίδα κα- 


το 


59 ἀπὸ ᾽Απιπίου τινὸς Ῥωμαίου 


ο 


το 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


Απ 


λεῖ, Σοφοκλῆς» Τρύχει παλυθ εἰς. Θεσσαλικὴς ἅπλη- 
γίδος: -- παρὰ τὸ ἁπλὴ, ἁπλοίς, καὶ ἁπληγίο παρὰ 
τοῦτο καὶ τὸ ἄπλήγιος, ὁ τοὺς τρόπους. ἁπλοῦς ἔχων. 
Ἁπλάς, ὑτοῤήματα εἶδος Λακωνωιοῦ. ὠνομώσθη δὲ ἀπὸ 
τοῦ ἁπλῶς καὶ οὐ τετεχνηµένως γεγενῆσθαι. ἁπλοῦ δὲ 
οἱ Λάκωνες, ααὶ οὐ περίεργο! περὶ τὰς πατασκευάς. 
᾿Απὸ, σηµαίνει Φύο". τὴν πρόφεσω. ὧς τὸ, Οὐ μέν πως 
νῦν ἑστὶν ἀπὸ ὁδρυὸς οὐδ ἀπὸ πέτρηο:-- καὶ τὸ ἄπο- 
Φ εν, ὡς τὸς--- πολλὸν γὰρ ἀπὸ πλυνοί εἰσι πολγηος: --- 
Ἰστέον ὅτι ἐκ τῶν δισυλλάβων προθέσεων, πέντε οὖν 


αἱ» 


ἀναστρέφονται" αἱ δὲ λοιπαὶ,. ἀναστρέφονται. οὐκ ἄνσ- 


μ . . . ν ο ᾿ ε. 5 ε 
στρέφεται κἡὶ ανα, Ἡ διὰ, ἡ κατὰ. ἡ ααφὶ, καὶ Ἡ περί. 
ἄλλως' ἡνίκα μεταξὺ ὃνο ὀνομάτων κυρίων ἡ προσηγ2- 
ρμιῶν εὑρεθωσι, συνδέσµῳ περιλαμβανόμεναι, τότε 
αγαστρεφονται αἱ προθέσεις" ὡς τὸ, --- νεῶν πο γαὶ 
ἡλισιάωντ --- ἡγίκα δὲ μεταξὺ δύο ὀνοματων. τοῦ μὲν. 
Κυρίου ὄντος, του δὲν προσηγορικοῦ, ἐν τούτοις πᾶσιν 


- ἀναστρέφεσθαι δεῖ τὴν πρὀθεσιν.- ᾗ δὲ κατα πρόθεσις 


ἀνοστρέφεταε, ἡγ/κα ὑποτάττεται λέξει, μεθ ἧστινας 
ὀφείλει συντάττεσ-θαι, μὴ παρατιθεµένης ἐν τῷ µέσῳ 
οἱαςόήποτε λέξεως, ὡς ἐν τῷ --- ξύλοχον κάτα βο- 
σκοµεγάων:--- αἱ ἀναστρεφόμεναι προθέσεις, ὅτε µε- 
ταξὺ β΄ κυρίων ἡ προσηγορικῶν εὐρεθῶσι, συνδέσω 

[περιλαμβανόμεναι, η παραλήγουσι μετὰ τὴν πρὸ- 
Φεσιν’ οἷον, - νεῶν πο καὶ κλισιάων: ᾿Αγαμέωνονος 
πέρι καὶ ᾿Αχιλῆος. καὶ ἐὰν μοταξὸ ὁύο ὀνομάτων πρό- 
Φεσιο ᾗ- οἵον, ---; µάχή ἔνι κυδιωνείρη: ----ἀπὸ ἦν αἰλό- 
χουν, οὐκ ἀναστρέφεται" ἐπειδὴ ἡ ἀπὸ πρόθεσις συντασ- 
σοµένη µετάγεταέ, καὶ τὸν οἰκεῖον τόνον τηρεῖ, οἷς ἐν 
τῷ Σπ «Φίλης απὸ πατρίδος απο: --- παὶ δηλοῖ χωρι- 
σµὸν, ὡς ἐπὶ τοῦ αἀπέχω, τὸ πόῤόῳωΦεν ἑωκυτὸν -- 
στῶ' καὶ ἄποβάλλω, καὶ ὠποῤῥπτω, καὶ ἐπὶ τῶν 
ὁμοίων. καὶ ἐπὶ τοῦ ἀπογαλαντίζω, αὶ ἀπὸ σηµαίνει τὴν 
απότασιν καὶ αποπλήρωσιν. --- ἡμῶν ἀπὸ λοιγὸν ἁμῦ- 
ναι” τὸ ἑξῆς, απαμῦγαι" ὁιὸ Φυλάσσει τὸν ἴδιον τόνον. 
ὅτε γὰρ α πρόθεσις τὴν σύνταξιν ἑλλιπῇ ἔχει προς Τι 
τὸ ἐπιφερόμενο», -τὸν ἴδιον τόνον Φυλάσσει" ὧς τὸν Νή- 
πιοι, οἳ κατὼ βοῦο ὑπερίονος ἠελίοιο ἠσθιον:--- πάρ 
ἔμοιγε καὶ ἄλλοι: -- τὴν παρὰ πρόθεσιν κατὰ τὴν 
αρχὴν ὀξύνουσι καὶ καθόλου ὅτε σγααντικαί εἰσι τῶν 
ῥημάτων αἱ προφέσεις,. τοῦτον τὸν τόνο αἀντέχονται" 
οἷον. -- ἐπεὶ οὔτοι ἔπι δέος: --- οὕνεκα καλὸν δος 
ἔπ᾽ ἀλλ οὖν ἔστι: --- οὐ γὰρ ἔπ ἂνὴρ οἷος Ὀδυσσεύς: 
-- Οἱ περὶ μὲν βουλῇ Δαναῶνν, περὶ ὁ ἑστὲ µαχ/τα/: 
- ἆ περὶ, ἀγτὶ ἑτέρως πεῖται τῆς ὑπέρ. τὸν ἴδιον οὖν 
τόνον Φυλάττει. πρόθεσις γὰρ ἀντὶ ἑτέρας προθέσεως 
λαμβανομένη, τὸν ἴδιον τόνον Φυλάσσει. οὕτως ἔχει τὸ, 
Αλλ᾽ ὅδ ὠνὴρ ἑδέλει περὶ πάντων ἔμμεναι ἄλλων: --- 
καὶ αἱ πρὀθέσεις καθ ἑκντὰς οὖσαι, ὀξύνονται" ἄνα- 
στροφῆς δέ ἐστιν ἴδιον, τὸ τὸν ἴδιον ἀναπόμπειν τόνον. 
ἀναστροφή ἐστι µετάθεσις τόνου. απὸ ἔφεν] ἐπὶ τῆς 
ἔθεν Φασίν' εἰ μὲν εἰς ἁπλοῦν µεταλαμβανοιτο, ἐγκλι- 
τικῶο ἀναγινώσκειν δεῖ" εἰ δὲ εἰς σύνθετον, ὀρῷοτονή- 
τέον" Ὃς ἔδεν εἴνεν ἔπασχον: --- ἐπεὶ οὔ ἐ9εν ἑστὶ 
χερείων: -- ὀξύνεται γὰρ }ὶ οὐ ἀπόφασις εἰς ἁπλῆν 
µετάληψιν ἀντωνυμίας. ἐὰν ὀρφοτονήσωμεν, ἔσται σύν- 
Άετος" οὕτως, οἷον, --- σέθεν εἴνεκα. καὶ ἐκεῖνα κατ 
ὀρθὴν τάσιν" -- ἀπὸ ὅθεν ὥσατο: --- ὅδεν ὁ Σιδώνιος 
µέμφεται ᾿Αριστάρχῳ, μὴ ἐγκλιτικῶς αναγνόντι τὸ, 
Πρόσθεν δεν Φεύγοντα: --- ἡ γὰρ διάνοια ἁπλὴν αἰτεῖ 


τὴν µετάλγψιν, ἐωέ, σέ, ἔ. απὸ οὖν «τοῦ ἅ τρίτον πρός- 
ωπον, πλεονασμῷ τῆς εν συλλαβῆς, ἔ9φεν' ἀπὸ 
ἔφεν, ἀντὶ τοῦ ἄφ ἑαυτοῦ. ' ͵ 


20 


δο 


ο 


σο 





α15 Α Π 
Απενλζοντο] ἐστι νίπτω. τοῦτο κατὰ τροπὴν Δωρικὴν, 
γέεται νίζω. οἱ γὰρ Δωριεῖς τα εἰς πτω ῥήματα, ποτὸ 

μὲν εἰς « τρέπουσι, ποτὲ δὲ εἰς { σσ. 

ο ιόν έἱ δευτέρας συζυγ/κο. τρέπω, τροπῶ, ο» 
πῶμαι, ἐτρωπώμη». 

᾿Απεχρήσαντο] Αριστοφάνης, Τοὺς άνδρας. ἀπεχρήσαντο 
τους παιδοσπόρους: --- ᾿δεχρήσαντο ἀπέκτοιναν. 

ψ ᾿Απόβα ρα» } αλίμαξ τῆς νηὸς, γέφυρα δὲ ἧς εἰρ᾽ τὴν 

' χέρσον οἱ ναῦται ἀποβαίνουσε, παρὰ τὸ ἀποβφόινν τὸ 

5ο καταβαίνεῃ. . 

Αποβατιιῶς] ἀγῶνος ὄνομά ἐν ο οἱ ἔαπειροι τοῦ ιό 
(ψειν ἅρματα, ἅμα «εόντων τῶν ἵππω», ἀπέβαινον' δι 
τοῦ τροχοῦ ἐπὶ τὸ ὀύφρον, κοιὶ πάλιν κατέβοιγον ἁπταί- 
στως. καὶ ἦν τὸ ἀγώνισμα πεςοῦ ἅ ἅμα καὶ ἱππέων. κα- 
λεῖται δὲ αποβωτικῶς ἠνίοχοορ, ὁ εἰς τοῦτο δηλονότι τὸ 
αγώνισμα ἐπιτήδειος. 

᾿Αποτυμπανίσαι] οὐχ, ἁπλῶς τὸ ἀποκτεῖνας» αλλα τνκ- 
πάνῳ" τάπὸ τυωπάνου, ὅ ἐστι ξύλον ὅ ὅπερ σκυτάλη» 
μαλοῦσι. τὸ γὰρ παλαιὸν ξύλοις ἄνήρουν τοὺς πολε- 
Ἡέους, ὕστερον δὲ τῷ ἔίφει, 

"Αποζένται,: ἄρχοντες κληρωτα) δέκα τὸν αρεθμὸν κατὰ 
Φυλήν «εἰσιν" οἵτιγες παρελάμβανον καὶ ἀπεδέχοντε τα 
Ὑραμματεῖα τὼν ὀφειλόντων. τῷ δημοσίῳ" ον τοῦτο γα 
ναι) ποδέκται ἐκαλοῦντο. εἶτο ἐξητήσωντο τὰ ἐφειλό- 
μενα, καὶ τα, ἀποδιδόμενω χρήματα σὺν τῇ βουλῇ, καὶ 
ἐμέρικον εἰς ἆ χρὴ ὠναλίσκειῳ, 

᾿Αποτίσεις χοῖρε γέγαρτα ὅ ᾽πατέφαγες, ἀποδώσε δές: 

᾿Απεοστασίου, ὄνομα δύνηςν ἡ εἶδος ὀύκής, ατα τῶν. µε- 
τοίκων τῶν προστάτην μὴ νεµόντων. {ρεῖτο γὰρ ἕκαστος 
αὐτῶν ὃν ἤφελε πῶν πολιτῶν τν προστάτη», τὸν 
ἐπιμελήσόμενον καὶ τῶν ἰδίων καὶ τῶν Φημοσίων ὑπὲρ 
αὐτοῦ, ὤἴσπερ ἐγγυγτὴν ὄντα.. 

᾿Αποστασίυ, ὄνομα ὅψμη: ἐστ), Χερὶς τοὺ ϱ. κατὰ τῶν 
ἄπελευ-ερώθέντων δεδοµένηο. τοῖς ἐλευδερώσασιν ; ἂν 
ἀφίστανται ὠπ᾽ αὐτῶν, τοι ἕτερον ἐπιγράφονται προ- 
οὁτατην, καὶ ἂν ἃ κελεύουσιν οἱ νόμοι ποιεῖν τοὺς ἄπε- 

:.Ἱλθοθέρους τοῖς ὠπελευ)ερώσασι, µ μὴ ποιῶσι. κο τοὺς 

495 μὲν αἁλόντας ., παλιν ἔδει δουλεύειν τοὺς δὲ νικήσαν- 
τας» τελέως δή ἐλευέρους εἶναι. 

᾽Αποτριάσαι, πληγὰς τρεῖς ὀρῦναι. 

᾿Αποσαλεύσας, αποφυγων ἐκ τοῦ λιμένος, καὶ σάλῳ δμι- 

λήσαρ, . 

"Ἀποπζάμενος} ἔι ἔστι πέτω, καὶ συγκοπῇ πτὼ πτᾷς' καὶ 

Ἱπτῆμι" τὸ παλήτμιὸνν πτάρρε, πτάµενος, καὶ Ἐποπτά- 

µεγος. ἕκ δὲ τοῦ πετώ. γίνεται ποτω, ἐξ οὗ τὸ ἀμφε- 

ποτᾶτο" καὶ πετάζω» ἐξ οὗ τὸ ἐπετάσθη" καὶ πεταγ- 
νύω, πετᾶννυμι" πετῶ πεταίω, κὶ συγκοπῇ καὶ ὃι- 
πλασιασμῷ, παπταίνω, 'παπτωνὼ, παπτανοῦσι" καὶ 
μετα τὴς ἀπὸ προθέσεως, Σποπτάνουσι». 
᾽Αποτμησωντες] τμῶ τὸ ποπτω" αφ οὗ παράγωγον τμήσ- 
-σω, τρήξω" τὸ δὲ τιῶ, ἀπὸ τοῦ τομή. 
᾽Αποπροσωπίκεσθαι.. ὠπόνήστεσθαι καὶ µάσθοι τὸ πρὀς- 
ωπονφ ν 
᾽Αποστηρήγμοτα, ἀγτερείσματα. 

: Ἀποσταδόν, πόῤῥῳ δεν, ἐν. ὁμστήμωτος. ἀπὸ τοῦ ἵστημι 
τὸ πωθητικὸ) ἵσταμαι, σταδὀν, καὶ ἀποσταδόν, ἐπίῤ- 
μα ος 

2ο "Απεδον, ὰ ὁμαλόν. Θουκυδίδης, Καὶ μανόβησιν εἰς χὼ- 
ρίον ἆ ἔμδς τι, ώφθεος. 

᾿Απεχοιρίασεν, ἄπεσκίρτησεν ἀπὸ 

᾿Απέτυλον, ο ἀπέσυρον. τὸ αὐδοῖον καὶ αποστυλῶσαι, τὸ 
ἑπάραι τὸ αἰδοῖον. τὍλος γὰρ τὸ αἰδοῖον. 

ον λλωοε, ὁιεφούλιζον, ἐξευτέλιόον σαρκάζοντες. 

ΕΤΥΡΙΟΙΟΟΙΟΟΝ, 


4σ. 


5ο 


τῶν. Χοίρων. ο 


τη π ο να ΤΚ(Ο/Ν ΜΕΤΑ, 


Α ἩΠ πιή 

᾽Αποσϕήλειαν] σφάλλω σφαλῶ, ἔσφαλα καὶ ἔσφηλα ὁ 
αόριστος" η] µετοχή, σφήλας: σφήλαντος” τὸ εὐκτοκὸγ, 
σβήλαιωε, σφήλαις, σφήλαι" καὶ ἐξ αὐτοῦ, σφήλ ε/αο. 
τὸ γὰρ ερ Αν. εὐχτινὸ ἐνεργήτηκα ἀορίστου ὄντα, οἱ 
Αολεῖ; διὰ τοῦ εἶα προφέρουσι" τίσαιωε, τίσειαν καὶ 
ἀποσφήλοαιμι, ἀποσφήλεμιν. 

᾽Αποδιοπομπεῖσθαι]. πρώτης συςυγίας διοπομπῶ, διοποµπή- 
σω" ἀπὸ τοῦ Διός καὶ τοῦ πομπός. σημαίνει δὰ τὸ ἄπο- 
τρέπεσἍι διὰ τοῦ ἁποτροπα/ου Διός: (Αποτρόπαιος 
μὲν Ζεύς, καὶ ὀκίμων, ἀποτρέπων τα ἄγη.) ὅτι τὸ 
μεταξὺ λέγοντα τιν ἄλλον τὸν εἰρυὸν δρεκόπτειν τοῦ 
λόγου. εἰς τοὺς «κ.ε; ἀποδιοπομπεῖται σκαιούς, 

Απο Φευσούμεδα, ὠποδραμούμεθα. λέγεται καὶ ἐπὶ πλοῦ. 

᾿Απεσκόλυπτε] κυρίως, τὸ δέρµα ἀφγρει. 

᾽Απεστλεγγισμένοι, απεξυσμένοι. στλεγγὶο γὰρ -] ξύστρα. 

᾿Αποβράσας, τὸ διωπτίσαι πυροὺς ἡ ἄλευρα" ὅφεν κα) τοὶ 
ἀποβράσμωτα, σκύβαλα πυρῶν. 

᾽Αποθριάσειν, κυρίως τὸ ἀφελεῖν Φύλλα συκῇρ 
στικῶς δὲ τὸ ὁτιοῦν ᾽αφαιρεῖρ. 

᾽Αποσαλεύσας , ἐπιτηρήσας. 

᾽Αποσεσύκασται, τὸ σύκα ἀποβέβληκε βρωθέντα. 

Αποσ Ἰκώσας, κατακλείσαο ἐν σηκῷ. 

᾿Αποσιμοῦ», ὠποτρέχει πρὸς τὸ σιμόν. σιμα ιν ἐκάλουν 
τὰ προσάντη χωρία. λέγεται καὶ ἐπὶ νεῶν τὸ ἐκ δικ- 
στήμοτ του ἐαβάλλειν" καὶ ἐπὶ σιόήρου, τὸ ἀποστρέφειν 
τὴν οκήγ. 

᾿Αποσνυδίσαι, πυρίως τὸ περιτεμεῖν τὸ ἐπὶ (κεφαλή; δέρ- 
ααά σὺν ταῖς ριζή: παταχρηστρεῶς δὲ, τὸ ὠποκείραι. 

᾿Αποσχεάσαι, ἀποῤῥηἕας καὶ διαφιλεῖραι, γαὶ κιή, 
σημαίνει Νο τὸ Φλεβοτομῆσαι, [ 

᾽Απεσχοιισμένου διεστῶς» διεζευγµένος, 


ματαχρή- 


"Αποειπε] πᾶν προστακτρν δισύλλαβον βρριχυκατάληκτον 


ἔνικον, ἐν τῇ συν.έσει αναβιβάςει τὸν τόνον" 
ἐλδὲν πρόσελδε: βαΐνα, πρόβαινε. 

᾿Απόστειχε, το ἁπαλλάσσου πολ ανοιχώρει ἀπὸ τοῦ στεί- 
χω» δεύτερος ἀόριστος προοταντρκόρ. καὶ ᾿Απόφασδε, 
απὸ τοῦ ἐφάμην ἔφασο᾽ Φάσο, τὸ προοταχτικὀν. τὸ 
ἀπάγγείλατε. 

᾿Απόερσε] Ἔνδά με κὺμ) ἀπόερσε: - ὄντὶ τοῦ ἀπέπνιξε, 
δέφδειρε᾽ παρὰ τὸ ἔῤῥω τὸ ΦΦείρω, ὁ μέλλων,, ἐρῶ” 
καὶ Αἰολμιῶς, ἔρσω. τὰ τοῦ δευτέρου μέρους. ἄόριστα 
δισύλλαβα ὑπάρ Χοντα, πωτῷ τὸ δεύτερον, πρόσωπον, διὼ 
τοῦ οἱο ἐμφέρονταν -οἷο ἄκολον.}εἳ καὶ τὰ τρίτα πρόσω- 
πα (ἀνοιδέχεσ-δαι τὸν τόνον" οἵον, Φοῦτο, ἀπόδοιτο" 
σγοῦτο» απόσχοιτο» τρόοιτο, ο 

᾽Αποσίρεο] απὸ τοῦ αἱρδ τὸ καταλομβώνω ἦ τὸ προμ/ροῦ- 
μαι, αἱροῦ" παταὶ δάλυσῳ, αἱρέο" καὶ μετὰ τῆς ὧπὸ, 
ώποσιρέο κούρην- καὶ ὠποαιρεῖσιλαι, τὸ ἁρπάςειν, ὅ 
ἐστι ἀφαιρεῖσθαιν κατὼ τὸ πλῆρερ, τῆς ἀπὸ προθέ- 
σεως μὴ συγκοπείσης. 

Απο Φέσὃας] - ςπρατερή» ὁ' ἀποθέσθαι ἐνιπὴν, Ἰλιάδος 


οἶον, 


πο 


9 


ζς 


1ου 


320 


ε. δικτέ μὴ ἦν, απόφεσ.ας» πᾶν ἀπάῤέμφατον Φυλάσ- 


σει τὸν Ἴδιον τόνον καὶ ἓν τῇ συν Φέσει. . 

Αποζησι] ᾗ ἀπὸ πρό-θεσις ἐνταῦςο χωρισμὸν ὀηλοῦν 
οἷον αποθαγεῖν, κο} χωρίζονται οἱ «ῶντες ὧπὸ τῶν 
τεδνεώτων. πο) Απέρχεσθαι, τὸ χωρίζεσὃαι τὰ ἅπερ- 
χόμενον" καὶ ἀπονοείσὃαι ὁμοίως, 

᾽Απολαύω] ἀπὸ τοῦ λω τὸ Φέλω, παράγωγον λαύω, ὡς 

χρῶ χραύν’ κοιὶ ἀπολαύω. 

᾽Αποζυσίωμαι, ἔστι ῥῆμα πτῶ, δηλοῦν τὸ Φονεύω" ἐξ οὗ 
τὸ ἀπέκτατο" οὐ παράγωγον, χταίνω" ποὶ ἀποβολῇ τοῦ 
τ, παω’ καὶ καθ ὑπερβιβωσμὸν, πναίω"' καὶ ἀποπναιό- 

ΗΒ 


5ᾳ 


ειδ αἩα ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. ΑΠ τις 


µενοι, τὸ διαφ9ει μεγοιν ἁποκοπτόμενοι, ἀπολλυόμε- 

0.29, λυπούµενοι, νώμενοι. ὦν νκωή 

᾽Αποχαίνυμαι, τὸ νικῶ. καὶ Όμηρος. --- :ἀπεκαίνυτο παν- 
τας αρίστους: -- κυρίως, το Φονεύερ. απο τοῦ κανω 
τὸ Φονεύω, γίνεται καίνυωι" καὶ ἐκανύμηνι παὶ ἄτε- 

4ο Ἅκαίγυτο, µεταφορικὴ δὲ ἡ λέξις. πυρίως γὰρ ἐπὶ των 

ι των καὶ νικώντων λααἈάνεται. ἡ παρὰ τὸ αἴνν- 
α.ν τὸ λαμβάνω" απὸ τοῦ αΊνυσ-δαι καὶ λαμβαάνειν 

ὠ ἆθλον τοὺς »ικῶντας, πλεονασμῷ τοῦ κ. 

Αποθυστετεῖν, τὸ μὴ ῥᾳδίως πήπτειν. 

τἐστὶ τὸ ἐκκλίγεινν τὸ ἔξω γενέσθαι τῆς κ... 
τις ὑπηρεσία. 

Αποζριδεῖν] τὸ κθιαη)ῆναι. παρὰ τὸ ὁρῶ τὸ ὑπηρετῶ, 
ἔστι δέν ὁρήθω" ὁ δεύτερος αόριστος., ἔδραθον᾽ ἀπὸ 

καὶ ο ο δίου καὶ κατὰ ἀντ/βρασιν: ὁρῶ 
5ο μρ τὸ ἐνεργῶ" οὗ ὀρίθω παράγωγο». οἱ δὲ κοιμώμενοι 
ουδὲν ἑνερ τοῦσιν. 

ἸΑποβρίέως) ὁ ο ελ Βρίέαον τὸ ὠπονυνάδην” παρὰ τὴν βο- 
ρε», καὶ (ειν, ὃ ἐστι κατανεύε. β ςω” Ἔνδθ᾽ 
οὐκ ἂν ο ζως ἴδοις: - ὥστε κυρίως τ' ἀπὸ βερᾶς 
καὶ µετα τροφὴν νυστάζευ καὶ καθευδῆσαι, βορίξιι 
τὸ ὄν. οἱ δὲ, παρὰ τὸ βρι ἐπιτατικὸν αόριον" 'αρύνον. 
τας Ὕα αἱ ἐν ὕπνω καταφε όμένοι. 

127 ᾽Απολιβά, αν ἀπέλθω, ἀποθράμω. παρὰ. τὴν λιβέλα: καὶ 
γὰρ λιβάς έστε, ῥευμά τι" Ἡ) ᾖ- κυρίως αποῤῥάσο, 
ἡ εἰς τὴν Λιβύη» ἀπελεύσγ. ὅμοιον το Ες κόραλαον 
αντ) τοῦ ἐν ἀγνοίᾳ. ἡ παρὰ τὸ λι σημιῶνον τὸ λίαν, 
να) ολ. Ῥαδίσωι" τὸ ταχέως ἀπελ.εῦν ἐκδεχόμενος, καὶ 
ποῤῥωτέρῳ. 

Ἀποληκδων, ἀφγδύνειν, παραφΦέγγεσθαι, ἡᾗ Ἰ. βάςε- 
σθαι 

᾽Απολιταργεῖν, τὸ ἀπελθεῖν ταχέως". παρὸ τὸ λίαν καὶ 
τὸ ἀργὸν, ὅ ἐστι ταχὺ. περιττεύοντος τοῦ τ.' 

ο Απολυμίνω] λύματα λέγονται τὰ καθάρσια, ἡ καὶ αυτὸ 
'τὸ ῥύπος' παρὰ τὸ λυμαήνειν ἦγουν ΦφΦείρειν τὸ ὑπο- 
κείµενο». ἀπὸ γοῦν τοῦ λῦμα, λυμεήνω" καὶ απολυμαί- 
νω» τὸ ἀποκαθαάρω. Φύσει δὲ τὸ ὕδωρ τῆς Φαλάσσης, 
πα.δαάρσιόν ἐστι" καὶ τὰ περιττώματα, εἰς τὴν ὠπόριτ- 
τον Φάλασσαν βάλλετω. ὧν Εὐρηπίδης, Θάλασσα κλύ- 
{ει πάντα ἄν θρώπων κανα, 

᾿Αποψύχειν ἐστ) τὸ ἀφοδεύειν' ᾗ αποπνευματίζειν » ἆπο- 
πλύνειν, καὶ απο ήπτει». 


ννης ο όνη: ἀποσπὰ, αποσύρει. 
υλακζει, μάθεται ἀπὸ τῶν ὠμα σῦκα τρωγόντων, 


καὶ ἐπὶ τα ἅ λα μετῆκταν. 
᾿Απολιχμήσονταε, απολείζουσι». λείχω, λιχώ, καὶ λιχκῶ, 
ἠχμήσω. 
᾽Αποφθίμενον, Φαρέντα, απολανόντα" απὸ τοῦ Φ9ω, 
Φθίομαι, Φδιόμενον" καὶ κατα ὁ πέν ΦΦίμενον. 
᾽Αποφθείσδω, αποφαρήτω. απὸ τοῦ φθῶ, ΦΔΦείω, 
ΦΦδω, Φφδίσω. ἔφθικα, ἔφλιμαιν ἐφθίμηνν Φ9/σο, 
5ο ᾿Αποσορακίζω] ἀπὸ τοῦ κόραξ κόρακος, κορακ/ζω. σήημεά- 
νει δὲ το παταλιµπάνω. λέγουσι γαρ τινὲςν ὅτι ἐφό ] 
χρησμός τισι περικαὈἸμένοις πόλιν τοῦ λβεῖν αὐτῆν, 
ἵνα ἐκν Ίδωσί λευκους κόρεκας ἐν τῇ πόλει ἣν ἔμελλον 
πορήσαι, μὴ πορ σαι αὐτὴν, αλλ οἴποι ὑποστρέ- 
ψαι. λαβόντες δὸ οἱ ἐν τῇ πέλει Κόρακας ν τοῦτο πν- 
Φόμενοι, καὶ λευκαναντες αὐτοὺς μετοὶ ἀσβέστου, απέ- 
λυσαν ἔξω τῶν τειχῶν. οὐ 6 εασάμενοι οἱ ἑναντίοι, 
απόρθητο» αὐτὴν κ λωφω. καὶ εἰς τοὐπίσῳ πλανη- 
θέντες, ὑπέστρεψαν. 
Ατὸ πεντόζοιο] Ἡσίοδος, ΜΗΦ᾽ ατὸ πεντόζοιο Φεῶν ἐν 
{ο Φωτ) Φαλεί Αὖον ἀπὸ χλωροῦ τάµνειν ο σιδήρῳ : 


. 


3 


ο 


᾿Απισκοράχισεν] Βοιωτοὶ χρηταὸν ἔλαβον. τότο ἀφίαρε- 


-τ πεντάκλαδος ἡ χείρ' μὴ ὀνυχίσφοι Φησὶν, ἐν ἑορ- 
τῷ ξηρὸν ὄνυχα. Χλωρὸν δὲ, τὸ «ωτινὸν αἷμα ἀσεβὲς 
γὰρ ὀνυχ/ζεσὃ-α ἐν ἑορτῇ Φεῶν. ᾿ 


δήσε ται αντων } πόλις. ὅτε λευκοὶ κόρακες Φανῶσιν 
αὐττ.. τοῦ οὖν Ἰσμοῦ ὠκούσαντες υεαμήσκοε» καὶ ἐν 
µέὃγ ποτὲ γινδαενοι, ύσαντες τοὺς κόραχως καὶ 
Ἀφέντες. ἐδορύβουν. (τὴν πόλιν διὲ τὸν χρησμόν. Φωρὰ- 
Φέντεο. δὲ οἱ τοῦτο διατραξάμενοι. απεβάλρντο τοῦ 
πότου μετα πορης. τοὺς οὖν ἐπὶ Νακίᾳ γινωσκομένους, 
ἀπέπεωπον ὅπου ᾧκουν οἱ νψώσαντεο, ὀνομακοντες 
Ες κόρακαο. ἀπεσκοράκισεν οὖν, ἀντὶ τοῦ απεκρούσα- 
τοι καὶ μετα μίσους ἐξόβαλεν. 

ΑἈπόχρη, σημαίνει τὸ αρκεῖ" οἷόνν ᾿Απόχρη γὰρ παρὰ 
τος ὀριαίοις πριταῖς, καὶ μόνη ἡ προ-δυμία δρέψασ-θαι 
τὴν ευφηµίαν. Ἱστέον ὅτι, παρὰ μὲν τοῖς παλαιοῖς 
Αθηναίο καὶ περισπωμένως σὺν τῷ | γραφετω. κα- 
νὼν τοιοῦτος ' τα γὰρ εἰς ω μονοσύλλαβα ἐπὶ τοῦ ἐνε- 
στώτος μετὰ προθέσεως συντεθέντα, τὴν περιστωµέ- 
"ην. τάσιν Φυλάττουσι, σμῶ, περισμῶ" δλῶν συνλλῶ᾿ 
κλῶ ὦ κατακλῶ. εἰ οὖν ἐστι χρὼ χρῇ μετα, τοῦ ε, (τὰ 
γαρ εἰς ὢ ῥήματα έλει ἔχειν κατα τὸ Φεύτερον πρές- 
ωπον καὶ τρίτον δ/Φογγον τὴν μετα . δλὼ 
3λδς 9λάν ποιῷ ποιεῖς ποιεῖ, χρῶ χρῃς Χρῇ) ὀηλον- 
ότι καὶ αποχρῷ Ὁ Φαμὲν περισπωμµένως. πρόσκεταεν ἐν 
συνθέσει: ὃια τὸ σχῶν παράσχου. ππρόσκειταεν μετα 
προ.)έσεως" δια τὸ ἅ . παρὰ δὲ τοῖς γεωτέροις βαρύ- 
γετοέ, καὶ χωρὶς τοῦ ! ᾿ γράφεται. κανων τοιούτος τὰ 
ἀπὸ τῶν εἰς µι συντεθέντα αναβιβώζουσε τὸν τόνον" 
εἰωὶν σύνειμι Φημὶ. σύμφημι. οὕτως οὖν ἔστι Χρημ, 
χρῆς» χρῆσι' καὶ κατα ἀποκοπὴν, χρή: Οὺ χρη παγ- 
νο εὔδερ. --- καὶ ἐν παλ κό ἀπόχρη. οὕτω Ζή- 

Ἴοο. 

᾿Απονάσσω] αταρ οἳ περικαλλέα κούρη», Ἂψ ὠἠπολέσσωσιν: 
-- εἰς τοὐπίσω ἁποκαταστήτουσιν, αἀποδώσουσι». 

᾽Αποδιοπομπεῖσθωι, ἀποπέμπεσθαι τὸν προοτρόπαον Δία, 19 
καὶ οἷον κανωέρεσθαιε. 

Αποσφήλειε] -- µέγα δέ σφας ὠποσφήλειε πόνοιο: .. 
οὐονεὶ ἀποσφαλῆνω καὶ αποτυχεῖν ποιήσθιε τοῦ ἔργου᾽ 
ἀπὸ τοῦ σφαλλω, σφαλῶ, σφάλειας. 

Αποπεσέτωσαν᾽ απο τοῦ πέτω' ἄλλοι δὲ παρα τὸ πεσῶ, 
πεσήσω᾿ καὶ ὁ δεύτερος αόριστος» ἔπεσον. καὶ σεσηµε/ω- 
ται οὗτος. ὁ δεύτερος ἁόριστος καὶ ὁ ἔχεσο», ἐξενεχοέν- 
τες δια τοῦ. σ, ὅπέρ ἐστι χαρακτὴρ τοῦ πρώτου αορί, 
στου, κατα δὲ ἀντιπάδειαν εὑρένη. ἔστι γαρ καὶ ὁ 
εἶπα καὶ ἤγεγκα πρῶτος αὀριστος δια τοῦ π καὶ κ΄ ἑκ- 5ο 

᾿"Φερόμενοι" ὅπερ τῶν παρακειµένων ἐστὴν ἴδιον τα 
τέρων αορύστω». απὸ τοῦ ἔπεσον, πέσε τὸ πρόνίακτι- 
πὸν. καὶ πεσέτωσα».. - 

᾿Αποσχήσει, χωρέσει" ἀπὸ τοῦ σχὼ, σχήσω 

᾽Αποτίσας, ἄπο ούρ” καὶ αποτίσῃ δίκην, ατοδῷ τιµωρίαν. 

᾽Αποῤῥυησεται) ῥύω" καὶ ὁ παρατατικὸς, ἔῤῥνον, οἱ δὲ 
απὀ τοῦ ρ ἄρχεται τὸ δέµα, καὶ ἕτερον ϱ τροςλαμβά- 
γει ὁ παρατατικός ῥύω, ὁ μέλλων, ῥύσω" ὁ αδριστος, 

υΕθῥυσα ο δεύτερος, ἔῤῥνον "' ὁ πα θητικὸς, ἐβῥώην , ἐβ- 49 
ῥύγου ἐβδύη καὶ ὁ μέλλων᾿ ὀεύτερος , ῥυήσομαιν ῥνήσγ, 
ῥυήσεται' καὶ μετα τῆς απὸ προθέσεως, αποβῥυήσετας, 
πλεονασμῷ τοῦ ϱρι αἱ δὲ εἰς Φωνήεντα λήγουσα προ- 
δέσεις, ἐὰν συντεθῶσι μεθ) ἑτέρας συλλαβης απὸ τοῦ 
ϱ αρχοµένηο, πλεονάζουσι καὶ ἕτερον ϱ. ἡ καὶ οὕτως 
ὅσα τῶν μερῶν τοῦ λόγον καθ ἑαυτα σηµαίνει τὴ, ταῦ- 
τα ταῖς απο τοῦ ϱ αρχομέναις λέζεσι συντεδέµεναν οὐ 
διπλασιαζουσι Να) ἔτερον ρ' οἷονν Χρυσορήμων » χρυσό. 





αι7 Απ 


ταῦτα 
"λς 
ν, συῤῥοια, 


ρειθρος ὅσα δὲ οὐ δηµαίνει, ἀλλὼ συ .'. 
ο συντιθέµενα, πλεονάζουσι καὶ ἕτερον ϱ οὖο 
ἐπίῤῥημα, «ναάῤῥησις. 

᾽Αποποτταβίζειν, τὸ λειπόμενον πόμα τοῦ ποτηρίου ἐκ- 
χεῖν ὥοτε ψόφον ποιεῖν. 

᾿Αποφλαυρίζοντες, ἐπιτωδέςουτες, ἐξευτελ/ζοντες ὴ ὡς 
πονηρὸν αποστρεφόμενοι. αεὶ γὰρ τὸ Φαῦλον ἐπὶ τοῦ 
πονηροῦ τάττεται. Φαῦλον οὖν ἐστὶν, ὑπερβιβασμῷ τοῦ 
λ. καὶ πλδονασμῷ. τοῦ ϱ), Φλαῦρον. 

139 ᾿Αποχρώντως», ὑπανῶς» ἁρκούντως. απὸ τοῦ χρῶ συζυγίαο 
ὀευτι ας τῶν περισπωμένων' ἡ μετοχὴ, χραάων χρῶν᾽ 
ἡ εὺ εἲκ τῶν πληδυντηιῶν, ράοντες χρῶντες' Ἡ Ύε- 
νικὴ χρώντων" καὶ μετὰ τῆς ἀπὸ προθέσεως, ἄπο- 
χρωντως. 

Αποιόρξιτο] ἀπομόργω, ἔστιν ἐνεστως, ἐκ τοῦ ἁμέργω 
τὸ ἐκπιέζω, μετα έσει τοῦ ρ εἰς λ, ἀμέλγω" καὶ ὤμολ- 
γὸς, ὁ ἐκπιέζων τὰ πρόβατα. τὸ εἰς γω ῥγμωτα, εἰ μὲν 

το ἔχει πρὸ τοῦ γ σύμφωνον» βαρύνεται" οἷον, ἁμέργω, 
στέργω, εἴργω" χωρὶο εἰ μὴ ἔχουσιν ὄνομα προὐποπείμε- 
ον" διὰ τὸ γεωργῶ” ὃ ἔχει προὐπομείμενον τὸ ὃ γεωργόο. 
τὸ δὲ αἁμέργω, οὐκ ἔχει" τὸ γρ ἄμόργη, ἐκ τοῦ αμέ έργω 
γήεται" σηµαίνει δὲ δύο, τὴν ὑποστά μην τοῦ ἑλαίου, 
καὶ τὴν τρύγα τοῦ οἴνου" ἔστι καὶ δἶδος βοτά»γο πορ- 
Φυρας᾽ ἐξ οὗ ἄμόργινοι ἡμάτ τια λέγονται τὰ πορφυρᾶ. 
ἐκ του αμέργω» κατα τροπὴν τοῦ α εἰςο, ὡς ἄρχομκι 
ὀρχαμος γίνεται ὀμόργω» καὶ ὀμόρξω, ὤμορξα, ὤμορ- 
ζάμην» κοιὶ ὠμόρξατο, καὶ ἀπομόρξατο συναρχοαέγως. 

39 ᾽Αμοργὶ, δὲ, τοῦ παλάµου τῆς ἄννθήλης τὸ λεπτότώτον 
µέρος" ὅδεν ἄμόργη. 

᾿Απολεῖο] ῥῆμα ὁριστριὸν σύν.}ετον συζυγίας πέμπτης τῶν 
βαρυτόνων καὶ γύεται ταρὸ τὸ ᾽απόλλω" τοῦτο παρὰ 
τὴν ἀπὸ πρόθεση καὶ τὸ ὄλλω ῥῆαα. ἡ ἐκ τοῦ ὁλὼ ῥή- 
µατος, γίνεται απολώ., συζυγίας πρώτης τῶν περισπω- 
μένων τὸ παθητικὀν, ᾽απολέομαι ἀπολοῦμαι" “τὸ τρίτον, 
ἀπολέεται, ἀπολεῖτωι. ὅλω, τὸ ὤπόλλω" τὸ παθητικὸ», 
ὄλομαι ὁ  παρατατικὸς» ὠλόμην, ὤλου, ὤλετο, καὶ 
απώλετο. υ] ὅλω" ὁ μέλλων, ὁλώ- ὁ Φεύτερος αδρίστος, 

5ο ὤλον' ὁ παθήτηκὸς» ὠλόμην, ὤλου. ῇἢ παρὰ τὸ ἔλω τὸ 
Φονεύω, γίνεται. ὀλῶ ὡς πέλω τὸ ὑπασχω, πολῶ" 
μένω, μονᾶ. ὁλῶ" οὗ ὁ µέλλων, ὀλέσω. Ἱστέον ὅτι ἡ 
πρώτη συζυγία τῶν περισπωμένων, ἐπὶ τοῦ μέλλοντος 
ἔχει τὸ κ. ἡ τὸ ε' αλλ ἡνίκα ὁ ἐγεστως μοκρᾷ παρα- 
λήγει Φύσει } Φέσει, διὰ τοῦ ἤ ἔχει τὸν μέλλοντα ᾿ οἵον, 
οἰκῶ οἰκήσω" πομῶ, ποῄσω" πλὴν. του αρκῶ ἀρκέσω, 
παὲ νεικῶ γεικέσω, τὸ Φιλονεικῶ τὸ γὰρ να 2ρήσαν 
δευτέρας ἐστὶ συζυγίως. καὶ ἠνίκα᾽ κεοδαρὸς Ὁ ἐνεστῶρ, 

{τ δὲ τοῦ ή ἔχει τὸν μέλλοντα" ον, νδῷ νοήσω. καὶ Ἐὰν 

49” διχρόνῳ παραλήγετοι, διὸ τοῦ η" Φιλῶ, Φιλήσω: πιχῶ, 
κιχήσω" πλὴν τοῦ αρῷ αρέσω, καὶ καλῶ καλέση. οιλ 
τὰ ἀπὸ τῶν εἰς ος αρσενικῶν, ὁιὼ τοῦ η ἔχει" οἶογ. 
κτύπος» κτυπῶ, κτυπήσω" δοῦπος, δουπῶ, δουπήσω. 
καὶ τὰ παρασύνΏετα᾽ οὐπονόμος , οἰκονομὼ » οἰκονομήσω. 
καὶ τὰ ἀπὸ βαρυτόνων εμάτων μετωγόμεν» εἰς περι- 
σπώμένα” οἵον , οἰκτείρω, οὐμτειρῶ» οἰκτειρήσω ἕλκω, 
ἑλκῶ, ἑλκήσω. καὶ τὰ διφορούµεγα κατα τὸς συζυγίαο, 
διὰ τοῦ ἡ ἔχουσι τὸν μέλλοντα" οἷον, ἔυρῷ, ἄνρεῖει 
ἔυρᾷον ἔυρήσω" ἐλεῶ, ἐλεεῖς, ἐλεξο, ἐλεήσω. παὶ τὰ 

3ο μονοσύλλα α, σχῶ, σχήσω" ῥώ, ῥήσω” μνῶν μγήσω. 
παὶ το δ ἑνὸς λ ἐκφερόμενα βαρύτονα, ἐπὶ δὲ τοῦ 
᾽μέλλοντου περιττοσυλλάβως κλιόμενα, δι τοῦ η ἔχει 
τὸν μέλλοντα" οἵον, Φέλω Φελήσω" μέλω, µελήσῳ, 
'τὸ δὲ μηδὲν ἐκ τούτων ἔχοντα, παρα]. ἠγόμενα “δὲ τῷ ε 
-ἡ τῷ ο, ὁιὲ τοῦ ε ἔχουσι τὸν μέλλοντα” οἶον, τελῶ, 





ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ, 


᾽Αποφωλιος, ὁ ἀπαίδευτος 


᾽Αποῤῥώγες] --- ἀποῤῥώγες λιμένος ποτιπεπτηνῖα,: 


ΑΠ τ15 
τελέσω" ὁλῶ, ὀλέσω" πλὴν τοῦ μελῶ, μολήσω᾽ τορῶ, 
τορήσω ὠφελώ, ὠφελήσω. ἸἹστέον δὲ ὅτι καὶ ταύτα 
διθορεῖτα,ν καλέσων καὶ καλήσῳω ΦΦονέσω, καὶ Φ9ο- 
νήσω" κορέσω» που) κορήσω” ἀἰδέσων καὶ αἰδήσω χορέ- 
σον καὶ χορήσω” Φορέσω, καὶ Φορήσω" αἰνέσων πα 
αἰνήσω" πονέσω, καὶ πονήσω᾿ εἰ μὲν σωματικῶς, πονέ- 
σω᾽ εἰ δὲ γυχικῶς, πονήσω, 


᾽Απολωλότα] ἀπὸ τοῦ ολῶ, ὦλα, καὶ δλωλα, ᾿Αττικῶς" 


« 
ὁλὼ, ὀλέσω: ὁ παρακείμενο» ὤλεκα ὁ μέσος, ὧλα, 


᾽Απόνασθάς, ἀπολαῦσαι. απὸ τοῦ ονῶ τὸ απολαύω, γίνε- 


ται εἰς μι ῥῆμα, ὄνχωι" ὁ πα Φητικὸς ἐνεστως, ὄναμαι᾽ 
καὶ τὸ ἀπαρέμφατον μετὸ τῆς απὸ προθέσεως, ἀπό- 
νασθαι. ονῶ τὸ ωφελῶ,. ὄνηωι" τὸ πα θητριὸΥ, ὄνα με" 
καὶ ὅ παρατατικὸς, ὠνάμην τὸ τρίτον τῶν πληθυντι- 
κὠν, ὤνωντο καὶ απώγαντο, η 
᾽Απόνιπτρον, τὸ ἀπόγιμμα τῶν ὑδάτων παρὰ τὸ νίπτω, 
κατα στέρησι. 


Αποπληξίς, τὸ μετὰ ἀναισβησίας καὶ παρέσεως συμβκῖ- 


γον πάθος" κο) απόπλ τος, ὁ ἄναίσ-Ἅητος. 


᾿Απόλλ ων, παρὰ τὸ ἀπολύειν τοὺς ἂν δρώπους τῶν ποκών᾿ 


ὃ ἁπελαύνων καὶ ἀπολύων αφ. ἡμῶν τὰς νόσους ᾿ 
ἱατρὸς γὰρ καὶ μάντις, η] παρὰ τὸ ατολύειν τὰς οκτῖ- 
γαρ ὁ αὐτὸς γὰρ τῷ ἡλίῳ. } ἀπὸ τοῦ πάλλειν τὰς 
ἀκτῆνος. τοῖς ἠδίως:. ἡ παρὰ τὸ ἁπλοῦν καὶ λύειν τὸ 
συνεστωὼς της οὐσίας, πα) τὸ σκότος. κλένεται ᾿Απολ- 
λωνου. τὰ εἰ λων ὀνόµατα εἴτε δισύλλαβ» εἴτε ὑπὲρ 
δύο συλλαβὰς, Φυλάττουσι τὸ ω ἐπὶ τῆς γενμκῇς᾽ οἶονι 
᾿Ασκάλων,, ἀσισάλωνου Δόλων, δόλωγος. βαρύνεται" τα 
εἰς λων λήγοντα ὑπὲρ δύο συλλβὰο,, βαρύνεσθαι 9έ- 
λει, εἰ μὴ { περιεκτικά ο) Ὃν, ᾿Ασνώλων. τὸ ἄωπελων 
δὲ παὶ μηλὼν, ππεριεκτμκά. σεσηµείωται τὸ Βαβυλὼν 
καὶ τὸ αιμαλλὼν υκά ὃ σηµαίνει τὴν μονῳδία». 
οὕτω Καλλίμαχος. "Απολλον ἡ κλητηκή καὶ τα εἰς 
ων σύνδετα, ὅτε εἰς ον εἴη κλητηή, ἀναβιβάςει τὸν 
τόνον οἵον, ᾿Αγάμεμνον, ὀλβιόδαιμον, πανό δαµμονν 
Αυτόμεδον, Χαμαίλεο», ἐνόσιχδον ἅ κωλλοπόδιον. πρόο- 
πειτας, ὅτε εἰς ον εἴη ἡ πλητιιὴ ; δι τὸ ὦ χαλκοχί- 
των καὶ Φιλοπλατων" ταῦτα γὰρ εἰς ὧν ἔχουσι τη» 
κλητικὴ», ἄλλα, δια τοῦ Φ μεγάλου γράφετα», ποὺ οὖύκ 
ἄναβιβάζουσι τὸν τόνον. πρόσκεινται» σύνθετα" δια τὸ 
Ἱκετᾶον καὶ Μαχβον καὶ ᾿Αρετδον. ταῦτα γὰρ. οὐ 
προπαροξύγονται κατὰ την κ}. ἠτωκήν- ἐπειδὴ ἁπλαᾶ ἐστὴν 
καὶ οὐχὲ σύν.γετα. σεσημείωτωι τὸ ὦ Λακεδαῖμον καὶ 
Παλαλαον» προπερισπώµενα. Φέλουσι δὲ καὶ τὸ Εύδκί- 
μων τὸ πύριον μὴ προπαροξύνεσθαι ἐν τῇ πλήτμοςν ἆλ- 
λὰ περισπᾶσθαι, πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ. ἐπιδέτου' 
ἐκεῖνο γὰρ προπαροξύνεται, εὔδαιμον, ως παπόδαιµον. 

πα ἄποφωλι» τα ἀπαίδευτ 

γέγονε δὲ παρὰ τὸν Φωλεόν" Φωλεοὶ γὰρ τὰ παιδευτή- 


ρια᾿ παρα τὸ ἐν αὐτοῖο Φωλεύειν πκὲ ῥιωτρέβειν.. τοὺς 5 


οὖν ἀδιδάντους ἀποφωλίους ἐκάλουν. παρα το Φ]- 
λος, ὃ σημαήγει τὸν απατεώνα, Φφήλιος" καὶ ἐν. συγ»έ- 
σει ἀποφήλιος, παὶ τροπή ὠποφώλιου, ὡς αρήγω ἁρῶ- 
γόον, πα ῥήσσω ῥωγμός. 


᾽Απορώξ, τὸ ἄπόρηγμα. ἔστι ῥώσσω, τὸ σχίζω" Ὁ μέλ- 


λων», ῥώξω" ἀποβολῇ τοῦ ὦ, ῥώξ, ἀπόρηγμα, Οἅπό- 
σπασμαᾶ. 

ατα) εἰ λιμένα νεγευκυῖνι ἀπεῤῥηγμέναι . απεσπασμέ- 
γαι απ. ἄλλων, καὶ δώήστηµα ἔχουσαι δι οὗ ὁ εἴο- 
πλους. 


᾿Απόνοια] ἀπόνοια σημαίνει Μό- τὴν ὑπερηφανίαν καὶ 


τὴν Αρασύτητα" καὶ γίγεται παρὰ τὸ ἄποθεν εἶναι τὸν 
Η 3 


ιζοο 


ο. 


29 


2ο 


49 


1. 


α1θ 


2ο 


5ο 


4ο 


ι 


6. 


159 


1ο 


Απ 


νοῦν’ καὶ γὰρ δρασύτης ἐστὶν ἡ ἄλογος τόλμα. αἡ ἀπὸ 

Όεσις, Χωρισμὸν Φηλοῖ" τοντέστιν καὶ χωρίζουσα τοῦ 
δέοντος καὶ ἀπονοεῖσθαι. τὸ οἱονεὶ ἀπόστασιν ἔχειν 
τοῦ νοῦ" κα) αποδόκιμος, ὁ κεχωρισμένος τῆς δεούσης 
δόξης καὶ ἀπόβλητος. ὁ ἀποβολῆς ο. ὁ αδόκιμος. 

Αποπλβξία, τὸ µετα ἀναισθησίας καὶ παρέσεως πάθος" 
χαὶ ἁπόπληκτος, ὁ ἀνιάσθητος, ᾧ οὐκ ἄν τις προςπε- 
λάσειε, µοχθηρόο. 

λ-- ποφραδες] ατοφρίδως ἔλεγον οἱ ᾿Ἀττικοί τὰςι ἀπηγορευ- 
µένας μέρας, ας ὑπελάμβανον χείρους εἶναι τι ὤν ἆλ- 
λων ἃς δὴ καὶ ἐπεικάδας καλ. οὓσι ΦΦένογτος. τοῦ ηρόςν 
τετράδα, τρίτη», δευτέρα». ἢ τὰς ἡμέρας ἐν αἷς τὰς 
Φονικὰς ὀίχας ἐφίκαον δια τὸ οἷον ὠποφράττεσθαι τὸ 


τῆς ο ὰς Φώς ἐν αὐταῖς. καὶ τοὺς πογη ο δὲ ώπο- 
Φρκὸ. ας ἐπιετικῶς ἐκάλεσαν" οἷονν Αν ος ἅπο- 
Φρὰς καὶ βλέπων απιστία»:---- παρα . -πὸ Φῶ ῥῆμαν 


Φράςω" ὁ µέλλων, Φράσω᾽ ἀποβολῇ τοῦ ω, Φράς᾽ καὶ 
ἐν συνδέσει, ἀποφρις. 

᾽Απόμνιος) οὕτως ὁ 2εὺς παρὰ τοῖς Ἠλείοις τιιᾶται, Μρα- 
χλέους ἱδρυσαμένου ἐπὶ αποτροπῇ, τῶν μοιῶν. 

περος. πυρος ο ὁ αθιόδευτου" πόρου. γὰρ ὁ περάσιμου 
τόπου" ὁ μὴ χρημάτων ἔχων' εν καὶ ἅπορία, 
ὅ τι ἂν σημκώγγ. 

᾽Απότρωχες, οἱ ἄνηβοι" τῆς ἀπὸ προθέσεως, ἀντὶ τῃς α 
στερήσεως κειµέδης» ὡς ἐν τῷ ἀποκηδήσαντα» ἀγτὶ τοῦ 
ἀκηθήσαντα καὶ αφροντικότα ' καὶ ἀπότιμον ἔθεντο ἄντ] 
τοῦ ἄτιμον. ' 

᾿Απότροπος, ὁ οὐκ ἐπιστρέφων εἰς τὴν πόλιν᾽ 
χωρηκώς. ἔστι δὲ δαίμων, ἀποτρόπαιος. 

᾿Απόὂεστος, ἀπόθητος, οὐκ ἐπιςητούμενος, ὃ ἐστιν ἡμε- 
λημένος, μὴ ποθούµενος. ἐκ τοῦ ποθέω ποθῶ ποθέσω, 
πεπόθεκα, πεπόλεσμεε» πεπόθεστα, ποφεστός, καὶ 
ἀπόθεστος, ὁ ἀζήτητος, ὁ ο) ποφούμενος. 

᾿Αποστεπτικὸν, ἔσμα οὕτω κ ενον' ὅτι μετ ᾿ τὸ ἀπο- 
στεφθῆναι. τους στεφάνονο, ἤδετο ἐν τοῖς παιᾶσι μέλ- 
λοντες αποπλεῖν.. ὴ γώσκερν ὅτι τὰ ἀπὸ συνΦέτων 
ὀνομάτων» παραγόμενα ῥήματος, οὐκ ἔτι µέγουσι σύν-δε- 

ηταν αλλα γύνοντωι Επον κιλ οἷον ἄπίστος, ἅπι- 


στὼ: εὐσεβὴς. εὐσεβα. 
ι αφέντα, καὶ ἀλλαχὴ τοῦ τῶν 


᾿Απόταφον, τον χωρὶς τ 
ἄλλων ν Σεκρῶ». τάφου" }ἡ τὸν ἀπεστερημένον τῶν «προ- 


γονμκῶν τάφων. 
Απορώ καὶ απορία ᾿ .. τοῦ ἄπορος. Καὶ πότε γίνονται 
τα ὀνόματα ἐκ τῶν ῥγμάτων, ναὶ τὰ ῥήματα, ἐκ τῶν 
ὀνομάταν: ἡγύκα ἰσοσυλλαβεῖ τὰ ῥήματα τοῖς ὀγόμασι», 
ὀζύγοντοι δὲ ἡ, βαρύνονται, τὰ ὀνόματα, τὰ δὲ ῥήματα 
περισπᾶται, τώτε ἐν τῶ» ὀνομάτων, παράγονται τὰ ῥή- 
ματα” οἷον, μόνος. μονῷ χρυσός» χρυσω᾿ ἄπορος, 
ἀπορῦ. ἡγήκα δὲ παλιν , ἐσοσυλλαβεῖ τα ῥήματα τοῖς 
ὀνόκασι», ὀξύνοντοαι δὲ ἡ βαρύνονταε τὸ ὀγόματα, βα- 
ρύνοντα δὲ κ: αν τος ῥήματα, τότε ἐκ τῶν ῥηματων πα- 
ράγονται τὰ ὀνγόματα ο λέγω, λόγος Φέρω, Φόρος. 
ε/ δὲ περιττοσυλλαβοῦσι τ. τὰ ῥήκατα τοῖς ὀγόμασι καὶ 
συνάρχοντας, τότε ἐκ τῶν ὀνομάτων παράγοντα τὰ 
ῥήματα” οἶονν Ίππουν ἠππεύω᾿ ὀίφρος» διφρεύω: χωρὶς 
τῶν ἀπὸ μµελλάντων γινομέγῶν ἄποβολῃ τοῦ ὢν οἶον. 
ἐλτίζω, ἐλπίσω, ἐλπίς ἰσχέω ἰσχύσω, σχύο. εἰ δὲ 
περιττοσυλλαβεῖ τα ὀνόματο τοῖς ῥημασε, τότε ἐκ τῶν 
ῥημάτων παράγονται τα ὀνόμωτα  αἶαν, μαρτυρῶ» µαρ- 
τυρία᾿ ενδοκῶν εὐδοκία. 
᾽Απόπατος, ἡ τῶν σιτίων διὰ γαστρὸς κένωσις" παὶ ἄπο- 
πατῆσαι" παρα τὸν πάτον, ὅ ἐστι τὴν οδόν τὸ ἅπο- 
εν τοῦ πάτου γινόµενον. καὶ ἀποπάτημα, αὐτὸ τὸ 


ἡ ἀποκε- 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕΓΑ. 


ΑΠ 1129 

Γ σκόβαλον., Βότολις Χρυσογενείᾳ, “Τ/ γάρ ἐστ ἐκεῖνο 
ἀποπότημ ἀλώπεκος:--- Κ Δραπέτησε. Τον Κερ- ΄ 
κύωνα ἔωβεν ἀποπατοῦντ ἐπὶ τοῖ λαχάγοις εὑρῶν 
ἁἀτέπνιξα. - "4 λ φομ. 
Αποθύμια, λυπηρὰ, τὸ αἲ καταθύμια. ὠτὸ τοῦ Φύω, 
"θυμός" αφ οὗ ἀποθύμιος, ἐχθρᾶν προσάντης τύχη. 
᾽Αποτομή., ἀκόντιον μβιρὸν, ἀποτετμημένον ἀπὸ τοῦ ῄτε- 
λείου, καὶ συνηρωοσµέγον εἰς μέγεδος αμκρόν. 

Αποστκδόν] ἐν ιών ἀντὶ τοῦ ἀφεστως καὶ πόῤῥωδεν 
ἐν διαστήμωκτος. 

"Αποια] οἱ μὲν, ἐν τοῦ Φόνος, ἄφονου" πλεονασμῷ, 
άφοος καὶ ἄποινος, οἱ δὲ, ἐν τοῦ ποιὴ ἡ τιμωρία" 
} ἐκ τοῦ Φονὴ, ὁ σηµαίνει τὸν τόπον τών ἄναιρουμέ- 
ων» -- ἐν ἀργαλέγσι Φονῆσι: --- Φόγος Φονή:. πλεο- 
νασμῷ τοῦ. ῃ Φφοινή" κοὶ τροπή. τοῦ δασέος εἰς ψΙλὸν, 
ποινή» ἄποινου. άποβα δὲ, τὸ "ὑπὲρ Φόνου διδόωενα 
λύτρα, το ὑπεδαι ούμενα ον Φοινικοῦ ἐγκλήματος. 


λέγετεί καὶ ῥῥωα δυτέρας, συζυγίας. ἄποινῶ απονάς, 3ο 


τουτέστι τὸ χρήματα εἰετράττομαε, οἷον ἅ ἄποινα λααβά- 
νω” καὶ ἀποινεῖσθαι, αφιερεῖσὃωα, ἡ τὸ χρηματίεσθαι. 
᾽Απούρας] ἔστιω αὐρῶ τὸ ἀπολανων πρώτης συςυγίας τῶν 
περισπωµένων" οἴονν--, ἵνα πάντες ἐπαύρωνταε βασι- 
λήσο: τσ ὁ μέλλωνν αὐρήσω” ὁ “ἄόριστος» Ἰὔρησα” ἡ -µε- 
το ’ ὁ αὐρήσας" καὶ συγκαπῥ, πα) συνθέσει 
τροπ]., ἀπούρας. ἐπηόρησα ὃν ««δδς καὶ συγκο- 

κ ἐπηδρα" τροπῇ τῆς ἐπὶ εἰς ἀπὸ απγυρα" καὶ τοῦ 
Ἰ εἶσα, απαῦρα" ο) µετοχὴ) 
α εἷρθ ἀπούρας. καὶ τὸ μετέχει" ἠγουν, --- ἁλὼν γὰρ 
ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας: - τὴν απόλαυσίν μου αφε- 
λόμενος καὶ λαβὼν κατέχεις. οἱ δὲν ἀπὸ μεταφοράς 
τῶν. ἀποσπώντων τοὺς ὅρους τιόᾳ' "ἀπουρήσας, καὶ 


συγακοπῦ. απούρας. .ς ν 
πράσα ν ἢ ἐπίῤῥημα ὁ δεῖ ἄκούευ, τουτέστῳ, άνευ πρα- 
σεως᾽ Φηλυκῶς, ἀπὸ τοῦ ἀπρίατος καν απριάτγ. πριῶν 


πριασω» πεπρίακα ᾿ πεπρίαµαι» ποτρίατοα 9 πριατὸς, 


αἀπαύρας" κα τροπῇ τοῦ 4ο 


πα) ἀπρίατος µετα τοῦ στερητικοῦ α. πριῶ οὖν, πρόηαι᾿ δο 


ἐξ οὗ καλν πριῶ ἁθἱ» Φησὶν ὁ κὠμφδὸς, σελαχιον. 
᾿Απρὶξ.. τὸ ἰσχυρῶς κρατεῖν, ὅλγ δυνάμει. ασφαλώς,” 
προοπεφυκότώς, κατόχώς, Κύπριοι δὲ, Ὑένος τ) οπάν- 
ης. ἔστι πως. πρίσω, καὶ Δωρικῶς πρίξω, αποβολῇ 
τού ω, πρίζ" καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α» απρίζ" του- 
τέστιν ἰσχυρῶς κρατῶν καὶ ἀναποσπάστως, ὥστε σ] 


πρίζεσθαι απδὲ ἀποσχίεσθαι τοῦ κρατοῦντος τὸ κρα- ιὸ 


τούκενο», ] τοῦ κρατουµέγου τὸ κρατοῦν. 

᾽Απροτμαστος», ἄψαυστος, ἄθριτου. ἡ μὴ ἐπιςητηθ εὔτα 
γυνή, αλλ’ ἄθμιτος διαµείνασα”. Αλλ’ ἔωεν᾽ ἁπροτίμα- 
στου ἐνὶ μεγαροις: ῃ παροὲ τὸ µαίω τὸ ὁτῶ», καὶ μὴ 
ἐπιςητουμένη πρὸς μέξιν. ἡ παρα. τὸ µαστεύω τὸ οτῶν- 
ὅδεν καὶ µαστός' καὶ Φώφη ἐπιλαβόμενος, 
ἄψάμενοο. 

Απρόσιτος] ἔστιν εἶμι τὸ πορεύομαι" ὥσορ ἐπὶ μὲν τοῖς 


ἀληκοῖον δι τῆς ει διφόγγου" ἐν δὲ τοῖς πληθυντικοῖς 1ο 


καν ὀν]κοῖς, διὰ τοῦ |. τὸ δυὶκὸν, ἴτον' τὸ τπ - 
κὸν. Ἰμεν " τὸ δεύτερον» ἴτεὶ καὶ ἐξ αὐτοῦ. πρι καὶ 
πρυσιτός, πρὸς ὃν τις εὐχερῶς πορεύετιω" καὶ μετὰ τοῦ 
στερητικοῦ ἄλφα, ἀπρόσιτο, πρὸς ὅν τις πορευθῆναι 
οὐ δύναται. 

᾿Απροσεξήκ, ῥαδυμία" παρὰ τὸ μὴ προσέχει». 

᾽Απροτίοπτα, χρύφαν λάθρα ἆπο τοῦ ὅπτω, 

Απριάτην] πρήριι᾿ τὸ παδγννν, πρίκµιω" τὸ ἐπιῤῥημα, 
ἀπριάθην κα) τροπ/ τοῦ ἃ εἰς τν απριάτ 

΄Ἄπτοτ, ῥῆμα”" καὶ συντάσσεται μετα γενικής” ἐπειδὴ η 


ἐκ τῶν αἰσφήσεων γινοµένη ἀνέργεία, Ύενικῇ συντάσσε- 30 





ΑΠ 


ται” ἀκούω σου, γεύοµαί σου: --- πλὴν της ὁράσεωον 
ὁρῶ σε, βλέπω σε: ---- δι τί; ἐπειδ αἱ μὲν ἄλλαι αἰ- 
σ9Ίτεις κατὰ εἰοδοχ)ὴ» ἐνεργοῦσιν" αὕτη δὲ μόνη, κατὰ 
ἐππομπήν καὶ ὡς δήλλαξε πρὸς τας ἄλλας κατὰ τὸ 
σηααινόµενον, δηήλλκζε καὶ κατὰ τὴν σύνταξιν. 
πτερος]. --τῇ  ὁ- ἅπτερος ἄπλετο μῦθου:--- ταχὺς 
πρὸς τὸ πεισθηνας, καὶ ἠσόπτερος. φνὲρ α στέρήσις 
δηλοῦ ναὶ τὸ ὅμοιον, καὶ το ἶσον" οἷον, ἀτάλαντος, 
ἄλοχου. ὄνιοι δὲ, ου παραπτας, αλλ᾽ ἔμμονος. ἔνιοι ὁὲ, 
δο ἅπτερον τὸ ἠδύ, ἄσμενονν ὀρφόν. 

Απτέρα, πόλις Κρήτης" ὅτι αἱ Σε, ερῇνες ποτὲ πρὸς τας 
Μούσας εἰς ἔριν ἐλθοῦσαι, κα) ἠττηθεῖσωι, ἐκεῖῦ τὰ πτε- 
ρα απόβαλον. 

Αττερέως., παρ) Ἡσιόδῳ, ὤεπερ τὸ ἀψοφέως" σηκιαίνει 
τὸ. [κἱφνιδίως.] ἔστιν απωτόρω, ἁπτέρω. οὕτως Ἡρωόια- 
»ός. ἔστι ταχέως», ἑτούμωον αφροντίστως' οἱ δὲ, ἄπρο- 
όμως, ἐλαφρῶς» ἠδέως ἔγιοι δὲ, ἠμελημένως. 

53 Απτήν, τὴν, αηδέτω πτάσαν. παρὰ το πέτω πέτην, παὺ 
͵ πτὴν, καὶ απτήν ' καὶ απτῆνεον ἅπτεροι, οἱ μὴ ἵπτα- 
4ο σθαι δυνάμενοιν αρεροί. Ἰλιαάδος οταν απτῆσι, [ 

Απτοετὴς. } ὁ ἁπτόμενος διὰ λόγων, ᾖ ἀπτόήτου ὁ μὴ 
πτοούμενος ἐν τοῖς λόγοις, ὁ ρασύλογος καὶ ὑβριστής. 

Απτοεπές. τινὲς ἀχσύνουσι" καὶ ΄Ἠρη ἁπτοεπής, ὣς κα- 
Φαπτομένη τοῖς ἔπεσμ' ἐμφαντριώτερον δὲ τὸ ψιλοῦν' 
ἅμπτον γάρ "ἐστι τὸ δειωόν' ὥστε εἶναι δεµαεπέο ἢ 
ἁπτόητε ἐν τῷ λέγειν, ρασεῖαν καολόγε, 

΄Απυστος, ἀνήκουστος' απ τοῦ πεύθω, πενστὸς, 
ἄπυστος. 

6ο ᾽Απυνδάκωτος. οὗ τραπέὀῃς κύλιξ απύ. ’}μενος. 

᾽Απύρους τρίποδας, ἀνεπετηδείους πρὸς πυρὸς, χρῆσιν, ἆλ- 
λα κόσμόυ χάριν τιδεµένους ἐν οἴκῳ, 

᾽Απϕὺς, ὁ πατήρ, εἴρηται ὑποκοριστικῶς. ἀπὸ τοῦ πάππα, 
ὁ σηµαήει τὸν πατέρα, ἀφαιρέσει τοῦ καταρχὰο τν 

"ἅππα, αππῦς' καὶ τροπῇ τοῦ π εἰς Φ, απφῦς, ὡς 
Διονῦς ὁ. Ἀιονυσοο. 9 

᾽Απώμοτον, ὃ ὤν τιο. απομόσειε γεγογέναι, ᾖ μὴ γενέ- 
σθαι ἔνιοι ἀνέλτιστο». Διογένης, 

ον Απώνατο, ὠφελήθη” ἀπὸ τοῦ ὄνηωι - ὀνήσω, ὦνήσα 
ὠνησάμην., ὠνάμην ὦνω ὤγατο, καὶ ἀπώνατο. 


το Α ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΕΡ. 


Ἂρα, σύνάρομος, συλλογιστικὸς. ὁ αρ ἐκ τοῦ ρα γέγονε 
κατα αποβολή», του τέλους ἤ ὁ ῥα ἐκ τοῦ ἄρα κατο 
ἀποβολην τῆς ἀρχής» ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι τοῦτο Ῥέμα, καὶ 

εποῦτο. ὁ Ὕδρ αρ σύνόεσμος, ουκ. ἔστι, ἐκ τοῦ ῥᾳ. ὁ γὰρ 
. ἐγκλιτικός ἐστι, καὶ ὑποτακτμκόρ" ὁ δὲ αρ, οὐκ 
ἔστιν ἐγκλιτικόο. ζὔτει εἰς τας ὀαφοράς, 

Άρα, ἡ εὐχή”, παρα, τὸ αἴρεμ τς χεῖρας ευχομένουο 7 
παρα τὸ αρύειν. ὅπερ ἐπὶ τὸ καλεῦσαι ἔταττον καὶ 
μάλιστα Συρακούσιοι; ᾿Αρύετ' ὧν Φύςεν: - στ 


καὶ 


χο 


στο 


3, 


ἀντὶ. ασ” 


ἐπικαλεῖσδαι καὶ ἐφέλκεσδαι. αρύω» αρα. 7 παρὰ τὸ 
ἄρεος, βλαπτικοῦ ἄντος, αρ | βλεβη" καὶ | αροεῖαν βίαια, 
ο δεναν χαλεπαν ἀὀδυνηρά σηµοώνε, καὶ τὰ ευκταῖὰ. 
᾿ραιός] ῥαᾳίω τὸ ΦΔείρω, γώεται ῥαιός" καὶ πλεονασμῷ 
τοῦ α. "αραιό 5 µετελ. Φούσης τῆς ὁασείας τοῦ ρ εἰς τὸ α) 
ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ ῥέων ἔρέω. οὕτως Ἡρωδιανὸς ἐν τῷ 
χαθολου. 
᾿Αραιὴν, ασθονη, αδύνατον" ἔστιν ὅτε σημαίνει καὶ λεπτή»: 
παρα τὸ ῥχέω , μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ α». αραιή. ᾗ βλα- 
βερὰν» ἡ μακρὰν, ἡ εὐκτίαν, 
Αρωιτοσκῶης » κατα συγκοπὴν, ΄Αραιτασιοείθης» ὡς αἱοε(- 
9ης σιείδης,. συγκοπῇ τοῦ ο. 


2ο 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΓΑ. 


123 


Δ Ρ 


᾿Αραιότερος, βαρύτερος" αραιὸο, ἀτυχυ]ον ὤθλιος. 

΄Αραβος, μτύπος κυρίως, } ἐν άρει β βοή, ἀράβοορ, καὶ ἄρα- 
βοο. ἦ κυρίως» } ἐν ὃ δρει, βοή, δραβος, καὶ ἄραί 8ος” Ἔκυ- 
βίως ἡ ἐπὶ την, ἔραν βοή, ἔραβος καὶ ἄραβος" ἐξ οὗ τὸ Ζο 
αραβω " πα) αράβησεν, ἤχήσεν, ἐψόφησεν ' καταχρή- 
στικὠς δὲ, καὶ ἐπὶ τοῦ σιδήρου, παρα το . ἄρεα, καὶ τὸ βοή. 

᾿Αράσσω, τὸ ἀποτέμνω" παρὰ τὸ άρηο ὁ σίδηρος. κυρίως 
γὰρ αράσσει», τὸ διὰ σιδήρου τέμνει» -- ἀπὸ δὲ τρν- 
Φάλειαν ἄραξεν . } παρα τὸ ῥῷ τὸ Φθείρω, ῥάσσω. 

᾿Αραιὰς, τὼς «βλαπτριὰο ν]αρ" παρα το ῥωίσσει», ὅ ἐστι 
Φφείρε" ὅφεν καὶ ψιλοῦται, ἴν ᾗ τὰς στρατιωτικὰς, 
πα) οὐ Φορτίδαο. 

᾿Αραξης, ποταµόρ: παρὰ τὸ αράσσειν' ὅτι ἀπὸ τοῦ Καν- 
κάσου παταῤῥήγνυται, πο αρρέθς βοτάνη τὶς. 49ο 

ραρ, ποταμὸς της Κελτικῇο, ἀπὸ τοῦ ἀρ]ρέναι τῷ Ῥο- 
ὁκνῷ ποταμῷ. 

Ἄραρυ, ας] ἔστι ῥ]ων ἄρων τὸ ἁρμόῳ ὁ μέλλων» αρώ" 

ὁ µέσος παρακείµενουν Ἴρα. ἔστι καὶ περισπώµενον : ἀρῶ" 
αφ οὗ ὁ μέλλων» αρέσω. τούτου ὁ παρωκε/αεγος, ρμα 
ὁ µέσος» ρα” καὶ κατοὶ ἄναδιπλασιασμὸ» ᾿Αττικὸ». 
ἄρηρα ἡ βετοχὴ» ἀρηρώο" καὶ τροπῇ Δωρικῇ. τοῦ η εἰς 
α» γέεται Ὁ µέσος ἄραρα ᾗ µετοχ}. αραρῶον αρορό- 
τος, ὡς γεγραφότου" αἱ εἰ οϱ μετοχαὶ, εἰ μὴ κατοὶ 
πα» 9ος ὧσι, ορ τοῦ ο μικροῦ κλίνονται' καὶ τὸ Όγλυ- 5ο 
κὸν, ἁραρυίας, τοὺς ἠρμοσμένας. 
᾿Αραριημέγος]. ἔστιν ὄνομα παρὰ τῷ ποιητῇ. ἄρειή' ἀφ' 
οὗ ῥημα ἀρειῶ τούτου 6 παθητικὸς παραπείµεγος» 
ἠρεημαι Ἶ μετοχὴ, ἠρεμγμένοο παὶ κατα αλολα- 
σιασμογ, ἄραρεμ]μέγου καὶ κατὰ συστολὴν, αἀραριήμέ- 
νος. ταῦτα Ἡρωδιωνός" οὕτω Ζηνόδοτος. 

ΑἈρκχνής, παροὲ τὸ αναῤῥιχάσθαι: "] παρὰ 
ἴχνη, ἔχειν, απὸ τῆς τὼν ποδῶν αραιότητος. 
--- ἄδραιπότητος αράχνης: --- αρσενικὼς λέγεται τὸ ζῶ- 
οὗ αραχ»ή δὲ, τὸ λεπτοτατον ὕφασμα τοῦ αράχγου᾽ 
ᾗ παρὰ τὸ εἰς τὸν αέρα αἴρειν τα Ἰχνη. 

Αραχνια, τὰ ὑφασματα της αράχνης παρὰ τὴν άραιό- 
τητα, ὄ ἐστι λεπτότητα" έραμὸν γὰρ τὸ λεπτόν. ἡ πα- 
ρά τὸ ἀράσσω ἄραεχγιον » ος δέμω δέμνιον, παίζω παί- 
Ὕνεον" 7 γουν τὸ εὔσχιστον" Ἰ το ἐνηρμοσμένον. χνοῦς 
γὰρ ἐστὶν ὁ ἐγ]ρμοσμένος κ.ιὶ ἐνυφαγδείς. 

᾿Αρβήηλον, σµιλίον σκυτ!κον περιφερές. ἔστι δὲ καὶ ὕπλον. το 

᾽Αρβύλή] Ενριπίδης ᾽ Ανταῖσι» ἀρβύλησιν ἁρμόσας πόδα : 
Ε λέγει δὲ πολ παρωγύκως Θεόκριτου » Πάσα λ/φος 
πταίουσα ποτ᾽ αἀρβυλίδεσσι Φε(δει. -- παρὰ τὸ ἁρμόςε- 
σαι τοῖς ποσὶν, ἁρμύλη . καὶ αρβύλη. ἔστι δὲ εἶδος 
ὑποόήματος περισσῶο εἰργασμένον. 

Αργαλέος, Χαλεπός οἶμαι πτερὰ τὸν ἄρην τὸν πόλεμονν 
αραλέος" καὶ πλεονασμῷ τοῦ γ, αργαλέος. ὴ παρὰ τὸ 
ἄλγος» ὁ λ. λύπας καὶ κακὼ ἐμποιῶ» μετα θέσει τοῦ λ 
εἰς ϱ» ὁµοίως τῷ ὑδρηλοί" ὠδρηρο) γὰρ ἦν τὸ ἀναλογώ- 20 
τερο»᾽ σιγήρὸςν σιγηλός" ὑψηρὸς, ὑψηλός, ὁ ες ὄψος 

:ρμένος, παράγονται, τα τοιαύτα ὀγόματα απὸ τριῶ» 
μερῶν τοῦ λόγου, ἀπὸ ὀγόματου, ἀπὸ ῥήματος, καὶ 
απὸ ἐπιῤῥηματος, ῥίαφα, ῥιμφαλέος. «ἴτει εἰς τὸ Δει- 
μαλέος. 


ν ᾽ Ν 
το αρχ 


᾽Αργανδων] οἷον, Δαφ' ᾿Αργανδώνειον ὅ «ὄρος προχοᾶο το 


Κίοιο: --- τινὲς δὲ ᾽αργανώνην αὐτὴν Φασή. Ἐνφο- 
ρίων δὲ καὶ Φιλίας Αργονώνιον λέγουσι θιῶ του 
οἷον, Ἀφθιςόν µοι κγώσσοντι παρ' ᾿ΑἈργανθώνιον αἶπος: 
-- Σεμωνάθ. ς δὲ ποταμὸν Φησίν' οἷον, Ἰυσια πύομτα 5ο 
παρα ῥόον ς«Αργαν)ώνης. 

᾿Αργαφ/πε] οἷον, Ἀιψόμεναι πρήγαιο ἔδρα -:ον ᾿Αργαφήης, 
τωὲς δὲ δα τοῦ ε, απὸ Γεργάφου τοῦ Ποσειδῶνος. τὸ 


Ἡσς, όσα, 1ὅδ 


τοῦ Α Ρ 

δὲ ἐντελὲς ἐν τῷ Ἑριῇ κρήνη Γαργαφήο: --- ὁ Παρ- 
η Αα ε κ Σ΄ 

µένιος, ἄνευ τοῦ γ. ἡ ἡ ἔλλειψις ἀπὸ ἱστορίας. 

Αργεμον, τὸ κατα τάθος Ὑενόμονον λεύκωμα ἐν τῷ 
ὀφδαλμῷ' παρὰ τὸ ἀργὸν τὸ λευκέν. καὶ αργεμώνη 
βοτανη. 

᾿Αργεννὸς, ὁ λευκές, παρὰ τὸ ἀργὸς, γίνεται ἀργεινὸς, 
ὡς ἐρατὸς ἐρατεινέο' καὶ ἀργεννὸς, ὀνδείᾳ μὲν τοῦ ! 
πλεονασμῷ δὲ τοῦ ν. ἀπὸ τοῦ αἀργεννὸς, τὸ ογλυκὸν 
ἀργεννή. πᾶν τοίνυν εἰς ος μετὰ συμφώνου: --- ἐκ τοῦ 
ἀργὸς, ὃ σηµαίνει τὸν καθαρὸν, αργεινός, ὧς ἔλεος 
ἐλεεινός. καὶ ἔδος ἐστὶ τῇ τῶν ᾿Ῥηγίνων διαλέκτῳ, τὸν 
τρέπειν εἰς ν. τὸ γὰρ σπείδω σπένδω λέγουσι, καὶ τὸ 
ἐνδοῖ ἔνδον" καὶ τὸ ἐρεβεινὸς, ἀπὸ τοῦ ἔρεβος, ἐρεβεν- 
νός" οὕτως ἀργεινὸς ἀργεννόφ, οἱ δὲ Σικολοὶ τὸ ἐναντίον" 
τὸ μὲν γὰρ σπένδω, σπείδω λέγουσι" καὶ τὸ οὐμέντον, 
οὐμέντοι. Αὐτίκα ὁ) ἀργεννῇσι καλυψαµένη ὀθόνφσι: --- 
σημαίνει λαμπραῖς, λευκαῖς. 

᾿Αργός] παρὰ τὸ ἀρκῶ, ἄρκος, καὶ ἀργὸο ὁ ταχὺς, ὁ 
ἐπαρκεῖν τοῖς ποσ) δυνάμενοο" καὶ γὰρ ποδάρκεις τοὺς 
ταχεῖς λέγομεν. καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ λευκοῦ 
λκοῦ. κα) γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ λαμπρὼ καὶ λευκὰ πάντα 
οὕτω καλοῦσι' παρὰ τὸ τάχιον τοὺς ἑρῶντας ὁρᾶσθαι 
ποιεῖν. παρα τὰ ἄλλα οὕτως ἐγὼ τοῦτο καὶ µόνον. καὶ 
κύνας ἀργοὺς, τιὲς τοὺς λευκούς. 

ι26 Αργος, ἐκ τοῦ αργὸς, αρσενικῶς. 

᾿Αργὸς, σημαίνει δύο" τὸν λευκὸν, ὡς τὸ, Αἰετὸς ἀργὴν 


4ο 


πο 


χῖνε Φέρων: -- καὶ τὸν ταχύν, ὡς τὸ,--- ἅμα τῷ Ὑ9 
δύω κύνες ἀργοὶ ἔποντο. 

Αργος, σηµαίνει ὅ'' ἐπὶ μὲν τῆς Πελοποννήσου, Πολλῆτι 
νήσοισιν καὶ "Αργεῖ παντ) ἀνάσσειν: --- ἐπὶ δὲ τῆς πό- 
λεας τῆς ἐν Πελοποννήσῳ, Οἱ Αργος εἶχον Τήρυνδά 
τε τειχιόεσσαν: -- ἐπὶ δὲ τῆς Ὢαλάσσης, Νῦν αὖ τοὺς 
ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Αργος ἔναιον: --- ὀνομαςει δὲ καὶ 
τὸν Ὀδυσσέως κύνα" Ἂν δὲ κύων κεφαλήν τε καὶ οὔκ- 
τα καίαενος ἔσχεν, Αργος Όδυσσπος. 

"Αργεῖ] ἀπὸ τινὸς Άργου ἐν Πελοποννήσῳ κατοικήσαντος. 

στέον δὲ ὅτι αὗται αἱ δοτικαὶ, ἐὰν μὲν ἔχωσιν ἐπι- 
Φερόμενον σύµφωνον, διαιροῦνται, Διομήθεί Παλλας 
᾽Αθήνη: -- εἰ δὲ Φωνεν, οὐ διαιροῦνται, Σῷ «}άρσει 
στ ἐμὸν δολιχόν: -- ἂν μὴ κωλύφ µέτρον, ὧρ τὸ, χα 
ριΌμένη πόσεῖ ᾧ: --- τινὰ δὲ καὶ χωρὶς µεταπαρήλλα- 
αν, οἷον. -- ἠδέί οἵνῳ. 

᾿Αργὸς, ὁ νωθρὸς καὶ ὀυσκίνήτος, μᾶλλον δὲ ἀνεγέργητος᾽ 
παρὰ τὸ ἄθργός τις εἶναι" ἡ βοηΦείας ὀεόμενος, παρὰ 
τὸ ἀρήγω τὸ βοηθῶ. εἰ δὲ σηµαίνει τὸν καδαρὸν καὶ 
λευκὸν, Ἰήνεται παρὰ τὸ ἄὴρ ἄεργὸο, ὁ ἀργός. διειδὴς 
γὰρ ὁ ἄλρ καὶ διαφανὴς καὶ ὀίοσµος, ὧτε λεπτοµερέ- 
στατος ὤν. 

᾽Αργέστης] τὸ κύριον βαρύνεται οἷον, ᾿Αργέσταο παρ ἆσ- 
σον ἐπιπνείοντος ἔβησαν: --- ὀγλοῖ τὸν ἁπηλιώτην ἄνθ- 
μον” ᾿Απολλώνιος ὁ τὰ ᾿Αργοναύτικά. τὸ δὲ ἀπιδοτικὸν 
τοῦ νότου, ὀξύνεται, ἄργεστ ς, ας, --- ἀργεστάο νό- 
τοιο: --- ονν τοῦ λευκοῦ. Ἰ η λος Φυτοῦ, ἐξ οὗ κα ναῦς 
κατασκευάζεται. μ 

Αργώ» ἡ ναῦς' ἀφ' οὗ ᾿Αργοναῦται. εἴρηται ἔτι "Άργος 
αὐτὴν κατεσκεύασεν ἢ ὅτι ἐν "Αργει τῇ πέλει κατα- 
σκευάσθη, ὡς Ἡγήσιππος ἱστορικός. ἢ ὅτι ταχεῖα ἦν' 
ἀργὸν γὰρ καὶ τὸ ταχύ’ ἔνδα καὶ λήἈαργος, ὁ τῇ λή- 
9/ ταχύς. πρώτην δ᾽ αὐτὴν ναυπηγηἦναι Φασήν. 

Αργείων] ἔστιν ὄρους ὄνομα τῆς Μεσηνίας" ἔχει δὲ τὸ γι 
ΦίῷΦογγον, ἀπὸ τοῦ ᾿Αργεῖος. τὰ γὰρ εἰς αν οὐ Φαί- 
νεται τῇ ο διΦΦόγγψ παραλήγεσθαι, παιάν, οτι- 
δακιάν. 


1ο 


πο 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ, 


Α Ῥ αλ 

᾽Αργὴς] ὥεπερ παρὰ τὸ ἡμήμμω γυμνήςν ,τρανὲς 49 
τρανὴο, ποτὸς ποτὴη, ὁμε ἑμαλής' οὕτως οὖν καὶ 
ἀργὸς αργής, ὁ λευκὸς ἡ λαμπρές. κλίναται ἀργῆτο". 
Βὴ ὁὲ κατασχοµένη ἑκνῷ ἀργῆτι Φκεμῷ: --- ἡ αἰτια- 
τικὴ, ἄργήτα" καὶ κατὰ μεταβολὴν καὶ συστολὴν, --- 
Λνκκογος ἀργέτα ὀημόν: --- καὶ πάλι», --- ἀργέτι ὀημῷ, 
τῷ λευκῷ λίπει. 

᾿Αργειφόντης, ἐπίδετον Ἕρμου" } ὅτι ἀργός ἐστι Φόνου, 
τουτέστι κα αρός" ὁ αὐτὸς γάρ ἐστι τῷ λόγῳ. ἢ ὁ ἐν 
ἌΆργει πρῶτον πεφηνώς" ὁ γὰρ Ἑραῆς, πρῶτον ἐν τῷ 
Άργει ἐφώνη. ἡ ὁ ἐναργεῖς τὰς Φαντασίας ποιῶν  ἐπά- 
νω γὰρ (ὥς Φασι) τῶν ὀνείρων ἐστὶν ὁ Ἑρωῆς, Ἰ ἐπειδὴ 
τὸν Άργον ἐφόνευσα λΦῳ βαλων, κολευσθεὶς παρὰ 
τοῦ Διὸς κλέψαι τὴν Ἰω βοῦν γενοµένην ἐφύλασσε δὲ 
αὐτὴν ὁ Άργος, βουλήσει Ἡρας, ἔχων ἐν ὅλῳ τῷ σώ- 
µατι αὐτοῦ ὀφθαλμούς. ὥσπερ δὲ ἀπὸ τοῦ ἁλοτρίβανον 
γίνεται ἄλετρίβανον τροπῇ τοῦ ο εἰς 6, οὕτω καὶ ἀπὸ 
τοῦ ἀργοφόντης γίνεται αργεφόντης" καὶ πλεονασμᾷ 
τοῦ εν αργθιφόντης. Δίδυμος δὲ διὰ τοῦ ι γράφει" λέ 3 
γε, Ύὰρ, ὥσπερ ἀπὸ τοῦ Αρι ἐπιτατικοῦ γίνεται ἁρι- 
δείκετος, οὕτω τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ απὸ τοῦ απι Ὑίνθ- 
ται αριφόντης ' καὶ πλεονασμῷ τοῦ γ. ἀργιφόντης. 

Ἰργιόδους, ὁ µαγαλόδους" πολλὴ δὲ ἡ χρῆσις τῆς λά- 
ἔεως. παρὰ τὸ αρι ἐπιτατικὸν καὶ τὸ ὁφοὺρ, γίνεται 
ἀριόδαυς, ὡς αρίλος᾽ καὶ πλαονασμῷ τοῦ γ, αργιό- 
ὀουςν ὡς ἄνοια ἄγνοια, καὶ ῥαῖα γραῖα. δἱ γὰρ παρὰ 
τὸ αργὸς, ἀργόδους ἦν ἄν. οὕτω Τρύφων ἐν τῷ περὶ 
σχ]ωαάταν. 

"Αργιλος, ἔστι καὶ λευκὴ γη. 

᾿Αργενοῦσαι, ἀργιλώδεις. οἰσὶ δὲ αἱ τοιαῦται εἰς καρπῶν 
ἀγέσεις Φαῦλαι, καὶ ὥς ἐπὶ τὸ πλεῖστον µηλόβοτοι, κα- 

ώ Φάπερ ἡ Σκύρος, καὶ αἱ λεγόµεναι ᾿Αργινοῦσαι. 1 

"Αργμα, ἡ απαρχή. παρὰ τὸ ἄρχω, ἄργμα, ὡς παρὰ τὸ 
ηρμαι, ἅρμα᾽ γέγραμμαι, γράμμα. 

κ ᾿Αργόλαι» εἶος ὄφεων, οὓς ἤνεγκε ὁ Μακεδὼν ᾽Αλέξαν- 
ὃρος ἐκ τοῦ ΄Αργους τοῦ Πελασγικοῦ οἷς ᾿Αλεξάνδρειαν" 
καὶ δια τοῦτο ἀργόλαί λέγονται. 

᾿Αργυρόπεςε, λαμπροὺς πόδας ἔχουσα, βασιλική. πόζς 
γὰρ ὁ πούς. 

᾿Αργυρογνώμονα, λέγουσι τὸν καταλλάκτην. 

᾿Αργύριον» ἐκ τοῦ ἄργυρος' τοῦτο παρὰ τὸ ἀργὸν τὸ λε». 
κόν᾽ ἔφεν οἱ ποηταὶ τὰ λαμπρὰ καὶ λευκὰ οὕτω κα- 
λοῦσιν, ἄργυφα μ]λα. 

᾿Αργυρόγλον, τὸ αργυροῦς ἥλους ἔχον ἐκ τοῦ ἀργυροῦς 
τοῦ κτητικοῦ, καὶ τοῦ ἦλος. ᾿στέον ὅτι πᾶν νόμισμα, 
εἴτ ἐν χαλκῷ, οἴτ' ἐν αργύρῳ, αἴτ' ἐν χρυσῷ, εἰώδα- 
σιν ἀργύριον καλεῖν καὶ οἱ μὲν ῥήτορες, ὀνικῶς" οἱ δὲ 3ο 
κωμικοὶ, ἀργύρια, πληθυντικῶς. 

᾿Αργύφεον] ἄργυφον πἀαράγωγον ἀπὸ τοῦ ἀργέν. ὁ δὲ 
Ἡρωδιανὸς ἐν τῷ περὶ σχημάτων, λέγαι, ὅτι Ὑήνονταί 
τινες συνθέσδις καὶ ἀπὸ αόνου ῥήματος᾽ οἷον, ἀπὸ τοῦ 
βῶ κάραβος' καὶ ἀπὸ τοῦ Φδῶ τὸ θγλαζω, Αἴγισδος. 
καὶ ἀπὸ τοῦ ἀργῶ οὖν τοῦ σηµαίνοντος τὸ Φκήνα, ἄρ- 

γυφος: καὶ πλεονασμῷ τοῦ ε, ἀργύφεος' οὖν, ᾿Ααφ) 
δὲ ἀργύφεον Φάρος μέγα ὄννυτο: -- Των δὲ καὶ ἁργύ- 
Φεον πλῆτο σπέος: --- σηµαίνει δὲ τὸ µέγα σπήλαιο», 
ἡ λααπρόν. ᾿Αργυφόῃ ἐσθῆτι, Ἡσίοδος. 

᾿Αρδμός] Ἐν ποταμῷ, ὅδι τ' ἀρθμὸς ἔγν πάντεσσι βοτοῖ- 
σιν: ---ὁ ποτισµές. παρὰ τὸ αρδῶ περισπάµενον. οἱ 
γὰρ ἦν ἀπὸ βαρυτόνου, ἄρθμος ἂν ἦν. 

᾿Αρδηθμὸς, ὁ ποτισµός. Ν/κανόρος, ἔνθα, ᾿Ηὸ καὶ αρ- 
δηΦμοῖο μεσγμβρινὸν' αίξαντες. 

"Αρόην, ἐπίῤῥημα σηµαίνει τὸ ὁμοῦ" παρὰ τὸ αἴρων τὸ 





2ο 


18 


1ο 


320 


5ο 


4ο ᾿Αρεστός] οὐκ απὸ τοῦ ἀρέσκω " 


125 


ΑΡ 


ἐπαίρω" ] παρα τὸ ἄρω τὸ ἁρμόζω, ἄρβην. τὸ γὰρ ἐν 
τῷ ἅμα Ὑινόμονον, ἄριοςόντως γίνεται. 


"Αρόςς, ἡ αν τοῦ βέλους. η Καλλήναχος» - αλλ’ ἀπὸ τό- 


ξου Αὐτὸς ὁ τοξευτὴς ἄρὸιν ἔχων ἑτέραν: --- εἴρηται 
παρὰ τὸ ἄρω τὸ αρκόςω" ρααίν ἔρται, ἄρτης" ἔνδα 
πυλάρτης. καὶ ὥσπερ παρα τὸ προφήτης γένεται παρά- 
γωγον προφῆτις, οὕτω καὶ ἄρτης ἄρτις καὶ ρόις οὕτως 
Ἐπαφρόδιτος. ὤἴτει εἰς τὸ ἁρμαριον, καὶ ἀργυρίδιον, 
καὶ ἄρδιττος. 


᾿Αργυρότοξεςν τουτέστιν ὁ λαμπρὸν τόξον ἔχων᾿ ἐν τοῦ 


᾿ἀργὸν τὸ κα δαρὸν ἡ λευκόνὶ τοῦτο παρὰ τὲ ἀγλαός 
τοῦτο παρα τὸ αὔἴγλην αἰγλαόν" αποβολῇ τοῦ α, καὶ 
αδτα θέσει, «λγόν᾿ καὶ τροπῇ τοῦ λ, ἀργόν. 


βρεω] Ἰλιάδος σ, -- ἐμεῖο δὲ όμσεν ᾿Αρεω ἄλκτῆρα γε- 


νέσθαι: -. οὕτως Ἀρίσταρχος. καὶ ἔστιν ἀπὸ εὖΦεἶας 
της Ἀρεως, τοῦ Ἔριω, ὡς Πεέρεως, Πείρεω υἱόο: ---- 
ἔστι δὲ τὸ λογόμενον οὕτως ᾿ ἐμοῦ δὲ ἐδέησεν αλ θξητῆ- 
ρα γενέσθαι τοῦ  Άρεω, τουτέστιν ἀποτρεπτικόν, πωλυ- 
τὴν ἡ βοηὸν τοῦ πολέμου. οἱ δὲ, αρης αλκτῆρα, βλά- 
βη: αι κακώσεως χωλυτήν. τὸ δὲ ὀῆσε, δισύλλαβον, 
ἀπὸ τοῦ ἐδέησε κατὰ συγκοπήν" ὔγουν Χρείαν μοῦ τῆς 
βλάβης βοδὸν γενέσ-λα,. Πκρωεγίσκος οὖν βαρύνει τὸ 
"ἔθησεν ἀπὸ τοῦ ὀΐδω οὕτω δὲ ὁ πόλεμος τὴν ἐωὴν ἄφε- 
λέμενος πανοπλίαν ἔδησεν, ἐνεπέδισά κου τὴν Εξοδον, 
ὥστε ἀἁλκτῆρά µε εγέσ-αι Πατρόκλου, ὕ ἐστι βοή- 
..Φόν, Πτολεμαῖος δὲ ὁ ᾿Ασκαλωγίτης περιττὸν τὸ ἔθησε 
᾿ Φησίν. 
Αρὴ, σηµαήει δύο 
Ὑέροντος : - καὶ τὴν βλάβην, -- 
ἄλκτῆρα σι 
Αρέδουσα, ] πηγή” παρα τὸ ἄρδω τὸ ποτίζω, ἄρσω" ὦν 
{ ἡ ποτή Όυσα ἄρδην πάσας τας κρήνας καὶ τοὺς πο- 
ταμούς. 
"Αρπνιαι΄ 


τὴν ευχὴν, ᾿Αράων α ων Νηλη]άδαο 
ἐμεῖο ὃ) ἔδησεν αρῆς 


καὶ π ονασμῷ τοῦ ε, ἀρεποῖαι. 


: Ἂρεταν, ποτκαες Κροτωγιάδος χώρας παρὰ τὴν ᾿Αρέταν 


τὴν γυναῦκα ᾽Αλκίμου», ᾗσ περιρεῖ τὸ μνῆμα, ὡς µαρ- 
τυρεῖ Θιλοστέφανος, 


Αρετὴ] παρα. τὸ ἐρῷ τὸ ἐπ,θυμῶ, ἐρατή" υκοῦ ἐρατὰ θῶ- 


ρα, τα ἑπέραστα μαὶ καλα) τουτέστι»ν ἤ Φιλητή” κα- 
τα μετᾶθεσιν τοῦ στοιχείου» αρετὴ, ᾗ ἐπέρατος ντῆ- 
σις΄ Ἱς ἐρῶσ» ἢὴ ἂν αἱροθνται πάντας. } παρὰ τὸ αρῶ, 
αρέσων αρεστὴ» καὶ αρετ}. ἡ πᾶσιν αρέσκονσα: λέγεται 
δὲ καὶ } κατὰ πέλεμον ὀύναμιςν παρὰ τὸν "Ἂρην τὸν 
πόλεμον. λέγεται δὲ χρετὴ ποὺ ἐν παντὶ πράγματι 
ὑπεροχή παρα τὸ αἱρῶ, τὸ πρφφινκο.. σημαίνει δὲ 
τρία". τὴν κατὰ πόλεμο» ἀνδρείαν. Ο39 αρετὴν οἷος 
ἐσσί: --- καὸν ἔνφ᾽ αρετὴ διαείδεται όρο: . ὅτε δὲ 
ψιλῶς, χωρὶς τῆς ἀνόρείας ' ᾽Αλλ' ἐδέλεις αρατὴν σὴν 
Φαμέμεν: -- σηκίνει καὶ τὴν ψυχικὴν ἀρετήν οὐον, 
Της ὁ αρετῆς ἱδρῶτα 9εο) προπάροιθεν ἔθηκαν: υπο 
σηµαίνει καὶ τὴν καταφρένηση»» καὶ εὔκλειαν, καὶ πλοῦ- 
τον" καὶ τὸ "ληθορ. τῶν αἀρετῶν ' καὶ τὴν ρπθηρίαν 
ἔδει γὰρ "ἀρεκτὸς εἶναι" 
αλλ) ἀπὸ τοῦ .ἀρέσω, ἀρεστός. ὁ Αλεξ. «δρευς ᾿Φιλόσο- 
Φος ἐν ἑορτῇ. Άρεως ἐτέχὃη” διὸ οὕτως ὠνόμασται. 
ἀπὸ τοῦ αρετὴ. γήεται ἄρετῶ αρετᾷς ἔνθα τὸ, --- 
αρετῶσι δὲ λαο) ὑπ᾽ αὐτῶν: --- Κολ Ὅκγρος, ος Άντς 
Ούκ Σρετᾷ κανα ς ἔργα: --- οἷον, οὐκ ἄρετοῦται τὰ χακὰ 
ἔργα. οὐκ ἀρετης μµεταλαωβάνουσι. παρισπᾶται δὲ τὸ, 
ἀρετᾷ, καὶ ἐστι δευτέρας θωχυας ῥημα οὐ γάρ ἐστι 
ὀοτικ]ς πτώσεως. 


᾿Αρέσκω] παρὰ τὸ ἀρῶ τὸ ἁρμέζω, γίνεται ἀρῶ, ἀρέσω, 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


"βρεις, ὁ 
» Αρείτολμος, ὁ ἐν τῷ πολέμῳ τολμῶν' 


Αρείων, ὁ βελτ/ίων" 


᾿Αρειὴ, σημαίνει τὴν ἐν πολέμῳ ἀπειλήν 


᾿Αρηρως, καὶ αραρῶο, εἴρηται εἰς τὸ 
᾿Αρήϊος, πολεμικός 3 


ΑΡ 126 


ὡς τελῶν τελέσω" καὶ αρέσκω" τὸ γὰρ ἀρέσνον, ἁρμό- 5ο 


ὃιον" καὶ τὸ ἁρμόάδιον, ἀρεστόν, 


᾿Αρεσέμεθα, ἐξιλεωσόμεθα, Φεραπεύσομεν, Φιλοφρονησό- 


μεδα. ἀπὸ τοῦ αἀρῶ, ἀρεῖς, 


᾿Αρεστὴρ» εἶθος πλακοῦντος, τοῖς εοῖς αφιερωμένος, ὥςπερ 


καὶ τὸ πόπανον παρα τὸ ἀρέσκω, ὁ τοῖς Φεοἳς αρέσκων. 
αρέσω οὖν, ὁ παρακοίµενος» ἠρεσμαι, αρεστὴς καὶ αρὲ- 
στὴρ, ὥς ὔθληται, ἀθλητὴς καὶ ἄλλητηρ. 
᾽Αλεξανθρεὺς Φιλόσοφος, ἐν ἑορῇ Αρεις 
ἐτέχθη᾽ διὸ οὕτως ὠνόμασται. 

ἀπὸ ἄρεος καὶ 
τολμῶ. 

παρὰ τὸ ἄρης, ἵν ᾖ κυρίως ὁ κατὰ 
πόλεµον͵ καλλίων. οὕτω Ταῤῥατος ἐν τοῖς ᾿Αργοναυτικοῖς. 


"βρειὸς πάγος. ὁρικστήριον ᾿Αήνησιν, οὕτω καλούμενον 


καὶ οἱ δικαστα, ᾿Αρεοπαγίται) πρώτη γὰρ κρίσις όκερ 
ἐγένετο ανθρώποις. } ὅτι αἱ ᾽Αμαζόνες ἐπ) τὸν τέπεν 
ἐκεῖνον ἐστρατεύοντο,᾽ Αρεος οὖσαι. } ὅτι ἐν πάγῳ ἐστὶ 
καὶ ἓν ὕψει τὸ δικαστήριο». Άρειος δὲ, ἐπὶ τὰ Φφονι- 
πα" ὀμκάς Ἐι δὲ ὁ ᾿Αρήςν ἐπὶ τὸν Φόνον᾿ πάγος δὲ ὁ λό- 
Φος. Ἶ ὅτι ἔπηξε τὸ δόρυ ἐκεῖ ὁ ΄Αρηου Ποσειδῶνος μα: 
τηγορήσαντος ὁὰ τὸν Φόνον τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ᾿Αλιροθίου, 
ὅτε ἀπέκτεινεν αὐτὸν Άρπον βιασάωενον ᾽Αλκίππην τὴν 
Φυγατέρα Αρεος καὶ ᾿Αγραύλον της Κέηροπος νγα- 
τρὸς, ὥς φησιν Ἑλλάνικου ἐν πρώτῃ. 


᾿Δρειμάνειος, ὁ πολεμικός. ὥσπερ παρὰ τὴν ρει δοτμκὴγ, 


γίνεται ἀρείφατος ὁ πολεμικός, τουτέστιν ὁ έν πολέ- 
μοις ὀνομαζόμενος, ἢ ὁ πεφονευμένος" τὸν αὐτὸν τρό- 
πον πα) αρειμιάνειος διὰ τῆς δι διΦόγγου, παρὰ τὴν 
ἄρει ὁοτ/κήν. 

Μὴ δὲ σ6 λευ- 
γαλέοις ἐπέεσσω ᾽ἀποτρεπέτω καὶ αρειῷ -- ἢ τὴν βλά- 
βην. Ἶ παρὰ τὸ ἄρεςς, έγονεν. αρεα᾽ Γπλεονασμῷ τοῦ 
.. άρειά᾿ καὶ Ἰωνωιῶς, ἀρειή, ὧς πείνα, πείνη. ἡ πα- 
ρὰ τὴν ἄρει ὁοτικὴν, αρειά καὶ ἀρεμή- λέγει δὲ ἐν τῷ 
καθόλου ὁ Ἡρώδιανός, ὅτι τὸ ἡ αρερ] παράλογον ἐστὶ 
καὶ κατὰ τὲν τόνον, καὶ κατὰ τὸν χρόνον. οὔτε γὰρ 
ἐξύνεσθαι ὤφειλεν, οὔτε ἐκτείναιν τὸ ᾱ. τὰ γαρ ια 
τοῦ εἰα ὀξυνόμενα ἐκτείοντα τα, ἐπὶ ουσιῶν λαμβά- 
νεται" οἷον παρειὼ, Φορβειά" σηµαίνει δὲ τὸ σχοινίον 
τοῦ αλόγου τὸ περιστόκιον, τὸ καπέστριο». εἰ οὖν τὸ 
αρειὰ οὐ τ/δεται ἐπὶ οὐσίας, αλλ ἐπὶ πράγματος" τὴν 
γαρ ἀπειλὴν σημαίνει ὀγλογοτι οὔτε ἑάύνεσ-δαι ὤφειλεν, 
οὔτε ἐκτείνειν τὸ ἄλφα᾽ αλλ) ἡμάρτηται» ὡς εὔρηται, 
δεῖ δὲ γώσκεω ἔστιν αρειῶ άρθρο” σημαίνει δὲ τὸ 
ἀπειλῶ. ἐπὶ δὲ τοῦ Φυτοῦ, αρία ὅμα τοῦ ι, καὶ παρο- 


159 


4250 


3ο 


ξύνεται" Χείτης τε πρήνης ἀρίας ποιούµεδα γόμφους. 49 


6 αραρυίας. 
παρα τὸν Άρη») ὄγομα ἀρσενικὸν, 
εἶόους τῶν παραγώγων κτητικοῦ. ἄρειος ' τὸ ρει, ὁί- 
Φογγον΄ τα γὰρ ἀπὸ τῶν εἰς ον εἴτε περισσοσυλλα- 
βοῦσι», εἴτε ἠσοσυλλαβοῖσι, δια τοῦ ειος γινόμενα κτη- 
τικ, δια τζς ει διφόγγου γράφονται, ἠφρόάνειορ» αἷ- 
σχίνειος» ασκληπιάδειου χωρίς εἰ μὴ τρέτει τὸ τ εἰς 
σ' ὁιὰ τὸ ὑκέτης» ἱκέσιος ὀεστότης, ὁεσπέσιος συµ- 


πότης,, συμπόσιος" Φιλήτης ὁ Ἰλέωνος, Φιλή σιοῦν Αρης 99 


τούν, ἄρειος πα) Ἰωνικῇ διαλύσεῖ, ἀρέῖος ηπὲ τροπῇ, 
αρήῖος, ὡς «ἀφύσσειοςν ὀδυσσήῖος μέγα ἑῶμα. 


᾿ΑργίΦ,λος] ἔνομα σύνθετον έκ δύο τελείων, ὧς χει ρίσο- 


Φος ὀουρίκτητος, ὀουρ/κλειτου οἵτω καὶ [παρα τὸ] 
"Αρηϊ κατα τοὺς ἄρχρίους Ἰωνικῶς, Αἰοληκῶς καὶ Δερι- 
πῶς», καὶ τὸ Φίλος, γύεται αρηίφιλος, ὁ πολεμικὸς, ὁ 
Φιλῶν τὸν Αρην. 


14ο 


20 


2ο 


άο 


4ο 


141 


127 
᾿Αργίθοος, σγμαΐνει τὸν 


Αργτήρ» ο µερευς 


Α Ῥ. 
πολειικὸν, τὸν ἐν τῷ πολέαῳ 


ταχύν γώεται ἐκ τοῦ Φοὺς μετα τοῦ ἄρηῃ. 


, α) 


᾿Αρηϊϕάτους, τοὺς ἓν τῷ πολέμῳ πεφονευµένους.. ἐκ τοῦ 


Φῶ τὸ Φονεύω, παράγωγον Φημί" σηµανἒι τὸ αὐτό' 
καὶ ἔστι δευτέρας συζυγίας" ὁ παρακείµθνος, πέφηκα᾽ 


Ὁ ὁ παθητικὸς, πέφαµαι, πέφωται" ὄνομω ῥηματικον, 


Φωτός. ἡ Αρεος δὲ γεν)» ἀπὸ τῆς "Αρευς ὑπάρχει 
εὐΦείας" τῆς γὰρ τοῦ "Αρης εὐθαίωςν πτῶσις οὐχ εὖ- 
ρηται, πλὴν τῆς Αρες Ἀλητικῆς, ὡς Δημόσδονες. καὶ 
πόὀΦεν ἆᾗλον ὅτι οὐκ ἐγένετο ἐκ τοῦ "Αρης Άρους καὶ 
Ἄρεος, ὧς Δημοσθένεος Δημοσθένους» ἐπειδὴ καὶ Ἰ4- 
νικῶς γίνεται δια τοῦ η Ἂργος, καὶ Αττικῶς Άρεως 
τὰ δὲ τοιαῦτε σχήματα, ἀπὸ τῆς εἰς ευ εὐθείας εἴω- 
δε σχηκατίεσθ ας, οὐ μέντοι ἀπὸ τῆς εἰδ ης καταλή- 
ἔεως' οὐ γὰρ } Δημοσένηος } Δήμοσθένεως κυρίως. 


Αρης Ἂρης βροτολοιγὸς, ὁ πόλεμος, ἡ ὁ τῶν πολέμων 


Ἔφερος παρὰ τὴν ἀρὰν τὴν γενοµένην βλάβην ἐκ τοῦ 
πολέμου". ἡ παρα τὸ τὴν Χαραν, Χάρηο, καὶ ἄρης" ἤ 
παρὰ τὸ ἀείρω' --- ἄειρε δὲ ποιμένα λαῶν:--- ὁ κου; 
Φίζων καὶ µεγαλυνων τους ἄνδρας. ἡ παρὰ τὸ αἱρῶ, ὃ 
ἀναιρετικὸς, αἴρης, ἄρήο, ἑλλείψει τοῦ κ. ἡ παρα το 
ἄορ, ἄοροῦ" καὸ ας Ο,Αποδος Οῤηπόδης, τρέποδος τρ]- 
πόδγο, οὕτω καὶ ὥορ ἄορος, ἄθρηο, καὶ ἐν συγκοπῇ» 
ἄρης" η ὁ ξιΦηΦόρος Φεός. ἡ παρὰ τὸ ῥῷ τὸ λέγω. 
παρὰ οὖν τὸ ῥῶῷ» γίνεται ῥῆο" ὅδεν καὶ ἦσι καὶ 
μετὰ τοῦ στερητ/κοῦ ἄλφα, ἄργο, παρ ᾧ οὐἩ ἔστι διὰ- 


ο .. 


λέγεσθαι" Ἐν γὰρ χερσὶ τέλος πολέμου" ἐπέων δ, 
ἐν) βουλῇ:--- καὶ Ὑὰρ τὸ ἐγαντίον εἰρήνη, παρὰ Τὸ 


εἴρω. ἡ παρὰ τὸ αἀρῶμοι" π ᾗ φάρής καὶ ἄρης. οὕτως 
Ἡρωδιανὸς καὶ Απολλώνιος. σηµεένει δὲ πέντε" τὸν 
πόλεμο», Νῦν ὃ' ἔρχεσὃ ἐπὶ ὁεῖπνον» ἵνα ἕννάγωμεν 
ἔρησ:τ-- τὸν σωµατοειδῇ «εὸν, ᾿Αρες "Αρες βροτολοιγὲ 
μισιφόνε: -- τὸν σίδηρο», Αἴματος σοι ἄρηα τα)αν- 
ϱινο» πολεμιστή: στ, καὶ τὸ τραῦμα ., την πλΗΥΗ», --- 
ἔνθδα μάλιστα Γίνετ ἄρης ἄλεγεινὸς οἱζυροῖσε βροτοῖσι : 
--. ἔστι δὲ καὶ ᾿Αρῆς Αρητος, ὄγομα ρωος ' οὗ µέμνη- 
ται ὁ ποιητής, Αρητον δέ κε αὖθι λίπον δεδαϊγμένον 
ἵτορ:--- Ὑέγουε δὲ κατ εὐφημίανν παρα το αρῶ καὶ 
αρῶμοι. παρὰ οὖν τὸ ἀρῶ, ΄Αρητος καὶ ᾿Αρήτη» οἱ εὖ- 
κτικοὶ τοῖς Ὑονεῦσι καὶ εἰς Ιδιότητα" ᾿Αρητον δὲ τοκεῦσι 
γόον καὶ πένθος ἔθηκας: --- βλαπτικον τὴν αρᾶν, ἢ 
απευκτὸῦ, ἢ ἀείρητον, ἄεὶ ὃιὲ µνήωης ἐσόμονον. ὀξύνε- 
πα. τὰ γὰρ εἰς τος ῥηματικὰ ὑπὲρ δύο συλλαβας τῷ 
η παραληγόµενα, ὀξύνεσθοι έλει. 


᾿Αρητήσιον, τόπος ᾿ΑΦήνφσιν οὕτω καλούμενος" ὅτι Θησεὺς 
. . Ἡὰ 


μετὰ τὸ ὑποστρέψαί ἐκ τοῦ ἆθου, ἐκπεσὼν ᾿ΑΦηνῶν, 
ἐπεῖσε τὰς κατὰ τῶν ἐχδρῶν αρὰο ἐποιήσατο. παρὰ 
τὰς αρᾶς οὖν, αρητήσιον ὁ τόπος ἐκληδη. οὕτω Φιλό- 
ἆίορος ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ατοίδων. οφ ὦμ 

3 παρα τὰς ἄρὰο ἂν ποιεῖ" ἡ παρὰ τὸ 
αἴρειν τὰς Κεῖρας δἰς ὕψος" ἡ παρα τὸ αρέσκειν }εῷ᾿ 
ἡ παρὰ τὸ ἀρῶ αρᾶς, αράσω» ἄρατὴρ, καὶ αρητηρ 
Ἰωνικῶς, τροπή τοῦ ἄλφα εἰς η. 


᾽Αρήν] ἔστιν αρὰ ᾗ εὐχή" ἐκ τούτου γίνεται αρὴνν τὸ 


ἐπιτήδειον εἰς εὐχὴν πρόβατον' καὶ κλήεται αρὴν αρῆ- 

νος" ἐξ οὗ τὸ ἄρνος κατὸ συγκοπήγ. καὶ ἀποβολῇ τοῦ 
“, ι - 

α- ῥήν᾽ οἵον, --- πολύῤῥηνες, πολυβοῦται. 


᾽Αρήνη, πόλις τῆς Μεσήνης ἐπιῤῥηματικῶςν ᾽Αρήνδεν 


ἔβαν:---, παρα τὸ αρῶ, Αρήνη. εὐκροτρίαστος γάρ. 

ως οὖν σάσσω σαγήνη, καὶ λάμπω λαμπήνη, οὕτω καὶ 
ο 5 

τοῦτο. ἄλρος. 


᾽Αρήγω] αρήξειν, βοηθήσεῳ᾿ καὶ ἔστι κυρίως τὸ μετὰ 


κ. 


ευχής βοηεῖν' απὸ τοῦ αρῶ, ἄράσω ο μμ) αρή- 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ, 


᾿Αργμένον,, τὸ 


αἱρῶ, ήν Φε λάς μα) «ΜΑΝ ιφὰ 
᾿Αρήρει ο. .. ἐκ τοῦ ἄρω, ὁ µέλλων, ἀρῶ: ὁ 
κείµεβος ἦρκα ὁ µέσος, ρα" μαὶ ᾽Αττικῶς, ἄρηρα᾽ ὁ 


᾽Αρθμός, ἡ Φιλία, καὶ κα ἁρμονία τῆς ψυχῆς. ἄρω, Ἰρ- 


"Αρθρον] παρὰ τὸ αἴρω, ἄρτρον, καὶ ἄρθρον᾽ ὑπὸ } 


᾿Αρθρέμβολα᾽ ἄρθρα γὰρ λέγονται αἳ τῶν ἤ µελῶν ἆρμο- 


ΑΡ 


γω. παρὰ τὸν ἄργν τὸν πόλεμον ἀρήγω" ὤεπερ καὶ 
βογΦώ λέγεται τὰ, ἐπὶ ή δέν. περβοὴ γὰρ ὁ πόλε- 
µος ἀπὸ τοῦ παρεποµένου. ἀρήγω οὖν ἀρηγὸς, καὶ 


αἀρωγός, ὥσπερ καὶ ῥήχμὸς καὶ ῥωχμός. 


129 


᾽Αρηγόνες] αρηγων, σηµαίνει τὸν βογδὸνν.--- καὶ αρηγό- 


νες εἰσὶ εκων: --- εἰ γὰρ ἦν ἁρσενικὸνν αρ- 
Ύοντος κλίνεσω" αλλ᾽ ἔστι Ἀηλνκοῦ γένους, ἀπὸ τοῦ 
αρήγω. γίνετοα γὰρ εἰς ω λῆγον ὄνομαν ἔσθ᾽ ὅτε καὶ 
εἰς ὧν «ηλυκὸν, απὸ τῶν εἰς ω ῥγμάτων" οἷον ποίθω, 
Πειδώ" κλώθω, Κλωθώ" καλύπτω, Καλυψώ καὶ εἰς 
ὧν, τέρπω, τέρπων' χέω, χειν, καὶ ιών. οὕτως οὖν 
καὶ ών νο ϱη» Ἰ. διατί; τα διὰ τοῦ Ίγω 
πμ νά 

κατειλημµένον καὶ παραπεποδισμένογ. ἴσως 
ἀπὸ τοῦ αρηρέναι οὐ γὰρ παρὰ τὴν αρὰν εἴρητω. 


ὑπερσυντέλιπος, ἠρήρει», καὶ αρῆρειν ποιητικῶς. 

µοέν ἄρμὸς, οὖς πείρω χορός" κα) πλεονασμῷ τοῦ «, 
αρθμός, ὡς πείρω, πορµὸς, καὶ πορδµός. ἡ ἀπὸ τοῦ 
ἐρῷ τὸ λέγω" οἱ γὰρ ἐν Φιλίᾳ ὄντες, διωλέγονται αλ- 
λήλοις, --- καὶ αρθμὸν ἔφεντο μετὰ ον ὧν την να 
γιος. καὶ Ὅμηρος, Ἡ μὲν ἑμαρνάσ. ἄριδος πέρε 
µοβόροιο, Ἠδὲ καὶ αὗ Φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσ ε. 


τούτων βασταζόµε-α. } παρὰ τὸ αρῶ τὸ ἁρμόζω, πα- 
ρὰ τὸ ἄρηρέναι ἀλλήλοις. 


γα". καὶ αρθρέιβολα ὄργαν ανά υοητικα " τὸ 
ἐξκρθροῦν τὸν ἐβαλλόμονον, ἄρθρ πω τὸ πι 
µενον τῶν πτώσεων" ἐκ τοῦ συναρτάσθαι τοῖς πτωτι- 
κοῖς, καὶ µήδέποτε δίχα αὐτῶν αορίομεήμ, ὥσπερ γὰρ 
τὸ ἄρθρα διορίζειν Φασὶν αὐτά τε καὶ τὰ παρακείμενα 
αὐτοῖς, οὕτω καὶ ταῦτα χωρίζει τας διαφορας τὰς 
πραγμάτων διάρ.2ρωσι» ἐμφαίνόντα. δοκεῖ' γαρ διαρ- 
Φροῦν καὶ ποιεῖν τὸ ἐπιφερόμενον ὄνομα Φανερόν, πό- 
τερον ἀῤῥεν ἐστὶν ἡ Ἀῆλυ, καὶ πότερον ἐφ ἑνὸς ἡ ἐτ) 
πλειόνων. Τὸ ἄλφα οὐκ ἔστι µέρος λόγου, ἄλλα µό- 
ῥιον. ὥσπερ γὰρ τοῦ σώματος βέρη εἰσὶν καφαλὴ, χεῖ- 
ρες, πόδερ᾽ µέρη δὲ τῆς κεφαλής εἰσὶν ὀᾷΦαλμοὶ, ὧτα, 
θδόντες' Χειρῶν, ὀάκτυλοι, ὄνυχες' τῶν δὲ ποφων, 





᾿ , ” ΄ ή ο .- - 
αστραάγαλοι, καὶ ἄλλα τινα" ούτω καί τῶν: μερὼν τοῦ : 


λόγου, µέρη εἰσὶ τὸ μόρια. σηµαίνει τὸ άλφα, ἑπτά, 
στέρησιν, ἐπίτασω, ὁμοῦ, κακόν, «ὀλίγο, ἄφροισι», 
πλεονασμὀν. στέρησιν," ὡς τὸ ἆφιλος, ὁ "ος 
τῆς Φιλίας. ἐπίτασιν, ὣς τὸ, ἄξνλος ὕλη, καὶ τολύξυ. 
λος" καὶ ἄτλας, ὁ πάνυ καρτερικός, ὁμοῦ» ὡς τὸ αἴθελ- 


Φὸς, ὁ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος, ἤγουν μήτρας, κακόν, 
ὡς τὸ ἄθωνος, ὁ καχόφωνος. ὀλίγον, ὡς τὸ αμαθης, ὁ 
ὀλιγομωδής' καὶ ἄπειρος, ὁ ὀλέγην πεῖραν ἔχων, ἄθροι- 
σιν, ὡς τὸ, πᾶςν ἅπας. πλευνασμὸν, ὡς στάχυς, ἄστα- 

4 υ 


ς ι 


Ἀνο. Στερήητικὰ µδρια πέντό ἄλφα, ἄθικδςν ὁ μὲ . 
ἔχων οἰκίων' νε νεκρὸς, ὁ ἑστερημένος ψυχῆς' η, 


νήστις, ὁ ἑστερημένος σιτίων νω, αωθρὸς, ὁ ἑστερη- 
µένος τοῦ «δορεν, ὃ ἐστι πγὰᾶν νο, νοδός, ὁ ἑστερή- 
μένος τῶν ὀδόντων" καὶ νόσος, ἡ ἐστεργμένη τοῦ σύου, 
ἤγουν τῆς ὑγεία. Ἐπιτατικὰ μόρια, ἑπτώ. ἄλφα, 
ἄσπετος, ὁ πολύς" νη, νήδυμος, ὁ πάνυ ἡδύς: σα, ςᾱ- 
πλουτος, ὁ πάνυ πλούσιος λα, λάβρος, ὁ πάνυ βαρύς" 
ὃν δάφοινος, ὁ πανυ μέγας ὁρι, ὁριαύχην, ὁ µθγα- 
λοτράχηλος. ἄρι, αρίζηλος, ὁ Φάνυ Φανερός' τινὲς δὲ 





.. ππν.-. 





1ο 


5ο 


4ο. 


2ο 


πάς 


ο 


τα59 


᾿Αρίστυλλος, 


. 


ΑΡ 


καὶ γὸ βου, βουγά]ος» ὁ πάνυ γκυριὼν καὶ σεμανυνόµε- 


νος, Ἡ περὶ πρὀ.δεσις ὀξυνομένη, σηαάίνει τὸ Ἱερισ- 
σῶς, ὡς τὸν ---- περ) μέν σε τίω: --- κα) Δωρικῷ ἔθει 
τρέπει τὸ ε εἰς α΄ ἡνίκα δὲ -- τὸ ε εἰς α ἅπο- 


Βάλλει τὸ κατ ἄρχας σύμφωνον, 9 ον μέχρι, ἄχρι. 
Αρίζλος] περὶ Δωρικῶς δρ), καὶ τὸ δᾗλος ὁ Φανερὸς, 
δρίθηλος. ἐν τοῦ. δυλὸς, δ σγααίνει τὸν πεπυρακτῶμέ- 
νον σίθγρον, ἀναθόσει τοῦ τόνου, καὶ τροπῇ τοῦ α- εἰς 
ην ὀῦλος πλεονασιφ τοῦ σ, γύετω αρίόσηλος καὶ 
ἐπειδὴ τὸ ς ἐν τοῦ σ καὶ ὃ σύγκδιταςν τρέπει τὸ σ᾿ ποὺ 
ὁ εἰς. ὦ, κο γψετη ἀρήζηλοςν ὁ ἄγαν ἔκδηλος.᾽ οὕτως 
εἴχεν εἰς τὸ ἄλλο" εἰς τὸ μέγα δὲ, οὕτω. παρ τὸ 
ὀρλος, ἄφηλος καὶ προςέσσι τοῦ ε, ἀέδηλος ' κατ ἐπέν- 
δεσιν τοῦ σ, ἄλσηλος κοιὶ αρ/ζηλος, ἐπεισόδῳ τοῦ ρ. 
οὕτώ Κρατῖνος ἐν τῇ ἐπιτομῇ. τῶν Βασιλείου περὶ 
Ὁμηρικῆς λέξεω:. ἐγὼ δὲ παρὰ τὸ ὀηλος καὶ τὴν ἂρι 
ἐπίτασι, πλεονασμῷ τοῦ σ, καὶ τροπῇ, ἅ ἐρίηλος, ἢ 


ἀπὸ τοῦ ὤλος, αρίζηλος" οἱ γαρ ἄξιοι ἓν ἄγαν 
ἔκόγλοι. : 
᾽Αριφιλεῖε, εὐχερῶς ἁπατώμενοι" αρισφαλεῖς, ἰσχυρῶς 
; σφαλεροί. 


θα, ὁ ἄγαν ἐμφανήο. Ὅμηρος, Αλκίνοε πάγ- 
των αριδείιετε ἀνδρῶν: --- παρὰ τὸ δείκω τὸ ὁρρινύω 
κο ιὼ καὶ Φανερῶ, παράγωγον δερωύω. ὡς οὖν ἀπὸ 
τοῦ ἔχω ἔχετος, ἐμὼ ἔμετος, οὕτω δείκω δε/κετος” καὶ 
ἐν συνδέσει, ἀριθείκετος, - ὁ πάνυ δεικνύμενου τη ὁ ὄγων 
ἀσπαστικώτατος» απο τοῦ δεμιανάκσθα, τὸ δεξιοῦσθει 

κοὶ ἀσπάσεσθαι. 

"Αριϕρωδέα, εὐεπίγνωτα, εὔσημα. ἃ 

᾿Αρίγνωτοι δὲ Φεοὶ, διάφηλοι» Φανερο), διαφανεῖς. ἀπὸ 
τοῦ ἄρι ποὸ τοῦ γνωτὸς», “ἀρέγνωτος. 

Αρισκύδης, ἡ ὀργίλη: παρὰ τὸ ἂρι ποὶ τὸ σκὐζεσθαε, ἡ 
ἄγαν σεύζομένγ. οὕτως Αρτεμίδωρος. 

κα μονής ἔκδηλον" 

ιον αριπρεπέ ἥτις ἀρίστή: -- αριπρεπέα νῦν ἑνικὼς. 
νι δὲ καὶ οὐδετέρως πληθυντικὸν. ποιὲ αρσενικὠσ. ις 

ὁ) ὅτ᾽ ἐν οὐρανῷ ἄστρα Φαείνετ' αριπρεπέα: - κθὶ ρ- 

σενικῶς, αἰτιατική» "Φράσσατο δ) ππον. αριπρεπέα προῦ- 

Χοντα: --- παὶ οὐδετέρως, ὋὪν καὶ σο εἶδου μὲν ἀρι- 

πρεπεο. 

᾿Αρίήκουε, εὐήκοος., ᾽Απολλώνιος, --- ἵπεο πέτρως Ῥέμφα 
Μελαντείους ἄριήκοος : --- γίνεται παρὰ τὸ ἀρι ἐπιτατι- 
19Υ πα τὸ ἀπούω. 

ὄγομα παρα ᾿Αριστοφάνει. εἴρήτοι δὲ ὑπο- 
ποριστ]κῶς, ὃ ᾿Αριστοκλῆς. ὡς γὰρ παρὰ τὸ Ἡρακλής, 
Ἡρ υλλος” καὶ παρα τὸ Θρασυκλής, Θράσυλλος: κα 
παρὰ τὸ Βαθυκλής ῬαΦυλλος ὄνομα κύριο», ὁ- ἐρώμε- 
νος ΄ ᾿Ανακρέοντος" οὕτω καὶ παροὲ τὸ ᾿Αριστοκλῆς, Ἂρί. 
στνλλος. οὕτως Ἡρωδιανὸς. εἰς την ᾽Απολλωνίου εἶσα- 
γωγὴν, δ] περὶ πα ὧν. Διογένης», ἀντὲ τοῦ άριστος. 
μὲ Αριστοφάνη», ἐν Τελμισοῖς. 

Αριστος]. παρα τὸ "Αρης ὁ πόλεμοφ, γίνεται συγκριτικὀ», 
"αρίων. ἐξ οὗ άριστος, κυρίως ὁ ἐν πολέμφ ἐσχυρόςν κα: 
ταχρηστικῶς. δὲ παὶ ἐπὶ παντὸς προσήκοντοο” κυρίως ὁ 
ἓν πολέμῳ ἀνδραγοθῶν, κατοιχρηστικῶο δὲ, ὁ ἐν οἱᾳ- 
δήποτε, πράγµατι᾿ πορὰ τὸ του ὌΑρην᾿ ἐξ οὗ παρώνυμον, 
ἄριστεύς. αρίστην απο τοῦ άριστος. τὸ ἀριστον, ὑπερ- 
Φετικὸν ὄνομα, απὸ τοῦ ἀρείων συγκριτ/κοῦ. το δὲ 
ἀρείων» παρὰ τὸ ἄρης ὁ πόλεμος. κυρίως γαρ, ἀρείων, 
ὁ ἐν τῷ πολέμῳ κρεστων, ἐκλελεγμένος πωτὰ ἂν ώρα 
ἀπὸ τοῦ άριστος» ἄριστον ἐπὶ τῆς εὐωχέας. αόριστό 


Δεῦρο: γύνοι : Φέρε 


απ ὂν αόριστον γὰρ κατα κοκρό». ἐντεῦθεν οὖν ἔχει τὸ 


α μακρόν" ἡ παρὰ τὸν ἄρεα τοῖς γὰρ ἐς. άρεα προσιοῦσι 
ἘΤΣΜΟΙΠΟΦΙΕΟΝ. 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕ ΕΑ, 


᾿Αρίσβη πόλις" 


ΑΡ τζυ 
παρασκευάζεται, ας καὶ τὸ δεῖπνος. ἀριστητικὸς, ὁ ἔθος 
ἔχων ἀριστάν. 

Αρισνορός] ἀπὸ τοῦ ἄριστος ἄριστερὸς, καὶ ἀριστερὰ, 
ὥσπερ Φεβερὸς Φοβερα., ἔστι δὲ κατ εὐφημισμὸν, ὥς 
περ καὶ εὐώνυμος ὀνομάςεται ἡ αὐτὴ, οἱονεὶ ἡ καλά - 
νυμος. 

᾿Αριστερὰ] τὴν εὐώνυμον τὴν αριστερὰν καλουμένην, τὴν 
ουν οὖσαν -αρίστην, αλλα τῇ ἑτέρᾳ ὑπηρετοῦσα». ἔστε 
δὲ . κατοὶ ἀντίφρασιν, ἡ κατὰ εὐφημισμόν. ὃν πανών᾿ 
πάν τοίνυν εἰς οὐ μετ συαφώνου πλὴν τοῦ ϱ, ὅτε ἔχει 
Φήλυκὸν, εἰς ἡ αυτὸ ποιξῖ" σοφός, σοφή" καλὸς, κκ- 
λή. τα δὲ πὸ τοῦ εἰς ος ἁρσενικὰ συν}ετικῶς παρα- 
γόµενα 91λ υκὰν ὁμοίαν κλίσιν ἔχει τῷ αρσενικῷ' οἵον, 
ὁ παρθένος, ς παρθένος, ποὺ τὰ Όμοια. τα εἰς ος ρ- 
σενικὰ, ποιοῦντα δηλυκὰ μἡ ὄντα κοινὰ τῷ γένει, εἰ 
μὲν καφαρὰ ἡ Ἶ τὸ ρ ἔχονταν εἰς ἆ ποιοῦσι τὸ Φηλυνόν᾿ 
οἵον, ὅσιος» ὁσία". πύριος. κυρέκ᾽ Φοβερὸς, Φεβερα. χα- 
ρὴ» εἰ μὴ παραλήγουσι τῷ οἱ τοτε γδὲρ εἰς 1 ὄγδοος, 
ὀγόόη" ὀλοὺς, ὀλοή χωρίς τοῦ αφρός, αθρόα. εἰ δὲ 
μὴ καδαρὸνν εἰς ή, ποιοῦσι, παλὸς, καλή. εἶπε δὲ, μὴ 
πουν τῷ γένει" τὰ γὰρ εἰς ος σύγ-ετα, ποιά εἰσι τῷ 
γένει», καὶ ὁμόφωνα τὰ Φηλυκὰ τοῖς άρσενκοῖο' οἷον, 
τὸ Φιλόσοφος, παὶ ἡ Φιλόσοφος" ὁ ὀφάνατος. πω ή 
αλάνατος. οἱ δὲ ὦσιν, ἁπλᾶ. οὐχ, ὁμοφωνοῦσω" οἵον, 
ὁ Φεὸρ, καὶ ἡ 9εά" ὁ σοφός, καὶ ἡᾗἱ σοφή. εἰ μέντοι 
Αττικὸ,. ποιοῦσι τὸ ἐναντίον ' 
Φωνοῦσιν οἷον, ὁ Φεὸς, πο ἡ Φεός᾽ ὁ σοφός, καὶ ἡ 
σοφός: εἰ δὲ σύνθετα, ποιοῦσιν εἰς ἦτα" οἵον, ἀρίζηλος 
αριζήλη, ὦλάνατος αθάνατη πο εἴ τι ὅμοιο». 

᾿Αριδμός] παρὰ τὸ ἄρω τὸ ἁρμόθω, άρμδς» και πλεονα- 
νασμῷ τοῦ 9, καὶ ἐν ριθμός ἐξ ἁρμογῆς γὰρ μονάδων 
ἐστι. ἢ παρὰ τὸ φέλεσ-αε, ὃ σημάνει τὸ συναθροίζε- 
σθας, γίνεται ἁλ/ζω τὸ συν Φροίςο" αλισμὸς. καὶ τρο- 
-πῇ τοῦ λ εἰς τρ, καὶ τοῦ σ εἰς 5 αριθµός, οἰονεὶ ἡ 
συνά 9ροισις τῶν μονάδων. 

Ἀριδμηδήμεναι παρὸ τὸ δριθμῶ" τοῦτο παρὰ τὸ ἄρι- 
Ὁμὸς, ἐξ οὗ το ἀναρ/ὃμιος᾽ Ἰώτα, ὧς λοίγίος, βώμιος. 

απὸ ᾿Αρίσβας Φυγατρὸς Τεύκρου" ἣν 


ας 


Ὁ 


εἰ μὲν ὧσιν ἁπλᾶ, όμο- 


ἔγημε Δάρδανοο. Ἀννόφρων, Γήµας ᾿Αρίσβην Ἀρήῆσσα», 


εὐγενῆ κόρη»... 

᾽Αρκῶ» το τὸ βοηθῶ" ἀρκέσων ἤρχεσα. 

Άρκνος» ὑιανός, ὠφέλιμος. τα δια τοῦ τος προπαροξυνό- 
μενα, παρὰ ἑνεστώτα 3 μέλλοντα παρηγµένα» διὰ τοῦ 
, γράφονται: ἅω, ἅγιο ἁρμόζω, ἁρμόθιο τζω, 
ἴδιορὶ κοά αρνώ» άρκιος. Ψελούτωι" πλην του ὥρπυρ” 
τοῦ γεννήσαντος τὸ πνεύμα ἐφύλαξε' παρὰ τὸ εἴργω 
Ὑήετωι, τὸ Μωλύω" σηµαίνει δὲ τοὺς βρόχους, τὰ 
θίπτυα. 

"Αρκυς, εἶδος δικτύου, ἐκ παχέος σχοινίου. ὃ ἱστᾶσι πρὸς 
Φήραν λέοντου. ῆ ἄρχτου, ἢ ἐλάφων: ωπὸ τοῦ εἴργω., 
"Άρκνον] παρα τὸ ἁρπάζω, ἄρπυον, κοὸ ἄρκυον ' ἐπιτή- 
ὀειον Ὑὰρ ἐστι πρὸς τὸ ἁρπάςει)" 3 παρὰ τὸ ἑλκύω, 
ἕλκυον" «τροπῇ τοῦ ε εἰς α, καὶ τοῦ ὰ εἰς ϱ, ἄρκυον. 

«Αρκνωρεῖσθαι . Φυλάττειν τὰς ἄρκυς. 

"Αρχος» ὅτι ἀπὸ τῆς ἄρχτου ἐγένετο ) ἄρκτοῦρος, ὁ ἐπὶ 
τῆς «ώνης. τοῦ ἀρκτοφύλακου λαμπρὸς αστήρ ἀπὸ τοῦ 
πατῶ τὴν οὐρὰν της ἄρπτου. 

"Άρκτος, τὸ «ῶον, εἴρητοαι παρὰ τὸ ἀρκῶν ὅπερ καὶ ἐπαρ- 
κῶ λέγεται. ἄρκος. καὶ πλεονασμῷ τοῦ τ» ἄρητος, τὸ 
ἐπαρκοῦν ἑφυτῷ «ὠον. φασὶ γὰρ αὐτὸ διαζἽν τὸν χει- 
μῶνα, ἐκτὸς, ἐπεισάκτου τροφῆς. 

"Αρκείσιος, ὁ ἤρως, ὁ πᾶππος Ὀδυσσέως. παρὰ τος ἄρ- 


ο κέσω µέλλοντώ, ᾿Αρκέσιος» καὶ ᾿Αρκείσιος. οὕτως Ἡρω- 
1 


- 
μ.ο 


μ.ν 


45 


τδι 
" ε’διαχός. 
' κ Ἁπρ] 


ΑΡ 


στοτέλης δὲ ἐν Ἰθακησίων πολιτεί:. - 
τὸν Να δἰκοῦντα ἐν ολ απ' αντοῦ. απληλείσαις - 
νήποιςν παιδι ἐπιπολὺ ὄνταν 

τὸν δεὸν, πελε κελενσθήνω ᾧ ᾧ ἂν ἐντύχη ήλει συγγενέσὃ-α. 
παραγενάµενον δὲ εἰς τὴν πατρίδα, καὶ δὴ ἐντυχόντ» 
ἄρχτῳ, κατὰ χρησμὸν συγγεγέσ-δεµ. τὴν δὲ ἐγκύμονα 


κ γεγοµέγην, Γμετα βαλε, εἰς γυναῖκα, κιὰ τεκεῖν πιζδα 


εν  Ἀρκείσωνν πο ἄρκτου. 
ολλ μί οὗσω ἠπλαμαν ἄντρον. τῆς Κρλὴς Ἴδγο 
αρχέσοα ἤστα, Φασὶν αὐτὸ ὑπὸ ς 


ο ος η τον Ἱρόνον αὐτοῦς Φεύγουσεν καὶ 
εἰς αὐτὸ καταδιεῖσι κο. βρυπτοµένοις, ἐπήρκεσεν. μτω 
Ἐενίων ἐν τοῖς περὶ Κρήτης. 


΄Ἄρκευδος, εἶδος Φυτοῦ. ακαν)ώδους, οὗ τὴ» ὀδμὴν πάντα 


τὰ ἑρπετὰ ἀπαστρόφοντεω παρ τὸ τὴν. ρον κεύ-δει’. 
ἡ τὴν βλάβΗ» κρύπτουσα, αράκευθος πο, δι δα 
ια τὸ ἔχευ τας ὠκοιν λαο. κεκρυμµένας. 

ἉΑρμὸς, ἡ ἁρμογὴ καὶ συνάφεια. ποραὶ : τὸ .. (η κκ) αρα- 
ρῷ:, ὀιπλασιασμφ) ᾖβμα». ἁρμός», πῆο δᾳσείας προσελ- 
Φούσης, ὡς εἴρων εἱρμός., ν 9 


Ἁρμοςν, ἐκ τοῦ ἅρμου ᾿ τοῦτο παρὰ τὸ ἀρηρένοι καὶ συγ- 


ἠρμόσλαι. παρὰ τ τὸ ἆρμο ον ἁρμόττω Δωρικῶς. 

Ἁριῷ] ἁἆρμος ἁρμοῦ ἁρμῷ. αὔτη ἡ ὁοτικὴ. μετύλθεν ε 
έἐπι ’ῥῥηαατικὴν σηµασίαν, καὶ ἐφύλαξε τν αὐτοῦ αὰ 
Φήν' οἷον ἁρμῳ' (σήμανε το "ἁρπίωο. ὁ δὲ. σποχνκὸς 
λέγει. ὅτι παρα τ τοῖς Σερακουσίοίᾳ- ὁμὰ τοῦ ., Ὑράφετοι, 
ἐκεῖνοι γὰρ άρμα λέγουσι κατὰ συστολὴν τοῦ. ὼ 6 τὸ 
ο) ὡς παρὰ Καλλισχφ, Ἀρμοῦ γὰρ Δαναῶν. γῆ, ὡς 
απὸ βουγεέως: -- σηµαίνει τὸ αρτίως [] ἁρωοδέοον Ἂρ- 

Ἱ που καχεώῳ ἐπέτρεχε λεπτὸὰ Ίρυλος: ---. οὕτῳ ὦν. 


πι Αρτομίδωρος.. τροοτήδησι δὲ, ὃ ὅτε τὸ ἁρμοῦ», ψιλού 


ὁκσυνόμενον δὲ, τὸ ἁβμοβίως. 
Μεβόδιας.. ἔστι καὶ παρὰ Δυκόφρον. 

ἌΑ μενονν σημαίνει, τὸ προφανές. παρὰ τὸ. ἀρὼ 79 μέ. 
. αραροῦ, ἁραρημένον" και) κατὰ συγνοπὴν» ἆθωενογ. 
Ἂρηςς παρὰ το αἴρω, παρὰ τὸ αρῶ. τὸ ην ση 
ωμαίνει τρίν᾿ παρα μὲν Ἕλλησι, τὸ «εὔγος τῶν (βοῶν 
παρα Ῥωμ: αέοις- Γδὲ ὅπλα ,] ἤ ὀόρνν, ασπίδα, κο. Ἀώρωμα. 

. τὸ Άρμα, καὶ ὄνομα πόλεως, ἐν τῇ. Βοιωτάᾳ. πο 
Αρωαλιὴ, ἡ τροφή. --- ἐπὶ δ) ανέρι τὸ πλέον εις «Άρωχ- 
λεει Ἡσίοδος' παρὸ τὸ ἁρμόκεῳ, τῷ ψυχῇ». ἡ 
τ.σὸ αἴρειμ- τὸ σώμάτος γόετῳ ρόδο, ὡς ὡ δν γα- 
“-- οὕτως αἴρων αἱρμός” αφ οὐ παρώνυμον» ἄρ- 


μὲν, σ]μιάγει τὸ αρτίως 


μμέ κα πλεονασμῷ της αλ συλλαβῆς ᾿ ἁρωαλια., Ἶ ὅτι ἳ 


ὀ κην ἅρματος Φέρει. τὰ σωµατα. καμάρα ὖχος ὁ 
σκευοφορος. 


Άρματροχ, αλ Αματρωχμὴ, διαφέρει. ἁματροχιὰ ἐν 


ἐστὶ τὸ ἅμα τρέχει», και μὴ ὠπολείπεσ-δαιν -οἱον ὁμο- 
. ἀρομία τὶς, οὖσα" τρωκοῦς γαρ οἱ παλι. τοὺς δρόμουξ 
2λεγον᾽ οἱόμ, τρ :ὁ ἔσχα Μενέλαος ἁματροχιαφ. αλεεί- 
νωνν Ἰλιαδος Ψ.. άρματροχια δὲ, τὸ ἀπὸ των τροχῶν 
ἴχγος, ὀήλονότι ὁ τύπος, ἡ ἐγχαραξιο τοῦ τροχοῦι --- 


"ωνόέ τι πολλὴ ΓΤήετ . ἐπισώτρων ἁραρροχμὴ. κατόπι- 


σεν Ἐν λεπτῇ κονή. 


Ἁρμκμκξία, -Ἡ πρὸς αγθρων - κώμα μὴ 


ἅμα αν οἷο ἅ ἅρμα καὶ ἁμαζα, } ἀλόράμαξα τις οὖσα, 
ἡ ὤνθρας ἄγουσα. 


Αρμάκμον μέλος ] ἁρμάτειον ἀέλοςν βκρβάρῳ. βοᾷ, Ενρι- 


ριπ) ς. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ ἐπιβοηὴ Σία τῷ ΄Ἔκτορι ἐκ 
τοῦ Αχιλλέως άρματος ἑλκομένῳ. Ἰ. ὅτι ἐπὶ ἅρμάτος 
Φρύγες άγοντας τὴν μητέρα. τῶν Φεῶν, µέλός τι  ἀπε- 
Φέγγοντο" ὅπερ. ἐν τοῦ, παρεπομένου µέλονο». 

τείον ὠρόμαστοι. οἱ δὲ, ὅτι τὸ παλαθν τὰς ρτος τον 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΝΕΤΑ. 


ι οἱμάνομον ἀπὸ τοῦ Φέροντου τὴν. νύαφηνν. 
ο υπειον ἐκάλουν.. ἄλλοι δὲ, ὅ ὅτι Ἆ 


ο πω υλέξιν συναγογών.. 


Ν ᾿Αρματηλάτηςν ὁ- ἠλέοχρον. απὸ τοῦ ἐλκύνεῳ. ος 
δὲ καὶ Άρνη 


Ἀ Ῥ α52 
το Ὑαμουρέύωςν ἐπὶ ὀχήματος ᾖγον' ὄδεν μοὺ παρόχουον τὰς 
Γπκρανύμφους ἐκάλουν" οκρὺ τα ἐπαδόμενα µ. νο τὸν 
μᾶ- 
τεύς. τις εἰς Ἄδηνᾶν 
Ψε µέλοο σύντονον ᾿ ὅπερ ἀπὸ τοῦ εὑρόντος» Ἂρ: 


μάτειον δω. ἐκλήΦη. ἄλλοι δὲ ν κών ἀπὸ τοῦ 


ο εσυντογου. καὶ. δρόμου τοῦ ἄρωατος τὰ σύν-'. 
«τον µέλη. κ ρθονήν φαλοῦσιγ. ἄλλοι δὲ. ὅτι ὁ ὅ ἦχος. τοῦ 
πικάρρτοῦ ὀξύς. καὶ λεπτὸρ γίνετω, τὸν οὖν ὀξὺν καὶ 


ολοπτονι Φθόγγον.ς 
τῶν 
εὐνούχων αἱ Φωνιά. οὕτω Δίδυμος καὶ Αλέξανδρου. ὴ 
παρὰ τὸ ἁρμὰν. ὁ ὃ σημωίνθι τὸν πόλερον τῇ τῶν Φρυ- 
3» διαλέκτων. ὡς Φησὶ Παλακήόης ἑστορικὸς ὁ τὴν 
Μεθόδιος, ἢ τὸν Ἀπκονό. 


ρα. ὃν ἀδουσι Φαύγες ἐποχούμενοι. ἵπποις. αν 
ω) τροφος. Ποσειθῶροο. εἴ 


ωόεσσα (παλουμένη᾽ ὅτι τὸν Ποσειδώνα λα- 


Άρνη». νόι 
ἡ νύμφη 


βοῦσα παρὰ τῆς Ῥέας ἐκτρέφειγν πρὸς τὸν Κρόνον Φο 


καὶ ἐντεῦθεν ᾿Αργη ὠνομασδη. 


ὤ τοῦντα.. Μπηρνήσατο" 


ο οὕτω Θησεὺς, ἐν Κορςικῶν τρίτῳ. ο ὃν 

Ἄρνν πόλις. Βοιωτίκα” ἔστι δὲ ποὺ Θεσσαλίας ἀπὸ 
νηα; τῆς Δάόλουι. ὁ δὲ; Κράτης Φησὶ παρὰ τὸ ἄρνα 

ιάπισεδες γρ. εὐδ. μ ἄρνας. πρέφερ.. πόλις. ασ ριοόι 
ἄπεικός. ὡς γὰρ ἀὐτθῦ Φήσὶ, καὶ τὴν τὴν. ἐπιτή- 


Γδείαν πρὸς τα πρόβατα τοὺς" ἐνοικοῦντας Κάρας οὕτως 


ονομάζει τῇ οἰκείᾳ. Φωνῇ κῶν γαρ τὸ πρόβατον ὠνό- ιά 


μασα». οὕτω καὶ τὴν ΄Αρνην' καὶ γὰρ αὕτη εὔαρνος. 
εώοτε τὴν μὲν Άρνη». απὸ τῆς συγκεκομένης γενενῆῇς 
ὠνομασθαν τὴν «δὲ νο απὸ τῆς ὀντελοῦς-- ον 
. μρῇγοῦ. καλεῖτοί δὲ καὶ Τάρνη, ὥς λέγει 
τῷ περὶ πα»ὼ»., 
Αρνοῖος», νι κύριον. ον νο προγυ 
τα τῆς ῥητορικῆς, περὶ νώμης᾽ ᾿Αρναῖος γὰρ νὰ, 
Χν προκλή» εἰς. Ἴρου.- μετωνο, 
τοῦ. ἀμωιονδῖν κομισάµενορ: -- καὶ ὁ ποιγτὴον ας 


ὄνομ, ἔσνε" τόιγρ Θέτό οὐ πατε: µήτηρ. Ἐκγενέτης: ---- 


παρὰ τὴν. αρῶν΄ αρα[ας; καὶ πλεονασμφ τοῦ ν' ὁ εὖ- 
κταῖος τῇ μητρὶ γενόμενος. οὕτως Ἡρωδιανὸς ἐν. 
ονφμόλρ προσόὀᾳ. ᾽Ασαληπικδμό ἀδ ὁ Μνρλεανὸς ή) 
τῷ ὑπομνήματι της Ὀδυσσείας, παρὰ τὸ πάν ὅ 
ἐστι λαμβαγειν, ας πτωχόν' ἳν πεποιμέγως ὄνομα 
πτωχῷ πρέπον. }ἡ απὸ. τοῦ αρνῶν' 
καὶ Ἰλάλης.: 

᾿Αρνείσθι: απὸ τοῦ αἴρειν' τὰς χεῖρας δλΣ 


ὃ παρατήσει. 


"Δῤνακὶ ἀπὸ, τοῦ, αρῆν αρῆνορι κατὰ συγιοτὴνν. -δρνός δὲ 
οπαὶ, βεπάγετω ᾗς γρ αἰς- εῴφθεῖαν. απο. δὲ τς. τρνὸς απο 


γόετοε κατα πλβονασμὸ».. τὴς ει ὀιΦδογγου ἀρνειός, 
ώωπερ Φθελφός, .9 αδελέρείρο.. λέγει δὲ Ώρος. ὅτι Φνσὶν ' 
ἐν τῷ κα.όλου ὁ Ἡρωθιανὸς πλεον τὴν ο δίΦΦογ- 
Ὕον καὶ γίνεται ἀργόςν ἄμνὸς ἄμνειόρὶ αγνοῶν ὅτι 
ἄμγιος σημαίνει - τὸν ἀανὸν, καὶ ια τοῦ { γραάφεταε, 
κα). προπαροξύνετοα « :ὼς παρὰ Ἑρωππῳ ἐν Αθννᾶς 


γονοῖφ» Την. μὲν. ὀμιλεκτον ΝΑ) τὸ πρότωτον «βγίου-ς 


ἔχειν «δεκεῖς"'. τα: ϕ ἀνόον, οὐδὲν ὀρφέρεια ὀράνοντος. 
Χριροβοσκές, εἰς τὸ πορὶ ὁ αφύκα. τὸ ῥὴν, η) προς 
ἀντιδὰσ » τοῦ κερισμοῦ τ. σώματος" 
συστολῇ τοῦ ήν ῥανόᾳ" καὶ -« ὑπερβιβασμῷ, - 
καὶ µετώγετοι ἡ γενν) δἷς εὐθεῖχν. καὶ αλύνδται ς 
αρνοῦ ϱρνῷ αρνόγ'. καὶ κατὰ µεταπλασμὸ», ἄρνα κ 
ευδεῖ τῶν ὀυῤλῶν ἄρνει ἡ ὡς του ῥὴν ῥήνὸςν ῥανθς, 
αρνόρ-' εᾗ- δοτικὴν, αρνά΄ ἡ αἰσικτηὴν ἄρνα". ἡ εὐθεῖα 

' ” 


ειον ἐκ τούτου ὁ Ἐ ὑρεπ/δι ς ἑκά- 4ο 
:λεσε". μαὶ εὐνεῦχον εἰσοέγει λέγοντα ' τοιαῦτει 


ῇ τήν ἐπωνυμίαν ἐκ το 


μν᾽ ι ὁ βληκωής 


ῥγνος . καὶ δο 


αυ] 


ες 





αχ] Α ο! 
υπῶν δυϊκῶν, «ἄργθ. ἐκ τοῦ αρ γίνεται ῥὴνν, τὸ ὑπὲρ 
οεμμλη ὀιδόμενον πῥόβατον. αρνος. αρνοῦ. ᾗ εῴθεδε, τῶν 

υντικὠν» νε ἳ κα) κατα μεταπλασμὸν, ἄρνες 
αρνῶν. 

Αρνεῖα, τὸ ο ώρα “Δίθυμος. 

᾿Αρνύμενος., ἀντικαταλλασσόμενος. ση μείνει καὶ τὸ ῥυόωο- 
νον, ἢ Φυλαττόμενον ν ὴ τρυχόμενον : } τὸ ἄντιλάμβά- 
γειν καὶ τερεποιεῇσδο. ἀπὸ τοῦ ἀρνέο" ἐπειδὴ ὁα τῶν 
πιωβρνών καὶ τῶν. ἄλλων. «ων τὰς αμοίβὼς ἐποιοῦντό οἱ 
αρχαῖοι. καὶ οὐ μόνον δι’ ἄργυρίου τοῦτο ποιεῖν οἶδεν 

ἡρος. αλλ. καὶ ὃν ἑτέρων" οἵον, "Αλλοί μὲν χαλκῷι 

5 ἄλλοι ὁ) αἴθωνι σιδήρις» Άλλοι δ᾽ ὠνδραπόδοις:--- απὸ 
"μέρους οὖν τοῦ τετραπόδου:τοῦ ἀργοῦ τὴν λέξιν ἐπὶ τοῦ 
πέωείβεσθαι ἄταττον. καὶ οἱ παλαιο) ὁ αρνῶν τὰς δυ- 

' υδίκς ἐποίουν. ὴ παρὰ τὸ «οἴρω, Ἡρνῶ, ως ἵνω, ἐχνῶ 

59.1 οἴχω, οὐχνῶ» ἄρνόμι, ἀρνυμαι, μεταφορικῶο. 

Ἄρνευτήρ, ὁ πυβιστήρ. -- ὁ ὃ αρνεντῆρι ἐοικῶὸρ, Κάπ- 
πεσ απ εὐεργέος ὀίφρου: --- εἴρηται δὲ ὧπὸ τῶν αργῶν, 
οἵτινες εἰώασιν ἐπὶ κεφαλὴν ἄλλεσθαι, ὥσπερ τον 
:αέρα κυρήστοντες. 

᾿Αρνῳδοὶ, οἱ ῥαψωδοί" ὅτι ἄρνα ἔπαθλον εἶχον. 

᾿Αρκαριον] ὅτι τὰ λεγόμενα παρ ἡμῖν ἁρμόριο» ἑρμάρια 

ὀφείλουσι λέγεσθαι, ὡς εὗρον ἐν τοῖς σχολέοις τοῦ 
ἁγίου Διονυσίου. αρχ, τοῦ θῆτα κεφαλαίον περὶ τῶν 
είων ὀνομάτων. ιο γὰρ Ἕλληνες οὗ το ὠνδριάντας 
ἐποίουν, μήτε: χεῖρας αήτε πόδας ἔχοντας τούτους. δὲ 
Ἑρ μᾶς ἐκάλουν οὗ ὑποκοριστικὸ, ἑρμάριον. ἐποίουν 
Ὑ αὐτοὺς διακένους». Φύρας ἔχοντας πα λώπερ τοιχο- 
πυργίουο παὶ ἔσωφθεν αὐτῶν . ἐτφὃουν ἀγάλματα ὧν 
ἄσεβον Φεὼν' έξωθεν δὲ: ὠπέκλειον, τοὺς ἑρμᾶο. - 

"Αβόπτου» τόπος ἐστὶν Αθήνησιν" ἀπὸ ᾿Αρδήτου τηνὸς 

ὕρωνς" ὃς στασιάςοντάς ποὺ. Αθηναίους ατήπειγεν 

κνν :ὁμονοεῖν. ἐν τούτῳ οὖν τῷ χωρίῳ Ὄρνυον οἱ ὃι- 
να) τὸν δικαστικὸν ὅ, ὀρκον. γαλ αρδιτγοὺς -- ἐπιόρ- 
Ἠους. 

᾽Αργυρίδιον] ε εἰσὶ παραγωγαὶ καὶ δια τοῦ μον. καὶ δν τοῦ 
εδιον. καὶ εἰ μὲν ἡ τελευταία συλλαβὴ τῆς Ὑενριῆς τοῦ 
πρωτοτύπου ἀπὸ συαφώνου ἄρχεται, δι τοῦ 'Ἴδιον γήγε- 
ταί { παραγωγὴ, καὶ “Φυλάσσονται αἱ τρεῖε συλλαβα) 
υαὲ τελευταῖκε ΄ συνεσταλμέναι" οἷον. γγώμή Ὑνώμης, 
φνωαίδιον ᾿ ψυχἠ ΨυΧΗς, Ψυχίδιον" Ἐίφος ἔήφους, ἕ- 
ών εἰ δὲ ὧπὸ Φωνήεντος ἆ ὄρχετας, διὰ Τοῦ διον γί- 

ο  Ὕνεται ἡ παραγωγὴ., παν ἐκτείνεται ᾗ τρίτη απὸ τέλους 

ολ συλλεβή" γραφεῖονν γραφείδιον" ἀγγεῖον, ἀγγείδιον, 

ται) εἰ μὲν εὑρεθῃ τὸ ε ἢ τὸ ο. τὸ ἑῶτα προσέρχεται" 
ο πόλεως» πολείδιον" Έξεως, ἐξεβιον βοὸς, Βαν νρό 
τμοίδον.. ντ νι 

΄Αροθραν ή νῆ” ορ ώρ.- ᾗ ἠρορκσβη μή ή "πρὸς σπο- 
ρα. ποὶ ἄροσιν ἐπιτηδεία.. αρΏ» ᾽ἀβόσων- Ὄουρα. Ἡχὶ 


4ο 


τάπ 


ἄρουρα, παρὰ τὸ αροῦν" όν παρὰ 'σὸ "αρουσθαι τὴν 


φεωργουμένην γῆν. «ἱροῦν τὸ ἀροηριᾶνν παρα τὸν ἄρην 
τὸν σίόήρον.᾿ 
:Δροτρεύος" παρὰ τὸ ον, τὸ αροτριάσω. ἢ παρὰ τὸ 
ὥροτρον.. ἀροτρεύ». - Θρηβέίς -ἄροσιν Χιονώδη ναιετέου- 
σιντι-- ψυχρά ἐστιν ᾗ Θράκη” -διὸ τοὺς ἀγέμους πῶ- 
σιεῖεν' πνεῖν ἑωνθεύσατο.. ια «Φασὶ καὶ βόφρον εἶναι 
ἐν Θράκη, ἐξ οὗ Φυσήματα ἀγέμων γόεται" καὶ μυ- 
»ενηναι Θράκην οὕτως τῶν ανέμων οἰκητήριον. εἶναι. 
Ἁλο κ πόλωι τῆς Αχαίκον νὸν δὲ πόλις ἡ παλου- 
µένη Πάτρα" ἱπερὶ α κά λόγιον ἐκ Σιβύλληο' ἐξέπεσε 
τρίμετρον᾿ οἷον, ΄Αροὴ τρ/πυργος Ἔσπετ᾽ εὐδαέπων πθλις; 
(5 ---- ὅτι Τριπτόλεμος ὁ Ἐελεοῦ. ὑπὸ τῆε Δή μητρός 3: 
49ο. λευσθεὶς διδάσκει» τοὺς ὠνΦρώπους τὴν γεωργίὰν του 


ᾱ 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


Α Ρ 14 
σίτου. ἐν αὐτῷ πρῶτον ροσέν τε καὶ ἔσπείρε,, τὸ ὄυμ- 
Φυνὲς τῆς γης καταµα-)ών. παρῷ τὸ ώρόσαι οὖνν ἄρόη 
προσηγορικόν. οὕτως εὕρον. έν ἐπνγρβαμασι τών πρώτων. 

᾿Δρόσα] αρῶ παρὰ τὸ ἄρης ὁ σίὀγρος'. σιΝήρῳ γὲρ τέµνε- 
τοι ᾗ γὴ διὰ τὴν ὕνιν. ὁ μέλλον, αρόδῳ. ἡ δὲ τρίτη 
τὼν περισπωµένων δέλει ἔχειν τ) ω αέγα } τὸ ο ωμκρόν" 
καὶ πάντοτε μὲν δι τοῦ ω μεγάλου, πλὴν τεσσάρων" 
αρόω, ἀρῶν αρόσω" ὁμών ὁμόσω᾽ ονῶ , ὀνέσω” καὶ βώ, 
βόσω, το τρέφω. ὀνὼ ἑνώσω 'δὲ-, «τὸ ερ ὀρόνοιων πο 
Φιλίαν γεν, δια τοῦ ω. ὁ παρατατικὸον ἤροον Πρου», 2ο 
ἠροες Ἴρου», ἡροέ ἤρου" καὶ τὸ Ἑπωρέρφατον. αρδειν 
αροῦν.' αρῶ, σηµαίνει τρών᾽ τὸ εὐχομας, ὡς τὸν Ὡς 
{ρα Ὁ γεραιός: - τὸ ἃ οτριῶ". οὗ ὁ μέλλον, δρόσω” 
ἐξ οὗ καὶ  άροσις" ἐξ αὐτοῦ αρῶ τὸ Άκμβανω" οὐ ὁ 
μέλλων, ἀρέσω" ἐξ οὗ ἀρέσαι, τὸ λαβείν. 

΄Ἀρτασος, ποταμὸς' Καρίας πρότερον Δαφνοῦς υπαλούµε- 
γος. ερήται δὲ δι τὸ ξύτωτον τοῦ ῥοῦ, μον Τί ἅρπα- 
6ει τους παριόντας αὐτῷ. οὕτως ἱστορεῦ ᾽Απολλώνως ἐν 
τῷ πεμπτῳκαιδεκάτῳ τῶν Κκρικῶν. 

Αρπαλίων, ὄνομα κύριον παρ Ὁμήρφ" παρὸ τὸ ἁρπάζω 
ἁρπάλοος., ὡς Ίξω {ξαλος" παὶ ὡς Ἡφαιστος Ἠφαι- 
στίων, οὕτωο. ΄Αρπαλος Αρπαλίων. 

ἈΑρταλέως, ἁρπαντικῶς. ασμένως, ἠδέωα, προεφιλώς, 
ἐπιδυμήτῶς. ο ὠρπαλέος ὁμοίωο. κο ἁρπαλίμη. ] 
Ἀρπεδόεσσα, ᾗ ἄγαν πελιδνή" κατα συγκοπή»" παρ» τὸ 
αρι συγκειµένη- πέπονδε δὲ, ὕνα μὴ σημαίνητοι ἤ ἄὤγαν 
ὁμαλὴ ὁδόρ' ὁδοῦ γάρ ἐστι. ἐπ/βετον. πέπονθε ᾽ δὲ 
ὁμοίως τῷ ἐρθύριο. Αὐοληιῶς ἐράδυρις γὰρ, ιδ.  εγζλ] 
θυρίς. οὕτως Ἡρωδίανὸς παν Δίθυμος. ὅτι ἄρπεδες, 
οὗ ἁμέμνηται Νῤνωνδρος ἔν δα --- καέρή γέ μεν ἄρπεδες 
αὔλωο: --- αλλ ὁ Νήκανδρος ὠντὶ ὁπᾶσενς ᾿μόνης ὁο- ' 

πεῖ τὴν λέξη παραλαμβάνει». 

Αρτῶ" ἐξ οὗ. τὸ ἁρπάζω" ἐν χρήσει μλν οὖν οἶδε πρω- 
τότυπον΄ τὸ δὲ ἁρπῶ αὐτὸ παράγωγον» ὦπὸ τοῦ ἄρπη 
παρηγμένον᾿ ἁρπη δέ ἐστιν εἶδος. ὀργέου. ὡς Φφωνὴν Φω- 
νῶ- αὐδὴ, αὐδῷ σιγὴ, σιγῶ" οὕτως ἄρπη. ἁρπὼ. 

“Αρπή. εἶδος ὀργέουν ὅμοιον ἄετῷ, ὥς ἀπὸ τῆς ἰδέωο ἄχρι- 39 
τον εἶναι. Όμηρος, Ἡ δ', ἅρπη εἰκυῖα τανυπτέρυγι 

ληυφώνω: --- σηααίνει δὲ δύο" παρὰ τὸ αρπαζω"' -αρ- 
πακτονὸν γὰρ τὸ φον" καὶ ἄρπη ἡ δρεπάνη᾽ παρο τὸ 
ἁρπῶν ἅρπη" παρὰ τὸ ἁρπάςειν ἆ ὀωμόπτει. Ἡσιο- 
δος,--- δεξιτέρῃ δὲ πελ ὥριον ἔλλαβεν ἅρπην Μακρὴν 
παρχρερόδοντα᾽ Φίλου ὃ ἀπὸ ἀήδεα πατρὸς Ετσυμένως 
ἤμησε». 


145 


ο 


"Αρπυμῃ Ἡσόδος, --- ἡ δ ὠγεῖχν τέκεν μι Ἠθκόμου» 


9 "Αρποίας ᾿Αελλώ τ ἸΚλλυπέτην τει --- καὶ, Νὸν 
δέ μν ἀμλειῶς "Άρπνίας) ανηδείψάντοῖ -- πι ἁρπακτι- 5ο 

χα) εδ. παρδ το ἅρπω σο- άῤο αἲ ἁρπυιάν- ας αἴ- 
θα, ο θυν" “κο άγω κ: "Ὄγοιος πο 

Ἄρπυς, ὁ Έρως» ος τα ροὲ Πδρθενίῳ ἐν Κρη αγόραν Ἂμ- 
Φοτέροις ἐπιβὰς ἅρπυς, ἑληήσατο: ---- παρὰ τὸ ἁρπάζειν 
τὰς Φρένως. 

Αρπ] ἁρπίδες, ὼ ᾿ὑποδήματα, ὃ δὶ καὶ κρηπῖδας κα- 
λοῦσι: παρὰ τὸ ῥάπτω, αῤαπὶξς κ) Ῥωπίδες' πολυῤῥα- 
φπ γὰρ τα ὑποδήματα" χ9ἱ κατὸ ετόεσιν. ἁρπέδες. 
οὕτω Σαλουστιος. “Καλλάκκοον Ἐν) όρ μν Τροιζήνι 
27πε σὺν ἁρπίθεσοιν: Ἡ- ὅτι ΤῬρόφων ἐφ τῷ περὶ πγευ- 4ο 
 μάτων Φησὲ, τὸ α προτασσόµενο» τοῦ πο συστέλλεται 
ποι) δασύγεται. ἔνθεν ἐπιτιμήσειεν ἄν τις τοῖς ψιλοῦσι το 
αρπέδες πλὴν εἰ μή τις εἴπη, ὅτι τὸ ϱ. προτασσόµενο» 

ς λέξεως, δκσύνετα, ὑποτασσόμενον δὲ, ψελοῦται, ὅταν 
Ὁ ἐν τρ αὐτῃ λέξει ὑπερβιβέθμαι, κ ῥῆνες ἄρνεο, ῥαπι- 
δες μήν 

1. 


-. 
156 ΑΡ 
ὧκα- 
ἶσχυ- 


-.. 
““ 


"Αῤῥατος, οἷον ἄφβαρτοο, ὁ μὴ ῥᾳόμενος" 
υπαγώνιστος" ἡ ὁ ἀνέκφραστος, ἀῤῥητός τις ὤν 
ν 4 ΄ Ἴ . ο (. 6 

ϱρὸς, ἡ ὀνοκνητου. «Ῥρύνιχος δὲν απο του ῥ' οὐ ο 

ων ῥάσω, ὧρ ὀράσω ῥατὸς, καὶ ἀῤῥατος, πλεῦ- 

»ασωῷ τοῦ ρ. Μεθόδιος. ἔστω ὄνομα κύριον. 

᾽Αῤῥαβών, ἡ ἐπὶ ταῖς ὠναῖο παρὰ τῶν ὠνουμένω» :δΙδο- 
Ὁ μένη προκαταβολὴ ὑπὲρ ασφαλείας. «Μένανδρος.. Μι- 
κροῦ αὲν ἀῤῥκβῶνά μ ἔπεισεν εὐδὺς καταβαλεῖ:--- 
οἱονε) ὠῤῥαγων τις ὤν' ἀφ οὗ γὰρ ὁοδῇ ὁ ἀῤῥαβων, 
οὐ μετακινεῖται εἰς ἄλλον. ἐκ τοῦ αῤῥαγῷ οὗ» εἴρη- 
τω. ἡ παρὰ τὸ ῥωβὸο, ῥᾳβών". καὶ προςθήκγ τῆς 

α στερήσεωςο, καὶ ὠποβολῇ τοῦ!» αῤῥαβων, ὁ μὴ 

συγχωρῶν ῥωβὴν γενέσθαι τὴν πίστω τῶν συναλλατ- 

τόντων. οὕτως Ἐπαφρόδιτος" οἱ δὲ, παρα τὸ ἀῤῥαγὴης 

εἶναι, οὐ καλώς, ' κ... 

᾽Αῤῥαβωνίζω ' ἐκ τοῦ. ἀῤῥαβω» ἀῤῥαβώνος. 

᾽Αῤῤενικὸν, ἐκ τοῦ αἴρειν τὸ νῆκος, | : 

᾽Αῤῥονωπός] ἐκ τοῦ ἀῤῥην ἆῤῥενος, καὶ τοῦ ὢψ ὠπὸς, ὃ 
σημικάνει τὸ πρὀσωπον, ἀῤῥενωπόο, ὁ ἄῤῥενου πρόσωπο» 
ἔχων, κατὰ συνεκδοχήν ἦγουν ὁ ἀνδρεῖος καὶ ἰσχυρὸς. 
καὶ ὀννάμενος πρὸς ἐχθρὸν ἀντιταχ»ῆναι. ἔστι δὲ κατὰ 
συνεκδοχὴν, ἀπὸ μέρους τὸ ἕλον. 

"Αῤόηκτος, ἀθιέῤῥηκτος, στερεά ᾿ παρὰ τὸ ῥήσσω. , 

᾽Αῤῥηθόροι καὶ ἀῤῥηφορία, ἑορτὴ ἐπιτελουμένη τῇ. ΑΦη- 

»ᾷ, ἐν σκιῤῥοφοριῶνι µηνί' λέγεται δὲ καὶ διὶ τοῦ Ε; 

ἐβῥεφορία: παρὰ τὸ ἄῤῥητα καὶ μυστήρια Φέρειν. } ἐὰν 

ὁιὼ τοῦ ε, παρα τὴν Ἔρσιν τὴν ἙΚέκροποῦ υγατέρα, 
ἑρσιφδρία. ταύτγ Ύαρ ᾖγον τὴν ἑορτή». 
᾽ΑῤόηΦορεῦ,, τὸ χρυσῆην ἐσθῆτα Φορεῖν, καὶ χρυσία᾿ 

τέσσαρες δὲ παϊδες ἐχειροτονοῦντο κατ΄ εὐγένειαν» α- 

ῥγφόροι, ἀπὸ ἐτῶν ἑπτὸ μέχρις ἔνδεκα. τούτων δὲ δύο 

ὁιεκρίνοντο, οἳ διὰ τῆς ὑφῆς τοῦ ἑεροῦ πέπλου Ίρχοντο 
καὶ τῶν ἄλλων τῶν περὶ αὐτόν. λευκὴν δὲ ἐσθῆτα 
πιἐφόρουν κἀ) χρνσία. ν 
᾿Αῤῥιχος, πόφινορ᾽ τρεῖς χοῦς μέλιτος Ἡρεληττίου) Φὁὺο 
αὐῥίχω. τὴν μὲν τῶν χελιδονέων, τὴν δὲ τῶν Φιαλέων 
Ἰσχάδων' καὶ τῆς Ψψιδίας ἀσταφίδος, καὶ μύρτων ἔτε- 

ο» Φέρνιον: ----. γνετωι δὲ παρὰ τὸ ἄἴρειν τὸν χοῦγ. 

Ἐκ τοῦ ἀῤῥίγχω ἓν ἀφαιρεῖσθιι βέλος: ---. ἀῤῥιχοι δὲ 
λέγονται κόφινοι οἰσύῖνοι, οἷον ἄναῤῥιχοι, οἱ τω ἄναι- 

5ο. ροὔντα ἔχοντες, τουτέστι τὰ βέλη, ἄρσενικως Ἴμγες, 
λυκῶς Αττικοί. | 

""Αῤόνόμος, ὁ μὴ ἔχων ῥυμόν, ὃ ἀκανόνιστος. 

"Αῤῥωστος] παρα τὸ ῥῷ τὸ ὑγιαύω, ὁ µέλλων, ῥώσω, 
ῥωστὸς, καὶ ἄῤῥωστος , ὁ ἑστερημένος τῆς ὑγείας. «τει 
εἰς τὰς ὀιαφορᾶς' καὶ τὸ ἀῤῥωδων εἰσ᾽τὸ ὀῤῥωδώ, 

"Αρσαντες]. ἄρσαντες κατὰ δυμόν:--- ἁρμόσαντεο κατα 

πο Νυχήνν ἀρεστὸν καὶ θυμῆρες. ποιῄσαντες' -ἡ ἄρεσ-έν- 
τες. ἀπὸ τοῦ αρέσαντες. ἄρσαντεο' ἢ απὸ τοῦ ἁρμόζω 
ἁρμόσω ἥρμοσα" ἡ µετοχή, ἁρμάσας, ἁρμόσαντες, κἀὶ 
ο. κατ: συγκοπην, ἄρσαντες. 

Άρσην" παρὰ τὸ ἄρδω τὸ ποτ/ζω καὶ τὸ µετεγχέω" ό 
γὰρ ἄνὴρ εἰ γυναρεὶ ἐπαρδεύει. ἀρδω, ἄρσω, ἄρσηχ, ὁ 
ἄρόων την Ἀλειαν. καὶ γαρ -ὁμα τοῦτο πὸσις λέγεται ο 
ὤνήμ, παρα τῷ ποτό τῇ γωῦ.,Ὦ παρὰ τὸ ἔρω τὸ 
πραττω΄ ὁ µέλλων, ἔρσω" καὶ Άρσην ἐξ αυτου. τουτέ- 
στ ὁ πρακτικός. οὕτως Ἡρωδιινὸς ἐν τῷ περὶ γάμου 
καὶ συμβιώσεως. ͵ 

᾿Αρσίνσος, ὄνομα κύριον, 
ψεγαλήτορος. 

6ο Αρσόὴ, πόλις ἐν Συρής ἐπ) βουνῷ καμένη ἐπὶ δὲ τοῦ 
βουνού, πηγὰς ἐξερεύγεται πλείοναῶν ὡς ποταμοὺφ γ/- 
νεσθαι μεγαλου αφ ὧν ἡ πὀλι ὠνόμασται' ἄρσαι 


νι 
δν 
: ἃ 


5ο 


τά 


19 


3”0 


δια τοῦ α Θυγατέρες ᾿Αρσινόου 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕ ΓΑ, 


α5ο 


ΑΡ 


οὗ καὶ ἄρσην ὁ τὴν «γυναβία ποτί- 


(1ὰρ τὸ ποτίσαι ἄφ « 
2, Σερῖνος ἐν τῇ ἐπιτομῇ τῷ» Φίλωνος. 


. “ 


«ων τῇ σπορᾷ. ούτω 


"Αρταμοο» ὁ μάγειρος” γὰρ βέβηκε χεῖρας μων 
Φυγών: -- παρὰ τὸ διαρτάσοα, ὃ ἐστι µερίσαι }ἡ συναρ- 


µέσα. Αἰσχύλος, Τοσκῦτα κήρυξ ἐξ ἐμοῦ ὁιάρτασο»: 
--- ἄρτάμος οὖν, ὁ διαρτῶν τὸ πρέα᾽ καὶ αρταμῆσο 
κρεανομῆσαι. 4 


᾽Αρτόνη. αὶ ἐν τῶν καλωδίων ἀγχόνη' Σοφοκλῆς δὲ ἐτ 


ὴ 
ὀεσμοῦ ἐν Αντιγόνη, Πλεκταῖσιν ἀρτάναισω: --- ἀγχό- 


᾿Αρτάβη , µέτρόν ἐστι Περσικό», ᾿Αττικὸς µέδιμνος. ᾿ 
να ος ον ων τε καὶ ἀρτεμέα προσόντα: --- 
σηκώνει τὸν ὑγῆ, παρὼ τὸ ἀτρεμής, καὶ κα ὁπέρ. 
Φεσιν ἀρτεωής. οὕτω Φιλόξενος.. Ἡρωαδιανὸς δὲ ἐν τῷ 
ὑποωνήματι τῶν περ) παθῶν Φησὶ, ὅτι ἀτεμής ἐστιω 
ὁ ὑγιῇς καὶ μὴ  τετμηωένος" καὶ πλεονασμῷ τοῦ ϱ» 
αερότεμίς τιο οὖσα , ἡ τὸν αέρο -τέ- 


αρτεµης.. 

/’ . / 

Αρτεμις» Ἡ, Φεός » ΄ .. 5 
σελήνη ἡ απὸ τοῦ αρτεμῆ 


µνουσα”. ἡ αὐτὴ γάρ ἐστί τῇ 1 
ποιεῖν" λέγεταί γὰρ ἡ Φεὸς αγιερετιπὴ τῶν γυναέκων" 
καὶ Ὄμηρος, Τίς νύ σε κρ ἑδάμασε τανηλεγέος ὂα- 
τό, Β Ἡ -- α ι 
ῥατοίο δολμχή νούσος, ἢ Άρτεμις ἰοχέρα» --- ἢ 
ἀπὸ τοῦ αρτεμὴο παρωνύµως ᾿Δρτεμιδ, τουτέστι Ἰ 
ὑγωὴ; καὶ «γεπίληττος διὰ τὴν παρθενίαν' παρόνος 
γὰρ καὶ Φιλοσώφρω», ἢ 
λιπῆ ἐποίησε τὰ πατὰ κόσμον Φανεῖσα. 

ἜΑρτυμα, ὁ τελαμὼν ἐξ ο ἤρτηται τὸ βαλλάντιον. 

᾽Αρτηρία, παρὸ τὸ τὸν αέρα (τουτέστι τὸ πνεῦμιι) τηρεῖ», 
αεροτηρία τις οὖσα: πνεύματος γὰρ ἐστὶ δεχτικὴ, ώσπερ 
ἡ Φλὲψ αἴματος" αἀρτηβία δὲ πνεύματου ἀγγεῖον ἢ 
ἁλτηρία τὶς οὖσα" ὅτι ἄλλεσθαι Φοκεῖ, παλμοὺρ ποι 

΄Αρτιοῦ , σἡµοίνει τὸν ὑγμ] καὶ πεπληρωμένον. γίεται πα- 


ρά τὸ. αρτὼ τὸ ἑδριῶ, ἄρτιοο (ὼς ἁρμόζω' ἁρμόδίος) - 


ἴσος ναὶ ἡρμοσμένος. 
᾿Αρτίπους, ἄρτιος καὶ ὑγη]ς ποσὺν, ὁλόκληρος. 
τιέπειαι, αἱ απηρτισµένα καὶ τέλεια λέγουσω. Ἡσίο- 
ὃος ἐν Θεογονία, ἁλς ἔφασαν κοῦρω μεγάλου. Διὸς 
αρτιέπειαι: -- ἢ αρτιέπεσσι χρώµενα. ντ 
Αρτ/ζἨ]. ἐκ τοῦ αρῶ τὸ ἁρμόζω, γήέται ἁροτίζω". καὶ 
συγκοπῇ αρτίζω, καὶ καταρτίςω. 3 ἐκ τοῦ ἄρτιον γίνεται. 


"Αρτος] Άρτος ὀνοκοπάνητοο ἀπ εὐκύκλου κανέοιοι----- 


ς : ; 3 , 
παρα τὸ ἀἴρω, τὸ προοφέρω. ὁ καθ ἑκάστην τῷ σώ- 


µατι ἡμῶν προοφερόµενος. Ἱπποχράτης προσάρματα τὰ 
σιτία λέγει. ἡ απο τοῦ αἴρειν καὶ κουφ/ζειν τὴν ἀύναμι». 

Αρτύνω, τὸ ἁρμόσω, Ἡ εὐτρεπίζω" --- πνυκινὴν ἠρτύνετο 
βουλήν: -- παρὰ τὸ ἄρω τὸ ἁρμόζω" ὁὶ µέλλων. αρῶ, 
ἡρμοέ, ἠρταίν αρτός καὶ αρτω» καὶ αρτύω», πλεονα- 
σμῷ τοῦ νι ἀρτύνω. απὸ τοῦ αρτύνω» ἀρτύνδη τὸ κᾱ- 
τεσκευάσ»η. ἐκ δὲ τοῦ αρτῶ αρτίζω, καὶ Καταρτίζα. 

; εἰς το απαρτί. Ματ. 

Αρύω, τὸ αντλὠ. παρὰ τὸ αρῶ, ἀρύω, ὡς πλήθω, πλη- 

ύω" ἔρω, ἐρύω, καὶ ἐρύσω" ἄνω, ανύω, καὶ αἀνύσω. 


᾽Αρύβαλλος] παρὰ τὸ ἐρύεων, ἐρύβαλλος, καὶ ἀρύβαλλος. 


ἡ παρὰ τὸ αρύεσθοµ καὶ βάλλειν. ἔστι τὸ καλούμενο» - 


βαλαάντιον καὶ µαρσίπιον. Αριστοφάνης, --- κατὰ τῆς 

κεφαλής αρυβαλλῳ ᾿Αμβροσίαν κατὰ σοῦ, κατα Τούτου 
δὲ σκοροδαλαή». κα, 

᾿Αριβαλίδα λήκυδον θῶρον. 

Άρυπες, Φεροκύδηο, ἀντὸ τοῦ Ῥύπες, πρόὀγλον τὸ εἰρη- 
μένον. Ῥόπες γὰρ λέγοντο οἱ Αχαιοί" κατὰ πλεονα- 

ο σμον του α, Άρυπες. "- κ 

Αρύσμους, ατχ]μονας. 


Α α . α) αἱ 
ρυσις, κα) ἀροστις. ἀρνστήχουςν τουτέστι τοὺς οἰνοχόους, 


ὅτι ἄρτια καὶ τέλεια καὶ ἄνελ- 


ι 
.. 


ωὰ 
9 


που ο λότ εος πωῤράφώςμοτ 







ο. 


9 


τδι 


ο; 





το 


30 - 


4ο 


Α Ρ. 


[αρυστὴρ γὰρ ἀγγεῖον τὶ, οἷον πύωθος, ᾧ ἔστιν ἀρύσα- 
σθαε, ποτύλῃη. 


ατογ 


Ἀρχιέως] Ἀγμοσθένής ἐν Φιλισπικοῖς ἳ Οὕτος δ' ἀρχαίως 


εἶχο: -- ἔστι δὲ οἷον ἁπλῶς. καὶ ἀκάνως. τοιοῦτοί γαρ 

οὐ αρχεᾶοι. τὸ ὁ) ἐναντίον τοῦ αρχαίου καλούμενον νεω- 

τεροποιόν" τον ἐπὶ κακῷ ὀηλονότι καινουργόν. 
᾿Αρχεερεσιάςειν, τὸ πρὸς χάριν τοῖς πολλοῦς «ην. 

Αρχων, ὄνομα ἐστι μετοχμκὸν : παρὰ πὸ ἄρχω μετάγο- 
υπαι απὸ μετοχῆο εἰς ὄνομα. τὸ δὲ ἄρχω, αἴρω τὸ ἐποιί- 

ω. ανημονεύουσι σχεδὸν πάντα ες οἱ ῥήτορες. ἔστιν οὖν 
ὁ τὴ» ἐπώνυμον ἁρχων αρχήν" ἀφ᾽ οὐ καὶ ὃ ἐνιαυτὸς 
ἐμετρεῦτο. ἦν δὲ εν τῶν ἐννέκ. ἦσαν Ὕδρ εσμοθέται 
ἕδ, βασιλενὸ τ8, κεὰ πολέμαρχος. καὶ ἄρχων. οὗτοι δὲ 
Ιδίως εἶχον. ὥσπερ Δημοσθένης ἐν τῇ προ; Λάκριτον 
απολογία γράφει. 

᾽Αρχώνης, ο άρχων. ὠνης οὐτιγοσοῦ». 

"Αρχός] ας ἀπὸ τοῦ ἄγω, ἀγὸς, οὕτω καὶ ἄρχω, ἀρχὸς 

ὁ ἡγεμὼν, παρὰ τὸ ἄρχει». --- ἐν δ' αρχὸς ἔρη. πολύ- 

µητις Ὀδυσσεύο: --- σ]άαίνει δὲ καὶ το ἔντερον τὸ προς- 
κείµενο πῷ καλουμένῳ ῥακτυλήῳ, πέρας ὂν τὼν ἐντέ- 
ρων πάντων εἴρηται δὲ, ὅτι ἄρχει τῶν ἑντέρων κάτω- 
δεν. τοῦτο γὰρ πρόδηλον, ὅτι τὸ: ἀυτὸ καὶ πέρας καὶ 
ἀρχὴ νοω(ζετοα. 

Αρχιτέκτων, σημεώνει καὺ τὸν τῶν οἱκοδομημάτων ἐπι- 
υιστώτην" κυρίως δὲ τὸν ὀρχὸν τῶν τεκτόνων ὁ τὸν τὴν 
δι }εσιν τοῦ πατασκευαάσ(έώτος ἐπιωοοῦντα, καὶ τὸν. κας 
τασκευάσαντά τι καὺ σμευῶρήσαντα πράγμα. παρὰ τὸ 
ἄρχω καὶ τὸ τέκτων. τὰ δὲ παρὰ τοῦ ἄρχω συντε)έν- 
τα διὰ τοῦ ͵ γράφοντας" ἄρχιστράτηγος. 

᾿Αρχιθέωρος» ὁ ἡγούμενος τῶν Φεωρὼν Φεωρο) δὲ εἰσὶν 
οἱ τη» Φεωρίαν Φέροντες τοῖς Φεοῖς- εἰς τοὺς Ἕλληνι- 
ποὺς αγώνας» καὶ ὑπὲρ τῶν πατρίων. Ῥύοντερ. 

᾿Αρχολίπαρος», ὁ λιπαρῶν ἵνα αρχῆς τύχη" ς ἐν τοῦ ἄρ- 
τα, χδιν λωποινόμενος., οὕτω .Τραγκύλλων περὶ βλασφήμω». 
᾿Ἀρχογλυπτάδης, ὁ ὠοπερεὲ γλύφων τὰς ἀρχέέο. 

Αρχομας» Φρχόμενου" καὶ κατὰ συγχοπήν, ἄρχμιενος 
ὤφειλε δὲ ἔργμεγος" Φφυλάξαν. δὲ τὸ χ., δοκεῖ Ἰωνωιον 
εἶναρ. παθὸ ποὺ τὸ ἔργεαοι ἔρχιια Φασήν. ἐνεστῶτος 
οὖν εἰσιν αἱ τοικῦται μετοχ άν, συγκοπὴν παθοῦσαι, 
ὡς τὸ. λεγόμενος, λέγμενος᾽ ὁρώμενος, ὄρμενος" : δεχό- 
μεγος, μαμά τινὲς δὲ λέγουσε παρακείµενον εἶναι. 


το Α ΜΕΤΑ ΤΟΥ.:Σ. 


Ασαλὴς, 7 ὤφροντις, ] 
ἡ  Φροντές.. ἀσαλθὴο ὁ ἀμέριμνου. ᾿ 


μήδενος Φροντίζουσα" σαλη γὰρ 
Αἰσχύλος, άσωλὴ]ο 


Φο μαγία: οὕτως Ἡρωθιανὸς παὲ Απολλόδωρος. καὶ γὰρ 


ιδ9 


: ἀσαλέαν ὁ Σώφρων τὴν ἀμεριαναν πο αλογιστίαν χαλεῖ. 
᾿Ασάμινθος, λεκάνη» πύελος᾽ } ὁ τόπος ἐν ᾧ λούοντο. 
παρὰ τὸ την ἄσην τὸν ῥύπον τοῦ σώματρο μινύφειν. 
Ἔν ὁ ἄσαμίνθους βάντες. ἐὐξέσταο,, λούσαντο. 
"Αασθω] "Ἀσασθαι Φίλον ἦτορ. ἐδητύος Ἰδὲ ποτῆτος: --- 
τὸ πορεσθῆνομ' κυρίως τὸ μετὰ πόρον εἰς ὕπνον ἐλθεῖν' 
πέσοι γὰρ τὸ κοιμηδήναὰ. ὴ ἀπὸ τοῦ ᾖδω, ἀφ᾽ οὗ τὸ, 
. ἤσατο δ᾽ ας Ἡδο ποτον πίνων τσ ἤσασθας, πο) 
τροπῇ τοῦ η εἰρα, ἄσασθαι. στι σημάνει ὁύᾳ ἐπὶ 
μὲν τοῦ κορέσοιε καὶ πληρασος» Αύματος ἅσαι ΄Άρηα: 
--- ἐπὶ δὲ τοῦ βλάψ-ω, ᾿Ασέ µε ὀαίμονος αἶσα κακή: 
ὁ δὲ ᾿Απίων » ἐκφέμενος ἀμφοτέρας τὰς δυνάμεις, 
ὁυμολογεξ ἀπὰ τῆς ἄτης, οἷον μας πλήρωτωια γαρ 
το κακά. 
"Ασβεστος] "Ασβεστος δὲ ὡνῶ ο γέλως: σ- ἀκωτάπαυ- 
στος, πολύς 3} µεταφορὰ ἀπὸ τοῦ μὴ σβενχυµένου πυρός, 


ΕΤΥΜΟΛΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


Α Σ 128 

᾿Ασεβής] παρὰ τὸ σέβω, σεβής" κάὸ μετὰ τοῦ στερητικοῦ αν 
ώσεβης, τοῦ ώσεβέος (ὁ κανών" οὐ Ἴωνες ποι) οἱ ποιηταῖν 
τας εἰς ους ληγούσας γενικὰς ἀπὸ τῶν εἰς η: εὐθειῶν 
γινοµέναςν δια τοῦ εος προφέρουσι) καὶ άσε βοῦς” τὰ εἰς 
Ίς ὀξύτονα σύνετα ἐπίθετα ῥηματηια., εἰς ους ἔχει τὴν 
γενικήν" Φύω, εὐφυὴο . . εὐφνοῦο. ἡ αἰτιατριὴ διοτί’ οὐ 
λέγει τὸν ἀσεβήνι οὗ γοὲρ ᾿Αττμιοὶ οὐκ ἐπὶ πόντων τῶν 
άτιατικῶν τῶν ἀπὸ τῶν εἰς Ίς ἐπιΦέτων προλαμβαά- 
νουσι τὸ κ. αλλ’ ἐπὶ τῶν κυρίων, τὸν Δημοσθένη» λέ- 
γε» καὺ τὸν ᾿Αριστοφάνη»' ἐπὶ δὲ τῶν ἐπιλετικῶν, 
οὐδαμῶο. τὸν σεβη το γὰρ ε καὶ ἄλφα εἰς η νεργᾶ- 
τας» ἡνήκα πρὸ τοῦ ε ἐστὶ σύμφωνον" εἰ δὲ παδαωρὸν, 
παὶ εἰς α καὶ εἰς ή» τὸν εὐφυέαν καὶ ευφυῆ, λε εὐ- 
Φυᾶ, εἰ δὲ ἔ ἔχει τὸ ϱ. εἰς αν αργύρεα ἄργυρᾶ., τὸ δὲ 
πανα καὶ ὀστα, οὐκ. απο τοῦ παγέα καὶ ὀστέα, αλλ’ ἐξ 
ἰδίας πτωκῆς, κανουν, καὶ ὀστοῦν. ὦ ἄσεβές' τα εἰς πο 
εἰς ους ἔχοντα τὴν γενρηὴν, οὐ ες ποιεῖ τὴν κλ. Ἰτικὴήν. 
διατ/ οὐκ ανατάσσει τὸν τόνον» τὸ γὰρ εἰς 5 ὀγόματα 
εἰς ους ἔχοντα τὴν γενικὴν, εἰ μὲν ὧσι κύριο ἡ ἀπὸ 
τοῦ οὐδετέρου γύεται εἰς ης, βαμυνόμενα δὲ, ἄναβι βά, 
ζουσι τὸν τόνον ἐπὶ τῆς κλητρ]ο, ὠ Δημόσ. ενες, ὦ 
Μητρόφαωνευ ' κο πΊτος, µ. μεγακήτης», ὧ μεγάκητες, εἰ 
δὲ ὀξυνόμενα ποὺ ἐπιδε τικῶς τὸν αὐτὸν τόνον Φυλὰσ- 
σει ἐπὶ τῆς κλητηὴς, ᾠ εὐτυχέο, ὦ εὐγενές, ὦ µονο- 
γενές. 

ο) Ἀσέλγεια, ᾗ ὠκολωσία: ἀπὸ τῆς Σέλγης πόλ εως Ῥιλι- 
παρ, ἡστινος πολῖται σώφρονες. καὶ α στερητικοῦ. 

΄Ασελγεῖε] Σελγο), ἔλνου σωφρονέστωτο» ἔγιλεν ἀσελγεῖς, 
οἱ μὴ σώφρονεο. 

᾿Ασελγή:] παρὰ τὸ Φέλγω τὸ ἀπατώ καὶ σκοτ/ζω, 9ελ- 
γήσ᾽ πα μετὰ τοῦ ἐπιτατριοῦ ἄν 9ελγὴς» καὶ ὥσελ- 
γής, ὁ εὐαπάτητος καὶ σκοτεινὸς κατοὸ τὸν νοῦν. ἡ ὅτι 
Σέλγη πόλις ἐστὴ τῆς Ἠισιδίες, ὅπου κακῶς ἔσων οἱ 
ὤνθρωποι, πο αλλήλους ἐκοινώνουν" μετο τοῦ ἐπιτατι- 
κοῦ α᾿ ὅδεν καὶ ὠσέλγεια» πορνεία, ὠκαθαρσί» » ἔτοι- 
ἁότης πρὸς πᾶσαν ἡδονήν. 

᾿Ασελγαίνειν, κυρίως τὸ παρὰ Φύσιν ταῖς γυνοιξὶ μήγνν- 
σδαι" καταχρηστικὠς δὲ τὸ ὁπωσδήποτε ἀκολασταίνειγ. 
εἴρηται δε από τος Ἐλεγηίδος. γυναικὸς Αττικής: πρώ- 
την τὴν τοιαύτην ἀσωτίαν Εὐρούσης. ἐλεγαίνερ οὖν ἐστ 
τὸ ασελγεάνερ»" πα πλεονασμῷ τοῦ σ, μετὸ τοῦ ἐπι- 
τατικοῦ α, ἀσελγεήνειν. οὕτως ᾽Αλκίφρων" Ἐπαφρόδι- 


1ο 


25ο 


4ο 


2ο 


τος δὲ. παρὰ τὸ λέχος λεχάνευ», το λέχους ἐπιδυ- 


μεῖν καὶ κατο τροπή». λεγοίνειν (ἔνιδεν ᾿Αρχέλοχος» 
λέγαι γυνα κου ὠντὶ τοῦ. ο κόλαστοι) πλεονασμῷ» έλε- 
χανει). καὶ συνΦέσει της ι ἐπιτωτικῆς, παὶ πλεονα- 
σιῷ τοῦ σ. ὠσελγκώνειν, και} ο Νηλέως Ὀυγάτηρ Ἔλε- 
γηΐς» άσωτος. οὖσα ἦν. ᾗι ᾗς καὶ ὁ πατὴρ ἦκουσεν ἐπμερο- 
τούσής τὸ αιδοῖον καὶ βοώσης» Δ/ζεο ὀ/ζξο ὁὴ μέγαν 
ἄνδρα ἆ ..  ὍὋς σ ἐπὶ Μέλητον κατάξει πηματα 
αρσί. 

᾽Ασέληνα] ὄρη οὕτω πλήρης. ἅπερ οἱ μὲν παρὰ τν 
Τραχήα βἱρῇσ»δοέ» Ῥειανὸς ἐν τῷ τεσσαρεοκαιδε- 
κάτῳ Ἡρακλείας" ἠΖῥιώνόρος δὲν ἐν τοῦ Αἰτωλοῦς" ὅτι, 
Φησὶν, ἐν αὐτοῖ; τῆς Σελήνης τῷ, Ἐλδυμίωνι συγκα»ευ- 
ὀρύση», συ συγέβαινε τοὺς ἄλλουςρ τόπους ἀσελγνους εἶναι» 
καὶ μὴ μετέχειν Φωτός. 

Ἀσήμαντον, ἀφύλαντον, ἀφρόντιστο», ποιμένα μη ἔχου- 
σαν ἐν τοῦ σημαίνω. 

᾽Ασθράγιστ ὃς» ἀποίμαντος. 

΄Ασθμα, ἡ ἀναπνοή. παρα τὸ ὅω, τὸ πνέω, ἄσω, ἴσμαι. 
ἆσμα' παὶ πλευνασμῷ τοῦ 3, άσθμα. ἡ παρὰ, τὸ ἅημα 
πέπονδεν ἐπενθέσει τοῦ 9: τὸ γὰρ ἀνάέλογον ἦν, ἄσμα" 


1οὀ 


129 ΑΣ 


ὥσπερ κα) χῶ, τὸ χωρῶ, χὼν, καὶ χθώΣ' καὶ παρὰ 
τὸ χαιιὸ χαμαλὸς. καὶ χΦαμαλὸς, τὸ κοιλότατον" καὶ 
ΦΦέγγετδαι παρὸ τὸ φῶ, τὸ εἰς Φῶς ἄγειν τὰ τοῦ 
νοῦ. ἀπὸ δὲ τοῦ ἄσθμα., ἄσφθμ-άνω. 
πο Ασθενής] παρὰ τὸ σθένος ἡ ὀύναμις» μετὼ τοῦ στερητι- 
μοῦ ἄλφα, ασθενής. | 
"σις] ἄσιν, ἑλύν, ὃ ἐστε γῆν ψαμμώδη» ὅδεν καὶ ὠσειό- 
γειαεν αἳ οὐ μασιοά. 
σε ση, ἄσιον ἡ ἀκαθαρσία. "Όμηρος, Τόσσην οἱ ἄσμν κα: 
Θύτερδε καλύψω:---- ἔστι δὲ παρώνυμον» ἄση, ἅσις, 
ὡς Φήωη. Φήμις. τὸ δὲ ση, Ὑέγονθ παρὰ τὸ ἅτω, 
ἔσω" "Ἀσέ ἑ διώμονος αἶσα: --- ἄσω, ἄση, ὡς μνήσω 
μμ φ ή, .- 
Ασίκ) Προμη έως µήτηρ ἡ Ασία ως Δυκόφρων. καὶ απ 
αὐτῆς ἡ Ασία ὠγόμασται. ν ' 
᾿Ασιάτις] ἀσιάδος κρούµατα. τῆς κιθάρας. οὕτως ᾿Αριστο- 
Φάνη εἶπε. παρρὀῶν τὸ ἐξ Ἐρεχδέως Ενρπίδου, ἡ 
τρίχορδος κιθάρα οὕτω καλεῖται εἴρηται δὲ, ' ὅτι ἐν 
Αοΐκ τῇ πόλει τῆς Λυδίας κειμένῃ ἐν Τμώλῳ» πρῶ- 
τον εὐρέδη. καὶ τὰς Ὑοώδεις δὲ ῴδας ὑπὸ Νιόβης καὶ 
τῶν Λυδῶν γυναικῶν εὑρεθείσας, εἰς Ἕλληνας αχθῆ- 
ναι, ὅφεν ποὺ λύδιος ὁ τρόπος μετωνομάσθη. ἡ ὧπὸ 
᾿Ασίου τινός. 
"Ασις] τὸ α μακρὸν, καὶ Ψιλοῦται' ἣ παρὰ τὴν αἶσαν, 
αἴσιος καὶ ὥσιος ἢ παρὰ τὸ αἴσσω, "Ασιος, ἂς ὁρώ, 
Ὀρθώσιος" κτήσω, Ἐτήσιος' αἰνήσω, Αἰνήσιος. 
Ασίω ἐν λειμᾶνι] ὄνομα πτώσεως γενικῆς. ἡ εὐθεῖα. 
ἀσίκο. ἐπλήδη οὖν ᾿Ασίας ὁ λειμῶνν ἀπὸ ᾿Ασίου τοῦ 
Κότυος, ὃς ἦν βασιλεὺς Λυδίας. κλίνεται ᾿Ασίου, ως 
ο ποχλίας, ποχλίου" κοὶ τὸ Ἰωνικὸν, ᾿Ασίεω. ὁ κανων᾽ 
οἱ Ίωνες τὰς εἰς ου γενμκὰς τὰς απο τῶν εἰς ας και εἰς 
5 γιομένας, διὰ τοῦ εω προφέρουσιν οἷον, Ορέστης, 
ὀρέστον, ἐρέστεω" ᾿Ατρείδης ἀτρείδου, ἀτρείδεω". Πηλεί- 
ὃς. πηκείδου., πηλείδεῳ" Αἰνείως» αἰνείου, αἰγείεῶ. --- 
ἔταρον μεγαΦύμου Ἑρμείεω: --- Ότι αἱ διὰ τοῦ εω Ἰω- 
νικαὸ γενικαὶ, εἰ μὲν ἀπὸ βαρυτόνων κοιῶν γενμιαι 
ὧσι, τροπαροξύνονται" οἶον, Ὀρέστου, Ὀρέστεω: Άτρεί- 


2ο 


4ο 


29 


δου. ᾿Ατρείζεω" οὕτως οὖν καὶ Ασίεω. χωρὶς εἰ μη κάν 


τὸ πάθος ὧσι" διὰ τὸ Ἑρμείεω, κά κατὰ συγκοπήν» 
Ἑρμείω. καὶ ἡὶ χρῆσιε, ΄Ἡρης Ἑρμείω τε καὶ ἩἨφοί- 
στου: ---Ῥορέου, βορέεω, καὶ συγκοπῇ βορέω καὶ ἑνμιμθ- 
λεω, --- ἑνμμελίω Πριάμοιο. οὕτως οὖν, ᾿Ασίας, ὥσίου, 
194: ἁπίεω Ἰωνικῶς. καὶ συγκοπῃ, ασίω. καὶ ὁμοίως οὐ προ- 
παροξύνεται' ἐπειδὶ κατὰ πάθος ἐστὶν, ἤγουν κατὰ 
δυγκοπήν. ἐν ἠρωικῷ µέτρῳ», Τὰ ἄπο τῶν εἰς ην ευ- 

τ. Φειῶν γενικὰςι οὐ προφέρουσιν οἱ ποιηταὶ εἰς ου, αλλ. 

ᾗ δια τοῦ εωιν ὡς Πηλείδεω" ἡ ὁιὰ τοῦ αο, ὡς Ὀρέ- 
στκο Ῥοιωτικῶς' Θετταλικῶς, καλοῖο ᾽ Δωρικῶς, Ατρεί- 
ᾱκ" κοινῶς καὶ ᾿Αττικῶς, Ατρείδου. 

"Ασιεῖς, οἱ Δρύοπες οἱ τὴν ᾿Ασύνην κατοικοῦντες. Καλ- 
λίμαχος, Δειλαίοις ᾿Ασωεῦσι ἐπὶ τριπτῆρες ἁρπάσας : 
--- εἴρηται, ὅτι Ἡρακλῆς τοὺς Δρύοπας λῃστεύοντας 
ἀπὸ τών περὶ Πνδῶ χωρίων ἐν τῇ Πελοποννήσῳ µε- 
τῴκίσεν, ἵνα διὰ τὴν πολυπληδίαν τῶν ἐνοικούντων 
εἴργόιντο τοῦ κακουργεῖν' καὶ διὰ τοῦτο ᾿Ασινεῖς αὖὐ- 
τοὺς ὠνομάσθαι, ώς ῥηκέτε κατὰ τὸ πρότερον πινο- 
μέγους. 
᾽Ασκαλωβώτηε, ζωύφιον ἑοικὸς σαύρα, ἐν τοῖς τοίχοις 

ἀνέρπον τῶν οἰκημάτων. παρὰ τὸ ἁκαλῶς τὸ ἠσύχως 
καὶ τοῦ βῶ ῥήματος, ἀκαλκβώτης, κά πλεονασμῳ 
τοῦ σ. 


το " 


᾿Ασκόνιος. ὁ υἱὸς Αἰνείον τοῦ Τρωός. εἴρηται δὲ, ὅτι Αἰ- - 


κο ψείας ἐπιγκαβ χρησάµενος απ ᾿Ασνάλωνος, ὑπό το 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΕΤΑ. 


τι ρακείμένου" απο του 


ΑΣ 149 


Ασκάλον τοῦ τότε βασιλεύοντος τῆς χύρας ξενισφεὶς, 

διὰ τὴν πρὸς αὖτον Φιλίαν, τὸν ή». Ασκαλιον προσ- 

ἠγόρευσεν ὃν τῇ Ἑ. διαλέκτῳ ᾿Αακάνιος ὢὼνο- 
. μάσθη. Αν δω ορ 
᾿Ασκάλαφος, παρὰ τὸ ἀσκαλὲς τῆς ἀφῆο, ὁ λίαν σκληρός. 
Ασκαρίςει, σηµαίνει τὸ πινεῖσδοιι σκαέρων σκαρέςω, καὶ 
ο, ἀσκαρίω. ο τι τς αρ πα 
Ασκάντηοι κλιίθιον εὐτε)έάν ὃ ὑπὸ τῶν ᾿Αττριῶν σκήµ- 


ασκα»- 29 


ὦ ἄσκάντης, ἡ εὐτελῆς κλίνη, μηδὲ κάννην 
ἔχουσα. Πόσες , οιδλοῦ, 8, ΑἈ: 
᾿Ασκελές] ᾽Αλλὰ Ποσειδάων γαιήοχος ἀσκελὲς αἲέ θὰ ος 
ἀμεταλωνήτως, κατὰ στέρησιν τῶν σκελῶν' ἡ ἀδιαλεί- 
πτως, καὶ ἄγων σφοδρώο, καὶ ἀσκελέως» τὸ σχληρῶς. 
παρὰ τὸ σκέλω τὸ ηρωίνω » γίεται ἀσκελέο, τὸ ἄγαν 
σκληρον᾿ ὅ δεν καὶ σκέλος ἡ παρὰ τὸ ἄγαν ἐσκληνέ- 
γαι" ὅδεν καὶ Ασκληπιὸς, ὁ μὴ ἐῶν τὰ σκέλη ἐσκλη- 
κέναι καὶ ξηραίνεσθαι. ἀπὸ µέρους «δὲ τὸ ὅλον σῶμα 
ὀγλοῖ. καὶ γὰρ τὸν Ἐπιόπύρου τύραννον ὀφθαλμιῶντὰ 
δεραπεύσας , ἐκλή-η ᾿Ασκληπιόρ' πρότερον γὰρ πιος 
ἐκάλεῖτο. ἡ ὅτι τα ἄσπολη :ὃ ἐστι σκληρὰ) τῶν νοση- 
µάτων ἴπια ποιεῖ, καὶ ἀσκληπιὰς, βοτάνη τὶς. 


. Ασκέπαρνον, ἄξεστον, ἁπελέκητο» ἀπὸ τοῦ σκε- 59 
ο πάρνου, ος μωόρημε 9 ι 
Ασκητὴς, ὃιὺ τὸ ὧς ἄσκον νεκροῦσ-θαι τὸν ἀσκητή 


ω 


τοῦ ἀσκῆσαι ἐκ τοῦ ἀσκός. ---- ον 
᾽Ασιηδής: παρὰ τὸ σχόθω. κατὰ. σύνθεσιν καὶ ἔκτασω 
καὶ τροπήν᾿ ο υγιής καὶ ακώλυτος τοῦ πράττεω' ἆῤλα- 
β1. Ῥεραπευδέντα καὶ σωςόμενον. ο. ς 
Ἡ.᾿Ασκήματα, κατασκευάσµατα ἀπὸ τῆς ασκήσεως. 
Ασκός, ἐν τοῦ σχίζω μετὰ τοῦ στερητικοῦ α ἡ παρὰ τὸ 
σχῶ, σχήσω, ἄσχὸς, καὶ ασκὸς, ὁ αβλαβὴς καὶ ὠὶνῆς 
καὶ μὴ ἐσχισμένος. ὅφθεν καὶ ὥσκηθης ὁ αβλαβὴς κα). 
ὑγιῆον απὀ µεταφορὰς του ασποῦ. ΄ Ἀσκήδαι δὲ, τὸ 
-. Φερωπεῦσαιι ἐπιμεληήνου, αφλῆσαι ποιήσασθαι. 
Ασκοφορεῖν] ἐν τὰῖς Διονυσιακαῖο πομπαῖς, τὰ μὲν, ὗτὸ 
τῶν αστῶν πράττεται' τα, ὁδν, τοῖς µετφίκθις ποιεῖν ὑπὸ 
τῶν γομο-ετήσαντω» προστέταχται. οἱ μὲν οὖν µέτοι- 
κοιν Χιταγας ἐνδεδνμένοι Χρῶμα ἔχοντας. Φοινικοῦν, 
καὶ τὰς σκάφας Φέρουσι ὅ δὲν καὶ σχαφηφόρος λέγε- 


” κε 
η] . ε . ᾿ ΄  . ο, 
δὲ αὐτοῦ, ὁ πόνος τὴς ασκήσεως, καὶ ὁ αλλητης στὰ 


ται οἱ δὲ αστοὶ, ἐσθῆτα ἔχουσιν ἣν βούλονται, καὶ | 


ον, ο. νώφν 
ὥσκουὸ κατὰ τῶν ὤμων Φέρουσι' κα) δια τοῦτο ασκοφό- 
ροι καλούνται, ς . « ΛΑ) 


᾽Ασκώματα. καλοῦνται καὶ τα δέρματα τὰ ἐπιῤῥαπτόμε- 
να ταῖς κώπαις ἐν παῖν τρµήρεσι, δια τὸ μὴ εἰοφάρειν 
τὸ «αλασσιον ὕδωρ. Ααιστοφανης. ᾿ σκώµατα καὶ λώα 
καὶ πίτταν ὁδιαπέµπω» εἰς Ἐμπίδαυρον: ---- ὅτι :απὸ 
: ασκῶν γίνονται», παὶ ἄγχιστά εἰσι. καλοῶνται δὲ ἀσκώ- ο 
ματα καὶ οἱ γαι" απο μεταίθορᾶς τῶρ χαλκευτικῶν 
ο ασκωματωνν ᾱ εἰσ):Φυσαι χαλκευτικάί. το 
"Ασμεγος]. Ἰόω το αὐφραύνω ὁ παθγτικὸς παρακείµενος, 
σµαι’ ἡ µετοχὴ. ἠσμένος, καὶ ἄσμενοςι τροπῇ τοῦ ἡ 
εἰς α. ἐξ αὐτοῦ, ἁαμενίςω" παὶ συνασµένιζεν τὸ συνευ- 
Φραίνου, τηνὺς δὲ λάέγουσι μ εἶναι µετοχήν' ὅτι πώσαι 
αἱ τοῦ παρακειµένου μετοχαὶ προπαροξύνόνγαι. “πρὸς 
οὖς Φκμὲν, ὅτι λέγουσιν οἱ τεχνικοὶ µετοχὴν εἶναι πέα- 


, ο 






ἴδω, ἠσμένορ". κατὰ συστολὴν τῆς ο 


: 


αήτ Α Σ 
ἀρχούσης ΄ ἄσμενος καὶ ἅμα τῇ συστολῷ, ἀνεβίβασε 
τον τογον καὶ προπαροξύνεται. 
Ασμωλὴ, ἀναπνοὴ λίγη" καὶ ἀσμωλεῖν, ἀγνοεῖν, 
σου, ὁ ὁ κρατὴρ ὑπο Φοινίκων: 
Ἰομοαό ζω ασκωλιάςειν ἐστὲ, τὸ ἵστασθαι ἐφ ἀνὸς πο- 
ο δὸς ἐφαλλόμενον ὴ στερούµενον τῶν κατὰ Φύσιν. εἴρη- 
πυτας παρὰ τὸ σκῶλονν ὃ, ἐστι" σκόλοπαι τῷ ἐς) πο ἕλ- 
λεσθαι” ἀπὸ τῶν πατούντω» σπόλοπα καὶ χωλθυόντών" 
ὅτερ Ἐπάχαρωος ἐν 'τοῖς Πέρσωιο σκαλοβωτίς ειν φησί. 
σπωλιάς η, οὖν, καὶ χατα πλεονασμὸν, ασκωλιάςει». 
πινὸς δὲ οὐ πλεονασιὸν ἡγοῦνται τὸ ο’ αλλὰ παρα τὸν 
σκὸν γέγογ.. κυρίως γὰρ ασκωλιάςειν λέγεται τὸ ἐπὶ 
ἀσκὼν ἄλλεσθαι. οὕτωο Ἐπαφρόδιτος. « η 
᾽Ασπάζω] ἔστι͵ ὁημα σπὠ᾿ καὶ σημαίνθι τὸ δαΧνρίζω. 
Μ. (αὐτοῦ. ένετας. σπαζω κατα ποραγωγὴν» ως Φρῶ, 
ω βώνν ὢ καὶ μετὰ τοῦ: ἱστερητηιοῦ α» ὥσπα- 
τὸ μὴ διαχωρίζεσθαι, αλλ’ ὑπὸ τῆς φιλὰς, ἡνώ- 
σθαι, ἀσπάςεταν, κατα στέρησι» τοῦ. μὴ σπᾶν' ὁ γὰρ 
διαλυόωα»ος καὶ ἐχ)πίρων ὴ ἐχθραύω». αποσπᾷ απ 
ἐκείνου ἑαυτόν ' ὡς ἐπὶ Τηλεμάχῳ» Ἠ ῥα, καὶ ἐκ. χει- 
ρὸς χεῖρα . σπαάσεν ᾿Αντιγόοιο: - ἐν τοῦ οὖν ἐναντίου 
͵ τὸ αντέχεσθωί τινος κατὸ Φιλίανν ἄσπα «εσθαι εἴρηκεν. 
τπαπὸ του πσπαςω, ῥηματιὸν ὄνομα, σπαστός” καὶ οὐ- 
έτερο», ἀσπαστόν. ὁ πεέλλωνν σπαάσω" αφ) οὗ ἀσπά- 
σος». μι) ἀσπασίως. τὸ προσηγῶς καὶ Φιλοφρόνως. ἔστι 
ἐ δὲ παραδυρθετον, «πο τοῦ ασπάςω συνέτου" τὸ γὰρ 
ασπτίςω, σύνετόν ἑστρ, ἀπὸ τοῦ σπῷ ῥήματος αφ 
οὗ τὸι σπῶμαι" :πα). παράγωγον. σπάω. καὶ προσηλ.)ε» 
:ἡ α ἐπίτασις, πὰὶ ἐποίησε το ασπάςω. τὸ γὰρ ἐπισπὰ- 
πεσθὰε, ἔστε το αὐτωςεσθς : «ρρθκακὸν» ασπάσιορ" τὸ 
Φήλυκὸνν ἀσπασήη. λέγετὰι καὶ ἐπιῤῥηματοιῶς, ἀντὲ 
που ὃ σπωσίωο.. ο πα 
Ασπασισο) ᾗ δια τοῦ τος παραγωγὴ Ἰ. παρὰ μέλλοντα .γινο- 
µένην τρίτη» ὤπὸ τέλους" ἔχει τὴν ὀξεβαν ορθώσω, 
Ὀρθώσιος". αἰνήσω ᾽ Αὐήσιος ἄρκέσω» ᾽Αρκέσιοο» πα) 
Αρκείσιος" ἄρω τὸ ἁρμόςω,, ἄρσω ἁρσιος» ὁ ᾽ἁρμοςὄμε- 
γου". καὶ ἀνόρσιος, ὁ μὴ, -ἀρμοςόμενος" άσω, ἅσω, 
άσιοξν καὶ κατοὲ αντήθεσι» ὅ ὁσιοῦ πτήσω, ατήσιος” ὦξω, 
άξιος. οὕτως οὖν καὶ ἀσπάσω . ἄσπάσιος' παὶ «αυμά- 
σιος. ὀδύνεται, δὲ νεψιόςν δεξιός τὸ -δὲ πλησίον ἀπὸ 
ἑὐποῦ πλητὸς ἔχει μὲν τὸν Χρόνου” ὁ αρ ἄπλητες ὃ 
ἀπροσπέλαστος” πλητὸςν πλησήσο» ὡς ἄμβροτος ἄμβρό- 
σιος, τροπῃ τοῦ τέλους. οὐ γέγονε δὲ τὸ πλησίος παρὰ 
΄ μέλλοντα. οἱ γὰρ Λάκωνες τα παρα βέλλοντα, εἰς το τ 
οὗ τρέπουσω, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ τ δὐς τὸ ἐνιαυτὸς» ἐνι- 
-αὐσιος, ἐνιωύτιος λέγουσι», ὑπόμνητιν Ὀθότες τοῦ προ- 
. τέρου τ' πλοῦτος » πλούτιος. πλ οὐσιος" τὸ δὲ πλησίος, 
ιο ο αὐνίς λέγουσιγ. ὥστε οὐ παρὰ μέλλοντα. παρα τὸ 
πέλω, ᾿παράγῶγον πελαςα τὸ προσεγγ(ζω" ῥπαατικὸν 
"Ἵδνομα, πλατὸς πο) πλητές καὶ κατὰ τροπή» τ τοῦ τ 
Ἱτεἰς σι πο) κατα παραγωγὴν, πλησίος, ὡς ἄμβροτος, 
ναι 
3 ον οιεὶ τὸ ἠδό τοῦ κατ 
τι πρὸς ἑαυτὸν ἔπισπα, 
Ασόῤώας, ον ἐπὶ τοῦ ἑλείου } ὀρείου, ὁ μὴ σπει- 
όμεγος. 
Ἀσπάλαθος» αἶδοο. ἠκάνθης. Νήμαγδρος, Ἐν γὰρ ὄρει 
ῥάμνοι τε παὶ ὀσπαάλαθοι πομέονται: --- παροὶ το σπώ, 
" σπάλαθος, κ. | ἀσπάλ αφος. 
Ἀσπαλιεύθην] οὐν οἵδ' εἴ τις ἠχδῦς ὑπὸ τοῦ. -δὲ- 
τ λέατος τῆς. οπα «ρα τομ φά μά 3” ἐνήχετό μοι τὸ 


ο ἀγκιστρον. τς ση 
᾿Ασπαλιεύω] παρὼ τὸ ἀποσπῶν τοὺς ἡροῦ» ἐν τῆς α- 


8ο 


1ο - 


ἐπίτασιν ὄντος ' ὅπερ ἄν 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ 


Ν Ε ΓΑ. Α Σ 145 
λάσσης: οἷον σπῶ σπεύς" πλεονωσμῷ τῆς λι συλλαβή ο, 
σπαλιεύς' ποὺ μετα τοῦ ἐπιτατικοῦ αν ασπαλιεύς, 

Ασπαλιεντὴς, ὁ αλιεύρ εἴρήται δὲ περα τὸ σπῶν, καὶ 
τὸ λνον" ὁ σπῶ» τῷ λίνῳ" τοῦ α ἡ πλεονάζοντος» 3 

ϱ ἐπίτασι σημαίνοντου" ὅ9εν καὶ ἀσπαλιευτὴς, ὁ ἐκ τῆς 
ἆλὸς σπῶὼν τοὺς ἰχδ0ς. 

”"Ασπετος] ἔστι ῥῆμα σπῳ᾿ ὅπερ γέγονε παρὸ τὸ ἔπω τὸ 
ἀκολουθῶ, ὡς παρὰ τὸ ἔχω, σχῶ' ἐξ οὐ τὸ σπάσθαι 
μαὶ ἐπισπᾶσθαι ποσήν. 

΄Ασπετος] ῥηματικὸν ὄνομα σπετός" καὶ μετα τοῦ στερήτι- 
Νο αν ὥσπετος αἰδήρ, οἱονεὶ ὁ πολὺς πο) μέγας καὶ 
δυνάµενος ἀῤῥηντος γενέσθαι” οὗ οὐι ἄν τε ἐφύχοις 
του ὀνοπαρακολου.)ήτου διὸ το μέγεθος. ἢ παρὰ τὸ 
σπῶ τὸ κρατῶ, σπετὸς, καὶ ἄσπετος. 

Ἄσπετο», απλήρωτον, πολύ». Λυκόφρων, Αλλ ἄσπετον 
χέωσα παμμιγῇ βοήν: ---- ὀύναται δὲ παὶ παρὰ τὸ ἔπω 
τὸ λέγω εἶναι: ἄάσπετα τὰ οὕτω πολλὼὸ καὶ μεγάλα, 
ὥστε καὶ ἄῤῥητα ὑπάρχειν ᾿ τοῦ λέγεσ-λαι. 3 

Ἀσπερχὲς, αδιαλείπτὼς, τοῦ α κατ] ἐπίτασι». τουτέστι 
τὸ ἄγαν ἐσπευσμένον, παρὰ τὸ σπέρχω' συεχῶς, ἰσχυ- 
ρῶς, ταχέως. 

Άσπειστον] ἀπὸ τοῦ σπένδω" οὗ ὁ αέλλων, σπείσω" ὁ πα- 
βρακείωενος» ἔσπερως» ἔσπεισμαι, ἔσπεισαι, ἔσπεισται, 
σπειστὸς, καὶ ἄσπειστος, ἄσπονδοο, 

Ἄσπιστης, πεςὈς ὀπλίτης, πολεμιστής” ἀπὸ τοῦ ὥσπίζω 
ο (ἐξ οὗ ὑπερασπίζω) Ὀ μέλλων, ἀσπίσω, ἤσπικα, ἤσπι- 
σμαι Ἰσπισταιν ἀσπιστή». 

Ασπο] ἀσπὶς σημαίνει δύο" τὸ μὲν (ῷον, ἐπὶ τοῦ όρπε- 
τοῦ. διὰ τὸ πύκλους ποιεῖν τοῦ σώματος καὶ μἡ ταχέως 
ἐπτείψειν εἰς κος” ἀπὸ µεταφορᾶο. τοῦ ὅπλου οὕτω 
γὰρ συστρέψα» ἑαυτὸ, πολεμεῖ καὶ μοήζεται. τὸ δὲ 
"ὅπλον, παροὶ τὸ σπῶ, γήεται σπίζῳ, τὸ ἐκτείω καὶ 

μηκύνω" 5 αέλλων» σπίσω" ἀποβολῇ τοῦ ὦ. σπιο τὸ 
μακρόγ᾿ παρα τὸ ἀποσπῶσθαι καὶ διωτείνεσθα: μετα 
τοῦ στερητικοῦ α» ὥσπίς, ἥτις τοῦ αακρὰν εἶναι ἀπήλ- 
λακται᾿ εἰς περιφερὲς γὰρ σχ]ως ἔγκειται. τὸ µη εἰδ 
ἔκτασιω μεμηκυμμέγον, αλλ’ εἰς περιφέρεια», κεκυχλω- 
ον. ὴ παρὰ τὸ ασπαστὴ» εἶναι τοῖς Φρονοῦσι» ἐν τῷ 
Ὀπολέαφ. ἐξ οὗ ῥίψασπις, ασπίδος" ὁ κώνο τα εὖρ ις 
υθηλυκὼν δια τοῦ π ἐπφερόμεναν απλὸ εἴτε σύνθετα, 
διὰ τοῦ «ὁος κλίεται: ἁπλῷ κὲν, πρηπές» πρηπίδος 
σύνθετα δὲ. βοώπις, βοωπιδος" ἑλιπωπις»: ἑλωκώπιόος. 
διωτέ ὀξύνεται: τα εἰς πις »ήλυκὰ δισύλλωβαν εἰ μὲν 
απὸ συμφώνου ἄρχονται ». βκρύνονται, «}έσπις, τράμ- 
πις' ἔστι δὲ βκρβαρικὸν ὅπλον". εἰ δὲ ἀπὸ Φωνήεντος, 
ὀξύνεται. στὶς, ἐλπύο, ἐ ἐμπὶς. εἶδος πώνωπος. 
᾿Ασπιδιώτης] εἰ μὲν απὸ τῆς ἀσπίδος » ἄσπιδίτης, Δηλονότ, 
πλεονασπῷ τοῦ 7 εἰ δὲ παρα τὸ ἀσπίδιος (οἷον, ἔνιδεν 
ὑπασπίδα) παράγωγο». ου) πλεονάςει, ὥσπερ ᾿Ίδιος. 
ἰδιώτης καὶ ἤλιορ. ἠλιώτης, καὶ αφηλιώτης" οὕτως 
ασπίθιος» ασπιδιώτης. 

Ασπληδων] Φασὶ γὰρ εἶναι Σπλγηδόνα τὸν Πρεσβώνου : καὶ 
Στερόπης, ᾿Απολλοδωρος «δὲ Φφησν ᾿Ασκληπιάδην οὕτω: 
λέγειν, Σπληδόνα τ' ἠγαθέη»: --- ὅταν οὖν εὕρωμεν, 

079’ ᾿Ασπλγδόνα »ο00ν: -- πλεονασμες ποιητικόὀς ἐστι 
τοῦ α- Ἡρωδιωνὸς περὶ παθῶ». 

᾿Ασπουδεί, ἄνευ κακοπαθείκο, «καὶ χωρίς πόνου. 


π 
Άσσον, τὸ ἐγγὺς παν πλησίον. εἴρηται παρα τὸ ἐγγός. 


συγκριτµιὸς τύπος, ἐγγύτερος. ἐγγίων”, ἔσσων᾽ «ση το 
οὐδέτερον, ἔσσον καὶ -ἄσσον, ὡς μέγας, μεγατερος» με- 
γω», µέσσον, καὶ μάσσον" Ἠὲ τοσοῦτον δίομαι» Ίλτι 
μάσσον:- -- ἄντὶ τοῦ μακρότερον. οὕτως ἔσσον, ἄσσον. 
οὕτως εὗρον ἐν σχολίοι τοῦ ῥηνθέντος Απολλωνίου. Π' 


2”ς 


τσ Α.Σ 
παρὰ τὸ ἅπτω καὶ προσεγγίζω' καὶ Αἰολικὸν, ἄσσων 
ἄσσον" γ/πτω,.νίσσω. 

“Ασσ ἐθέλγοθα]. Φησὶν Αρίσταρχος, τρίκ σηµαίνει» τὴν 
λέξιν, τινα, ἄτινα, ὅσσα. κἀὶ ἄεὶ ψιλοῦται' δασύγεται 
δὲ, ὅτε ὀγλοῖ τὸ ἄτωα. καὶ ἔστι, κατα Ἡρωθιανδν, 
ὁύο µέρη λόγου" τὸ α, ἄρθρον' καὶ τὸ σα» ὅ ἐστι Με- 
γαρικὸν, ὀχλοῦν τὸ τινά. ναὶ ᾗ. παραλήγουσα Φησὶ ὃα- 

6ο ᾿σύνεται. 

'Ασσυρία, καὶ Βαβυλωνία τὸ μὲν πρῶτον ἐκαλεῖτο Εύφρά- 
τις, ὕστερον δὲ Ἀαλδαία᾽ τὸ τελευταῖον δὲ, απὸ ᾿Ασού- 
ρου τοῦ Σούσου ᾿Ασσυρία, ὧς Ἐενοκράτης ἐν πρώτῳ 
χρονικῶν. Αὐτήια ὁ) ᾿Ασσυρίη ἐπέβαν χ9ονὸς᾽ ἔνθω 
Σινώπη»: -- «θυγατέρα Ασωποῦ. ἡ πλησίον τῆς Σιώ- 
πης γῇ. ἕως Απαμείας καὶ ἔτι κάτω, ἡ πειµένη πρὸς 
τῇ Δαλάσση τῇ Ποντικῇ τῇ Φερομένη ἐπὶ Περσ α καὶ 
Ἰνδίαν., καλεῖται πᾶσα Συρία" διὰ τὸ συρήναι αυτήν 
ὑπὸ τοῦ κατακλνσμοῦ μερικοῦ γδγοµένου" Ασσυρία δὲ, 
ἡ ἐγγὸο τῆς συρείσης Ὑης οὐσα" ἥτις ἐστὶν ἡ Σωώπη 
παρὰ τὸ μὴ σύρεσδαι. Ασσύριοι, τὸ ἔ9γου. ᾿Καλλ- 
µαχος, Ἡ ἀπ Ασσυρίων Ἰμεδωπὴ στρατι]: καν 
"Ἠμισυ μὲν Πέρσαι, ἥμισυ ὁ) ᾿Ασσύριοι: --- εἴρηται παρα 


τὸν ᾿Ασσάρπκον, τὸν ἔθνους ὀπικρατήσαντα, ἐνβολῇ 


τοῦ κ, "Άσσαρος' καὶ τροπῇ; ΄Ασσυρος" καὶ πκραγω- 


Γπο γῆν Ασσύριος ὧς μάθω, μύθος. ᾿Ασσυρίους τους ἐν 


τῷ Πόντῳ' παρὰ τὸ µᾳηκέτι Ἓνρους εἶναι ἵν ᾗ ᾿Ασύ- 
ος. 
ος τὰ πρὸ δύο τῶν αὐτῶν, βραχέα εἰσί σεσ]- 
µείῶται τὸ μᾶλλον καὶ )άσσον. εἰσὶ δὲ καὶ ἕτερα σε- 
σγμειωµέγα, ἅπερ Ενδαίμων παρατ/ὃησι», ὣς τὸ ῥᾷσ- 
σον τὸ εὐχερές' ἹΝάσσων, ὄνομα κύριον, καὶ ἑλάσσων. 
"Αστωχυς, σίταχύς τις ἐστὶν, ὁ τὸν σῦτον συγέχων Ἰ 
στῶ., στήσω, στήκω, στάχυς, καὶ ἄσταχυς. } παρα 
τὸ ἐν τάξει τὸν σῦτον στείχει. προπαροξύνεται. πᾶν 
ο γὰρ ὄνομα εἰς νο λῆγον ὑπὲρ ύο συλλαβας, προπαρο- 
ἔννεται. ε / “! . ΄ ΄ Γ . . Ν 
Αστάρτη, ἡ 3Φεος" ὄνομα εἰδώλου ἐστί" λέγεται δὲ απο 
μεταφορᾶς τοῦ ἄστρου. ἄστρον γὰρ» ἐν τῷ οὐραγῷ ανα- 
πλασµα' αφ οὐ το εἶδος παλεῖταιν ἔχον ὄνομα ἄστρου. 
λοιπὸν παρα τὸ ἄστρον, ἄστράτη» καὶ ἐν ὑπερβιβα- 
σµῷ,, ἀστάρτη. ἢ (παρὰ τὸ αστεράτη καὶ συγκοπῇ, 
ἄστράτη. ἔφορος γαρ τῶν ἄστρων Ἰ ες. 
κ ἼΑστεγοι, οἱ μὴ ἔχοντες στέγη», τουτέστι οἶκον. 
᾽Αστεμφής] ᾿Αλλ’ ὠστεμφὲς ἔχεσκεν: --- καὶ ἀστεμφέως, 
ἁμετακωήτως, ἰσχυρῶς παρὰ τὸ στέµβειν τὸ κινεῖν 
συνεχώς. αστεμβής οὖν, 9 αχίγητος, καὶ αστεµφης. Ἰ 
παρὰ τὸ στρέφω στρεφἠς, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ αν 
ἀστρεφής' καὶ ἐν ὑπερβηβασμῷ» αστερφής καὶ ἑλλεί: 
ει τοῦ ϱ, καὶ πλεονασμῳ τοῦ ᾱ, ἢ µεταθέσει τοῦ ρ 
εἰς µ., γίνεται ἀστεμφης' καὶ αστεμφὲς, τὸ ὠμετακί, 
νήτον ἡ βέβαιο) κατα ἀπόφασιν τοῦ στεµβαξαι, ὔ 
ὑστω ὑβρίσαι. Λυκόφρων δὲ, αντὶ τοῦ πολυστένακτα, 
το υµεμπτά: Δύσζηλος ἀστέμβακτα Τιμωρουµένη” Βοώσα 
οὐ κλύοντα φεσπότην πόσι». 
᾽Αστεριπὴ, ἡ ἀστραπη παρὰ τὸ στερίσκεµ τοὺς ὦπας 
' τοῦ ὁρᾶν, δια τῆς ἀντιλαμπούσης λαμπηὀόνος, ἡ παρὰ 
τὸ ὅπτω, ὁπτή' καὶ μετὼ τῆς αστέρος γεγνικῆς, ἄστε- 
ροπτή: καὶ ἀποβολῇ τοῦ τ, ἀστεροπή. καὶ τὸ στεροπὴ 
ὁμοίωᾳ' καὶ στεροπηγερέτης» ὁ αστραπτικός. 
᾿Αστεροπητής, αστραπτικός, ἀστραπας ποιών. 
᾿Αστεῖος] ὄνομα ἐκ τοῦ ἄστυ᾽ σηµαίνει τρία. λέγεται κυ- 
ρίως ὁ ἐν ἄστει διτρήβω»ν" καὶ ὁ ὃν ἦδος χρηστὸν 
ἐπαινούμενος, ὡς ὁ Μωύσῆς, ος ἦν τὸ παιδίον αστεῖον 
τῷ Φεῷ: --- λέγεται καὶ ὁ γελωτοποίός. 


ζο 


2-0 


ΕΤΥΜΟΔΟΓΙΚΟΝ ΝΜΤΕΤ Α. 


Ἀ Σ τή 
᾽Αστήρ] ἴἵστ]ωί, στήσω, στὴρ, καὶ αστὴρ, ὁ μὴ επτάμε- 
σος" παρὰ τὸ ἄστατον ἔχειν ὀρόμον' κυρίως ἐπὶ τῶν 
πλανγτῶν λέγεται, -ὁ μὴ στασ» ἔχων, ἀστατὴρ, κ) 
ἀστήρ καταχρηστικὠς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἁπλαωνῶν. «ητεῖ- 
ται διωτί, ὤσπερ γήεται κατὰ συγκοπὴν γωστρὸρ, μἲ 
τὸν αὐτὸν τρόπον ἀπὸ τοῦ αστέρος ὠστρός. ὡς -αᾗ. ἔχει 
Ὅ μίμημὰ τι ἡ ὥστέρος γενική, οὐ συγκόπτεται. τὸ γὰρ 
Ἴστρος, βαρύτονόν ἐστιν. εἰ δὲ εἴποι, οτι καὶ η αστρὸ 
γενικὴ οὐκ ἔχει η ἴκν διὰ τοῦ τρος ὀζυτόνου, ἵνα 
µιμήσηταεν ἔστῳ θὐπεῦρ, ὅτι τὸ γαστὴρ παραλόγὼς ὀξν- 
τονουµένων, τῶν ἄλλων ὑπὲρ δύο συλλαβαο ὄντων βα- 
ρυτόνων. ἀπεὶ οὖν παραλόγως ὀξύνεται τὸ γαστὴρν τού- 
του χάριν η γενικής παρκλὀγως ἀνεδέξατο τὴν 
συγκοπήν. διατί δὲν ὤὥνπερ γήνεται ἄνδρα καὶ Φύγα- 
τρα» οὐ γίνεται καὶ μήτρα καὶ πάτρα: ἵνα μὴ 
πέσγ τοῖς μήτρα καὶ πάτρα, ὃ σημαίνει τὴν πατριδα 
Χοιροβοσκόο. νθν» ν - 
"Αστηνου, ὁ δύστυχὴς καὶ πένης' παρὰ τὸ στάσιν μὴ 
ἔχειν» μήτε οἴκησιν. σύνεστι δὲ τοῦτο πένήτι. 
ἸΑστίβητος, ἅπάτητος, ἀδικβωτος. ἀπὸ τοῦ στείβθω, ὃ 
µέλλων δεύτερος, στιβώ' καὶ µετάγδται εἰς ἐνεστῶτα 
καὶ γίνεται στιβῶ, στιβήσω, ἑστίβηκαν ἐστίβημαι 
ἐστίβήται, στιβητός, καὶ ἀστήβητος, μετὰ τοῦ στερητι- 
ποῦ α. τὸ δὲ στείβω, παρὰ τὸ στῶ. ια λδ 
᾿Αττικοὶ ἐκάλουν τὸ ἐλεύθερον χὠ- 


”"βστικτον] οὕτως οἱ 
βίον, καὶ μὴ ὑποκείμενον χρήστη. εἴρηται δὲ. ὅτι. τοῖς 
ὑποκειμέγοις Χρέεσι χρίοις, εἰώθασιν ἐγκακταπηγ) 
στήλη», ἡν ἐκάλουν ὅρον: ἑν ᾧ ἐκεχάρακτο τρ χβέος, 
καὶ ὁ χρήστης ἵνα μὴ πλανηθεὶς ἕτερος», ὧς. ἐπὶ κα- 
Φαρῷ, αὐτῷ ὀανείσφ τὸν δὲ ἐλεύθερον, ἄστικτου 
ἐκαλουν. ς κ) ον 

"Αστρον] παρὰ τὸ α Φω τὸ καίῳω. αἴσω, γέεται αἱστρον" 
καὶ ἀποβολῇ τοῦ !, ἄστρον καὶ αστήρ. ἡ παρα τὸ στῶ, 
στήσω, στηρ. : ορ ο οτ νι 

"Αστριας] Καλλίμαχος, --- δέκα ὃ) ἄστριας αἴνυτο λά- 
τρον: ---- εἴρηται ὑποκοριστικῶς. ας Ύκρ ὁ παρ.ένιοᾷ πὀρ-. 
Φις, κα) ὁ Χαλθαῖος Χαλδις, καὶ ὁ λάσταφρο:, λα- 
στρις, καὶ ᾽Αμϕιάραος "Άμϕις, οὕτω καὶ ὁ ἀστράγ«- 
λος ἄστρις.' ού, 

᾿Αστροβολίως. ἐντρεχῶς, Πλατων᾽ οἱ δὲ, ταχέως. 

᾿Αστροβολη»ῆναι, Τὸ, νόσῳ τινὶ κατωσχα-Ίναι ' ἐπὶ τῶν 
παιδίων" κυρίως δὲ τὰ τὼν δένδρων καταβλη-)έντα ἐπὶ 


τὴν ἐπιτολην τοῦ κυνὸς. 
᾿Ασθαίω, ὀνεπαθὼ, αδυνατῶ 
λεπαίνω, ταλαιπωρῶ. κ αμνέτρ . 
᾿Αστίαγγας, τὰς ὑποφυλλίδας τὼν βοτρύων᾽ οἱ δὲ . ἄκτῖ- 
νο αὐγάς ' ἔνιοι, ἄστριγγας, κάὶ ἀστριγας. κ 
᾿Αστράγαλος σηµαίνει τρία. ἐπὶ μὲν τοῦ ποδὸς, ὲ τὸ 
ἄστραβὴ καὶ ὀρδὴν Φυλάττειν τὴν βάσιν, -ᾗ ὁ μὴ πρὸς 
τὸ μένει καὶ ἑστάνοι γογοναὺς, αλλα πρὸς τὸ κιγεῖ- 
σ-αι, ἀσταγαλός τις ὧν, καὶ πλεονασμῷ τοῦ ϱ, ἀστρα- 
γάλος. Νείατον ἐς ἀστρα:αλον: ---- ἐπὶ δὲ τῶν νωτιαίων 
ὀστέω», παρα τὸ ἐμπεπάρθωι καὶ μὴ στρέφεσθοι μηδὲ 
κινεῖσθοι, κατὰ στέρησω τοῦ ἄλφα' οἷον, --- ἐν. δέ 
μοι αὐχὴν ᾿Αστραγάλων ἑάγη:--- ἐπὶ δὲ τῇ ποδια 
οἷον, --- αμ ἀστραγάλοισι χολωφείς, μὴ 


,. κακοπαθῶ, μοχδῶ, χα- 


.- 


᾿Αστραβὴς, ὁ ἄτροπτος. Πήνέαρος, ΄Άμαχον ἀἶστ δἳ κ- 
να" παρὰ τὸ στρέφω, στροφἠς, καὶ ἀστραβὴο- κατὰ 


τροπήν. ἳ 
᾿Αστράβη, ἐπὶ σκεύους εἴρητωι ἔυλίνου ' ἤγουν τὸ ἐπὶ τῶν 2ο 
ἵππων τιΦέµ ξύλον, ὃ κρατοῦσιν οἱ Νμ)εςώενοι, 
οἱονεὶ αστραφὴ τὶς οὖσα" παρὰ τὸ μὴ στρέφεσθκε ναὶ 
πίπτοι» τοις κανεςµένους. λέγουσι δὲ να) αὐτὸ τὸ ν- 


γαστρος 159 





«ποφόρον. ὑποζύγιον"'. οἱ δὲ, τὴν ᾽σωματηγὸν . ἡμίονον, 
ἀστράβην λέγουσι». 

᾽Αστβωβαλίςειν . ὁμαλίόεν , απευθύνει». 

Αστραπὴ). παρὰ τὸ ἄστάτως καὸ ῥᾷον παύεσθαι" ἢ παρ 

16ο τὸ ἀστέρος οπὴν, ἔχειν, ἤγου» διάπυρος ἂν ἀστήρ. η ἐκ 
'τοῦ ἀστεροπή. ἐξ αυτοῦ κατα παραγωγὴν, αστεράπτω" 
καὶ συγκοπῇ, Αδηράσηῳ" ἡ παρα τὸ στερῶς ἅπτεσθαι 
οὗ. ἂν ἐφή νορτοι:.- 

"Αστυ, ἡ πόλις. Φιλόχορου ἐν τῷ πρώτῳ τῆς ᾿Ατοίδος 


τερον ομάδας αοιὶ σποραδην «ντας, τότ ο. συγελ) εἰν 
τοι στῆγαι ἐν τῆς πλάνης ἐπ] τὰς πορναὃ οἰκήσεις ' ὅδεν 
οὐ Αετανέστήσαν! --- οὕτως Ἡρίων περὶ ἐ9νικῶν. ὴ, πα- 

το ρ τὸ ἁνω Ἱστασθαι' οἱ γὰρ αἀρχαῖοι ἐφ᾽ ὑψηλῶν τόπων 
Ίὰς πόλεις ᾠκοδόκουν. 

᾿Αστυβοώτη», ἐπιδετικῶς τὸν πήρυκα " εἰς τὸ ὦ τῆς Ἰλιά- 
δος᾽ παρα τὸ ἐν ἄστει βοᾶν βοῷ, βοώτης. 

᾽Αστυάναξι ὁ υἱὸς τοῦ ΄Ἔλκτορος" οὖν. ἔστι παρὰ τὸ ἄνοίσ- 
σα τὸ βασιλεύω, ἄλλα παρα τὸ ανακῶς ἔχειν τοῦ 
ἄστεος τὸν Ἕκτορα. καὶ ἄναπας ἐντεῦ2εν τους Διος- 
κούρους ᾽Αττηιο)» ὅτι ἐπιμελῶς αὐτοῖ; ἐχρήσαντο, 
διὰ τὴν Ἑλένη» τὰς Αφίθνας ἐνπο οὔῦντες. οὕτως 

ο ἳ Ασκλήπιαδης ὁ Μ.ρ). εανός.. "Ἰλιάδος , Τόν ᾧ Έκτωρ 
χο Καλέεσχε Σκαμαω»δριον. αὐταρ οἱ ἄλλὰι ᾿Αστυανακτ’: 
οἷος γὰρ, ἐρύετο Ἴλιον ΄Ἔκτωρ. 

Ἀστυπαλαία, µ µοῖρα τῆς Σάμου εὕτω παλουμόνη' ὅτι Τα- 
᾿προχλής καὶ Τεμβρων, ἀποικίαν στείλαντες εἰς Σάμο, 
πρὸς. τοὺς ἐνοικοῦντας Κάρας κορ)ωγίαν δέμενοι, ῴκη- 
σαν παρὰ τὸν Σχήσιον ποταμὸν, μαὸ εἷς δύο ᾿Φυλὰς 
τὴν πόλιν διένειµαν. ὧν τὴν μὲν, Ῥχησίαν ὠγόμασαν, 
ἆτὸ τοῦ Σχησίου ποταμοῦ παρακεμιένου τῇ πόλει:' τὴν 
δὲ, ᾿Ἀστυπαλαίαν, ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ ἐκεῖσε ὄντος ἄστεος. 
οὕτω Θεμισταγόρας ἐν τῇ χρυσῇ βή (θλῳ. 

8ο Αστυρὸν, τὸ ἅἄστυ. Κ αλλίμαχος. Ἡ μὲν αερτάζουσα 
µέγα τρύφος ὑψιζώνου, Ἀστυρὸν εἰεανέβαιεν:-- εἴ- 
ρήται παρα τὸ ὥστυ «ᾠποκοριστικῶς, αστυρογ. οὕτω 
Θέων ἐν ὑπομνήκατι τῶν τοῦ β αἰτίου. 

᾿Αστυπορεῖ , σιλλοφωνεῖ., τυροτωλεῖ. 

ς Αστυφέλικτον, ἀκίνητονν ὥσειστον ἀπὸ τοῦ. στυφελ/ζω. 

Ασύφηλοι], Ὃς μ ἀσύφηλον ἐν ᾿ΑΡγ ᾿Βέοεσεν ἔρεξεν: --- 
ἄτμιονν ἡ ὠἀπαίδευτον ἀδόκιμον, καὶ ἀγόητον. παρὰ τὸ 
ἄσω τὸ βλάπτω καὶ τὸ ζηλῶσαι, ὁ σήα«ώνει τὸ ὁδολώ. ῶ- 
σαι καὶ ἁπατησαι" ἐξ οὗ καὶ Φῆλος Ὁ ἁπατηλός" κο 

ο Φύήληκες το σύκα, τα ὠμοὶ μὲν ὄντα, τῇ δὲ Ιδέᾳ πέ- 
πειρα᾿ καὶ Φηληκίζω, ὧπο τοῦ Φήληξ Φήληνκου τοῦτο 
παρὰ τὸ σφάλλω, σφάληξ, καὶ σφήληξ. ἡ -παρὰ τὸ 

« φω τὸ ἁπατώ. καὶ ὥσπερ παρὰ τὸ σώσω, Σωσριράτης, 
Ῥωσήβιο" αρκέσω» ᾿Αρκεσίλαοο" οὕτω καὶ παρα, τὸ ἄσω 
μαὲ φ]ῆλος, γίνεται ασίφγλος ποὺ ἀσύφηλος, ως ὀήφρος 
ὀύφρος, 3 Κούγυχος μούνιχος. ᾖ παρὰ τὸ σοίὸς γίνε- 
τος σόφηλος πα) μετὰ τοῦ στερητικοῦ α” ἀσόφηλος ' 
ποὸ μεταβολῇ τοῦ ο εἰς υ, ὡς ὤγορις ἄγυρις, ἀσύφγλος- 

5ο ᾽Ασφάραγος, ὁ λθιμόςν ὃ λαρυγό: Οὐ ὃ' ρ᾽ απ ἀσφάρα- 
γον μελή, τάμε Χαλκοβαρεήῃ, Ὄφρά τί µιν προτιεί- 
που ἀμειβόμενος ἐπέεσσι: -- οὸ πάλη] . ἐρισφαρφγος 

ῥ πόσις ἔσται: -- παρα τὸ σφαραγεῖν, ὅ ἐστιν Ίχεῖν" δὲ) 
αὐτοῦ γὰρ ἡ Φωνή Φέρεται. ἦ παρὰ τὸ ασπαίρῳ ὥσπα- 
ραγος πο ασφάραγος" ἄλλεται γὰρ καὶ κωεῖται ἐν τῷ 
καταπίνει».. ὴ παρα τὸ σπῶ, σπάραγου καὶ ἀσφάραγος" 
τεύετως γαρ ἐν τῷ λέγει». λέγεται δὲ καὶ τὸ αἄκανὼν 

ϐι ὑποφυόμενον βλώστηµα. ἐστι δέ τι καὶ βοτάνης εἶδο 

ἀσφάραγος» προς τας κοθδάρσεις ἐπιτήδειον. οὕτω μὲν 

οἱ Αττικοὶ, δι τοῦ Φ' οἱ ὁὲ λοιποὶ, μὴ ἀκριβοῦντες, 
ΕΞΥΜΟΣΟΟΙΘΟΝ. 





«υφήσίν "Άστυ δὲ. προσγόρευσαν την πόλιν, ὃιὁ τὸ πρό-- 


ή. ΑΣ. ΩΜΗΤΤΨΜΟΦΟΓΙΚΟΝΟΝΜΕΠΣΠΑ. ΑΔ Τ 10 


διὰ τοῦ π' λέγουσι, καῦ ἁπλῶς τὰ τῶν λοθζάνων ἔ ὄριενα, 
ἀσπαράγους παλοῦσιν. οὕτως εὅρον ἐν τῷ λεξιῷ τῷ 
ῥήτορικῷ. 

᾽Ασφάλαξ] παρὰ τὸ σπώῶ, γφετων σπαάλαξ- οί πλεοσγα- 
σμῷ τοῦ αν ἀσπάλαξ" καὶ µεταθέσει τοῦ π εἰςφ, 
ἀσφόάλαξ. τὸ γὰρ ζῶον τοῦτο αποσπά τὴν γην κοὶ ποιεῖ' 
βάθος, κωὶ οὕτως εἰσέρχεται. καλεῖται ὠσφάλακος. το 

᾿Ασφαλὴς, ἑδροῖος” ἀπὸ τοῦ σφάλλω, 

᾿Ασφοδελός" ἠσφόθελος, λέγεται καὶ ἀφομρέσει τοῦ α, 
σφοδελός., βαρύνεται ὁ παῤπός: ὀξύγεται ὁ τόπος ὁ πε- 
ριέχων αὐτούς. 

᾽Ασχαδὲς, ἄκατάστατον Αἰσχύλος. 

"Ασχετος] οὐ γέγονε παρα τὸ σχέθω" ἐλέγετο γὰρ ἂν 
σκότος" αλλος παροὶ τὸ σχῆμι", αφ᾿ οὗ ἔσχηκα, ὁ πο- 
ῥακείμενος καὶ ἐσχέδην, 9 αόριστου ὁ µέλλων.,  σχ]- 
σω" ἐξ οὗ καὶ σχέσις' παὶ ῶς παρὰ τὸ τί»ημε, γίνεται 
Φετὸς, καὶ ἄφετος (ὁ ἄνους χαὶ ἀσύνετος πο) βέβαιος, 2ο 
κοιν ωἠῤέποτε ἐν ταυτῷ αόγεν προγρημένος) καὶ εὔθε- 
τος” καὶ ἵαι, ἐτὸς, κα ἄφετος" τει) δίδωμι. ὁρτὸς. 
καὶ Ἡρόδοτος" καὶ δέξεμαεν θετός οὕτω σχ]μι, σχε- 
τὸς» καὶ ἄσχετος. ἥ παρα τὸ ἔχω τὸ πρατῶ» αφαιρέσει 
τοῦ ε, καὶ πλεονασμῷ τοῦ σ, σχῶ, σχετὸς, ὁ πρατή- 
τός" καὶ άσχετος. ὁ ὧν εράτήτος. 

᾿Ασχάλλων, αδημονῶν, Ἀοπρήρνος, χαλ. επαίνων, ἦ ὤγα- 
ναντῶν παρα τὸ άχω (οἶον,.Νῦν δ' ἄχομιι' τόσα γάρ 
μοι ἐπέσσενεν οκ δείμω») γεται οχάλλω ὦ, ὥς επερ 
ἄγω ἀγάλλω" καὶ πλ εο)ασιῷ τοῦ σ, ἀσχάλλω. ὁ µέλ- 5ο 
λων., ἄσχαλῶ ' ἐξ αὐτοῦ ῥημα περισπώμεγον δευτέρας 
συζυγίας. ασχαλῶ" τὸ τρίτον» ἀσχαλάει ἀσχαλφ᾽ καὶ 
πλεονασμῷ. τοῦ α ποιητικῶς, ασχαλάα, ὡς τὸ βομα" 
καὶ ἔστι τὸ μὲν προ τέλους α» βραχύ ᾿ τὸ δὲ ἐπὶ τέ- 
λους, μακρόν. πᾶσα γὰρ συλλαβὴ πλεογάζουσα βραχν- 
τέρα θέλει εἶναι τῆς ἐν 4 πλεονάςξι λέξεως, ῇ παρὰ 
τὸ σχῷ, σχάλλων } λαέ σχόλλων ὃ ἐπέχειν οὐ ὀννα- 
μεθα. 

. Ασχολία, π] πολλὴ περί τι σπουδή: παρὰ τὸ σχολάζω 
τὸ ἠσυχά. ων ο) μετὰ τοῦ α στερήτηιοῦ. 

Ἄσωμος.. η] ἀπὸ τοῦ ἀσώματος κατα συγκοπή»' ἢ ὧπὸ {ο 
τοῦ σῶμα, ἄσωμοο. 

"Ασωτος] παρὸὲ το σώσω σώσω ., σέσωκαν σέσωσμαι, σέ- 
σωστας» σωτόον καὶ ἄσωτος., ὥς γγωστὸς, γγωτός. 

᾿Ασωπὸο» ποταμὸς μα ήςς. πλησίον Θηβών" παρὰ τὴν 
ἄσιν τὸν ῥύπον, καὶ τὸ ὢψ ὠπός. 


Το μετα τος τ. 


Αταλός]. παρὰ τὸ ἁπαλός. κατὰ τροπὴν, ἄταλὸςν ὁ νή- 
πιος. ἢ παρα τὸ τλῆνωα, ταλὸς, καὶ ἀταλός, ὁ µηδέπω 
δυνώμεγος κακοπο»εἴν. 

᾿Αταλάφρονα, ἁπαλὸν Φρόνημα ἔχωτα, τουτέστι νήπιον. δο 
ὤνόητον ἢ μὴ ὀυνάμενον τλήναι καποπαΦειαν. 

᾿Ατάλλων] παρὰ τὸ τλῶ τὸ παρτερῷ καὶ ὑπομένω, γύε- 
ται τλὰς, καὶ ἄτλως» ὁ μὴ δυγάμενος τλήναι. ἐξ αὐ- 
τοῦ, ἀτάλλων, ὁ απαθήο παὶ μὴ πακοπα2ῶν. 

᾿Ατάλαντος  Ἀργῖ, ὁμοτάλαντοο. ο{ονεὶ ἰσοτάλαντος, ἰσό- 
ζόγος, ἰσόστα 2ος. τάλαντον γὰρ. -τὸν ζυγὸν Φασί" καὶ 
ταλαντεύομε»» ἐπὶ τὸ «ωγοστωτεῖν. 

᾿Αταλάντη] ὠνόμασται, οὕτως ἡ τριῇρης ἀπὸ ᾽Αταλάντης 16» 
τῆς ἠρωίνηο» ἥτις ἦν ὠμίστη ὁραμεῖν. 

᾿Ἀτάρβητος, άφοβος" παρα τὸ τάρβος, ᾗ ὤθαρβός τίς 

ἐστιν, ὁ μὴ Φαῤῥῶν βοὴν΄ ὑπομεῖρος, 

Ατάρμυητον, το ἀφοβον" πνρίωο» τὸ μὴ μῦον. Εύφο- 
ον ὅτι ἀτάρμυκτον τρέπον ὄμμα:--- παρὰ τὸ 


147 δν ν 
ἅτερ πα) τὸ μύειν, τὸ ἄτενές. ἡ παρὰ τὸ τάρβος, 
ἄἀταρβύηκτον . πα) ὠτοάρμυκτον καὶ γὰρ ταραύσσειν, τὸ 
Φοβεῖ, ὡς Λυκόφρων. σημαίνει καὶ τὸν δρασύν. 


το ᾿Αταρτηρὸς] παρὰ τὸ τείρῳ τὸ καταπονῶ᾿ συγκοπῇ» τρῶν 


τρήσαν τρ]ρος καὶ μετὰ του στερητικοῦ αρ ατρηρός 
καὶ πλεονασμῷ τοῦ τ καὶ αν αταρτηρός. ῆ παρὰ τὴν 


ἄτην τὴν βλάβη», ἀτηρὸς, καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν, 
αταρτηροῖο ἐπέεσσι: --- σκληροῖς καὶ 


αταρτηρός. ---- 
χαλετοῖς, 
Ατείω, τὸ Φαυμάζω καὶ ἐκπλήττομαι,--- ἀταίομένου 
χακα ἔργα. 
᾿Αταρπὸς, ἡ εὖὐθεῖα ὁδός: παρὰ τὸ τρέπω, τρένω᾿ ὁ δεύ- 
τερος ἄόριστοςι ἔτραπον  γίνετοα ῥηματηκὸν ὄνομα τρα- 
πός᾽ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, καὶ κατα µετάθεσι», 
3ο ζταρπὸς. ἐξ ἡ ἧς ὁδοῦ οὐκ ἔστι τρωπῆνα καὶ ἐκπεσεῖν ᾿ 
Ἶ ἡ πολύτροπος" εἰς πολλα γὰρ σχ/ζεται ἡᾗἱ ὁδός. καὶ 
ἀταρπιτὸς, ἡ αὐτή, ἡ ἀτραπήο: παρᾶ τὸ τρέπω, τρα- 
πός καὶ κατ᾽ ἐπίτασιν τοῦ αν ἀτραπὸς, ἡ πολλὰς τοῖς 
ἄλλοις τροπᾶς παρέχουσα». . 
ΑἈτραπὸς, ὁ οἶνος" τραπεῖν γὰρ ἐστι τὸ πατῆσαι" ὅδεν 
καὶ τὸ πρὸ τοῦ πατηδῆναι γινόμενον αἁπόσταγμα τῆς 
σταφνλ]ον ἀτραπὸς οἶνος, καὶ ἀπότροπος λέγετω. οὔὗ- 
τως Ώρος. 
ξο Ατάσθαλος, ὁ ἄδίνο. Όμηρος, Ὑβρισταὶ ὃ' αὐτὴν καὶ 
ἀτάσθαλοι ἄνδρες ἔχουσιι,-- παρὰ τὸ ἁτῶ, τὸ βλά- 
πτω, ὡς αἴδω αἲδαλος, καὶ ὁπίω δαίδαλος. οὕτω καὶ 
παρὰ τὸ ἅἄτῶ, ἀτάζω, ἀτάςαλος" καὶ τροπῇ τοῦ ς εἰς 
σὃ. ἀτάσθαλοςν ὡς μας, μασ.δός. ἢ παρὰ τὸ ἐν ταις 
θαλλειν, ἠγουν ἐν βλάβαις καὶ αδικίαις. 
Ατασθαλία, αμαρτία, αδικία" κυρίως. μὲν ἡ παρὰ τὴν 
Φάλειαν βλάβη, ὡς παρον/α ἡ παρα τὸν οἶνον ἀταξία. 
ἡ παρὰ τὸ τῇ ὧτη, 9άλλειν καὶ αὐζάνεσθαι. Ὅμηρος, 
Κεῖνοι δὲ σφετέρήσιν ατασφθαλήῃσιν ὄλογτο. 
Αταλαήπωρον» ῥάδυμον, ὀλίγωρον. Αριστοφάνης Δα- 
4ο ναΐσιν, Οὕτως αὐτοῖς ἀταλειπώρως ἡ ποίησις δίάκει- 
ται: - σηµαίνει δὲ τὸ κακοπα εἲν καὶ ἐνεργεῖν. τολαί- 
πωρος, ἐπίπονος, άθλιο. εἴρηται δὲ, ὡς Διογενιανόον 
παρα τὸ τάλας καὶ τὴν. ὥρανν ταλάωρος, καὶ ταλάπω- 
ϱοο. Κυρίως δὲ λέγεται ὁ περὶ τὸν πῶρον τλῶν, τουτέστι 
καρτερῶν" οἷον ταλάπωρος" καὶ πλεονασμῷ τοῦ ε, τα- 
ε λααπῶρος. ἵι γὰρ ἀρχαῖοι τοὺς νεφριποὺς ταλαιπώρους 
ὠνόμα ον, τοὺς τλῶντας περὶ τὸν πῶρον” ἡ παρα το 
πῶρα, ὃ ὀηλοῖ τὸ πάθος. 
᾽Ατέμβω, στερ. παρὰ τὸ τέµω, ὅπερ ἑστὶ “πρωτότυπον 
6ο τοῦ τέμνω» Ὕόρεται ατεμῶ" καὶ ἐπενλέσει τοῦ β, ατεμ- 
βῶ. ὴ παρα τὸ ἄτω τὸ βλάπτω, ἀτεμβῶ , -τὸ βλάπτω 
στερῶν. οὕτως ὌὍμηρος ! ἐν Ὀδυτσείᾳ' -- οὐ γὰρ καλὸν 
ὠτεμβεῖν οὐδὲ δίκαιον ἘΞε/νους Τηλεμάχου. 
᾽Ατέχνως, ἁπλάστως. ἀδόλως τέχνη γὰρ ὁ ὀόλος. --- ἆκ- 
Φ) δὲ δεσμο) Τεχνήεντες ἔχον πολύφρονος Ἡφαίστοιο: 
- τεχγήε»τες ἔχυντο: --- τουτέστι ὀολεροί. σηµεάνει 
- δὲ καὶ τὸ ἁπλῶὼς, καθάπαξ” οἱ δὲ, ἐν ἴσῳ τῷ ὄντι 
καὶ τῇ ἆληθεία" οἱ δὲ, τὸ παράπαν, καθόλου. Ἱστέον 
ετι περισπωµέγως μὲν, ἀτεχνῶς. αντ) τοῦ σαφῶς. ἡ 
βεβαίως, ᾖ ἀσφαλῶ». Ἱ. Φαγερῶς παροξυτόνως δὲ, 
ἀντὶ τοῦ ἁμελῶς, καὶ ἄνευ τέχνης. περισπωµένως ση- 
µεάνει τὸ αληδώς, ἐκ τοῦ άτεχνὴςι, ὁ απαγεύργεντος᾽ 
παροξύτόνως, τὸ ἅμαῶς, ἀπὸ τοῦ ἄτεχνος, ὁ αμα δήο. 
΄Ατερπνος, ὁ ἄγρυπνος, παρα Ῥηγένοις, παρα τὸ ἅτερ 
καὶ τὸ ὕπνοςυ, γίνεται ἀτέρυπνος, ὁ χωρὶς ὕπνου ὧν" 
ο 4) συγκοπῇ τοῦ ν, ἄτερπνος. 
᾽Ατεράμων, ὁ σκληρός, ᾿Αριστοζάνηο, ᾿ΑἈχαργικο) στιπτοὶ 
ας ἀτεράμονες - παρὰ τὸ τεήρω, τέραµος, ος 


ΕΤΥΜΟΔΟΤΙΚΟΝ ΜΕΤΓΑ. 


ΑΤ πα 
πλέκο, πλόκαμος" πλεονασμῷ τοῦ νν ατέραμνος" 
οὐφέτέρο», ἀτέραμνον» ἁπαρκίτητον, δεινὸν, ὠμάροντὴν, 

πολύ. πα ἃὶ τὸ τέρεν. τὸ ἁπαλόν, τερέµων ὁ ἁπαλός" 
καὶ ἄτεράκων, ὁ μὴ ὢν ἁπαλός, ἀλλὰ σκληρὸς καὶ 
απγγὴς ἄν βρωπος. ατέραμνον οὖν τὸ μὴ: τέρεν, κατὰ 
στέρησιν. ἀλλὰ σκληρόν᾽ } τὸ εὐχερῶς τειρόμδνον, ὅ 
ἐστι βλαπτόμενον" τέραμνον γὰρ το ἁπαλον. λέγεται 
δὲ ἀτέραμνα καὶ τὰ μή ἑψόμενα ὅ ὄσπρια" ἅ πα) --- 
«βόλα π πρεσαγορεύεται. ᾿ 

Ατενίζω., τὸ πάνυ βλέπω, ποὺ ἐκτείω, καὶ λων ἐπιστα- 
μένως ὁρῶ. ρολ τοῦ τεύνων ὁ µέλλων, τενῶ κατὼ πα- 
ραγωγὴν., τεν/ζα" καὶ μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ αν ατενί ω. 

᾿ΑἉτειρής] παρὰ ψ. τείρω τὸ καταπονῶ, τερῶ, ἁἅτερῆςν 
καὶ ατειρὴς, ὃ -ἀκατατόνητος. ὴ παρὰ τὸ τέρεν, γήνε- ᾿ 
τας ατε ὖς, παὶ ἁἀτειρῆς, ὁ μὴ ὢν ἁπαλὸς» αλλα σκλ]- 
τρ οἵον, ---- ἄτερέα πλλκὸνν Φύσει θύστρωτον" λάμ- 
πρὸν, παρα τὸ οὐδήρ. 

᾽Ατέκμαρτον, ἀτέλεστον.. ἀσυλλόγιστον, ἄσημον" παρὰ τὸ 
ἅτερ, καὶ τὸ τέκµαρ, τὸ ἄγνευ καὶ χωρὶς τέλους. 

᾿Ατέμβιου, μεμψ/µοίρος. 

΄Άτεγτος. ἄπιστος πα) ἀναίσθητος, ὃ μήτε παραινέσει 
μήτε τὴν πήρωσῳ καὶ τὸ τοῦ. ήφους σκληρὸν τε μ6- 
γος πια µαλατ τόμενου” Ἱπυρίως δὲ ὁ ἄβροχος" ἐξ οὗ, ὁ 

μὴ δακρύων καὶ ὁ αἡ ἱδρῶν, ἄτεγχτος. 


κ παρὰ τὸ τῶ, ὃ ὀγλοῖ τὸ λαμβάνω» οἷον, τη Κύ. 


κλωψ» πίε οἶνον: --- ἐξ οὗ ῥηαατικὸν ὄνομαν τή" καὶ 
μετὰ τοῦ στερητικοῦ α, ἄτη. ἦν ουδείς θέλει λαβεῖν" 
τὴν γὰρ βλάβη» πάντες ἐκφεύγομεν. 3 παρα τὸ ἕων 
τὸ βλάπτω" ὁ µέλλων. ἄσω" ἐξ αὐτοῦ ση, ἡ βλα- 
πτουσα τὴν ψυχή» πα) τροπῇ τοῦ σ εἰς τ. τὸ α µα- 
«πρόν" οἱ μὲν, ὅτι ἔστιν αατην καὶ κατὰ πρᾶσιν γώεται 
τη. οὐχ ἔστι δέ πλεονασμὸς γὰρ ἐστι τὸ α. ἄλλως" 
ἔστιν ἀετὸς., ὁ μάταιος καὶ ψενόής” ᾿Ὑέγονεν ἐκ τοῦ 


᾽ ἑτεόρ' καὶ τὸ Φηλυκὸν, Φετή" καὶ χράσει ποῦ. ας εἷς α -- 


μακρὸν. ἄτη. σηµαίνει δὲ δύο". ἐπὶ μὲν τῆς σωµατοει- 
δοῦς φΦεᾶς, Πρέσθα 'Διὸς Φυγάτγρ Ατην ἡ πάντας 
αἄται: - ἐπὶ δὲ τῆς βλάβης, Ζεύς ον μέγας Κρονί- 
δης ἄτη ἐνέδησε βαρείη. 

᾿Ατηκέλητα, ἀπρονόητοεν ἠμελημένα». όντιστα. απὸ 
τοῦ τῆν ὸ σημεάνει τὸ λαβε. κ οκ ρα οὖν, ἅτ «φως: | 
ὃ γὰρ τὶς μὴ εἴληφενν οὐδὲ Φροντίζει. ν 

"της, ὁ Διόνυσος ἐπιλετρεῶς απο τῆς γενομένης ἐκ τῶν 
Τιτάνων εἰς αὐτὸν άτης καὶ ΦΦορᾶς. 

᾽Ατίζυ] --- ὁ δὲ πρῶτον μὲν ἀτίςων Ἔρχεται: - ἀτιμά- 
ζωών, ὑπερορῶν' τίῳ τὸ τικ ν ατίω” καὶ πλεονασμῷ 
τοῦ 6, ατίςω. ὴ απὸ τοῦ ἀτιμαζω» συγκοπῇ. εἰ μὲν 
σηαράνει τὸ ὑπερορῶ» γίνεται παρὰ τὸ τίω" εἰ δὲ τὸ 
βλάπτω, απὸ τοῦ ἄτην ατίζω. 

Ατηιάςὸ] παρὰ τὸ ατιμῶ, ατιμάςων τὸ ὑβρίζω ὡς βω 
βάκω. τοῦτο παρὰ τὸ ἄτιμος" τοῦτο παρὰ τὸ τιμή: 
τοῦτο παρὰ τὸ τίω, τὸ τι, μακρόν. ἔστι δὲ τὸ ατιμῶ 
εκαὶ δευτέρας συςυγίας, καὶ τρίτης. ατιμοῦσθαι λέγεται 
τὸ κατα τὸν »όμον «ὁλοσχερῶς κατακρίνεσθαι, ατικοῦ- 
ται μέν τις ὑπὸ τοῦ νόµου ὁλοσχερὴ ἀτιμίαν" ἀτιμά- 
ἆεται ὁέ τις ὑβριςόμενος ἔν τινι πράγωατι. ἐξ οὗ τὸ, 
Ἐτὶ τοῦ ξύλου Ἰτιμωμέγος» τουτέστι . Χατοκεκριμιένος. 
κα) τὸ, λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς, καὶ κατα τὸν νόµον ὑωῶν 
κρύατα: --- πάλιν τὸ ατιμιῶ" ἡ τρίτη συςυγία» διαφέ- 

ρει τῆς δευτέρας. μὲν γαρ τρίτη συςυγία, 
Ῥετος ἔστων ἐκ τοῦ άτιμος" ἡ δὲ δευτέρα, σύνλετος, ή 
ἐκ τοῦ τιµή" ἐξ οὗ καὶ τὸ Ἠτίμησον, ατίκως ὕβρισεν. 


Ἁτιτάλλειν, τὸ τιδηνεῖν κα)” ἐκτρέρκων ἐκ υηπίων. ἐκ 


τοῦ ἁταλὸς, ατάλλειν' κατα ων ατι- 





30. 


πο 


ο 


5ο 


105. 


πο 


τά 


Ἀ.Τ 


τάλλειν' Τους μὲν τέσσαρας αὐτὸς ἔχων ατ/ταλλ' ἐπὶ 
Φάτνν. 

Ἄτλας, ὄρος Λιβύης. Πολύΐδος δὲ ὁ ὀιθνραμβοποιὸς πα- 
βίστησι» αὐτὸν ποιμένα γεγογέναι κο) Φφησὶν, ὅτι πα- 
ῥαγενόμενος ὁ Περσεὺς ἐπερωτωμενός τε ὑπ αὐτοῦ τίς 
εἴην καὶ πόθεν ἀφίκτο" ἐπειό λέγων ουν ἔπει δεν, 
αναγκη ἔδειξεν αὐτῷ το τῆς Γ οργόνος πρόσωπον. καὸ 
απελίθασεν αὐτόν" καὶ απ αὐτοῦ. τὸ ὄρος Άτλας 
ἐκλή 9. οὕτω Ιλυκόφρονου ἐν ὑπουνήματι. σήμαίνει δὲ 
καὶ τὸν Φεόν” οἷονν Άτλας 9 οὐρανὸν εὐρὺν έχεις --- 
τοῦ α κατ ἐπίτασιν' ἵν ᾗ ὁ αὴ τλῶν καὶ ανάγκη 
ποιῶν. αλλ᾽ ὁμουσίως Φέρων., καὶ οὐ κατοὸ κόλασι»' 
ἐπεὶ γθλοῖον ἦν τοὺς Φεοὺς μὴ πιστεύειν ἑαυτοὺς καὶ 
τον κόσιον Φοβουμένουο. 


᾽Αταὴν ἀτωένου» ὁ δοῦλος. καλεῖται ο. τὸ τι ἄτι- 


μἡν' καὶ κατὰ συγκοπὴν ν ατμὴνν οἷον ὁ ἄτιμος" Ἶ 
« 

πολύτμητός τις ὢν ὑπὸ τῶν µαστίγων, τοῦ α ἐπιτα- 

τικοῦ. 


᾿Ατμένες, οἱ δοῦλοι. οἱ ἅτερ μένους ὄντες ὼὰ πακοπα- 


ειν. ἀτμεύω. γίνεται παριὲ τὸν ἀτμένοι τὸν δοῦλον. 
ἀπὸ γοῦν τοῦ ατωὴν» ἀτμῶ, καὶ ἀτμεύω, τὸ δουλεύω 
ᾗ θηλυκή αετοχὴ. α ἀτιεύουσα. 

᾽Ατμὸς, ἡ αναπνοή τοῦ ὕφωτς παρα τὸ ω τὸ πνέω, ὁ 
παθητικὸς παρακείµενος» ἦσμαι, ασμοὸς, καὶ ἀτμόο. εἰς 
τὸ ατμές. 


"Ατωητος] απὸ τοῦ τέμω τομῆ ὡς δέμω ὀομ καὶ ο/κοδο- 


μή. καὶ νέμω γομή. εἶταν τομῶ" καὶ πράσειν τμῶ, 
τμήσω» τέτμημαεν υτμῆτὸς κο «ἄτμητος. ἐκ τοῦ τομή» 
τομῶ, ὡς τιμή τικ 2 Φωνὴ Φωνῶ , σκην} σκηνῶ. ἐκ του 
τομῶ» γήεται ῥηματηκὸν ὄνομα, «τομητός" καὶ πατὰ 
συγκοπὴν, τμητός” καὶ ἀτμῆτος. ὧς καρμητὸς, ἄκμγτος. 
οὕτω Φίλων εἰς τὸ ῥημωτικὸν αὐτοῦ. 

΄Ατοπον.. αντὶ τοῦ Φαυμαστοῦ ε αλόγου τάττεται. 

Άτος] ἔστιν ἄδω τὸ κορενγύω᾿ μέλλων. άσω" ἐξ αὐτοῦ 
τ ὄνομα ώτός καὶ µετα τοῦ ἐπιτατικοὺ α-, ἄατος. καὶ 
κράσει» ὧτος., ὁ ἄκόρεστος καὶ ὤπλήρωτος" ὴ παρα τὸ 
τῷ το «ιτ γόεται ῥηματικὸν ὄνομα μετα τοῦ έπιτα. 
τικοῦ αν ἄτορ" ὁ- γαρ: ακόρεστος πάντοτε: αἱτεῖ ἢ 
απὸ τοῦ ὧσαι τὸ κορέσαι» κατα ἀντίφρασι». - ὁ μὴ 
πεκορεσµένος' Καέ νύ κ᾿ ἔνδ' ἀπόλοιτα” Άργος ὅτος πο- 
λέμοιο. 

Ατμὶον καπνός ἀτμόςν πγοή. ἔστιν ἀσμὶς» ὃ σηµαίνει τὸ 
« δασὺ πγεῦμα" καὶ τροπ) τοῦ σ, ἀταὶς» ὡς ἐφίημι, ἐφε- 
σμὴ, καὶ ἐφετμή- οὕτω σημειοῦται ὁ τοῦ Ἰλλουστρίου. 

Άτρακτος» κυρίως. γυγαριεῖον ἐργαλεῖον, ἐφ᾽ οὗ. τὸ νῆμα 

ο περιειλεῖται καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐπὶ βέλους. τὸν 
γὰρ βάλλοντ' ἄτρακτον οἱ οἷδε Σοφοκλής. εἴρηται δὲ λατ 
τεὐφγωισμὸν ἄτάρακτος ὧν" ἀεὶ γὰρ. ταρώσσετα:. ἡ ὅτι 
ἁτάρακτον τὸ: γῆο Φέρει". ἀπὸ ποῦν ιτοῦ ταράσσω γίνε- 
Ὅπαι. ἐπὶ δὲ τοῦ βέλους, απὸ τῆς τοῦ ξύλου ὁμοιότητος 
τεἴρηται μεταφορικῶο. 

Ατρακτνλὴον εἶδος ἀκαν.λης. εἴρηται δὲ, ὅ ὅτι αἱ τῶν ογροί- 
Ὅπων γυναῖκες απ᾽ αὐτῆς τους ὠτράκτους ἐποίου». 

Ατρέμας ἦσον : ἠσύχως παθέςου, Ἴλικδος β. ἀπὸ τοῦ τρέ- 
µω µετα τοῦ